장음표시 사용
81쪽
Minor probatur. Quia de facto Pontifex summa potestate aliquid definiens in quaestione tacti, districte, de sub anathemate mandat id credit recipi ab universa Ecelesia . eo tenore quo procedit in quaestione iacis; t
ta Ecclesia tenetur ejus mandato obtemperare. Ergo si Pontifex in definienda Facti quaestione esset fallibilis absolute posset, imo deberet univeila Ecclesia in eundem errorem
En quo pertingat noxius errori qui dum in Facti quaestione Pontilaeis aut horitatem
eonvellit, eadem ruina involvit universam Ecclessiam ipsam columnam ct firmamen- . tum veritatis.
Hanc vero in Pontis te et rca Facti quasti. ones inuiolabilem potestatem ab Eccles Lagnitam semper, receptamque fuisse ex suis ipsa monumentis testabitur , ex quibus sussi.
ciet pauca, eaque re eentiora proferre.
Sunt hae Facti quaestiones An cum corpore Chiisti remaneat panis substantia in Sacramento Eucharistiae An Christus aquam vino miscuerit in ultima eae narran per Balsis ivum
de Confirmaticinem imprimatur chara aer Sacramentalisci An ecletia antiquissimis temporibus usa suerit Indulgentiis An Dei para semper Virgo permanserit An eadem per totam vitam ex speetali privilegio vitaverit omnia peccata etiam venialia oee. Has vero quaestiones Leo X. Pontifex per suam ullam
contra modernos Haereticos resolvit, ac definivit, suamque definitionem universae E elefiae sub anathemate credendam proposuit, idemque pollea in Concilio Tridentino praestitum fuit. Contra hane Pontificis definitionem nemo orthodoxus excepit, nemo ad Facti latebras confugit , nemo in his quaestioni. bus sine erroris perieulo decidendis , praeter Sectarios, summi Pastoris aut horitatem in
mane igitur semitam in aliis acti eontroversiis teneat necesse est , qui non eupit novo exemplo a priscis Patrum vestistis, de verit te deviares quod ni faciat nullum fidei controversiis, nec in Romana quidem Eeclesia, exitum inveniet. Faciamus enim , insurgente nova adversariorum oppugnatione , Pontificem aut Ecclesiam pro fidelium pace alis quid definire , exempli gratia Dei param
nunquam actu peecasse et nunquam contra xiisse maculam originalem Lutherum non suisse a Deo missum. Quam facilei foret omnem hujus definitionis vim evertere, opponendo ite involvi quaestionem Facti hane non esse materiam fidei, Pontificem in his summa aut horitate decidendis potestatis suaeliarites excessisse Saepe enim, an quaestio ali- uua factum involvat, a tota nominis lite dependet. Quisquis igitur non inanes litis, sed potius expeditam si dei semitam inquirit, hu-ie Regulae inii stat necesse est Pontifex aliquid definivit , d Ecclesiae credendum pro posuit ι ergo id potuit definire. Parum enim utilis foret Spiritus veritatis in Ecclesia perpetuo mansurus, si permittet et Christi Vicarium suo nomine, dumma aut horitate aliquid universae Ecclesiae proponere , quod per suam assistentiam ab erroris periculo non vin
Neque huie doctrinae adversatur Bellar- minus Lib. q. de Pont. c. a. aut Doctores alii qui tradunt Pontificem , etiam ut Ponisum, is cum Concilio generali erram posse in convore fit facti mitularibus, qua ex informatione testimoniisque hominum pracipue dependent. Non enim admittunt illi quod Pontifex summa potestate pro universa Ecclesia aliquid definiens possit esse obnoxius errori sed tantum docent, Pontificem etiam ut Pontificem , per modum judicis privati, errare posse in eo n-troversiis facti particularibus, uti dum aliquem excommunicat, suspendit, damnat, aut absolvit, potest fieri u vinnocentem damnet, aut nocentem abiblvat quia in hujusmodi judi-eio non exercet issicium Pastoris universalis, neque in his, si erret, tota Ecclesia in err rem inducitur, quia velitas talis sententiae non proponitur definiti v tanqtiam ab universa
Ecclesia tu praecepto recipienda Dicitur
82쪽
tamen actus illos exercere, tanquam Pontifex quia robur tuum habent a Pontificia potestate, a cujus lententia ad aliud tribunal appes lari non potes i. Hoc igitur leni intelligendus est Bellat minus, nec non Baronius, ct potidanus, dum in historia Honorii admittunt Pontificem Concilia in quaestione facti errare posse. Et de Bellarmino quidem latis id aperiheolligitur ex verbis, quae loco supra eitato praemittit, ubi tradit lententias Pontili. in materia fidei verus enim Scripturarum sensus nitim Dei revelantis aut horitate es que primum totius fidei tundamentum. Ergo in eo declarando nece it ari uni est sententiam Ecclesiae aut Pontili eis ab omni errore minmunem esse. Alias nulla sui ei esset via , qua
possint haereses contra verum Scripturae senium exortae ex comperta veritatis luce dissipa
Et vero si prisca Patrum vestigia relegamus ,
cum interdum, Versiri in rebus particuIalibus hae aut horitate nixi Pontifices . Concilia qua ad paucos pertinent , quales fere sunt omnes si prostigarunt Arium , Macedonium , Nesto- controversia acti, ut o talis sit no itinendus ad
Episiopaium , an jure sutri piomotus, an videatur ecponendas dec. Harum enim quaestionum decilio ex informatione testinioniisque hominum praecipue dependet, non ex opiritus sancti assilentia , quae tantum Pontifici definienti, de universam Ecclesiam docent , promitti iur.
