De polymathia tractatio. Integri operis de studiis veterum, apospasmation.Joan. A Wovver

151쪽

CAPUT XVII

De altera Criticae parte, emendatione. Iusta a Criticis in Homero reprehensa. Ωuid Aristoteles apud Homerum πιψι τla, ἔκθεσιν Voxis αλογον exist

marit. Ptolemai etπερι των etπαρ oμηρω πληγον, Grammaticorum morbus in uituperandis auctoribui. Cicero multis reprehensus. Ammianus emcndatus

I tera Criticae pars uaria, sed tota,

ut dixi, in auctorum emendatione, quas lebant perperam ab auditoribus scripta ά,

rupta & uitiosa emendare,ambiguas lectiones recensere, im de laudantur ueterum Criticorum μαγνωσμα-, quorum s a m meminit Apollonius Grammaticus, aliorum Criticorum temere scita notate ac refutare, quam iam ους α μω appellarunt, transposita in3uctoribus suis sedibus reponere, quo

152쪽

DE POL TAM ATHPA CAP. XVII. Usquo nomine celebrantur x & Isidorus scribit Aristarchum Aperisco obeluis usium in iis uersibus, quι non Orant positisuo loco. Opera auctorum in certas partes distingue- rein eorum sententias conciliare, quo pertinent σμφωνιω τλγμα ων in Philosophis a ueteribus Criticis notatae, quorsi meminit Diog. Laert in Platone. Sed haec paulo uberius explicanda sunt. Quod perperam &uitiose ab auctoribus scrupta aut dicta notarint,ialso adiecta & inserta deleverint mutitis auctorum locis patet. Primum Homeri uersum Iliados

ea. αειδε λά πινλιάδεω αχιλη , reprehendunt ut in. concinnum, & numeris minus aptis compositum. Plutam

debat,quod imperare Diis uideretur, quos precari debebat. Aristoteles de poetica. Iustinus Apologia. Idem Plutarchus lib. de audiendis poetis, diuersis locis complures Homeri uersus adducit, ab Aristarcho sine caussa, ut multiS proba , sublatos,& qua parte inserendi sint,docet. mccibub. V. IU. illa iliadOS M.

reprehensa a Zoilo,tanquam Achilli minus conuenientia , . defendita. Illum uersum Iliados β. Αυυμιατο. δ' οἱ ,1λθε βοί miris modis antiqui exagitant, usque adeo, ut Critici apud Athenaeum lib. IV expungendum censeant: Plato in Symposito uetus Graecorum prouerbium ait: Canin ignavorum fortes accedere. Homerum prouerbium euertere. Athenaeus

Platonis opinionem reiicit. Plutarchus Symposiacon lib. 1. II. reprehendit Menelaum, quod ad consilium im

153쪽

T RACTATIO Muocatus uenerit. Inprimis uero Homerus apud omnes I S, quod humana ad Deos transserens, eorum maiestatem comraminarit, quo nomine Plato illum republica sua eiecit. Heraclides uero Ponticus & Proclus omnia illa, quae indignEfinxisse Homerum arguit Plato, detorquent aci allegorias, atqui hac ratione eum defendunt .. Ita cum Philos phus reprehendit poetam, quod ad Vulcani claudicanti radspectum Deos in nimium risum effusos commentuS sto, Proclus ait ita capiendum esse, quasi dii cum gaudio & dei ctatione ordinem uniuersi temperent. --ω θ άω τῆς προ-

προ γρc- εἰω m. Simili modo omnes fabulas, quas indecoredediis finxit Homerus, Proclus Commentata is GL Platonis libros de republica adsensus allegoricos reducit. Athenarus Deipno ph. lib. I. --μέν οιο ὀ Ae

Cic. lib. III. ad Famil. Aristarchin Homera uersum NUM, 'Μem non probat. Suidas Adimm . & Ζηνοδετ λ. Dionysuas LO ginus πῆ i si uersum istum Iliad. α. αὐ- -- ut ociosum Aristoteles lib. I. de poetica, ubi disputat inanem & ridiculam esse excusationem illorum, qui cum aliquid ἀ-ον commenti sunt,confugiunt ad hanc rationem, quod nisi ita fecissent, fabula periistet. At ineptum esse, im quit, spe ueniae committere errorem, quem uitare Poteras. Hujusmodi multa ab omni ratione abhorrentia passiim in

