장음표시 사용
31쪽
Si proba magniloquum cogens centone Maronem, Atque aluit doctum quos tulerat Latium: Hanc nostram legerent Saxono sanguine cretam: Nostrae laudassent carmine vatis opus. GItem Me principem Danubianae Sodalitatis, quemadmodum Robustius Hassensteisius eumpolitanae, tradit Messentadius in Laconismo tumultuario. Adest, inquit, litteraria phalanx, Danaiana, Leucopolitanaque quarum imperatorex et praefecti existunt Conradu Ce Itis, et illustris ille B uslaus Hassensteinius, qui nuper Ommunio ragio, postquam matthaeus Lupinus, heu nimium mature
oeridis, eam praefecturam administrare ea it. IOANNET LATER ANUS. Olim in Arctoa generata teri a Saxonae gentis generosa Virgo, Cujus antiquum memoratur ESSE MMitha nomen.
Illa divinos cecinit calores, Martyrum faustas modulata vitas, Arte quam magna, Druidumque gesta
Docta recenSet. Quam sacro denam numero sororum
Phoebus adscripsit miserans Iaborum, Et sibi dignos cumulans honores
Nuspiam inveni mentionem aliquam de Ioanne Lateram fortasse Ziegleo apud biographos, quos in promptu habeo huc Ioannis tamenta meri epistola ad Celte an. 50 1 colligitur, iisse Io Lateranum mallieseos in primis studiosum, peritumque, eodemque anno 1501, quo opera Roswithae carmine suo Sapphico ornavit, vita fuisse functum. Constat ex eadem Inmeriana epistola Joanni Lateram filisse fratrem Mobum dictum, qui, cum Remurmabiret, Celti impensius fuerit commendatus a M. Inmero, qui testatur,
32쪽
studiis mathematicis esse excultissimum defuncto fiatre suo in eo litterarum genere haud inferiorem, immo talem, ex cujus conversatione ipsemet haud parum in iisdem disciplinis profecerit in melius Tandem ex Sebaldi Clamosi epistola ad GItem an s503 intelligo, epitaphia quaedam in obitum Ioannis Laurani scripta fuisse a Celte et Trithemio quae Clamosus miserit ad Mectum Ioannis defuncti ratrem.
JOANNES STABILI, mathematicus Ingestiadiensis. Barbara nostra licet dicatur patria tellus. Expers et Graii dogmatis et Latii: Attamen hoc calamo potuit Germana virago Roswitia, quod Latii vix potuere viri. De Ioanne Silio quaedam nuper attulimus ubi de sodalitate Danubiana. Rursus percipimus, quosdam ex iis, qui Danubianae societati adscripti suerant, socios pariter fuisse sodalitatis Rhenanae.
Quanta sui Grajis Sappho doctissima Musis:
Tanta sui Latiis omitha carminibus. De Urbano rebusino, litteratoribus sere incognito, reddo, quae habeo. In epistola sc ad Ce Item, an 149 Ingesstadio data, vocat Urb. Prebusinus Cellem praeceptorem suum. Videtur Ingo stadii docuisse aliquamdiu quia meminit in eadem epistola discipulorum petivitque a Ce Ite, commendari favoribus Cancellarii, ut impetraret tertiam aut qua tam partem praemii stipendii Ce Itiel; quod Celtis anno superiore abdicaverat. Asserit, se aliquando ex natis via scripsisse ad GItem, tum meoviae morantem. Ex epistola autem Me Dracontii Heides rgae exarata ad GIte man. 1497 edoceor, Urbanim Aebusinum auctorem fuisse orationis adversus eos, qui nomine tantam philosophi sunt, palam illis diebus recitatae Fran furti cujus exemplar aliquod Draeontius epistolae adjunxit, cum monito Hane legas mendes, quae te legisse non poenitebit. Plura his suggerenti de Urb. rebusino agam
33쪽
ruit ut quondam septenis Graecia sophis: Buttulit ut vates inclyta Roma suos: Sic decus et patriae splendos celebratur in oris,
Romilia Germanis digna puella legi. Seianismus Sprmia, aut perintlas, ut dici maluit, patria in opitiensis,
excultis studiis mathematicis, et theologicis, aliarumque scientiarum dotibus insignis a maximiliano L. imp. delectus in Secretarium. Praepositus Ermnmur demum ejusdem ecclesiae episcopus. In mathematicis usus est praeceptore Stiborio in litteratura Hebraica Ioanne Mestani nisi ut patet ex praelatione ejus ad suum lamentale. Censoris munere functus in hapsodia GIlis approbanda Praeter quaedam epigrammata, quibus libros aliorum ornavit, nihil repeti, quod typis vulgaverit Plura fortasse de eo occurrent in Ann libus ecclesiae Brixinensis. III. Sodalitii litterarii epigrammatis, subjunguntur Asinium Comoediae sex in aemulationem Terentii hunc in modum inscriptae a Gallicanus, a
Dulcitius, 3 Callimachus, YAbratam, s) Aphnutius 6 Fides et Spes.
