Jacobi, sive Actii Synceri Sannazarii, neapolitani ... Poemata ex antiquis editionibus accuratissime descripta. Accessit ejusdem vita, Jo. Antonio Vulpio auctore, item Gabrielis Altilii, et Honorati Fascitelli carmina nonnulla

131쪽

LAM. DE MOR. CHRISTI .

Pallentesque aeternum amnes, vastasque lacunas Cocyti colet: & Furias horrescet hiantes: Atque animum monitis non intendisse pigebit. Tunc vos exactae capient mala taedia vitae Expertes caeli, atque aurae sub nocte profunda: Inque caput trifidos nequidquam optabitis ignes: Et frustra erectas tolletis ad aethera palmas. Quos Superum coetus , & fortunata piorum Agmina vix lacrimis poterunt spectare-etentis , Invidiae stimulis, Dirisque ultricibus actos . Ergo vitales miseri dum carpitis auras, Dum compos mens ipsa sui est, dum certa facultas Dum ratio, tempusque smint: simul ite frequentes Ite pii, veniam factis exposcite vestris: Ite, animos purgater Orcique inhibete rapinas:

Et tandem patrio mentem convertite caelo.

Sic Rex ille hominum vacui spoliator Averni, Oblitus scelerum, cognatae stirpis amore, Promissique memor, mentes intrabit amicas, Vestraque. posthabitis recolet praecordia templis . Postque tot exhaustos vitaeque, obitusque labores, Illo quo pluvias, quo pellit nubila, vultu Ablutos labe excipiet, laetusque reponet Sidereos inter Proceres, sanctumque Senatum . Sub pedibusque dabit stellantia cernere claustra.

FINIS.

132쪽

S AN NAZAR ΙΙ

ECLOGAE

134쪽

ECLOGA PRIMA,

IR A B A R, vicina, Mycon, per litora ni per Dum vagor, exspectoque leves ad pabula. thynnos, Quid tantum , insuetus streperet mihi coravus, & udae c. Per scopulos passim fulicae, perque antra repostae Tristia flebilibus, complerent saxa querelis: SQtium jam nec curvus resiliret ab aequore delphin , Nec solitos de more choros induceret undis. Ecce

135쪽

Ecce dies aderat, caram qua Phyllidat terrae .

Condidimus, tumiitoque pias deflevimus Umbras Ah miseri: & posthac nec tristes linquimus aurai:, I ONec dubitat saevus solatia serre Pylemon.' , Scilicet id fuerat, tota quod nocte vaganti

Huc illuc; dum Pausilypi latus' omne pererro, 'Piscolamque lego celeri Nesida phaselo e . Nescio quid queruli gemerent lacrimabile mergi. is

Phyllis ad inserias, Phyllis, si credimus, illos

Ad gemitum, o Lycida, tumulique ad sacra vocabat .L3e. Eheu, care Mycon , qualis spectacula pompae Nunc recolo quas ipse manus, quaeve ora notavi Idis ocialis ' his inquam oculis quae senera vidi a o Infelix l nec me tandem dolor improbus egit In scopulos, in saxa, rogove absumst eodem Ignea vis, vel saltem aliquis Deus aequore mersit. M c. O Lycida Lycida: nonne hoc felicius illi Evenisse putas, quam si sumosa Lycotae a3 Antra, vel hirsuti tegetem stibiisset Amyntae e i Et nunc heu viles hamo sibi quaereret escas: . Aut tenui laceras sarciret vimine nassas. Sed tu, siquid habes veteres quod Iugeat ignes, Quod Manes, cineresque diu testetur amatos: ' 3o Incipe: quandoquidem molles tibi litus arenas Sternit: & insani possierunt murmura fluctus. De. Immo haec, quae ciueri nuper properata parabam

136쪽

Carmina, ab extremo quum jam cava litora portu Prospicerem, &- nivei. venerarer saxa sepuleri: Incipiam. tu coniseras ad busta cupressus Sparge manui & viridi tumulum superintege myrto. me. En tibi caerulei. muscum aequoris, en tibi conchas Purpureas, nec non toto quaesita profundo, Et vix ex imis evulsa coralia saxis Adserimus . tu Plemnes nunc incipe cantus: Incipe, dum ad Solem Baianus retia Milcon Explicat, & madidos componit in orbe rudentes. Lyc. Quos mihi nunc, Divae, scopulos, quae panditis antra, Nereides: quas tu secreti litoris herbas, Glauce pater, quae monstriferis mihi gramina succis Ostendes nunc, Glaucer quibus tellure relicta, Ah miser, & liquidi factus novus incola ponti, Te sequar in medios mutato corpore suffiis, Et seriam bifida spumantia marmora cauda . SoNam quid ego heu solis vitam sine Phyllide terris Exoptem misere aut quidnam rapta mihi luce Dulce putem e quidve hic sperem e quid jam morer ultra Infelix' an ut hac vili projectus in alga,

Arentes tantum frutices, desertaque cernam Sy

137쪽

Qtiis mihi, quis te te rapuit, dulcissima Phylli 6ο Phylli, meae quondam requies, spesque unica vitae, Nunc dolor, aeternusque imo sub pectore luctus.

