장음표시 사용
321쪽
p. I 46. 1 Consule I homassinum 't. er nov. Ecetis. di- seiplin. par. 3 lib. 2 cap. y8 num. I , es' seq. tom. 3pag. 267 ed. eit., & Natalem Alexandrum Histor. E cles. dissert. 9 de annalis Art. I pag. 487 tom. 9 Venet. ann. 1776, a quibus multa ea de re exempla a
3) Multi sunt viri docti,& graves, qui annatas iri
ductas putant exemplo Legis veteris, qua Levitae Summo Sacerdoti decimas decimarum solvere iubebantur Num. XVIII. Nam quemadmodum lege nova Romanus Pontifex summus Sacerdos est , ae totius Ecclesiae caput, ita aequum est, quod ei ab Episcopis, & Sacerdotibus aliquid persolvatur, quo ipse consulat decenti tuitioni sui,
atque omnes agnoScant primatum , quem habet in Ecclesia universa. Ita Sane Legatis Pi incipum Germaniae, qui de amatis conquerebantur, responsum scribit Pallavicinus Histor. Concit. Trid. lib. 2 es. 8 num. 4, Confer D. Thomam a. quast. 87 Art. 4, Petrum Alliacensem in
nii pag. 94s ed. Autuerpia I7os, Baronium ad au. IIs6 num. I9 pag. Ios tom. I9 ed. Mea, Raynaldum ad An. I 339 num. 12 pag. so tom. 8 edit. Luca. Annatarum usum in Ecclesia Romana altiquissimum esse constat; sed quo primum tempore induci caeperit, certo definiri non potest. De Clemente V narrat Matthaeus westmonasteriensis Flor. Histor. Ad an. I 3o6 par. 4s ed. Francocturti I 6oI, S I homas walsingliamus a po-dim. Neustria in Anglis. Hibernic. t c. pag. 497 π498 ed. Trancofurti I 6oa eum ad duos tresve annos beneficiorum, quae in Anglia Vacarent, annatas resereMS . Similiter Ioan. XXII legem edidit de an vis ad certum tempus solvendis ex omnibus beneficiis Extra v. Io, Ora I de 'aben. , T dignis. inter communes; & post Obbtum Gregorii XI Camerae Apostolicae magna vis pecuniae ob non solutas annatas debebatur, uti tradit Thomassinus par. 3 lib. 2 e p. s9 num. 3.. Denique Boaifacius IX perpetuam ea de re legem edidit, modumque constituit, qui num pro solvendis annatis obtinet; atque hinc ipse Pontifex annatarum auctor a quibusdam habetur , licet eae revera multo antiquiores Sint, uti ostendunt Spondanus ad au. I 3 99 num. I, & Mynaldus ad eumdem annumnum. Ia p g. t. 8 ed. Lura.
322쪽
. XxXXII. Hoz unum constat, pervetustum
esse an natarum usum in Ecclesia Romana, atque earum eXigendarum Causas esse justissimas, ac proinpe necessarias . Nam a Romanis Pontificibus mulista, & gravia serenda sunt onera, ut opem ferant principibus adversus haereticos , atque infideles, cujus rei monumenta Certa in historiis extant, ut in longinquas regiones mittant viros ecclesiasticos amplificandae causa religionis, ni pauperibus, at que ad Christi fidem venientibns opitulentur, ut denique rebus consulant Ecclesiae universae I) . I inC cum saepe de an natis actum, quaesitumque fuisset, nihil adversus eas Constituta n est, sed firmae, immotaeque sunt relictae, Omniaque explois Ia, & rejecta, quae Contra ipsas propone uantur ca). i) His de causἰs, quas nemo non Iatelligἰt esse
