장음표시 사용
241쪽
CONTROVERSIA NON A ili que eoni munius, conta Val ut Σ. Sotu
Vis lentiam. Quia meritum debet esse eiusdem ordinis eum praemio, cum illud tanqliam semen praemium in se virtute contineat. Atqui merces vitae aeternae consistens in clara Dei
Eritum in conereto dieitur, opus bo' num in obsequium alietius tactum, visione debet esse in lubstantia supernatura ex se idoneum ad aliquid obtinendum peritis: ergo idem dicendum est de merito opemodum praemii. Diiscrt ab Impetratione quod ris eon digni ex quo merces illa procedit. haec iro . eat ad aliquid obtinendum per o Quaeres An ut aistus sit metitotius de- dum petitio itis deo Satisfactione quod haec beatile a charitate elicitus aut imperatus, si quaedam redditio aequivalens injuriae. Di sicut non ussiciat motivum alterius virtutis vidi iur meritum in Condignum, quod habet in fetioris' aequalitatem eum praemio. ex justitia dc Respondeo negati eis contra Theolosos betur,ace edente saltem alterius promisso ne quo dam recentiores. Quia Scriptura saepius in metitum Congruum eui deest diei aliis actibus quam thalitatis aut ab ea elicitis aequalitas cum praemio, neque debetur illi ex justitia, sed ex praemiantis liberalitate. Ut conditiones ad metitum requisitae ex parte Operantis, operis, ac praemiantis magis elu-
Dico primo, Ad melitum de eon digno ex parte operantis requiri iur, primo, status viae: testantur enim Scripturae de Patres neminem polle mereri post hujus vitae decursum cita
loquitur . Hieron in I. ad Cor. cap. 6. Tempus sementis est praetens vita, cum transierit, operandi tempus aufertur. Secundo necessarius est status gratiae: uti colligitur ex Ioas cap. Is Sicut palmes non potest ferre fructum nisi manserit in vite, ita ne vos niti in me manseritis, ei licet per fidem de charitatem. Et hinc est quod in Scripturis passim ut ad Colos 3 vita aeterna dicitur retributio haereditatis; quia ejus meritum praest,pponit jus de dignita:em fili per statum gratiae, sine quo deest operi debitus valor ad haereditatem obtinendum. Unde damnata est Bai haec
pro p. 12 Pclagii sententia st, opus bonum citra gratiam adoptionis factum, non est regni caelestis meritorium. Di eo Secundo, Ex parte operis ,requiritur in sit actus liber non tantum a coactione, sed etiam a necessitate. Damnata est enim Pro.
positio Jan senii huic opposita, quae superius
vitam aeternam promittit, ut operibus miserico idiae Maii hae s. Beati misericortis quoniam is misericordiam censquentar. Et de obedientia in obtervatione mandatorum dicitur Matthaei is Si vis ad vitam ingredi, serra mandata et horum autem mandatorum multa pertinent ad justitiam, d alias virtutes a charitate distinctas Id denique vincit ratio quia omnis actus virtutis infusae, verbi causa, fidei, spei, aut ii moris Domini, abstrahendo a cha ritate, est per se supernaturalis, laude ac praemio dignus, in justo meritum filii, sive haeredis regni caelestis ergo nihil illi actui deest quo ininus it praemio vitae aeternae
Neque his repugnant verba Apostoli 3. ad Cor. Io. Omnia in gloriam Dei fulta non
enim continent praeeeptum, sed tantum consilium quo hortatur ad id quod est perfectius rve Leeri Lindicat quodlibet opus ex motivo virtutis proficium, ad Dei gloriam conferre. Neque refragatur S. Augustinus in enchiriadio cap. 17. Runa carnesis cupiditas ubi non est charitat accipit enim hie . alibi frequenter haritatem late prout omplectitur omnem virtutem infulam, qua exercentur Ope ra Deo aecepta, quae carnalem cupiditatem excludunt. Saepe etiam Scripturae ae Patres,
dum aiunt opera nostra nihil pro dcsse ad
242쪽
vitam aeternam sine charitate; vel agunt de chalitate habuirali conjuncta cum statui rariae; vel et i negant ea ad meritum valcre quandiu versamur in odio proximi, aut alia ui politione chailiati politi vescontraria. Dico tertio F parte praemiantis requi tu divina promissio, ut opera ustorum in actu ecundo sint eoo digne meritoria viiii aeternae, non et ut ex parte sua sint isti Psa mi proportionata. Prima pars probatur ex Tridentino Sess. 6. cap. 6 afferente vitam aeternam esse proponendam justis tanquam mercedem, ex
