장음표시 사용
321쪽
stabili 3 refundente majorem participatio . item astitatis Divinae & in hoc major est viseius activa habitus pernaturalis quam gratiBactualis Caeterum dico supernaturalitatem magis particulaIem , nempe determina o
tam . g. ad mysterium Trinitatis, desii ni ab Silustratione ac inspiratione, re quidem tamquam a principio transeunte M& ideo utrumque hoc iupernaturale ' est otiosum prin- ipium.
'ocis subdatur determinationi liberi arbitrii, quoad usum, ita ut liberum arbitrium appli'cet laeterminet gratiam cacem ad producendum actum subitarem, quod est'uti gratio docent omnes Societatis nostrae Dinores, alii innumeri, ut ait Ripalla Disp IIo se a Imnum: o. Et hoc ipsum Goet S. Thomas, qui explicans illud ad Corinthas. - ,-- pacua non fuit, dicit, quia ea usus est ad id, ad quod dat e bi. Hoc ipsum etiam probatur ratione, quia p*tentia libera I nullo praede, terminatur ad operaudum, sed ipla determina seipsam, Momnia sua comprincipia, de quoslibi ' Ergo etiam determinat ad operandum Sr tiam etficacem, non minus quam habitur'
supero turalem, quod est uti gratia. Et anό
τ cum eadem sit actio liberi arbitriti gratiae
et ualis, ac etiam habitus supernaturali , sicut
est in potestate liberi arbitrii, ut ipsum Ope . etur, ita est in potestate estus, ut secum ope- mur gratia actualis habitus. Itaque ad ra' tione Alvare dico, a Concilio Arausicano
322쪽
iutorium gratiae, non subjungatur humilitati& obedientiae humanae, tanquam praecedenti gratiam, eamq, propriis Viribus merenti, pro ut volebant Semipelagianici hoc autem non dicimus , sed tantum dicimus, quod gratia ita piaecedat nostram Operationem, ut quoad usu subdatur libero arbitrio determinanti gratiam
sua operatione simultanea, imo, indistincta ab operatione gratiae, ac insuper profecta κviribus arbitrii, quatenus adjutis per gratiam. Ciam autem Augustinus dicit DEUM subdere sibi voluntates humanas, ita ut ei resistere non possint, hoc erificatur non propter vimin causalitatem intrinsecam in fallibilem auxiliorum, sed propter infallibilitatem providentiae divinae seligentis ea auxilia, quae DEUS praevidit conjungenda infallibiliter canostro consensu esto vis Gausalitas intrinis seca gratiae, sit quoad usum subdita arbitrio creato De quo amplius suo loco. Neque vero hinc sequitur gratiam magis subordinari arbitrio, quam arbitrium gratiae , quia arbitrium subditur Divinae gratiae
quoad possie agere simpliciter, quod
est plus 4ratia autem sub ordin tu arbitrio solum quoad
323쪽
Vtrum Gratia Habitualis praecise sit furm: remissi a peccati minxit nec ad hoc indigeat compleri
vIdeturqu6d non, ut putant Seotistae , ' minales, e nostris vero Ripalda, aliique erebatur idW-ὸ Quia nisi gratia sanctifican in ratione formae remissiuae peccati complea tu per favorem DEI extrinsecum,etipso noi ' ωλ peccatum mortale. Cum enim x erratura habeat vini ab0lendi peccatui mortale p. condignam satisfactionem, climaque offensa non pstili tolli, nisi vel per condigno satisfassionem offensari, vel per com
nati iem offensi, ω emirati toti peccatum , nisi accedat
condonatio DEI extrinseca. Confirmatur
qu do duae formae possunt se expellere indel-dvter a favore victrinsem tui, inter praedicata utriusque debet esse commeti
curatioci haec autem commensuratio non da4
eur inter pecc tum m tale gratiam, quia Peccato qnvenit si diotum offensia initiise , gratia autem non habet vim infinitam Q. tisfaciendi. Ergo gratia non expellit peccatum sine voremEI extrinseco 'Secunis. Muma re si non ponatur stissa stio equalis, non potest remitti sine ac , essii eqndonati is extrinsecae. ErS idem dice
324쪽
dicendium de offensa Creatoris. Tertio. Si sola infusione gratiae remittere-hur peccatilm, sequeretur, quod ab Infusione. gratiae, necessitaretur DEUS ad condonandum peccatum. Sed hoc est absurdum : quia condonatio peccati est actus DEI liberi, necti E Uri potest necessitari ab aliquo bono minori, qualis est gratia, adicllendum majus malum, quale est peccatum mortale. Ergo&c. fuarto. Gratia Habitualis non opponitur ementialiter peccato mortali , sed potius de potentia absoluta potest stare cum illo Ergo
seclusa condonatione DEI extrinseca non tollit peccatum mortale. Consequentia videtur esse legitima Antecedens docet Suare in
Yrachati de gratia, Arriaga Moviedo in Tracia tu de Iustificatione, aliique non pauci. Et ratio est. iii possunt divinitus secum stare forma rationalis cirrationalis item calor sia, naus summum frigus imo juxta aliquos a-hior odium, assensus mdissensus. Ergo dc peccatum mortale cum gratia. tauinto si sola Infusio gratiae bilet YpuIsio peccati, frustra Scripturaru Patres in Justificatione distinguerent remissionem peccati a Lanctificationes frustra item Concilium Tridentinum dixisset justificationem non esse so- iam remissionem peccati, sed etiam sanctificationem : Sicut quia sola positio lucis in aere est expulsio tenebratum frustra diceretur Ι- luminationem aeris non solam esse expulsionem tenebrarum, sed etiam positionem lucis. Ergo c.