Iustissimas, exiguntur annatae; ex quo Patet , qaam gra vis sit error illorum, qui aliqiod simoniae vitium in iis latere existima it , quasi propter electionum confirmati nem, aut beneficiorum collamnem exigantur. In hoc errore refutando frustra a nobis opera tereretur, cuin id multi prestiterint graves, & intelligentes irἰ, quos ne singulos recenseamus, indicabimus Thomassinum Vet. πταου. eccles. disciplin. par. 3 lib. 2 cap. num. ς , S N atalem Alexa adrum Histor. eccles. sac. XV, π XVT dissert. 9 de annatis art. 3 pag. yo min. 9 edit. V net. I 776, TOur ielyum Halect. Neolog. in traa. de Ioe. Theolog. rom. 3 Art. 2 pag. 293 seq. edit. V net. Neapol. B r.hienum in dissert. de an natis e. Irustor. Eeclis. Gallican. premissa , . in Anti ebron. mindie. diraret. eap. 6. Confer etiam Fagnanum im p. Haterca i , Ne Pralati vices suas πα, & Zaccariam in Anti-Febronio par. 2 lib. 3 eap. num. I , cr
eq. t. q, qui de annatis agunt copiose, & diligenter. 13 Actum de annatis fuit in Concilio Constantie si, cum q aidam essent, quibus eat minime probarentur . Nationis Gali cana Deputatἰ, ut Liquit Natalis Alexander d. dissera. 9 art. 3 n m. 3 pag. 9O tom, 's
323쪽
simoisia notam annaris alfixerant errore facti, quia
propter eonfirmationem electionum, . promotionum ad ecclesiasticas dignitates sacrum illud tributum exigi sunt arbitrati. Sed nemo Gallicana Ecclesia tribuat, quod nationis Gallicana Deputati contra Annatas apud Constantiense Concilium scripserunt, cum forent: ssimam illam Ecclesiam susscienter non representarent, nec Petrus de Alliaco er Ioannes Gersonius, praclara ejusdem Ecclesia π Academia lumina , aliique praesules , Doctores annatas simonia damnarent. Illae de annatis querela ad Concilium delatae fuerunt, ut Sess. qo etiam annatae describerentur inter cetera, quae suturo Pontificiemendanda proponebantur. Martinus V, qui Session. ΑΙ Pontifex creatus eSt, multa emendavit Sess. 63, Sed nihil contra annatas constituit, imo vero declaratum eSt, quod ceteris fuerat sal;s factum , uti patet eX Ipsa Sess.q3 col. 72I rom. I 6 Collect. Labbaei ed. Venet. Quin in
M s. codicibus Cardinalis Capranica , & Vindobonensis, qui appendicis loco Constantiensis Concilii actis adiuncti
sunt ib. col. 723 decr. q, π eol. 728 decret. 13 habentur haec: Romano Pontifici, o S. R. E. Cardinalibus pro illorum substentatione, =ebus Romana Ecclesia stantibus , ut sunt, non videtur aliter posse provideri, quam huc usque factam 'est, scilicet per beneficia, ercommMnia servitia, qua vacantia nuncupantur. In Concilio Basileensi Sess. I 2 tom. 1 7 concit. collecT. Labbaei col. 277 rogatus est Summus Pontifex, ut annatas tolleret, cum polliciti fuissent concilii Patres, se se daturos operam, ut aliud annatarum loco obtineret. Sed cum deinceps nihil ea de re praestitissent concilii Patres, Summus Pontisex annatas Ictinuit, quas antea percipiebat . Ejusdem concilii Patrcs cum male animati essent in verum Pontificem Eugenium IV, a quo Synodus revocatalaepat, annatas sus uterunt Sess. 2I ibidem col. 317, sed postea Sess. ηχ ibid. col. 4I 8 annatas, quas in legitimo Pontifice condemnaverant, dederunt Pseudo-Papae Felici V, cujus partes tuc bantur. Aliae adversuS annatas editae sunt leges in Sanctione Pragmatica; sed ea sublata pactis conventis inter Leonem X, & Franciscum I Galliarum Regem, cautum est, ut irritae essent Collationes bentaciCrum , quorum veri reditus designati, ac patefacti non fuissent. Etiam ad Concilium Tridentinum queleta CCntra amatas delatae sunt; scd Concilii Patres omnibus Sati ccerunt , atque annatatum aequitatem clarissime de-
324쪽
monstrearunt, uti narrat Carginalis Pallavicinus in Histor. Cuncti. Trident. lib. 2 cap. 8 num. 3, π seq. Conseretiam Pii IV responsa ad Germanorum de amatis querelas apud Raynaldum ad ann. I 163 num. r. I y p.
