장음표시 사용
51쪽
Do sonte horum versuum philodelpho nemo cogitat, omnes eos genuinos esse concedunt Quaeri tantum potest, utrum Persas an Lacedaemonios respiciens Apollo consilium dederit. Qui non cum Steinio' verba τεύ δν εἴνεκα πεμπειν' premit, fidem Herodoto denogare non debet. Complectitur hoc enuntiatum consultationis causa. inter se minimes discrepantes: Argivi dicebant sese, cum Xerxis expeditionem praescirent, promtos fuisse futuros in auxilium serendum otiam Apolline non consultato, misi magna clade fracti issent . infirmitato
tantum coactos Oraculum sese consultRSSe.
EXRmsen omnium, quae proserimerodotus de oraculis ab Apollino Dolphico belli Persici tomporibus datis, nos docuit, nil esse certum nisi deum exanimare Athenienses, removere a Graecorum partibus Cretenses et Argivos studuisse Parum idonea certe haec sunt ad deum a medismi crimine purgandum. Accedit, quod Gelon Syracusanus nullum totius Graeciae tutiorem locum sciebat, quo dona Xerxi destinata
deponeret, quam Delphos VII 163). Similom suspici nommovet, quod narratur VIII 114: χρηστήριον δε λυθε εκ Λελ-
φcυν Λακεδaιφιονέοισι, ἐρχν alafειν disci του Aε υνέδεο φοναυκαὶ το δι&i ενον ἐξ ἐκείνου δέκεσθαι. Finis narratiunculae apud Herodotum verbum Xerxis facetum ac minosum e St. Nonne tamen fortasse hic nobis vestigium genuinum de pacem conciliare tentantis servatum est Separatio Lacedaemoniorum illo tempor finis serum Graecarum fuisset.
52쪽
Narrat Herodotus I 66 Lacedaemonios consultavisse Pythiaui de Arcadia expugnanda et responsum accepisse hoc: )
Eventus Oraculi erat Lacedaemonii victi et capti σχροέν νδιcis ιετρρούιιενοι το πεδίον το εγεητεων εργάζοντο. Nemo non videt hanc ultimorum versuum explicationem esse duriSSimam. Optimo iure Lacedaemonii hoc oraculo confisi Speraverant, Messeniorum Ortem etiam Tegeatis ore. ore Gaσγαι' Si
saltare neque ulli homini in mentem venire potuit interpretatio hortos colere ab oρχος derivata impediebat iam illud ἡγεοσσίκροτον, μ' quod epithetum est aptum non horto sed Orchestrae. Hi igitur versus reliquiae sunt oraculi genuini, quod contra spem Delphorum evenit. Non idem dicendum est de tribus versibus antecedentibus. Modestia, quam O Scit hic Pythia a Spartanis, aut quintum saeculum ei Commen data esse nequit Heraclidarum mythus testimonio est, totam Peloponnesum a Doriensibus appetitam esse Delphicum raculum incitans sexto saeculo Lacedaemonios contra TegeataS vix ei praescripsit, ut dimidi facto contenti abstinerent a Mantinensium et Orchomeniorum agris. Causam non habebant Delphi, cur Lacedaemoniis in Arcades non eadem latrocinia quam in essenios permitterent. rudentes illi versus, cum Athenae crescerent, demum ficti esse videntur, ut purgarent deum a crimine inutilium concitationum contra Arcades prolatarum. Vix erramus, si philodelphum Herodoti auctorem etiam hic esse censemus. Valde necesse erat, ut de his rebus aliquid in Apollinis gloriam propagaretur Catenae SuSpenSae in celeberrimo Minervae Aleae templo eum graviter accusabant. E dissicultatibus se expedivit falsarius fingens verSuS, qui genuino illi oraculo satali adiuncti demonstrarent. sexto
ii Schubring p. 67 do oraculo c. 6 dicit, versus 2 et 3 genuinos,
53쪽
iam saeculo deum expressis Verbis prohibuisse Lacedaemonios ab Arcadia, o addens contortam illam explicationem, quomodo oraculum de Tegeae expugnatione datum probatum sit
Obscurius oracuhim est, quod sequitur apud Herodotum I. 67. Apollo iubet parianos restis Ossa apud se introducere, si vincere Velint. Locum, ubi seposita sint, his versibus eis indicat: - ει ι ις ήρκ adis Τεγεη λειρ: ενὶ μυρ :ι
Casu et oituito intellegunt Spartani, Ossicinam ferrariam locum h sse illum diu quaesitum et comparant sibi issa dolo. Antequani de fonte huius historiolae quaeramus, certioresseri debemus, utrum post an ante eventum hi versus nati sint. Schubi in p. 31. putat. sabulam tum iraculo esses salsam; Orestis sepulcrum in pago situm esse, qui Κερυθεὶς PRUS.
