장음표시 사용
2쪽
Patribiu, Patri Resim ac Profusergus caetera lue Patribus Costgj Societatis Nominis I ESU in I uersitate Lovaniensi; vecantu reliqui The logiae Facultatis in eadem Vniuersitate Magistrinam salutem pacemque precantur.
EVERENDI Patres. Cum nuper ad a res nostras peruenisset, peregrina, offensiua, & periculosa quaedam dogmata, circa Dei gratiam, & praedestinationem, in publicis praelectionibus vestris, anno supe. riori tradita atqueasserta fuisse, qua ur inde inter auditores communesque discipulos,dissidia, contentiones, ac partium studia onerarent,non id p tauimus negesendum. Ne quid tamen leuiter aut merE credidisse, vel processisse videremur, certis qui-bvidam Collegij nostri Mazistris negotium dedimus, ut perlectis diligenter Prore rum vestrorum in hoc argumento dietatis, dispicerent, veraneam falsa perlata
3쪽
ter excerptum ad nos referrent. Cum autem quae notanda putarant, lecta coram nobis fuissent, quanquam cum sis quae perlata initio fuerant, vald E consentire via derentur, ne quid tamen diligentiae, aut humanitatisi, termissum a nobis videri posset, decrevimus ut si ectiora quaeque Reuerendis Paternitatibus vestris Oia ferretur,num ea pro Vestris agnosceretis .aur si quid non satis dextro excerptum,auton scurius fortassis minusuEconsiderate dictum seret, id supplere , illustrare ac emendare dignaremini. At vero usque adeo de priore sententia discessum non est. vi pauculis tantum muratis verbis. oblati articuli seu assertiones pro vestris aenosi cerentur,approbarentur,&adiecto passim scholio pluriabus etiam rationibus confirmarentur. Quo cognito, non potuimus non sane grauiter pro caulae ipsius nia-gnitudine commoueri, quando praecipuum illud de gratia Christi ac diuina praedestinatione argumentum tot nouis, imbiam olim reprobatis reiectisque periculosis opinionibus , corrumpi ac tu fici cerneremus , quemadmodum ex subiectis assertionibus vestris, cena rurisque nostris euidenter patebit. Vt autem praecipuas doloris nostri causas generatim colligamus quatuor potissimum sunt, quas hac praefatione Guximus proponendas.
in primis quod D. Augustini de gratia & libero
arbitrio, deque pr. aedestinatione & reprobatione doctrinam , in qua tuenda, explicanda, ac illustranda to waris, tot editis libris, tanta diligentia atque instantia vir tanto ingenio, tanta sapientia. tot Dei dotibus tam excellenter ornatus, iam aeui maturus ac senex pro Dei Ecclesa desudauit, non in aliqua, ut dicitis, sui partiacula, sed totam propemodum ex proposito oppugnari, funditusque destrui ac euerti videmus. Ac in B. Augustini scriptis quid tandem est,quod eum Ecclesiae Deiram gratiosum, venerabilem, ac suspiciendum hacte
nus reddidit, quam haec ipsa de gratia & Dei praedecti'
4쪽
coronam capitis detraxerit, ut ob caeteret non sit cureum magnopere admiremur. Si verbin tanti momenti. argumento explicando vel lapsa fuisse vel non rectum ac necessarium tenuisse modum existimabimus, non
modo eius labascit in caeteris auctoritas, sed quod fidenter dicimus,multum quoque ac turpiter falsa erit, atque aberraueritEcclesia quae illius ductum iudiciti m-que secuta inimicos gratiae Christi debellasse sese, ac trium phasP de ili is crediderit. QMd sanE vel cogitare nefas ac impium fuerit: ut hanc ad uel sus Augustinum criminationem non ad ipsius modo, sed totius etiam Ecclesiae & Apostolicae sedis non minimam pertinere existimemus iniuriam , clim in huius argumenti arena,
tantum ei non dubitarit tribuere; quantum contra Valenti hianos dc Gnosticos Irenaeo. contra Arrianos Athanasio atque Hilario, contra Nestorianos Cyrillo, denique contra Euthychianos Leoni Pontifici, fideles semper omnes tribuerunt, ut quemadmodum isti aduersus supradictos haereticos diuinitas sunt excitati, ita B. Augus inus contra gratiae Dei inimicos singulari prouidentia destinatus , cuius ductu atque auspiciis Catholica acies pugnaret, ac vinceret. Vnde ipsius etiam defuncti authoritatem & famam aduersus tum eius, tum gratiae Dei oppugnatores Celestinus Pontifex tuenda suscipiens. tantii illi perhibet scientiae testimo,
