장음표시 사용
331쪽
3og r. 2δε Qu. . potest ovis simul esse amicus 4nimicus DN, etiam seo1ndum esse positivum inimici. -
re ex allatis instantiis habetur, dari aliqua formas positivas, quarum uni identificatur, vel saltem indispensabiliter innectitur excluso alterius ab eodem subjecto, quae proin rinae ne quidem secundiim esse positivum componi possint. Et tales probamus esse fomanas gratiam & peccatum mortale.
eantiae, nec opus eis illam complera sis intrinseo spe extrisfecὸ permFum DForem DELmuinia on alnum peccisti, seu per DEI - . ruitia .m distinctam a voluntate infundent gratiam quod ideo addo , quia voluntas DI vina infundendi gratiam , omnino requiritur tollondus peccatum mortale praesupposi'
n requiritur voluntas creandi Angelum: haec vero sola voluntas juxta nos, est condonatio
iniva peccati, ipsi vero infusio gratiae α'
condonatio passiva. - me conclusio sequitur ex Conia one praeerim
i et e probatur. Quod est incompossibila etiam Divinitus cum peccato, per ejus solam infisionem praescindendo a novo favore tollitur peccatum. Sed talis est gratia sanctifi, cans. Ergo c. minor est probata in Coninelusione praecedenti Major etiam patet. Quia tua quae etiam Divinitus sunt incompossibilia -cundum se, necessario se mutuo destruunt, se solis in eodem subjecto, Nec hoc substat M'.
332쪽
Probatu ecundo Quod se solo secluso novo favorem I, est perfecta amicitia hominis cum Eo illud se solo iectum no vo favore DEI, tollit peccatum mortale, quod scilicet est inimicitia hominis cum Dara, in compossibilis essentialiter cum amicitia. Atriqui infusio gratiae secluso novo favor DEI, Per seipsam praecise est acceptatio passiva inaniicitiam perfectam mutuam hominis cum D EO. Ergo c. Probatur Minor. Quia ad veram uerfectam amicitiam juxta Philosophumri equiritur sufficit mutuus amor non latens, sive actuatis, sive habitualis, communicativus mutuo bonortim omnium, & con junctus cum aliqua aequalitate Inter amantes.
Jam veso hoc totum habetur per solam infusionem gratiae. Nam inprimis vi hujus infusio. nis, homo amat D E U M secundum habitum Charitatis, tradendo habitualiter se totum, omnia sua DEO DEUS etiam pariter a maehon inem , siquidem infundendo ipsi gratiam, vult emcaciter dare eidem radicem omni υm bonorum supernaturalium, ipsiusque beatitudinis, quae voLtio est amor communicistivus omnium bonorum, parte DEI, ac prori
inde est amor simpliciter talas perfectus. Denique vi talis infusionis constituitur inter hominem, DEUM, aequalita proportionalis, consistens in quadam excellenti partici. Patione Naturae Divinae. Nihil ergo cleest ii, fusioni gratiae secundum se sumptae praescindendo a novo favore DEI ad veramin perfectam amicitiam Divinam.
Probatur ervo. Ex dicendis infra de com
333쪽
obiectum illius favoris Divini novi, quo versarii complent gratia ua,tl sit rem illiva pec Call. Addo : Seme miὸ ni pl)0sugna non rim. dulcia vexe Haereticis. Haeretici enim dicunt, omission m ieri totaliter pei aliquid extriti, secuin Advertari psita aliter , os utrumq; nes 4rius Ruriu3 Haeretici dicunt. Iustitia' aioris intrinsecati ni iiii apud DE UM i. e. Adversarii dicunt parum Alere, M ho nec cum ipsa adhuc esse ita juisos, nisi accedat acceptatio DEI extrinst caci Nos utrumqν negamus. Denique Adversat ii admittunt de possibia ii, quod Haeretici de latio: os utrumque ne amus. unde per Adversarios, ctrina Haere, licorumi est solii tam recinora fidem , per
nos est et is in imo sibilis 'matre Oijonem ergo malim recedimiis ab
corum Quae consideratio me nun parum fir inat in nostra sententia.
