장음표시 사용
611쪽
qui omnium virtutum parentem Suimriam sub eius nomiae exposis inquit, &c. Tum alia citat Eusebius ex Cap. VII. 3. Libri Sapiemtiae. Idem sensisse videntur Origenes in Ioannem Tomo et O. & sanis
Elus Thomas. aliique tum veterum Patrum, tum recentiorum Ermditorum, quibus incertus ille Auctor creditur sub Salomonis persona loquutus. Quamobrem nulla esse Pherepono caussa potuit mirandi, cur Augustinus Librum Sapientiae Canonicum duceret, simulque ejus Austorem olim suspicaretur filium Sirach. Non haec pugnant invicem. Et ipse Augultinus in ea semper sententia fuit, Librum Sal moni non esse tribuendum, sed a quopiam fuisse conscriptum, qui Salomonem fuerit imitatus, quare & de quadam similitudine Salom nis esse dicebaxur a multis. Mirari semel coepit Phereponus, tam facile nescit desinere. Ita. que pag. 324. mirari pergit, quei Lib. a. cap. I i. de Destr. Christiana Augustinus commendet Hebraicae Linguae studium ad Scripturarum divinarum cognitionem, quum in Hieronymo improbarit consilium vertendi Hebraica Latine, & Septuagintaviralem veterit Inltrumenti Interpretationem, divino Spiritu afflante factam' crediderit. Magis etiam miratur, cur Augustinus commendato Hebraicae Linguae studio, idem ipse neglexerit; immo cur nullus alius iis temporibus eidem Linguae operam inter Christianos dederit. Sed ne heic quidem ulla suberat iusta mirandi caussa. Magni versionem v LXX. faciebat Augultinus, ne dicam pluris etiam quam oportebat. Porro & minime necessariam, & periculi plenam operam arbitrab tur, novam Scripturae Interpretationem ex Hebraeis Codicibus d ducere, & in Ecclesiam inferre, & veterem antiquare ab Apostolisti a Patribus usu receptam. Erant & aliae rationes Augustino, quas certe nunc infirmas & inanes ipse etiam intelligeret, si in vivis e set, sed tunc fortes & gravissimas adeo arbitrabatur, ut intercesserit consilio suo, ne sanctus Hieronymus in proposito pergeret. Verum aliud est novam Scripturae sanctae Versionem inutilem ac pericul iam suspicari: aliud Hebraicae Linguae studium cognitionemque imis probare. Illud secit Augustinus, hoc nusquam; immo & propter ruditionem ejusmodi. summo in honore habuit Hieronymum, ejusque Versionem tandem deprehensam utilem, sua laude non fraudauit. Auctor item fuit aliis, uti ex ejus Libris constat, ut eidem Limguae addiscendae operam darent, quum apprime utilem cognosceret ad sacrarum Litterarum perfectam intelligentiam , atque tutelam.
Non edidicit ipse, quia sero ejus utilitatem intellexit; non edisce
612쪽
IN RELIGIO M NEGOTIO. LIB. III. 3 stant alii, quia ingens Magistrorum inopia erat, & a solis Iudae Iu
exspectandum erat ejusmodi beneficium , quos tamen aut livor a Christianis alienabat, aut Christiani ipsi fugiebant, quum scandalum pusillis foret arctum cum iisdem habere commercium. Sed hae e Phere poni oculos facile fugiunt, & is potius amat suspicari interpolationes in Augustini Libris: immo ad Accademicum Ingenium Augustini, sibi non satis constans, referre hasce contrarias, ut ille sibi fingit, ejusdem sententias. Quod habet idem Phere ponus pag. 338. Animadv. ad Cap. 7. Libri de Fide & Operi nos diu non morabitur. Ex Augustini se notentia. Quidquid homo vetari recte fceris, nisi ad pleratem, quae
ad Deum est, referatur, rectum dici non oportet. Censet Phere ponuemonstrum esse ex contendendi, oe paradoxa defendendi libidine na
tum, arbitrari vel ipsas Infidelium Virtutes esse peccata. Sed meminisse debuit Censor ille, praeter Cardinalem Norisium V. C. quem& ipse laudat, complures Catholicos luculentissime ostendisse, quae heic fuerit mens Augultini, alia sane quam Calvinus & Ian senius putarunt. Opera ergo bona in ipsis Infidelibus agnovit sanctus Dructor; agnovisse etiam videtur affectus medios inter Cupiditatem &Caritatem; sed ipsa illorum opera, naturaliter bona, recte docuit
tribuenda esse Deo, qui & in a se aversis bonas voluntates operatur. Tu consule celeberrimos Theologos in hoc argumentum, quod etiam proxime praeteritis annis pie versavit Lescius Cronder mus a
