장음표시 사용
21쪽
praesertita eum ex CI Brut 64. constet uni etiam octogenarium sabulam docuisse; se Welchema I. I. p. 1383. Quodsi iam ex veterum testimoniis apparet Pacuvium a. 600. mortuum non esse, omnia quae nobis
do illo Atuoque tradita sunt, praeclare inter se cohaeroni. Nam cum Attius, ut testis est HieronFmus, a. 584. natus quinquaginta annis minor fuerit Pacuvio, huius necesse est natales in annum 534 U. c. inciderint idemque prope nonagenarius miter a. 20. . obierit. Postquam sic Hieronymi verba, quibus Attium inter colonos Pisaurenses fuisse narrat, in Attium Poetam tragicum, convenire non posse demonstravimus, iam duplicem illius verba explicandi rationem nobis repperisse videmur. Fortasse enim Hieronymus T. Attium Pisaurensem Equitem Romanum, qui causam Oppianici filii egit contra Cluentium, quem ieero praetor a. 668. . oration defendit, quae aetatem tulit, L. Attii poetae filium putavit esse, id quod aliis quoque accidisse Meyerus in Cic. Brut. 78, 271. probat), atque inde conclusit L. tuum inter colonos Pisaum deductum esse. An si cui illa minus placent, Pisaurum ortasse iterum missi sunt coloni, quibus Attius interfuerit. Nam etiamsi ex Cic. Philipp. 2 40.
certum est, in eam coloniam, quae esset auspicato deducta, dum esset incolumis, novam coloniam iuro deduci Romanis non licuisse, nihil tamen obstabat quominus coloniae novi adscriberentur oloni eis. Cic.
de Ieg. agrar 2, 13. ibid. 28. Liv. 4, 30 31, 49.;37, 46. Drahenb in iv. Epitom libr. 4 et in , 30. Nieb. ist. Rom. II, 3 sqq. Quodsi ne id
quidem probatur, nihil reliquum est, quam ut aut Hieronymum falsum aut Hieronymi verba Iabem contraxisse statuas. Quidquid est, colonis, qui a 570. Ρisaurum missi sunt, nullo modo ilius poeta intersuit. Νe quid tamen reticuisse videar, datendum est non deesse veterum locos, quibus eo adducare ui
22쪽
Atti vitam paullo inseriori aetati adscribendan esse eredas. Primum enim Gellius 17 21 auctor est, floruisse non magno intervallo post acceptam a Graecis philosophiam Ennium et iuxta Caecilium et Termuum ac subinde et Pacuvium et Pacuvio iam aene Attium ). Quo loco quam vehementer erraverit Gellius, cum iam interpretes intellexerint, ne in eo quidem offendimur, quod Pacuvium et Attium post Caecilium et Terentium ommemorat. Nam Tere tiua etiamsi areiter a. 560. U. natu est et Andriam primam sabulam a. 588. id est eo tempore docuit, quo Pacuvius annum agebat quinquagesimum quartum: cum tamen nondum quintum atque trigesimum annum Sue vit. Ter. . egressus Cn. Dolabella M. Fulvio Cas. a. 595. . decesserit Suet. l. l. 5. otii ronym in Euseb Chron. r. 1858. , quodammodo antiquior est Pacuvio, quippe qui propter summam, ad quam pervenit, aetatem etiam viginti fere annos
post mortuum Terentium art scenica multum valuerit. Itaque non est quod aut Pacuvium natu in rem atque adeo post Terentium natum esse dicamus,
aut Atti vitam recentiori tempori assignemus. Huic rei magnam lucem asserunt quae Cicero scripsit in Bruto C. 64. ut Attius iisdem aedilibus ait se Et Pacuvium docuisse fabulam, cum ille octoginta, ipse triginta annos natus esset sic Hortensius non eum suis aequalibus solum, sed et mea cum aetate et eum tua, Brute, et cum aliquanto superiore coniungitur. Hia
adde quae Aper disputavit in Dialogo de Orator C. 17.
' Gellius . . , ii sdem smpo ibus Diogenes Stoicus et Carneades Academicus si Critolaus Peripateticus ab Atheniensibus ad senatum populi Romani negotii publici gratia agati sunt. Nequε magno intervallo postea Q. Ennius et iuxta Caecilius si Terentius, ac subinde et Pacuvius et Pacuvio iam seno Attius, clariorqus tunc in Poeniatibus eorum obtrectandis Lucilius fuit. A Logati illi missi sunt a. 99. U. D. Cic. Acad. 2, 45. Gellium euuitur . G. Schlegetius de art. dramat. I., P. 16.
