장음표시 사용
61쪽
3. Haec ad Episcopuin Carthaginensem Gregorius. Cujus sollicitudo pro conversione Manichaeoru in , Sc Judaeorum enituit, ac de Manichris , qui in Sicilia erant, haec ad Cyprianum Diaconum patrimonii Siciliae rectorem scri
quenter dilectiquem tYam admonui, ut e s persequi furum pere debeas , atque ad fidem catholicam rePocare . t iratos vero spe praemii ad fidem allicicndos esse , his verbis eumdem Cyprianum admonet . Perpenit ergo ad me esse Hebraeos in posse nibus nostris, qui conversi ad Deum nullatenus volunt.
Sed videtur mihi , ut per omnes pus Onei, tu quibus i i
mbraei ele noscuntur, epi*las transmittere debeas , eis ex me spectistiter promittens, Vod quicumque ad perum D minum Deum nostrum Issum ortyrem ex eis conversus fuerit, on'Ipeusionis ejus ex aliqua parte minuetur. Quod ita quoque eri volo ,' ut A qVir ex eis conversus fuerit: si Iolidi tem nem debet, gremi Is ei relaxari debeat. Si tres vel quutuor, unus folior relaxetur: si qVH amplius , jam juxta eumdem modum diset relaxatio fieri, vel certe juxta , quod dilectio Da tra videt: ut et qui convertitur, onus reDP tur, o Eccles allica militus non gravi dispendio prematur. Nee hoc inutiliter facimus , si pro lepundis pensionum on ribus eos ad Grisi gratiam perducimur: quia etsi ipsi minurfideliter venirent, hi tamen, qui de eis nati fuerint, jam a fidelibus buptizantur , aut ipsos erget , aut estrum filios lucramur: ideo non es grave, quidquid de pensione pro Gripo di mittimus. De iisdem Judaeis haec alia ad Anthemium hoc anno scripsit: His quos de judaica perditione Redemptor noster a
se dignatur convertere, rati nabili nos oportet moderatione
roncurrere, ne victus quod absit inopiam patiantur. Ideoque tibi hujus praecepti sutriritate mandam τι , quatenur filiabur Iustae ex Hebraeis, ides, Iulianc, Redemptr, Fortunatae, a tertia decima Decedenti Indictione, cunis singulis folidos . . .
dare non differas, quos tuis noveris modis omnibus rationibur imputand 1, 4. Quantum vero operis impenderit, ut Ethnicos in Sardinia commorantes dictos Barbarici nos ad fidem Christi traheret, scriptae ab eo epistolae testantur. Cum etenim Vandali Africam invasissent , barbaros quosdam Aurasium Montem incolentes, ne infestos paterentur in Sardiniam insulam Jεsu CHR.
epist. 8.Praemiis Iu .daei ad fidem
S.Greg.cura pro infidelium converinsione , qui . nam fuerint barbaricini .
62쪽
s6 HIT s RIA sulam relegarunt, ut narrat Procopius, his verbis: Eor non admodum multos cum uxoribus in Sardiniam mittentes, hieiunt dominati. Prccedente artem tempore montes occupaDere , qui prope Calarim funt et ac primo quidem elanculum
latrocinia in vicinos exercentes, posea Pero non misia1 quam ad tria milia crevere, manvso excursiones facienter , minime latere curaverunt, ac omnem circa oram depopulatiiunt; quamobrem Barbaricini a vicinis appellati junt. Haec de his Procopius ; iidemque, videntur, de quibus lustinianus de off. Praesedit praetorio Africae lege secunda ita scribit.
