장음표시 사용
21쪽
censenti ' suffragatus saepius docuit, moriem formae tantum mutationem esse pristinae quod intereat, non esse omnia, unde prosecta sint, in idem recidere terrena redire ad terram, ad aethera reverti, quae sint originis aethereae. Quae huc spectant uripidea reperiuntur in Chrysippi sabulae deperdita Dagmento sexto et in Supplicibus V. 33 sq. e quibus luculenter apparet, res non mori vel deleri, sed sejungi tantum, ut, cum menti ad aethera, Corpori ad terram reditus Sit, suae quodque naturae reddatur. His enim, quae modo supra P. 1 l. attulimus e Chrysippo sabula jure proxime adjunxisse rotius videtur ea, quae Sunt apud hilon. Jud. gr. φθ aes. κοσμου P. 48. C. D. ed. Ηοesta. χωρει δ' πίσω τα ut ἐκ γαίας βεβασιν. ἰθὴρ χει νιν ν δη, ς - εἰς alarios δ' a' ἰθεριο πυρος τετακοza σποδ p. βλαστοντα γονῆς εις Ουρανων Helen. v. 1020. πολον ν λθε παλιν θνήσκει υδεν ὁ νους των γιγνομένων, διακρινο/ιενον δ' τῶν κατθανοντων ζῆ ι ἐν Ου, ν η hin δ' rara αλλο προ αλλου θάνατον, εἰς ἀθάνατον αἰθερ ἐμπεσων. μορφὴν ἰδίαν ἀπεδειξε. laceri traxi CXXVII. Suppl. v. 533. ὁ δ αρτι θάλλων σωμα, διοπετης πως oθεν δ' ἔκαστον εἰς σίδι , κετο ἀστη απέσβη, πνευκ ἀφεὶς εἰς αἰθερα. ἐνταυθ' ἀπελθε7ν, πνευι α ι ἐν προς ἰθερα, lacerti trag. D. CLIV. το σῶφια δ' εἰς γῆν ουτ γα κεκτηιιεθα βήσομαί- ἐς αἰθερα πολυν ὴμέτερον αυτο, πλην ἐνοικῆσαι βίον ἀερθεὶς κον προσιε ζων. καπειτα τὴν θρεφασαν αἰα δε λαβεD. Helen. v. 1239. Eodem pertinent: νεφέλης λέγεις γαλιι ἐς αἰθερ' ιχεται. Hypsip. D. VI. Orest. V. 1085.
καὶ τάδ' χyona βροτοὶ ιν θ' ιιιά - δέξαιτο κάρπιμον πέδον εἰς γῆν φέροντες γῆν μη λαμπρος αἰθη ρ εἴ- ἐγι προδους ποτε Suppl. v. li 37a ἐλευθερώσας μυιιον ἀπολίποιμί σε.
βεβῶσιν, - εὶ εἰσί σοι, ιῶτερ, τεκνα. Iphig. T. V. 1466. γυναῖκες ψυχορραγεῖς - inere sur. V. 324. τεκν ψυχοὐραγουντα. - Alc. V.ls. η ψυχοὐραγουσα. - . 14 l. δν προνωπης ἐστι και ψυχορραγεῖ - hoen. V. 22. - 1. Scho ad Orest. V. 1085. ιν τε το σῶμC ιιου, φησὶν, ἀποθανοντος 4λὶ παραδέξαιτο, μήτε εἰς αἰθερα Ἀμν φυχ χωρήσοι, ει σε προδοινὶ τανυν τουτέστι μη ἐνcὐθείην τοι στοιχειοις ελευτησας. οἱ γαρ ἀποθνήσκοντες κατ πιυτους εἰς τα στοιχελ ἀναλυονται, ἐξ ευν ισίν His ita breviter expositis pergere licet ad alteram, quae restat, quaestionis partem meque
u es Anax. D. XXII. - Plut de lac philos. I. 389. Ἀναξαγοδεας ὁμοίων τὴν φυσιν συγκρισιν καὶ διακρισιν, τουror γένεσιν καὶ φίλοραν. - . 482. ως καὶ ναξαγορας καὶ Εὐριπίδης θνήσκει δ' υδὸν μεσαμει- βοαενα δὲ uia. προ αλλο μορφα Μειζεν. - . 489 εἰναι δὲ καὶ ριχῆ θον πον τον διαχωρισμον i. e. διακρισιν . meraci Pont. Alleg. Homer. p. 76 ted Seho . λλ' ὁ κλαζομένιος Ἀναξαγορας κατα διαδοχὴν γνωριμος ων Θαλητος συνέζευξε τω δατι δευτερον στοιχεῖον τὴν γῆν, να ξηρο μαθὸν γρον ἔξ αντιπαλου ρυσεως εἰς μίαν μονοιαν ανακραθῆ. - δε δὴ τοι κλαγριενίοις δογμασιν ἔπομενος υριπίδης φησι χωρεῖν ὀπίσω, τα ριὸν ἐκ γαίας τυντα εἰς γαιαν τα δ' rem αἰθρίου βλαστοντα γονῆς εἰς αἰγέρα.