23쪽
- Quae cum ita int, alter quoque, quo ad sententiam stabiliendam utuntur, loco quidquam negamus probari. Provocant enim ad Val. Max. 3.7, 11. qui Attium poetam eum Iulio Caesare poetarum collegium frequentasse tradit ). a Lil. Gyraldus l. l. ad Iulium Caesarem claram illum dictatorem, qui interse tua est a. 710. U. c., refert, neque aliter iudicat Bothius l. l. p. 157. qui Attium negat mortuum esse ante R. 675. ., quo quidem anno et Sulla obierit et Caesar in civitate magnus haberi coeperit. Erravit autem et Gyraldus et Bothius, quorum nollem sententiam amplexus esset Weicbertus Poeti Lati reliqq. p. 13. ot 170, vir in eiusmodi rebus alioquin cautissimus Caesar enim dictator, quo anno Sulla mortuus est, annos habuit viginti unum, quo tempore nondum ea erat auctoritate atque gloria, qui amplissimus et florentissimus vir a Valerio posset appellari. Quin persuasissimum mihi est de Caesare dictatore verba ea non ante annum 694. U. c. id est non ante id tempus praedicari potuisse, quo societate cum Pompeio et
Crasso inita primum magnitudinis undamentum iecit. Quibus concessis non poteris quin Valerii locum de alio quodam Caesare intelligas. eque vero id solum est, quo offendimur in Valerii loco, sed illud etiam magnam nobis dubitationem assert, quod iam Attii tempore poetarum collegium exstitisse traditur. Etiamsi enim ex Suetonio de illustr. gramm. Cap. l. Compe tum habemus antiquissimos poetas, Livium et Ennium. si quid Latine composuissent, praelegisse, nihil tamen quidquam de poetarum, qui tum erant, collegio com-
Valer Μax. I. I. Μagno spatIo divisus est a senatu ad
Poetam Aecium transitus. Ceterum ut ab eo decentius ad extoen transeanius , producatu in medium. Is Iulio Caesari, in Plissimo et forentissimo viro, in collegi uni poetarum Venienti nunquam assurrexit non maiestatis eius immemor, e quod in com- Paratione communium studiorum Iiquanto Superiorem se esse confideret. Quapropter insolentiae crimine caruit, quia ibi voluminum, non imaginum exlamina exercebantur.
24쪽
memoratum legimus eis. Bernhardy Ilist. liit. Rom. p. 29. Denique in communium studiorum contentionem mini poterat dubium esse, utrum Attius an Caesar prior iudicandus esset. eque omnino Caesar dictator, quem unus Suetonius vit Caes. 6. Oedipum tragoediam scripsisse testatur, quam hic iis, quae ille puer et ad lescentulus composuerit, deenset, de tragici carminis palma certare cum Attio poterat, quo quidem nemo poetarum hoc in carminum genere apud Romanos erat illastrior. Itaque alium quendam Iulium Caesarem respexisse
Valerium in promptu est. Atque iam angeus Vind. trag. Rom. p. 7 Ellenditus Protegg. in Cic. Bruti p. 81. Μeyerus in Cic. Brut 48,177, p. 153, et herus I. I, p. 1358. perspexerunt Valerii verba 4 C. Iulium Cae-.garem Strabonem optime convenire, qui aedilias curulis n. 664. U. non solum vir magnae in civitate auctoritatis fuerit, sed etiam inter primos aetatis suae oratores et
praestans tragicus poeta habitus sit Quae si accura-
C. Iulius Caesae Strabo opiscus, qui Eliam Sesquiculus dictus est Mae Victor de orthogr. p. 2456 P. , filius sui Popi- Iiact, frater autem uterinus Q. Lutatii Catuli natoris Aedilis curulis fuit a. 664. U. Cic. Brut 89, 305. , quo anno Lucius
frater Onsulatum gessit. Cum autem omissa Praetura contra Ie