nium, ut non modbilium dicat necessarium inscribendo non excessisse modum, nec nullo a/nquam seni ne suspicionis dei r more saltem fuisse H resum, verum etiam inter optimos Foclesia Magisὶνοι afuisse Neν antecessiritus habitum, qui ρ -- decunms amori honori fuerit, meminisse se asseveret. d Apostolicae sedis tam luculentum elogium est,
Vt aduersus caluntatores eius omnes, vel unum abund Esufficiat. neque necesse sit caeterorum Ecclesiae Patrum, quas in eum congerere non dubitarunt. accumulare hic
laudes, quando unum illud instar sit omnium. Qirare
5쪽
c Cyssva A Lo v AN Illiros. intolerabile Lobri visum,quod non sojum aduersiis lagiuira,&eius haeredes, infeliciter laborasse Augustinus fingitur, sed idem quoque de Lutheranisimo ac Caluinis io suspeetiis redditur, tanquam imperitus, stupidus,ac caecus habetur, ut non modo gratiae ipsius, de qua disserebat, vim natu que nescierit, seu nec arbitrij humani libertatem, ne monitus quidem, dogmate suo euertere se senserit. A qua haereticorum ερ
veterum,&nostrae tempestatis sententia& argumentis,
si non potest Augustini doctrina vindicari, grauissimEprofecto &a sede Apostolica, & caeteris Ecclesiae proceribus peccatum est . qui B. Augustini vigilias, labores
atque doctrinam , tam imagnificE praedicauerint, cum tanquam periculosam, perniciosam, dc haereticam arguere potisis damnareque debuerint. At vero quid Eccletiae Dei calamitosius luctuosusq; accidere queat, quid verbhaereticis gratius, iucundius, aut optabilius, 'uam ut aduersus Catholicos,vel in hoc uno dogmate, stare pro ipsis, etiam nostra confessione tantopere laudatus Augustinus putetur: Nam hoc conce , quis non videat qua ita illi virium accessione firmentur, Ca
tholici verb quanti praesidii iactura debilitentur 3 Pre
ment nos illi auctoritate viri huius , quae in Ecclesia Dei maxima semper hactenus fuit: quam tamen adue fias eos qua nos fronte vel in caeteris opponemus, quando tam graui ac indigno errore tam infirma , immo
fracta & vilis effectasiit Dispiciant igitur Reuerendae Paternitates vestrae, quam recth se credant obsisteresacilius haereticis posse , si contempto & damnato Augustini dogmate,& auctoritate tam grauiter lab factata, diuersam aduersamque illi in gratiae ac praedestinationis negotio doctrinς rationem tequantur. Nam
emplastrum illud quod post ' Massilienses, ' Catharinum , ac ' Pighium, tam grauiter saucio& attrito Augustini capiti apponere tandem conamini, videlicet eius vos viri doctrinam, hoc uno excepto, plurimum suspicere& admirari, eamque in caeteris omnibus au
6쪽
CEN svRA.LO VAN IENs i. 7dire libenter ac sequi paratos, quam miserum ac euani. dum sit, atque ad mitigandam duntaxat inuidiam com paratum, quis non intelligati Et quas non haec satis atrocia sint, nouum quoddam tib Oriente bellum Augustino conflatur,ut Graeci Patres omnes in supradicto argumento, dc scripturi, huc pertinentibus explicandis, Giuersam ab eo discipulisque ipsus sententiam tenuisse induca ntur, ut in praecipuo fidei articulo oriens&occidens tas dere inter se existimetur.
Od quam periculose perniciosesue dicatur , etiam nobis tacentibus . facile quiuis intelligat. Sed absit, ut Ecclesiae Patres, per quos unus idemque, non dissensio nis, sed concordiς locutus est spiritus. pugnantes in fide
minimeque concordes, ut in caeteris, ita dc in hoc argu
mento sententias habuissesuspicemur cum in damnanda Pelagii ac sectatorum eius doctrina, ut occidentalis.
Ecclesia Augustini, ita orientalis in Ephesinat Synodo Celestio, Romanaeque Ecclesae sequuta iudicium sit. .
