장음표시 사용
211쪽
PARS 2 CONT. I. Egustinus Parres non agnoverunt de actionibus istis lub eonditione futuris decreta conditionata quae ponunt Thom istae , saepe
enim diserte docet S. Augustinus, non om nium rerum, quarum est in Deo praescientia , earum etiam eis praedestinationem sive decretum , sed taedestinationem esse de te bii bonis tantum , praescientiam etiam de malis. Ergo debet S. Augustinus cum aliis Patribu , ad piae scientia ira istarum acit. O-num , maxime malarum , scientiam mediam agnoviile.
His breviter dissolutis. Non parum subii admirari, argumenta ista ab adversariis a iri tanquam tela scientiae mediae, ac Molinistis fatalia , cum tamen ex iis praecipua Deile possint unico vel bo infringi de in suos Author es retorqueri, ut iam ostendo. Jaciant imprimis . Augustinum in eon. tilianda gratia eum libertate nomen cientiae mediae nunquam usurpasse. Sed ne hoe pro
lixὸ disputetur, ii iit, quid inde Nuspiam Natia per se determinantis, uspiam physi-
eae pratale terminationis ruspiam istius de exet ex parte actus absoluti c. nomen i seriὰ expressit. An ideo agnosces hae quoque penitus repudianda tanquam . Augustino ignota Nihil igitur hinc in scientiam mediam potius quam in adversariorum doctrinam invidiae redundat.
At urgent ali D. Augustinum scientiam
mediam in Semipelagianis diserte reprobasse. Sed contra: Si Scientiam hane ne qui-Om de no: niue novit quo pacto eam diserteri probavit' Dico igitur, S. Augustinum scientiam in Deo mediam nunquam repudiasse , admitto tamen quandoque ma Ium ejus usu iii in Semipelagianis reprehendisse. Velum quid inde conficies in non
rotest rei optima abusus esse pessiunus y Siae tempestate Calvinistae gratia per se praedeterminante sic abutantur , ut perprram doeeant per eam humanae voluntati ncccisitatem inferri an ideo admittes gratiam illam
esse Calvinianam Scholis relegan- VARII IN DEO ScutarIk. Sed inquies , Semipelagiani olim aiebant:
aliquos infantes prae aliis ante mortem Baptizari, quoidam adultos prae aliis ad Fidem essicacite voeari, quia nempe Deus pericientiam mediam praevidit illos postea si s perviverent fidem libere amplexuros quod ab Augustino de Eeelelia universa mortio
Resp. Semipelagianos in eo damnatos esse . quod dicerent opera bona ex viribus
naturae, uantum conditionatὰ futura, vim habere meriti. ad salutem eonducere, non
quod assererent ea opera a Deo Iub conditione fuisIe praevita. Hoc ii neges, porro eontendas, ill rum errorem in hae praescientia situm fuit se,. Vide ne teli sum non minus quam tuos Ad versarios incau e impugnes. Nam ipse, . saltem in decretis conditionatis, praeicientiam ide omni objec o etiam sub eo itione uiu-r in Deo admittis c tamen ex praeicientia. lac habitariequetur vim meriti ablolutam eompetere operibus ut conditionale futuris,.si id ex vi scientiae mediae sequi debeat Parnm enim refert sive Deus in decieiis , sive per scientiam mediam opera illa praecognoscar, ad hoc ut rationem meriti obtineant,
in quo ii: is attribuendo haeretiei illi merito damnati fuere. Atque ita ut alios in Pelagianum illud pelagus demergas , et plum in
eandem ruinam incaute praecipitas.
Sunt de alii qui scientiae mediae Patronis
objiciunt , quod vesint esIe primi istius
seientiae aut hores eum tamen ea sit antiqua,
de pridem cognita et a contra alii ex adversari j eam novitatis insimulant. Nec desunt ali qui seientiam mediam penitus abstrusam, inconceptibilem esse affirmant: alij veroeam ut nimis apertam is facilem gratiae
libertatis conciliati ieem aeculant, cum mysterium hoe maximε reconditum ille omnes agno Cant. Hae aetulationes dum se mutuo interimunt .nostra responsione non egent. Stant autem pro hae cientia , praeter Authores Societatis , variae Academiae, .
212쪽
Henaum Philalethem eap. 3. s. 3. a pag. 'rausicani , Senonensis 3 ex doctrina S' I s. ex Arctiepiscopis enumeratur Hugo Augustini, Mix aliis Ecelesiae Patribus:
Cavellus, Antonius Peres, Augustinus An. tolinus, asper emius uaci olim Professor Ex Episcopi Mald erus , Mascarenius, letalepius . Maiariqile , belli, Cresph, Joannes Strienus, Levinus Toris
rentius, . Franeiscus Salesius, novum Eecletiae tam sanctitate quam doctrina olumen ornamentum. Ex quibus discernet idoneus Lector, hane Seientiam , de quae illi innituntur dogmata . inter fanae , solidaeque doctrinae arti eulos libere reeipiendam , etsi contra eam pluribus more Seholastico disputetur, uti fit in Controversia sequenti .