22쪽
enim sat habemus physicorum rationes PerspeXisse, sed illud insuper enucIeandum videtur, iis quo pacto usus sit poeta in vita moribusquo instituendis Anaxagoras enim aliique physici quam vivendi rationem deprompserint X iis, quae de rerum natura Statuerant, temporum injuria cum sere 1ateat et in occulto Sit ' perquam contigit opportune, ut, quae ab Euripide proposita fiunt de natura rerum humanarum, de corpore et mente, de vitae Ortiaque atatu et quae sunt id genus alia, eonferre liceat cum physicis ejusdem quae dicunt cretis. Rectissime enim initio diatribes sua satokenarius ait, Euripidis in scena Philosophi sententias plerasque comparatas esse ad humanitatis virtutisquo pulchritudinem commendandam nut emendando morea sed neque ab hoc neque ab alio quodam animadversum vel declaratum est, omnia haec sinisse ex physica ista philosophia. Adeo vero Euripides non abstinuit ab investigandis rationibus vitae humanae, ut omne studium insumpserit iis explicandis et illustrandis. Diligenter igitur quaesivit, qua in re posita sit hominis praestantia ac dignitas pervestigavit non id solum, ubi Sit mera et unde, verum quid Sit et qualis; pensitavit, quae origines sint mali et eausAae et fines indagavit, quales in vita homines praestare sese debeant
no OS vitam qualis eo excipiat status et conditio D. Ceterum opus est sanequam dissicile et operosum, e iis, quae per tantam sabularum copiam ac varietatem diffusa latent, eruendo OI-ligere et ad certam justae doctrinae exigere descriptionem atque normam. Accedit, quod haud raro dubitanter Sua Xprompsit poeta, ut, nisi totam ejus doctrinam compertam habeas, ve1 inter legendum Saepius incertus haereas, quae Sit ejus Sententia. t multum abest, ut quae-Qunque prolatae in sententiae, omnes arbitremur ita ex animo Euripidis prosectas esse, ut, quod PS Sentiret, Semper patefacerent, immo diversissima mani&Stum est passim offerri pronuntiata, quae repugnare potius inter se, quam congruere videantur. Itaque singulis iterum
iterumque comparatis Successit paulatim, sparsa ac dissipata, quantum equidem judico, tamquam in quadrum redigere tandemque id nobis assequuti videmur, ut, quae suerit Euripidis
mens et doctrina, oKSimus rite patefacere.' Schneither. I. e. p. 12. Hujus Anaxagorae vero disciplina imprimis versabatur in rebus physicis et lis quae