Dei promissione bonis ipsorum operibus dimetuis reddendam Promissonem quoque divinam ad meritum mereedis a Deo tetribuendae requirit S. Augustinus in Psal. 3. Debitorem, ait, ipse se fecit, non accipiendo,
sed promittendo. Hane veritatem ratio coimiarmati quia metitum condignum debet in Acta secundo praemiantem ad mercedem reddendam obligare. Atqui nulla ratione potest homo suis operibus Deum obligare nisi illis ultro praemium addixerit: quia aliunde competit Deo legitima potestas quodlibet obiequium absque mercede ab homine de sposcelidi ratione scilicet suae exessentiae, tu pren i in ereaturas Dominii. Et hinc detectu divinae promissionis contingit bonis etibus animarum in Purgatorio nullum praemio
Patet seeunda pars assertionis Quia nisiadis critu meon dignum independent et a divina promissione requireretur aliqua pro portio operum ex parte sua prout ab homine justi), a divina gratia proveniunt, seque
retur eontritionem peccatoris etiam de condigno, tereri fritiam justificationis , eum hane peccatori conuit Domi tuis addixerit, quam lauae non nisi ut merii uni congruunx
Ex his colligitur, supposita promisi ode,
Deum per meritum condignum obligari ex justitia late die a reddet vitam aeternam homini in gratia decedenti. Quia etsi opera creaturae, cum sint aliunde debita, non
dem obligares tamen ex propria veracitateae fidelitate adstringitur ut dicti hctaeonformet quae sunt virtutes usitiae annexae quibus Deus ad praestandum promissam mercedem potius sibi, quam creaturae obligatur.
Dico quarto : Ad meritum etiam eoningruum requiritur ut sit actus liber honesius, in statu viae, ac supernaturalis saltem in ordine ad praemium supernatu tale. Qirorum ratio patet ex dictis de merito condigno. Non est necessaria ad meritum congruuna
divina promissio , quia susscit actum habere bonitatem aliquam proportionatam, cuj intuitu possit Deus beneficium aliquod homini conferre, non ex justititia aut fidelitate, sed ex quadam decentia munificent: ae divinae. Hinc solum illud mellium de covgraio habet infallibilem connexionem cum retributione mercedis, ut de facto adjuncta est divina promissio Deoique ad meritum congruit mnon exigitii status gratiae eontritio enim peccatoris meretur de congruo gratiam justificationis. Dico quin ib Sola opera ustorum merentur de condigno vitam aeternam, i et con sequens augmentum gratiae habitualis. ii xii deni inuis vitae aeternae praemia uni attribuit tantum meritis iustorum Sus. 6.can. 32. Si quis dixerit justificatum bonis peribus . non ei mereri augmentum gratiae, anathema suci de idem asserit de vita aeterna.
quae respondet gratiae habituali. De homine vero nondum justo docet Seg. 6. cap. 8. ideo nos gratis justificari, quia nihil eoium quae justificationem praecedunt, sive fides, sive opera , ipsam justificationis gratiam prome retur. Quod ulterius quoad merita justorum comprobari potest ex eo, quod bonis just rum operibus nulla desii ex conditionibus supra requisitis ad rationem meriti condigni respectu augmenti gratiae, de gloriae illi
Ex his ulterius adverte primo Neminem sibi posse mereti, ne quidem de cons uo, Di primam
243쪽
12 PARI 2 Nn 9. DE Mgat Iro O RVI OPERVII primam gratiam actualem quia ipsa gratia i Romani Pontificis,in quomodo ea sit supra est principium nae iiii, sine qualibi potest i Concilia generalia. ii ne his pol sit absque
filii quod ad vitam aeternam conducat. erroris peticulo definire contro/ersias fidei Secundo, Neminem posse metet primam in morum. facti quaestiones, declarare e- gratiam habitualem de condigno 'uia ipse iam verum sensum Scripturae tactae judicaresa: us gratiae est principium digitificativum, tu, quod praerequiritur ut meritu in sit condignum gratiae obtinendae. Eam tamen potest homo extia statui gratiae mereri de eon fruo ui patet in contritione peecatoris.
Tertib. non pote, homo et aio justus merito sive condigno sive congruo infallibiter obtinere sibi, aut alteri dolium perleverantiae, aut reparationem post aptum, aut aliquam statiam actualem, aut aliud bene fi cium a gratia Sanctificantes, di gloria distinctum. Quia de illis, per merita nostraeerio obtinendis, nulla extat Dei promissio aut revelati, imo potius Seripturae ad Philip .