g. XXXXIII. Etiam Cardinales, & Legati a
latere fruuntur jure Conserendi beneficia, quae vacaverint in eorum titulis, atque Episcopalibus sub-nrbicariis, aut in provincia, in qua legationis munus exercent. Atque hi beneficia conserunt quovis mense, Cum non obStringantur alterna illa me nissium divisione, quae profluit ex regula IX Canis cellariae, & Legatus quidem a latere in provincia sua primus occupare potest collationem beneficiorum, quae ad Episcopum pertinent, ita ut si ab utroque idem beneficium collatum sit, potior haheatur Collatio, quae antiquior est ci . et Cap. 6 de Ostie. Legat. , Cap. 3I de Priam.
f. XXXXIV. Omnes Cardinales habent a sum hio Pontifice facultatem, sive, uti vorant, indultum cr) conserendi beneficia , quibusdam exceptis a), quae vacua fiunt in suis Titulis, Ecclesiis Cathedralibus, Dicetesibus , Abbatiis , & Monast riis sibi commendatis, laxato vinculo Regularum Cancellariae. Verum ut in suis Titulis, atque Epia scopalibus suburbi artis conserre ipsi beneficia possint , in Curia Romana commorari debent 3 , quoniam absentes eo jure carent, nisi illud peculiari beneficio Summi Pontificis impetraverint Q. In tribus autem Basilistis Sancti Joannis Lateranensis, Sancti Petri in Vaticano, & Sanctae M
325쪽
me recensentur, Cardinales Archipresbyteri minora conserunt beneficia, etiamsi absentes a Curin
iὶ Indultum, quod singulis Cardinalibus a Summo Pontifice dari solet, late explicat Rigantiux ad Regul. 8Canehit. f. I f re per tot. Σὶ Excipiuntur majores Dignitates in Cathedralibus , & Priucipes Dignitates in Collegialis Ecclesiis , aliaque
beneficia, quorum collatio ad unum Pontificem pertinet , & de quibus late agit Rigant. ad Regul. I Cancell. g. 4 num. I 3 , est' seq. ud Regul. 4 f. I uum. 38, Σ' Ε3 num. 2 , π seqἀi3 Vide Rigaat. ad Regul. 8 Canceli. f. I n. 4q ωπ seq., es' num. I 4, cy' seq. , ubi ostenditur, quae proprie Curia Romana sit, in qua Cardinalis commorari debet, ut beneficia conterat, mice in suo Titulo, aut Erpiscopatu suburbicario vacua fiunt
Quaedam huius generis exempla numerax Piga
1ὶ Vide Rigant. Ioe. est. num. 3 7, est' seq. Verum collatio minorum beneficiorum in tribus Urbis Basilicis pertinet etiam, uti diximus , ad capitula, qua de re videndus ipse Risaatius loc. eit. n. 13 seq.
f. XXXX v. Collatio, sive ab Episcopo fiat
sive a Summo Pontifice, sive ab ejus Legato, aut Cardinali, non viva voce, sed scripto fieri debeta Pontifex dat diplomata, quae Bullae dicuntur, quae que a pluribus Datariae, & Cancellariae ministris obsignantur. Earum aliae dicuntur in fomma gratiosa, aliae in forma dignum, alite demum in forma. Commissaria. Literae in forma gratiosa dantur ad clericum, qui sui Episcopi exhibito testimonio beneficium obtinuit, eaeque veram secumserunt beneficii collationem. Lilaeae in forma dignum, quae ita appeIlantur, quod ab eo verbo exordiuntur,
326쪽
Iodum habent, cum illud Episcopi testimonium,
ex quo pateat idoneum esse Clericum, in medium allatum non fuit; propterea mittuntur ad Episcopum , cujus esse debet Certo clerico beneficium attribuere, postquam ipse, facto periculo, dignus, ct idoneus repertus est. Denique in forma Commisesaria conceduntur lite , Cum clericus illud qui- dem dedit Episcopi testimonium, sed multa adhuc ab se narrata Summo Pontifici ut beneficium conis sequatur, demonstrare debet coram designatis Ex quutoribus, voeatis omnibus, quorum interest. Atque hae literae non veram Collationem Continent, sed tantum mandatum, ut ajunt de conferendo.
g. XXXXVI. Episcopus etiam Publico instrumento, eoque ab ejus Cancellario obsignato complectitur beneficii collationem. Ubique mentio fit de natura, atque reditibus beneficii, de tempore, ac modo, quo illud vacaverit, de meritis ejus,
327쪽
De Institutione, O Drepatronatus.