pr-m. O s ab0leri potest tripli, rixen Pri . Per condignani salsa, hi alien . offensoris indeperidens' ab ulla liberali coit,
donatione offensia Secunia per condonati Ori
incopossibilem eum omensa. Primo S secundo, modo aboletur offensa huma Mii mori .isensa invitia abollatur. . in ad G ---emaeia, iror mecatum ες ρratiam esse commensurationem, non quidem in genere meriti, satisfactionis, sed tale
334쪽
degratia habituali. 33Iqtiam vis offensis Divina esset simpliciter infi-ia ita, quod tamen negavimus in Quaestionibus de Incarnationes adhuc tolleretur per gratiam, non via satisfactionis condignae, sed via incompossibilitatis, eo modo, quo lux in' finita si daretur, tolleretur per tenebras finistas,in dissensus infinitus, per assiensum finitum. Contra hoc tamen opponitur Primo Gratia quae dicitur esse incompossibilis cum peccato, non affert ullum praedicatum oppositum infinita: offensa Divinae Ergo non est incompossibilis cum peccato Rufondeo, ego Antecedens. in nostris principiis offensa Davina habitualis, imporia formaliter gratiae priv tionem, cui quamvis fundatae in aliquo infinito, opponi- . tur gratia. Deinde offensa Divina importat formaliter rationem inimicitiae Divinae, gratia autem Importat formaliter rationem amici-esiae, quae duo sunt opposita, ut dictum est. Opponitur fecunia Sicut gratia est incompossibilis cum peccato, ita ueccatum cum gratia ; Non ergo erit ratio, cur potius ad positionem gratiae tollatur peccatum,& non mamia ea jam prae habitum, nisi gratiae addatur condonatio extrinseca, ut pro gratia stet victoria nam victoria semper est a fortiori Respondeo hoc argumento probaxi posset , quod secluso aliquo extrinseco, neque lux Di a te he-hras , neque vita mortem, neq; praedet graminatio physica libertatem, neq; uni hypostatica Peccatum. Cmnes ergo dicere debentus, quod si, quando forma incompossibilis, in troducitur in subjec tam antecedenter affect iniurivatione ornice, vel assectuna forma
335쪽
opposita, eo ipso sine ulla additi e per λχ- Iam pellat privationem sutis formam Opin fiam, ne dentur simul duo incompossibilia in eodem subjecto Itali, liud axioma Victori est a sortiori, solum valet de causa efficiente,
di introducente formam, non autem de Causa
formali, quae supponitur jam me introducta. in subjectum : Iam vero in nostro casa, ageni omnipotens introducat ratiam quodest for
tissimum Opponitur tertio. Hoc modo enervatur dom ctrina de necessitate Incarn/tionis posset . nim pura Creatura mereri gratiam, tam situ quam aliis, quae proinde gratia haberet vitri abolendi peccatum , aeque bene, ac nuncis, quando datur ex meritis Christi. Resinon
fieri quidem posse absoluta, ut
pura Creatura hieria ues gratiam, tam sibi quam alteri Iusto, non tamen peccatori ac
Voindei adhue ilat communis doctrina, debi est' dicta in Qua tisibnibus de Incariisti e rauaestionea Arti Adseandum Nesatur Consequeptia. Di sparitas est. Quia hom non potest imprime
Te suo offensor formam incompossibilem cujux offensa: Sectis autem D E in , utpote omni γ Potens nec ipsum mutans sua voluης te
creativa Angeli, necessitatur ad volendam eis istentiam Angeli in similiter posita ubic Petri,necessitatur ad volendum Petrima
a dii ali uisa necessitatur ad condonan sum
336쪽
mecatum. Haec nimiriam necessitas, non est ex 'uappositione antecedente, sed ex suppositione .consequente, nempe ex suppositione Divini χecreti liberi , volentis infundere gratiam s. c proinde haec Necessitas non obest libertati Divinae. Itaq; condonatio Divina est D EO. iiii, bera, illa libertate, qua DEUS vult infundere
homini gratiam, non autem est libera, liberta v no Ua, ultra eam, quae eXercetur decreto de
infusione gratiae. Addo. Istam Necessitatem Divinam, posita gratia condonandi peccatum, non oriri formaliter ab aliquo creat nempe ab infusione gratiae tanquam a Causa, sed pomtius oriri ab ipsa increata voluntate infunden di gratiam 3 cujus voluntatis , infusio gratiae est effectus, ex quo tanquam ex signo necessa-xio, inferimus condonationem peccati: quo pacto etiam dici solet, necessitatem Divinam, ut possit actione velit effectum, non oriri ab aliquo creato sed a Divina voluntate ponente actionem. Hinc etiam apparet DEUM non necessitari formaliter a bono minori, nempe ab infusione gratiae, ad tot hendum malum majus nempe peccatum, nisi in ratione signi Iam
vero hoc modo necessi quandoque est, ut posito minori tollatur majus , ob in eo meo sit biis litatem utriusque , sicut necessie est, ut posito assiens finito,tollatur disssensus etiam infinitus. Ad quartum. Conceditur posse Divinitus componi,formam rationalem & irrationalem, frigus calorem negatur tamen hoc ipsu
.e amen suis dissensu, utpote includentibus contradictionem in suis objectis, quatenus -
Mus illorum dicit objectum esse ustis non esse
337쪽
Negatur etiam de amo te odio essicae ui probatum est. Multo vero magis negatur de peccato habituatiis gratia , cum inter haec extrema per nos sit oppositi privativa, jux ta alios autem debet esse ad minimum ea oppositio contraria, quae est inter amorem
