장음표시 사용
161쪽
uexicauorum apostolis, sanctissimae vitae exemplis excitatus in coenobio Verae crucis Augustinianum habitum induit. Non ita multo post e suggestu ad populum verba lacere, atque e cathedra docere aggreditur, tanto nimirum omnium plausu ut universim novi Mundi lux et Indiarum Oeeidentalium apostolus diceretur , et revera esset. Mericanam Universitatem landavit, collegiumque Audistinianum D. Pauli erexit, e quo plures eximii viri doctrina ae pietate praestantes prodierunt, in eoque locupletissimam bibliothecam eollegit. An. 1556 in Hispaniam rediit ut coenobitarum in America degentium causam apud Philippum II defunderet, nam etiam tunc temporis aderant ubique locorum filii Belial, qui coenobiis acerrimum bellum inserebant. Hac occasione Alphonsus noster non solum quod expetebat obtinuit, verum etiam tantam apud praelatum Regem gratiam iniit , ut ad binos Americae conspicuos Episeopatus nempe Mechoaeanensem , et Thiasealensem illum praesentare voluerit; verum humillimus coenobita , qui nedum doctrinas fama, verum etiam sanctitatis splendore eminebat, utramque mitram recusavit. In Mexicum reversus inde ad insulas Philippinas cum aliis 24 nostratibus Hispanis navigavit, ut illic etiam suum apostolicum zelum exerceret. Postea autem item in Hispaniam venit ,
ubi biennium rogalis S. Philippi coenobii prioratum gessit. Tandem cum sanetitatis opiniono obiit uoxici an . 15 4. Vido Henrion tom. I pag. 493 , Torellium in Centuriis pag. 600, Ossinger pag. 424, Gams pag. 155, Thomam Gratianum in Anastasi pag. 22, et Lanteri vol. 2 pag 2l9, qui ejus scripta resori. Fr. Didacus de Chaves de Clavibus) in urbe Pacensi
in Hispania e nobilissimis pareutibus ortus, paternum g nus e gente de Chaves, maternum autem o progenie de Alverada trahens, anno 1595 in Mexieano coenobio Er
162쪽
mitanae Familiae nomen dedit. Factus eremita evasit vir insignis poenitentiae, atque singularis mortificationis, qui
jugibus vigiliis, jejuniis, caeterisque hujusmodi corporis
affictationibus operam dabat. Supra modum autem excelluit amore paupertatis, studio orationis, atque religione erga SS. Eucharistiae Sacramentum. In variis coenobiis magno
cum regularis discipliuae prosectu prioratum gessit. Illius sanctimoniae sama ad aures pervenit Catholici Regis Philippi II, qui propterea au. i572 ad Episcopatum Mechoa-
canensem illum Summo Pontifici praesentavit. Nonnisi obedientiae virtute obstrictus episcopale onus admisit. Verum ante acceptam consecrationem un. 1578 die 14 Feb. ad meliorem stationem transivit. Vid. Her. tom. I pag. 197.
Eis. pag. I 63, et Gams pag. I 55. Fr. Joannes de Medina cognomento Rincon e nobilibus parentibus D. Antonio Ruiet de Medina, et D. Catharinado la Voga Segobiae in Hispania ortum habuit an . 1530. Duodecim annos natus in uexicano coenobio au. 1542 illius pater in uexicano regio Senatu Fisci Regii praesectura sungebatur) Augustinianum habitum induit. Dicitur ascriptoribus S. Theologiae Magister doctissimus, et solera ac insignis verbi Dei praeco. An. 1566 invitus et reluctans
eligitur Provincialis et 1573 ad Philippi II instantiam
inauguratur Episcopus Mech 0aeanensis, sed quia vir erat paupertatis et quietis religiosae amator munus Episcopale recusare cupiebat; Verum Superiorum jussu quamvis aegro animo et non absque lacrymis tandem admisit. Quindecim annos illam Ecclesiam sancte gubernavit. Singulares quae in nostrato Ioanne sive sub modio humilitatis religios lateuti, sive super candelabrum episcopalis dignitatis posito virtutes emicuerunt potissimum sunt affabilitas in conversando, meusae parcitas, lucti durities, chori assiduitas, orandi frequeutia, eleemosFuarum liberalis largitio, atque
163쪽
domus suae prorida gubernatio. Nunquam egenis verecundantibus minus quinquaginta argenteis pesos) ponderibus donavit, et tempors Concilii uexicani quatuordecim millia
ponderum argente0rum in pauperes erogavit, atque morti proximus instar D. Thomae a Villanova omnia omnino
indigentibus distribuit. Lineis vestibus numquam usus suit, nee culcitram in lecto adhibuit. Quamvis esset Episcopus munus tamen missionarii agens totam illam vastissimam regionem percurrebat , improbosque labores subiens , a pondus diei et aestus jugiter sustinens plurimorum animas verbo et exemplo Christo luerisecit. Meritis tandem plenus uectoueana transivit ad recipiendam mercedem laborum suorum an . 1588. Tumulatus fuit in Cathedrali Ecclesia.