saciunt; ' ab hoc agi nomine fabulam Herodoteam et oraculum derivatum esse . at Schubring ipse vidit, secundum Pausanis se VIIII 4 4 5 testimonium non in pago, qui Κορυ- θεις' sed in eo, qui, I ρεατaς' appellatus sit, Orestis Sepulcium itum sesse, meque tollitur hoc testimonium Schubringit Verbis: quum antiquissimo nempore terti termini pagorum sine dubio non constitertiit, Gareatae autem in universum ei nominati sint, qui ad Garatam fluvium habitabant. autemetiani per Corytheis fluat, aliqua cum verisimilitudine ad hos Sepulcrum restis referri potest. Accedit, quod si ininino ἡ Κορυθεὶς -- κορυς derivandum St, non labri galearum Sed - galeati' in proxima est notio. Etiam, cur egeae Omne AER-learum fabri unani occupaverint regionem, intellegi non potest. Subtiliorem quani verisimiliorsem Schubringi explicationem iam
Post eventuni fictum esse hoc oraculum etiam tein ad 67 assirmat. Io vora habitus totius narrationis Suspicione Si Sic vocem vertit G. I. Sehwedler ἡDe rebus egeaticis. μὶ Lei 92.
54쪽
Tegeatarum societatem insinuat, argumentum sabulosum vulgare abo idem illud, quod etiam in historia Zopyri videmus. Accedit, quod Orosine in Arcadia passim colebatur,' quodque Vix eius sepulcrum Tegeatis ipsi plane ignotum erat. Pausanias narrat, se ipSum vidisse ι ιν ιιι Orestis, unde Spartanus ossa abstulisset. Etiam hoc teStatur, non Ossa casu inventa sed reliquias sacras a Tegeati cultas suisse, quarum translatio tam magni momenti erat. Sed, cur ossicinam serrariam inventor fabulae elpit, ubi Ossa reperta esse diceret gLichas peregrinus erat Tegeae. Cum hospitem non haberet, proximum ei erat, ut labricae hospitium quaereret. y Hanc ob rem auctor fabulae fabrum in narrationem introduxit. Haec omnia contra versus 2 et 3 adiunctamque narrationem tantum afferri possunt. Causa, cur de genuinitate versuum 1, 4, b dubitemus, non exstat Simplex hoc trium e Suum Oraculum non victoriam praesagit sed promittit tantum Lacedaemonios adiutores egeatarum ore translatione reliquiarum heroicarum, i. e. locum herois reStis, patroni, eos apud egeatas obtenturos esse. Condicio, qua hoc oraculum datum est, haec esse videtur Lacedaemonii superiores sunt Τegeatis επιταρροθοι hominum apud Homerum dei esse solent Tegeatae, bello victi, pacem, OneStam Sane, redimunt laedere. Alia voce atque επιταρροθος uteretur deus de hominibus in servitutem eloticam redactis. Nova societas Sancitur actione sacra. - Suspicio in promtu est, nobis hic Servatum esse testimonium acceptae in confoederationem PeloponneSiacam egeae. Quando hoc actum sit, quaestio dissicilis est Herodoti narrationem leviter perlegentes respondebimus Croesi temporibus. At haud levia obstant Brevi ante
bella Persica, ut marrat Merodotus IX T): Hegesistratus
hospitium quaerere iubet verbis: -ουδ' ἐθέλεις εἴδειν α κηιον ἐς δοριον ἐλθὼ ν; es schol adines opp. et d. 191 Gaiff. p. 304
D . . . τὰ χα κεῖα παρα τοῖς πα αιοῖς θυρα ην καὶ δ βου Θιενος ἐσιγε καὶ ἐθερμαίνετο καὶ οἱ πένητες ἐκεῖ κοιμωντο. μ
55쪽
ΡOstea rex Leotychides fugit Tegeam, ubi mortuus est VI 2) ).
