Euripidis, tragicae poetae, philosophia, quae et qualis fuerit [microform]

31쪽

mentis perfidae, ambitiosae et inconstantis ). Dum contendunt fratres jurgio aspero, CIPtaemnestra ad perficiendas, ut putabatur, nuptias cum Iphigenia et Oreste liberis advenisse refertur. entem nunc mutat Agamemno, necessitatem sibi impositam ess ratus filiae Immolandae D. Ecce vero contrarium suadet enixe jam ipsemenelaus nec minus virginum Chabeidenatum chorus idem omnibus precibus votisque expetit cum matre filia v. 1156 ram; v. 1222 - 138M; nequicquam expetunt Reclinat Agamemno ad priora conSilia exclamanR:aλύ isos εν γαρ εἰς ναγκαίας τύχας, θυγατρος ιιιατηρῖν ἐκπραξα φονον V. 12 Sq. . Divinam melioremque Agameninonis partem sentimus denuo certamine vehementi confligi cum gloriae cupiditate Pater quamquam Summo animi angore crueiatur, Suam potius vitam fortunamque expedire Studet, quam filiae ). agis lagisque discedens ab ipsa virtute jam ad prava se inclinare intelligit neque Vero adeo laborat, ut Graecorum voluntati renixu Seipsum mortis pericia committat v. 1254 sq. .

δεινῶς δἐ καὶ Di τουτο γαρ πραξαί εὐδει. εἰ ιν σε σco, stάντις ἶς Κάλχας λέγει. At Iphigenia admireris quam praeclaram sese praebeat, generoSam et ingenuam Cum enim morte instante anxietate quadam animi ac sollicitudine acuisset aliquantisper v. 1222 - 1 rel), mox alia quasi mente induta )Gaudi sempiternae pronuntiat postΡonenda Sse terrenae Vitae gaudia et VoluptateS, eum non matri Suae Soli nata sit, Sed Graecis omnibus. πασι γάρ GVEλλησι κοινον ,εκες, in σοὶ stoνη V. 1397. . Quae paullo ante ob crudelitatem et impietatem exprobraverat patrem suum D et hujus terrae Iucem ediderat rem esse descissimam 9 eidem vi divina expergesacta vel corroborata Miam mortuis imminere vitam persuasissimum est. Acclamat enim hilariciaetoque animo λαμπαδοπος 3ιέρα, ιος τε φέγγος, τερον, τερον ἰυγνα καὶ ιοιραν οἰκζσομεν V. 5l Sq.).

Laudibus tollitur haec animi generosita a choro D, celebratur ab Achille ), immortalitatis

' hic δὲ σου ειὸν πιλίδ', 'πιλάδος δε σέ. ε γαρ οδ' εἶπας, αξίως τε πατρίδος v. 14 sq. .

32쪽

praemio assicitur a Diana . Iam quis est, quin sentiat, nullo modo Iuculentius ab Euripide declarari potuisse, quae et quanta Sit partis divinae et terrenae dissimilitudo et conflictio hominum scilicet naturam modo hac, modo illa duci et occupatam teneri a) His domippolyto fabula et piligenia Aulidens copiosius dictis eum largam, quae huc pertinet, materiam intra modicos hujus libelli fines coarctatam nec sitas sit proponendi, Eviscit

paucis commemorare eandem mentis Vacillationem ac mutationem etiam alibi describi, velut in Andromacha et Oreste sabulis Hermione enim, Menelai filia, eum perquam irata in Andromacham mariti oncubinam, ipsam cum fili morti tradere vellet, paullo post mente mutata injusta e molitam fuisse, sentit enituS. Androm. V. 15. V. 838. καὶ α πριν δεδραφιένα κατα sti ουν στενω δαια τολμας, ε'c0κε πραξα o καλως. αν ἐρεξ δε καταρατος

Sed jam animum quaeso reseras, unde paullo deflexit oratio. Substitimus enim in enu-eleanda quaestione, quam instituimus de ea aetheris parte, quae de coelo tamquam de patre μηποτε τεκουσδὶς εἰς σφαγας υσαι, ξίφος, εἰοιητ' ἐκεινος αναλαβειν Gιεώ. Ucυς, εγὰ δ' ὁ τλ ιιων τοιαδ' ἐκπλήσειν κακα.