gom illiam annalem Liv. 40 44. a. 666. consulatum ambiret, P. Antistius et P. Sulpicius Rufus ei resillarunt Cie. μ harusp. xesp. 20, 3. Brut 63, 226.). Ea res cum esset multis utrimque concionibus agitata, Caesar EpuIsam quidem tulit, haec autem cum Sulpicio potissimum contentio helli civilis caussa incendiumquct exstitit. inscon in Scaur. P. 24. Oret . Veli. a ter 2 18. . Anno Sequenti, quomarius et Cinna Permultos, qui Sulla savebant, Proscripserunt, occisus ast Cic. Brut 89, 307. , eiusque caput, hospitis Etrusci scelere proditum, cum Lucii fratris in rostris iacuit Cic. de Orat. 3, 3 10. . Tuscul. 5, 19, 55. , liro Scaur. 2, 2. D. Veli Pater. 2, . . Cicero eum multis ocis facetiarum et Ieporis suavissimi nomine magnis audibus exornat, ex qui biis adscribere iuvat ea, quae eguntur in Bruti 48,177. ,s stivitate Et facetiis et aequalibus suis omnibus praestitit, oratorque fuit minini quidem ille vehemens, sed nemo unquam urbanitale nequct suavitat conditior. Sunt eius aliquot oratioves, Q quibus Sicut ex eiusdem tragoediis lenitas eius sine nervis
Perspici potest. D de Osr. 1, 17, 133. de Orat. 2, 23 98. in libris s oratore Cicero ei tribuit magistri partes ioci et facetia
25쪽
- II sus tecum reputaveris, Valerii locum, de quo diximus, in hunc Caesarem Strabonem concedes inprimis conve
xum cis 2 54, 21 sqq. 2 3 12 sqq. Orationum, quas habuit,
Iauca hodie supexsunt fragmenta cis orati Rom. Ragg. edid. Isyeaeus. p. 160. Eidem adscribendae sunt tragoediae, quae Ini Iii nomine commemorantur; id Ascon in Scaur. p. 24. Oreu. Iulii Adrastum excitat Festus P. 20 l. Lind. Tecmessam ar. Victori n. p. 456 P. Inma ob Sat. 6 4 exstat Teuthrantis sa-huIa Bagmentum Theu rantem, ut alii malunt, falsam esse
aeripturam docuit obeckius in Soph. Ajac. 10 p. 159. d. sec.), Ilio poetae aliunde Prorsus ignoto adiudicatum. Et Ioco
IuIii nomen reddendum ess iam Deirio intellexit, ut ex Scrive-rio cognoscctrct Iicet. Erravit autem vehementer vir doctissimus, quod ex verbis Asconii , tantum in civitate loIIuit, ut caussa helli civilis contentio eius cum Sulpicio tribuno meret Idem inter primos temporis sui Oratores et tragicus Poeta honus admodum habitus est mulpicium tragicum Poetam iacit, qui tragoedias suas Iulii nomine inscripserit. Hinc ortasse ortus est
Eordesii error, qui in Additam ad Eberhardi libellum uber in
Sulpicium acripsisse Iulios fabulam praetextatam vi Langeum I. I. p. 14. Not 18. cxi verius et, qui eum Equitur, Bothius Poetiascenti Lait. F. P. 255. C. Iulio quidem adscribunt Teuthrantem fabulam, hunc vero Iulium distinguunt a C. Iulio Caesara Strabons, cuius sit Adrastus tragoedia et Tecmessa. Sed quemadmodum Deirio, Asconii verbis experam intellectis, voc ,,idem potissimum deceptus, in errorem adductus est, ita Scaei- verius et Bothius, quod C. Iulium et C. Iulium Cassarem Strationem discernendos esse contendunt, haud Providissimos se Praestiterunt, cum Asconius aperte et Perspicus dicat, Caesari Strationi adiudicandas esse tragoedias, quae IuIii nomine inscriptactsint. Recte igitur angeus I. I. P. 10. tres illas fabulas uni vinis dicavit Caesari Straboni eademque est εntentia eicherti I. I. I. 127. Not Osanni autem Pinionem, qui in commentatione dooph. Aia c. p. 73. Teuthrantem sabulam Livio tribuit, ventκε-
aeus do vita et scriptis Livii Andronici p. 84. defendit ovibus
ille argumentis usus, quod scilicet Μacrohius capit sequenti Iitim Iocum e Livii tragoedia asserat, et Graeca vox aethra PraetexVirgilium, veterum imitatorem, niti Poetae practior Enni uni et Livium vix conveniat. - Ηio Caesar Strabo quid in tragoediis conscribendis Praesii texit, ex Paucis, quae aetatem tulerunt Dagmentis non perspicitum Verisimile autem est eundem in tragoediis se praebuisse omnis leporis atqua festivitatis amatorem, qualem in orationibus Cic. Orat. 3, 8, 30. quid noster hic Caesar pnonne novam quandam rationem attulit orationis et dicendi genus induxit propo singulares Quis unquam es, Praeter hunc tragicas Paene comice, tristes emissct severas hilare, forenses Scenica prope venustate tractavit, atque ita, ut neque iocus magnitudine rerum excluderetur nec gravitas facetiis minueretur.