2 mnent, ut cum metu ct tremores utem operc-mur, ne scilicet a justitia aut perseverantia cxcidamus. Potest tamen homo illa impe- eirare merito congruo non habente in lall,
de sen u libri Catholico aut haeretico, dereliqua denique potestate Pontificum. Conciliorum varias horum temporum quae stione, in particulari decidimus, ex quibus, in eontroversiis quae horum in Ecclclia aut horitatem eoncernunt doctrina sana, Ddamnatis erroribus facile discernitur. Hae aute auctoritate stabilita facilis fit progressus ad breψem certamq;sequentium Dogmatu in reliquaTheologia decisionem. De insulis brevi mei hodo formari poterit hic syli gismus.llla doctrina a nullo Fidelium admitti potist quam legitima eclesiae Concilia aut
Pontifices e Cathedra damnaiunt, aut censurarunt. Sed hae doctrinam est talis. Et hae a nullo Fidelium admitti potest. Unde ultei ius rite inseres Doctrinam illi oppositam enseri sanam, in Scholis omnino
em connexionem cum isto praemio Admittit enim S. Thomas. i. a. Quast. Iicari. s. illa posse sero ii oratione a Deo obtineri. Et S. Augustinus lib. de dono perseverantiae cap. 6 docet hominem posse hoc donum A. AI
sbppliciter emereri. Ouando et ibidem ut liqua Theologia buavi metiod, CONTROVERSIT ALIAE sippli
ca .r 3 asserit, de inchoandi, Musique ad finem perseverandi gratiam Dei non sc eundum merita nostra dari, solum excludit meritum condignum, vel quod ex solis naturae viribus procedit. De merito bonorum peram controversa cum eluis modernis vide supra tradi a cap. 2. I.
CONTROVERSIA DECIMA De Ecclesia, ponti ce, Concilio.
ADaunc locum revolanda sent quae suis
perius in sine pati. i. p. 6 i. Controversiis polemicis adiunximus, de Ecclesiae pitcstate, de infallibilitate : De aut horitate
ruol,lae, ex Censoris, Decretis, aut Vinitionibus Ecclesiae, he
s. l. De operibus natur,or meritis tam he num quam Araclorum. Cunsuratae sunt sequentes propositionesio proprio verbo iura sensu, ut singula respecti, sint irroneae, an haereticae, aut suspectae, temerariae, scandalolae, aut piarum auri a cis .nsivae, ut contra doctrinam Baii de
244쪽
paps a. IN ZIIa a THEOLOGI CONT. DECIDUNTrat. 2 ra Urbani VIII quarum tenorem in hujus si isti Corellii aut Pontificis, cu in verer i arti sine epc ira Catholico in diibita a probatio est, ct ad eam
a T: erna an in irit pro ct Angelo cipiendam edicticus adigitur argumentis li illa fuit in tu ilii bonorum operia n, bona opera ex lege naturae ad illam consequendam per se sussiciunt.
Sicut opus malum ex natura sua est mortis aeternae Disitorum, si bonum opus ex natura sua est vitae aeternae meritorium.
Ne Angeli nee primi hominis adhue integri metita recte vocantur gratia Pelagii sententia est, opus bonum, citra ratiam adoptionis factum, non esse regni caelestis
Ralio meriti non consistit in eo quod ,qui bona operatur habeat gratiam, inhabitantem Spiritum Sanctuin, sed in eo solum, quod obedit dic in logi. Opera justitiae, temperantiae,quae Chrictus fecit ex dignitate per bnae operantis non
In redemptis per gratiam Christi nullum inveniri potest bonum meritum, quod non si gratis indigno collatum. Falsa est octorum sententia, primum hominem potuisse a Deo creati, de institui sine justitia naturali.
Deus non potuisset ab initio creare hominem qualis nune nascitur. Immortalitas primi hominis non erat gratiae beneficitim, sed
naturalis ejus conditio. Suutis proscripta alia propositiones his fraἡθnonima.
oeet absolute autem Luthonii Nullumes ullius hominis metitum ad gloriam a quendam.&eam obtinendam per solamerita Christi Damnat ut haec asserito in Tridentino scss. s. can.32. Errat in altero extremo Pelagius asserens Hominem sua virtute sine gratia De; vietam aeternam promereri: Post alia Concilia damnatur a Tridentino sess. c. cap. s.
Haeresis quoque ut heri est, Hominem justum certo scire, se esse in gratia. ad hoc
credendum obligari. Reprobatur in Trid. ses. 6. cap. 9. de an ia. Definitio autem quibus alibi convincimus hane esse veret ira Christi Ecclesiam. falliri fallere nesciam in eootroversi iis fidei ac motum d cidendis. De his caeterae quaestiones neolos caetraditae sunt in superioribus Coo iroveitiis aliae in p. i. trach. a. e. r. ubi agitur de operibus d gratia. s. prop. in Ianienio damnatis.