CONTROVERSIA SECUNDA an detur praedeterminati P bsica
Staius o Bistona hujus controversia. Post Disputationes eoram summo Ponis
lifice institutas a Pallibus Domini canis contra cientiam e Mdiam de assines Controversi ac rogarunt impens Patres Societatis, ut sibi quoque licerer eontra Pi aede termina. tionem physicam , piae scri in in matelia de gratia , tua argumenta depromere. Itaque
de illa coram Paulo . habitae sunt a P. Bais stida octo disputationes, quae durarunt ubque ad diem et a Februari anni 6 os in quibus contendebat gratiam quae est Κ axin actu primo non esse talem ex sua physica entitate, sicut ea posita in voluntate, implicet contradictionem ex vi illius gratiae non sequi voluntatis consensum idque ex quatuor potissimum principiis concludebat. a limo , ex testimoniis Scripturae Sacrae 2. ex definitionibus Conciliorum iidentini,
ex contensione quam eonabatur oliendere inter hane δε docti inam Calvini, non enim videbatur adhuc eo tempore in o eo natu nimium exeedere , cum paulo ante ab adversariis, prolixis parallelis doctrina Molinae, uva Pelagii institutis collata fuisset. Omnibus ablolutis alis fuit Pontificis sententia, qualem de stientia media in a.
supra retulimus. Status itaque hujus eeleberrimae Conis versiae de taedet ei minatione physica genetrice sumpta hie est. An ut creatura agat, neces Iari praerequiratur praedeterminatio
physica , quaerit praekia aliqua molio ad singulas actiones a Deo producta in causa secunda , per quam applicetur, de determinintur ad agendum.
Prima sententia propria est Thomiliarum , quae asserit, praeter Concursum conis comitantem , quem ponimus, cauta primae eum De unda . necessariam esse motionem illam antecedentem , qua polita creatura de
beat agere dc qua non postia nequeat ope rari, sive ut agens necessarium, sive liber
Ilisconveniunt tamen inter se homistae in alIignanda Entitate in qua praecise coni sui illa praemotio. Primo, anner, C pre-ra , aliique apud Rui de uol. Dei disp. 46. ecl. i. volunt esse qualitatem physicam fluentem a Deo eausis Secundis impressa , de per modum partialis principii prius
natura complente in actionem creaturae dc
sic dicendum est hane praemotionem et eno re ex parte actus primi. Secundo , docet Nararius, de Capezudo. esse ipsam actionem ereaturae prout illair eedit a Deo ut eausa determinante, de simul a reatura ut causa determinata ; de juxta hane expositionem , praedeternii natio videretur se tenere ex parte actus Secundi. Alii recentius aiunt, illam consistere in applicatione omnium prae requi utorum ad actura B a secun -
213쪽
Tenio, Alvare de Zume tradunt prae- determinationem esse aliquid neque petiam ad actum primum neque ad acti im secundum , sed inter utrumque aliquid medium de utroque extremo aliquid participam
quam motionem virtualem nuneupant. Sed
ista entitas media nulla potivi ratione uteiri; per hoc enim omnino ccrruit, quod neque D. Thomas , neque alii Theologi dividentes adaequa te actum in primum cle secundum, talis actus medii unquam meminerint. Quodque per se inexpliciabile videatur , aliquam rem absolute existere , de simul de actu primo aliquid participare. Secunda opinio est Molistarum, negantium creaturas applicari ad ag dum per ullam hujusmodi entitatem illis intrinsece inditam , asserunt tamen illas per decretum Dei extrinsecum , absolutum efficax ad agendum applicari ae determinari. In hoe igitur a hominis tantum discrepare videntur quod hi doceant praeviam ereaturae ap-
AD OMNES ACTIONES RE argRgRVM g. II. Ostenditur Praed terminationem P0 Lcam non es admittendam ad causas
sive necessarius , sive oberas.
