장음표시 사용
221쪽
unum prae alio, ex gravita tantum voluntate, ad fidem adducit Ac demum eoncludit hanc vocationem electionem ad primam fidei gratiam, non esIe volentis neque ei irrentis, sed miserentis Dei. De et e ctione veto immodiata I absoluta ad gloriam hie non agit Α-postolus. Quinimo probabile plures aestimant , sau , qui dicitur hi odio haberi, aliosque plures ex semine Esau oriundos ad salutem dc gloriam perveniese. Et hane expolitionem hujus loci amplectit ut S. Augustinus puaest.2 ad simplicianum. Denique adverte, plura Scripturae Patrum loca, quae adferuntur pro electione ad gloriam independenter a praevis electorum meritis aliud plerumque non probare,quam praedesinationem omnino complethium p- tam non es le ex meritis, cum illa se accepta involva ctiam electionem ad primam gratiam; ante hanc autem gratiam certum estin ulla incrita posse prγedere,cum omne m
ritum gratiam aliquam supponat, ieir
eederetur in infinitum, ut prinei pium meriti caderet tu idem meritum, quod omnino repugnat his ita resolutis, Probatur secundo nostra assertio, Ratione validissim, pro qua assumo Fundamentum cx diametro eontrari uni illi quo nititur sententia opposita. Qui ordinia procedit non prῖus intendit absolute finem quam media quando recta ratio finem proponit perna dii in praemii Sc mercedis ab alio obtinendae:
alqui Deus proposuit gloriam pedi modum
mercedis ergo im prius absolute eam intendit quam alterius merita praevideat, sine quibus gloria non obtinetur. Prob. major:
Quia qui proponii finem per modum memcedis, debet move i ab ipso merito tanquam medio ad dandum finem, eum meritum sit
causa moralis dantem movens, ad inferendum
finem, sive gloriam, quae per modum mere dis operi meritorio respondet. Ergo non potestante praevisionem meriti abso livPin. tendere ut alter habeat sinem sive gloriam, quia tunc non in Oxeretur merito, sed omnino gratis conferret. Unde hae duae voluntates videntur pugnarea Volo antequam
piae videam merita tu ille habeat gloriam, de , volo ut habeat loriam propter inerita. ita voluntas dandi ex justitia sive ob merita, destruit voluntatem elargiendi gratis, sive ex
liberalitate. Respondet Suare El. . de auxiliis e. s. art. 22. aequivocationem involvi in voee Gratis,.
sive gratuita voluntate. Quia aliud est Deum eligere gratia aliquos ad gloriam, aliud eligere ad gloriam graiis onferendam dicit autem Deum habere in eligendo priorem
non posteriorem oluntatem olim igitur doeet Deum habuisse aliquam volunt rem gratis ei rea electo tum gloriam, illud Gratis, vult se tenere ex parte actus Dei,
non ex parte objecti sive gloriae gratio
eonferendae. Ut quando aliquis vult vela de re equum amico, illa voluntas non est dandi equum gratis, sed tamen est gratis concepta, quia amicitia e seritotes quod equum velit vendere.
At eontra, Nos etiam concedimus in Deo ess e gratuitam voluntatem proponendi
gloriam per modum praemii obtinendam. Sed haec est generalis, reprobis, electitque
communis, nee tali voluntate ad praedestinationem electorum Suare esse eontentus, eum ex illa Deus nee numerum, nee 9radus
electorum scire possit Vult ergo Deum absolute deerevisse ut Petrus d Paulus eonsequerentur gloriam propter merita Dat tale decretum, si sit absolutum, non est immedi ata absoluta intentio sinis, nisi in ordine ad illud decretum praevideantur ipsa meritalibeth futura. Si tu insistendo exemplo contra nos allato, nulla potest esse absoluta, luntas vςndendi equii ante praevisionem protii, sed tantii conditionata, volo quantum est ex parte mea evnim pretio eonferre et quod
si is qui emit sit pauper, de non possit solvore nisi preeunia sibi liberaliter data a venditore, sciat venditor aeeepta peeunia illum empturum, adhue manet, non posse absolutὶ
intendere ea ditionem equi, quae pendet ab
222쪽
PIRS . ONT. 3. Ementis libera voluntate, nisi per hoc quod ptius videat alterius voluntatem equum sibi pretio accepto eo inparandi. Obiici uti non pavet, contrariam nobis esse S. Augustini aut horitater'. Sed de ipsius mente in hae quaestione ne eps est utrimque
dimicatio, ne decretoria sententia, ut em .dite ostendit Elim Neus in Prodromo Velitari pari. i. Certe e lactioni post praevis a me. rita videtur non ob l iri favere liF. i. ad
Simplicianum quasi . a. Nemo eligitur, inquit, nisi jam distans ab illo qui reiicitur, unde quod dictum est, quia elegit nos Deus ante mundi eo stitutionem, non video quo modost dictum, nisi praescientia. Porro a quis opponat hanc claustrinam, de
praedestinatione post praevisa merita, aliquando in Acade naia ovaniensi inter alios articulos eentura tam fuisses: Respondetur, Censuram illam mi dem eassam de tritam a Sixto V. declaratam esse in mandato illius justi edito per Octavium Episeopum Calatinum Nuntium Apostolicum, di Lovanti promulgato anno is 88. Cujus sincerum tenorem, ut gratiam raestem, hie ex parte subiteio Statuimus. 9 ordinavius a per aristolica scripta mantamus, ut nemo, cujuscunque Ordinis, gradus, conditionis, via dignitaris existat. debis Assertionibus contraparsis in alterutram partem ita disputare vel Doctorum authoritate nius partis
asseritones consitu ite, alteriusve refellere , aut impugnare, vel ulu sti pictaris, aut nec italis perextu de his loqui .hiibere vel dicture in poste
rum altentet, ut ausu temerario eas hareticas, s
spectas, o periculosas esse . . . donec aurinitata Apostolica maiorici simia fuerint, Iirmare pra-samat meas qui Ἀρηira feriri sciat se excommunicationis lata intentia panam qua nisi
in mortis articulo constitutus a nullo praterquam
a Romano Pontifice valeat absiνi incurrisse.