De Peccato actuas oragina t. Haec assertio Nullum peccatum imputatur habenti fidem Damni nata est in Lutheria ridentino sess s. e.7. can. s. Peccatum non est a libero ho is arbitrio, s eda malo daemone. Fuit error Valentini, proscriptus in Concilio generali Cale edocens IV. ab Leone I, Omne opus quomodocunque rect sactum est tamen peccatum. Damnatur a Lui hero Tridentini sesi s. cap. 16. ean .as. Omnes homines ante Christum fuerunt damnati ob peccatum primorum parentum. Error Armenorum, reprobatus in Conc.
Florentino sub Eugenio IV. Aliqua sunt pereata, quae a nugo prorsus Sacerdote absolvi post uni. Oppositum disicitur in eodem Florentino contra Armenos. Semel per gratiam jussis catu Maon potest' amplius peccare Damnatur in Cone Viennensi sub Clemente V eontra Besardos. Nullum datur peceatum mortale, praeter incredulitatem. Reprobatur inter errores Lui heri in Trid. sin s. p. s. Nulla est differentia inter peccatum mor tales veniale Proscribitur Tridentini eis.
q. c p. I, can. 7.contra Calvinum.
Ex praevaricatione Adam nullum in posterq propagatum esse peccatum originale, cui abluendo necesssaria sit gratia Christi Error est iontra si dem in Pelasio damnatus.
245쪽
1 II. De Tide, Spe, O Cha uste. Nihil credendum esse quod excedat vires
nostri intellectus, docuit Petrus Abai lardus, quod erroneum declaravit Conciliuni generale I hemense sub Eugenio lil. Sola in fidem, eum gravibus etiam pecca tis hominem justificare ad salutem perducere, dόcuit, post Eunomium, Lutherus, asserens praeter fidem opera ad alutem ininime esse necessaria damnatum in Trident. sess. 6. p. 3. can. PFidem amitti per quodlibet peecatum mortale, error est ejusdem Lui heri, prεleri pius a Tridentino est. 6. cap. L .d can. 23. Quem vis hominem pro libitu, sine Superiorum facultate posse fidem praedieare, falsum declaratur in Concilio genetali Comstantiensi est. 8 contra Gic letum. Licitum esse urgente persecutione mdem negare, contra Basilidem dat a navis Concilium Nicaenum I. sub Sylvestro Papa. spem nullam justitiae aut latuit collocandam in operibus Fideles et sola merita Christi sibi imputata justificari, erroribus Luiberi annumerat ut in iidentino scd. 6.
De Charitate proscriptae sunt propositiones sequentes in Bulla contra Baiurri. Omnis amor creaturae rationa sis aut vitiosa est cupiditas, qua mondas diligitur quae a Joanne prohibetur alii laudabili illa cha rixas, qua per Spiritum Sanctum in corde dissula Deus amatur. Charitas perfecta sincera, quae est exeorde puro conscientia bona, i de non ficta, iam in Catechu nenis, nam in panitentibus potest esse sine retulisione peccatorum, Et prop. 32. Charitas illa quae est pie nitudo legislon est temper conjuncta cum
Homo existens in peccato mortali, sive
in reatu aeterna damnationis, potest habere veram charitatem, Charitas etiam perfecta potest onustere cum reatu aeternae damnationis. Per Contritionem etiam eum charitate perfecta, cum voto etiam suseipicndi aeramentum conjunctam, non remittitur crimen extra alam necessitatis, aut martyrii, sine actuali susceptione Sacramenti. Quamdiu aliquid concupiscentiat earnali si diligente si .non iacit praeceptum, Diliges Dominum Deum ruum in toto corde tuo.
Non est vera obedientia legis, quae fit sine
Haec propositio. quaedam aliae, a sortiori
resutantur,infra to. ubi probamus Attritionee metu gehennae,aut ex Spe floriae caelestis. absque Charitate actum esse per se bonum d peecatorem rite disponere ad gratiam in poenitentiae Sacramcnto percipiendam, de quo infra in pari. q. tracte. i. quaest.2i .inter
Reliquas quaestiones Theologi eas de iide di Vina ejusque obiecto necessitate, ceviii l dine motivo, analysi , de Pontifice Conciliis, de Controversiis fidei particularibus ac modernis eopios tractamus supra in
tota pari. i. Et alias quae ad Praxi in ordinantur tradimus infra inter resolutiones ad Haereti in , partes haeret leorum pertinentes ina c. a. m. 3. Praci . .
tutio furii, modo is qui abstulit partem rei futtivae aiat pecuniae, relinquat Sa -- cerdoti ut abiblvatur Reprobata est in Concilio Florentino inter errores Graeco
Non est peccatria pecuniam ad usuram eoncedere. Hi error, cuius primi alit hores fuerunt Graeci, da innatri in Concilio sene
246쪽
23 PARS . IN RELviennensi, bis terminis Si quis perlinaciter defenderit, quod dare ad usu a non sit
peccatum, d ce et ni inus csse putat dum velut
Nullus homo potest juste occidi, etsi id fiat ex praecepto iudicis legitiuai Abolita est
hae doctrina in Cone Florentino eo iitra
Waldenses, quam postea sustinuit Nic. Ga
Ad obtinendam martyrii palmam licitum est seipsum occidere de per hunc actum fiunt vere martyres Damnatur in Concito I. Carthaginensi, contra Circumeelliones.