eo tempore ho nomine quoque comprehendebantur, nunc vero mel Hyaleorum nomine Celebrantur. De Deo ejusque natura et potentia, de ortu et conservatione mundi de vi quam in homine excercent Deu et latum, de animo ejusque statu tales erant quaestiones, quas Anaxagoras magno audientium plausu metare erat solituS. Alcest. v. M.' os καὶ δι Μουσας καὶ μεμαρσιος iis, καὶ πλειστον- ναμενος λογων. Ineert trag. D. CLXXXVI. πολλακι μοι πραπίδων διῆλθε φροντὶς εἴτε Τυχα εἴτε δαίμωντα βροτεια προάνει. Inceri trag. D. LV. πέμψον μὲν φῶς ψυχας ανέ-ντοις βουλομένοις αδλους προμαθεῖν,
23쪽
Quaecunquo de natura humana in medium protesit uripides, omnia manasse videntiste physie isto decreto, quo aethere divino in teri ae ampIexus descendente rerum quasi semina voluit effundi. In qua opinione eum ibi constare non posset, nisi si rerum animantium omni generi aetheris vel divinae mentis partem attribueret, ita ut ab aethere nihil vacaret
prorsus communeque aliquid haberent times, animaIia, homines ): hominum tamen naturam omnes anteire animantes variamque esse in ipsis hominibus ac diversam mentis et vim tusum diserte ronuntiavit poeta. Sunt enim affatim vita eaque maxima, quibus homines animantibus reliquis praestant. Ut nonnulla commemorem, instruet Sumus lingua, qua eum alii cossoquamur et mentis Cogiatata explicemus deinde OSSumus non Solum, quae ad vitam Sustentandam necessaria sunt, nobis Omparare, Verum etiam alienarum terrarum Commoda percipere et in nos derivare; iidem possumus aedificia exstruendo rigus et aestum defendere. Quas omnes res Singulari disputatione persequitur Theseus in Supplicibus, in errore 38 demonstrans eos, qui bona diem praeponderari malis. Suppl. V. 197. q. rei ἄτον ι ἐν ἐνθει συνεσιν εἶτα δ' αγγελον ἐχεξε γαρ τις, εος α χειρον γλ ἄσσαν λογων δους, ῶστε γιγνωσκειν πα. πλείc βροτοισιν ἐστὶ τυ; as ιεινόνo v. τροφήν τε καρπον τῆ τροι ἶ- ας ουρανου hos δἐ τουτοις αντια γν ιζ ἐχω, σταγονας δρηλας tu τα, ἐκ γαίας τρέφy, πλείω τα χρηστὰ τ δι κακευ εινα βροτώις. aρδη τε νηδυν προς ει τοῖσι χείματος εἰ μὴ γαρ η τοδ', ου αν is ιεν ἐν φαει. προβλημα , ιθον ἐξ ευνασθαι θεου. aἰνε ν, o ημιν βίοτον ἐκ πεφυρμενου grono τε avsTοληι αν, ως διαλλαγας καὶ Θηριωδους Θεευν διεσταθ3ιήσατο ἐχοιμεν αλλήλοισιν, ων πένοιτο γῆ.
Ex omnibus autem, quae hominibus Sunt propria, primarium est illud, quod aetheri vis in nobis plane alia est, quam in animantibus. Videlicet in reliqui tantum est pondus terrenarum partium, ut aetheris emcacia sit admodum modica minimeque exculta et expolita. tenim in animalibus etiam virtuti vestigia quaedam ac documenta comparere, quamquam Euripides
auae quatenus Anaxagoreis congratant, facillime potest exputari. Audias enim Platonem in radi. 13. C.