Praelatione ludis hisce scenicis praemissa, excusat Romitha, tueturque Suum institutum adversus eos, a quibus accusabatur, quod Terentium legeret, et imitaretur ubivis non satis verecundum et pudicum: periculum esse, ne
virginalis pudor laederetur, aut labem contraheret laginis Deo dicatae imtegritas. In epistola huic praelationi adnexa, indicat os tha libros, quo con- secisset, se exhibuisse viris doctis hincquo se expectare cenSuram, priu quam ederet. In fine censores his compellat verbis: Decet, ut non minoris is diligentia sollicitudinis libellum meum emendando investigetis, quam pro- is prii seriem laboris et sic tandem ad normam rectitudinis resormatum ,, mihi remittite quo vestri magisterio praemonstrante, in quibus maximen peccassem, posSim agnoscere.
Nemo a nobis iure exspectaverit, harumce comoediarum, quae stylo soluto elaboratae sunt, prolixam, accuratamve descriptionem, aut argumento
34쪽
rum etiam synopsin, qualis comoediis Singuli praefixa conspicitur. Dieimus paucis, Comoedia eSSe aeras, in iisdemque exhiberi conversiones mirabiles, sive ad fidem, Sive ad resipiscentiam. IV. Succedunt Rosmilae et sacrae historis vers. hexamet et pentam. Historia a Beatae Mariae Virginis et Resurrectionis Domini. 3 Sancti
Gango a S. Pelagii. I S. Theophili. in Proterii et S. Basilii et Passio
In praelatione sacris hisce historiis praevia petit Rosmitia, condonari sibi a lectoribus errores, in quo impegerit ignoratione Sive syntaxeos, sive prosodiae. Petit pariter, indulgentius agi Secum, si quando decepta ab auctoribus sublestae fidei, a vero aberraverit ignorans scripta esse apocrypha dum historicas has narrationes cogere in versus coepit. Sperat itaque veniam quia, ut inquit, ius frangitur objurgationis, ubi intervenit humilitus
Quas versibus metricis contexuit Ros tha sacras biographias, legendas obtulit Gerbergae suae abbatissae, nepti intonis L imperatoris, quam vocat suam doctricem. Elegiacum carmen, quo magistrae censuram discipula e petiit, ita orditur: Salve regalis proles clarissima stirpis Gerbiet, illustris moribus et studiis Argumenta, quae Singulis Vitis praemittuntur, ut apertum est, o tuae non sunt; sed, uti verisimillimum est, Celtis editoris. Idem statuendum de argumentis, quae praemittuntur ex Comoediis de quibus paulo ante. V. Sequitur Anegyricus versu hexametro in laudem, et gesta Gitonis Magni, primi in Germania imperatoris. In praelatione prosaico Panegyrico praeposita, indica Romissa, id operisse suscepisse, abbatissae jussu Queritur de dissicultate laboris eo quod res maximae sint enarrandae gestae ab imperatore maximo in quo quidem scribendi genere nullum habuisset ducem, cujus vestigia sectaretur. Unice se Solatur, animumque erigit, quod non temere, nec suopte ingenio Sed
35쪽
jussa ab antistite ei negotio manum admoveris, Gandetheimensis, ut scribit, ut a ultimarum, me subie erga dominio militant. Demum archipraesulis milhelmi judicio, quomodo consectum sit opus, aestimandum relinquit Duplex est praelatio metrica, Panegyrico praevia. Prior inscripta est intoni L. imp. incipitque: tam imperii regnator Caesareani m. Altera nomen praesertitionis II., cujus hoc est initium: Otto Romani praefulgens gemmula regni in Ex versiculis succedentibus colligitur, etiam Ottonis M. iussione hunc esse Panegyricum adornatum a My tha. In Rumoris fine fit mentio Papae exauctorati ab intone de quo vatis
nostra ita canit: Qualiter et recti compunctus acumine Zeli, Summum pontificem quaedam perverSa patrantem, Ru nec monitis cessantem cedere crebris,