Ex dictis hactenus dilue ice sequitur, Nuntium , ut te hetem , quos de vero Scripturae
sensu ubi praefidentes, pet legitimam verbi Dei
interpretationem summa potestate declaratam ab Ecclesia segregarunt. Nec alio telo Patres Tridentini eonfixerunt haereticos con
ita veram Chri ni in Eucharistia praesentiam sese efferentes, quam interposita bacii thoritate, qua de elararunt, illos contra Scripi turae risum aberrare, qui Christi vel ba quam fieri, aut sperari posse, ut aliqua eade Moe est Corpus meum e. Ad se litis, im propositio sive in materia juris, sive facti, semel ab Eeelesia aut Pontifice da innata,postea
definiatur ut vera , vel contra , ut praeclare
deducit P. Bruno Nesse vi eximi E doctus , in suo Prodromo velitarii. i. cap. 3.
Ansopit error cadere in Ecclesietae, aut Pon
ti cis definitionem de sensu Scripturae
Canonicae , aut de doctrina alicujus
libri Catholici. Dixo primo , De fide est Ecelesiam , aut
Pontificem non posse eriue . dum alicuius Scripturae sensum definit, muni ersis fidelibus recipiendum proponit. Probatur ex ipsa Scriptura, de ratione manifesta , quibus supra Cap. 8 eontra Sectarios ostendimus Ecclenam de Pontificem, et Ie u dieem in fallibilem eontroveritarum in mare-ria fidei. Sed quaestio quae oboritur de legitimo sensu Scripturae satia , manifeste vellaturginarios tropos, quibus veritas carnis, sangsi. nis Christi negatur, contra universa Ecclesia sex; sum detorquerent. Si quis igitur hoc interpretandi magisterium in tallibile celetiae deneget, hic nondum convictos Lutheri errores, nondum prostratam Calvini liaeresim lateatur necesse est. De quo nequis fidelium pollit dubitares, apertu declarat Tridentinum ef. . Eeclisiae csse, judicare de vero sensu de interpietatione Scripturarum. Neque existimo hane doctrinam ab aliis,quam apertis Ecclesiae hostibus in dubium posse revocari. Dico Secundo et Falli nequit judicium Fe-eleliae aut Pontificis , aut horitate summa ap- . probaniis alicujus Libri doctrinam ut veram
Probatur prina, Negari non potest quin Ecclesia lontifex sit in fallibilis in apperiendo sensu Scripturae sacrae, ut jam inter orthodoxos omperium esse demonstravi: ergo eadem pollent facultate in approbanda
alterius libri doctrina ut Catholica abique erroris periculo recipienda. Eandem uirobique rationem ilitare sic ostendo. Sen-
83쪽
Catholi eam. Ergo eodem modo pote si condemnare alicujus Libri doctrinam ut aliam .haereticam. Nulla hie dispar ratio , omnia utrimque eadem concurrunt. Si in judicio de
sensu libri Catholico , vel nulla est quaestio facti, vel ea definitioni in fallibili minime obsistat, idem omnico statuendum erit de lententia , qu, lentus libri haereticus deelaratur. Si pro eoo servanda fidei veritate ne eessaria est in Pontifice Romano auctoritas erroris exispers ad dileernendam in libris S. Augustini
Catholicam veritatem, non minus eadem
pus erit ad designandam in aliquo Pseudo Augustino doctrinae auitatem. Si denique ad ossicium spectaclum mi Pastoris, cui Cliri.
stus oves suas palcendas eommisit, ibi utaris doctrinae palcua illis demonstrare, non minus
ad ejusdem munus pertinebit, herbas nocentes, id est , doctrinam non sanam absque errore designare , ut fideles a libris, in quibus illa continetur, sui Pastoris eura aut hori.
Ad argumentum hoc Pastoris ossiet desumptum . opponitumnubius, in Gabato, lufficere ut pastor ei a se salutares tactum herbas, non autem venenatas ovibus apponcre,
ei iniere ignoret in quo agro heibae illae ereverint, aut quis fuerit agri cultor asque eodem modo laborandum non esse. etsi sum. mus Ecclesiae pastor nequeat scire aut definire, ex quo libro, vel authore doctrina lana, aut noxia desumpta merit, modo provideat ut
oves sanae, non autem venenatae doctrinae pabulo nutriantur.