Perseverantibus vero iis in idolorum cultu, cum nulla de his cura ab Episcopis habcretur, S. Gregorius Sardiniae Episcopos, ut ita eorum conversione sillicitius agerent, excitavit, ac Felicem, & Cyriacum in Sardiniam misit , ut in eorum conversione adlaborarent, quos Zabardae Sardiniae Duci commendavit, eique hanc dedit epistolam . Scripsis Frotris
Coepi vi mei Felicii , ct Cyriaci servi Dei gloriae pesrae
bona cogNopimus, magna ue Omuipotenti Dei gratias agimus, quod talem Ducem Sardinia nycepit, qui sic jciat, quae te rena sunt Reipublicae exolvere, ut bene eriam uoperit omni. potenti Deo ob squia patriae coelesis exhibere. Scripserunt et ni- mihi . quod ea pacto eum Barbaricinis facere pacem disponitis, ut eo Idem Barbaricinos ad Christi fruitium addicatis . Hac de re valde laetatus sum , G dona vesi si Omnipotenti Deo placuerit ) citius serenusimis Principibus imnotesco . V=ι ergo , quod cui sis , explete : Omnipotenti Deo
devotionem Pesrae mentis, osendite . Eos quos iuue ad conpertendos Barbaricinos transuisimus, quantum valetis, adjuvate , mentes quod talia opera multum pos, ct ante terrenos Principes , c coram caelest Rege prevaleant a spare . Ad Hospitonem vero Barbaricinorum Ducem , christianum jam redditum, has alteras dedit: CYm de gente vestra nemo chriastianur sit, in hoc sto, quia omni gente tua ei melior, quia tu in ea Grisianus inveniris . Dum enim Barbaricini omnes. ut insensata animalia pipaui, Deum perum nestiant , Ilans autem in Iapides adorent; in eo itis quod Deum verum colis, quautum omnes antecedat, ostendis. Sed fideis quam percepsi, etiam bonis actibus , ct verbis exequi debes, ditaris; cui credis . offerre, quod Eraevales , ut ad eum quoscumque potueris adducas , eosque baptizari facias , ct aeternam
63쪽
.sitam diligere admonear. Vuod si fortasse ipse agere non po-Ies . quia ad aliud occuparas , salutans peto , ut hominibus nosris, quos illic transmisimus, fratri sciticet, O civis omeo Felici, filioque meo Cyriaco servo Dei, Iolatiari in omnibus debeas , ut dum eorum labores adjuvas , devotionem tuam
Omnipotenti Domino ostendas , ct ipse tibi in bonis umbus ariiutor sit, cujus tu in bono opere famulis solatiaris . Benedictionem vero Sancti Petri Aposoli per eos vobis transmisimus, quam peto ut debeatis digne Iuscipere. Hactenus ad Barbaricinorum Ducem Gregorius . s. Profecti in Sardiniam Felix Episcopus, & Cyriacus Abbas, Calaritanam ecclesiam , quae prima ejus insulae erat, negligentia pastoris incultam , vepribusque resertam invenerunt . & Barbaricinos agrorum ecclesiae colonos . aliosque Idololatrie athuc mancipatos se invcnisse Gregorio nunci runt, qui statim ad Januarium Calaritanum Episcopum scribens, ut commissam sibi ecclosiam, maiori cum diligentia
administraret, hortatus est . Fratris , Coepiscopi nostri F Iicis . Griaci Abbatis relatione eHuovimus, quod in in fetia Sardinia, Sacerdotes a laicis Igdicibus opprimantur . σfraternitatem tuam ministri sui despiciant ; dumque fotum simplicitati a vobis nudetur, quantum videmus , diDiplina negligitur. Unde hortor , ut omni excusatione postposita,Eccisam quam βscepi', auctore Deo , regas . disciplinam
clericos tenere euar, nullius verba metuere pudear. Et paulo post de Barbaricinis illa : Accidit autem aliud valde lugendum , quia ψνοι rusticos, quos habet Ecclesia tua, nunc que in in elitate remanere, negligentia fraternitatis vestrae pem misit . Et quid vos admoneo . ut extraneos ad Deum adduincatis , qui de Iros ab insidelitate eorrigere negligitis Unde necesse es vos per omnia in eorum conversionem vigilare .