Sedis apostolicae fraudari secit honore; Constituens alium rectoris nomine dignum. Quid juris quondam exercuerint imperatores in pontifices Romanos, non ignorant ecclesiasticae historiae studiosi cultores neque ipsis incompertum, quae fuerit intonum praecipue cum Romanis agendi ratio. Quae os thae ea de re sensa fuerint, patet ex allatis versiculis VI. Ornata sunt haec os thae opera imaginibus octo, ligno incisis. Imago prima, quae obvia est in soli primi aversa facie, exhibet Celtem; provolutum in genua, offerentemque rideris Saxoniae principi elector in solio sublimi, os uin opera. Effigies altera, quae comparet ante praelationem, aut epistolam Ce Itis dedicatoriam, os itham repraesentat, dum poplite flexo, non imperatori, sedenti in throno librum tradit, later ejus assistente in erga abbatissa. Figurae se reliquae conspiciuntur ante singulas Se comoedias sistuntque personas primarias, quae in dictis ludis loquentes inducuntur. Sunt istae cones in aliis exemplaribus illustratae coloribus vivis, in aliis nigrae. VII. Clausula totius operis: Finis operum Roswithae larissimae virginis et mmialis Germanicae, graue Saxonica ortae. Impressum Norunbergae, sub privilegio
36쪽
sodalistis Ostieae, a senatu Romani imperii impetratae impetrato et uno quingentesimo primo supra millesimum, Qui typographus opus Xeuderit, non indieatur. Spoponderat equidem Celtis, se codicem Sc redditurum esse ali onmissibus medictinis; postquam eo Sus fuerit, et riderico MIenritur, provido viro, et civi Nari erga praesentaverit. Quis uerit ille Munriturus bibliopola typographus y penes ori regenses judicium estollast clausulae citata verba, comparet insigne, repraesentans colles tres. in quorum medio eminet vexillum Oine Metters no adscriptis litteris A. P. Quae quidem litterae torquent ingenia bibliographorum. Putant typographum designari alii alium Pag. 328, Uol. IV. Meuul hist liti bibliogr. Magaziu traditur, denotari ori regenum typographum P pum quendam, qui praenomen gesserit, cujus initialis littera esset A. Additur eodem loco, exist, masse Saubertum , illis litteris intelligi Antonium Parmensem typographum, Zarotti dictum; qui nomen genti litium interdum ad tere supersedent incundemque errorem inductum P. AF, hist typogr. Parm. auctorem. Nec desunt interpretes, qui volunt, illis litteris Significari Augustinianos Praedicatores; eo quod Nori erga suo in claustro typographicam artem tractaverint Augustinenses. At meminerint, qui ita Sentiunt, Augurtinianos, et Maedicatores
diversos esse ordines quidquid Sit de arte typographica, quam suo in
coenobio Augustinenses professi osse dicuntur. Relictis inanibus his conjecturis id quod Vero est simillimum, subjungimus, denotari videlicet litteris illis x Augustam Praetoriam, id est, Nori ergam, sive locum, ubi haec omitiae opera, edita typis lucem viderunt. Compertum namque est, a Celte, dum Nori erga secit mentionem, addita haec epitheta suisse a gusta Praetoria velut apparet ex dorcriptione Norimbergae, ex Panegyrico ad Maximilianum, libris Amorum praefixo ex epistola nuncupatoria ad Fridericum Smoniae electorem, quam pra
misit his ipsis Rosisthae operibus in quorum fine legitur Vale ex Norimberga Auguria Praetoria. Idem insigne praeserunt quoque libri Amorum, quos Ce Isis Nori ergae anno sequente vulgavit hoc discrimine quod istud paulo sit majus totumque sere nigrum, litteris albis, vexillo dexteram respiciente. In operibus
37쪽
autem omissae spectat sinistram ut de ceteris, in quibus animadvertitur quaedam disserentia, taceam. Perraram esse hanc primam operum Romitiae editionem, in consesso est apud omnes, rerum intelligentes. Editionem alteram luci exposuit Mumhermean. 1 o in A. Henricus Leon. Stataraseista quam cum necdum Viderim, penes me non est, de illa quidquam addere. Epigrammata sodalitatis litterariae, de quibus Supra egimus, repetitis typis publicavit Zaraus inseruitque vitae oaxmis Dalburgii an 1796. Panegyricum de gestis Ottonum intulerunt euherus et ne omius suis collectionibus scriptorum rerum Germanicarum. Occurrit pariter apud Letianitium inter scriptores rerum Brunsinicensium, una cum usdem Roswithae carmine alio de primordiis se humanderiarimensis.