Quinimo admittunt plurimi hoc tempore viri doctrina ae pietate illustres, hune electionis modum magis esse eonsentaneum suavitati gubernationis divinae quam ipse Seripturae saepius explicant admodum Prin-eipis omnes ad cursit invitantis, licto P EAEDESTINATI CNE. cibus praemia proponentis, quem sane magis
lacet ante cullum certos vicines non defi-ia ire, sed expectare victoriam antequam delignit victores etiamsi forte pro sutiam a sua poti state pos it ille Princeps aliti, procederes Acir caeteris huie doctrinae pim dus adit ei: non leve stifctagium illustre viri sanctitate
docti in illustri Illini S. Francis et Saleiiij qui in Epistola ad P. Lessium, cujus aut ho-
graphum servamus, hanc sententiam vocat antiquitate, suavitate, dc Scripturarum authoritate nobilissimam, quam, inquit, semper ut es misericordiar, ae gratiae magis eon. sentaneam , veriorem , de amabiliorem ex
Reiiciun eadem Eleictio ut e conjunctam
cum Reprobatione non etictorum.
DU plox statuitur, ut diximus, reprob
cio, una negativa, sive non praedestin tio, altera quae sit positi Wa exelusio a gloria
a terna . Suare reprobationem negativam ,
quam sustinet, statuit in actu positivo, quo Deus voluerit aliquos nou eligere ad gloriam sie ut sis omissio fuerit objectum divinae
volunt . hane statuit ante praevisa demerita Politivam vocat, decretum excludendia regno maddieendi paenis . . Thom istac muli ante peceatum praevisum ponunt positivam exclusonem a regno caelam. . Contra hane sententiam sic argumentore
Sicut electio absoluta ad gloriam est virtuale decretum procurandi media salutis; ita absoluti antesidens exelusi, gloria est virtualis intentio quaerendi media per quae aliquis salute excludatur. Atqui illa media sunt peceata Ergo Deus determinatur ad procuranda peetata illis quos reiicit, seligendum gratia ineongruas, ea intentione ut essent inessicaees, ne eontingat ipsius d eretum frustrari, si aliquis forte non electurirreperet in numerum electorum. Suarer hae ineommoda evitare conatur. .
asserendo reprobationem suam negativam
223쪽
non esse contra tram voluntati antecedent cxparte sua salvandi omnes, sed opponi voluntati absolutae salvandi aliquos, quos vult tantum relinquere eommuni providentiae gratiae non assici erga illos particulari illo a flectu quo prosequitur electos. sed contra io modo eumque explicet suam ne salivam reprobationem, equitur ex ea absoluta impiij sibilitas perveniendi ad la- Iutem Nam ipse Suare hic lib. . cap. ult. o. 8 dicit non esse in potestite hominis cumri probatione negativa actu ponere salutemae: ernam atqui nec est in ejus potestate ut non fueri reprobatio, quia nulla datur ejus causa ex parte hominis, ut fatetur ibidem cap. s. Ergo abibliue non lubest potestati alistio ininis obtinere salutem. Neque hie locus est sentui composito aut necessitati conle-quenti: quia, ut dixi, ante edens illud unde sequitur impotentia salutis, scilieet reproba tio,nunquam fuit in potestate hominis quando autem antecedens unde sequitur consoquens non est ab lolute in potistate, nec eon sequens esse potest ' quo argumento Suareet ipse urget Thom istas in physi ea praedeterminatione unde ulterius tam parum inellisi videtur in hac, quam initiori seruentia quomodo Deus ex parte sua cupiat senta alvos fieri. Neque ad levandam diiu cultatem quidquam hie juvat scientia eonditionalium, sed potius eam aggravat. Quod ei amicus sciat, si negem alam gratiam Petro labetur in peccatum, facit tantum ut Deus cui decreti non eligendi fiat iam quasseeritor denumero non electorum, cum sciat quas gratias negare dc beat, ne illi quos non eligit ad salutem ier veniant. auari enim eap.7. circa finem, satetur hane caulale esse veram Deus permittit hune peccare, legat auxilium quod novit congruum, quia non elegit eum ad gloriam. Ergo scientia conditionalium tantia se ivit ad neganda auxilia congrua, ad od determinatur Deus ex vi decreti quosdam non eligendi.