Licitum est aliquando mentiri, sive proset. an a vita, sive pro gratia magna alteripi aestanda Contrarium dc finivit Concilium i v. Calcedonense & iii inter et rores Cassiani quem postea clim ceteris retractavit. Licitum etiam eue per jurium, docuerun Piiicillianistae, quos refutat S. Augustinus inlibio de haeresibus. Non licet e Christianis oram Iudice postulare reparationem injuitae damnavit Leo
N. Cone. ii dent sess i. ap. to de telormatione, contra ut herum.
Peccatum non esse, inimicum de ei pere, aut illi damnum aliquod inferre, Damnatum in Calcedonens I v. inter errores Graeco. rum recensetur sui done de haeresibus. Injui iam non esse ob eonjugis aduhelium
matrimonium consummatum dissolvere. cui primo Montanus postea ut herus, sed Tridentilio reprobatur sess.8.can. s. illi elium esse bellum inferre, docuerunt
Manichaei: idque specialiter Chiistianis prohibitum, censent an Haptista, contra praxim, ε doctrinat Ecclesiae in Cone. Latheran
si sub Catilio I l. alibi. Doctrina Theologica de Iustitia, principia practica de legitima aequisitione, pol
sessione, deiectione, Qquid in his licitum sit cum conicientia dubia aut probabili, traditu infra pari. 3 tract. i. Item, in particulari de Praeceptis, Quaestionibus pertinentibus ad Contiactus, Testamenta, Furta, suras, Restit ionem c. part 3. irach. S. seq.
De Chri Verbi Incarn.VI one. CH istum purum esse ominem, error
fuit Ebionis postea Arii damnatu in Nicaeno I sit Sylvestro Ponti iee. In Christo ditisse tantum naturam divinam nee verum fuisse honii nem docuit valenticus, Apollinaris, damnavit vero ideat Concit Nicaenum. Sicut in Christo admittenda sunt duae naturae, Ut vina, humana, ita in eodem duas esse pirsonas item virginem Mariam moirim esse non Dei, sed tantum hominis docuit Nestorius Sed doctrinam hane haereti, eam censuit Conc Ephc sinum I .can.4. Et contrario, in Christo solum unam csse naturam re unam personam, scilicet
divicam, error filii Eutielietis QDioscori. damnatus in Ephesino III. Calcedonensi IV sub Leone primo. I ni eam in Christo fuisse voluntatem, amque divinam, nullam vero humanam, E tot fuit Maearii Ediscopi Antiocheni,&au-otum qui dicti sunt Mono: helitae. damnatur in sexta Synodo generali Trulleo fides. i . in qua di finitur in Christo duas esse, luntates, divinam qua aequalis est Patri, de humanam qua factus est obediens usque ad
in Chi isto non fuisse Spiritum timoris
Dominici do euit Abai lardus, ut refert D. Bernat dias Epist iso. At Ecclesia in Cone, Rheniensi confirmato ab Eugenio III. hune cum ceteris Abai lardi erroribus pro seripsi. Christum in Cruce ad lime viuentem tuisse laneta vulneratum, reprobatur in Concilio Viennensi sub Clemente V. contra Petrum Joannis, tanquam aperi eo ni rarium Euan gelio Ioannis cap. l9. Christum nunquam resurrexisse sed a me aliquando resurrecturum, erro sui Corinthi, quem damnavit Cone Nicanum sub
Sylvestro Pontifice. Surrexes e
247쪽
Surrexisse autem Christum hora texta Sabbathi, inter errores Armenoruna correxit Ecclesia in Cone Florentino.
Ascendisse Christum in caelum absque ea re humana, docuit Apelles, testem Augustino lib. de haeresib. sed proscribitur haee doctrina in Conc Ephesi nocili cap. s. sub Caelestino primo. Filium Dei ignorare ultimum mundi diem censuerunt Monothelithae eontra quos oppositum definivit sexta Synodus generalis; Constino' sire in Trullo celebrata sub Agathone Pontifice. Porro nos cum vera Melesia, Christum pro omnibus, etiam reprobis mortuum esse: Non oravisse Patrem pro solis praedestinatis: Impetrasse omnibus, etiam reprobis auxilia sussicientia ad salutem eontra recentiores horum temporum assertiones, fusius supra ex Ti id. At aliunde probavimus in Co irrensa dea irasa .unt s. r. 4.