Odystea legi scribit, &praesertim illo loco, ubi Vlyxem a

154쪽

DE POL TMATHIA CAP. XVII. 'mristotelis interpretes necdum ostendisse uidenturi, quid i hac Homerici operis parte αππιν & reprehendendum duxe-xit Philosophus. An quod tam diuturnum Vlois somnum finxerit, ut ne totoq rudem itinere experrectus sit, an quod Pharaces non exspectarint,ut abeuntes uigilantemamplacit rentur,& numquid uellet inquirerent ue si quod destitutum in litore dormiente reliquerintiexpositum iniuriae & furtis. Sane antiquis absurdam uis fictionem dormientis Ulyxis apparet ex PhilostratiHeroicis i rotesilao: καλαθ π άλι

scriptio antri, quod noniolima contraiidem historicam in Ithaca, Graeciaedi a st uicina aenotatis, qvibus Homerus poema suum condebat, collocati Nam de hicognitis & lom ginquis concessum est yoetis tuto mentiri. Ned κ α- fingit, duas in illo portas, per quas Pii homines transirent. Hoc ueteribus Criticis ualde absurdum uisum

fuisse,manifestum est ex Porphyrii αἶ - . cui has

allegoriae & sensus nissici aciuocat,yt commode interpretetur,quod &Cronium&Numenium secise ex eodem Porphyrio & Eustathio patet. Philostratus minusapte Hom rum finxisse scribit, Deas Vlyxis amore captas fuiste,quia baetate iam prouectior, simus, &'exilis staturae, oculis uagrs

obstipo capite specie meditantis 3 & haec quidem illepida &minime idonea εις - θααια. Men it Homerus Atheniemsium intercos,qui ad Troiam expugnandam prosecti erant so nomine reprehensusia Daphida, Grai nni lieo Telmitam

s. Negat enim Athehienses expedioni Troiai militianuisse. Suidas: Sed Hocilarus sua si quaedam repre hendendi officina ueteribus Criticis filii ue ita om s libidiane quadam ω Um i ribo ad illisa ituperandum rapiebantur. Suidas auctor est Ptolemaeum Grammaticum stri'

155쪽

us AIN. TR AC.TAT II. N. I R. sisse - τ σαρ hae ρω πασγων. In quo libro fortasse de Hoc . meri reprehensoribus agebat ,&de IIS, quae in alio uitupera.. rant, aut perperam immutarant, dispiciebat. Nam simili r tione uulgatissimum nomen Homeromastigis tulit Zoilus. Sextus Philosophus aduersus Mathematicos Cap. IX. Grania marisos. qui uix duo uersarecte connectere possunt, unumquemque ex antiquis, qui eleganter preprae locuti sunt , ut Thucydidem, Platonem,o Demosthenem sanquam barbaros arguere uiae. Ab hac reprehendendi intempe itia, j mmia mordendi libidino

Philippus lib. II. Epigrammatum Graecorum : .

S:mius ad illi Virgilii Aneidos IIX.

s se βαδεμ culpant Virgilium, quod iraesentibus Troiani'.

Notabatur in Criticis, quod banc fiententiam dederit rustico supra Fincolici carminὰ egem. t Scueta naturalium quaestionunc libI

156쪽

Exs aerista ruunt ter apertos lumina campos. Magnifice hoc,s non curaui quid Reso iv aciam. tari aurem in diluuio Gr in ilia rapina potet ' Mino in. . Rumpetπα-emne, quo rarium erat, mersum rit Z Inter in umiuiudicia expertus Cicero,multoruni repreliensiouos linc causi Sa tulit. Amnilairus lib. XXII. Herodianus aliis scriptor nobilium in literis fluaeorum, inter quos Chalcenterus emi u ι, mi tiplicis scientia capiμs iras Ribax qui in illi ex libru, ubi no unquam impramie inlitum reprehendit, sillographos imitarκs,scriptores maledicos , ussicia H aurium incuset. Aduersus hunc Didymmai: scriput Suetonius librum - Κικερων ψιπέας, ut Suidas xωMpr. AMElius lib. XVII. cap. I. meminit libri Lahgiceromastigis. Atinium Gallum aduςri ceromississe ob*ruo in Suetonii Claudio, qu Π es t. compos inς defensionem Ciceronis satu eruditam, adi eis 'i' ' si Huc portinet Varronia de Poematis. . in, Grammatici cita enim Charilius aprillae .h o uuus

uirtutibusque poematDrui lii Criti sit aurum 3n re n&ndis auctorum operabus, spuriis auk uitiolis locis certas di