Titulus Iudi hujus scenici integer unde pluribus, quae huc attinent, lumen majus accedit, habet se hunc in modum se Ludus Dianae in modiunis comoediae coram macimiliano Romanorum Rege Kalendis Martiis et ludisse Saliιmalibus in arce Lissiana Damissi actus Clementissimo Rege, et Regina, is ducibusque illustribus Mediolani, totaque Regia Curia spectatoribus peris Petrum Bonomum Regium Cancellarium Ioseph Grunm it , Regium Secret serium Conradum Celten, Remum Poetam, Ilamium Phrysium, Vineexitium ,, Longinum, in hoc Ludo aurea donatum, eliciter et jucundissime repra Asentatus. Haec quidem inscriptio ita disposita, atque dissus per versus, 13
38쪽
aut lineas viginti, ut crateris famam referre Videatur, insta quam conspicitur aquila biceps, quae dimidiam partem alteram primi solii occupat Erat itaque praesens Ludo huic scenico maximilianus Imperator, una cum Imperatrice maria Blanca, orta ex illustrissimis Mediolani Ducibus. Aderant inter spectatores Mediolani Duces una cum tota regali curia. Ludus actus est Lincii ad Danubium, in arce Regia, malendis Marti anno 1501; ludisque Sammati accensetur. Quo jure haud percipio siquidem Samma-Ita celebrata a Romanis fuerint mense Decembri, die III et seq. Fortamis qui tunc ludum Saturnalibus adnumeravit, commiscuit Salumalia cum Baccha- Iotis Actores Ludi erant numero 24. Qui inter eos erant praecipui, instonte libri comparent. Missis Bonomo, e Ite, Vesenio de quibus alibi: quaedam subnectimus de Grunpechio et Longino. Erat Ioseph Grunperitur,
patria Burialiusianus, Bavarus, nunc Austriacus medicae arti deditus, aeque ac theologiae, sacerdotio initiatus, maximiliano Imp. a sacris Magnopere oblectatus arte prognoStica quemadmodum ex scriptis elucet, quae edidit tum medici, tum historici argumenti Uitam maximiliani ab eo conscriptam,
partum posthumum, Theodisce luci exposuit Iacobus murus, Tubingae 172l. Fallitur autem in eo muru', quod negat Grun chium hisse maximiliani Secretarium; quod quidem hujus comoediae titulus diserte contestatur. Scripsit inter primos de lue Venerea. obolaus in Lex tria duntaxat ejus opera commemorat Schierius novem quibus adjungendum illud, quod mox indicavimus, de vita Aideriei LII. et Maximiliani L. Etsi ob mirabilem indolem haud diuturna ejus fuerit cum plerisque amicitia in colendo tamen Ce Ite erat stabilis quippe qui adhuc anno 1505 amicis litteris eum salutaverit. Epistolae ejusdem duae ad GItem servantur in cod. Sc. epp. Vincentius autem Longimis, Elei therius pariter appellatus, a patria neuthero- soli Freystadi Silesius, paterno, emaculoque nomine dictus Lang, erat Musicus, poeta, ob studiorum Similitudinem Cis Iti acceptissimus. Agebat in udo Dianae personam Bacchi, ab imperatore laurea poetica in eodem Ludo donatus Hortatu Ce Itis Italiam petiit. Reversus Viennam, absentis Celtis gessit negotia. Post ejus obitum an 1504 inter Ce Item et Iannem Camertem lis est orta de relictis ejusdem libris Nonnullos sibi vindicaverat
39쪽