325쪽
sola sua informatione, tribuit effect tria sor malem moralem: Sed gratia habitualis est Entitas physica absoluta, remissio peccati es 4Fe.ctus formalis moralis Ergo illum sua informatione non tribuit gratia. Major videtur esse certa. Qtii magis distant inter se, Forma physica, effectus imoralis, quam una forma physica v. g. albedo Messiectus formalis alterius formae physicae, puta, este calidum. Si ergo albedo non rhstat esse Midum , multo minus forma physica praestabit effectum moralem Minor etiam quoad secundam partem prima enim videtur esse certa probatur. quia remissio peccati est libera condonatio jusdem , ac proinde respicit actum volunta . tis, quod est esse morale. Septimὸ Agens virtutis infinitar, potest superare resistentiam quamcunque finitam': Sed anter peccatum gratiam est resistentia fini ea, & DEUS est virtutis infinitae : Ergo istam resistentiam superare potest componendo gra iam eum peccato. Octa9ὸ ut arguit Lorea. In illo instanti re
alitemporis, in quo pro signo priori Eusest indifferens, ut homini antecedenter Pec catori infundat gratiam , vel ut illum puniae privatione gratiae, inest tunc homini pecca- eum, quidem peccatum movet tunc DEUM, ut hominem puniat privatione gratiae : X
lia parte in eodem instanti temporis potest existere gratia in homine, siquidem in illo instanti temporis supponitur in Uri proxime
Potens infundere gratiam homini. Ergo gra
326쪽
M 'Vu o primo instanti reali histificati
Restondetur. Certum es ex Ade 4 definium in Concilio Tridentino, iuxta Vem se ..inariai non fieri remassionem leccati mors talis sine infusione gratiae sanctim actis Cera tum rursias est, eandem remissionem fieri non vos es in actu divinae voluntatis condonan- . sas peccatum, qui actu vocari potest remissio se stes activa,4 favor DEI in hoc sensu ex 4rinsecus, quia talis abus divinus est eκtra ho-πὶ luem, cul remittitur peccatum. Sed aestio praesens inter Theologos est, an ipsa infusio aratiae sanctificantis sit adaequat remissio pas iva peccati mortalis, ita ut ad aufereticum
peccattim non requiratur ulla voluntas DEI
condonati' Peccati, praeter voluntatem im fundendi iratiam sanctificantem peccatori, quod ipsim est pririer infusionem gratiae non
requiri favorem DEI pure extrinsecum, seu
Q collativum doni uitiimum. Ad hoc de ominandum, ri . Propositio I. is, p. nt in Ori ubjecto, gratiarianisificans σpeccatum mortale habit is, inquam. 'Mutuat .
quia dea. Mi dictum alibi, hic autem de utiato agimus , cq solum habituale remiti
possit. Conclusionem hanc docet Vasquea, Granadus, Ludovicus Turrianus, Walii plu-
aes apud Oviedo Tractatua de Iustification Quibus substribunt Recentiore 'sparaa-s de Iustificatione, Rosmer Disputatione , Poenitentia, articulo .
