Euripidis, tragicae poetae, philosophia, quae et qualis fuerit [microform]

3쪽

TITI E Euripidis, tragici

poetae, philosophia quae et qualis fuerit.

5쪽

to o

l IN

TUUS

α -

o COQ

ininis

7쪽

Eiebentes est, 1843.

9쪽

meque terra neque temporibus laventibus satis constat Atheniensium origines et in menta diutius tam humili loco suisse, ut, qua aetate ceteri Graeci, praesertim insulani ac maritimi, jam flore aliquo utebantur, eadem Athenienses tanquam tenebris involuti laterent diesque agerent vix ulla ornati gloria, nec bellicis laudibus clari nec praestantes litterarum studiis. Quippe inopia et paupertate oppresso necesse erat ineolas arare agros arido et macro D, ne licuit ab initi mercaturae beneficio redimere vel compensare agrorum sterilitatem istam. Adde, quod maximam incolarum partem in suo regno ac ditione diutissime tenebant panei patricii his solis aditum patuisse ad imperia et magistratus penes eos fuisse omnem nuctoritatem legumque interpretationem scriptam non scriptarum, Sacrarum rosanarum, ut CiVeSaere alieno obligatos certaminibusque fractos intefitinis non mirum sit tot dies transegisse sine gloria ac laude rerum praeclare gestarum. Scilicet tum demum, eum Solonis aciisistratidarum vigebat auctoritas eorumque mente et consilio cives regebantur, universo omne Comperimus communi quodam studio et industria res publica Sectari complectique incrementa capere audimus artes ac litteras, innotescere magnique aeStimari Homeli carmina ), mercaturae arridere Commoda et utilitates, surgere Athenienses aemulosmegarensibus et Aeginetis finitimis ). Quid multa mox illud extitit, quo omnes qua diu conquieverant vires excitabantur totiuSque populi adeo inflammabantur animi, ut ab infimo Ioco repente eveherentur in Summum elaritudinis fastigium victorias dico navales terrestres, qua parva AthenienSium manu de opulentissimo populo e sola reportaverat, vel ita ut auctor esset etiam aliis Graecis pugnandi ac vincendi. Tum gliscere rerum summa felicitas. Nam cum ex certamine tam ancipiti ac periculos invicti prodiissent victoriarumque palma accepta communis ibertati Vindice a patroni Celebrarentur er omnem Graeciam, sua sponte perspicuum est, quantus iis additus fuerit spiritus et ingenii vigor. Iam coeperunt subito omnium ibi rerum praeclararum culturam ComParare, circumfluere manubiarum opibus, norere navigatione et commerciis, ad urbanitatis Praestantiam adduci a vita quadam incondita et agresti, nominis sui splendore OmpIere non Patriam Solum, Verum terra remotas et peregrinas. mira ac seruida quae animo nunc e

Thucyd. I. 2. - Strab. IX. M. C.' Cie de Drat. I. III. I. 137. Ipse Pisistratus primus Homeri libros, confusos antea, sic disposuisse dicitur, ut

nunc habemus.' erod. V. 78. Myηναῖοι μέν νυν ηυξαντο δηλοῖ δὲ υ κα ἔν μουνον, ἀλλα πανταχῆ, η ἰσηγορίη ευς εστ χρῆμα σπουδαῖον. ε καὶ Ἀθηναῖοι τυραννευορεενοι μὲν Ουδαμων τεῶν σφέας περιοικεόντων ἔσαν τα πολέμωαροίνους, απαλλαχθέντες δὲ τυραννιυμ, μακρ που τοι ἐγένοντο δηλO os ταυτα, τε κατεχορεενοι ἐθελοκακεον, ως δεσποτο ἐργαζομενοι ἐλευθ ερευθέντων δὲ Dro εω υτ προθυμέετο κατεπαζεσθαι. υτοι μέν νυν - τα

ἔπρησσον.