Itaque ex hactenus dictis colligitur hae eaeone usio Electio ad lotianis reprobatio
P R E. SA 5RITA. ab illa,neque sit ante metira vel demerita ab solute praevisa, nee simul . sine respectu ad ordinem ictuum divinorum . rgo nec ei seisi illam fieri post merita absolute praevisa,
modo hactenus cxplicato. Alia de praedestinatione Calpiniana evidenter se futata videri possunt supra trail. 2. cap-2. deinde, operibus, gratia, praedestinatione pag. io a.
CONTROVERSIA QUARTA.. De Gratia Didinina.
l Nier octores Catholieos etiam hoc
tempore variae, gravissimaeque controver-
ii asi tantur de Graiiet divinae virtute, ne-eissuate, sufficientia, Edacia dee. Horum doginata inter se non parum dissidentia ne- ccile es a damnatis Haereticorum erroribus accurai discernere, i singularum opinio num Auiliores a fundamenta eognoseere, in contingat divini verbi ministros, dum
aut orthodoxos docent, aut aeterodoxos
oppugnant at quid de his imperii pro-
Fue uni hae de Graii praesertim sussilienti,
illitati, eontroversiae, inter eleberrimas quaestiones eo ram Summis Pontificibus Roma disputatas circa annum is . in Articulo . 6 8 qtiae quindecim propositiones summi Pil putartium contentione eventilataseontinebant. Fucrunt de de his instauratae lites Bajanae, aliaeque cum his con eatenatae. Nee desunt de iisdem hodie a terrima plurium Seholarum certamina, quae in decursa distinctius prolcrentur.
224쪽
Post quiram hae pestifera haeretis e Ee- eleua reprobata est non ii potuit penitiis aboleri quin aliquae ex ea Reliquiae subtiliori veneno lutam os inficerent hi dictis uni semipelagiani. itaqii Semipelagiani, admisso peceato originali is imoeeillitate naturae, quae in te gra fuerat in Adamo docuerunt aliquam I. I. qualesiae ea errores Pelagi' c. Ratia actualis rem dici rur, donumaturae trusebitum petuliariter conis. tens ad ea: itudinem supernaturalem. Haec gratiam Christi ad salutem este necessaliam est comiti uni docti in aTheologorum . quam sed eam subesse voluntatis nostrae arbitrio, vis alii er nonnihil lensit e Bajuna intra pate- eo quod per initium viribus naturae creden-bit Delum itur illa notio gratiae ex Aposto di, quaerendi de e eam possimus obtinere. Et L ad Rot nanos cap. i. Si gratia Iam non ι probabilius est eos hane gratiam intellexisse operibus, alloiqui gratia iam non est gratia. Et non tantum de illuminatione supernaturali eo Minatur ratione muta lia ut ipsa beati intellec us sed etiam de corroboratione o iubo, sive elata Dei visio est donum naturae luntaris. De his S. Augustinus lib. de grati indebitulo, ita necesse est ut gratia quae ad xlib. arbit eap. si loquitur ut asserat eam obtinendam naturae in potentiam sub leo convictos eis illos Inflatores liberi arbitrii vat sit singulare donum quod naturae vires iiod Gratia divina non tantulo sit Dei sci- excedit. Lentia, ct natura, ediciat ut ex impleatur Dividit axe gratia in operantem, coo 4 lios ad hoe se convertere, quod gratia
perantem , excitantem, ad Iuvari rem p. ovi uecundum merita nostra detur. vatio modo concurrit ad istam vo: untatis Docuerunt seeundo , Multis praedicati creatae item in gratiam uis ientem , de eias Evangelium mere ob eonditionale praecora
Clieaarnuin Cluisti quadringente uir vim tmersit milius, in profissione dicitur
monathus, a natio, e Scotus Is tempore S. nitam bonam orim voluntarim; quin cinfantes aliquos de obtinc re apti linum, alii, vel Baptismo destitui, quia nempe piae cognovit cur fis rerent ricte usuros Augustini acerrito us Graiiae impugnator fuit: l bona voluntate, atque ita habituros ex in iistium edendi, alios velo non ri Mistrios, ideoque eaelo excluso latent haee ex Epist. Prosperi ad S. Augustinunt, ubi ita concludit Novo absurditatis genere dc non agenda piae scita sunt, & prae lalia non acta. Quod nempe insantes dicerentur prae ciri merito ite
actur, ex viribus naturae , cum a taxen lineo cuia illuini: cnu dimicavit id cin Augus linus, sue iuntque eius criores damnati a Concilio Palaestino, ab aliis in Affica, de in Gallia a Concilio Arausicano, variisque Pontificibus. Docuit Pelagius primo, russum dari peceat una originale, de infantes esse in eo statu quo fuit Adamus ante praevarieationem,qtiem gratia neino pota meritor e operari, nee involuit nihil nocuisse posteris, nisi solopcc fantis illi unquam Hetro actu opera tuli. candi exemplo. Docuerunt tertio Perseverantiam in bo- Secundo Infantes non Baptizatos habitu nis operibus ciustitia, ae tandem electio- ros vitam, daelicitatem peculiale aeternam, nem ad gloriam maxime fundari in vitibus sed in regnum caelorum non admittendos naturae credebant enim perseverantiam non Tertio, Homines posse per solas vires na esse peculiare donum gratiae, sed homines tutae legem Dei implere,in cognitis praecep per vires naturae persistendo in fide de desitis, sine adjut otio gratiae Salvatoris, ad eam detio salutis, posse illam promereri, ac plana perfectionem pervenire, ut non sit necessa- praedestinationem ad si otii quam nolebant ,
225쪽
zra ruas . CONTROR peculiari Dei beneplacito dependere, ne alias oret acceptor personu una. Ita habet Epist. Hilarii ad Augustinum M. ipse August.