XXXXVII. Institutionis definitio. XX v III. Iu patronatus. Unde cluetum Patroni nomen F XXIX.. Iuriςpatronatus crince dendi causae, eiusque origo. L. & LI. Iuspatroiratus vel ec clesiasticum , vel laicale, vel
LII. Reale, vel personale, itemque haereditatium, vel geniti,
LIII, & LIU. Quomodo acquiratur λLU, ad LUII. Quomodo trari feratur, 3e quomodo a plurisbus praesentatio fiat λLVIII. Quomodo amittatur 3
Postremus modus, quo Ecclesiasticos Magistra μtus, & beneficia consequimur, est Institutio, quae definitur beneficii concessio laeta ad praesentationem ejus, qui habet juspatronatas I . . Quare duo hic necessaria sunt, ut quis beneficium obtineat, Institutio, & Praesentatio. Haec ad Patronum Pertinet, cujus est designare, & offerre Clericum; illa ad Episcopum, cuius est designato clerico beneficium tribuere, modo nihil obstet, Cujus causa repellendus videatur sa).
1 Institutionis vocabulum latius Interdum accipitur , ad ut 'etiam Collationem comprehendat; eaque es vinstitutio , quae libera appellatur. Proprie tamen , α Si ricte institutio perdinet ad beneficia iurispatronatus, ac de ea nos hoc loco disserimus. χ) Cap. ult. de Iustit. in 6, Conc. Trident. Sessia γ cap. I 3 , o Sess. as cap. 9 de Reserm.
f. XXXXVIII. Est autem juspatronatus jus
praesentandi clericum instituendum. ad ecclesiam, vel beneficium vacans. Quae praesentatio nobilissumam lacit, ac praecipuam jurispatronatus Partem, quamquam ipsum & minora quaedam jura comprehendat , uti sunt jura alimentorum, sePulturae , Fςdias
328쪽
3ax processionis , thuris , & cetera, quae honorifica apis pellantur ci). Qui his juribus fruitur Patronus di. citur, sive quod patrocinium Ecclesiae praestare de bet, sive quod olim dominus fuerit earum rerum, ex quibus Ecclesia aedificata est ca).
1 Cuncta lisc jura ut una definitione comprehen dat Fra iciscus de Roye in Proluom. ad tit. jurepatron. cap. I, j patronatus definit jus, quod sandatori alicujus ecclesiae in ea competit. Verum, & in jure Civili juspatronatus, quod manumissor in libertum haber , multis Constat, puta Successione, operis Obsequiis, atque ossiciis; & tamen jus successionis, quod praecipuum eSt, per eminentiam juspatronatus appellatur. Ipse Franciscus de Roye peculiari libello de Iuribus honorificis Patrono. rum diligenter disputat. α) Originem hujus nominis quidam reserunt ad aetatem S. Gregorii VII, quidam etiam ad ea tempora, quibus Gregoriana collectio edita est. Sed eam antiquio
rem esse demonstrat Franciscus de Mye in Prolego n. adiit. dου Drepatron. cap. I.
