Sylloges inscriptionum Boeoticarum particula [microform]

11쪽

n. m. 2 ex Ahrensi restituti mo II p. 518 Thebanus a Pape assatas est in Lex. Nom. Prope de monneti numo, adde C. I. Gr. n. 25 4 εων ημιος ηυλει. V. 2 ιοσκουριδαν mea est coniectura v.' Curtius Λιοσκορέων, alterum malui propter spatiam amplius. Ne in hominis peregrini nomine vocesem c pro O requiro. De forma Ἀλεξα- ει v. Ahrens. I. p. 205. Quae vero Moxandria intelligi debeat, latet n. IM . . est πολεια re δλεξανδρείας Credideris, illa Malo uisem Aegyptiam saeissime simpliei nomine designatam esse anceps tamen est indisium Ἀλεξανδρεμυσι, τοῖς απ' ίγυπτου βασιλευοντος Πτολεμαίου του Πτολεμαίου uri. necd. Delph. n. o. verba κῆ κατα αν κ κατα θαλατταν in Cretii exempla minusculis acripto nescio quo casu exciderunt. Scriptura antem A ATTAN, quae est in Mus Rhem, debetur oscitantiae typothetae id quod Curtius per Frangium mihi consulenti significavit. Idem vitium commisit Pongaevillius . 1563. a. s. Nihilominus tamen non est prorsus e Ioratum quod Ahremsius statuita p. In Boeotos duplieationem diqiudarum ignorare. Nam indubia eius usus exempla sunt in titulo Thebano Πολέμμων, cuius ΜΜ duobus apographis confirmatur Ludo hi Stephani Miso dure et nige Geg. d. noeest. Gn. n. 65 v. a et G. Mameri in Davidum Itinerario vol. II n. XXXII p. XXX tum υκρἰ-εις in utes Orchomenio inesto I ασικλεHχυκρμιος quem Curtii humanitati acceptum refero Μελαννιος C. I. n. Ilisa.s, misέω ib. s et AIPPONO, Isis. Alia quae o solis Boeotis propria sunt, ut Σιμμίας inelain. r. Com. r. III p. 54s, Deleet poet antho Gr. p. 100. , aut originem habent minus certam, ut Μέλων inlutarch. s. Μέλλων Xenoph. , et Φίλλιος n. H. 4, et Μυἐριχος, de quo V. adn. m. Seiens praeteres. Reliqua inde bene Cartius supplevit. Annoto hoe unum, verbum γέγρα-7, AM H p. 52M, cuius loco in aliis Boeotorum proxeniis aut nihil omnino habetur aut οπαπε in Ilim, ut DeIphis C. I. n. Ista, Ross. Ita G, γ, Utricta Reis in Forach. in Grieta I p. D reperiri in Corcyraeis quoque titulis C. I. n. ISM . Me inusit tam erat δέδοται C. I. n. 15 2 n. Ina Stephan. n. 11 - 17 Μῶ- L p. 15 vel δέδοται,

Ibidem ecclesiae muro intrinsecus insertus magnamque partem alce obductus, quare non totus legi potuit Curtius I. I. p. 10 sq. n. S.

13쪽

δὰν κατάλογον δεησκ γενεσθαι στρατείας, προσγράφοκτες α νοματα των καταλεγ μένων ἐπὶ νος προτιθεασι τουτων των ἀνδριάντων, περ του φανερον ἐκεῖσε γενεσθαι,

τῶς καταλεγομενοις schol. Equit. Igω ὁ πολίτης ἐντεθεὶς ἐν καταλόγφ ἐν τοῖς πίναξιν, ἐφ ων ἐνεγραφον των ἐκστρατευομενων τα ὀνόματα; achsmuth Hess. Alt. II p. 212 ed. . Atque eidem usui tabuIae in ruiebant Syracusanorum, a Iutarcho commemoratae in vita Meiae e. XIV. Aαμβάνουσι naves Athen. ναυν πολεμίαν σανίδας κομίζουσαι εἰς ας ἀπεγράφοντο κατα φυλὰς αυτους οι Συρακουσιοι. εἰμεναι σἄπωθεν τῆς πολεως ἐν ρφυιος ολυμπίου τοτε προ εξετασιν καὶ κατάλογον των ἐν λικίρ μετεπέμφθησαν. Sed ab hoc diverticulo, cui Iectores aequi veniam dabunt, iam ad litesum Boeotium redeamus, in quo mixtam quandam dialecti rationem conspici Ahrensius annotavit

V. I. Curtius Φιλοβωm Vel Φιλοκωμι proposuerat p. 10s. Ego hoc praetuli propter titulum Ulaichsit p. 2 n. X. I. aρχοντος Βοιωτοῖς ιλοκωμω Ἀντιγενειιαν Θεισπιεῖος, qui homo aperte idem est olim eum concilii Boeotorum archontem, cui in aliis inscriptionibus in I 565 2 n. 15 o. a. I n. 15 3. I n. 15 5. I patria non est addita, fortasse semper Thebanum fuisse ex . 15M. Boeckhius coniecerat C. I. v. I p.ras a tisannus Syll. p. 216 probavitque Franckeus Derctoeot Bund Wisma 18 3, p. 20. Iam tituli duo, quibus hiloeomus Thespiensis illo munere fungitur, etiam aliter

14쪽

factum esse demonstrant. Quamquam per se satis est probabile, haud raro Thebanos archontes communis Boeotorum creatos esse, iis potissimum temporibus, quibus illa urbs principatum Boeotiae habebat. Titulos vero istos duo, in quorum altero Ulaichsiano v. unus φεδριατευοντων hebanus est, si brevi post restitutas a Cassandro Thebas Olymp. IIG. Imueller Orchom. p. 423 scriptos esse, cum Ulaichri statuis, apparet simul causa, cur summus laederis magistratus civis urbis alius non Thebarum fuerit earum enim res etiamtum satis attritas suisse coniicias, . achamuth Heli. AI I p. zIO. Thespienses autem aetate Demetrii Poliorcetae non infimum inter Boeotos locum tenuisse, lutarchus ostendit Dem. 3s Πίσιδος του Θεσπιέως, O ἐπρωτευε δόξ' καὶ δυνάμει τοτε ' olemarchos tantum tres fuisse non sex, quae Boecisti erat computatio v. I. p. 30.4 ex inscriptionibus . 15 3- ducta,

bene Curtius intellexit p. IIo; nam αμ ατριχίω et Ποταμοδωρlos adiectiva sunt patronymica. Eundem numerum, quod Curtium fugit, titulus Leakeanus n. 3 v. 6 sq. nobis n. III.

praebet. V. - mihi multa tentanti non contigit, ut ex Iementis traditis adiectivum p tronymicum aut nomen proprium exsculperem quod satisfaceret. Neque Curtii Πεδαβασίω

ut 'Oρειβάσιος Loboch. athol. 21 videtur verum esse, licet pater Caphisiadas nomen in σος terminatum habuerit Πέρμασος, Περμάσιχo tit. Ross. Thesp., Ἱππασος, Γοργασος ωκασος, Κυβδασος, Ἀντασος, ' Ιασος, Σκέδασος . V. 4 24λἴλιος legendum esse iam antea suspicatus sum in Iahesi et Motetit Annal. XXXVII. . os idem Ahrensio placuit II. p. 22. ominativus nescio utrum Φίλλ' sivo δέλλεις ut Κίλλης Iutareh. Demetr G, C. I. n. 25GI. b. M an Φίλλις suerit. Ἀντίμαχος L Ora i. e. σίλλους est in Curi. necd. Delph. n. Is 2 p. 5, ubi editor Φιάλ' scripsit; sed cum illo convenit σιλλέας item Delphus p. Curi. n. v. 12 et ιλλίας Arcas C. I. n. IGI rens. I. p. 21M. ωίλλης Πλεῖος ap. Ρausaniam VI. s. codicum fide contra suspicionem Φίλυν c. XIV, II defenditur; add. Maus olymp. p. 35 . Nomen Φίλλις autem exemplis probatum est a Metaeheo elect poet anthol. r. p. 13 . Accedit Φιλλίδας et ipse Boeotus, a Xenophonte et lutarcho commemoratus, siquidem haec Vera est nominis scriptura.

In elopidae vita VII. I libri ut videtur omnes Φιλίδας habent, annotavitque Sintenisius, probabiliter Corae hie et deinceps υλλίδας emendasse coli Schneider ad Hellen p. 359. Sed e X. 2 in odicibus est Φιλλίδας quamquam ibi Φίλιπ- restitui debet , atque sielibrum optimum A eum v et editionibus antiquissimis deinceps lin. I et g et M. Meonstanter exhibere docet editor. Idem tamen Φιλίδας reliquit . IX. 1 et 38, quia duplex liquid ibi tantum in duobus libris, MU , iisque non praestantissimis legitur. Contra Φυλλίδας seriptum est locis omnibus, qui satis multi sunt, in libello de genio Socratis vel a recentissimo editore Duebnero. Verum ni auctoritati propterea non multum tribuo, quod

15쪽

eodiees in laetenda editione ista minus accurate excussos esse constati eque apud Xenophontem lectio Φυλλίδας prorsus certa est: sed ibi quoque duo libri habent Φιλλίδας, unus Φιλίδας. e bene a Schneidero I. I. correctum esse arbitror Iolci ταγχων Πυθάγγελος ο Φυλλέδου V. Thucyd. ΙΙ. 2, cuius codices plurimi Φυλείδου habent, duo Φιλίδου, quemadmodum Φιλίδας et Φυλέως in aliis quoque scriptoribus librariorum errore promigcue habentur, v Schweighaeuger ad Olyb. IV. zz s. S I. Is 2, ubi etiam Φιλλίδας est Φιλέωνος et Φιλλίωνος Diog. Laert. Tv. M Φίλα et ιλέλλα Plutarch. Demetr I Curi. An D. n. II Πολλια et Πολυα, Πολυας Herod. VIII. I; - λη et in titulis haud raro στήλλ' Addam denique, aliud nominis Φυλλίδας exemplum, quod quia afferre possit ex tit Delph. n. Isso IS et ipsum incertum esse. am ibi Do-ellus dedit: . A 1υ- illud a Boecisio restitutum est. Tum nomen ΠοταμOδωρος annotandum est lexicographis ut Λαμιατριχος V. , de quo V. ad n m. 2. n. γραμμ-ἱδ 'οντος emendatio est Curtii, V. Ahr. I p. I 5. 2. V. Πολυκρίτω repetitum a me est ex Boeetati titulo n. Ili Ulaichs. p. 203 n. I . Curtius scripserat Πολυρείτω, quod Ahrensio quoqno II p. 12 dubium videbatur. V. s.

idem vir doctissimus pro eo quod Curtiua dederat τον πρατον ἐστροτευώθησαν, sed στρατον

vel στολον p. IIo, collata inscriptione Leaeana n. I, o nobis III , ubi est Συο- rari OH, optime I p. 617 124 τοὶ πρατον στροτευαον coniecit alia exempla contractionis neglectae nomina in λαος, υρουφάων, πρίασο Aristoph. Acham Sis Dindori. eollegiti p. 22. Verbum autem στροτενάω probari videtur imperativo καταδουλωτω in Ulaichsii titulo istor. IV. I Mus Men. a. IS a p. 5M, quae forma est pro κατα-

d OTIO i. e. ἔαυτου infra agam ad Boeckh. inser. n. 625. M. Imperfecti ratio est eadem, quae in Verbis γραμματευειν, ἐπιστατεῖν, διδάσκων, αυλεῖν, νικαν, ποιεῖν cernitur, V. Bemhard in Syn Ling. r. ara. Contra recto habet Gristus verbi ἀπογράφεσθαι n. IV et C. I. n. IM . . V. 8 ιμασιθέω Curtio debetur; ib. Ἱππων nomen est etiam in lapide sepulcrali, qui nunc ecclesiae Tariare prile Coroneam insertus est. Dedit hunc titulum ex Finias apographo Leakeus Trav. in tho norin. Ge. n. Ira ista haracter of the est times ), misitque apographum Boecisio ossius.