lib. debens per ιν cap. 7. Neque refert quod Semipelagiani, ad perseverandum in adini plendis praeceptis, Dei gratiam requirerent,
quia eam volebant dependet a naturali per manentia in fide de desiderio salutis tanquam merito. Et hoc tantum sensu saepe damnat uua est, gratiam ancillari voluntati, eam subsequi, non autem praevenire e. Quae omnia solerter annotanda, ut natura gratiae, di docti in Catholica rite percipiatur. Ubi ad extremum adverte, modernos Seetarios hos quidem errores aversali, sed in ii. pientium more in altero extremo, soli gratiae omnia attribuendo, in gravissimas haereses prolabi dum dolent cum Calvino, in id quid fit sine gratia muli is modis contava inari gratiam Don consistere cum libet late a
necessitate sed tantum eum libertate .aco-
actione neminem a salute excidere posse post acceptam gratiau eonversionis, O alia errorum monstra, quae in Controversiis de gratia de praedestinatione supra notavimus.
supernaturali gratIae. STaius purae naturae est, in quo homo ranis
tum sortiatur perfectionis naturae debitas in ordinetur ad beatitudinem naturalem
distinctam a clara Dei visione. Hunc statum prorsus impossibilem esse post flatum, ita defendit Ian senius prensis lib. i. in de
statu purae nat ut possibilitatis istius assertores proclamet reos esse Pelagianismi doctrinae Angustinianae eorruptores, divinae iustitiae a providentiae evertores. Unde utinterius docet sine iustitia. bona voluntate ereaturam rationalem a Deo condi non posese, neque ereatura innocenti in iniustitia beatitudinem supernaturalem neῖari, neque polle morii ae miseriis obnoxiam relinqui.
Ex quibus aperi sequitur grat a divinamite non esse donum naturae indebitum. At eontra, omnino dicendum est, possabilem esse latum purae naturae. Estque haeceommunis Theologorum doctrina eum D. Thoma. I. part quaest. 9. art. i. talibi trequenter. Contenti Scotus in a. dist. quaest unica, Nominales, aliique Doetores, a Patres, qui ex illo ad Romam. s. Charitas
Dei dissus est in corditas iustiis tr Spiritum
Sanctum qui datus est nobis, deducunt gratiam actualem, a veram i justitiam esse singulare donum nobis indebitum ergo natu on
potest illam gratiam , quae ad justitiam acetiaritatem ordinatur, ita sibi vindicare., ut non possit sine illa creati Idque confise matur e S. Auguist notum alibi tum. lib. contra Maacimum eap. s. Homo ad Dei milii tudinem .icras non est verus silivi, ct icta scar ita filius quia non est natura.
Probatur 1. ex Decreto trium Pontificu contra Michaelis Baj propolitionem a6. Integritas prima ciea:ionis non fuit indit ita λι- m a naιura exaleatio, sed naturalis ejus conditis: ha pro p. Deus non potuisset ab initio talem circa reicinin E qualis nunc nascitur. Ergo ex sensu Eccle ita doctrinae Bajatue oppolito,potuit homo ab initio creari qualis nunc nascitur
absque sanctitate, de dono integritatis, qui
esset status purae nai uiae. Et vero ratio padocet, dona quibus .eonstituitur status innocentiae, neque esse proprietates naturaei manae per te spectatae neque ea ex meritis itali deberi eum hominis creatio nullum meti-
tum praesupponat, ae proinde nihil obesse suo minus possit in statu purae naturae donis illis orbata creari obnoxia concupiscentiae, is orti, iniserii statum hominis naturalem consequentibus munienda tamen
fuisset tune natura humana praesidiis ordinis naturalis, quibus possit peccata evitare. Obiicies prim , S. Augustinus libidepeccat meritis cap. est de passim in opere impellacho. alibi, agens contra Pelagianos utari
226쪽