Displiceret non immerito hae responsio, nisi esset Scriptoris nostrae Patriae, in quacuna venena non gignantur, minorem for te pascuis venenatis noxam tormidavit. Sed
quia omnibus haecci cribimus, Quaero eῖ',3 quid magnopei prosit Fidelium omnium Pastor em doeere generatim quid salubre sit, quid noxium, nil fideles suos eoerceat ab illis librorum pratis, d fontibus , in quibus
noxia illa de venenata doctrina continetur φQuomodo autein arcebit, si non possit ibi R HERETICI. Asillos absque errore designare Hoc pastor
praestare non valeat, quomodo oves pleratuque , quae minus a curum vident, poterunt pestiferae doctrinae perieulum evitares, dum advolvendum noxios libros novitas invitat , author allicit, laeundia demulcet, Se eaelestis doctrinae Ambrosia se potari existimant, dum venenum hauriunt mortiferum mihi igitur hie juvat deducta illa a quadrupedum Pastore nonnihil clauda sint illiudo, qui ompactum in stabulo gregem selectis herbis securEpaseeit, licet pratum ignoret unde demessum tu rat alimen tu ira, lauda, inquam , et it similitudo , nis pariter doceatur , quo pacto grex Christi toto orbe diffusus, alicujus stabuli repagulis se eo inpingatur, ut nequeat libris
noxiam doctrinam praebentibus liberas manus, aut oculos admovere Artem hanc melior Leompendio docet Ecclesia, dum indubitata supremi Pastorii oee, oraculo, i plos potius libros pestiferae doctrinae tetaces designat ac de lignatos ad carceres illos condemnat , in quibus luci, fidelium manibus perpetuo subducuntur.
Probatur invicte eadem veritas ex perpetu. consuetudine Pontificum conciliorum inferenda sententia de librorum enses, aut
doctrina perversa de ex Fidelium consensu in amplectenda illa Pontificum sententia. Clariora ex plurimis exempla summatim refero. Libros Berengarii damnavit Nicolaus II Se veri libros reproba. it Agapetus Pontifex, cu-;us iussu Iustinianus imperator eos immis aboleri mandavit. Innocentius primus in Epistola 16 ad Episeopos Africanos de Scriptis Pelagi sie rescribit et Librum sane, qui ejus esse dieetetur, nobis a Charitate vestra transmissum evolatilius . in quo multa lasephema , nihil quod placeret, nihil quod non penitus displiceret, a quovis damnandum, atque aleandunt. Hoe vero Rescriptum de sensu libri Pelagiani, unum est ex illis de quo ipse Augustinus non dubitat pronunciare, Roma rescripta venerunt, causa finita est.
Divinum nempe aliquii infallibile huiuia modi Ponti fiet tententiae , prae caeteris omni
84쪽
Neque suisse satis doctrinae damnatae, abstrahendo ab Author ejusque sentu, anath mai dicere, uti voluerunt aliqui mode ini constat ex processu habito in prima Synodo Nicaena. Ubi cum Eusebius Nicod. Theognis Nicaenus condcim nationi errorum qui v xiii dicebamur subici iberent, deircetabant tamen ipsi Ario, ejusque doctrinae anathema
dicere. Quod minini e redere hi eum qui erat accusatus . sinitiem eJuige η eris Disse , qui eos errores docete et atque hoc unum latis luit, ut Synodus illos pro hae teticis haberet,atque exilio mulctaret, H memoriae proditum itin Socratis histr. Eccles. lib. . ιap. O. Palutare in hoc genere dc ducitur argumentum ex actis Concilii Calcedonentis ab one S.
Ubi Synodus universa Theodore tum , post
abluatam Nestorianam haeresim , absolvere reculavit, nil ili sertu diceret, Anathema M. floris . Ur dogmatibus eIus. Durum Theodoret non videbat ut d ismata a Concilio damnata repto b re , modo cstori uin , ut pluri-
muni studebat, eorum authorem non agnosiaeeret. At Patres ex ad vetto , quamdiu id aper. tis verbis fateri recusabat, consona voce incla amarunt Ille hareticus il Nestorianus est ba-1riticum M.ti mitte sed ubi Theodoretus tandem absque ambas dixit, Ambema Nestorio, dogmatibus ejus: Tum demum in Conisellio Episcopi uine proiiunctarunt Theo.
. dor tu dignus 'sed Eccl/si , itbo xumac lclesia, orem recipiat Murato tantum no inities, aliis in simili causa eandem sententiam quadrare considerant manifestum est. lNon ignoravit hunc Ecclesiae molem , in eo Pontificis potestatem Doctor olim inversio celebris Michael Bajus, cujus eum sententiae variae damnata essent a Pio V. de Giegotio X l . in rigore ac proprio verbo. tum sensu ab asserioribus intento rullo quae si a Facti quastione praesidio, suam conis ilionem, ac damnatae doctrinae retractationem inter alia his verbis expri si eoi l imas ex iis eiu sententiis in nonnullis libellis a me olim, ante emanatam sedis, Apo-- solicae super iis centuram , conscriptis, der
, in lucem editit, contine ii de defendi
o Eliani in eo sensu in quo reprobantur. Denique si declaro me in praeientiarum ab iis omnibus . , recedere damnationi a sede Apostori ira factae acquiescere, neque post hae ullas docere asserere aut detendere velle. Actum i die a 3. Maiias So. quo tempore haec et iis 'am in eademitis Fastis conteripta fuere.