157쪽

Horatius in arte ,: Vir bonin se prudens uesin reprendet inerteis, O. Culpabit duros, incomtis allinet atrum Transeres calamo signum -- Arguet ambigue dictam . mutanda notabit,. V Fiet Aristarchus Vbi Acro N Votam leu Bsignificat. Nam notaereuersum males malum dicimini Recte uero, notam culpae. Nam culpidicuntur, seu notae umorum. Avinius ludo septem sapi

Maeonio qualem eultum quae it Homero ' Censor sarchus, norma Zeno doli. ... v adiue obelos igitur duriorum sigmata uatum, nimis non cultas esse ρutabo mea

Atelliuslib. XVII. cap. u. meolibroseripta essentinutrissiquere istisata Hei, laudis o culpae adnotamentis digna. & lib.XIX. X. t monesum tibi desulpatum oe uerbum uidetur. Decial- parum,mecticium,&culpartio compunctum ac damnatu. Quibus uero signis usi sint tradit Epiphanius Isi- clarus Originum lib. I. α Diogenes Laertius in Platoneo. Magyia autem uarietas in his notis,quae diuersis diuersimode usurpat e P Aliud enim iiii uni sin Philosophorum libris, aliud in Theologorum, ut Epiphanio & Isidoro apparet .

co .Eliota culpae siue Cum enim aliquid reprehendunt , autuerbum inusitaiati nouo more , aut i proprie possitum notant,haec fere appingunt: δο ας κ. Quod iri, Graecis Scholiis passimoccurrit. Aristophanes Auibus: φ M-ἀς άφύας. Ad haec Scholiastes: Αυ ρκ' δ λιδαε θ-ῖκ Vis ἀπ ba asterisci diuersus usus,ut patet ex Isidoro,Hephaestione & Eustathio. ΔΙ x it apposita ,

158쪽

DE POL TMATRIA CAP. XVII. Grapposita--ς ίων δὶ Θώου. Hanc Isidorus antiquos iis

apposuisse scribit, qua Zenodotin Ephesius non recis adiecerat, aut detraxerat,aut permutauerat.De obelo inter omnes fere constat adhiberi edicis Eis 4 A D. Galenus Uz μνημis3. ές π φυαος

μερω βορδνω. ασαφες ἡνω δοκῶ τλη. λο ψ ..c t es πα s. ταωaκων, ως ἀδιορθωπι παρομελει r . D. Hieronymus praefatione in Pentateuchum: Origenes interpretationi antiqua ue sonem Theodotionis mimis, asterisco se obelo opus omnedistinguens, dum aut elucescerescit, quae minus ante fuerant, aut Vesua quaesiugulat. Eadem scribit aduersus Rufinum, & ipse Origenes tractatu IIX. in Matthaeum. Isidorus: Obeia id eRuirgula jacens apponitur in uerbis authententii Vesue iteratis, siue ubi lectio aliqua se itate notata ea, ut quasii sagitta iugulesuperuacua se salsa confodiat. inde & δορυ appellatus. Epiphanius - μεχων : μ

καμμου ait idem Epiphanius. Ergo Horatius cum ait: im comtis allinet atrum Transuersis calamosignum, de obelo intellugendum. Quinctilianus uirgulam censoriam uocat,&eius imitatione D. Hieronymus aduersus Rufinum: Vtriussi scripticensioriam lectoris uirgulam sentiant. Ita Graecis ηας . Hesychius: pαύδοι, ecελοὶ οἱ me βεμ οι τοις ore ρου οἴκοις. Ad immiterin, notam, nempe et ροβ His Ditera utebantur. Quia,ut interpres Persu scribit iudices iteram rim apponunt ad eorum nomina,quos sigplicio asscium. Galenus Comment. II. in Hippocratis III. αλαιω, literam θ θαναον notare scribit. Sidonius Apollinaris: ssi qui uuist exaralipni

Districtum, bonis, applicare ιheta.