G δ' ἰν θεοῖσι σὸν μένειν voci ζει τέκος v. 16l4. . I Conflictionem et repugnantiam istam, ita sit in hominum natura, cum describere vellet Euripides et ante oculos ponere recte jlidicavit Sophocles, cum diceret, personas e quales 33 oporteat, proponere Euripidem, quales sint cl. Aristot de ari poet. 25. οἰον καὶ Σοφοκλ ς ε νη αυτὸς μὸν λυς δεῖ ποιειν, υριπίδην δὲ io εἰσιν , sed minus recte Stagirita ipse vitio vertens uripidi, quae philosophiae rationibus ductus poeta ConSilio inStituerat. Arist. l. r. 5. εστι δὲ παρι δεινω πονηoως μιν μου μὴ ναγκαιον olo ὁ Μενέλαος ὁ ἐν os Deor , του tyi ct Πρεπους te μὴ resisti retorio o τε θρῆνος οδυσσεως ἔν τ Σκυλλιν καὶ Μελανίππης Ῥῆσις, οὐ δὲ 4eνωμαλο τι ἐν Αὐλίδι Ιφιγένεue. χυδὸν γαρ ἔοικεν ν ἱκεrευουσα α υστερα. Haec quidem interpretandi ratio, quam ego proposui, ipsa Euripidis philosophia confirmatur, sed discrepat a Boiiter-weckio ac Schlegetio Fac nini Iegas, de eadem fabula quae ab istis docentur. Ipse ait Boutemeelcius i. e. P. 25. . quod in morum descriptione tragica peccavit admirabiliter correxit iv Iphigenia Aulidensi Primum enim generosam Virginem morti devotain lain inlidam ainque pusilli animi inducit, ut dolori non temperans Vitaeque Inore abrepta, exclamet male vivere melius esse, quam bene mori 1252 . Rua illiberaligententia poetam nihil aliud, itam naturalem vitae amorem aninio imprimis puellari insitum exprimere voluisse, certissimum est; sed eandem rem aliter verbisqu Agamemnonis filia linus indignis exprimere potuisset. ac cum displitatione conferas Schlegetianam l. c. p. 246. Iphigenia in Aulis is ei de Neigungenund Kr iste des Euripides escinder angemessener egenstand es kam hie daraus an eine anne Bllhrungm die unschuldigerangen vnd indlichkei tu erregen Indesse is Iphigenia noch tange eine Antigone; Achon Aristoteles emerkt, das de Charaliter nichi gelialten ist: Die nehende Iphigenia se de nachher sic willi ausopsemde durchaus nich ahiilich. -

33쪽

degressa terrae conjugi sese immiscuit Aether coelestis enim in Terram delapsus quamvis penetret singula et animet et serme et augeat, mutato domicilio alias tamen subit conditiones nee jam utitur in animantibus libertate ac selicitate ea, qua ruitur ether universus coelo semel relicto in peregrina terra tamquam hospes commoratur mens in corpore inclusa te raeque aggravata partibus trahit mala et Vitia terrae, quae rationi mentisque expers omnium malorum caussa continet es Supra . 16). Hore igitur loco est et infeliciore, ubi coelum mutavit aether e statu optimo tamquam decidens in calamitosam conditionem minusque prosperam omnibus XΡ'nitur terrae plagiS. Atque ea mente mortales ipsos, ex quo Spiritum ducunt, miseros SSe erSuaSiSSimum habebat philosophus saepiusque declarabat, in vita nos habere malum infinitum et sempiternum, velut hisce: Incert. trag. D. CL. I δυστεχειν φυς κώ κακῶς πεπραγεναι ἄνθ ρ ωπος ἐγένου καὶ ὁ δυστυ ς βίου

Iphig. A. V. 1330.