Quin ipse Jan senius ollam suis scriptis contra Sedis Apostolicae judicium , superesse
defensionem aperi E profitetur in Proae m. ad tom. 2. cap. 29. dii quid, inquit ab ista petii Cathedra , ab ilio Ecclesia universa Capite, moderatore Pontifice praescriptum fuerit hoc tento: quidquid improbarum improbo, damnatum da ν,
Hanc niti supterno Pastori, majorum exemplo, aut horitatem erroris expertem eo n-eedimus, quid Calvini, quid Lui heri Librosa sede Apostolica proscriptos execramur 'Haeresi in inquies libri illi continent manifestam. At negabit aliquis id sibi perspicuum esse , non enim omnes ea pollent mentis acie , ut damnata dogmatha in ut heri libris ilico deprehendant. Cur ergo liberum non erit diceres doctrinain omnem a Leone X de Tridentino damna iam ex eeror, Lutheri vero libros ut innocuos amplector an ad qualia demum pascua devehimur, nisi Pastoris vocem salutiferam omni ambage remota
Die nune ulterius seeundk. Quaestio de alicujus ibi doctrina haeretica, ct in sensu authoria, vera est quaestio Juris, non Faeti. Quid enim est inquireres, An docti in libri v. g. a Jan senio vel alio aut hore eonscripti sit lia reiica , quam quaerere, spectato Jare Legibus humani firmonis, quem sensum conficiat contextus verborum qui in illo libro continetur ' Hoe autem spectat ad . legem qua societas humana , verba aut scrip ta in certis eircumstantiis usurpariri intelligi voluit, eis interea contingeret Scriptorem velle aliquem sensum verbis suis dictorinem. Sicut fit in valore quem rex , aut Reipublica monetae constituit, qui debet publichusurpari, etsi is qui monetam Profert cupiat illam
85쪽
aliter aee tari vel etiam , quaerere , An sensus ille q. ea verba commuta lege confieiunt, si haereticus Quae etiam est quaestio elara juris divini re tui enim debet ex jure divino, quo inquiritur, an sensus illi repugnet eloquiis divinis, sive doctrinae quam Deus pro revelata haberi voluit Sie jam lubsum, Atqui ea quae eonflatur ex duabus quaestionibus juris neeessariola
bet ad quaestionem Juris pertinere , Erso quaestio illa , de alieujus libri do strina haeretica . non acti, sed Juris quaestionibus
Ex quo patet talem hi de sensu libri haeretico subesse luris quaestionem , qualis reperitur in aliis articulis, extra ullius aut horis librum , a Pontifice aut Conei lio legitiine damnatis. Quando enim ab iis propolitio aliqua ut haereti ea declaratur v. g. haec et Asa 1- data aliqua Dei sunt etiam jugis impossibilia;non aliud docent quam doctrinam illis verbis comprehensam haeresim continere quidve-rd hoc aliud est, quam sensum illi sermoni subjectum haereti eum esse, attentis Legibus quas homines communi institutione humano sermoni latueruiit. Senius enim ab authore aliquo intentus, in areano ejus pectore non occultatur , sed ille esIe Seriptoris senius intelligitur, quem verba quibus utitur in externo tribunali, de communi hominum Iuli, clo eonficere blent. Haec igitur manifesti juriis quaestio est, de hae Eeelella, de hac Pontifex , uti de illa priore, sine errore pronun
En quocumque te verteris , sive ad Factisve ad Iuris quaestionem nullus dat ut effusioloeus , lucidior est haee veritas quam ut latebras patiatur. Hinc nequis in ea recipienda vatillaret lapienti consilio , ex Regis Christianissimi, Epis coporum Galliae deliderio, Alexander VII decrevit, ut universus ordo Eeclesiasticus huic Professioni cum juramen to subscriberer. Ego N. Constitutioni Apostoli eae Inn remii X datae dieas Maii 16s 3 de Constitutioni Alexandri H datae Is Octob. Halla ETICI ID Isso summornm Pontificum . me sublieio,
de quinque propontiones ex Cornelii an senii libio cui nomen Augustinus excerptas, Min sensu ab eodem authore intento prout illas per dictas Constitutiones sedes Apostoliea
damnavit, sine ero animo rejieio ae damno,
de ita iuro se me Deus adjuvet lare sancti Dei Evangelia.