327쪽
nitus simul componi possunt in eodem diantii Jcto, forma, cid quod formaliter impore privationem formae, puta, tui tenebrosui vita cinortuum: Sed pectatum altitua . formaliter importat privationem gratiae, ut sipra probavi' is, independenter a praesenti
uuiu trahia, peccatum habituale God ipsa
. Confirmatur ex eo, quia in Scriptura pecca tum saepe vocatur mors destenebrae, gratia e .a o luxi vita n inpe ad ostendendam oppes, tionem privativam inter peccarum, gratiam
Nee sale dieree. Peccatum habituale non
se formaliter solam privationem gratiar, se ' aliquid plus. Contra enim est: Quia tametu' peccatum privationem Matiae dicat, ut partim Ie constitutivum, tamen haec clim indispensa- hiliter tollatur per infusionem gratiae, eo ipso eum gratia nec Divinitus componi potest , hoe concretum quod est peccatum habituale.. quia ablata parte impossibile est manere to. . tum concretum. Et hoc verum est etiam de vi creto quod est sub senere mali, quia eiu mi concretum malum non distinguitur ab o- nibus suis partibus simul sumptis '' , Probatur fecunia. Independenter a nostri , , principiis, instaurando argumentum P. Espa si gratia dipeceatum mortale possent, mi boni, daretur simul a DEO, amor amicitiae e ε hominem absoluth, simpliciter talis, Se dium inimicitiae absolutὶ, simpliciter tale
contra eundem Sed hoe implicat i Ergo de a Prius Major probatur. Quia D EMG damis ratiam an sicantem homini, vult efficacitet
328쪽
si dare maximum bonum, juxta phrasim Di vi Petri, quale bonum est gratia sanctificans,itpote radi omnium bonorum supernatura
dium etiam beatitudinis: Ergo tunc Da Uri44mat hominem absolute, simpliciteri amaris enim juxta Philosophum, est velle bonum s. hem magnum. Et quidem iste amor est amor amicitiae, Quia est essicaciter unitivus DEI eum homine, & hominis cuna Eo, juxta illud a Ioannis 4. Mimam in Charita esuin Putta, in DEO manet T DEUS in ido. E contra vero clim DEUS relinquit hominem in pecca-ho mortali, eo ipso illum odit absolute Im-oliciter odio inimicitiae, juxta illud sal: Bdini omnes qui operantia iniquitatem. Et Eccle-liastici 11. Altissimus odio habetpeccatores. Et ratio est. Quia omnis peccator est difformis Divinae voluntati graviter aliquid prohibenti , id est prohibenti sub comminatione sui o- Hii inimicalis, ex stippositione peccati , quod proinde essentialiter connectitur cum odio Dari inimicali Patet ergo , quod manen he simul in eodem subjecto gratia, peccato mortali daretur in Eo amor amicitiae , & odium inimicitiae inplicitet, absolui. simul circa eundem honainem, quae fuit Major nostri arsumenti Probatur jam Minori Quia sicut impossibile est, ut quis actus physice accedat ad aliquem terminuin, simulque actu recedat ab eodem , ita impossibile est uequis accedat ad objectum effcaciter per amorem , simulque ab eodem recedat per emcax odium. Et sicut nequit es se simul in eodem intellectu assensusis dissensus circa idem obj
329쪽
ctum , ita nequit esse simul in eadem volu Λλ tate amor emcax, odium eifica ejusdem objecti. Ressonis quidam, in tali cassi hominem so Ium fore odibilem, non autem amabilem aDEO, quia odibile pertinet ad genus mali, quod ex singulis partibu defectu olis desumitur. Sed praeterquam , quod hoc axioma plurimas patiatur instantias, ad summum e Tificatur de toto complexo, quod evadit ma Ium si pars ejus sit malai in casu autem nostro , non fieret unum totum ex peccato M.fratia , tanquam ex partibus , Sed aliud esset ibi totum, constans est subjectoa peccato, aliud totum constans ex subjectois gratia: sicut, si in aqua existeret sustimus calor Tri- sus , non fieret umim totum ex calore 4rigore , sed evnt duo tota quamvis inadae
quate disti iustad Sed quidquid sit de hoci Contra est. Quia illud hibjectum in quo existeret gratia a peccato , actu a maletur a DEO , si qui dem DEUS illi actu vellet bonum &quidem maximurn. Ergo illud subjectum eiset amabile a D EO, quia ab actu ad potentiam 'alet Consequentia via affirmativa. estondet ulterius. Ad actualeni dilectionem D EI , non satis est velle infundere gratiani
homini, sed praeterea requiritur condonatio,
peccati , quae in casu nostro non adesset sede antra eis primo. Uia ut supra probavi, ille ipse actus quo DEUS vellet infundere o. mini gratiam , este esticaciter unitivus na t.
cum homine in hominis cum D EG per inii tuam immanentiam utrium in xltero. Ergo
330쪽
iide in actus in actualis dilectio amicabilis DK erga omnem , adeoque esse condo
nativus peccati. fecunia. Ritia si de potentia absoluta simul essent summus calor frigus in eo dem sibjecto, cui suppono frigus, ' hialuin& nocivum, ad hoc ut diceretur subjectum esse actu calidum , non requireretur negatio frigoris. Ergo supposito quod gratia & pec seum possim simul componi, ad hoc ut sit, emam dieatur esse gratum Eo , sed dile ih ut acturam Eo, non requiritu carentia peccati quamvis peccatum sit malum horiami, Moondet isister Conceditque ina Millo dominem fore odibilem Mamabilem
DEO , in grat una, sanctim , secundum
quod gratum sanctum , significant aliquid positivum , non autem secundiam quod significant aliquid privativum , nempe expulsi
rae peccati. Ver Fun haec responsio in nostria principiis non substitit. Quia cum juxta nos puci tum habituale confisitat in privatio ne gratiae, sequatvi , quod esse sanctiumst cundum quod sigirificat expulsionem peccati, habeatur per Glatra illitate ni politivatis gratiae, sicut esse expulsivum tenebrstrum, habetur per solam lucem. Abstrahendo vero a nostris principias, conrra est. Quia scire qui, non potest simul accedere Mecedere ictu ab eodem termino etiam secundum quod accedere 3 recedere dici inorei positivum I. sicut non potest esse in aliquo sanctitas Divi na, nita hVpostatice , simul actu et peccam nosus elim recundum esserimmyum 3,ita no