centiae naturali annexa est sancit ita de gratia. Hoc vero argumentum nullius cret robotis ii possibilis isti status purae naturae. Respondeo primo laoc argumento nimium probari inde enim sc queretur quod Augustinus plus attribuerit naturae secundum . , quam ple Pelagius quia hic negabat natulae parvulorum etiam innocenti debitam esse adoptionem in filios Dei, ad veram architatem, loliam, ideoque in ordine ad haredona obtinenda alletcbat Baptismum esse nece star ut e quod si S. Augustinus vellet dona ista se debita esse naturae ut non possit sine illis creari, in efferenda ita tura longe Pelas una antecederet, quod nemo admiserit. Rei Diadeo igitur secundo, dum asse iit S. Auguilinus, si abesIet originale, in noeentiae naturali annexam fore Sanctitatem de gratiam illum procedere ex luppositione providentiae supernaturalis jam a Deo constitutae, promitiae de ustilia infundenda ubi non ellet obc peccati. Cum enim eo nune supposito non detur status medius inter statum justitiae de peccati, recte arguit contra Pelagi . anos si di eant infantes esse sine peceat originali illos esse in statu justitiae, adeoque frustra Baptizati ad justitiam obtinendam, aut peccatum expiandum. Hoc itaque die- tum S. Augustini juxta praesentem rerum statum nil ait facit contra statum purae naturae possibilem. Obiicies Secundo S. Augustinus lib. de Spirituis littera cap. 27. eontendit hominem naturaliter esse Dei imaginem, de statum, gratiae illi esse naturalem c. Hoc inquii, ,agit Spiritiis gratiae ut imaginem Dei, in,qua natui aliter facti sumus, in nobis restau- ,ret: Et lib. delibero arbit cap. ig. ait, ,enare, torqueri dee non est natura instituti, hominis, sed paena damnati. Ergo status in . nocentiae fuit Adamo naturaliter debitus, adeoque status purae naturae impossibilis. Respondemne g. coniequentiam. Sed ideo tantum tradit nos in imagine Dei naturaliter conditor, quia ipsa natura secundum se DE GRATIA DIVINA. 2 opeonsiderata est quaedam Dei imago de multo magis prout fuit in Adamo cum Sanctitate de facto reaia. Hoc igitur modo claddicitur, quod errare, aut torqueri, non sit secundum naturam instituti hominis prout scilicet cum tirgularibus Dei donis de facto condita fuit. I urcinatui aliter , non sumitur ibi prout opponitur statui supernaturali, sed illi qui est ontra naturam ct morales de fectus qui ea in comitantur. thae rationes solvuntur dicta quaedam aliorum Patrum,dui allerunt dignitatem illam Adamo fuisset turalem Mantum enim volunt eam iuisse Adamo eo ocreatam, sicut dicimus illum naturalem esse haeredem coronae, cui contingit naici cum jure ad regni coronam, quamvis
absoluie sine isto ut e nasci potuerit.
CONTROVERSIM QUINTA an qualis det M Gratia Sussiciens.
Exponitur satus Controversiae.
Ratia sussciens lumi potest prout op xponitur inli Teienti, quae ad eri uiueffictum,. g. ad amorem Dei nec proxime, nec remole iussicit. Gratia vel sussiciens huic opposita talis est, ui possit vel plox iure, ut remole certum actum v. g. Dei amorem inferre, proxim quidem. iiii aeter eam alia gratiai nn requiratur, remotὰ vero si non suniiciat petri e ad amorem eliciendum, possit tamen suificere ad aetum fidei, vel alium, per quem obtinebitur gratia ulterior ad Dei amorem requisita. Sed communius Gratia sussiliens aecipitur pro ea, quae opponitur taliae enicaci, estque
talis ut possit voluntas cum ea exercere ac tum ad quem conceditur, de tacto tamen cui non exercet,& haec dicitur talia merEsuisiciens; nam gratia uicax non tantum est Iuliiciens, sed etia semper c um actu tonnexa.
227쪽
De gratia ergo mere sufficienti hi quaeri J Seu inquies, . Augustinus lib. a. demus. An jam in statu naturae lapsae talis actur, I bono persever cap. 4 de Tyriis Sidoniis quae cisectum suum non sortitur Negat prin. 5 Calvinus lib. a. instit cap. 3 alserens
Omneni gratiam internam esse seriam Messitatem dari tamen vocationem externamat qua nido incificaeeai,cui dum voluntas non
obtemperat peccatum admittit tametsi ad obtemperanduin gratia in terra destituatur. Secundo docet Jan senius lib. . de stati a Christi cap. i. Ei data fuerit Adam, de Angelis nullam tamen iam in statu naturae pro uneia r Quoniam' ut rederent non erat eis datum, etiam unde crederent vi negatum. Respondeo S. Augustinum tantum negare Tyriis datam ess e gratiam quam Deus praevidit fore efficacem, sive qua erant actu
eredituri non negat autem datam esse aliquam suffacientem neque ait redituros non
fuisse si habuissent gratiam Judaeis concessa,
cum Christus credituros diserte affirmet. Eodem picta illud Proverbiorum eap. I.