Camera Celte contendente, esse omnes destinatos bibliothecae Regiae. Scripsit Anemrisinn, dictum maximiliano L. pro erecto Collegio poetarum, versibus heroicis Nicolati Heursius in Silesiographia VII. p. 33 testatur, carmina Longini plura suppetere, quae commendat a facilitate styli, ceterisque dotibus. In codice Sc epistolari occurrunt Longini epistolae quatuor ad Ceilem. Constat comicus iste Dianae radus actibus quinque, quibus praemittitur
proloquium versibus ambicis, recitatum a Merciιrio, enarrante rei exhibendae argumentum, quo Oti Munum attinent versiculi sequentes:
Mandata vobis jam sero Triviae Deae, Nemorumque latebris, et seris quae praesidet: Haec Maximo Regi est datur Aemilio
Arcum, pharetram, cuspidas, rete et canes,
Sibi offerens venationum insignia: Victamque se dicet per egregium virum,
Venationis omnis evertissimum.
Actus primus hunc in modum inscribitur Diana Nymphis, et Fatinis, reliquaque sua familia, singuli suis insignibus omati, et induti Regem alloquitur heroico versuum genere Laudat Regem a rebus sortiter gestis. Praedicat se, et sua. Fasces tamen merito se dicit submittere Principi venandi artis studiosissimo. Inter alia ita canit: Adeo venator maxim ille,
Quem capreae, cervique timent, Sique, Suesque,
Et lupus, et nuper tibi missi Aquilone isontes: Quem fugiunt, qui saepe serus nemus omne fatigaS. Cedo lubens, arcumque meum, pharetramque nitentem, Et jaculum capias, Caesar, spoliisque Dianae Laetior emites. Post hujus carminis recitationem, Diana hora Nympharum stipata, laudes Regis es Reginae eum Nymphis et Faunis, quatuor vocibus cantat. Ipsa in medio Horo orniculata natat: mphis in chorea circa ipsam salientibus, et haec ea inamnentibus melodia ad notulas musicas, quae cantico Subjectae sunt, exacta.
40쪽
milianea Nymphae nunc dicite laudes Et resonet nostro Hanca Maria choro Ducit jucundas Fauni, Satyrique choreast Indulget estis regia tota ocis. Dedicat hanc genio Caesar cum Conjuge noctem
Et nox perpetuo carmine digna coli. Actus secundus. Sistvanus e status Meeia, Faunis, et Satyris Regem alloquitur, carmine hexametro, cujus est initium: Rex Dux eui maximium praestant pia Sydera nomem Ea autem ratione contextum est carmen, ut litterae versuum initiales eonstituant hunc versiculum: meimus invicto tutam sub Principe vitam talitteris autem finalibus nascitur versus iste Nestoreos utinam vigeat felicitexametos Ex vocabulis versuum initialibus, versiculi hexametri sex facile se mari pariter queunti Mendum tamen aliquod irrepsit quod usum turbat; si quidem pro το Rex, unde carminis initium dicitur, legi debeat Dux Nemo autem est, qui non intelligat, difficilibus id genus nugis versibus inferri vim, ut oratio hiulca efficiatur, minimeque fluat Succedit chorus aeui et omitum suorum ad istaeam et citharam carmina, quae sequiratur, quatuor vocibus inodulantitam, inter saltandum: Sylvanus, Satyri, Fauni, Syllenus, achus Lascivis pedibus chorea noStra strepet. Maximu Aemilius, Conjunx et Blanca maria, Cantentur nostris hic et ubique choris l Vivite elices ambo, dum vita superstes: Et locet aethereo os Deus inde polo laetus tertius. Melius Thyrsiger, e-itatur Syllino et Baechidibus, Regemino tur versibus ambicis. Postea conticuere omnes, intentique ora ten
tant et mox recitator horijambi hujus Vincentiis momu ad pedes Regia provolutus, lauream a Rege petiit: