장음표시 사용
11쪽
13쪽
bservantiae erga e meae gratique in Temei innimi, vir Summe venerande, ut mihi liceret palam aliquod dare testimonium, iam pridem vota feci. Ad quae solvenda quum me ante aliquot mense necinxiSSem, quo tempore ibi diem natalem elogesimum tertium celebrare contigit, prohibebar, quominus -- filium meum exsequerer. Quod invitus distuli, non abieci. Nunc illuxit Iaetus ille dies, quo ante hos quinquasenta annos summi in philosophia honores in Te, jam diu munere Pr fessorio functum, tanquam majus aliquod ornamentum, conati Sunt. En adSum, Vir cari*sime accipe benevole hoc munuscutiam, pusillum illud quidem et vix uo nomine dignum, sed professione pietatis excusandum. Crede-ham autem rei imprimi esse eon enienS, Studiorum meorum tale ibi offerre Specimen, equo simul, quid ego in hae literarum universitate, cui u fere duodecim per Iustra egregie ei, jam senex octogenarius, vigore iuvenili consuluisti, docendo praeAtitissem, ex Parte quidem posses censere res enim fere sunt
14쪽
nnui, O quo ego optimori in Sodalitio juvemini philologorum praesui. Qui quum in OnSeS- sitius Singulis hebdoma lihus habitis et disputante de commentationibus ab ipsis scriptis et Scriptores classicos interpretantes de inmitisve rebus vel locis me consulerent et ego viciSSIm responsa darem, plura disserebam forsan non omnino indigna, qua philologorum et
archaeolo florum in notitiam perferrentur. Ex quibus Pauca elegi, eaque Pauli COPIOSIu
et accuratius tractata ibi tradidi judicanda.
Vale, ir Summe venerande et carissime
Deus M. . pergat ibi dare senectam hila
Scribebam Gottingae a. d. VII Kal. Mas
15쪽
17쪽
Disputatur de seriptura Us. 6 deque ratione, qua ad rupem assixus fuerit Prometheus. , .
υς ζλοκρημινοις τον λεωργον χιιάσαι αδα ιαντίνων δεσμων ἐν αὐακτοις ἐδαις. 'Verba, quae ultimo Versu Ieguntur, non librorum mscr. Aeschyliorum nituntur fide, sed e scholio ad Aristophanis Ran. s. 827, ubi hic locus citatur, sunt petita Codices praebent ἀδανιαντινοις vel ἀδαμαντέναις et ἀδαμαντiνη πέδησιν Vel πε- δαισιν Vel πέδαις ἐν ἀρρηκτοι πετραις, ita quidem ut ἐν in nonnullis non appareat. In cod. Guelph. πέτραις erasum est et in Vindob. e. o Fam in λέγω mutatum ab iis, qui in repetii vocabulo offenderent. Quivis unus, qui accurate pensitaverit, quantopere codicum lectiones consentiant et ab ea, quae a scholiasta Aristophanio tradita est, diserepent, illi codicum consensu plus tribuendum esse censebit, quam scho-Itastae Iaudandusque Schneiderus, ceteroquin ille non sane IaudabiIis AeschyIiarum reliquiarum editor, quod quum priores Promethei editores, opinor eam imprimis ob caussam, quod scriptura codicum Scr. hunc locum apte restitui non posse putarenti librorum inser auctoriialam non curassent, contrariam iniit viam, scripturam, quae in scholio Aristophanio se vata est, conjectori deberi judicans. Sed quam ipse probavit codicum scripturam et quas excogitaVit interpretationes, stare eae haudquaquam possunt. Scripsit autem: δαιιαντέναις Πεδ γοιν αρρήκτοις πέτραις, quae Verba sic explicarit a mitstahiemen sesten an de FeIsen heim inschlagen in die-selbent nichi erspringendentesselii de mi solchen die denFelse michi u entreissen sind. i, Quam si stare possent,
18쪽
saltem ἐδαισιν esset scribendum, cis Essendti Lex. Sophocl. Vol. II, p. V sqq. - EX Verbi χαλινοω ἐν Πετρινοισιν, quae s. 56 leguntur, cum iis, quae hoc loco et subinde
accuratius exponuntur, compositis jure licet sumere, Prome iheum non solum aereis vinculis ad rupem suisse affixum,
sed simul rupe ipsa corpus certe ex parte quasi mplectente constrictum. Similiter Prometheum in Caucas vinctum pinxerat Euanthes in templo Iovis Pelusiotae est Achille Tatio III, 8: δέδεται ὀ Ilaosti νθευς ιδέρω και ἐτρα. Quae Verba minuS recte intellexit L. Annibal Crucrius, quum sic interpretatus est: si Prometheus serreis catenis rupi adligatus erat. Cis etiam quod cap. 6 dixit Achilles Tatius nέetoa Prometheo SSe οδεσ/t-ηριον. Id ipsum a poeta hoc loco, ab initio fabulae posito, quo ipsum Iovis mandatum eloquitur Robur, ut parerni, Becurate Significatum esse censeo, cujus eam ipsam Scripturam unice Veram esse urbitror, quae in editione Robor telliana reperitur:
cumμαντι ναις ἐδαις ἐν ἀρρηκτοις θέτραις. De hoc uno dubitare licet, utrum δαιιαντίναις Scribendum sit an ἀδαμαντινοις. Pro illa scriptura facit librorum scr. et numerus et Ructoritas, pro hac quod minus usitata si locutio ἀδαιιάν τινοι νιέτραι, de qua id Friderici Iacobsit annot. ad Anthol Graeci, T. III p. 622. Illa scriptura recepta hoc dicet Robur esse Prometheum ex mandato Jovis ad rupem
datus sit. Videtur autem Prometheus in aliquo rupis hiatu positus suisse ita, ut pars tantum corporis promineret et in conspectum Veniret. Quae Sententia, in propatulo est situm, quam egregie quadret ad id, quod pluribus de caussi pro certo sumi potest, Promethei imaginem quandam ligneam oculis eorum, qui spectabant, subjectum suisse. Quam imaginem, si nostra sententia probata fuerit, licebit ita comparatam sui se Statuere, ut sola untorior pars exhibita esset et is, qui Prometheum agebat, non in ea, sed pone eam in hiatu rupis Versaretur; quae ratio vel per se plurimum habet, quo Se
19쪽
Versus 4 quum diu in suspicionem esset vocatus et mctgno multoque per tentatus a viris doctis, nuperrime exstiterurit, qui omnino sanum esse censerent. Et Carolus quidem inckeI- mannus in Observatiombus in locos aliquot Promethei Aeschylei, Soliquellis a. 1834 in lucem emissis, p. 2sq. VersibuS 49 et 50 hanc subesse censet sententiam: Omnia e tantur, Prraeterquam quod α; diis non est itur, ut suo arbitratuvant; iber enim praeter ovem est nemo. Constructionem versus 49 hanc esset Mnas γ' anasιὶ λην εὐχι κοιρανεὶν ε 71ραχθη in Aoristum ἐπραχ θη rem usu cognitam simiscantem idem, quod δυναται, valere, sed ita ut in rem ad credendum laciliorem reddat. Cur οιρανεὶν converterit suo arbitrati agere haec asser WinckeIm annus: primum, ait, quod Vera Sequente, quippe qui hujus causam contineat, Iupiter non rex Sed liber eam ipsam ob causam, quia de eadem re hoc versu dictum sit, appellari videtur deinde quod, quum pendere ab aliquo e res vel homines hoc verbum significet, is, a quo non alienae quidem sed tamen Suae res pendent, si id quod hoc Ioco sit, ex ipsa sententia id apparet, recte dicitur κοιρανεω. Contra Sinneiderus sic interpretatus est:
20쪽
p. 14, locum cepit, Sic explicans stat omni iacta l. e. perfecta, constituta, data cuinam perpetuitate argumenti duce: tibi de Uuleane, quicum confabulo Robur, aliis diis prae terrimperare diis, quod solum penes ovem suo uem alios deos est. Mentem loci hanc esse: δuppiter quemadmodum imperitandi munus eui tu obsequaris administrat si tu flagitanti ontentus artem exhibebis. Denim non tu ovi imperas, sed imperat uniter tibi. - Frustra. Locus enim quin vitium traxerit, dubitari nequit. Scribendum autem Pr ἐπραχθη est ἐπραθη, ut mens loci haec evadat omnia υeudita . . in servitute sunt praeter imperare diis, liberent et sui juris nemo est praeter ovem. Quivis unus SenSerit, quam egregie hac emendatione recepta singulis verbis versus 49 responsura sint singula verba versus 50; nam locutio ἐλευθερος ἐστι spectabit ad ἐπραχθη, ut nλην σιος ad πλὴν θεοισι κοιρανεω. Simillimus est locus, qui legitur Choepho
Λιχως ἐπράθην ων ἐλευθέρου πιθος, ubi et verbum πρανῆναι eodem significatu metaphoricosadhibitum est et eadem ratione vocabulum ἐλευθερος oppositum Verbo πραθῆναι. oristus ἐπραθη ad id tempus spectat, quo munera inter deos distributa erant, qua de re Verbo λαχ 'iν. Proxime praegreSSO Significatum erati. Verba, une modo emendatiora dedimus, tam ad ea, quae Robur ipsum VSs. 46, 4 dixerat, probanda serviunt, quam ad demonStrandum, inutile esse optatum Vulcani post illa prolatum s. 49. Etenim
si revera omnia munera, excepto uno imperio in deos, quod penes Iovem erat, in servitute erant, Vix ptum erat dicere, ipsam artem esse, quae Vulcano labore creRVi et, quum potius universa deorum reliquorum condicio in caussa esset; et, etiamsi faber errarius non esset sactus Vulcanus, tamen munus nacturus suisset, quo O minus Rrte, quam reVera profitebatur, servus IoVi redditu suiSSet. -