16쪽

tate maxime propter diphthongum dubito. Nota sunt nomina Καφισιάδας γ M,. ροινάδης Thesp. n. 15 2 8 et Κοιρατάδας Theban Xenoph. Anab. VII. I, 3 Hellen. I. RI Lobeck. Pathol. p. 35. fortasse unum ex his in Iapide fuit. V. I Καλλιγέτονες in Boeotia non rari sunt Ilisa. 12 Drop. n. 15 4. 12 Cop. et Orchomenius ut hic n. Israe emendatione Boeckhii, quam novum Curti apographum confirmat. V. Is Loυθων sic iam Curtius Orchomenius', sed Automedis filius est ap. Ulaichs. p. o. n. Oropius . 1593 12; Ουθόδωρος in tit. Curtii Orchom V. 11 - 2γγασιῆος pro Curtii Ἀγάσσιος acceptum refero Ahrensio II p. 526 tit. Ulaichs. I. I. Ἀριστοκλεῖος Ἀγασιτυ, V. Anal Epigr. p. Is V. 12 ορνιν o num sanum sit nescio; suspiceris Ἀρνιθος Ἀρνίας Thess. p. Ρap. Ross. Inser. Ined. I n. M. b. 2 Sur. , sed mutare non audeo. b. ιμοιιειλος dedi post Curtium v. ad n ΙΙΙ. S. Tum Moραιος, quae et ipsa Curtii est emendatio, certum potest videri nam ut nihil tribuam scripturae I pidis C. I. n. 22s. I επὶ Μοριχίδου quam pro falsa habet Boeckhius p. 352 b cll. Lud. Dindorso ad Diod. Sic. I. 496, 93, ὁ νομευ meuo est ap. Leonid Tarent. XXVI, 1 Lobeck. Pathol. p. 3 I). Non obsum tamen, si quis mavult Μοιρίχιος Μυριχος i. e.

Μοψ estis Iliis. Det n. III 34 Ahr. II p. 520. Diphthongus autem ι, in hac nostra inscriptione non mutatur in υ; vid. v. I, 2, 5. V. 13 αστίν. V. Ahrens. II p. 5Is, Ungeri Theb. Parad. I s. Formatum est nomen ut adiectivum ἀστικος Lobeck. ath. p. 34s, nisi fuit αστυνιος ab ' Ἀστυνος ductum. V. 13- Curtius : lacu. . ανας ' Ιωνας AM II p. 52ν Πτωιων Μνασίωνος. Et in prius quidem nomen Boeotis satis frequens, ego quoque

incideram pro altero dedi αναξίωνος ad exemplum C. I. n. IM Aναξις Boeoti Diod. Sic XV. M, quae restitutio aeque probabilis videtur. Ita n Ilis1. 3 Boeetai ANAM EOra in Ἀναξικλέους refinxit et Papens N--EPOTO numimagnesiasis 'Aνα ιιβρ. b. spiritus asper nomini πιεισανδρος bene a Curtio praefixus est C. I. n.

videtur: nam sic titulum sepulcralem a Rossio missum habere in meis schedis annotatum

reperio et p. 1s. φησανδρος Thesp. est apud Thucydid. VII. Is V. 15 Σιλωνιος

tantum exempli causa a me positum est: n. 15o 2 Suid. s. v. Potest etiam ιλ. scribi n. Is M. 21. 25. 26 , aut cum Curtio ιλ. coli. n. 15 5. . v. b. ακρατειος Ahren-

sin scripsit ΙΙ. 526 editor dederat ακρατιος. dem nomen Boeckhius de coniectura titulo n. Isis I intulit; Aaκράτης Theb. est ap. Diodor Sie XVI. M. o. s. Tum C aphis odoros ex inscriptionibus quinque Curtius attulit p. III; addo fit. Rossi ineditum qui est Lebadeae n. III. . Leak. n. 3M et Κηφισόδcoeo Demosth. XXXV. 14. V. Is et petii 'Αριστοφάνεις exis Isim, coli. Voss. demist. Gr. p. goa est. In promptu tamen esse etiam 'Αριστογένεις et Αριστομένεις, me non fugit. Curtianum vero 'Aριστο. νες