24쪽
non obseuro significavit velut in Troadibus V. 668 nq. , Statim Subjiei tamen neodium ea omnata esse neo intelligentia naturamque animalia aeta esse minus Plam n Praestantem. At homines instructi sumua ConunodiSSima corporis struetur et, quod majus est, intelligendi ,. evitate, quam συνεσιν θουν Vocat PhilosophuS, Sic ut re divina humanasque honesta et j stas, mente comprehendere queamuS in homine menti acie est ea, qua cognoscat atque cogitatione non modo mΡIeetatur, Sed persequatur etiam, quid Sit bonum, honestum, justum D. Jam si quaerimus, cum in quoque homine mens vigeat divina, quid sit, Cur non omnes eodem studio propensi in ad ea, quae virtutibu consentanea sunt id probe hic reputandum est, non mentem solam datam esse nobis, Red e Terra secretum et natum esse eorΡus, quo incitante homines saepenumero ad omne sere cupiditates rapiuntur et ad pessima quaeque D. In coelestimente inest, quo Sana intelligamu atque honeSta corpu autem, quippe quod naturam ac partes suas e terra exhauriebat, habet, quibus incenSi corrupta depravataque mente removemur haud raro a persequendis rebus OniS, adducimin ad amplectenda mala, improba ). Unde fit, ut ita homine perpetua quaedam moveatur utriuSque elementi contentio ex hac parte pugnant omnes,
et δ' αλλα χωρὶς χρωμεθ' αλλήλων νομοις. Orest. v. 25. ἔπεὶ τίν Ἀθες, ω τάλας, νυχὴν ποτε, οτ' ἐξέβαλε τον μαστον ἱκετευουσά σε διατηροῦ Orest. v. 126.
' Terra est tamquam mater et nutrix maIorum. s. Troad. V. 66. Inus D. X. τίς ἄρα μήτη ῆ πατὴρ κακὸν μέγα βροτοῖς ἔφυσε τον δυσευνυμον φθονον; που καί ποτ' οἰκεῖ σωματος λαχων μέρος; ἐν χερσὶ, ἡ σπλάγχνοισιν ἡ παρ' μματα ἔσω ημῖν; ως ἡ μοχθος ἰατροῖς μέγας τομαῖς φαιρεῖν vi ποτοῖς ἡ φαρμάκοις
Sirenes apud Euripidem on Helenae sab. v. 166. nominantur Terrae sitae Idque, ni fallor nullam aliam ob
caussam, quam quod Sirenes ipsas nihil aliud esse credidit, quam voluptates earumque titillationes es. Natal. Com. mythoIog. VII. 3. - f. ames ad urip. Jon. v. M. Ἀκταυθα οργον ἔτεκε Τη, δεινὸν τέρας. - rvo Gorgon uerit Terrae filia hae fere ita sumenda ut notavimus de Polyphemo ad Cyclop. v. 644 ubi dicitur et a Terrae filius quamquam IIum ipse uripides alias Neptuno satum agnoseat; ob stolidam ne stipe ferociam et Dil eontrariam impletatem. In Hercule furente Lyssa dea octis filia vocatur nata ex Nocte Coelique anguine. s. v. 822. θασεῖτε, νυπτις τήνδ' ὁρωντες κγονον Θυσσαν. s επενους μὲν πατρος ἔκ τε avrsio es. Μeleagr. D. XXI. ' i πέφυκα, μοδ οὐρανου τ' ἀφ' rματος. v. 842 sq. H γαρ κυπρις πέφυκε tu σκοτω φίλη, I πιὸς κελαινῆς ανυμέναι παρθένε v. 34. τι φῶς δ' ἀνάγκην προστίθησι σωφρονεῖν.
25쪽
qua corporἱ sunt libidines et incitamenta, illino vis orta divina, qua ad omno virtutum g nus adspirar et optima quaeque amplecti Juvamur hinc virtus ingenita, illino innatae orporis libidines hinc ira et affectionum vis, Illino rudontia et consilii vigor hinc intemperantia, illinc eastitatis immunitas hinc invidiae pestis et discordia, illinc fides et veritatis studium.