159쪽

γώυον λοιμ. νετη--ς: ιλο ς τῆς καλλιγκαῖίας , ὁ Cassiodorus I. de diuinis lect. Ticonius Donatista meo em uolumine quaeda non ressumdasiubiunxit,quaedam uero uenenosa dogmato fuis per mi it. Cui tantum in bonis diciis Aresimon in malis: chreson,quantum transiens ualui reperire,ut arbitror, competenter adfixi. Nempe iis,quae probabantis rismemeta Moriaut notam litera: χ apponςbant, quae uero repudiabant aut improbabant, iis Q ων adscribebant, siue notas compendiarias cuti par indices. Dion Laert. χ--9ς -ς. κλογας 'ris, καχικασίας λαμδινε . Namare μια ista notabant ad promptiorem conspectum,sive ut excerperent. Inde excerpta illa Mol αθειας uocant ό quaru insigne exemplar habemus Pro-.clim x μ αλας apud Photium in Bibliotheca. Latini σας Μselecta & aurea uocant. Lucretius lib. III . Wriferis ut apesin altibus omnia libant. Omnia nos itidem depascimur aurea dicta. Nota autem των ων uidetur fuisse duplex L. Legimus Gnim in libello Pauli Diaconi de Notis literarum: L. L. Laudabiles loci.& in aliis Notis ineditis : L. SENT. Laudabilis stente tia. Agellius quoque laudis SC culpae annotamenta opponit. I rant praeterea aliae Criticorum notae, quarum usus in distinctione orationis ue earumque nonnulla peculiarcs poematum, ut m si κα φ D, ορωνὶς, ομευια ,quorum signa α usum docet Hephaestion cap. πε. σιμε ων. Quamquam nec de illarum,

usu Sc significatione inter jsidorum& Hephaestionem conuenit. Nonnullae autem quaru usus in Comoediis &Trygo , diis,ut ex eodem Isidoro discimus. Istiusmodi uidetur σωρ

πικαφη apud Scho h stςn Aristophanis, apponi solita iis lo-

160쪽

DE POL TMATHIA CAP. XVII. Iucis, quibus histrio ea, quae uerbis dicit, gestu etXprimit. N φίλως. θαυαικοπως θεοῖς. Scholiastes: γήλων τὐάφηm. Notam autem istiusmodi locis apponi solitam indicio est eiusdem interpretis locus Αχαρνευ n. Ni si potius ipsum notet. Creberrimus autem harum notarum usus, & incredibilis uarietas facile effecit, ut in earuinterpretatione antiqui diligenter laborarent. Suidas auctor Diogenem Cyzicenum Grammaticum scripsiste Og F e, me βιγώις σνεμ ειων. & apud eundem in Catalogo librorum , Suetonii legimus τ εν οις μυλίοις. μήων. In Hippocratis item libris frequentes notae, in quarum eXplicationeis. ueteres mire sese torserunt, ut uidere est ex Gaeni Coni inent. II. in Hippocratis lib. III. Emδημιαν, 1iue de moris

bis uulgaribus. Nam Zenonem Herophileum M post illum Apollonium Cyclada ingentia uolumina de huiusmo, di notis conscripsisne auctorest, & ipse Galenus in earum in

terpretatione ualde laborat. Notas uero cera miniatula, ut

Cicero uocat, appingebant. lib. XV. Epist IV. ad Atticum,& lib. XVI. Epist. X. Postrum opus tibi probari iator, ex quo . ante i e posuisti, quae mihi florentiora sunt uisa tuo 1udicio. Cerulas

oις. Cera miniatula Vitruvio cera ex milio, lib. IX. ubi ait Democritum in commentario, quodinscribit χειρον ν rari signasse cera ex misto, quae esset expertus. Cera ex milto, με πιλτω M . Aςhilles Statius in Aratum : εο θ ό κα κ ισ τη

라틴어 텍스트