Contra Xerxem egeatae a Graecorum parte stant et impedire conantur Summa diligentia, nequis eos Lacedaemoniorum esse clientes credat ut dignitatis paritas aperta fiat, anto pugnam lataeensem cornu sinistrum sibi arrogant. IX26 - 28. Lacedaemonii, qui propter Atheniense multo valentiores ridiculo huic postulato indulgere non possunt, Omnia
τῆς. Ipso impetus ersici momento egeatae, ut libertatommanifestissimam reddant, signum ausaniae non exspectant sed, dum Lacedaemoni Sacra faciunt, in hostes irruunt. IX 62.)Post pugnam IX 70, 80. Pausaniae interdicenti μηδενα
ροθος egeae Sparta post bella demum Arcadica annorum
Narratio, quamquam Apollinis gloriam propagat, philo- delphum non redolet finis apologeticus ei deest. Produnt etiam verba c. 67 ἡ εουσνὶς γαρ τουτον τὸν χρονον ἐπι sia i cρος τους Τεγεῖ τας non X eodem provenisse fonte hanc rerum Tegeaticarum partem quam antecedentem Valde enim mira est 1cut ιζέν ipso illo tempore post cladem Lacedaemoniorum maximam, cum multi in Servitute egeatarum sint. Ego Spartae hanc de Lichae dolo narrationem natam esse puto propter colorem Valde Lacedaemonium, quem habent ea, quae de agathoemis et statis' proferuntur. y Falso loco
x cf. Busoli III. p. 120. a eL Busoli III p. 121 sq.
. . . . , ἐς δ h ίχης τῶν ἀγαθοεργων κα εομένων Σπαρτιητέων ἁνευρε οι δὲ γαθοεργοὶ εἰσὶ τῶν τατων codd: ἀστῶν στατων corii Usener. N. Jahrb. fur hil. v. aed. 1889J, ἐξιδντες ἐκ των ἱππέων αἰεὶ οἱ πρεσβυτατοι, πέντε ἔτεος κάστου του δει τουτον τον ἐνιαυτιν, τον se ἐξίωσι ἐκ των ἱππέων, Σπαρτιητέων τε κοινε διαπεμπομένους μ ν δ ινυειν α λους lv. με Schubring oraculi c. 67 omnes versus fictos esse putat. Dicit p. 42,In Oraculo, quod invenitur I T quatuor quasi aetates discernere mihi
56쪽
stimo, quem arguit finis narrationis paene inanis: , καὶ agro τουτου - χρονου, κως πειρ ατ αλλ υσν, πολιῆ κ ατυ1αρτεροι τε πολεμεν γινοντο οἱ Λακεδαιμονιοι. Spartae sine temporis mentione prolata esse Videtur.