Neutiquam igitur eam philosophus ampleXu suerat Sententiam, qua SuSCePt Omnia Virtus ossitur, non situm esse in otestate nostra boni an mali evaderemus ): quin immo est hominis bene constituti, et virorum et mulierum ), saces libidinum XStinguere, PraVa reΡessere,
DInter parentum natorumque naturain et ingenium maxima intercedit similitudo ac liberi quam plurimum recipiunt genitorum vitia et virtutes attamen non negavit Euripides in bona disciplina ut unientum positum esse non mediocre virtutis amplectendae cum plurimum intersit, quibusnam rebus tenerorum animi imbuantur. Velim attente legas, quae voluntaria Polyxenae morte nuntiata ab Hecuba disputantur in Hecuba sabula v. 589 sq. - Conseras praeterea Suppl. v. st 3 sq. Iphigen. A. v. 563 et v. 26 sq. - Peliad. D. X. - Μe- Ieagr. D. VIII. - Helen. v. 94 sq. - Alcmaeon. D. VII. - Dictyis D. XV. - Antig. r. l. - Phoenic. D. XII. Incert. trag. D. LXIIl. - Belleroph. r. l. - Electr. v. 370 sq. - Meleagr. D. XII. 'mi omnia saliuntur Euripides persecutus philosophiae suae rationes cum aliis censuit, seminis ab ortu ingeneratam esse majorem vim saecis terrenae, divinae Originis minorem quam viris. cs. Inus is VIII. Androm. v. 219.
αροτῆρα τοι του γένους αρχηγέτην huic ut originis auctori omnia liberos debere statuit matri το τροφὰς υποστάσ nihil adeo praeter nutriuienta, quam instar humi gemen recipientis considerabat ejus Orestes in Oreste v. 55l. ἄνευ δε πατοῖς τέκνον οὐκ εἴη ποτ' ἄν.πατηρ ιὲν ἐφυτευσέν με, σὴ δ' ἔτικτε παῖς, λογισάρμην υν ω γένους ἀπηγέristro σπέρμ' ἄοουρα παραλαβουσ' ἄλλου πάnα. μαλλον μ' ἀμυναι τῆς Ποστασης τροφάς. In fragm. incerti dramatis Eurip. ap. Stobaeum p. 455 22 silius ad matrevi sic loquitur, ut multo se plus p tri debere significet: στέργc δὲ τὸν φυσαντα των πάντων βροτων b κείνου γὰρ ἐ ἔβλαστον Ουδ αν ἐς νηρ Iιάλισθ', ρίζω τουτο, καὶ ἐνυιὴ φθονει. γυναικὸς αὐδησειεν, ἀλλ Του πατρός. Attamen non ita judicavit Physicus, ut seminis diceret nulla ratione licere laudem adipisci divinae praestantiae quin immo saepissime mulieres tamquam virilem nactas naturam ac nientem philosophantes in scenam
induxit, velut elanippe sapientem, Phaedram Medeam, Iphigeniam, Andromachen alias.
26쪽
justa exsequi praestat, bonis ineumbere rebus, quam malis contaminari cupiditatibus i . Quanta vero impedimenta et pericula superanda in iis, qui bona Sectantur, quantaque ait eo oria potentia ac voluptatum blanda arietaS, cum alia multa, tum insigne docet exemplum Medeae, ubi haec effert v. 1037 sq.: ει δἐ μητερ' υκέτ' ιιιιασιν φίλοις οφεσθ', ἐς αλλο πῆιι αποσταντες βίου
ἐκει ιιεθ' suo ζῶντες, ευνθανουσί σε. μα τους παρ' ἔδην νερτέρους ἀλάστορας,
πaνrων δὲ νὴρ ἐπὶ πασι δε ασθενέστερον γυνὰ ανδρος - στι γαρ καὶ γυνὴ ἰατρικὴ et δ' υ, καὶ μουσικῆ,4 r μουσος φυσει' q. u Androm. v. 780. κρεῖσσον δὲ νίκα μὴ
27쪽
Neo in Hippolyto sabula haedra, quamvis diu a multum resistens, in prma quaeque non implicatur. s. Hipp. V. 375. ξδ' ποτ' αλλως νυκτος ἐν μακρψ χρονUειν τῶν ἐφροντισ' η διεφθαρται βίος.
νέφος οἰμωγῆς, εῖς ora, ανα ρει μείζονι θυμῶ, τί ποτ' ἐδγασεται μεγαλοσπλαγχνος, δυσκεπαπαυστος
χOυτος ' ανζρ αριστος, αντε συιιφοραὶ ησσον δάκνουσιν ἀλλὰ ταυτα γαρ λέγειν ἐπιστάμεσθα, δραν δ' ἀφιζχάνως χει.