Nam si cujuslibet Episcopi in Sardinia insula Paganum rupicum inpenire potuero, in eumdem Episcopum fortiter vindicabo . Jam vero si russicus tantae fuerit perfidiae . obftin
tionis inventus, ut ad Dominum Deum venire minime con-μπασα I tanto pensionis onere gravandus est, ut Vfa ex ctionis suae poena compellatur ad rectitudinem festinare. Ηactenus G rcgorius ad Januarium, aliam quoque epistolam ad
Nobiles in Sardinia dedit Gregorius, acriter eos redarguens. quod colonos agrorum suorum ab Idolorum cultu non revo-
64쪽
AN. s9 . S. Gregorius Presbyteris Sardis pote
s 8 Hrs TORI Acassent, ac ut Felici, 3c Cyriaco ad hoc opus missis opem ferrent, hortatus est. Eadem quoque occasione ordinari praeis cepit Episcopum in Phauliana eccletia, ubi diu ante esse desii Frat, ut Gentiles ibi commorantes ab eo converterentur ad fidem. Quem vero exitum haec habuerint, ex litteris ejusdem Gregorii anno seqnenti datis satis intelligitur, eos nimirum ad fidem fuisse conversos, sed post baptismum , cum adhuc idem tributum solverent, quod ante cogebantur, ut liceret ipsis idola colere, talia indigno animo serens S. Gregorius, Constantinam Augustam , ne id fieret vehementer admonuit .. Porro eadem epistola Januarium , de aliis admonuit ut Clericos post susceptos ordines in peccata carnis lapsos d poneret , nusipiam ad altaris ministerium imposterum admittendos . Demum in fine hee notatu digna addit. Pervenit
quoque ad nos , quosdam sandalizatos fesse . quod pressi ros Chrismate tangere in fronte eos, qui baptizati junt; tr hibuimus . Et nos quidem secundum veterem usum ecclesiae nosω fecimus. Haec habentur in epistola 9. lib. 4. ubi haec habet: Pres teri baptizatos infantes flauare sacro in frontibus Grifinate non praesumant: sed preroteri baptizatos umgent in pectore , ut Episcopi postea ungere debeaut is fronte
At cum graviter haec accepta suisse audisset Gregorius , inridulsit ut Presbyteri , absente Episcopo hoc facerent , nam
subdit in epistola a 6. citata: Si omnino. ς de re aliquieontrisantur , ubi Disopi desunt , at presuteri etiam in frontibus baptizatos ebrismate tangere debeant, cencedimus ι6. Quid porro Presbyteris Sardiniae tribuerit S. Gregorius , his verbis: Ubi Episcopi desunt, ut presbieri etiamin frontibus baptizatos ebrismate tangere debeant, cstvcediamus, in controversiam vocatur . Cum etenim Scholasticorum plurimi S. Bonaventura , Durandus , Hadrianus , aliique etiam ex recentioriluis, Estius . Sanabovius, in ea opinione
sint , ut solis Episcopis jus esse conserendi sacram unctionem , seu Confirmationis Sacramentum dicant, itaui nequi dem ex Romani Pontificis delegatione Presbyteri illud administrare possint; quam Presbyteris Sardis unctionem concessit S. Pontifex , eam suisse , qua in hantismate Neophili inungebantur , dixerunt . Horum tamen sententia vix pro babilitate innititur; sequeretur enim, id tantum Sardiniae Presbyteris concessisse Gregorium , ut Neophilos in baptismate
65쪽
mate chrismate inungerent, quod numquam Presbyteris no Ja,u Cestigatum fuerat, ac ipse Gregorius in supracitata epistola nona iv. libri quarti, id Presbyteris proprium esse declaraverat, his verbis: Presbteri baptizatos ungant in pectore, ut Episcopi posea ungere debeant intronte . Eamdemque unmonem presbyteris nullibi, nulloque tempore negatam fuisse innumeris argumentis constat. Hinc ad Decentium Eugubinum Episcopum scribebat Innocentius Papa , hujus nominis primus. Presbyteris absente Episcopo, seu presente: Cum baptizant.