10쪽

fundebat alacritas e vita privata singulos traduxit ad serum caussasque populares. Qui quidem

temere, ut ita dicam, et inconsiderate vita seu soliti fuerant, eos nunc Videmus mentem revocasse ad cursum et ordinem rerum humanarum contemplandum qua ratione mundus regeretur antea minus curiosi jam coeperunt intelligere, quam Sint nullae adversus deos hominum vires quique omnia pulmerant a Oeeo quodam Casu Pendere, uue quaeSiVerunt, an providentia quaedam esset divina, qua mala malis rependerentur adversaque pensarentur Seeundis. Dderant enim, in hac terra multa evenire aliter ac speratum Vel praevisum erat ab hominibus; multa seΙici successu progredi no pro Votis cedere, quae perniciosa sibi crediderant alia quae laustis suseeperant ominibus, Ventu finita Sse infelicis*imo. Itaque quae bonorum et malorum origines a fines, quae sint bonae re in Vita et malae, num mundus ratione et mente adminustretur an casu sortuito, provideantur a dii hominum Vitae an minus, animi utrum exstinguantur post mortem an remaneant, haec idque genus alia jamjam occupata tenuerunt mentes et cogitationes. Quae unde liceat si quaeris divinare, adeas velim Herodotum, Aeschylum, Sophoclem Euripidem. Namque manifestum est, tragico imprimi poeta laborasse, ut earum quaestionum difficultas profligaretur et adraiquidum perducerentur gravissimae hae disputationes neque profecto negari potest, issorum potisSimum auxilio et pera Atheniensium animos maximopere excitos Sse atque eonfirmatos A tragicis enim poetis multae quas a prima aetate Graeci imbiberant opiniones remotae et ea resitata, quae Vulgus prave senserat de diis. Hi enim poetae docuerunt, ad deos non tranfiserenda K e humana ista, non pertinere ad eos quicquam vitia hominum neque injustitiam vel invidiam ac rebus mortalibus non dominarisortunam insanam et coecam, satum non illud, a quo omnes sine discrimine insontes sontes Malamitatibus opprimerentur, sed a quo nihil destinatum esset, nisi quod conveniret hominum studiis et rationibus ). Atque Atheniensium mentes his rebus intentae tantum afuit, ut recusata doctrina nova mordicus tenerent opiniones suas, ut potius nihil antiquius haberent, quam ut animo infigerent praeesar et Vera tragicorum monita. Quod si verum est, artes ali honoribus, ubi tandem minerunt uberius efflorescere quam apud Graecos homines, qui ingeni et Studio abundantes

' Liceat rogo in memoriam revocare, quae legisti apud Ierodotum I. 32. επισταμενον εα θειον πῶν εὐνφθονερον τε καὶ ταρα rωδες Il. 40. ἐρεο δ αἱ σαὶ μεγάλαι ευτυχίαι υ αρέσκουσι, O θεῖον ἐπιμα- μένεν ως ἔστι φθονερον - l. 10. o θεὸς φθονήσας. - nge aliter sensit Aeschylus, cujus ingenium neque ejusmodi imbiberat opiniones de natura Deorum nec cum eodem Herodoto es uomelateret Sitilich- religiose Lebensansicht de Herodotus p. 21 - 28 censuit e rebus secundis necesgitate quadam emanare res adversas immo gubernari docuit res humanas ipso divino quodam numine e fato hominibus nihil contingere, nisi quod justum et consentaneum sit hominum rationibus ex impietate et improbo animo origines trahere eorum miseria et poenas. Recorderis velim, quae tragicus in Persis Darium respondentem facit senibus choro eladisque nuncio, qui a Deorum invidia doloque v. 4. Aoλομητιν σαπατα θεου τίς

ανὴρ θνατος α λυξει - . 360. o ξυνεὶς δολον πιληνος ανδρος οὐδὲ τον θεων φθονον. - censerent Pye tendas Esa Cladea Persarum. l. Pera. v. 742. - . 749. - . 780. - . 808. - . 827. Ζευς - κολαστὴς τῶν περκομπαν ἄγαν φρονηματων πεστιν ευθυνος βαρυς - Praeterea perlustrasse eXpeditogam. v. 753.

Παλαί νατος δ' ἐν τοῖς βροτοῖς γέρων λογος τέτυκται, διν δ' aλλων μονοφρων εἰμι. ὁ γαρ δυσσεβὲς ἔργοκ

μέγαν τελεσθέντα νωτος λβον τεκνουσγαι μήδ' παιδα θνήσκειν. ἐκ δ αγαθα τυρος γένει

βλαστανειν κορεστον Φων. μετα μὲν πλείονα τίκτει