28쪽
Inde diversissima hominum ingenia , prava bona sunt, qui cupiditatibus non suppressis eorpori potius indulgeant, quam mentis Virtutibus sunt, etiam certando qui nihil proficientes huc illuc trahantur, quocunque tulerint libidines tandemque rerum pravarum illecebris abrepti perditum eant Sunt denique, qui potentes animi et irae proxime accedant ad summum hujus vitae finem, velut in Alcestide Alcestis, in Iphigenia Aulidensi Agamemnonis filia, in Stenoboea fabula Bellerophon, in Hippolyto Hippolytus, in Andromacha Hectoris conjux, in hoenice Phoenix, in hoenissis Menoeceus in Heraclidis Macaria Virgo. Quod quomodo singularum
sabularum dispositione declaraverit poeta, non OSSumuS, quin nuci demonstremus. Eadem enim hominum diversitas ac uigulorum Vacillati in pSi tragoedii conspicitur neque prosecto infitiari possvnuis et in adumbrandis Singulorum moribus et in explicandis animi pensitationibus uripidem summo artificio verSntum SSE.Vetant tamen spatii liniina, totum id argumentum ertractari, ita ut hae disputatione prae-atet ad duarum tantum accedere tragoediarum investigationem, e quibus lucidentissime apparet, quid sibi voluerit Euripides quaque arte ac studi usu Sit in describenda hominum natura. Sumamus igitur sabulam, quam integrani saecula tulerunt, ippolytum coronatum. In ea habemus tum Phaedram, corporis illecebris primum rePugnantem, OStremo Succumbentem, tum Hippolytum Voluptatis blandimenta de nihil curantem, ut divina vis omnibus numeris absoluta Splendeat et intemerata. haedra enim non ignorans illa, filii amantem magno scelere sese adstrictam SSe, quan Vi omni modo amorem eXPungere Student, non ea tamen sortitudine et constantia viget, qua radicitus ille avellatur V. 388 - 430 cs supra p. 19. . Quapropter ejus corpus macie extabescit cibi abstinen non quidquam ibi habere videtur, nisi mortem, qua animo pacem reddat et tranquillitatem n Sentit, ura esSe manus, Sed mentem jam pollui placido D. Quo majori vi ad scelus admittendum pertrahitur, eo majore admi-
29쪽
ratione ejus constantiae et virtutis tenemur, qua caussam intestini mali et doloris patefacere recusat es v. 26M 3bb. . Atque conseSSa re non Solum Protinu affirmat, omne Vire Se adhibuisse repellendo morbo, Verum nutricem, quae Speciosa disputatione amorem confirmare
velit es v. 433 - 48 l), omni ratione repudiat atque abominatur os v. 497 - λ). Animadverte ero, quantum aleat quae nobis inhaeret terrena natura: namque mox fidem liabere incipit haedra blandis nutricis argumentis spe excitatur, lare, ut in Hippolyti amorem SeSe in- Sinuet, neque PriuS, quam aentis inops sere videatur, Hippolytum de clandestinis Veneris ignibus certiorem fieri patitur e v. 486 - 25 . Sed in hoc juvene nobilissimo, et forma et modestia et castitate ornato, tantus est divinae virtutis vigor, ut Summa incendatur indignatione et ira. Ita res eo adducitur, ut uno scelere admisso haedra illico per alterum Iabatur: quippe Thesei iram timens et civium opprobri una omnem culpam transfert in Hippolytum. Ne ipsa inquinetur impudicitae fama, nariore se erimine oliuit, Iterum insontem illaqueans miseriis semet ipsam laqueis suspendens Hippolytum accusat in litteris de vi intentata. Longentia Hippolyti mens. Is enim, quamquam nudita re incesta indignatione impletur incredibili,
Ιingua se jurasse dicens, mentem gerere injuratam ), Octamen eo revertitur generοSitatiS, ut atrocissimas injurias et Summa calamitates perferre malit, quam egritudine assicere atrisnnimum, atque Violare, quo tenebatur jure jurando D. Neque decepto Theseo succensen neque Diis iratus, tanti insertunii tamquam nuctoribus, aequo animo vitam eum morte commutat. Quid Vero Num deum quendam haec machinatum arbitremur machinatos esse recte rosecto diciS
deos, quales Graeci animo sibi informaverant; at Euripide negat, deum nΡΡellandum eSSe eum, qui injuste agat ) Venerem, id quod fabulae initio expositum est a poeta, videmus irae lenam et crudelitatis, verum ab aethere hoc abhorret quam maxime ); nimirum homilium et
Venere minoderata et illegitima homines trahimur ad plurima peccata moderata et honesta evehimur ad a pientiani ac virtutem.