lapsae eoncedi gratiam sulficientem quin i l νοcavi renuistis. Et ad Rom. 2. An divitias multi estica v. g. nunquam dari gratiam , bonitatis ejus, ct patientia, o benignitatis con- proximὰ iussicientem ad amandum Deum temnitis Atque alia non minus marii festa quin amor ille a voluiit ite eliciatur. Hines Scripturarum oracula, quae toties inculeant, istam g aliam vocat perniciosam, inutilem ieecantibus dari gratiam eum qua poterant lapsorum reparationi, dc monstrum quod ' rei tesoperari, nisi illam propriae volutatis at-dam singulare gratiae, novumque sinu Au bitrio cassam is influetii olam reddidissent. gustino Patribus,&D. Thomae incognitu, His eonformia sunt Conciliorum de et ela,
a Pelagianis excogitatum Asserit quoq: lecy ac novissime ridentio sessis cap. ii ubi sentire in hoc Alvare et Zumel, Malios ho- dum docet, justos posse per bi istum piem stas Certum vero est illos in terminis do i vivere, o proficere, subdit rationem Deuseere dari de facto gratiam veteribi ficientem, ' enim semel justificatos non deserit ni b iis privi omnino tonari ut eam componant cum desilaim: Et cap. 3.docet justi si eatos in Dei physica praedeterminatione , quam aiunt ad i auxilio fit missimam pem colloeare debere, omnes actus requiri. Deus enim inquit, nimis illius gratia defue-yint, sicut capit opus bonum ita et ciet. In qui iabus Concilium aperi E supponit iussis piae beri gratiam sufficientem, defectum bonae operationis in nostra iantum voluntate
Robatur primo ex Scriptistis Matthaei l residere. Subi ribit diser: S. Augustinus tum saepe
alibi, tum l. o. trium quaestionum. q. 68.
I. II. Admittenda es Gratia mere Suffciens.
II. di in Tyro. o Sidone Iacta fuissent vimures qua in vobis pridem in cilicio a in re panitentiain ego ut Ubi Christus exprobrat ju Nic illi, inquit qui noluernm renite debent a daeis quod non fuerint converti ad paeniten . reri tribuiri sitiaiunm sibi, quoniam ut inirentriam eum illa gratia, eum qua Tyri, Sido scati, erat in eorum libera potestate Idem ex-nij, si eam habuissent, paeoitentiam egissent. primi lib. i. ad Simplicia oum q. a. idem fu-Atqui illa gratia fuit ut ficiens ad paenitendu sius urget tract. 3. in Joannem, ubi docet, eum illa enim Tyri L Sinoni actum paeni i Deum impertiri potestatem ut possinu filii tentiae elicuissent ii iis eo ne Ia fuisset. Ergo i Dei fieri per gratiam hominem et per illa talis est ut potuerit in Judaeis eis, tum cliberum arbitrium gratiae obluctari. habere, quem tamen sortita non suit alias, Postremo, vetitas hujus doctrinae invicte eontra eos iniqua fuisset Christi exprobratio 1 probatur, ex eo quod inter quinque propos cum ea gratia actum paenitentiae eliceres sitiones an lenii haec ut hae raetica damnatur:
Imerioris ratia in flatu natura Ua nunti am
228쪽
pax et . CONTI DE GRATIA SUFFICIENTI.resi itur. Hae enim propositio in sensu au
thoris asserit, gratia in temper habere omne est istum que in hic nune obtinere poteli, de ad quein a Deo conceia itur, licet non causet effectum ad quem actu non datur, aut quem in aliis elicia instantiis obtinuisset itaque ex damnatione praedictae propositionis i. sensu aut horis, satis liquet desinit uni ellc, interiori gratiae aliquando retisti sive ea ira non habete effectum quem hic Id nunc obtinere potest, ct ad quem conceditur atque adeo dari giat iam mei e sufficientem: non e- ni in ricte dicitur resisti gratiari nisi diuitiando illain cffectu ad quem hic di nune a Deo
Obi ieiuni Adversari contra gratiam merὸ sufficientent, limo, Haec gratia uinciens, est illa gratia P bilitatis a Pelagianis olim aliarta de ab Augustino semper reprobata
Secundo Gratia sussiciens a natura requiritur ad non peecandum et Ergo est naturae debitari si est debita ergo non est gratia . crtio
quentia Fatentur enim adversarii gratiam purὸ iussicientem in Angelis non fuisse monstrosam eis eorum vitio non fuerit sortita cffcctum: idem ergo de nostra admittendii est, quia quantum est ex parte, virtute gratiae potest sequi istectus, Id facto alia gratia huic omnino similis actum bonum aliquando operatur. Monstros igitur tantumellit illa me uicina, aut gratia vi cujus nullus absolui Ecurari, aut uva ii possit Plura de hujus gratia natura , necessitate de distinctione a gratiae Ecaci, ex dicendis magis elum
f. III. An detur Gratia sufficiens omnibus, etiam obduratis , ex ecaris, ct facientibus quod in se es viribus naturae. DE bii quaestionibus variae sunt Doetoria etiam Catholicorum sententiae. Negat talis gratia suis ciens nunquam lottitur fide Ariminensis contra comni uniore ui,dari gratum Ergo est aliquod inutiles monstrosum iam sussicientem Infidelibut quibus Chri- genus gratiae, qualis esset medicina quae nulli stus non innotuit, quales erant Philosophi unquam prodesset Ut haee, d his assinia bre gentiles, P ato, Aristoteles dec. Quo ad ob- viter dis lolvantur duratos, Bellar minus Suare et Ripalda, He- Respondeo ad primum, Duplicem dari lice e asi runt hane gratiam etiam concedi possibilitatem bene operandi, aliam fundala obduratis .excaecatis. Infantibus sine in solis viribus naturae, quam in Pelagianis iaptismo morientibus non tribui suificien- Augustinus eoi stanter oppugnabat lib. de
natura de gratia Gip. ii o alibi Alia est pol- sibilitas quae tantum habetur in natura per gratiam adiuta, ct hare in ludit gratiam sussi. eisntem qua natura fit potens ut rectὸ operetur etiam pro eo tempore quo negligit gra- tiae cooperati: hane di serie tuetur Augusti,nus eodem lib. de nat. Sc grat cap. 43 Ad secundum, Negatur ultima conlequentia Si homini justo debetur gloria, hae e tamen vera est gratia. Quia igitur gratia sussi ciens debetur naturae, non prout est in se. sed tantum naturae supernaturaliter elevatae, hinc vera est gratia de naturae secundum se spectatae omnino indebita. Ad tertium, Neganda est etiam conseti remedia ad salutem doeet Ariminensis, Scotus. Vasque 2, o quidam alii: Ermat Suartet, Lessius, Heriee,&alii plures. Pro harum quaestionum relblutione. Dico primo, Datur omnibus auxilium aliquod sussiliens saltem ad non peccandum, dum actum peceaminosum formaliter exercent. Haec thesis est certa, contra Calvinum. ac Lutherum. ne non adversus Ian senium
libi. de gratia Christi cap. 13. qui id negat de infidelibus obcaecatis, pluribus Iudaeis, de aliquibus justis.