Hinc illa Euripide animi morositas et moestitia os supra p. 5.), hinc quereIae illae de

mala et infelici humanae vitae conditione innumeras esse ejus molestiaS in terris neminem eSSe beatum, neminem Iiberum nullum, cujus vita ab omni arte felix prorsus vacet calamitatibus; qui per totam reliquam vitam prosperrima Si Sint fortuna, eos senes tamen in minima incidere posse mala ante bitum neminem beatum esse praedicandum ).

Suppl. v. 269.

τῶν γαρ ἐν βροτοῖς οὐκ εμεν ουδὸν δια τέλους ευδαεμονουν. Suppl. U. 551.

παλαίσμαθ' ημων ὁ βίος ευτυχουσι δὲ οἱ μἐν I δ' ἐσαυθις, οἱ δ' ει βροτῶν. Archel. D. XXVI.

34쪽

Etenim variae uti sorti alternae Vicissitudine eademque tamquam hominum, quae Iantarum natura. Ecce enim norent aliae, aliae marcescunt eaedem hominum vices horum vita brevissima illorum longa horum res adversae, illorum Secundae; rοStratu Solo urgit, beatus ester eversus cadit. Hae hominum dubia sorti et misera, haec imbecillitas, adumbrata illa cum

alibi, tum in iis Inus et Hypsipvle fragmentis. Inus D. XVIII.

Antiop. r. XLIV.

Danaes r. IV. Ἐς ταυτον γειν cIζ3ι τα βροτῶν τυχας

35쪽

Nec minus ipsa tragoediarum serina robatur, Euripidi quam persuasum fuerit de inseIucitato hujus vitae et miseriarum copia. His enim plurimis, volui Hercule furente, Troadibus, Medea, Hippolyto coronato, non describuntur nisi molestiae vitae humanae et incommoditates immensae, quibus Omnia pleniSSima Sint et, quocunque adspectum reserimus, homines videmus vel gravissimis ortunae Iagis amictos et oppressos. Vitam terrestrem igitur quamvis certum Sit molestiis resertam SSe quam Iurimi neque unquam laetitiam ejus vitae, quam nondum nati Viximus, nequiparare tamen non desuerunt Euripidi philosopho, quibus ad aequitatem animi et tranquillitatem reduceret homines quibusque rerum humanarum Conditionem demonStrare anniteretur probabilem esse nec omni destitutam ratione no perverSam, homine nato Simul rebus iis QSSe raeditos, in quibus conveniat acquiescere et Supra . 5.). Suppl. V. 14. α' οὐ τρυφcδ ιεν θεου κατασκευην βιω

Namque X Hii Sententia non quidquam, quod sit perpetuum ac stabile, possidemus et corpus, quo utimur tamquam mentis receptaculo, commorandi nobi natura deversorium, non

habitandi dedit, nulli ita, ut proprium haberet a perpetuum ) His de rebus contulisse Onducit hesei verba in Supplicibus et Iocastae in hoenissis. Suppl. v. 53 l. hoen. V. 566.

ἐασατ' ἰδν γλ καλυφθῆναι νεκρους. υτο τα χρ stat' Ita κέκτηνται βροτοὶ, δθεν δ' καστον εἰς τὴ σέυ &φίκετο, τα τῶν θείον δ' ποντες επι/ιελουμεθα. ενταυθ' πλῆλθε, πνευ/i sti προς αἰθερα, ora δε ρycios', DT' αταρρουνται παλιν. το cust δ' εἰς γῆν. υτι γαρ κεκτηριεθα ο δ ολβιος ου βέβαιος, λύ ἐφήριερος ηειέτερον αυτο, Γλην νοικῆσαι βίον.καπειτα την θρέψασα αυτ δε λαβεῖν ). Huic igitur neceAsitati pareamus neque IIam aut calamitatem aut jacturam aegre seramus, vita ratio cohortatur plagis et incommoditatibu omne eSSe obnoxios nesa eSSe, Hora Oscere, quam quae Concessa in coelitu hominibuS; mortalibus serenda esse omnia, quae sint mortalium non decere virum, queStu effundere et in ore habere calamitates vitam mediocrem et moderatam omnibus anteferendam esse ceteris hujus terrae gaudiis, quibus testi homines et vani et ambitiosi inhiar soleant. Quapropter iis, qui miseriis onflictantur, auctor est, ut quae e naturae lege fiant κατα φυσιν, ξυναγκης, ναγκη φυσεως tranquille serant et patien-3 es. Lucreti III. 85. itaque mancipio nulli datur, omnibus Su.' Hic quidem locus aptissimam suppeditat materiam qua quos in usus physicam philosophiam verterit Euripidea