o DV i Cmndrimi opus hoe loei memoratum, Coloniae prodiit M. IIo . in αtypis Conradi is Finire, ut praefert inscriptio. Pseudonymo Auctori larvam detrahit nv perus Scriptor Anima es vum in Historiam Theologicam G. V. Marctionis Scipionis MasIa ii, Abha et D. Cessis M aliaυarea; in acri scilicet Italiee scripta Defensione earumdem An ma merson m; ubi pau. M. de Crondermo verba faciens, Lectorem ad Mab Isinium remittit, quin in tuo Muiso Italico ipsimet personato Crondremo illustre testimonium reddiderit. Haec autem habet Mabillonius operis laudati Tomo I. pag. 36. typothetae oscitantia in Italieam Defensionem irrepsit numerus s8. ud Sam iam Petram ιη mnem
ιις offitii eausa eon nimur neverendissimum Abbatem Cerrium, Cauon eorum reolarium Comer Tationis Salvatoris Procuratorem generatim , qui nos erius imui ferat. Vis es non medio
erit re versatrus in doctrina Patrum, maxime S. Augustini cyc. Ex quibus ergo colligitur,su, Ostii Crimis i nomine Abbatem Cerrium latere . Mirum autem subiit, ipsum D Duisu s laudatae Auctorem pae. q. num. Ia s. memoriae indubitanter tradidisse, tum Fluridationem, modo memoratam Mia raroris, tum ad Opus illud Prolmomena , ab eodem Abbate Cervio fuisse conscripta; mratoriumque nostrum dum in vivis ageret, inaniter seipsum venditasse tanquam Proloeomenis Au torem quae tamen ad ipsum Abbas Cretamus eo tantum eonsilio remiserit, quo emaculatiora redderet & Latiniora, si ita loqui
fas sit. Ut ut se res habeat, statim ae oculos in locum istiusmodi De honis eonieci, rei novitate pereulius litteras dedi a 4 Cl. V. nostri Muratorii nepotem, qui eius Vitam diligenter adornandam suscepit, brevi in lucem emittendam; mihique perhumaniter igrescripsit, in seipium reeipere in vincibiliter probaturum, verum Pret gom a Aucto rem, immortalem sutim Patruum exilit iste; mendacemque audacissimum prodi inrum, qui magno nomini illius celeberrimi Viri misimam invidiam creans, isti aec effutire
613쪽
Lib. a. Cap. q. in Libro, cui titulus, Elucidario Augustinianae dediυina Gratia Doctrinae. uid est aliud quod malum dicitur, nisi privatio boni P Verba sunt Augustini Cap. XI. Enchiridii. Hanc sententiam quam plurimis aliis in locis ab Augustino propolitam Phereponus pag. 339. & 58 Animadv. ineptam judicat, multis deridet, & triumphatoris in mo. rem proculcat atque proscribit. Sed ne heic quidem placet detinere Lectorem eruditum, quando nemo nescit, quam anxie subtiliterque a Scholasticis Theologis, immo & ab ipsis Philosophis, agitata fuerit, & agitetur adhuc hujusmodi quaestio, Graeci Latinique Patres fere omnes cum Augustino consentiunt. Nobilissimi autem ac innu. meri Theologi , ipsique etiam Philosophi sentiunt, & offendunt, for.
male malitiae actus moralis, seu peccasi, esse taliter in priυatione debitae rectitudinis eo stere . Est itidem materiale, & politivum in peccato, quod etiam agnoscunt ipsi Theologi. Porro videat Phermponus, quibus nominibus sit dignus, dum tanto contenatu & quibusdam ratiunculis aggreditur, & nullo negotio conterere se posse putat , quaecumque validissima argumenta congesserunt tot egregii Theologi atque Philosophi, in primis vero Cartesiani, ut Malum &Peccatum statuant in aliqua privatione, sive negatione ordinis ac Bonitatis. Contrarium tuentur nonnulli, at certe non sine modestia, quam tamen frustra in Pherepono quaeras, controversiae dissiculi tem aut dissimulante, aut sortassis etiam minime intelligente. Lib. I. Cap. I. de Civ. Dei haec scribit Augustinus: An non
etiam illi Romani Christi nomini infesti sunt, quibus propter Chri flum Barbari pepercerunt Z Testantvr hoe ManFrtim lora, ct' Basilis eae Apostolorum, quae in illa vastatione Urbis ad se eonfugientes suos Hienosque receperunt. Quin ita res habuerit, nemo dubitare potest;& tamen in his Augustini certissimis verbis habet Phereponus noster, quod carpat pag. 376. Animadver. Non erat, inquit, dismu landum hince Barbaros fulse Chrisianos, quamυis Arii Sectam seque- renrur. Sed laudandi fuissens mererici, o rei admirabilitas minuen dat quod simHicior quidem Seriptor farere potuisset, sed non eauidus Rhetor. Do libens, Gothos fuisse Christianos, quanquam id de Al rico quidem eorum duce constet, non autem de universa Gothorum Natione; nam & Rhadagaisus alter eorum dux, Paganorum superinstitioni addictus fuerat. Do, inquam, id libens; habemus enim nouunum hujus rei testem; at cur hujus mentionem facere Augustinus debuit Num ignorabant Ethnici Romani, Gothos Christianam Religionem Digna sed by Corale