Horodotus VI 19 et 77 narrat, rivos consultantes Pythiam de salute urbis oraculum accepiSSe επίκοινον, cuius altera pars ipsos, altera Milesios spectasset:
υς COT Tες ερεε καὶ πεs Osιεν υν νθ ρ sucsν,, δεινος τις ελι κTO a ccυλετ δουρὶ astasΘεές. videor. Nam primum primus et quartus versus in lucem prodierunt ex verbis omeri eis compositi, argumentum simpliciter exhibentes eodem modo, quo apud aus. VIII . 4 dicitur: Ἐστι δὲ Μαιναλίη δυσχείμερος, ἔνθα τε κεῖται Αρκὰς, φ' os δη πάντες ἐπίκλησιν καλέονται. At vorsus Herodotei 1 et 4 inera per se non meliorem praebent sensum, quam ei, quos affert Schubring sine quattuor illis, qui sequuntur apud Pausaniam Perint Schubring : Deindo, ut ostendit repetitio particulae ἔνθα, Secundus et tertius, qui ossicinam fabri errarii indicant, inculcati sunt. Haec enim fabula non anto quam expugnata ege in No κορυ- θrio iacere Orestem compertum est, fiet esse potest. Tum quintus Versus additus, in quo VOX, qua est ἐπιτάρροθος Τεγέης adiutor contra Tegeam eodem modo usurpata est, quo in Aeschyl. Sept. 350 mors, παγκλαυτων ἀλγέων ἐπίρρωθος Postremo vox Τεγέη in γαίη commutata est, ut aenigma
dissicilius fieret solutu sic enim xstat apud schol ad Aristid pag. 213 Frommel; sed γαίη λευρφ ἐνὶ χῶρ ineptum est. De rebus Corythensibus iam verba feci; nemo hodie credet versibus Aeschyleis:
ἡ ἐλπίς ἐστι νυκτερον τέλος μολειν παγκλαυτων largo ν ἐπίρροθον. probari, versum oraculi ultimum vertendum esse quo arcessit adiutor eris contra Tegeam. quem adiuvarent in bello contra egeam gerendo '
57쪽
Altor huius oraculi pars, quae est de Mileto capta, facillima intollectu haud dubio post eventum ficta est. Illa autem parte, quae de Argis agebat, Herodotus ipse, quid
faceret, nesciebat. Cum Spartanorum atque Argivorum a rationibus, ex quibus cetera hausit, quae de bello illo narrat, hi versus non quadrabant. amen non Sustinuit eos mittere: leguntur nunc V 77, ubi minime intellegi potest, quem habuerint sensum. Interpretatio usitata est, Spartam esse et θήλεια ' Argos τον αρσενα. amen Sisin a V 77 Τ')vidit verbum ἐξελάση ' ei repugnare Lacedaemonii Argivos non expulerunt. Accedit, quod Ἀργος generis neutrius est, et hero Argus si pro urbe Substitueretur, heroinam Spartam' postularet, quae numquam exstitit. y Propter tertium versum explicatio ausaniae II 20 i. s. spernenda est, qui putabat, Telesillam a fuisse seminam illam, quae marem XpuliSSet: post victoriam selesilla seminas Argivas non in luctum detrusit. Ita ego de interpretatione sussiciente despero propter Herodoti parum excultam contaminandi artem.
Fontem omnium horum versuum mirorum ego Carmonchresinologicum D fuisse ienseo compositum a quopiam Valei Non licet putare, Graecos illorum temporum ingenii grammatici sat habuisse, ut intellegere possent, rem ἡ ἁρτημ esse seminam Notissimus ills locus Aristophaneus Νubb. 658 sq. demonstrat, quam mirae haedistinctiones grammaticae, inventae a sophistis, vulgo visae sint Herodotus ipse ad tales res non valde intentus erat, nam terminationem asou- linam ἡ-ος a neutrali discernere nequibat, ut Scitur ex initio c. 76:hΚλεομένεῖ γαρ μαντευομένω ἐν ε φοῖσι χρησθη Ἀργος αἱρησειν. μOraculium, si re vera i urbem et heroem designabat, fuit: - Αργος ποσεο αἱρεθησεται Vel simile aliquid Forma, quam praebet Herodotus ambigua On St.