g. XXXXIX. Propterea sacri canones tem
plorum, altarium, beneficiorum fundatores, eorumque liberos , & haeredes praecipuis quibusdam juribus, honoribus, ct privilegiis donarunt, ut erga illos Se gratos praeberent, ceteri autem pari ad bene de Ecclesia merendum voluntate excitarenturci . Hinc nomina, & elogia Fundatorum in Ecclesiis r*citata, sacrisque dyptichis inscripta suisse constat ca); hinc eorum nomina Ecclesiis im
posita ); binc datum jus designandi, & offeren
di Clericum, qui beneficium adipiscatur; hinc reli qua Concessa jura, quae honori fi 'a appellari diximus 4 . Omnium tamen maximum, ac Praeci Puum est jus offerendi, seu praesentandi Epis πο
329쪽
3 ast templi, seu beneficii, ad quod praesentatus suit;
de quo quidem jure agendum nobis hoz loco est i) Integer Canon. 32 Concilii ToletanI IU apud
Labbaeum tom. 6 col. 1462 ed. Reneri quem mancum, α mutilum Gratianus habet in Cam 3 o caus. I 6 qu. 7, satis aperte significat, Ecclesiam jura illa Patronis concesSIsse, ut Se erga ipSOS gratam praebcretia Nam de Patronis ad inopiam redactis inquit: prabendum est Sace dotibus vita solatium indigentibus, θ' maxime his, quibus restituenda Vicissitudo est. Et in fine quanto. magis bis consulendum est, quibus retributione justa debetur. Iusta haec retributio re vicissitudo, praecipue fuit iurispatronatus inducendi ratio .. 1 Concilium Emeritense Gn. I9 eoll. sax apud citat. Labbaeum tom. I, S. Paulinus Ep. 32 col. I9 ed. Veron. I 736, Sidonius Apollin. lib. 1 v. Io, πὶib. 4 Ep. I 8 pag. Io 86, 2' Io97 tom. 6 Bibliothia Pri Lugdun. I 677α
Lucinae, aliaequae complures Ecclesiae a suis fundatoribus nomen acceperunt. Viden. F. Fl rens tracf. de Drepatris. in prafat. pag. 324 rom. 2 opp. eae. Norimberga I7s6. Ius praesentandi concessum est iandatoribus a Concilio Arausicano I eol. 7o3 tom. 4 Colleost. Labbaicanonem non multo post confirmarunt II Arelatensis Concilii Patres Can. 3 6 tom. ς col. I ibid. postea Nicolaus II utrumque renovavit apud Gratianum Can. I causia Isqu. 3. Ipsius quoque Iuris meminit Zeno Imperator in L. Is C. de Sacros. Ecclνs., atque etiam Iustinianus . Nam Novella s7 probat Zenonis constitutionem, & -- mel. I 27 cap. I 8 confirmat idonei clerici praesentationem, ac nominationem, sicut & Pelagius Pontifex in Can. 3rc. I 6 quast. I , Dr in Can. 4 c. I 8 qu. 2 Haec etiam confirmata sunt a Concilio Toletano IV, & IX in Can. 3o, Ur 32 c. 16 qu. 7, ac Patrono ad inopIam redacto ex Ecclesiae bonis alimenta tributa sunt. Postremo honorem quoque processionis addidit Clemens III in eap. arde Drepatr. Neque enim audiendi Sunt, qui ius hoc P tronis multo ante tributum putant a Gelasio Pontifice in n. Frigentius, Or Can. Pia mentis e. 16 qu. 7, quoniam hi canones longe aliud significant, uti ostendunt A.
de Mye de Iuria. honoris lib. 1 cap. 7. Bar ius ad
330쪽
ann. 4sy n. 23 t. 8 p. Igo ed. Luea memorat piam mulierem Banam, quae Andream accersivit, ac pastoremescit, o prafectum monasterii, quod ab ea fuerat adι- Fcatum.
S. L. Iuspatronatus vel est ecclesiasticum, veIIaicale, vel mixtum. Ecclesiasticum est , quod Ecclesia, vel clericus habet titulo ecclesiastico; Iaicale, quod ex bonis laicorum constitutum est, quodque ad aliquem pertinet laicali titulo; ex. gr. agnationis, hereditatis; mixtum, quod ex ecclesi,sticis, & laicalibus bonis conflatum est; atque ita ad laicos, ct Ecclesiam pertinet, ut non alterna
cus ad praesentandum habet quatuor menses, ecclesiasticus menses sex, uterque a die Cognitae v
cationis ci). Laicus, cui brevius conceditur tem poris intervallum, quo praesentationem expediat, potestatem habet variandi, offerendique alium; Ecclesiasticus ea facultate caret, quoniam in eligendo clerico, quem osserat, ct laico peritior esse censetur, & longiori deliberatione accuratius ferre
α Quae variandi potestas , quam Laicus habet, iam est posita , ut ipse facta praesentatione alium similiter idoneum clericum nominare possit cumulative, ut clunt, non privative, hoc est alium adiungere illi, quem prisdem nominaverat, non ut cum reiiciat cap. s, ' 2 dae repatr. Τunc autem cum aeque idonei sunt clerici, quis eorum alteri praeferatur, judicio Episcopi relinquitur, ut inquit Lucius III in eis. cap. 14. Verum cum ecclesia εticum est iuspatronatus, in quo patronus variandi facultatem non habet, qui primo praesentatus est, modo Sit idoneus, institui debet. Similiter si laicus Patronus cle Iicum obtulit non idoneum , propter suam , quam habet,