Probatur, Quia si homo, dum formaliter peccat, ea reret inni auxilio suis cienti tam ordinis naturalis,quam sui ei natu talis ad non peccandum, Deus praeciperet illi rem
229쪽
ziz ARS . Om s. DE impossibilem, nempe servare praecepta quae
nequeunt sine auxilio sussieienti impleti. Atqui hoc repugnatTridentino Seis. 6.c. II. Deus imp lilia non jubei, Di jubendo monet Iactre quod sis. Tretire quod non posi: s.c
adjurar ut popi . Hinc damnata est Baii Prop. 6 q. Homo peccat etiam a uinabiliter in es quod
necessati . facit. De hac docti ina, quam ipsum
rationis dictamen aversari videtur, plura diximus supra pari. I. tract. 2. contra pia positio m m primam ex s. damnati . Di eo secundo. Nulli adulto etiam obdurato, aut excaecato, statuit Deus denegare gratiam sufficientem ad eonversionem, Talutem sed paratus eam omnibus dare
si vel ipsi vel alii ponerent eas circumstantias in quibus solet Deus gratiam praebere, qua lassunt praedicatio Evangelii. exempla majorum,cte ita cum D Thoma docet lentis. Seo. rus, Vega aliique Contra Medi nam, Ri 3isensem, ct ii oldam alios, qui volunt Deum statuisIe quibusdam, ob normia peccata, eonversionis gratiam negare;sleu poterat Llis in eo statu in spe veniae vitam ausetre. Probatur nostra assertio. Qitia Deus in Scripturis passim is sine exceptione invitaton ines peceatores ad poenitentiam ut Ezechielis 8. Nolo mortem peccatotis, sed ma is ut
convertatur c vivat. Et 2. Petri c. 3. Nelens
alterio perite sid omnes ad anitentiam conperti. Et de ipsis ei iam in scelere obduratis id indicat Apostolus ad Rom. a. allorens Dititias lenitatis Dei concedi iis, qui secundum duritiem, O inpaenitens cor thesaulia a ut sibi iram in die irae. Non est et satis sincera ita omnium invi ratio si Deus politivὸ decrevisset quibusdam gratiam ad paenitendurn uisitientem denegare. Hinc Cone ii Senone olei deereto fidei
cap. 3 . Deus inquit, semper in promptu est, ne momentum prato it in quo non est ad ostia r. m. pulset. Ne rei eri quod Deus quovis instanti possit juste peccatorcm, sine spe paenitentiae, ad balathrum deturbare. Quia quamdiu vult NIum res inquere viatorem, praeceptis subii.
cere, statuit etiam illi dare auxilia sussi: ten. GRATI S AEFICI ENTI.tia, ut possit reeone illari alias ad hoe tantum viveret ut line spe salutis pollit sibi peccata, paenas aecumulare, in quo esset plis damnatis infelicior. Obiicies pii in O Varia Scrip:urae loca, in quibus dic utitur quidam elle a Deo excaecati de obdurati. 5 dari in reprobum lentum, nee posse eredere, aut sanari in modo saepe etiam loquitur Augustinus, ideoque asterii Pharaoni obdurato peccatum non imputari.