Danae D. VIII. Dictyis. D. VIII.
' Vatum vel aliorum hominum, qui culpa se polluerant, commenta esse omnia, quaecunque Dii serebantur injusta, prava incesta gessisse, nunquam non ignificavit poeta. Ut mecum facias, manibus, i plaeet, evolvo VersuS, quos jam offero recensendos. Merc. sur. v. 34 sq. - Iphig. A. v. 703 sq. - Iphig. T. v. 380
30쪽
erimina et calamitates originem trahunt ex hac Vita et ex hac terra, qua gignuntur omnes res, quae infeliciter et injuste contingunt cs. Supra p. 16. 9.Jam de Iphigenia esidens nonnulla juvat disserere. Prospere Cedere Oxpeditionem Graecorum, qui ventis adversi in Aulide Euboeae portu, retinebantur, Agamemnonis ducis plurimum intersuit; at vero non tanta gloriae cupiditate flagrabat, ut filiae saluti eam sine ulla animi haesitatione antehaberet Calchas enim vates interrogatus, dii quo iaces placarentur
angustiisque expedirentur copiae, cum Graeco diceret uecessu non uti, nisi Artemidi vicibmata esset Iphigenia Agamemnonis nata, patri praeStare Videtur, agmen Otius inlittere, quam filiam carissimam immolare ). Feliciore ducit esse, quicunque ignoti Sine periculo vitam transigant, quam qui noreant nusti honoribus. Auditi tamen blandis Menelai precibus, omni ratione annitentis nectere ducis mentem et in sua trahere partes, animus pellicitur gloriae splendidis illecebris et captiosi fratris argumenti jubetque tandem ater, advehi siliam, im Ians, virginis nuptias se meditari ). Hoc nuncio didum adstrictu est, cum umma illico poenitentia peetus subit eruciatque. Nam in sabulae exordi ante oculos uobis positus est Agamemno animo huc illuc nuctuante et vehementer perturbato, utpote eo incIinans, ut piet iiij ura servare magis, quam violare Velit ). ΡοStrem inSana Sentien SeSe commisisse, quae modo diuerat irrita esse est vetatque per Iittera apparere uellam, nuptia cum in aliam dissere lubeat temporis commoditatem f. Litterae tamen, quas ad ClytaemneStram mandaverat perserendas, seni semul vi eXtorquentur a Menelao, in quem irrepserat suSpieio, mutata Sententia non stare fratrem promissi cs. V. 303 Sq. . Vociferante tabellario accelerat Agamemno;
acerbissima oritur inter statres altercatio Menelaus increpat Agamemnonem, qui sit homo
sq. - Ion. v. 440 sq. v. 50 sq. V. 1523 sq. - Troad. U. 69 sq. - Bacch. v. 26 sq. mel. v. 17 sq. Androm. v. 116 sq. - Orest. v. 16 sq. U. 275 1 l. v. 28 sq. v. l6 sq. - CL Schol ad versus proxime excitatos. ἔλει ἐκτανθα δεῖξαι ὁ Μενέλαος τω Ορέστη, ora horis Ἀπολλων προαταξεν αυτῆτον τῆς μητρος νονον, αλλ' οἴκοθεν ἐργασάμενος τουτον Ἀπει δὲ δυστυχει, προβαλλεται τοι 'Aπολλωνα Sq.