sariae luperflua Es omnis phytica prae-Ieo primo . Ad actiones eausae neces-
Probatur. Ideo ab aliis requiritur illa
praedeterminatio , ut eausae reata per illam determinetur ad agendum. Sed caula reces saria per natura in de entitatem suam est iu Lficienter determinata ad aseo dum positis omnibus ad actionem praerequisitis ex parte ereaturae , de de ereto praebendi eo ne ursum concomitantem ex parte Dei, absque alio determinantes aut applicante. Ergo illa prae-
determinatio in causis neeessariis est omnino superflua. Neque di eas ad hoe requiri praemoti nem divinam ut potentia ereat , per se o-plieationem fieri pi aliquid ausae resita completa cini uinciens, a causa prima com- intrinse eum, cotistae veto per aliquid extrinsecum. Sed neque ii prioris sententiae difficultates satis evitant, neque desunt propriae quas insuper in eurrunt. Tettia opinio prioribus opposita , Scholae societatis univeriae propriaci rejicit omnem istiusmodi taedeterminationem physicam negatque applicationem causae sie undae ad agendum aliam esse necessariam, quam ut cus in citis primo para ius sit cum illi cone ursum pia stare ad agendum,&creatura seipsam det iminante i eus si inulper eandem actionem cum suo perci utriquod ex disendis magis exponetur. pleatur Mapplicetur ad agenduin , sicut instrumenia debent praemoveri de applicati a causati incipali. Nam contra , causa necissaria posita eum omnibus praerequisitis, Ataeon cursu Dei libi oblato , per seipsam ita est eompleta ad a. sendum, ut nequeat actionem ni itteret ideo enim causa illa dicitur necessaria , quia ad unum est determinata sine potentia ad opposituma ergo illa sic constituta non requi- iit aliunde ad agendum applicari. Neque verum est quod e reaturae se habeant ficut inti umenia illa quibus nulla inest vitius operandi, id oque debent ab artifice praemo. verit ab in enim ausae erealae virtutem
inirinsecam a Deo sibi inditam respectu eia sectuum ad quos ex sua natura ordinantur a non enim admittent adversarii illas melipa Tvε, de mortuomodo ad agendum admoveri, sicut in instrumentis proprie dictisfieii soleti
214쪽
PIRI 2 CONT. I. AN DAt, inquies, cum Philosopliori P sic. textu 33. Oine quod movetur ab alio movetur. Sed non ab alio qua in a Deo ergo prae requiritur prae in otio di in ad omneni
Respondeo negando e sequentiam. Non enim dicit omne quoi movetur ab alio pra moveri, sed simpliciter moveri. Suffieienter autem quaelibet eausa movetur a Deo. Primo , per hoc quod uix, ut concurrat e5etfiis etendo eum ea quamlibet illius actionem, qua in sine divino eoncutia non posset sola
exercere r Secundo , praebendo ereaturae praeviam virtutem effectiva in omnis opera intionis ae motionis, qua ratione omnis actio motio creaturae, a Deo tanquam prima
illius eausa proeedit Quo etiam sensu alibi
dicit Aristoteles , elementa moveri a generante, ex eo tantu i quod a causaritiae generat, sive inducit formam elementi, indita iit elemento vis naturalis qua per te ut liua ut deorsum moveatur, secerante etiam absentes, de nullum motum actu imprimente.
Adde, non paucos :ctum Aristotelis lielegereri omne quod movetur ab aliquo movetur nempe vel ab alio , vel a seipsis. Die secundo In ageni ibus liberis prae- determinatio physica non videtur ullo modo posse conlittere eum libertate actus prae-
Probatur Potentia libera est quae positis
omnibus ad agendum immediatὰ prae requisitis potest ager ea non agerea uti eonstat
lumine rationis de eonsensu cotnmuni, eistiam in Schola Doctoris Angesici Atqui posita praedeterminatione voluntas non potest agere non agere, sed se bet infallibiliter id agere ad quod determinata est, sine potentia hic nunc expedita ad oppositum. Ergo praedeterminatio phyti ea non potest consistere eum libertate. Minor probatur: Quia omnis suppositio antecedens immediate actum, inde pendensa voluntate , di actum in fallibiliter inferens, tollit potentiam liberavi agendi derr PREDETER M. HIἔ. Is
non agendici determinat eni in praecise ad actionem, sic ut stante illa suppositione ira possibile sit voluntati actum mitrere. Ex hoc enim rapite necessatius est amor beatificus , aut quicunque actus voluntatis qui ex necessitate elicitur. Atqui praedeterminatio physica est talis suppositio imine diat anteiseedens, de independens, in fallibi iter inferens at tu in voluntatis, in hoc enim plerumque Thom istae eonveniunt. Ergo polita de istante praedeterminatione non manet voluntati potentia agendi de non agendi, adeoque necessario praeiudieat libertati actus praedeterminati. Confirmatur nostra probatio Gratiae iaficax non consisteret cum libertate i ita per se determinaret voluntatem ad eliciendum
actum bonum, ut possit agraria impossibile foret non sequi eonsensu in voluntatis. Ergo neque praedeterminatio physica consistet cum libertate , cum ea posita impossibile sit
non sequi actum praedeterminatum Antecedens patet ex Tridentinosus. 6. asserente hominem posse dissentire gratiae sivelit item , hominem posse abiicere gratiamsi velit quia censebat alias efficaciam gratiae non stare eum libertate. Respondent priiro Thom istae, ad minois rem nostri argumenti eum distinctione, de dicunt . Potita piae determinatione voluntatem posse agere non agere , in sensu diviso . id est . considerando oluntatem peties, is est potentia divisa ab actuali praedeterminatione , etsi nequeat non agere , in sensu con posito , hoe est componendo voluntatem cum actu praedete minato , quem non potest non licere ex