De Sacra entis O eorum sec7ibus. Dogmata et v viis eclesiae deerelli reprobantur, de a Trid infra eitandoseis.
sacramenta nullam per se ea usare gratiam, sed alitum xcitare fidem qua iusti fieamur. Novae legis Sacramenta non diste ire a Sacramentis legis antiquae, nisi quoad ceremoni-M, ritus externos.
Illa Sacramenta eis tantum signa duaedam externa accepta per fidem gratiae, aut notas uasdam Christianae perfectionis, quibus ii eles ab infidelibus apud homines di L
Sacramenta novae legis ex opere opera o non conferre gratiam, sed tantum fidem divinae promissionis ad gratiam consequendam
In Baptismo, Confirmatione, de ordine non impii mi Characterem in anima unde
Christianos omnes in ad tinnimandis Sacra mentis potestatem habere. In Ministris,dum Sacramenta coniiciunt de eonferunt non requiri intentionem, saltem, faciendi quod facit Ecclesia. Etiamsi Ministri in statu peceat mortaliseonstituti ponant orania requisita ad essent an a collationem Sacramenti, ipsum tamen Sacramentum in eo statu non eonficere, aut
Ritus in Sacramentorum solemni adminia stratione adhiberi eonfuditos omitti posse, per quemvis Eccles a Pastorem line precato
Plaedicta dogmata, de quaedam alia de variis Sacramentis, damnata sunt a Concilio Tridentino sess. 3. in decreto de Sacramentis Ecclesiae, contra varios nostri temporis er
Centi ira recentiori trium Pontis eum in Diplomate Provisi is nostra.&, meminιηti, reprobatur doctrina sequentium proposita
In Sacramento Baptissimi, sacerdotis ab . solutione, propri reatur peccati dunta rattollitur in stolum Sacerdotiim solui aliberat a reatu pae: ae. Peccator paenitens non vi fica ur ministerio Saeerdotis obsolventis, sed a toto Deo, qui paenitentiam suggerens in 'pirans vivificat tum, de resuscitat ministerio autem Sacerdo is solus reatus tollitur. In hominibus panitentibus ante Sacramentum ablolutionis, de in cat te humenis ante Baptismum est ver justificatio,i parata tamen a remissione peccatorum, Saetificium illae non alia r. itione stria erificium initam generali illa, qua omne o.
pus quod fit, ut satam Societate Deo homo
Satisfactiores laborio ae iistificatorum non valent expiare de eos digro paenam temporalia restantem post culpam condo
Proci furatione horum dogmatum quae postremo breviter adduximus, amum uti
248쪽
LI PARS 2. INTELsumus det Isionibus ae decretis Conciliorum, ac Pontificum,' uae, ut supra uixi, iissitiunt cuivis homini Catholico, ut errores veritare discernat. Ut vero ex eadem refutatione haereticus eon vineatur, demonstranda est illi infallibilis aut holitas definitionum Ecclesiae, ac Ponti iacis Romani, quam lupra in polen eis sub initium validis argumentis stabilitam invenies, pag. 37. sequentibus. Doctrinam Theologicam de Sacramentis in genere, de de singolis in specie tradimus infra part tract de saeramentis, Maepius alibi inter Quaestiones modernas, de quibus Inde eonlulendus, de quaedam puntia de Paenitentia in s. sequenti.
Alia Puncta doctrinae Modernae a Paenitentiam spectanteta.
Ertum est ex Tridentino Ss . q. cap. s. can. 8. Sacramentum paenitentiae Donesti Carnificinam conscientiarum, ut eam nobili aeter odoxi de pingunt. Certum est ex eodem p. s. ct can. 9. Ab solutionem Sacerdotis non esse nudum ministerium, sive deela rationem tantum peccati a
Deo remissi, sed ipsi Ablolutioni ex institutione divina incile virtute ni abolendi peccata per confessionem clavibus rite subjecta. Quia velis quaedam ireumferuntur Dogmata quae videri possint eum mente Triden. tini, lauri diis ab Ecclesia constitutis mi-xus convenire ad majorem cautelam, Mi sionario Apoctolico ea dogmata ad puncta quaedam redacta pie breviter propone inus, quamvis nonnulla' colligi possint ex iis quae alibi in Tomo et deducemus.