36쪽

ter atque eos, qui in rebus asperis sortes apparent atque animosi, multam ait adinior molestuam calamitatibus et proxime accedere ad Iaudem Summae rudentiae Idem ex eadem philosophia alias ratione deprompsit, quibus praesentem rerum humanarum statum defenderet. Ut enim Anaxagoram Seeutu Statuerat, in omnibuS SSe omnia nee ussam esse rem, ut non inesset contrariae etiam rei particula ita vitam humanam negavit bonam existere posse, nisi quae bonis admiXta habeat mala, quemadmodum neque civitas sit aut divitum aut nuperum.

Antiop. D. XLIII.

Iphig. A. V. 30. δε δέ σε χαιρειν καὶ λυπεῖσθαι θννῖτος γαρ φύς. Ροrro cum perspicuum Sit, hominum naturam SSe duplicem eamque Onstare e mente,

χοντος ' Πνὴρ re: λιστος, αντε συμφορα vino δακνουσιν. αλλα ταυτα γὰρ λέγειν ἐπισταμεσθα, δραν δ' μηχανως ἔχει. Incert. trag. D. LXX. θνητὸς γαρ ων καὶ θνητα πείσεσθαι δοκει. Praeterea a lubitum ea recenseas Androm. v. 27 sq. A cest. v. 23, ere. s. v. 10 sq. v. 283 2q. v.

1230 sq. Aeol. D. XX. Alcmen. D. XI. inceri trag. D. CCXXXV. Alexandr. h. IV. Antig is. XV., Hipp. yr. D. I. Dictyis D. I. Ion. v. 632 v. 646 sq. inceri trag. D. CLXlll. Hipp. v. 26 sq. ' clam hisee Aristophani sui irridendi ansam dedit philosophus, velut in Pae et Achamis fabulis.

37쪽

qua de coelo terram immigrarit, et comors, quod e terra est reditque ad terram: non in Compore poeta perhibet ummum bonum Sse et in rebus, quae fiunt terrenae, velut in opibus, in imperandi potestate, in honoribus, in corpori forma ac robore, Sed in Mente, quam ingenuit Aether divinus neque divitiis vel nobili genere censet metiendam esse hominum praestantiam, sed solis mentis virtutibus eorum laudem effici et dignitatem Corpore enim ac genere omnes Eumus pares inter nos, quippe qui Omne e terra, Ommuni patria i , profecti simus ab initio; ab ortu nullum discrimen inter paupere et divites, inter Servos et ingenuos, inter purios et genuinos, sed temporis longinquitate lactum est, ut hae exorirentur dissimilitudines variaeque nortis somae. Ab hoc igitur corpore et facie eum non pendeat hominum excellentia vel a divitiis et opulentia, omnia οSita sunt in Mente, cujus virtutes pertinentes illae non ad vitae brevitatem tantum, Sed ad omnem aeternitatem corpori longe antecellunt et in qua ola cernitur nobilitas hominum ac dignitas ut quisque mente maxime praestet, ita philosophus confirmat

esse nobilissimum qui integros se castosque servent naturamque retineant coelestem in corporibus etiam terrenis, his ad illum quoque, a quo Prosecti sint, Aethera reditum patere uueherrimum et maxime gloriosum vitam menti virtutibus expletam qui expetant, eos cum invita tum ad Aethera relapsos ab Omni parte evadere elices hi has res nines non pigebit inspexisso et contulisse inter Me Plurima, quae huc spectare videntur enuntiata.

Antiop. D. XXX et XXXI.