An Pontifex sit infallibilis in materia
Morum, Canoni et uione Sinctorum se . Dico primo Errare non potest Pontifex
aliquid pro universa Ecclesia definiens circa Morum honi statem, vel inhonestatem ;v. g. contractum quempiam esse licitum ita Bellar de Pont l. q. cap. s. aliique Doctores Catholiti. Probatur: Quia Pontifex non est obnoxius errori dum aliquid definit in materia Fidei ut jam supra ostendimus Atqui doctrina morum non est diversa a materia fidei, nisi in eo quod illa morum non lit doctrina purElpeculativa , sed insuper dirigatur ad praxim, Mulum actionum huiuanarum , quarum Ordinatio spectat etiam ad regimen Ecclesiae, ac supremi Pastoris officium. Ergo debet hic elle non tantum Fidei, sed etiam Morum reis gula infallibilis. Confirmatur id exit axi Ee-elesiae, quae eontra eos anathema pronunciat, qui non credunt articulis in materia morum definitis uti patet in Tridentino Seis. 6. an. si inquis dixerit justi cauum peccare, dum intuitu uerna mercedis bene operatur, a thema
Hine etiam sequitur, quando ab Ecclesia aut Pontifice religiosus Ordo approbatur, de fide esse eius institutum non tantum esse eo forme divinis praeceptis, sed etiam viam prae aber faciliorem ad perfectionem, quam in ordinario Christianae vitae stitu reperiatur, de ad Consilia Evangelica idonea media conti
86쪽
Dieo secundo Muoad praetepta quae O
res concernunt, quando Pontifex potestate
lana ma aliquid Ecelesiae prohibet certum est illud non esse ad salutem necessarium, aut multum utiles quando autem aliquid praeeipit, et tum si id esse honestum. Probatur prima pars inita ad ossi eiu supremi Pastoris pertinet pabulum valde utile aut necessarium gregi non subtraheres, quod ne eveniat debet Christus suo Vicali in rebus prohibendis alsistere, cui dixit Pasce oves meas. Secunda pars de rei praeceptae honestate
deelaratur: Quia qui praecipit aliquid tanquam honestum, hoc ipso docet illud hon stum esse. Ergo quando Pontifex in Dateria Norum proponit aliquid sub praecepto acceptandum ab universa Eeelesia, docet cdefinit illud honeste fieri, quae definitio,cuin sit in negotio pertinente ad salutem , debet esse a falsitate immunis, ne tota Ecclesia in
Dico terti, Dum Pontifices solemni ritu aliquem referunt in Canonem Sanctorum sine erroris periculo deliniunt, eum de facto frui caelesti gloria. II re doctrina apud Theologos adeo communis est , ut non obit enioppositam graviter e ensurare quamvis Sinni-ιbius in suo Saul a , ΣΙ 8. M 19'. contendat Pontifices non semper definire illum que Sanctum declarant , de facto ad caelestem gloriam pervenisse. Probatur e contra noctia asserito: Quia
quamvis vox Sanctus accepta signa ficet hono inem mortuum in gratia, etsi nondum d caelum pervenerit uii patet in Elia no dum mortuo, qui Sanctus votatur in Martyrologio Romano. Nihilominus in Bussis Pontificum ni ictius accipitur Sanctus, pro illo solo qui de facto caelostem gloriam obtinuit Patet hoc ex terminis ilibus solant aliquem Sanctum declarare, ut in Bulla Leonis X. pro Canoni ratione S. Francisci de Paula, Decernimas ct de iniimus S. Frinuisum d P u in Calesti mei est inter boria ramchoos jam receptum, aeternaque ista enuitam
I iis . Et Pius II defiait, Ouharinam turn i LITIS DECLAR. sim in calesti gloria suis recertain, ct terna
gloria corona uonatam. Et eodem modo id nant
verba quibus in anchorum Canonem reteris tur. S. Antonius . S. Bernardus, . Ray- mundus , . diu undus a iuuarientis, S. Pettus de Alcantara , di complures alii.
Atqui nul a veri specie lustineri potest , his actu decerni floriam, idem vero de aliis Sanctis non eo uuare , tu eorum in Caelo praesens gloria, in Bullis Pontilicum itidem omnino verbis non astruatur, cum torma verborum qua unus declaratur, Sanctus, eens a tur caetetis esse communis qui eodem ritu in Sanctorum numerum reteruntur. Quid eni in
caulae est cur in his, ct illis vocem doctus qui voce accipiamus, aut gloriae caelestis posse lessionem indubitatam uni potius quam alteri
contra communem fidelium tensum , astrua. mus Quaero enim, An non omne qui Sancti quacumque forma declarantur, etiam ut patronim intercessores a selibus in vo . eandi proponantur non ne sat Sinnichius. Est autem omnino ne eri uti teste sellar no . an animae in Purgat Qxio detentae pro nobis inuret dant. Quo igitur pacto patrocinium exbib bunt, ii pii cae o extorres, etiamnum pro suis deliciis piaculari earcere detineis
ani ut i In eo lane statu iustorum manes illic versantur, cui magis competit Fidelium luNfragia exposcere, quam te pro iisdem advocatos praestare. Si igitur pro certo habeas omnes solemni ritu Salicto tum fastis adscriptos nostros apud cui patronos ni kllibili au-ilioritate declarari, eadem ratione cogeris sine dubitatione assiimare, illos caelesti gloria
Ad hae cum nulla sit in procaptu idonea responsio, recurritur ad Joannem XXII qui,
eum existimaverit animas Sanctorum non visuras Deum ante extiemum judicii diem ties ipse solem tu ritu in numerum Sanctorum retularit , definite contra suam lententiam
non potuit, Sanctos illos de facto ad Dei eonspectum admisso fuisse.