Quomodo ergo pugnare illoruminter se putantur sententiae 3 Et est quidem ita, quὁd veteres Grator contra sui temporis haereticos.Manichaeos disserentes paulo aliter interdum locuti, ac scripturas nonnullas tractasse reperiantur, quodque nondum exorto,vel manifestato Pelagio, quid de gratia ac praedestinatione Dei sentiendum esset, non tam apertEdiserteque explicarint, sed contraria tamen atque aduersa travidissemisquam de prehendentur. Quanquam ad hanc ipsam obiecti nem ipse iam olim etiam Augustinus aound . respon, e. ι .dit. Mirum veris qui d ita visum sit non hane modo , sed et, clam teras etiam, pene omnes Massiliensium, aliorumque
eidem huic B Augustini doctrinae per Gallias olim obstrepentium querulas. post: Catharinumac Plinium,
integro renouare, ac suscitare, quas tamen a sede A. po. stolica per Celestinam Pont: repressas , coercitas, Castigatas,& aterno constartesse damnatas silentio tutau- cini tem palamfiat non alia B. Augustino avobis obiici, nec
7쪽
s CavsvRA LOVANIENfrs diuersas esse vestras de doctrina eius queremonias, quam quas olim Prosper atque Hilarius ad ipsum primum Augustinum, deinde ad Celestinum Pontis retulere , breuiter eas ex ipsorum scriptis collectas pro
i. Et primum quidem quod quicquid B. Augustinus
inscriptis suis aduersus Pelagianos editis de vocatione electorum secundum Dei propos tum disputasset, totum id Patrum opinioni, ac lensui Ecclesiastico esset aduersum.1. Ad haec quod scripturae, quas ex Pauli ad Rom. Epistola ad manifestationem diuinae gratiae electorum merita prquent is proserret, aliter ab aliis scriptoribus intellectae forent, qui omnes una sententui pro postum,&predestinationem Dei secundum prescientiam acceperunt. 3. Per praeuenientis seu praeoperantis Dei gratiae, ac praedestinationis doctrinam liberum arbitrium tolli.
tam necessitatem induci 1. Augustini doctrinam, de gratia humanos omnes praeueniente conatus , audientium aedificationi esse
6. Si omnia bona opera Deus in nobis operetur, me ritum omne nostrum excludi. . Dei constitutio si humanas praeuenire cum Avigustino ponatur voluntates , omnem remoueri industriam , virtutesque tolli. 8. Quod Augustini de praedestinatione & reprobatione doctrina lapsis curam adimat resurgendi, sanctis adferat torporis occasionem , eo quod in utramq; par tem superfluus labor sit, si neque reiectus vlla industria possit intrare , neque electus vlla negligentia excidere.
s. Q d ea res desperandi necessitatem iniiciat. io. Qu24 praeceptis etiam & exhortationibus ad
8쪽
posita est, non satis consentiat. Ir. Postrem5 paruulorum causam non rectE in hoe argumento ad exemplum ab eo inaiosum adferri. Sane non alia ferE in scriptis dictatisque vestris ad uerius Augustini doctrinam argumenta Vidernus opponi sta Iam vere, ad eorum quod attinet sententias &niones, quam exceptis paucissimis non procul ab eis di- - omisariscedere doctrina vestra videatur, aduertere quaesumus
r. Et initio quidem volebant eligendorum ac rei j-ciendorum discretionem non ex Dei vocantis pendere proposito, sed ex praevisis cuiusque operibus ac meritis. εPraevidisse enim Deum quinam credituri, & in suscepta fide permansuri essent, qui non essent, eos itaque in regn um suum praedestinasse, quos gratis vocatos dignos electione futuros,& de hac vita dono fine excessuros praeuiderit. 2. Certum electorum numerum qui nec augeri, nec minui possit, praeordinatum a Deo non esse. 3. Quantum ad Deum pertinet, paratam aedualiter omnibus vitam aeternam, eos autem apprehendere qui Deo sponte crediderint, & auxilium gratiae merito credulitatis acceperint. . Credendi possibilitatem ex Deo cuique esse, fidem seu credendi voluntatem ex seipso. 1. Ad Dei cognitionem, mandatorum obedientiam, regenerationis gratiam , posse quemque peruenire per naturalem fac ut ratem petendo, quaerendo, pulsando, ut ideo accipiat , id eb inueniat, ide5 introear, quia bo no naturae ianc usus ad istam saluantem gratiam me ruerit peruenire. 6. Quod Dei gratia humanam non praeueniat, sed sequatur voluntatem, ut non ideo Velit quia adiuuetur, seu idebadiuuetur quia prius voluerit. 7. Per gratiam D ei non opus ipsum, sed operistanes