I A I. I. Nec it is dilectionis Dei P Rimo, Docent nonnulli omnisi actum
humanum es peccatum qui non cxercetur ex more Dei repter se dilacti volunt enim in omnibus actibus amorem illium requiri κ
Deum tuum in toto corde tuo: nee posse omissionem istiua dilectionis ulla ignorantia excusari eum sit praeceptum iuris naturalis a quo ut ipsi alunt nulla ignorantia excula Damnavit autem Constitutione inviolabili Pius V. Gregorius X Hi hane Baii propositionem Omnis amor creatura rationisis M.t itiosa est cupidita qua mundus diligitur auslaudabilis in charitas,qtis per Spiritum Sanctum in cord dissus Deus amatur Hane damnatam, priori quo modo uile ernes.
Quod si quis velit, in omni actione requHaminem Dei super omnia, tersectum: Sequetur porro omnem prorsus actum humanum extia statum gratiae esse peecatum, quia qui scitis elicit actum elialitatis perfectae hoc ipso statum gratiae adipiscitur, etiam extra Sacramentum. Quinimo disti culter ostendet ille, qui roquirit amorem Dei lii per omnia, se non exigere amorem perfectum. Quid enim st Deum amare perfecte quam super Omnes creaturas diligere dicas in amore perti cito requiri majorem actus intensionem. quaero tugnari penes quem intensio itis gradum amor Dei perfectus ab imperfecto discematur. Hunc sard gradum est ri non
polse fatentur ipsi, qui tamen per majorem
actus trientionem, amorem Dei perfectum ab impii secto dilaerni volunt pluta de hoc vide pari. s. rach. . 2. s.
P. 2. Dolor ex metvgehennae. E superiori doctrina proqui haee Pecca omnis qua de peccatis dolet ex metu gehenna absque charitater Ima ιtiamsi deleat ex ι- fideliosalutis a terna. Quia hie actus non Oncipitur ex amore Dei, sed ex deside ita salutis propriae. Doctrina oppositam sonat Tridentini ea- non. s. sionis . Si quis dixerit gehennae metum, perquein ad milericordiam Dei de peccatis dolendo confugimus vela peccato abstinemus. peccatum esse, aut peccatores pejores facere, anathema sit, de quo latius in ira
249쪽
c NTROVERSIAE MODERNAE. p. a. Aitritio in Sacramento. IN Sacrament Pantientia non si est sit=his,
si re dolor de peccatis ex metu gehenna, cum spe venia o prop sit intendateonis. Sufficere autem ista in Attritionem exTri-
demino Sus . cap. 4. aliisque iusE ostendo
in si an . . pari. 3. q. I. S. 2.
Quod si' iis pergat ad doloren in aeramento requirere meum Deisuper emnia, quipi se absque Sacramenta justi ce . Unum Eduobus praetendere videbitur, Aut Absolutionem Sacerdotis peccatorem Deo non re-eonciliare, eontra Tridentinum Sis. q. cap.r . eum id per se praestet solus ille amor ante abiblutionem elicitus Aut eertesdilectionem Dei super omnia vim non habere per se recone iliandi peccatorem absque Sacramento: quod damnatum est in Baliarticulo a Charitas illa qua est plenitur legis, non est semper
conjuncta cum rem one peccatorum. Scopulus hie ea ui e vitandus, alias alterutra ex parte in doctrinam damnatam neeessario impinges. Caui Setiam examinanda lint Missionario de abiblutione paenitentis in aeramento paenitentiae alia dos mala hie sequentia.
Satisfiatio ante absolutionem P. s. Confessonis institutio. Cinsessa pracipue institua est, ut Sacerdot
injungat idoneas paenitetitias ac satis iones, quibus ante absolutionem peccati malitia deleatu LVide an hoe viam non sternat, ut Absolutio censeatur nudum S inane ministerium .ii ante illam delenda sit peccati malitia, non veto dici debeat Absolutio ententia judicialis per se remissima peccati. Talem l ententiam absolutionem esse assimat, nudum veto ministerium esse diserte negatTridentinum ess
Exir casum necessitatis non licet Sacerdoti peccatorem asylurae, sed di erenda est Uilutio, ni dessiius interna conνι sone, si re dispoitionibuscienti habeat Sacerdos judicium moraliter certum, absque omni prudenti formidine. Adverte quo vinculo haec doctrina eo stringat manu aeerdotis, is deprehendes vix illi relinqui potestatem absoluendi nisi in ea sunecessitatis sic enim liceat argumentati. Non potest Saeerdos certior esse de conversione interna sussilienti peccatoris, qua nipse qui eonfit tur: imo non nisi ex ipso paenitente potest conversio ejus interna Saeerdoti constare. Atqui ipse peceator non potest
Non licet sacercti pectat.rem absoluere nisi iterumque ita esse moraliter eritis de sua aptius sati, bctionem injunctam expleverit. convertione interna, ut nullus prudenti for- Coo stat autem in Petro de Osma Docit midini locus relinquatur alias qaoties acta. re Salinanti censi damnatam esse a Sixto IV percipit absolutionem, poterit certo &4biq; hune arti eulum : Non peracta panitentia fotmiqine illi constatera sua iustificatione, confrentes absolui non debent patet ex Bullarii quod est contra communem sensum Gessenioni. 1. bulla i . Et an si ista praxis 'tentiam. Ergo vix dabitu easus quo extra nova servanda foret, nullo modo excu- ne eessitatem sacerdos possit peeeatori absolustionem impertiri, si vera sit serrea lex, quam dogma hoc recens tam Saeeriloti, quam pae nitenti imponit Coinua ver,doctrina mininmunis tradit, de interna paenitentis e versi, ione certitudinem non requiri, sed susticere prudens iudicium, sive rationi non levi iris nixum, etsi relinquatur etiam aliqua prudens
formido de tussieienti illius dispositione. sanda esset Ecclesia, quae istum ordinem inter partes Sacramenti necessarium , per tot saecula in hune usque diem inverti permisisset, praesertim eum aliqui velint ordinem illum ad valorem Sacramenti nece Gsatio pertinere.