hypothesi quod illum actu eliciat . quam dicunt esse ne eessitatem mere eonsequentem 'atque ita aiunt intelligendam esse definitionem potentiae liberae, ut sufficiat posse agere vel non agere in sensu diviso quo etiam modo aliqui conantur explicare sev sum Tridentini. At contra r Non habet voluntas in casu potentiam non agendi
in sensu divisori quia ante taedetermi- Bbri nati
215쪽
Patrione noli habet pistentiam ponendrastum sensum siue carcndi actuali exercitio actus praede, minati, quod probo , Non ponitur sensus o. sus, si ab eo qui potest auferre praedeterminationeat; qui in voluntatis de sate non est auferre aut excutere pret-
p a voluntas agere de non zῖere Atqui posito illo iudicio indifferenti, de supposita praedeterminatione, non potest voluntas non agere ergo ad libertatem non uiscit tale udicium:probatur eonsequentia: Non potes h
nitione. eum potes; λ S 'μμ uia . - . - orii in iis itio non etiam potentia ad non agendum quia aliena vel manet ipsa voluntas per omnia naturael relicta, quae etiam tunc est potentia ad
Sed contra Memanet didem potentia ad non agendum remota, ter praedetermi l uonem impedita, concedi remanet po-
citi pio,iae a, expedita. neῖor voluntas enim praedc terminata ait geodem est tantum V; i mota&inpedita ad non agen dum i non ussicit autem potenvia remota'
; edit, quia si voluntas hie de num ti bibe in potestate tua actum non' u;h; hi in eadem forma eonficiam,
actum voluntatis quὲ curque necissitate eli. tium, semper emancie liberum , se enim a gumentot: post apta Deum quacunque voluntatis necessu are, semper remanet volun a in le&esie mi aliter potentia libera
posita qua uinque ne elisitate actus voluntati, erit 'liber. Consequens est aperietita ligo Distud ex quo sequitur.
Respondent tertio, Ad libertatem non sim. inter equiti immediatam indifferentiam
iiii Ied etiam indifferentiam Juci
ue costiationem propooco terra obiectum
iuba u' iiiione boui. sub aliqua ratione
obiecti am qua stante aiunt impossibile ellebrati noluntatem, imus tantum esectu amorem beatificum esse necessati- θ' leoniti Libertas in eo consistit, quod
disterenter cogniti, illo enim judicio non obstante omissio amoris esset absolute neeessaria. Denique fatendum est gratiam non adimere intellectui judicium indifferens, tamen si voluntas non polsit rei ieete gratiam jain ne eeisitaretur ad contentum , ut de . fini. it Tridentinum contraim herum , qui docebat ex necessitate voluntatem gratiae, secundare. Sed neque ut hecus neque Calvinus cognitionem objecti indifferentem sustulerunt, tamen damnati lunt, eo quod docerent voluntatem per gratiam necelsitari. Respondent quatio, maxime Reeentio res Praedeterminationem non esse suppositionem antecedentem, teresse iplam actione creaturae prout est simul a Deo, juxta tertiam expolitionem lupra i S. I. sive esse applicationem omnium praerequisitorum ad acti nem creaturae. Elgo, inquiunt, praedeterminatio spectabit ad actum secundum ergo ereatum ex parte actus primi erit potens agere tot agere, Contra illo etiam posit, determinatio ad illati actionem oti et ut a solo Dei ergo non erit in potestate voluntatis ereatae illam non ponere,. in penes illa non maneat de te Ti,nario ad agendu vel non agendum,ergo respectu voluntatis creatae actus secundus
non erit liber. Imo ex parte actus primi dabitur adhue aliquid quo posito necessario ponitur actio, nempe praedes nitio stud eretum hisca ponendi istam praedeterminationem cum quo stare nequit, non actio 1 nam ad decretum necessario equitur piae determinatio
216쪽
PIRI . CONTIM AN DETUR. PRAEDETERM PHIy. terminatio, ad praedeterminationem actio. Deniq; sive statuas praedeterminationem esse talem actionem creaturae sive talem applie
nem ad peecatum magis videtur ei se auctor peccati, quam homo, aut daemon suadens detionem, quaero, an illa si eausa cur agat te instigans ad actum peccaminosum instigantiatur, id erat non negabis, nisi a communi enim potest voluntas resistere, praedetermia recedas Dat causa tenet te ex parte actus pri nanti non potest sed daemon suadens de in- mi Ergo frustra ad eausam secundam , aut stigans ad actum peccaminosum hoc ipso estiistam applicationcm recurris auctor peccati ergo multo magis Deus, si Sed postremo dices Voluntas potest se praedeterminet ad actum peccaminosum ipsam determinare ad agendiana alia libertate esset auia oricccati, Unde ulterius sequetutergo similiter Deus poterit tua praemotione injustam fore paenam quam Deus peccantibus illam determinare illaesa libertate; habet enim infligit. Deus omnem potestatem in voluntatem cret Respondent Deum non praedeterminareatam, quae potest voluntati in seipsam eom ad formale peccati seu ad malitiam, sed an- petere idque corroborant ex verbis S. Auga, tum ad n ateria: peccati, sive ad actita pee eam inoli phyiacam coiitatem , non ad illius
Sed contra prini, sive formale peccati eonsistat in positiva otitate actus, si Q in sini de Corrept. de grat cap. 4. Deus magis habet in potestate voluntates hominum
Respondeo neg. consequentiam in i determinatio quae oritur ab intrinseco live ab iis liquo negativo, utrumque est nece ilatio, ipsa voluntate sita est in potestate arbitrii os connexum eua actu intrinsic peceaminos, v. g. in odio Dei ergo non potest Deus.