Vide Herr. toin. I pag. 506, Nicolaum Antonium Hispal. lam. I pag. 567 , Gams pag. I 55, Ossinger pag. 572 , Henrion tom. I pag. 403 , et Lanteri vol. 2 pag. 305 , qui illius scripta refert. Fr. Balthasar de Cobarrubias, uexieanus, nepos suit D. Didaei do Cobarrubias 3 Leira magni quondam Castellae Praesidis. Propter suarum virtutum, atque doctrinae famam an . 1601 dio 10 Decsmb. creatur Episcopus Αssumptionis in provincia Fluminis Argentei, unde an. 1603dio 13 Feb. ad Ecclesiam Cacerensem translatus suit. ΑΠ. autem l605 dis 6 Junii eligitur Antistes Antequerae, pro qua sede an. 1608 die 4 Feb. Mechoacanensem Cathedram accepit. In cunctis praelatis dioecesibus ostendit se pastorem multo gelo atque prudentia praeditum. Translatus suit
tandem de Episcopatu ad tumulum dio 28 Iulii 1622. Vide Here, ium. I pag. 108, Gams pag. 155, et Moronivol. 44 pag. 66.
164쪽
maiei Mi Messies Ireh. Aug. Fr. Pelagius Asan de iubera vulgo Prius) ortum habuit Hispali ex nobiliori illius urbis lamilia. Illius pater, qui fuit Fordinandus Dux de Alcalli, et Marchio de Tarisa.
Neapolis et Siciliae Prorex, voluit eam institutionem filio tradi, qua idoneus fieret alicui civili, aut militari conspicuo muneri exercendo. Verum nobilis ephebus qui ut iter omnino ae pater in corde suo cogitabat , omitibus mundi pompis ac divitiis humilitatem euculli praeserre deliberavit. Quippe qui summopere cupiebat se totum insulet iurii conversioni procurandae mancipare, caeteris Ordinibus nostrum Augustinianum praetulit, eo quia tune temporis multos videbat apostolicos viros ex Augustinianis coenobiis tu Americam transmigrare. Itaque in patrio conventu habitum sumpsit data opera sui generis nobilitatem occultans ne aliter sto caeteri fratres tractaretur. In studia autem ita proficiebat ut si quando magistri consuetas praelectiones habero aliquo negotio impedirentur, id ossicii nostrati Pelagio committerent, qui illud cum omulum condiscipulorum plausu explebat. Studiorum curriculo consecto aliquandiu in Hispania concionatoria munus laudabiliter exercuit, et n. strates alumnos docuit Burgis, Vallisoleti, atque Compluti, laureamque doctoralem in Oxomensi Academia accepit. Praeterea fuit variorum conVentuum prior, nostratis magni Matritensis Dominae Mariae de Aragonia collegii rector, atque S. Inquisitionis qualificatur. Postea, prout ipse semper praeoptabat, in Americana missus suit, atque in provincia Guatimalensi ad excolendam , atquo amplificandam vineam Domini sedulo adlaboravit. Ibidem sua scientia, suisque egregiis virtutibus cum populi, tum cleri benevolentiam atque existimationem sibi comparavit; quinimmo tantam apud Episcopum gratiam iniit ut illum in suum intimum consiliarium assumpserit. Hoc autem Episcopo vitali
165쪽
functo Ferdinandus noster jam omnium votis expetitus
aliquot post annis 1657ὶ ad instantiam Ρhilippi IV Gua-timalensis Episcopus inauguratur, quam dignitatem nouniolauperiorum mandatis coactus admisit. In Episcopatu coenobitae humilitatem retinuit, nec dignitatis splendore insuperbiam se efferri permisit; indefessus fuit illius animarum gelus, Sollicita atque assidua episcopalium ossiciorum custodia, dum pastoralem visitationem perageret admirabilis in quibuscumque incommodis perserendis patientia, ac demum Episcopatus honorem sustinendi studium impensum.