ebri ate baptizatos ungere licet, sed quod ab Epi vii fuerit
eo ecratam, non tamen frontem ex eodem oleo signare, quos solis debetur Epi vis. Cum itaque nullibi negaretur presbyteros in baptismate conserendo, Neophilos oleo injungere posse , necessario sequitur, de altera unctione locutum fuisse Gregorium, quam primo Presbyteris Sardiniae negave. rat , postea vero ad vitanda scandala , ex indulgentia concessit , quae sane ea erat, qua baptiZati in confirmationis La. crame uto inungebantur , quam Episcopis tantum Romana, cum tota sero Occidentali ecclesia vindicabat, ut in supra. citata epistola ad Decentium testatur Innocentius Sapa primus. At cum in Sardiniae ecclesiis ea inolevisset consuetudo , quae in Orientalibus ecclesiis, & Africana etiam passim vigebat, ut in fronte etiam baptisimat Presbyteri inungerent , Sc Spiritum Sandium darent, seu Confirmationis sacramentum , cum id contra morem Romanae ecclesiae Presbyteri Sardiniae praesumerent, ne ultra fieret jusserat, deinde cum accepisset nonnullos eam ob causam obmurmurare, ac scandalum pati, ut suum retinerent morem , ac ut eorum presbyteri in fronte baptiZatos inungerent, tandem permisit. Eumdemque morem tractu temporis in Africana quoque ecclesia presbyteros usurpasse , his verbis indicat Ioannes Di
conus e Sed nec illud tangat animum, quod sibi aliquondo quaedam vis necessiatis assumit, veluti quos nune per Agricam fleti dicitur ut Presbγteri Sanctum cir ma eo uiant a quod inerito moveret, si isam Pontificalis auctoritas licentiam non dedisset. Unde consat a Pontificibus quodammodo fleri , quod in tanta verum necessicate , ut o preioterii essici p οίνι
superior ordo consiluit. Eam etiam ob causam Concilium Tridentinum , ne Orientalis ecclesiae consuetudinem omnino rejiceret, aut facultatem dispensandi Romano Pontifici nega-PI α rcta,
66쪽
Maximi Episcopi Salonitania divinis suspendit.
rei ; Ordinarium confirmationis Ministrum Epistopum esse dixit. De quibus ne Theologicos tractatus scribere cogamur, plura apud Dogmaticae Theologicae scriptores , & praecipue apud Juvenin in suo de Sacramentis tractatu , videri posi
7. Anno proximo Dalmatiae -Epistopis scripserat Gregorius, ne Salonitanum Epistopum inconsulta Sede Aposto. lica ordinarent, & ne Maximum Salonae Episcopum eligerent , minitans eis si contra secissent excommunicationem ;at Dalmatiae Episcopi, spreta Pontificis admonitione , aut antequam ejusdem litteras acciperent; id etenim ignoratur, nullo juris ordine observato, Maximum ipsum Salonae Episcopum ordinarunt, cujus ordinationi, cum resistere conatus esset Antonius Subdiaconus, re Rom. ecclesiae rector patrimonii in Dalmatia, vix suga ab eorum manibus, ac credibus se se eripuit. Totius tragoediae Architectus Marcellus Dalmatiae proconsul fuit. Quare cum haec accepisset S. Gregorius, ut scandalum ab ecclesia Salinitana removeret , contemptamque Apostolicam Sedem vindicaret . Maximum ordis natoresque ejus admonuit, ut a sacris se abstinerent , donec exploraret, num revera Imperatoris jussione ordinatus esset rauod si, inquit, contra haec agere praesumpseritis , anathema vobis sit a Deo, a P. Petro VI IOrum Principe. Quem
exitum haec habuerint, anno sequenti videbimus . 8. Joannem etiam Ravetinatensium Episcopum , eo quod in multis peccaret gravi censura redarguit. Primum ,
inquit, me hoc contrisat, quia mibi fraternitas tua dupliticorde scribit, in alia blandimenta in episeolis tuis exhibet. alio in lingua Da faeculariter o lendit. Deinde gracie mihi es, quia irrisiones tuas , quas habere notarii adfue pueritolant, usque hodie frater meus Ioannes in lingua sua resinet: mordaciter loquitur, quasi de tali astutia laetatur: amicis praesentihus blanditur, de ab utibus obloquitur. Tertio grademihi, omnino execrabile es, quia serpis suis , qua bora furit, turpis crimina imponit, ut esseminati, adhue V piter hoe apertius vocentur. Posi haec accest, quod Lyciplina ad vitam Oeritorum custodiendum nulla es, yed tantummodo se elericis suis dominum exhibet. Ultimum vero es , quod
tdmcn pstndere elationis primum es , scilicet de usu pallirxtra Ecclesiam. Et paulo post et Et quidem Omnipotenti Deo
67쪽
gratiar ago: quia eo tempore, gust ud me hoc pervenit, quod Ictu Cistad aures decessoram me rum numquam pervenerat, Longobari
di inter me , ct Rapennatem Civitatem positi Derant. Nom osendere forsitan hominibus habui, quantum sto esse discretus. Hadienus Gregorii monita ad Joannem; venantium vero Episcopum admonuit, ut Saturninum Presbyterum , qui in fgrave cri inen prolapsus fuerat, usque ad Obitum communio 'ne privaret ; ceteri vero Presbyteri , fornicationis , aut adulterii rei a Sacerdotio exclusi , post peractam poenitentiam . inter laicos communicarent. Eademque libertate, ut peccantes corrigeret, Constantium Mediolanense in Episcopum admonuit. Felicem etiam Sardiae Episcopum redariruit, districtam correptionem minitans, si Episcopo Primae Iustinia-
nae Primati suo contraire perseverasset. l. . . .
s. Cum Presbyteri & Clerici , qui ecclesiae S. Pancra- s Ge- tii, quae Romae via Aurelia etiam nunc extat, tam negli- monacho, id genter ei deservirent, ut die etiam Dominica nullus aliquan- ecclesia S. do esset, qui Missarum solemnia celebraret . Murmurantibus irincratii hac de re populis , qui istuc devotionis causa confluebant. ς 'l cat . S. Gregorius Sacerdotes illos clericos inde amovendos censuit, ac Monachorum Congregationem ibidem destinavit , cui Abbatem praefecit Maurum , ut ibidem ad Sacratisimum compus Eeati Pancratii quotidie opul Dei proculdubio peragatur,nt in epistola sua pluribus narrat. Monachorum vero' disci- .plinam nunquam promovere destitit, unde Ualentinum A c. . ibatem increpavit, quod mulieres in monasterium situm admitteret , ac Monachorum commatres fieri permitteret; idque ne ulterius fieret, sub gravillimae poenae comminatione pro- . hibuit, & ne Clericus monasterio praeficeretur ad Joannem
Ravennatem scribens jussit: Nemo etenim potes, o ecclesiasticis obsequiis deservire , tu in nasucs regula ordinate per- sisere: ut me in monarerist diserti'nem teneat, qui quotidie in ministerio ecclesiastico cogitur permanere. Eademque
habentur in epistola ad Maximianum Episcopum . Nec Monialilam curam praeteriit, quamobrem redarguit Victorem Panoimitanum Episcopum in hac re negligentem, ad quem inter alia haec scripsit . ubam brem Fraternitas tua , sub omni Gre'. lib. I. sudest celeritate corrigere, cujus enim jam culpae sis , intHIL si gis , ut ego tam Luge PVitar,. quae in civitate tua agetnsur
signoscam , tot curia occupatur , . quae fieri debeant dis
68쪽
Vacantium ecclesiarum curam geritS.Greg. Grem lib. q.
nam. & cum audisset quasdam vocationis suae oblitas , de
posita monialium veste, ac velamine, matrimonium inisse , easque ab Romano Exarcho tueri, graviter cum eo conque stus est Gregorius, eumque admonuit, ut in tanto se peccato misere nuIlatenus deberet. Io. Vacantium quoque ecclesiarum quammaximam
semper sollicitudinem habuit, ut in eis optimi eligerentur Sacerdotes . Id praestitit ecclesiae Hortonensi , & Capuanae , in aliis curatorem , vel visitatorem destinavit. Ex quibus maniteste liquet Gregorium semper vigilantissimum fuisse , cum non solum Urbis ecclesias, sed etiam longe positas tanta sollicitudine gubernaret . In primis vero cordi erat S. Pontifici. ne urbanae ecclesiae Sanctorum reliquiis spoliarentur. Cumque hoc tempore Constantina Augusta Mauritii uxor, in ipso Regiae urbis Palatio Basilicam in honorem S. Pauli Apostoli aedificasset, Gregorium rogavit, ut caput Beati Apostoli Pauli. vel partem alteram ejusdem sibi mitteret . At S. Pontificx Augustae rescribens, rem dii ficilem postulasse admonuit, nec se hu iacemodi petitioni obtemperare posse, aut debere addidit ; eo quod Apostolornm corpora , nequidem loco moveri impune, vel tangi possent, quod multis miraculis confirmat , epistolam ab eo scriptam , integram damus, eo quod scitu digna ad historiam pertinentia contineat et Serenitas vegirc pietatis, religionis sudio, ct sanctitaris amore conspicus , propter eam, quae in honorem Sancti
Pauli Aposoli in palatio aedificatur Ecclesiam . eaput ejusdem S. Pauli, aut aliud quid de eorpore ipsius , yuis ad Ie ju
nibus a me praecipit debere transmitti. Et dum illa mihi desiderarem imperari , de quibus Iacialimam obedientiam exhibens , vestram erga me amplius potuissem gratiam provocare ;major me maesitis tenuit, quod ilia praeeipitis, quae facercnec possum , nec audeo. Nam Corpora Sanctorum Petri, Pauli Apostolorum, tantis in Ecelestis fuit eoruscant miraculis, atque terroribus, ut neque ad orandum sine magno illuc timore possit accedi. Denique dum beatae recordationis decessor meus, quia staeπtum, quodJupra sacrati Fimum Corpus S. P tri Aposoti erat, longe tamen ab eodem eorpore fere ViπDecim pedum natio mutare potuit; signum ei non parpi terroris apparuit. Sed Ο ego aliquid similiter ad neratis um cor Ius S. Pauli ApVIoii meliorare voIi , quia neccesse erat, Dissilired by Cooyle
69쪽
. utituria sepulchrum Θujusmodi, et i altius debuisset Pre--nsitur loci ipsius, ossa,at non quidem eidem sepulcro coniuncta reperit: quae quoniam levare praesumsit, aeque in alium locum era ponere , anarentibus quibusdam tristibus signis, subita morte defunctus es.
II. Praeter haec autem Sanctae memoriae decessor meus itidem ad corpus S. Laurentii maroris quaedam meliorare
desiderans, dum nescitur ubi venerabile erepus ipsius esset coia Iocatum , ct est oditur exquirendo, subito hepulchrum ipsius ignoranter apertum est; ct ii qui praesentes eranr . atque Iaborabant monachi , ct mansionarii, quia eorpus ejusdem Maroris viderunt, quod quidem minime tangere praesumpserunt, omnes intra decem dies defuncti funt: ita ut nuitur
vita supcresse potuisti, qui sanctum justi eorpus tutur vide-