η Busoli II p. 564 bono iure negat, Herodoti temporibus iam X-stitisse sabulam de Telesilla Argivorum servatrice. 3 ΛΙulta iam saeta sunt verba de hoc Herodoti sonis A. Scholi .Herodot EntWicklun gu seinem erus Ρhilologus X 185 p. 24 sq.)et Schubring p. 4 sq. paene omnia, quae narrat Herodotus de Oraculis, ei attribuebant. Optimis argumentis eorum sententia Dimis audax refutata est iam a Benedicto. p. 1 sq. Tamen mihi persuasum est, exstitisse tales collectiones oraculorum inter se iunctorum non acidis modo et usaei sed etiam Apollinis mon
58쪽
Apollinis Delphici personam gerente CredeIe non OSsum, libri historici auctorem excogitasse ineptam hanc diversissimorun coniunctionem, nam Pythia numquam mors Sibyllae caeco impetu nullo consulente vaticinata est. Auctor Herodoti philodolphus prosecto talem rem ab usu Pythico abhorrentem non invenit. Ceterum hanc narrationem ei etiam propterea non tribuo quod commenti finis apologeticus non apparet et
quod Herodotus non intellexit, quid sibi vellet prima oraculi pars Ex sonte enim philodelpho Herodotas semper etiam
haurire poterat oraculorum interpretationem, cum auctorem,
cui hoc oraculum debebat, explicationem oratione soluta non addidisse manifestum sit. Immiscuisse videtur alliciendorum stultorum hominum causa oraculis obscuris usui destinatis nonnullas vaticinationes ad notissimas temporum praeteritorum res, velut Mileti expugnationem, pertinentes, quae sine interpre
tation iacile int0llogi potorant. Benedici p. 5 sq. contra Schoessium p. 61), qui primus ex carmine chresmologico Os
loquor de Oraculis genuinis, qua a magistratibus conservabantur. uto exstitisse etiam fictorum oraculorum Apollineorum O Ora Talem ora u-lorum collectionem fuisse puto eam, cuius metitionem facit ipse Herodotus,
ubi narrat de Spartanis Pisistratidas reducere conantibus u 90 cs. I 64. V. 93. VIII 141 ἔτι τε πρὼς τουτοι τι ἐνῆγον σφεας Lacedaemonios οἱ
χρησμοι λέγοντες roga τε καὶ δνὰρσια σεσθαι αυτοῖσι ἐξ 'Aθηναίων,των πρύτερον 34hλῆ σανχδαεες, τοτε δε πιεομένεος κομίσαντος ἐς Σπάρτην ἐξέμαθον ἐκτησατο ὁ δε εομένης ἐκ τῆς Αθηναίων κρorro ιος τους χρησμους, τους ἔκτηντο μὲν προτερον οἱ Πεισιστρατίδαι, ἐξελαυνομενοι ὁ ἔλιπον ἐν τε ἱρεν, καταλειπθεντας δὲ - εομένης νέλαβε. - Si Musae aut Bacidi haec oracula ascripta essent, Herodotus sine dubio nomen auctoris non silenti praeteriret cum de chresuris κατ εξον ν agatur', Apollo vates κατ ἐξοχην auctor esse videtur Pisistratidae, iam quod Delphi eis iniquissimi erRnt, possidere obpbant talem oraculorum Apollineorum thesaurum, cuius testimonia implorare poterant ad animos Atheniensium, qui oraculis Delphicis malevolis territi erant, firmandos. Erant enim paria auctoritate pollinis oraculis non Musaei carmina sed ipsius tantum dei responsa antiquiora. Etiam fragmentum illud Euripideum saepe laudatum e listhene. D. 293:hεἰσὶν γαρ εἰσὶ διφθέραι μελεγγραφεῖς
πολ ων γέμουσαι οξίου κηρυγμύτων propter grandidatem verborum non de simplici collectione Omnium, quae eivitati data erant, oraculorum, sed de arcano libro agere videtur, ist- stratidarum illi simillimo. Hae διφθέραι conserendae sunt cum 'Eπιμενίδειον δέρμαμ, de quo verba facit Dieis Beri. Silaungaber. 189I p. 99. i do hoc artificio es. Dieles. l. l. p. 39I.
