Linguae sanctae rudimenta ad usum Seminari Neapolitani versibus concinnata accedit Exercitatio grammatica ..

31쪽

xa Grannmaneae Hebraicaenam sine Mappik proserrentur Ia , 3c

f. IIILDiphthongi.

firmat Hebraeus.

et) Diphthongorum ex Iod :

ut om Adonai , Dominus e fetras principes mei e xia gor , goisi, manifestum.

I. De Accentibus Grammaticis.

32쪽

rima tantum .

EXEMPLA. i) Interpuncta , quibus periodi , e

rumque partes , & sententiae distinguuntur, Hebraei appellant Accentus e qua, tuor praecipuos uni voci nη pater appinsuimus cum eorum figura , situ , nomi

nuntur .

II. De Accentibus Rhetoricis

33쪽

14 Grammaticae Hebraicae t

ad At M akkaph binas voces compellit

in unum a

iJ Meibegb est lineola, que interponitur inter ') , & O, sic in voce bdidicit, Accentus, qui inter primum ),& si) sequens intercedit , est Methegh :

hujus usus patebit non multo post. -- iheyb ipse Silluli figuram refert: est enim in rectae lineae modum conformatus ) . Ab eo tamen distinguitur usu . Sil-luk enim ultimam tantum sillabam vocis, quae in extremo versu cubat, assicit: Methegii contra ubique appingitur . De eo, praeter cetera, id notandum videtur: quod si vocales breves & laeva Methegli intercedat οῦ illae . ero longis habentur & perinde efferuntur , ac si vocalis longa praeiret : ut ghebulec a terminum

ruum a

zJ Ma apb est iacens lineola inter

duas voces , qua veluti in unam 'conflantur , ut m 'in mons. iste Huic vero

Pasi k adnectunt, quae Virgula quaedam est duas interjacens dictiones , & festiri

34쪽

Cap. I. De Ratione legendF. II sinam pronunciationem quasi quodam offendiculo inhibens : ut

inimicitias ponam.

APPENDIX DE ACCENTIBUS.

Cum quae de accentibus ab auctore proseruntur acuant potius, quam sitim expleant : ab ea est causa ut nonnulla Iritic pro re nata adtexere decreverimus. Et ut, quae ab auctore belle heic posita, ornatiora simul & locupletiora procedant: duplex inprimis videtur accentuum classis statuenda. In quorum altera, rici, sive, tonici in altera Rhetorici, sive Euphonici sunt locandi. Tonicorum , qui ultimam 3c penultimam acuunt: alii su pra , alii infra pinguntur litteram . Qui superne apponuntur quatuordecim, qui inferne, undecim recensentur. Hinc ad quinque & viginti evadunt. Ex his septemdecim inscripto nomine regum incedunt , octo Ministrorum . Et regum quidem in eo posita vis, & potestas est, tum ut legentium spiritum sinant interquiescere , tum ut sententiam in sua membra atqueLincisa, rite dirimant. Id vero orae cete

35쪽

I6 Grammaticae Hebraieaeris praestant Soph-Pasicb , qui Silluebquoque dictus, A bnacb, Sa Ῥb Katon ,& Rebbia. Quibus, si placet, adhibeas S golia comitem. Atque hi quidem, quos

suo nomine modo signavimus accentus ,

a Maserethis auctoribus ducere originem nemo unus diffitebitur, si ad spississimas illas tenebras, quibus sacra olim volumina obvolvebantur, animum mentemque adjecerit. Cum enim illa essent unus veris 'fus, ut ait Elias rimmo ex sententia Ca-halistarum , quod plane a veritate alienum, una vox; nihil illi habuerunt antiquius , quam, ut tributis sanctis libri, in Legem , Prophetas , 8c Agiographa, Versus quoque distinguerent . Primo itaque duo illa puncta crassiora, ubi periodus conquiesceret, sopb posech, ex munere quo fungebantur, dicta, affinxerunt. Quid vero designando illius membro curatum est3 punctulum Voci impositum . Quod membrum quia in periodis prolixioribus varie foret incidendum , idcirco bina, ternave superne fixa per eos puncta suere, quibus Rebilia & Segotia indita sunt nomina. Reliqui octo, qui sub ministrorum nomine

36쪽

Cap. L De Ratione legendi. Irmine comprehenduntur , in eo toti sunt ut orationem continuent & usque ad regem promoveant. Horum simul ia Regum, nomina , & figura subjicienda foret , ne inanitatς Verborum chartas op plesse videremur: sed quoniam Typographi nostri harurn notularum caritate laborant , haec tantum praemonuisse' sat fuit ; ut si tirones nostri inter evolvendos sanctos libros , in hujusmodi apiculos vocibus incubantes, vel in eos, iisdem subjectos inciderint, s incident autem saepissime ) non cerebrose illic appositos esse, intelligant. Illi

enim δc cantus sunt moderatores apud

Hebraeos squandoquidem illi nod legunt sacrum codicem sed cantillant) pronunciationem dirigunt, sententiasque, quod supra jam innuimus , in membra & incis dispescunt. III. Quomodo Accentus Grammatici distinguantur a Rhetoricis. 1 Singulus. aecentus , squando in mercubabis ,

Gram.