Ata quintum Scripturais Patres, cum di stinguunt remissionem peccati a sanctificatio. ne loquuntur non in sensu reali sed in sensti
formall. Hoc autem merito faciunt quia licet remissio Divina peccati, si realiter sanctificatio, tamen datur aliqua remissio offensae nempe humana, quae non est sanctificatio. Ita sicut quamvis animal hominis sit realiter rationale, tamen datur aliquod animal, quod non est rationale, Unde merito dicitur in sensis Ormali homo non tantum est animal sed' etiam rationale. Et hoc ipsum Confirmatur ex
Intentione Concilii Tridentini, hoc enim age-hat contra Haereticos, qui dicunt remisIionem
peccati fieri sine infusione gratiae sanctificantis ita sicut fit in humanis remisso ostensae. tam vero ad hunc finem non opus fuit Concilio distinguere realiter remissibnem peccati a sanctificati0ne. Hinc etiam stet responso ad illud exemplum, de expulsione tenet hrarum 'am remissio offensae ex genere suo, sit si e fai ctificatione, eamque ita fieri a DE vclunt Haeretici a vero expulsio tenebrarum nunquam nusquam sit sine illumina
in extum Pomet negari Major. 4m prae determinatio phrsica, tolii libertatem quae
338쪽
'ae est quidniorale similiter jum' tenis Mam communem, Uni hypostatica quae est Encitas physici, excludii essentialiter pecca tum, quod est quid morale, quatenus morale consistit rmaliter in actu libero. Sed quis quid sit de hoc aliter Respondeo, remissio nem peccati activam, esse quid morale, quare
tenus morale consistit formaliter in actu lab To, ac proinde hanc remissionem haberi per laberam Da vobintatem collativam gratiast. sanctificamis , i iniqsse haberi, per aliquam formam physicam Caeterum remissione peccati passivam , dico esse effectum krmalem
Phylicum moralem, nonnisi propte rela..tionem ad ictum D DF liberum, a quo pro vini effective ac proinde dico hunc effe-: c um formalem posse haberi per infusionem gratiae, quae si viliter est ita forma physica, uo tu in dici moralis, propter dependemi mal
actu DEI libero, a quo esticitur. . .
Ad septimum Inprimis negati universalia eri test Major Quia non potest DEUS perata resistenti m Mea lucem & tenebras, later assensiamin disse,sum, ut ista componat, quamuis haec sua sitiata. Nempe Virtus infini non Potest conjungere incompossibilia , i uamvis filiis distim nitense. 'inde , .ue esur aliquid argumento, dici post ii, inter Peccatum gratiam esse distantiam negativEanfinitam; qualis distantia datur inter duo
339쪽
do privatiouem gratiae, simul i, potest eides,
proxim infiindere gratiam, nego run rotagno naturae priori inesse homini peccatum , Potius enim pro isto signo praescinditur, tam ab existentia peccati, quam ab infusione gra . tiar, licet in toto illo instanti reali, jam existae gratia. Ad illud quod dicitur Peccatum tunc movet D EUM, ut privet hominem gratia, sp0ndeo cum distinctione : peccatum ut Oualiter in stipω existens pro priori differem
ei temporis, movet tunc D EM M. Concedo, quod dicitur peccatum quatenus habitualiter
Perseverans pro illo instanti temporis, move eune D EM M. Nego quod dicitur. Nempe
actus ipse peccaminosus in se physice existens, qui solus est liber, demeritorius, movet DIDUM ad inducendam privationem M alac de ad eam concinuandam per totam aeter nitatem, nisi DAEVS hanc continuationen, impediat infusione gratiae. Unde in instantiti viscationis pro illo signo natura:*riori,pro
quo D E Uri hominem antecedenter peccato crem potest punire, continuando privationen gratiae, iotest eidem infundere gratiam, non datur in D ΕΟ cognitio peccati ut habi, a liter tunc per erantis , sed solum da, ν tu cognitio peccati, ut actu in cantec denter existentis. Hinc autem pate 1. iii coexistra erecum peccatum re
340쪽
Vtrum Gratiam abitualis distingit tur realiter ab Habitu Charitatis 3
IIdeturquδd noli ut sentiunt eum sit, D ctore Scotistae, Alensis, S Bonaventura. Et e nostris Bellarminus, Lessius, Coninck Arria sa, P. Esparaa, alii Prim. Quia Script xa latos, effectus gratiae habitualis, tribu , uni Charitata. Et ita Joannes Apostolus Filiationem D EI tribuit Charitati: Euatim cia rituum dedi nobis Pater, infitii DEI mminemur
αν-. Et Ausustinus, eidem tribui justim
cationem, cum dicit Charitus ineboam inchoa-
μυ-itia esis perfecta Charitus, perfecta ductitia
Secundo. In ordine naturali datur forma aliqua accidentalis, quae simul est & constit tiva compositi Woperativa. Qualis est v. g. calor, consti uens calidum, & producens alium calorem imo hoc ipsum valet de intelle-eria identificato Animae. Sed gratia est forma accidentalis Winseparabilis ab habitu Charitatis: Ergo simul est constitutiva hominis avi sio immediat operativa actuum Charitatis, adhoque est habitus Charitatis. Tertiὸ si ponatur gratia identificata ha-hitui Charitatis, erit perfectior participatio Natum Divinae. Siquidem in matura Divina adentificatur virtus Charitatis eum radiceri
Iis Virtutis, Ergo talis dincto ponen Ἀ-st arati habitualis.