predeterminare ad materiale quin etiam praerid terminet ad formale talis peccati. Contra Ecundo Suadens alter odium determinatio autem quae oritur ab extrinseco non est in ejus pote stare,adeoque anteeedenter necessitat udabet ergo Deus in voluntatem liberam , in nem potistatem possit
bileni. sed non impostibilem qualis esset, eam Dei, aut mendacium non qu malitio, sed . reddere liberam , de tamen ad unum deter qua utile, si in utilitarim tantum mendat, . minatam. non malitiam, recte adhue ensetur author Habet quoq; voluntates liberas hominum istius odii in mendacii ergo multo magis in sua potestate aeque ae ipsi hoc sensu,quod illius author erit praedeterminans ad materi- Deo situ in promptu media in diis renti ais innumera per qum. rnediai te scientia media, posset quemvis actum liberum a uoluntate creata impetrare. Et haec optima est S. Ausu stini explicatio quaera tibi non sat arrideat,
vide ne tuum in te argumentum hoc modo retorqueam : Habet Deus omnem potestarem in voluntatem eri alam, quam habet
ipsari atqui voluntas creata potest determinare serpsam et ii ad formale peecati ergo do Deus Hoe autem penitus negant etiam ipsi praedeterminationis physicae defensores. Nune itaque ulterius Dico erito , Daia praedeterminationeale peccati, vi cujus debet sequi talis actus
quo malitia est inseparabilis. Contra tertio, Damnatur error Calvini in T id.stis. 6 co O. quod do ret Deum tu pellere homines ad peccatum de tamen non eontendebat ille Deum impellere ad formale preeati, sed pol ns ad materiali ut ex litur a allectis tradit Chamiιrus , hoe autem materiale, eerai non minus infert praedeterminatio.
quam impulsus aut infligatio ergo infert
pariter formalem malitiam dum ea eum materiali peccato in sol lubili nexu bciaiut. Sed qua res Quomodo etiam in nostra sententia non laedatur libertas, de Deus non physica ad adhu peccaminolos non apparet sit ambo peccati, cum statuamus in Deo
qgo modo D us non esset auctor peccati decretum concurrendi, imo . concursum
217쪽
Dei actitatem ad omnem actum et lavi peccamino lum Respondeo, in nostra sententia bare om-ma tecte alvari. Quia statuimus in Deo decretum concurretidi cilica quies em A absolutum, sed inditerminatu tam quo ad x eici litum, qui speciem actionis licii vi illius
decreti non potius velit Deus amorem quam non amore , aut odium aniori oppotatum: aesi diceret, volo omnipotentia in meam
paratam visist e caulis ecundis, ut ab illis ad qua in libet actioncm deierminari possit Concor lus auten quo Deus in actu secundo agit cum creati a. non est piae vius aut piae deris in inans, sed atrium stinuitaneus, si ut eadem actio procedat a creatura ut aula determinante, limul a Deo ut causa determinata sive permittente se a creatura determinari, quali trahi in consortium ejus de actionis. Per huii autem eoncurrendi modum latis patet neque laedi reaturae liberi lem, eum non aliunde, sed a se ipsa ad agendum determinetur neque Deum esse aut ho- rem peccati, cum reaturam ad actum peccaminosum o On determinet, sed tantum per. mittat se trahi ad eooperandum creaturae iuxta naturalem illius exigentiam.