250쪽
dinaria, ta nisi abs casius neιestatis disserenda est abstuli peccatori babini consiletudinem peccandi, qui ame absilusionem notabui emirere vitam non inuituta iurii, et cum lachrymis primit lacritate ι calones peccandi, o paratum se praebeat ut adhibeat remrdia a confessaria pra ribenda. Certum est, doctrinam hane adversarieoni muni praxi Eeclesiae prout ea colligitii rex Authoribus classeisis maxime probatis; nulla hi admittunt legem universalem diis .rendi absolutionem peccatori laboranti eo n- suetudine pereandi, si talem, si non dispo. sitionem qualim jam deseripsi. ii; ime igitur tutum videtur auscultare paucorum sensiti eum tanta Sacra nenti, taenitentis injuria Sacramen ii quide in quia praxis illa paulatim a Conlisionis ulu rimos deter
nus. Probatur autem laus t diuio est deposita con uinclinans, potest iubest probabilis metus de relapsu in priora peccata ac proinde si bis
aut horibus et edimus, paenite os consuetudine praevia nondum astu deposita nunquam erit absolvendus. Quid ergo si aliquis adit vesannos cum inveterata consuetudine serio de- depugnet, nondum ex integro victori fuit
etiam illi pluribus annis de absolutionis beneficio desperand0ἡ quod dici ocuit. P. ' Emendatio pro teue re, raboli x malida quoq; est absoluti peccateris qui Gn-- duin exuit consuetudinem peccandi 2 de quo est probabilis limo ne relabatae sed debet absoluii d ferri donec peccator notabili tempore vitai
Eae hae doctrina sequi videtur idem incommodum quod ex supcriori. Sequitur δε- super invalidas esse eonfessorias dura mereret qui experti fuissent se uis inpiit u ac Leonsuetudine peractas, di pleruntque tan- sinceris lachrymis absolutionis bencia eiu siti l quam sacrilegas necessario repetendos, hec id stra implorasse Aecedit injuria paenitenti irroganda si rept ita. ur ab auxiliis quae virtute
Sacramenti conferuntur, ut consuetudini pravae potentius elistat et irae post ei e adigaturne medicinam percipiat, nisi prius morbum euraverit. Qitantii in possit haec praxis incona. in odi procreare iistonario, dum plura loca unus, raro perlustrat, satis edocet assiduustilusin experientia.
allicitum est absit ere peccato cin qua scisus ienti illius dolor Sacerdos sit meraliter uio si adsit probabili lima Ohera sis.
Si vera esse; hae doctrina, nunquam lieeret Sacerdoti ab Ioluere peccatorem qui pee-eatidi eonsuetudinem actu non deposuit, nisi sorte in mortis articulo . Atqui ho esse conita receptam in Ecclesia praxim. consensum D custorum isti orare nemo potest, nisi qui
an .Theoloso tum placitis cupitcsse peregri
di stimulant istius dogmatis authoies Pirhoe autem induci videtur noutun praeceptum a praxi fidelium,' a mente rident in alienum Sess. q. cap. . ubi ad Valorem Sacra menti tantum requii it Antini dolorem ac detestationem de peccato commisso, cuia proposito non peccandi de cetero, nec addit, debere vitam esse emendataria notabili tempore, aut ex vi propositi erto constare Paenitentem non relapsurum.
P. Io. Observatio remediorum P R iri ita etiam habenda est absoluit Sacerdotis quando penitens postea ne obserrari ea qua ad remedium a Sacerdote abstrini prascrip
Supponit hae doctrina absolutionem illaei se iri itam, eo quod paenitens dum absolveretur idon habuerit propositum iura vitandi peccata de caetero Sirpponit autem des