lichoellio Hist de Iaraiti Rom. I, p. 117. Not. non ambiguum videtur quin Valerii verba de Caesare dictatore mon sint inte1-
26쪽
nire. eque enim est quod miremur, aut florentissimum et amplissimum nominari, qui summa cum Iaude in republica versatus esse tradatur, aut Attium, cum tali viro nunquam surrexisse dicatur, a Valeriora me non insolentiae ac superbiae crimine argui, sed summa laude dignum enseri Certum igitur est, L. Attium poetam usque ad annum circiter 670. . vixisse. Ipsum mortis annum nescimus Verum cum eo tempore iam annum ageret octogesimum sextum, credibile est eum non mulio post obiisse.
Iigenda, d quonam autem ansare, utrum de Sexto, Consula . 597. an de Lucio, cousule . M., a d eius fratre, Caesara Strabone intelligenda sint, ambiguum videtur. Verum cum πι- Ierius Plano de Iulio Caesare peta, eoque haud spernendo I Cuius sit, de Sexti vero et Lucii Caesaris axminibus nihil quid- qu m compertum habeamus , manifestum est de Caesare StraDone
Cogitandum esse eis. Μadvigii OPP. acadd. I, p. 90. et micheri Iibrum I. P. 1398.
27쪽
Inter antiquiores Romanorum poetas Attius ita praestabat ingenii ubertate et felicitate, ut praeter evium Enniumque nemo esset, qui cum ipso po se compona. Praeterquam enim quod per multas docuit tragoedias, conscripsit etiam dactylicis numeris Annalium nescio quot libros, quorum quod Festus s. v. etelli p. 169. Lind. excitat librum vicesimum septimum, in numero erratum esse advigius Opp.
acadd. I, p. 110 iudicat fragmenta, qhae apud Festum, nium, aerobium, Priscianum exstant, collegerunt Vossius de Hist. Lat. 1, 7, rauseus Fragm. Bisit. Lat p. 176 sqq. Ad eruditionis studia, quibus Attius gnaviter deditus fuisse videtur, pertinent Didascalicon Pragmaticon, arergo libri videsis Osannum
Anal crit. Cap. IV Elmadvigium de L. Attii Didascalicis opp. acadd. I, p. 87--111); horum Didascalica
pedestri oratione erant conscripta, Pragmattea vero et Parerga trochaicos numeros habuisse verisimile
est M. God Hermanni comment de L. Atti Didas licis Lips. 1842. Attii Sotadica, quorum unum fi lum fragmentum servatum est a Gellio 7, 9 et Primeiano 10 p. 890 P. Vol. I, p. 491. r. quae qualiaque fuerint ignoramus. Minus recte autem inter huius poetae scripta recensetur carmen Priami am
28쪽
conscriptum est, quibus numeris Attium usum esse contra e annum Elem. . . p. 39. negamus, tum uellerus in Varron. . . , Attio non nisi ex fide interpolatorum tribui docuit, eiusque nomen, quia
Codd. absit, delevit. Verum de reliquis Attii libris alias accuratius
perscribam. uno enim in sola scenica poesi Beontinebo et quid in ea praestiterit exponam. Attium igitur eum fuerint, qui praeter tragoedias etiam comoedias docuisse statuerent, id erit primum omnium explanandum ut quid de Attii omoediis iudican. dum sit appareat. amque nos quidem Attii se nicam poesia in tragoediis tantum spectatam esse eumque primum fuisse apud Romanos poetam seenicum, qui nullas prorsus comoedias docuerit, iam supra p. 6 diximus. Ea vero sentctntia primum eo comprobatur, quod apud antiqvos scriptores nulla fit L. Attii poetae eomici mentio, sed ubicunque lict mmemoratur, eius sola tragica virtus laudatur. Dein duo, qui apud grammaticos exstant loci, quibus eorum sententia, qui Attium comoedias quoque eomposuisse censent adiuvari videtur, ibili faciendi sunt. Euanthius enim sane hae scripsit haec cum B tificiosissima Terentius secerit tum illud est admirandum, quod et morem retinnit, ut eomoediam scriberet, et temperavit assectum, ne in tragoediam transiliret. Quod cum aliis rebus minime obtentum et a Planto et ab Afranio et Accio et multis sere magnis eomicis invenimus. Eo autem loco aut Attii nomen eorruptum est eiusque loco reponendum vel . Aita
Do fabula p. XXVII anto Terent com edid. Eunius. Ius libelli, vulgo ,d tragoedia et comoedia cinscripti, nomen fuissε , d fabula M apparet ex Rufino de metae. P. To5 P. f.