Non licuit tecum optatos coniungere somnos, Dulcia nec primae decerpere dona iuventae, Aut simul extremos vitam producere in annos.

Nunc te quis credat ' lapis hic habet: & mihi nusquam es, Nusquam terrarum Phyllist sed fabula, & umbrae

Frustrantur miseras per dira insemnia noctes. Me miserum: qua te tandem regione requiram Quave sequare per te quondam mihi terra placebat, . ToEt populi, lactaeque suis cum moenibus urbes: Nunc juvat immensi fines lustrare profitndi, Perque procellosas errare licentius undas Tritonum immistum turbis, scopulosaque cete Inter, & informes horrenti corpore phocas, λιπQuo numquam terras videam. Jam iam illa tot annis, a Culta mihi tellus, populique, urbesque, valete: Litora cara, valete: vale simul, optima Phylli. Nos tibi, nos liquidis septem pro fluctibus: aras Ponemus: septemque tibi de more quotannis SoMonstra maris magni vitulos mactabimus hirtos a Et tibi septenis pendebunt ostrea sertis,

Ostrea muricibus variata, albisque lapillis Hie tibi Nisaee, & flavos resoluta capillos Cymodoce, mitisque pia cum Matrς Palamon, Et

138쪽

Et Panope , & Sicilli ciitas Calatea profundi

Solennes nectent choreas, & carmina dicent: Quae Proteus quondam divino pectore vares Edocuit, magni quum senera fleret Achillis: Et Thetidis luctus consolaretur amaros. 9o At tu, sive altum felix colis aethera, seu jam Elysios inter Manes, coetusque verendos Letheos sequeris per stagna liquentia pisces , Seu legis aeternos formosb pollice flores, Narcissumque, crocumque, & vivaces amaranthos; 9s Et violis teneras misces pallentibus algas, Adspice nos, mitisque veni. tu Numen aquarum Semper eris, semper laetum piscantibus omen. Ut Nymphis, Nereoque, ut flavicomae Amphitrite, Sic tibi victrices landent libamina cymbae. Ioo Interea tumulo supremum hoc accipe carmen, Carmen, quod, tenui dum nectit arundine linum , Piscator legat: & scopulo suspiret ab alto :

IN. GREMIO. PHYLLIS. RECUBAT. SIRENIS. AMATAE CONsURGIS. GEMINO. FELIX. SEBETHR SEPULCRO ros

ame. Dulce sonant, Lycida, tua carmina: nee mihi malim Halcyonum lamenta, aut udo in gramine ripae Propter aquam dulces cycnorum audire querelas. Sed tu: sic tacitςs. vicina Megaria. semper Suffciat conchast 'sic proxima Mergilline tio Ostrea, saxosaeque serat tibi rupis echinos: K Quan-Diuitigod by Coos e

139쪽

r. PHILLIS, ECLOGA I.

Quandoquidem nox obtarras jam distulit umbras, Necdum permensus caelum Sol: incipe rursus, Atque itera mihi carmen. Habent iterata leporem. Dc. Ne miserum ne coge , Nycon. sit lumina, sat jam Iis Exhaustae maduere genae . dolor adspice siccas obduxit fauces: quatit & singestibus imum Pectuse anhelantemque animam vox aegra relinquit. Et tamen haec alias tibi nos , & plura canemus , Fortasse & meliora, aderit si Musa canenti. Iao in & veliseris olim haec spectanda carinis Seu Prochytae, seu Miseni sub rupe patenti Inscribam: grandesque notas serrugine ducam: Praeteriens quas nauta mari percurrat ab altor Et dicat: Lycidas, Lycidas haec carmina secit. Ia pSed quoniam socii passim per litus ovantes Exspectant, poscuntque tuas ad retia vires rEja age jam surgamus. ego haec ad busta sedebo, Tu socios invise: escas nam quaerere tempus: Et tibi nunc vacuae sultant sine pondere nasiae. IIo pCI O Disiligoo by Coosse

140쪽

GALATEA.

FOκτου Lycon vacuo festis consederat antro Piscator, qua se scopuli de vertice, lato Ostentae pelago pulcherrima Mergilline . Dumque alii notosque sinus, piscosaque circiim Aequora collustrant flammis, aut linea Ionge Retia, captivosque trahunt ad litora pisces: Ipse per obscuram meditatur carmina noctem. Immitis Galatea r nihil te munera tandem, Nil nostrae movere preces e verba irrita ventis Fudimus: & vanas scopulis impegimus undas. Adspice, cuncta silent, orcas & maxima cete Somnus habet, tacitae recubant per litora phocae. Non Zephyri strepit aura: sopor suus humida mulcet Aequora: sopito connivent sidera caelo.

Solus ego hei misero dum tristi pectore questus

Nocte itero, somnum tota de mente iugavi, Nec tamen ulla meae tangit te cura s lutis. At non Praxinoe me quondam, non Polybotae

Filia despexit, non divitis uxor Amyntae, Quamvis cillia sinu , quamvis foret alba papillis. Quin etiam Aenaria, si quidquam credis , ab alta Saepe vocor. solet ipse meas laudare Camoenas K a