17쪽

nihil est. Me nod illo v I xvi AMO Maoυδεῖος inlaetum reliquit, ego quidem probo; non enim video, unde forma duci possit. Facilius tulerim patronymicum πιλουδῆος i. e. πιλουδαῖος derivans a πιλυδης s. ιλoυδ rens. I p. ISS. 211, I p. 62 . MM,

nomenque primitivum πιλυς in usu fuisse statuens iuxta alterum iacis ut sunt Φέλους εἱλων Ἱέρυς Ιερων, ά ς άθων, σέντος Φίντων, Ἱππυς Ἱππων, Ἀριστυδος in. 2338 28. 112D' ἱστων, εἰκυς Μίκων. uam rationem si improbas, et sunt quibus non magnopere Κρονιδῆε placet, Corinnae ab Mensio I. I. restitutum, vide num liceat in titulo dissiculter lecto pro LAOTAMO eonueere OOKAM . Φιλοκλῆς Thebanus esto. 15M. Is Lebad. n. Is68. Ibid do ευ gro v. Ahrens. I p. IT.

Zeuxippos Boeotos sistunt titulus Leake n. n. MD, Olybius XVIII. 26, 1 sq.

XXII. m. 2 et Livius XXXm. z. S. V. I Λεωνιουσως Ahrens. II p. 21 in sine seripsit v. n. m. 2M eundem conser de ova si19. V. 2 Curtiano Γνάσιμος praeserendum erat ' νάσιμος, quod Ahr. dedit II p. 26; cons. n. m. IS, II Orchom., n. 15 4. 24 υφρονίσκος 'ονασίμιος Cop. 'Oνήσιμος Κορωνευ n. lim. 8, heb. n. IMI S, atque 'Oνας, quod ex Mionneti num Boeotio Papeus protulit, fuerit ON IMO . Ib. Bloττος Boeot est M. Le eum I. l. n. m. V. 20- emendationem Curtii satis lenem, sed dubitanter ab illo propositam, Eaραιώνιος recipere, quam cum Ahrensio Kαλ-λιωνιος II p. 52M eorrigere malui. - ραίων viri nomen clare Iegitur in tit sepulcr. laedito, quem in ecclesia vici S. Georgii prope Coroneam servatum ossius descripsiti Fietum autem est id nomen pariter atque Καράiχo V 26, C. I. n. IM3 2 n. lira Sa ἀραιος s. Καραῖος Iovis in Boeotia ulti cognomine Unger Theb. Parad. p. 46a, Melaeh. Fragm. Com. r. I. 8M, quemadmodum habentur ' μαιος, Ἐρμαίων C. I. n. IRAE, Ἐρμαιωνδας Theban. V. Thucyd. m. 1, Ἀθήναιος, θαναίων C. I. n. ais . . . Ili,