59쪽
versus fluxisse aflirmaverat, scripsit: Fac Herodotum tali libro usum esse quomodo, quod in eo coniuncta erant, Onligere potuit oracula etiam coniunctim edita esse, et quomodo potuit addere Pythiam ea solis Argivis Milesiorum nullo praesente dedisse. At in propatulo est, Herodoto licuisso de communi origine oraculorum cogitare, quae Verbis και τοτεμ inter se arte coniuncta erant. Etiam, cur Argivis quaerentibus, non Milesiis oraculum datum esse dixerit, facile explicari potest Milesios et Argivos communiter Apollinem non consultasse sciebat ut homo rationis particeps, sciebat Mile- Siorum oraculum non Delphicum sed Didymaeum suisse ut vir historiae perituS. Ita Schoellii sententia hic tenenda esse videtur HerOdotus re vera hoc loco camine chresmologico USUS St, at, ut hoc addam, antiquo, nam post bellum Persicum Secundum
Argivi, ut hoc loco tangam hanc rem, Herodoto de violatione luci, qui Argo sacer orat, narrabant V 75. Itaque verisimile est, eos etiam testes fuisse oraculi c. 76), quod cum hoc Cleomenis facinore cohaeret.
Herodoti temporibus vulgaris illa antiquorum opinio, quae erat, ab Apolline Delphico doctum leges tulisse Lycurgunt, Spartae nondum nota erat Luculenter ipso dicit I 65:
60쪽
locum non habebat. Neque enim pietate movebatur, qui amsexto vel quinto saecul fingebat, sed studio creandi personam, quae ceterorum GrRecorum Omothetis similis esset. Fecit
eum in Solonis, Zaleuci,' Charondae' modum e regionibus externis sapientiam colligentem. At fuere homines, qui hac rerum explicatione minime contenti, de Delphico meritum rei publicae Spartanae ordinatae ascribebant. Coniungebant
Hoc oraculum re vera nil vult nisi ἀναγε Ουν ut ita dicam, Lycurgum, magnum Olim deum, qui eadem atque in cetera eloponneso ratione etiam Spartae ad heroes descenderat. Cum Lacedaemonii Apollinem, ut omnem dubitationem finirent, de condicione Lycurgi percontarentur, reSpondit, eum esse deum, quasi ipSe quaerens deSSet Apostropham nemo miretur Apollo ea etiam usu est, cum homo quidam Arcadius de A sculapii condicionibus quaereret. Etiam tum Aescu
lapium ipsum allocutus est verbis Paus II 6, 7):
Meyero Forschunge g. ait Ieseh. ego legum latorem nomine Lycurgum Spartae numquam exstitisse puto, quamquam concedo oepffer s-Beitrage gur olechischseu AlteriumsWissens hast 1897, p. 347 sqq. res Spartanas aliquando legum lations mutatas esse. Quae de disco Olympiaco ceptardicit, morae hac sententia non deducunt, nam etiamsi antiquissimus erat, non lico putare Lycurgum illum, qui saeculo Octavo cum Iphito cechiriam Olympiacam constituit eundem esse hominem Re Lycurgum, qui inde a quinto saeculo Spartae leges tulisse credebatur Tyrtaei versus certissime monstrant, fabulam Lycurgeam antiquam non esse. Nuperrime etiam vidi ussellii dissertationem das Lyhurreroblemμ Erlangen 1898), quae meam, quam protuli de his rebus, sententiam non labesaeit.' Plut Solon 2 Ἀφασὶν ἔνιοι πολυπειριας ἔνεκα μαλλον καὶ ἱστορίας χρηματισμου π ανηθῆναι τι Σύλωνα. ' Strabo . 260 ἡ Λοκρῶν νομογραφιέ, ην ἁλευκος συνεταξεν
ει τε των κρητικων νομίμων καὶ Αακωνικῶ ν και ἐκ των 'Iρεοπαγιτικῶν. ε
ε Diod. XII. 11. Ἀαρωνδας ἐπισκες άμενος τας πάντων νομοθεσίας ἐξελέξατο α ρὰτιστα καὶ κατέταξεν εἰς Ους νομους. μ