Supramodum autem ab omni omnigenorum munerum B ceptione abhorrebat. An. 1667 cum summo suarum ovium
dolore optimus pastor Mechoacanam translatus fuit, quo ut pervenit ea qua pollebat animos sibi devinciendi dexteritate quasdam inter clerum et populum, atque inter ipsosmet Cathedralis canonicos inveteratas discordias, quae non parum Religioni damni, atque saluti animarum discriminis afferebant penitus de medio sustulit. Quae res tantam apud illos populos illi existimationem atque benevolentiam conciliavit ut an posterum omnem cujuscumque generis controversiam ipsius arbitrio dirimendam ultro subjicerent. Neque vero Pelagius noster Mechoacanensi Ecclesiae in spiritualibus tantum, verum etiam in temporalibus summopere profuit. Nam et cathedrale templum, et multas in tota dioecesi paroecias munificus Antistes suis expensis instauravit. Brevi tamen tempore mansit Mechoaeanae ; num au. 1668 ad uexicanum Archiepiscopatum evectus suit, ubi etiam veluti angelus pacis discordes canonicorum animos ad mutuam concordiam reduxit. Ibidem fundationem promovit congregationis laicorum infirmis in xonodochiis ministrantium , qui vulgo Bethleem mitici vocantur, eisquo regulam S. P. Augustini tradidit, ejusdem congregationis apostolica approbatione obtenta. Sui Archiepiscopatus temporo uexicani Pro-Regni regimen. vaeavit , quod munus
166쪽
ipsi au. 1673 demandatum fuit. Onus quidem ut Ecclesiae magis magisque prodesse posset admisit vigilantissimus
Praesul, emolumentum autem omnimode recusavit. Tenuit
itaque etiam temporalem Moxici administrationem circiter Septem annos, post quos an . I 680 hanc una cum Archiepiscopatu ultro dimisit, atque tu Hispaniam reversionem fecit non quidem Pro-Regis pompam ac divitias, sed dumtaxat coenobitae humilitatem et paupertatem secum serens. In patriam peninsulam vix appulso statim offertur ol Episcopatus Conchensis, atque Indiarum regii Consilii praefectura ; utrumque tamen honorem religiosae quietis amori posthabuit. Quocirca ut soli Deo sibique vacaret ad Augustinianum Nostras Dominae do Riseo coenobium in quadam dioecesis Abulensia solitudine situm se contulit, ibique inter Maiduas orationes atque spiritualia exercitia vixit usquo ad diem 10 Aprilis an . t 683, aetatis suae 74, quo Eeelesiae Sacramentis roboratus pretiosam in conspectu Domini sanetorum mortem oppetiit. Vide Biograph. Ecclesiast. Hisp. tom. I tit. Α , Lanteri vol. 3 pag. I 83 , Gama pag. I 55, Nicolaum Ant. Hispal. tom. 2 pag. l30, et Ossinger pag. I29. An. 1653 praelo mandavit opusculum lingua hispanim exaratum de immaculata Dei parae
Fr. Hieronymus de Escobar, Toletanus, vir nobili genere ortus, cum in Peruviam trajecisset, in Limano coenobio Eremitanae Familiuo nomen dedit an . I 506. Ρο-stea evasit egregius verbi Dei praeco, qui in convertendis populis vallis de Pascam o ingenti cum prosectu apostolicum Zelum exercuit. Unus suit e sundatoribus nostriatis coenobii S. Mariae de Guadalupa in Peruvia. In Hispaniam
reversus ex Philippi II postulatione eligitur Episcopus
167쪽
Nicaraguae , et Matriti consecratur an . I 592. In oppido Santuear navim conscendit ad suam dioecesim prosecturus ; Verum suborta maris tempestate in urbem Gaditanam appellere cogitur. Ibidem gravi morbo corripitur, cui succumbere debuit. In Cathedrali tumulatus fuit. Vide Herr.