Quare secundo, Quo pacto discernat ut sentetitia taedeterminantium , , doctrina Ian lenii eontraria libertati voluntatis cre
Respondent facile praedeterminantes, se ab ea doctrina plurimum diserepare. Primo, Quia damnata . st illa doctrina Ian seni quae tradit, interiori gratiae in statu naturae lapsae non posse resisti in ad merendum demerendum non requiri libertatem a nee essitate, sed tantum a coactione quam illi omnino abhorrent. merito damnatam admittunt. Secundo Dogma Jan seni negat in statu naturae apta dari gratiam sussicientem me- censores vero piae determinationi, gratiam illam in terminis defendulit, de admittunt eam suo effectu posse carere. Tettio, docent hi requiri praedetermina.
tionem physicam in omni statu naturae, tam Ellas CREA' RaRVM. integrae, quam lapsae, eo quod ipsi eoud ili,
caulae creatae illam absolu: ε depol a , non cae eo quod in actibus illis aliquo modo amisia sit libertas itidisseremiae per peccatum Adami ut aliqui perpetam volunt. Denique
absolute regant voluntatem prae ac serminatam necissitari, sed potius Deum praedeterminare eonvenienter ad naturam ea usae libetae Quamvis aurem alii Theologi contrarium opinentur, docti in tamen praedet et mirantium ab Ecclesia nullo modo interdicitur aut ulla censuia i oratur sed libere in Scholis defendit uia dispulatur. Quale tellio. Quid de praedeterminatione phylica senseti Doctor Angelicus ' Contendunt optro, non pauci contra ali Os mentem D. Thomae ct plurium homi l statum ab hae praedet ei minatione omnino alienam tu ex ea Schola varios qui contra eam milliant longo ordine conscribunt.
Id sedulo praeflai Petrus a S Josep bo, RuiΣ, Henao, de Ceis Iosephus de vita, cii strcni Botui, a plures alii. Sed nobis hie eonsilium no est alias ex aliis quastiones serere . sed potius rem ipsam paueis complecti ct eorum quibus scribimus aptui
CONTROVERSI TERTIA. An prae testinatio absoluta ad kriam fina Merit ante rae pissa hominum
mei ita ,s 3 probatio antepraediis
Exponis ursatus Controversia sede
ea arra Stholarum sentenIIAE. C Epit haec Controversia primo omnium agitari et i ea ennum Chiisti quadringentesimum, dum S. Ausustinus ageret contra Pelagianos
218쪽
PARS ONT. 3 DE PRAEDESTINATIONE. aor Pelagianos nam a Patribus qui ante Pelagii universale inter Thomissas ct praedicto Au tempora floruerunt nunquam ex prolasso, ctbores Societataris qui praedestinationem sed tantum ex incidemi iactam uitta tradit ponunt ante praevis mclita, quod hi certo ipse Augustinus lib. de dono persever. At modo intia expliciindo utantur clema media demum ei rea annum Christitues s. Ioannes ne videantur praejudicare libertati humanae Calvinus ejusque allaesae, de modo lactio ' per decreta illa antecedentia, ab loluta. nis ac reprobrationis divinae novos, gravisi Thom istae veto ut Deum faciant infallibiliterinosque errores invexerunt, de quibus supra exequi sua decreta, ex praedeterminationi aia polemicis actum pag. ros . rhysicis praesidium petunt. Inter Doctores Catholicos, de quaestione Altera sentetula generalis priori opposita, in titulo proposita,magna est etiam hoc tem est eorum qui docent electionem ad gloriam pore sententiarum discrepantia Prima est factam esse post praevis electorum merita si opinio Thom istarum, eum D. Thoma ut lint adulti, vel merita Christi iis applicata
illi eum interpretantur. asserentium omnes qui salvandi sunt, a Deo electos esse ad gloriam ante praevisa eorum merita, ad construendam ex illis Ierusalem caelestem, sicut Ar-ehitectus pro suo albitrio eligit ertos lapides, postea aptandos ad constructionem aedificii Eandem est mentem Scoti sentiunt per Baptismum vel martyrium si sint parvuli: a fortiori statuunt reprobationem omnem non salvandotum factam esse post praevisa demerita propria , aut Peccatum
originale. Hanc tenente Antiquioribus Bonaventura, Albertus, Heliticus, Argentinas. Et explerique Scotist qui eum sequuntur, ego i Reeentioribus, Michael Medio , Faber,
tamen ex illis novi Professores probe erudi Pennotus Tapperia', rapiet onus, ireeitos aliter sentientes. Ex Auctoribus ei iam puὰ ex Societate illam ex professo tuentur Societatis ad hanc sententiam aeeedit Bellar Valentia, Vasquia, Beeanus, Amicus messius, minus, uate E, Henriquc et Ruia Toletus, Tanneius, de quidam alii. Dei hennis V ehenus, de plures alii. Hune etiam modum electionis admittit Non conveniunt tamen omnes praedicti Mat senius pursis in praedestinatione Ange- auistotes eum Thomistis in modo explicandi .hane electionem. Nam Suare vult quidem electionem ad gloriam factam esse anie prae-
visum peccatum originale, sed quoad eos qui electi non sunt in hoc signo tantum vult illos esse negati v reprobatos, id est, simpliciter non lictos, nulla adhuc ex parte eorum data aula. At Alvare eum pluribus
I homiliis statuunt Deum in hoc signo α-teros non electos positive exclusisse a lolia, necdum tamen destinasse ad supplicium ante praevisionem peccati originalis. Verum econtra quoad originale Bellarminus, uir, Toletus, Tannerus, nolunt diteretionem salvandorum a non salvandis factam esse ante praevisum peceatum originale, sed in ipsum originale praevi vim reserunt reproborum exclusionem a gloria aeterna.