Sed hic cavendum ne aberremus a rece pro
uti axiomate , Dillinguenda elle tempora,
87쪽
ut concilientur iura Ut demus, Joannem NXll aliquando de proroῖanda Sanctorum gloria ita sensisses, haud tete interis , illum eandem opinionem tenuisI aut docuisse eo tempore quo Sanctos illos ritu solemn eo. lendos proposuit. Hoc enim fecit in primo
septennio tui Pontificatus, eum autem novemdecim annis Ponti rex fuerit, potuit stremis tantum annis opinionem illam animo agitasse quod non obseur colligitur ex Annalibus Baronii, qui de illa Joannis sententia tantu in meminit ad annum decimum sextum quo in Potificatu versatus fuit. Qi3 inclesia, tolum declarat aliquem esse Beatum , non definit illum de facio in caelesti gloria vertari, quamvis tali Beato praesentem gloriae
statum negare , temerarium foret. Ratio eli, quia declaratio illa, non est decretum ultimo deci lavum beatitudinis obtentae, cum novum examen institui bleat anteis quam accedat de fi iti qua Beatus in Sanctorum numerum refcratur, sed tantum est
decretum permissuum , ut defunctus pota in Eccletia vocat Beatuu pingi eum radiis. cui aliquando accedit ut erio dies, cloeo de a determinatis personis ossicio , misi imo nihil repugnat , Pontificem simul eam .eoli possit. Ne autem hie eultus suos limites sententiam privata opinione tenui iI . simul
contrariam definivisses; non enim volui difinite iuxta tuum lentum aut judicium privatum sed more maiorum . de prout rei veritis in mente divina exigebat. Frustra quoque pro remoranda Sanctorum
gloria aliquid prae ii dii ex sanctissimo doctore Augustino sperari potest, dum scilicet a Gserit inulta corpora honorari in terris quorum animae torquentur in inferis. Si enim de paenis inferorum S. Augustinum inter praetati velimus, plus hinc eonficietur , quam ipse excedat, varia sunt constituta in decreto saerae Congregationis Rituum, habitae eoram Sancti Domino Alexandro VII anno isso.
Hinc ex vi lolius Beatificationis, non semper conceditur sinu potestas faciendi de Beato Missam aut Oiseium , nisi id diseri e primatur. Et sic B. Aloysi Gonet aga prius concessum fuit nomen Beati, quam Missa aurossicium ut testatur Turrianus disp. 17.dub. 3. Illae etiam personae,quibus eoneeditur certo anni die de beato recitare ossi ium, non ideo Auilior oppositae lenientiae inferri patiatur, s potiunt alio die celebrare de eodem Missam, qui non dubitat quemlibet ab Ecclesia in
Sal ctorum numerum relatum, in statu saltem gratiae, taenae terrae securum uertari itaque Sanctus ioctor sententiam illam non. olivam , ut fit de Sanctis Canonizatis hibet idem Turrianus. Quaeres. Quis cultus sit licitus , am prohibitus erga alium hominem cum opinione profert de eorporibus Sanctorum , sed viro i Sanctitatis defunctum, nondum tamen abi rum Principum , quorum antinae quandoque dum in inferno io quentur, spici didicio terea sepulturis torum corpora in teriis honorantur. Aut etiam de eorporibus aliorum hominum intelligi potest, qui privato cultu pers. 'rrorem a quibusdam pro Sanctis habentur,
nunquam tamen ab Ecclesia Sanctorum numero ascripta uerunt. Maneat ergo sneex-eeptione,omnibus solemni ritu in Sanctorum Canonem relatis, praesens indubitata gloria possessio nulla facti nulla veri specie
contra communem fidelium senium Protelanda.
Dico quarto Quando Pontifex ah Ecclesia beatificatum ρRespondeo , licitum eri taIem eolere uia tu privato, quando prudenter iudieatur illum si ui eae testi gloria, in docent Theologi ommuniter eum S. Antonino, di Sylvestro in Summa , verbo, Canent uio. Illicitum autem in illi deferre cultu in publicum, sine Sed is Apostolicae laetitiale, ut es publiea lectio ODficii Canonici, aut precum blemnium.
Quaedam etiam speciatim prohibita sunt ab
Urbano Vi I. anno ioas inhonorem homini nondum beatificali, ut appendere an a themata in loco publico , accendere candelas,
aut lucernas ad ejus sepulchrum, pingere il-
88쪽
lum eum radiis , aut aureolis, miraeula eius imprimere nisi approbata ab Ecclesia , aut ejus Reliquias venerationi exponere Licitum tamen est tales Reliquias privatim venerari. Anathemata antem . g. in testimonium miraculi, ubet Pontifex, cum ordinarii approbatione, in loco secreto , non autem in tem plo, servari.
QVAESTIO SEPTIMA.sint aliae Pontificis Romani
l rogativae. SI In aliae actiones non paveae in Iure ea-nonico expressae , in olius Romani pontificis potestite constitinae , ex quibus tantum praecipuas referemus. Plures in fine hujus Tractatus. Priua, Solus Pontifex potest per sententiam maioris Exeommunicationis aliquimab Ecelisiae corpore egregare: de quem pie anathemati subjicit, nemo alius potest isto vinculi sine ejus facultate liberare. Ut patet ex Cap. serior dist. ai. Et cap. Nuper de
Si quem Pontifex sciens trudens salutat, hoc ipso centetur ab omni interdicti,
anathematis vinculo solutus Clement. Si Sum in s. de sent excom.