alium nostratem Antonium do la Cataneha lib. 3 hist. proV. Peruanae cap. Ib pag. 608 ubi dicitur vir magnae abstinentiae, multae orationis, poenitentiae, et misericordiae in pauperra.
Fr. Dionysius de Villavicencio. Hispali in Hispania
ortus, apud Eremitanum Ordinem fuit S. Theologiae Magister, et Vandalitiae Provincialis, ac dis 6 Julii an . 1 26 inauguratur Episcopus Nicaraguae. Rexit usque ad an . 1 35, quo ex hac vita migravit die 25 Decembris. Vido Diarium rom. Gams pag. 157. et Lanteri vcl. 3 pag. 372. Fr. Matthaeus de Navia y Bolanos ortum habuit Li-mao in Peruvia die 5 Augusti an . t 20. In patrio coenobio Eremitanum Ordinem ingressus, apud eumdem per consuetos gradus laureain magistralem adeptus suit. Vir suit egregiis mentis cordisque dotibus instructus, qui cum in Europam navigasset, tantam apud Catholieum Regem gratiam iniit ut ab illo ad Episcopatum Nioaraguas postulatus suerit. Anno itaque l757 dio 26 Septembris a Summo Pontifice Clemento XII Episcopus inauguratur. Praesul sui ossicii memor laudabiliter suam Dioecesim administravit usque ab an . II 62, quo dum pastorali visitationi operam dabat, Novae Granatae die 2 Feb. vitam cum
morte commutavit. Vide Diarium romanum, annuar. pon
168쪽
Fr. Franciscus de la Serna Guanuel in Peruvia ortus cum Eremitano Ordini nomen dedisset, apud eumdem evasit S. Theol. Magister, et duabus vicibus Provincialis. Praeterea suit in Limana Universitato S. Theologiae professor, necnon S. Inquisitionis qualificator. An. l635 die T Augusti creatur Episcopus Paraguayensis , unde paullo post idest an . 1639 ad Ecclesiam Papayanensem transse tur. Nec tamen in hae dioecesi suam sedem fixit; naman. 1646 hanc relinquens Ecclesiam Pacensem obtinuit.
Eodem anno aute acceptam novae sedis possessionem ad
meliorem vitam transivit. Vide Here. tom. I pag. 244, Ella. pag. 205, et Gams pag. i59. Panainae mi Panama) Aug. D. Fr. Didaeus do Salinas 3 Cabrem an. 1 42 electus Episcopus Panamensis dignitatem recusavit. Vide Gamspag. I58, et Alcedi dictionarii continuationem.