Respondeo, haec intelligenda de excaecatione, de obduratione tantum per milliva, impossibilitate morali conversionis Deus enim permittit aliquando magno peccatores obdurari, perire , non negando illis adjutorium iussi: iens, sed subtrahendo speciale auxilium eum quo pravid et ad petili enitam movendo ii illo instrueti fuissent ii eua permittendo aliquas peccandi occasiones, aetentationes iis obvenire, cum quibus dissi illima redditur eorum conversio ne majori
gratia, qua se indignos reddiderunt. Et de hae majori de eis caci gratia, non vero de suistienti, intelligendus est S. Augustinus, aliique,dum aliquando asseetunt induratos gratia destitui . . Obiicies secundo Stetius obdurationis in peccato, oppcinitur statui confirmationis ingratia. Aiqii sic confirmati nequeunt piceare. Ergo eontentaneum est ut obdurati defectu gratiae tu queant converti. Responci eo dista uiato antecedente, negando consequentiam uae ilius enim diu, concedit favorem eo a patibilem eum libera tendentia ad gloriam, quam infligat paenam cum illa tendentia non consistentem Satis iraque statui confirmationis opponitur status obdurationia, per choralem impotentiarneonversionis, qua obdurati a spe gloriae mutatum removentur, etsi non penitus exclu
Obiicies tertio, Peceatores multi, in paenam peccati admissi, a Deo tibi: a morte puniuntur; imo aliquando in flagranti delicto
dum cccant vita abripiuntur. Atqui non
230쪽
ARS . CONT. 1. DE Gῖpparet quomodo tune aratus sit Deus hisu sit sussicientem gratiam qua possint con
verit Ergo ea aliquibus regatur. Responde negando minorem Nam eum isti uti Lod obii repentino bene eo tisi stir, quod laeus i x pati sua fuerit paratus suppeditare gratiana, ii paenitendi occasio occurisset v. g. aliquis peccatorem ante mort cm ad incinuisset aut ipse de periculo mortis cogitasset priuiquam ipso peceandi exercitio se
constituit in illo statu eum quo ulus gratiae non conlistit. Non inim dicimus quemlibet Omni mo in ento, dum dormit, aut nulla incidit salutaris cogitatio. gratiam proxime tu Lficientem in promptu habere, sed dum adest praesens oecaui se determinandi ad bene aut male agendum. Fxtendi potest hae doctrina ad Infantes sine Baptismo xljnctos,quibus Deus quantum est ex parte sua, prospectum eupit de Baptismo tanquam remedio ad salutem sufficienti Asierit enim Apostolus I. ad Timoth. 2. Deum velle omnes homines salvos fieti: merita Christi ex parte sua. in actu primo tam latὸ se extendere ad omnes salvandos, quam peccatum Adam ad omnes perdendos. Et quamvis non raro eveniat aliquos infantes Jnterire absque Baptismo, id per accidenseontingit, ex eo quod eorum parentes ad ea loca se contulerint,aut cause naturales aliquilibere potuerint, ex quibus infantes in lucem edi, aut eme apti sinus illis applicari non potuetit; quorum libertate ui ob alias causa,
eontra cursum communem naturae Deus iiii.
pedire noluit. Quod non ossicit hcerat voluntati qua Deus ex parte sua media infantibus ad salutem necessaria praeparavit, quae hominibus ordinario modo applicanda coiD-
misit scuti sincere cupit pauperi subvenire, qui eleemosynam famulo distribuendam tra.dit, licet hie pro sua libertate aliquibus eam elargiri praetermittat. Di eo tertibi Probabile est, homini satienti quod in te est vitibus naturae, Deum non denegare gratiam primam, qua possit credere, Malutem operarici modo per hoe non narra SV FFICIENTI. intelligas, operibus ex viribus solius naturae factis per modum positivae dispositionis, aut meriti, gratiam primam in fallibiliter annexam esse, sed ex solo beneplacito Dei, decernentis Omnibus obicem non ponentibus sua gratiami: aebere . Est communior ententia Theologorum apti a Suare r. part . . . de praede si . cap. is quam etiam docuerunt nonisnuni nomistae, qu in vis eam centuret Al- vale de auxiliis dii p. 16. n. i. alios habeat adversarios.
Ratio piaecipua est, quod id videatur congruum divina benignitati, qhiae Omnibus aniversim praeparavit gratiam sussi lentem, ut eam in tallibiliter conferat singulis non ne tui bus Obicem. Ces enim neu saepe non dei leget auxilia sua Gentilibus qui percontinuata peeeata se praebenti: iiive indignos isto beneficio, congruum est ut eam taliam iis onferat qui obtervando legem naturae removent illud gratiae impedimentum de saltim se reddunt phylache apices, ut commune illud Dei beneficium ad se extendatur: atque ita non defit ex parte Dei illustratio Mauxilium supernaturale quo saltem possint ad salutarem Dei notitiam. inde ad alutem
Dices Hui doctrinae repugnat Concit. Araulicanum da mirans semipelagianos quod assererent init uin fidei esse ex nobis,li. ex bonis ophii bus viribus naturaes csti, quibus ad gratiam fidei percipiendam disponimur Respondeo, hane doctrinam toto caelo a Semipelagianis distate. Docebant illi rimo,
nos per merita naturalia ab lolii id promereri primam gratiam ad credendum haec vero se tuentia id omnino pernegat de gratiam naturae legem servantibus conterendam, non
refundit in merita istorum operum, sed inmeia Dei benignitatem. Seeundo, asserebant Semipelagiani, solis habentibus merita naturalia lege ordinaria a Deo gratiam 'uidemessicacem conferri, quod haec opinio penitus abhorret. Unde perperam docebant illi.