Sed bene notandum est, hoc discrimentorum . iiatuens Angelos bonos non nisi post praevisa merita electos, malos vero post praevisa demerita reprobatos. Sed priorem modum electionis ante praevi a merita docet habere locum respectu hominum secretorum
a maiIa damnationis post praevisum peccatum originale. Acceisit etiam e Sectariis ad hanc secundam sententia Arminius ProseiIO Leydanus, quique eum sequuntur Arminiani quota adultos Sed quoad parvulos in eo graviter errant utra Calvino mominaristis, quod infantes natos ex parentibus fidelibus
velint in fallibiliter salvari sine respectu ad
Baptismum qui , inquiunt illi sunt filii
Abrahae, de in ejus faedere comprehenduntur, alios vero qui non sunt filii parentum fidelium dicunt ob peccatum originale esse reprobatos.
219쪽
2o2 ANTE, AUT P OSTDcnique teri iani sententiam inter prio res mediam cum paueis aliis excogitavit Arubal, 6 Granadus, qua praedestinationem statuunt non ante, aut post, sed simul cum merios absolute piae vilis, sic uti iis uno simplicissimo actu, absque ullo rationis ordine sive per aequivalentiam ad actus nostros sive per ordinen objectorum, simul decreverit merita gloriam. Nam loquiunt, viniendo dare gratias quas per scientiam me di iam novit ore efiicaces, vult etiam mei ita , in meritis deeernit gloriam. Sed cum Theologi passim etiam hujus sententiae auctores, aliquem ordinem di re totum secun dum rationem ubinde in divini actibus admittant, nulla est causa cur ordinem illum in divina praedestinatione olfendum censeant. Si enim tinis live gloria quae decernitur, non sit aliter eoncedenda nil praevisa conditione meritorum, prius rimino est eo oscere merita ponenda, quam velle absolute dare gloriam per modum mercedis, ut in s. sequenti latius e xponemus.
Ex his pater, huic Controversiae principali pluic, quaeitiones gravissimas esse a-
nexas, de nomio Mim illam celeberrimam de auxilio statiae issicacis. Nam homiliae ut salvent in lallibilitatem decreti divini de salute electorum ante praevisa eorum merita sub- ordinant illi aliud decretum quo Deus praedi finivit suis electis omnia Ingula opera meritoria saliena quae peccatum non suppo nunt)cum non velit eos sine meritis salvare: Haec autem merita ut in fallibi si ter obtineat Deus, decernit electis ad bene agendum auxiliacia caci ct physice praedeterminanisa
in tempore pri standa. Sed quia hujusmodi
auxilia ex te prae determinantia voluntatem
humanam ad actus meritorios visa intaliis minime caua libertate consistere, eae peruri Auctores Societati essit ac iam gratiae cum libertate humana alia via conciliare
auxilio scientiae mediae. Et hinc originem sumpsit gravissima illa eontroverita inter Thomilias de auctores Societatis de Tea
eia statiae, quam supra ostendimus Romae
passi; IS MERITA.eoram summis Pontificibus saepius venti latam pag. 186.
II. tenditur Elei tionem adg iam flectum fuisse post praevisa lectorum merisa.
D robatur prim b. ex Scripturi Matth. ΣΠ
Venite benedi ti posi dei praeparatum obis regnum a conpitutione mundi Esurivi enim cydedisti mihi manducare G ς Ubi assignatureausa electionis ad gloriam, quod ab aeterno praevisa sunt optra bona, in tempore acta piae standa. Respondent atri, assignari hie in extremo judicio aulam actualis pollissionis regni
caelestis, non uti praestata iii iiis live praedestinationis qua illa possessio ab aeterno
de eernitur, de qua alunt i mente Chiisti nullam in loco citato alentioncmi ti.