Solus Pontifex potest plenarias peceatorum Indulgentias eone edere. Uteonsentiunt Doctores in C. Cum ex ea de privileg. Solus potest Pontifex novos Riligiosorum ordines approbares uti patet in Concit. Later sub innoc. ll. p. ult. Quando verbordinem aliquem definitive approbavit, de fide est institutum illud nihil habere fide i. aut mo-riim honestati contrarium nihilque illi deesse perfectionis necessariae ad statum Religiosum ut est a Chisto institutus, ut probatum est in quaestione superiori. Solius Pontificis est authenticὶ interpretari quae dubia sunt in Iure ea nonico, vel divino. Item de latare quaenam pertineant ad Sacr po NT ROM. mentorum materiam , Armam, ministium&cit habetur ex Cap. Majom. De Baptismo de quaest. I. C. Quoties. oce. Denique institutio Episcoporum,variorum Praelatorum, ac Beneueloium , eorumque collatio loli Sedi Apostolicae reservantur,qliotrum plurima recensentur in Extra vagante J annis XXII. Ex debit Pastoralis. De Elactione.
GUisnessivulares porro notandae
inani post S. Ρetrum continuato ordine luceesserint, usque ad Innocentium XI. qui nune Ecclefiam gubernat Rei pondeo successiisse ducentos quadraginta quatuor, alculo ommuniori Et hilotidem sunt testes , ae publici praecones potestatis a Christo dirivatae, ac continua serie ad hodiernum Pontificem transis istae, quorum seriem infra dabimus. Quaeritur se eundo Quot ex his fuerint 1l artyres, aut Confessores IR spondeo martyrio coronatos suisse trigintacitio pro Romanae fidei defectione .lnister lanctos Confessores numerantur triginta septem absque ulla controversia alii plures recentent. Et hi veritatem perpetuam Religionis Romanae suo sanguine, doctrina ac
Quaeritur tertio Quo fuerint Pontifices Romani ex Religiosis Ordinibus assumpti. Respondem, assumptos fuisse quinquaginta
duos, ut numerat Azotius, alios in velit qui
facile ad septuaginta extendunt quorum primus fuit Dionysius Mooaebus, lava ut alii E- remita , quos reeensebo ea fideqii computantur ab Azorio In Ilι nae . p. 2. nihil repugnans si forte alii suorum alculum in aliquo
Ex ordine S. Benedicti creatos Gadecim Pontifices , tradit Trithemius in lib. de vitis illustii bus sui ordinis Benedic in i qnorum primus sedit Gregorius istius nominis pris
89쪽
inus, alii Pontifices huius ordinis universim usque ad numer una trigesimum ex lenis
Ex ordine Canonicorum Regularium numerantur etiam dicem rella Pontifices Romani, incipiendo a Leonem Benedicto II. Sergio I. e. utque ad in noeentium di. Et de aliquibus est contentio cum Benedictinis, utrius ordinis fuerint. Ex rdine Clunia censium . quatuor ab Aetori reterum ut Pontifices: Gregorius VII. Urbanusti Paschali sui. Ut banus V. Ex ordine Cisteret iasium creati duae Eugenius Ill. Benedictus XII. Exia in ilia S. Domini ei ires assumpti In nocentius v. anno ia76. postea Ber edictus X l. demum ius V anno ir66 nuperlblemni ritu Beatorum fastis adscriptus. Ex Instituto S. Francile quatuor ad minimum , ad Pontificatum evecti fueres Nicolaus IV anno 283. Alexander .an IqO9. Sixtus IV anno i 7i QSixius V anno as8s ut habet satis recepta computatio quibus alii plutes adjungunt, qui habitum S. Franeis ei si item in morte tulerunt Pia ter. mitto as umptos ex aliis Institutis minus notis.
Tantum hi observo ieel etiam guberna tam fuisse per annos quadraginta ii inque continuos per Pontifices ex solis Religiolis assumptos Gregorium Ull. Victorem l Il. Vibanum ut Paschalem II. Gelauum II. raro deinceps exemplo. Quaeritur quarto; clinam fuerint ex variis Nationibus Pontifices electi Respondeo , in Cathedra Petri sedisse Romae Pontifices ex omni paene natione quae sub caelo est ut vel inde videas lotam Ecclesiam Romanam vetEdici Catholicam , sive
Ex natione Gallica creati fuerunt Pontifi-ees ad minimum numero quindecim, inchoan do a Sylvestro II. ut illos receni et Zorius inst. mor. p. 2, L Λ. c. 4. Ex Germania iid re quarunt Gregorius V. Sax0nia. Victora ex Suecia Clemensul.
hi iam E Saxonia Damasus II ex avaria. Ex istania et laua quatuor assumpti Damasusi. Joannes XXI l. Luisitani Callistus ill e Alexander L Valumini, Aliquiti iam Melchiade in Pontificem Hispaniae in Ddicant.