G. A Wolfius de canticis in Rom. Lah. P. 15. et Schopenus in Μus Rhen. I, p. 151.
29쪽
cum euhirchio Vlia Quineti Atiae, de sabul togat. p. I 55), vel Attilio ' cum Elcher l. I. p. 1396.
Nol. 7. vel rescribendum si et ab Accio Plauto et ab Afranio et multis sere aut Euanthius hariolatus esse videtur. - Similiter iudicandum videtur de altero
loco, qui apud Isidorum Origg. VIII, 7, 7. p. 275.
Lind. exstat duo sunt autem genera Comicorum, id est, veteres et novi. Veteres, qui et ioco ridic lares existunt, ut Plautus, Aetius, Terentius. Novi, qui et Satirici, a quibus generaliter vitia carpuntur, ut Flaccus, ersius, Iuvenalis. Ad Graecorum igitur exemplum grammaticus ille Romanam omoediam dividit in duas partes atque inter veteris comoediae poetas lautum, Attium, Terentium recenset, novae adscribit poetas satiricos, Horatium, Persium, Iuvenalem simili ratione veterem Graecorum comoediam iam Diomedes III p. 482 P. cum Romana Satira comparavi Attius autem si non tantum comicus dici posset, sed etiam comica arte tantopere polluisset, ut cum Plauto Terentioque posset componi, id profecto non solum apud antiquos scriptores traditum haberemus, sed etiam eius comoediarum aliquot vestigia hodie exstarent. Itaque Isidori verba sine dubio
corrupta sunt, atque in iis pro Attio aut restituendum Attae' nomen, aut verbis transpositis reseribendum Attius lautus, Terentius. Huic suspirioni magna inde accedit probabilitas, tum quod quae a nonnullis excitantur is comoedia aut Attii Plauti aut Attae sunt, tum quod quos grammaticus
ille novae comoediae poetas nominat, Horatium, emmum, Iuvenalem, ita commemorat, ut temporis rati nem habuisse videatur, unde verisimile est veteris quoque comoediae scriptores eum ad temporis ordinem
Istis grammaticorum testimoniis sic reiectis vide mus reliqua. Iniagmentis enim est poeu Lati ab
30쪽
II. Stephano collectis Attio tribuuntur quattuor comoediae: Aedilicia. Conciliatrix. Demetrius. Putatores. Earum Aedilteia et Conciliatrix sunt togatae sabulae, ab Atta conscriptae et mukirchius de sabul. togat. p. 156 sqq. Bothius . l. Da m. comico. p. 99. D metrium omoediam abricati sunt mmonii loco g. v. aptam p. 234 . ubi in Codd. sic legitur: Accius: De mees hine colomenale geminis aptum cornibus. cum Comaptissimum multi sanare studuerunt; si rique ediderunt, is ins mometrio. Deirio , quoque Attio adscripsit Demetrium comoediam; vid. Bothium. l. l. fragmm tragico. p. 196 Mihi quidem in onio legendum videtur , Attius Diomedo'', quae tragoedia saepius ommemoraturi Falso praesere Attio dederunt Putatores omoediam; apud monium enim s. v. latibulet p. 133. . exstat: - Publili liputatombus , unde alii secerunt Turpilius ' putatoribus Lapprobatum Merceres in Non. l. 683 alii α Accius Putatoribus. mihi Turpilii nomen restituendum esse
videtur, misi eum iothio Q. l. s. 27, legi malis: - Publi utatoribus ita ut hoc fragmentum ublio Syro tribuatur CL eundem I. l. l. 240. - Eseravit porro Iossius, qui in Poet. Lat. I. p. 232. Opp. Vol ΙΙΙ Attium perhibet scripsisse Nuptias et
Μercatorem comoedias Quod cum ex Varrone constare dicat, equidem quem Varronis docuis intellex rit, non assequor immo si quid video. Attium eum Plauto confudit, cuius ereator sabula aetatem tulit. Eodem cum Plant Attium mommutarunt, qui hunc Amphriuasontem omposuisse affirmant; M. Columna
in Ennii fragm. p. 29, Mess. Bothius . l. p. 168, osannus in immermanni Diario a. 836. p. 988 sqq. In tragoedia antem Attium magnam apud Ro