37쪽

et 8 Grammurcae Hebraicae Grammaticum dices et sa) sin bini , eas

tremus habetor, Grammaticus I dic Rhetoricum , qui pone recumbit .

i) Si unus Accentus occurrat in dictione , Grammaticus censendus est , sic in voce uκ pater unus Accentus ille est

Grammaticus i

a) Si duo Accentus inveniantur, qui extrema in voce est iis Grammaticus Ialter ad dexteram legentis Rhetoricus reptitabitur e ita in voce didicit , postremus Accentus sub ri Qrammaticus est , alter est Rhetoricus. l

Adnotandum est, dictionem, quae in ultima syllaba Accentum habet , ut 'mverbum, vocari mitra I quae vero in penultima , ut'. Rex , Vocari mile . Utrumque Chaldaicae originis est : re- spondetque Hebraico nnaeo infra , &bypos ira, quasi illud acuat ultimam, hoc

38쪽

Co. I. De Ratione legendi. Ist supra ultimam h. e. penultimam. Praeterea saepe in Bibliis circellus occurrit super voce quapiam inscriptus: .is designat vocem illam in textu perperam

esse scriptam ; ejusque puncta litteris margini appositis adhibenda esse , atque cum iis legenda : nam recta lemo in Bibliis accuratioribus ih margine apponitur cum littera p, quae compendifaciens significat , in lectum, sive legendum. Ex. gr. in Psalm. Lxx III. 16. scribituris ri, in margine vero viri cum littera pjuxta resita: id quod significat , vocem

legendam esse Mari . Atque haec inter lectionem , & scriptionem diversitas est, quae a Rabbinis forma Chaldaica vocatur Κeri, cherib , lectum , scriptum .

ADDENDA . De Reri, &Cherib quae in rem Tironum maxime faciunt huc conjicienda duximus. Variae lectiones vel ad voces integras spectant, vel ad earumdem litteras. Et voces quidem vel solae sunt, vel conjunctae . Prioris generis nonnullae abundant , nonnullae deficiunt , ut inter

39쪽

ao Grammaticae Aebra caelegendum sint supplendae; aliae denique, quod turpe quid secuin gerunt , sunt reticendae : ut aliae subire earum locum debeant . Quum igitur Vox redundat , nulla tum punctatione interstinguitur: ab apposita vero hac ad libri oram notula monetur lector a vocis illius temone e se abstinendum. Exemplo sit illud Jer. LI. 3. ', ubi vides alterum Idroch punctis exspoliatum itemque ma gini adscriptum am scriptum oenon ledium . Hujus nodi quinque dumtaxat voces in universa exstare Scriptura

tradunt Talmudici , & iisdem quidem locis , quibus hodiedum legentibus oc

currunt.

Quid si illae deficiunt spatiolum in

tra textum vacuum relinquitur, subjectis tantum punctulis, quibus si illae dessent, sarent instruendae non sine hac sollemni formula Heri velo cherib let ui oe non scriptum . Prodeat testis idem Jerent.

XXXI. 38. rem dur ' rari, riari

Dominus dicit Cenientes dies Ecce subjecto legentium oculis verbo tam quod ad libri cubat extremum. Id genus VO

40쪽

Cap. L De Ratione legendi. 2Ices septem per Talmudicos recensentur,

quem tamen paulo numerum augent Maserethae undecim numerautes. Jam vero ad voces reticendas quod attinet monere subit quod ubi in voces aliquanto obsceniores offendant Iudaei, kiter legendum, rogent honestiores. Ac tum Quidem quod verbum volunt praetermissum suis nudant punctis,. iis suppositis , quibus ornandum est illud, quod suisicitur; rejecta ad libri labella voce, quam subire vicem praetermissae volunt . Praeclarum huiusce rei exemplum prostat Isai.

cap. XXXu I. U. II. ubi pro uriuas

fuas legendum esse aem monstrat Keri e regione positum . Hiuc illud etiam colligitur vocem in legendo praeter iram 'binarum subrogatarum puncta ge' rere quum nativa punctatio rea ipsa sit, quam supra apposuimus Sequuntur alterius generis conjunctae Voces . Et has quidem aliquando Κeri monet separandas , & separatas conjungendas . Habes utriusque rei exemplum EX. I V.2. nio quod est pro ni , α,

iu desolatis locis suis.