'A ναέων Theognost Canon. p. s. a. Diphthongus vero a pro η videtur eodem iure

tolerari posse, quo est in 'statis . IMa. 2 Ahr Up. 18 n. 'siceno), et in titulo satis antiquo Thebano n. Π, quem Curtius meeum ommunieavit OKKNEPILAun, licet in eodem sit Ποτειδάωνι ἐμπυλho V. 21 - 2 nomen ἄθων Curtio propter obscoenitatem, opinor, indignationem movit, nee interri gradi sinum Me apposuit; sed cf. Papei ex. Menag. ad Diog. Laert. III. 35 Phot lex Σάθων' υποκορισιμα παιδίων ἀφρένωπι υτως ηλεκλεέδης Meineh. r. Com. I p. - , cui non hi sus dissimile, quod Augustus saepe oratium putissimum penem at pellavit. ' Atque ne pertinent Aαι σποδίας Κερκωλας s. Κερκυλας Νene Sapph. My Fr. p. 2, Lobeck athol. Ira , Φαλῆς Aristoph. Achara. M. V. 22. Θεολωῖχος nomen fuit is Boeotia satis frequens; duetum est ab Iove qui dicitur ὁμολωιος innecta C. I. i. p. va Mens I p. 76 n. sive μονωος Boeckh. v. II p. mora. Scriptura ομολοιχος aliquoties annotata Ungeri

18쪽

Theb. Mad. p. 64 vitium contraxit, nam omega ubique fide optimorem testium nititur, nec Boeotica πατροῖος, ηροῖος Ahrens. I p. Is n. ontulisse iuveriti Exemplis autem iam a Meo ossectis Plutarch. Syll. o C. I. n. Ilio. M adde n. Iliso a n. III. Rn V. S, titulos ossi ineditos duo unum in ecclesia Tariarchi prope Coroneam, uerum

tit Rossit Anthedonio V. 24 Curtius Μνασέων Μνασιθέων, Λαμι. .. ων, sed Μνασιθω scribendum fuisse Ahrensius intellexit II p. 526. Statim quod finxi Ἐπαμένων, me non pro certo venditare, Vix est quod dicam. V. 21 Curtius sine causa μυρτων seripsit Ahrens. p. MI. Tum ιιφορω, quod ego conieci, non videtur probabilitate aliqua arere id nomen Boeoti est Holmonii, si Curtius recte titulum Boethes n. Ira Boeotia vindicavit, Μus Rhen. IS a p. IIS. n. Io I . Nolui autem Σουμφορω ponere, quod est Πολυκρίτω . , Θρασυλαος v. 8, 'Oλυμπίχιος v. v Ευριλοχος v. IS, Μυρτων V. 25, ef AM I

m. Orchom sni in monasterio. Integrum titulum Leahens dedit in Trav. in the orth. Gr. T. II n. I, postquam versus 1 - 26 Κτεισία - Καλλιμέλιος a Boecthio subn Ilira repetitos, iam olim publicaverat.

20쪽

Quae ad restituendum hune titulum contuli, pleraque omnia Ahrensio debentur, qui de dialecti genere exposuit I p. 520 v I I pactum est conventum inter privatum aliquem vel privatos et urbem Orchomeniorum Si cum altera aliqua eivitate rem orchomenii haberent, V. 5 legeretur ουπερ τας πολιος 'Eρχομενίων ut n. 1569. a. IV. 28 . Sed ab initio multa desiderantur V. I Ahrens. II 521s Milecυνδα au AaJρωνδαο.Addideris 'mχJρ. Vale. sed sine fructu. s. δειε διαγρα ρει i. e. uir διαγραφη Ahr. II p. 519, 23 Agi videtur de mulcta solvenda διπλασίαν si qua pecunia perscripta l. e. numerata Stephan Thes. II. IIa A, Menag. ad Diogen Laert. U. Iazy non fuerit. Eam pecuniam urbs videtur a privato mutuata esse cons. C. I. n. I569 V 2-2 fortasse mentio κατοπταιον Iatet de nibus V. Boeckh. v. I p. zaI. b), et v. ab in forma verbi δανείζειν. Ibid exspectabam τῆ πολι tum παρεῖσαν petii ex C. I. n. Iz32. a. 40, b. 2S n. 2562 22 n. 3ITI. 12 Apud Corinnam tamen is I Schneide in Deleci. p. 436, Ahrons I p. 27 sive D. mergk. oet Lyr. SIM ησίλα legitur V. 5 πολεμαρχοι est, non οἱ-., ex usu in magistratibus haud raro in Ili in a. m. 26 2M quem attigit, M. Mnegerus in libro bonae frugis plenissimo Griech. praehi sur Schul Hestes p. 8 n. τ