Fr. Augustinus de Coruna. Hispaniae oppido, an . i524 Salmanticae solemnia vota emisit in manibus D. Thomas a Villanova illius coenobii tune prioris. Cum brevi evasisset vir doctrina morumque probitate valde conspicuus,an. 1533 ex mandato S. Sedis Apostolicae ad instantiam Regis Hispaniarum ad Occidentales Indias navigavit ut
ueximnis populis Fidem Christi praedicaret. Ibidem postea anno scillest 1560 cum jam in apostolici muneris persunctione magno utique cum animarum lucro plurimum desudasset, amplissimae illi Augustinianae provinciae regendae praelaetus fuit. Αn. autem 156l una cum Provinetalibus
169쪽
Dominicano , et Franeis no in Hispaniam remeavit tum ut pro uexicanis populis rogiam protectionem , tum ut
quaedam privilegia pro suis ordinibus a Philippo II p
stularent. Statim ae ad Hispanicas oras pervenit a praelato Rege eodem an . Ib6l ad episeopatum PopaFanensem postulatus fuit, quam postulationem Pius IV sine cunctatione admisit. Episcopali oneri non quidem sponte, sed invite, virtute nimirum religiosae obedientiae cogente , humeros subjecit. Matriti itaque Episcopus ordinatus in Peruviam appulit an . i562. atque in Liviano coenobio aliquantulum moratus suit ut D. Franciscum de Toleto Proregem praestolaretur, cum quo tam ipse, quam alii duo Augustinenses nimirum P. Joannes Viverus , et P. Franciscus dρ Coral cunctas Peruani Regni provincias ex laudati Philippi 'II Regis jussu invisere debebant pro opportunis ubique municipalibus legibus constituendis, tune enim Catholici Reges nondum a liberalibus seducti per summam stultitiam Soliorum suorum ruinam paraverant per iniquissimam Eeclesiae a Statu separationem, perinde ac si absque religione soli a consistere possent. Regis mandato diligenter expleto, ad suam Ecclesiam Augustinus noster se contulit indese sam suae vigilantiae curam commisso sibi gregi impendere. Quo in munere, ut scribit Elmius, ita egregie se gessit, tantamque pastoralem sollicitudinem exercuit, ut tota illa provincia veri Dei cultum agnoverit. Ad haec ipsum quoque Peruviae Regem Τupac Amarum ad catholicam fidem conVertit, atque suis ipse manibus lustrali lympha dealb Vit, eique etiam suis orationibus heroicam patientiam in mortis supplicio perserendo impetravit, cum antea Hispani Proregis clementiam frustra pro illo postulasset. Quoniam autem, ente Paulo, omnes qui pie volunt in Christo vivere, persecutionem patientur, idcirco meritissimus Antistes
multa mala propter justitiam perpeti coactus suit. Α Ρio Bonifacio Gams in serie Episcoporum Ecclesiae Catholieao
170쪽
pag. I 6Ι dicitur Episeopus sanetus, iterum erit. Et re-vθra eum sanctitatis opinioue ex hac vita migravit an 1590 cum anuos circiter septuaginta in Dei constanti famulatu. summaque vitae nusteritate traduxisset, multamque eleemosynarum copiam in pauperes erogasset, pater pauperum propterea appellatus. Eremitano Ordiui duo monasteria aedificavit monialium unum , et coenobitarum alterum , atque ingentem pecuuiae summam pro extruendo nostrate
Salmanticensi collegio in Hispaniam misit. Narrant hist rici illum etiam miraculis claruisse. Vido Torellium in centuriis pag. 614. Lanteri vol. 2 pag. 237, Moroni vol. 54 pag. 135, et Henricu lib. I pag. 402. Fr. Antonius Burbano do Pasto in dioecesi Popaya-n0nsi dis I9 Martii an . 1837 a Gregorio XVI inauguratur Episcopus Rhosi in Syria, et coadjutor Episcopi Po-
payanensis. Videtur vixisse usque ad an. 1849. Vide Moroni vol. 59 pag. III, Diarium romanum, et Gams pag. I 6 I, ubi illius Augustiniana professio reti etur.
Fr. Joannes Estaccio de Angrana in Tertiaria insula discipulus fuit S. Thomae de Villanova, illiusque virtutum imitator. In ejusdem sancti manibus solemnem professionem emisit Salmanticae die 29 Julii an . 1521. Cum vir evasisset mirae pietatis , atque insignis verbi Dei praeco multa eruditione instructus, an . 1539 jam magistrali laurea redimitus studio verae fidei propagaudae cum aliis undecim nostratibus in nexi cum trajecit, ibique quinque amorum spatio totam Guaxtequam provinciam ad Catholicae Ecclesiae sinum perduxit , appellatus propterea illius gentis
apostolus. Nedum uexici, verum etiam Peruviae provincialatum gessit. Cum autem Peruviani Pror is D. Auto-