σat . Cognoscat aurem tranquilli a domina , quia Romanis consuetudo non es, quando Sanctorum reliquias dant, ut quidquam tangere praejumant de eorpore , sed tantummodo in pixide brandeum mittitur ; ar se 'ad sacrafissima corporu Gπ-ctorum ponitur e quod levatum . in Acelsa, quae es diconda, debita cum veneratione reconditur, ct tantae per hoc ibidem virtHira flant, ae si illue specialiter eorum eorpora deferantur . Unde consigit, ut beatae reeordationis Papae Leonis temporibur sicut a maioribus traditur) dum quidam Graeci de talibus reliquiis dubitaneus , praedictus Pontifex hoc ipsum Frondeum , aliatis freψίbus . inciderit, ct ex ipsa inci nefanguis efluxerit P In Romanis nam se, pel totius Occidentis 'partibus omnino intolerabile es, at ue bacrilegum, FDη durum Corpora rangere quisquam fortasse voluerit et quod sipr Vmpserit, certum est , quia hee temeritas impunita nullo
modo remanebit. Pro qua re de Urreor/- eonsuetudine, qui ossa levare Sanctorum se afervui, vehementer miramur, O vix credimus. Nam quidam Monachi Graeci hue ante biennium Penientes, nocturno silentio, iuxta Ecelesiam S. Pauli corpora mortuorum in eamno iacentia, efodiebant, atque eo-r m olue recondebant , serpanter sibi dum reeederent. Evicum deprehensi eum hoe faererer diligerier fui ni discos, conse F sunt, quod illa OD ad Graeciam essent, tamquam
sanct um reliquias portaturi . Ex quorum exemplo ficus p dictum est major nobis dubietas nata est , utrum Perum sic, quod levare peraciter ossa Sanctorum dicuntur . Uides ex I asu Clin.
Re Milii damno fosso. m corpus S. Laurenati.
erga Sancto. rumreliquias studium .
70쪽
ta. Hucusque Gregorii epistola ad Augustam , ita ejus Jasu Cux. indiscretam petitionem prudenter eludens . Nam etsi in au. is .
Orientales ecclesias translationes reliquiarum in usu essent, Reliquiarum ita ut Constantii Augusti tempore Constantinopolim transla- translatiorum suerit corpus S. Timothei Ephesi prius conditum & apud Occi-
in hasilica Sanetorum Apostolorum collocatum, item paulo--pς post translatae etiam reliquiae Sanetorum Aiadreae Apostoli,& Lucae Evangelistae ex Achaja, & in eadein basilica depositae . ut refert , R Iaudat Hieronymus : at Occidentales Hieronymus dissiciliores semper se exhibuerunt in hisce Sanctorum trans- contra vigi, Iationibus. Eadem enim quae Gregorius Constantinae Augu- lantium. stae , Hadrianus quoque Papa circa annum 772. ad Carolum Magnum scripsit: Petiit nos, ut ei Corpus Sanctum tribueremus . Sed nos sicut jamd um vobis direximus per repetationem territi, nullo modo avdemur ex .psis SanώIorum corporibus amplius aliquid exagitare, ita in stagmento epistolae ejusdem Pontificis. II. Joannem Monachorum celeberrimum , & monacho. De Jor Cli-rum patrem, seu Abbatem Montis Sinai, circa hujus seculi maco, eius- finem , vel sequentis initio oblita scimus, etsi in obseuro quς scripti sit annus , quo obiit . Is apud Graecos praecipue in summa celebritate suit ob librum, a quo nomen Climaci accepit. qui . triginta capitibus constat , quibus tamquam gradiahus ad vitae christianae persectionem , & ad vitam beatam lectores suos , & praecipue monachos ducere conatus est. Unde etiam schala religiosa dici meruit . eoque tractatu, multa quidem ad morum emendationem , vitamque sancte pieque ducendam collegit. Ejusdem vitae compendium Joannes Rathnensis monachus ejus discipulus exhibet, ac commentarium ad ejusdem schalam addidit, liber sane dignus ,
ut monachorum manibus continuo stratur , ac non semel Biblioth.PReditus, & ut Gallicanam Arnaldi versionem praetereamus; latine Joannis Climachi opera Matthaeus Raderus Jesulta edidit , quae etiam una cum ejusdem tractatu in bibliotheca Patrum is '' inserta est , ac plura apud Dupinium, & Caveum videre est, cavim de cujus mamoria die go. Martii Martyrologio Rom. recolitur , script.eceles ad quam diem vitae ejuidem Breviarium Bollandus exhibet. tom. I. pM.