δαπαναισι σῶσαι τῆσδ' ἐφ' ημέραν βορας εἰς μικρὸν ἔκει πας γαρ ἐμπλησθεὶς aνὴρ Πλουσιος γε χω πένης, ἴσον φέρει. v. 939. πεις τις εἶναι, τοισι χρπασι σειν υν' τα δ' υδἐν, εἰ μὰ βραχυ ομιλῆσαι χρονον.

38쪽

In Supplicibus Adrasti Iaus extollitus his Verbis:

καὶ θεοῖσι ακρα χειρι θυοντας τε λ se

39쪽

ἐν τοῖσι γενναίοισιν ριθμημενος δουλοισι -υνομ' υκ χων ἐλευθερον, τὸν νουν δέ.

Chrys. D. III

Oφελος, ταν τις μὴ φρένας καλα sex; Antiop. D. XIX.Lὶ Ους νεστιν εἰ ὁ μὴ τι δε καλῆς

γυναικος, εἰ ἐκ τας φρένας καλα ἐχοι ); Andromach. V. 206. To καλλος, εἶ γυναι, αλλ ' αἱ ρεταὶ τερπουσι τους ξυνευνέτας.

θυοντας αἰτεῖν ἀγαθα, ιαντείας δ' ἐαν' βίου γαρ ἄλλως δέλεαρ ευρέθη τοδε,

Ἀρετὴ δἐ καν θάνη τις, οὐκ ἀπόλλυται,

χρονος ὁ δ' ἀρετὰ

' Hae quidem verba Amphionis esse videntur nec repugnaverim atthiaeo, veri speciem prae se ferre dicenti sub hujus persona Euripiden induxisse hominem philosophorum scholis eruditum, ut displicinam hane, quam muli tamquam mollem et esseminatam agitarent, velut Aristophanes in ubibus, ipse hoc exemplo defenderet.

40쪽

honis He improbis optime eveniat. Quid vero Contra nonne alia multitudo suppetit satis magna Iocorum, quibus summis laudibus extollit Euripides justitiam, qua negat numen divinum vacare Nonne praefitare declarat, nullos esse deos, quam injustos vel imprudentes Nonne deum edit non esse, qui turpia perpetret injusta, improba inique facta a deo neque probari neque juvari In hane totam quaestionem perquam difficilem ac tortuosam noli moleste serre, quae ex

adversariorum colluvie SeIecta excitemus. Incerti trag. D. CLXXXVI. πολλακι, ιοι πραπίδων διηλθε φροντὶς εἴτε τυχα ε ε δαι3ἐωντα βροτεια κραίνει.

παρα ἐλπίδα καὶ παρα δίκαν

κτείνειν τε πλείστους κτημάτωνα ἀποστερειν,

τολμήμασιν es καὶ χερῶν περβολαῖς ἄλίσκεταί τε πάντα καὶ θηρευεται. Hipp. v. ii M.' μέγα ιιοι τὰ θεων μελεδηιιαθ', οταν φρενας ἐλθη, λυπα παραιρεῖ. ξυνεσιν δέ τιν' ἐλπίδι κευθων,

ἄλλα γαρ ἄλλοτ' ἀμείβεται,

Hipp. v. 1378. πατρος ἐιμου δυστονος ἀρα,

μιαιφόνων τε συγγόνων' παλαιῶν προγενητορων

ἐξορίζεται κακον, ουδ ιιέλλει

ori ἐπαίτιον κακῶν;

βροτοις απασι κατθανεῖν φείλεται,

Del. Sehol ad h. I. ομνε δὲ ὁ χορος εὐσεβῆ μεν κτα τον 'μπολυτον, κακῶς δὲ πραοοντα παρα το δίκαιον, θαυμάοι οὐ βέο τ οινωμαλον καὶ τα Οεσθαί φησι την διανομιν, inoνοων μὲν τι θεῖον προνοεῖσθαι τῶν ἀνθρώπων, ὁρων δὲ θείας προνοίας μὴ μετέχοντα των ἄνθρωπιον τα πραματα, ἐκ του του μὲν δίκους ευπράττειν, τοὐς δὲ μαίους παρα τὴν αξων πραττειν κακῶς.