Contra primo Patros sententiam Christi de ipsa Praeparatione intelligunt hi ylosso
musiom. 8o eam sic explicat: Nam ante .
quam, inquit, nati esse iis qina sciebam hujusmodi vos futuros haec a me itere praeparata. Ubi non poli ilionem tantu in , sed ipsam praeparationem re Uni dicit decreta Arob piae visa merita, per quae sciebat dignos fore regno caelesti. Secundo ipse textu hoe sua dei, quia addit , Ite maledicti in ignem aternum, qui rapa rata est Diaboli, Certum est autem praeparationem aeterni ignas non solum ordine e eeutionis, sed etiam intentionis decreta propter praevisa demerita; deberet autetit illa ratio urgentiis in quae ogat nos asterere in eodem loco Scripturae verbum illud Pr para. tam diversimo. Eaccipi nee posse utrobique in eodem sensu intelligi. Secundus locus est ad Rom. 8. Quos praseivit praeestulavit conformes per imagini illi
sui, quos aurem predestinavit hos o vocavit. Ubi Apostolus videtur asserere praescietitiam meritorum esse uomodo causa melcctionis, electionem aeternam causam vocationis diadon λ
220쪽
PARs Q. Cotta 3. DE donationis gratiae in tempore. Quia sensus est ex mentem Ambrosi P. s. de de cap. 3
Apostolus ait,quos praescivit, despraedestinavit; non enim ante praedestinavit quam prae scivit, sed quorum merita praescivit, eorum praemia praedestinavit. Obiiciunt priamo adversarii Scriptura Econita supponit institui electionem ante merita, quia ipsa merita vult proficisci ex illa gratuita voluntate dandi gloriam. Probant id primo Ex verbis Christi Lucae a. Nolite timere pusillus rex, quia complacuit Patii veliso dare vobis regnum. Ubi decretum dandi re Pnum assignat ut causam antecedentem cur debeant este securi de meritis di gloria secu
Respondeo, cum Christu ibi sit locutus ad omnes discipulos, imo ad alios omnes qui
credituri erant, ut patet ex sequentibus, ve rosimile non est voluisse revelare omnibus electionem absolutam ad gloria, eum ibi fuerit etiam Judas, ct alii forte plures reprobi. Indicat ergo non decretum abiblutum, sed voluntatem antecedentem quantum est ex parte sua essicacem eonserendi regnum exleste, si illud inerti fuerint ac ii diceret: Nolite esse soli et ii de rebus temporalibus ese iam si omnia vendatis qui ait Pater Caelastis fuerit tam liberalis ui voluerit omnibus praecipue fidelibus donati regnum Caelorum quantum est ex parte . a. de media superna turalia i mulio Vis subministrabit haec temporalia. habebit curam ut qui relinquunt omnia propter regnum Caelorum non destituantur cibus ad vitam necessariis.
Obiiciu , t secundo pio tua sententia illud Christi Joan. s. Non os me elegistis, sed ego e ei m&e: quod videtur sonate electionem
Respondeo ibi non agi de electione ad gloriam, sed ad Apostolatum taedicationis Evangelii, ut exponunt Patres apud Maldo natum vel ieeundum Augustinum , agi iurde electione ad gratiam. fidem quae sine elector uias meritis acha est. Frusia autem conanta Adversarii loca multa ex Euanzelio P RaDESTINATIONE. ros congerere . quia non agi in illa de absolui ac lectione ad gloriam, sed de conditionata, si nempe per levetent in bonis operibus i quia Christus noluit Apostoli ab olutam i lectionem revelare, quos jubet timere ne tanquam uri nocte fidicium adveniat. Obiiciunt tertio, tanquam praecipuum suae sententia fulcimentum locum Apostol ad Romanos . Cum nondum nati fuissent, aut aliquid boni egissent aut mini ut secundiam electionem propositum Dei maneret non ex operibus, sed ex veram dillum est quia maν ferriet minori, sicut friptum est Iacob dilexi Esai temodium habui. Ubi Apostolus, sicutis in toro capite, ostendit negotium salutis non esse volentis, aut eurrentis sed miserentis Dei. quidem sine respectu ad merita, aut quaecunque opera quoad intentionem conseren- di gloriam.
Respondeo, negando illam esse mentem
Apostoli. Et sane non pauci si explicant illum locum,ut non velit Paulus agere de ei lectione live ad gratiam, sive ad gloriam, sed tantum ad bona quaedam temporalia, ut ad opes splendorem I regnum obventurum familiae lacobi prae posteris Esau live Idumaeii . Veleerte de electione ad peculiares favores genii Iudaeorum piae aliis Gentibus a Deo destina os . Attamen, eum Patres, ' maxim S. Augustinus saepius explicent illum loeum de Spirituali dilectione gratiae dico etiam Apostolum hic agere de speetali electione, non immediate ad gloriam sed tartum de erectione. vocatione ad fidem, de gratiam Christi sine respectu ad ulla merita praecedentia, aut etiam in futurum praevisa, mulio mimas ad opera legis ab que gratia Chiisti, de quibus tamen Iudaei sibi prae Gentibu gloriabatur. Hic eniti erat scopus Apostoli. Non
posse Iudaeos jure eonqueri quod prae illis
Gentiles eligerentur ad sidem, gratiam Christi, etsi Iudaei non vero Gentiles opera legi d caeremonias haberent. Quia nempe hujusmodi electio ad fidem aratiam Chrisnon procedit ex operibus, sed ex vocati- C et ne,