Ex Anglia electu 1 st Adrianus IV. Ex Belgi Flandrico unus electus est adsumum Pontificatus fastigium, Adrianus I. Vltrajectinus. Ex Gentibus remotioribus suificiat summatim annotaste, ex Graιia ad Pontis ea tum delectos quindecim, initio ducto ab Anacleto.hx Syria creati Pontificesse item , ab Evatillo inchoando usque ad Sergium l. Ex Africarin-merantur tres, Victora Melchiadis . Gelasius I. Ex Sardinia duo, Hilarius, Symma-ebus. Duos quoque Pontifices sibi vindicae Sicilia , Agathonem , α Leoneni I. sed hirum patriam alii in controversiam vocant. Reliqui ex Italis assumpti fuerunt qui ei rei ter
Morem Eccletiae Romanae osculandi pedes summorum Pontificum , in lectantur nostri temporis haeretici , tanquam summum flagitium de idololatriae proximum. Sed illorum in hoe impietatem a fastum redarguit toto orbe Chiistiano omni aevo summorum Imperatoria ua , Regumque pia . ac prudens conluetudo, qui in Pontifice Roniano non hominem intuentur, sed supremum in terris Christi Vicatium.' omni modam hujus Materiae scientiam: Si quaestio aut discursus ingulam moveatur,
Piliti , De Bicipii Ecclesia sub SS. Petro re
Paulo. Sicundo, de Corona aut ea super Nitam Romani Pontifici ς Terii. de Agno cereo Pontificia benedic one eonsecrato. mar
to , de Rosa Mediana a Fontis e Principibus dono missa. GiM. . de Gladio .Pi leo a s. Pontifice Benedicto Horum singula dictu cae studio singulari tractantur a P. Theophilo Rayna udo in orno, cui Titulus, Ponti
Nos ulteris in coeni sentie Pontificis Ro
90쪽
Inan mitulos praerogativas ex SS. Patribus,rus Graecus. Higinus Graecus pius I. Aquit. Doctoribus diffui in huius Tomi fine ex I Anicetus Syrus. Soter Fundanus. Eleuth
PONTIFICUM ROMANORUM. Item Scriptorum sex primis fecuῆis primitia ae Eccluia. Item rarum in Eccles magis mem rabilium postiemis utinis ei δ
i id desit studioso Lectori, praeter prolixitatem instituto no-Bro contrariam. Hic attexemus teriem summoruin Pontificum qui hactenus in Apostolica S. Petri Sede successerunt item Patrum ac Scriptorum primitivae Ecclesiae. Hic enim ordo tam Pontificum, quam Scriptorum Novatores maximesconvincit, , itinia u.
vat nostram memoriam in accurata rerum , ac temporum notitia. Quia vero recordatio no
stra ultra recentiora tempora sese dissi ilius extendi , hoe loco addemus praecipue ordinem temporum ae rerui gestarum per ducentos sere postremos annos utque ad haec tempora in quibus modo vertainur. Prim Seculo.
P Etrus Apostolus, Christi Succetar. Postea Linus natione ulcus Cletus Ro
manus Clemensa etiam Romani u .
Inter Scriptores primi saeculi post Apostolos, floruit praecipue S. Dionylius Areopa- sita. S. S. Ignatius martyr S. Polycarpus. 'Seripta quae dicuntur . Clementis,& Hermetis non habentur pro authenticis. Secando aculo. An aes eius Graecus. varistus Graecus. A-
exradet L ovi. istus Rom. Telespho,
Syrus. Soter Fundanus. Eleuth tius Nieopolitanus. Scriptores praecipui s. Iustinus martyr. S. Theophilus. S. Irenaeus Tertullianus Hegesippus Pantaenus Alexandrinus. orii Saculo. Victor . Asrie Zepherinus Rom. Glixtus Rom. Urbanus I Rom. Anteius Grineus. Fabianus Rom. Cornelius Rom. Lucisus Stephanus Rom. Faeli I.... Eulichianus Tuscus Calus Dalmata. Scriptores praecipui, Origenes Ammoni us. Julius Africanus. Minutius Faelix. S. Cyprianus. S. Hippolitus. S. Cornilius Pontifex S. Gregorius Thaumat. S. Cctorious.
Scripta Lactantii, Methodii , At nobii barbentur in quibusdam suspecta.
cunto Sacula. Marcellus Rom. Marcellus alter Eusebius Giaecus. Melchiades Ala Sylveste Rom. Iulius i. Rom. Liberius. . . Falix II. . . a. masius Hispanus. Scriptores praecipui. S. Athanasius. S. Hilarius Picta u. S. Ephrem S. Optatus. S. Ba- illius. S. Gregorius Nazian. S. Gregorius Nyisenus. S. Theophil actus. S. Cyi illus Hierosol. S. Epiphanius. S. Hieronymus.
Seripta Russin , palladii, Eusebii Caesarien. habentur in quibuidam suspecta.
Quinto Satula Syri eius Rom. Anastasius I. Rom. Innocentius I. Alban. Zoetinus Graecus. Bonifa- eius i. Rom. Caeli stinus I. Campan. istasti I. Leo l. Tuscus Hilatius Sardus Simpli eius Tiburtinus.
Scriptores praecipui. S. Augustinus Hi
pon Episc. S. Cyrillus Alexandrinus Orosius Severiri Sulpitius. S. Ilidorus Pelusiota. S. Leo Maximus. S. Eueberius. S. Sidonius. S. Hi-