9쪽
tum possibilitatem donari 8. Perseuerantiae donum in hoc generaliter postum
non quo perseverans quisque fiat & sit, sed eta possit
si velit. i i l 9. . Sanctis omnibus perseuerantiae munus donari. . Io. P T seuerantiam semel donatamiamitti posse. II. . Non aliam nec potentiorem nunc electis perseueranti m. dari uiuam primis hominibus collata tia erit
Has fuisse olim Massiliensium aliorumque quorundam per Gallias inter carte opinationes quas aduersus Augustmum retinendas putarent ex Projpero atque Hilario intelligi potest , cum quibus utrum nihil habeatis Commune quaesumus prudentia vestra etiam atque etiam dispiciat, Nam quod in eius rei adsertis argumentum , fidem illos Dei donum negasse, vos esse fateri, equidem ut id etiam vobis donemus) prorsus non satisfacit, videtis enim quam alia multa supersint a qui' bus adhuc vindicari habeatis. Et tamen ut quod sentismus dicamus ingenu E, nec in illa parte multum vide
mus discriminis. Nam fiderii quidem illi ex possibili
tate volebant existere naturae ita tamen ut non solum externae praedicationis beneficium , sed nec internam quidem illuminationem ac reuelationem diuinae veritatis neque propositis praemiis, nec poenis eXcitarionem, ac pulsum exesusum voluerint; quando ea negare nec Pelagius potuit, quo tamen non obstante, Dei donum esse fidem , negare iudicati sunt. Ex quo autem alio capite eum Dei d0num vestra faciat sententia,
equidem non satii intelligimus, nisi quod sub praeueniente ac sxcit/nte vestra gratia scrupulos etiam conascient q'od tormentum homines etiam inuiti sentiunt supprimereque conantur in & velleitates quasdam seu imperfecta quaedam emendandae vitae comprehendati, desideria. Sed quae nimirum omnia cum ipso e roris ac infidelitatis dominatu consistunt, quo fiat ut veram saltem erroris ac infidelitatis depositionem, arque ipsam ad credendum voluntatis determinationςm
10쪽
humani tantum arbitrii facere videamini. Nam con, Viri plura comitans gratia quam in auxiliante concursu collocatis, nec conuersionem ipsam nec velle tribuit, sed adest 2 ,. ib. tantum ad cooperandum paratis, sed ut dicitis, si prius
ipsi voluerimus quem concursum non putamus nec Pelagium fuisse negaturum. inare omnibus bene consideratis, nec in hac quidem parte satis videmini a Massiliensibus recedere, neque in alio differre, quam quod praeter interiorem praedicationem ac Dei pulsum imperfecta quaedam boni desideria, ac velleitates interdum quasdam superaddatis. Quae quam paruo discrimine ac interuallo distent, per communem quaesumus salutem aduertere dignemini. Iam verδ quando & in. fideles omnes etiam obduratos & excaecatos satis ad conuersionem auxilij semper &ubique habere vultis, ad quam utique inprimis necessaria fides est, ut si facerent quod ex naturali dispositione possunt, non defuturus sit eis illuminator& ad tutor Deus ut credere & conuerti possint, an non & fidem ipsam secundum initia saltem sua ex quadam voluntatis sanitate & possibilitate deducitis Quam vero tum haec tum superiora omnia & pericu .losa & ut liberius loquamur perniciosa sint, velimus prudentia vestra pressius consideret , deprehensuram 1 peramus ex his doctrinae fontibus pestiferos istos manare riuulos. Dei gratiam secundum merita nostra dari , fidem, conuersionem, bona opera, ac in eis perseuerantiam nostrarum esse proprie virium. Ex lege esse iustitiam. Non esse orationem magnopere necessariam,
in toto salutis nostrae negotio quod praecipuum est homini tribuendum, quod minus est Deo. Quis enim non videat praestantius esse ipsum fidei , conuersionis. bonae vitae ac perseuerantiae opus, quam solum hoc posse & huc excitari' Item in opere gratiae priores hominis esse partes, posteriores Dei. Quemque sibi ducem esse ad bonum, pedissequum ac subseruientem es