614쪽
IN RELIGION NEGOTIO. LIB. III. 377
ligionem suisse prosetas 3 minime vero. Id vulgatissimum erat, proindideratque longe antea cognitus Romanis Alaricus, qui & iplam Urbem non semel obsederat, & pacis foedera cum Romanis inierat, iis etiam coactis, Imperatorem creare Attalum Arianae Sectae ho. minem, Gentilibus propterea atque Arianis ipse carus. Igitur nihil erat, cur notissimam rem dissimulare vellet Augustinus. Sed, inquit Phereponus, laudandi erant meretici, cra rei admirabilitas minuenda. Res erat Augustino cum Romanis, captae direptaeque Urbis calamitatem tribuentibus Religioni Christianae; non erat cum Gothis. Pe. percerant Barbari Christianis aeque ac Ethnicis, qui ad Basilicas Apostolorum & Martyrum confugerant. Ergo Christi caussa effuge. runt poenas praesentis exitii Gentiles Romani, non evitaturi, nisi nomen & Religio Christi Barbarorum feritatem adeo evidenter mitigasset, atque cohibuisset. Heic igitur insistit Augustinus, & ingrati animi Romanos Ethnicos arguit, qui Dieri nollent se mitissime habitos non alia de cauta, quam quod sacra loca propter Christum
Barbari revererentur. Quanquam vero Gothi Christiani essent, non desit tamen admiranda esse illorum mansuetudo erga Romanos. Moribus quippe barbari, immanitate feri, victoriae ardore furentes, spem nullam reliquerant tantae erga victos clementiae, quum ne ipsi quidem Romani, nedum efferatae gentes, victis parcere solerent ad Templa inanium Deorum confugientibus. Quod tamen animadvertas velim, Augustinus ipse hanc Barbarorum insuetam humanitatem, misericordiam ct humilitatem, multis commemorat: quod quum facit, certe ipsos Haereticos de laudando facinore laudat. Deinde Lib. V. Cap. 23. ejusdem operis de Civitate Dei refert insignem Christianorum victoriam de Rhadagaiso Gothorum Rege reportatam quinque ante captam ab Alarico Urbem
annis. Auctor & ipse est, fuisse Rhadagaisum salsis Diis addictum,
quibus etiam immolare quotidie serebatur. Quamobrem, inquit Au. gustinus: Ss ille tam impius, eum tantis o tam impiis eUiis Ro.mam fuisser ingressus, cui pepereisset quibus bonorem locis mar rum
de uiasset ρ in qua persona Deum timerer P cuius non fanguinem ess-fum, cuius pudicitiam vellet intactam P Tum Romanos arguit, quod Deo non agant gratias, qui quum statuisset irruptione barbariea gra. viore dignos mores hominum eastigare; victum tamen voluit Rhadagaisum Daemonum cultorem, na. ipsis Daemonibus gloria, Romanis vero acerbissima clades contingeret. Deinde quum ab his Barbaris hoc est Alarico ejusque copiis Roma caperetur, qui contra omnem Tom. X. P. I. D d d d . eon.
615쪽
consuetudinem bellorum ante gestoruni ad loea sancta confugienter, Christianae Religionis reverentia tuerentur , j que Daemonibus , arque impiorum Sareisiciorum ritibus. de quibus ille praesumserar, se Α
VERsARENTUR PRO NOMINE CHRISTIANO, ut longe arr
eius bellum eum iis, quam eum hominibus gerere viderentur, c c. Quae verba tam aperta mihi videntur, ut non dubitem, quin Phe.
reponus ipse intelligere demum possit, non dissimulatam ab
Augustino Religionem Gothorum, quanquam alioqui notissimam, Sccommendatum eorum facinus ab ipso fuisse: cujus tamen rei laudem ad Christum Deum tanquam ad praecipuum auctorem reserenis dam esse prudenter monet. Sed ego fortasse ineptus, quod omnia
vestigia consectari velim Censoris nostri, qui heic tam facile Augustinum nobis exhibet veluti Rhetorem callidum; Vae Libris atque Scriptoribus, si hujusmodi nebulas excitare licet adversus illos; nam quis in uno stans pede magnus statim Criticus evadere, quum libet, non possit ZEjusdem ponderis est alia Phereponi adnotatio in ea Augustini verba Lib. VII. Cap. 14. de Civ. Dei 2 Si ergo Mercurius ipse femmo est, etiam ipsis stati nicis Uientibus Deus non est. Quae scPhereponus illulirat. dicens: Miror non timuisse Auenstinum. ne μῆ obiiceretur, quod passim habet de Verbo; nam simitis obiectio potuit fieri, responsoque Augustini Driter eludi. Facile profecto miratur Phereponus. ejusque admirationem arque adnotationem quibusdam Gregalibus suis heic placituram mihi persuadeo. Verum quisquis rem serio perpendat, e vestigio intelliget, hominem hune nihil pensi habuisse interdum quid scriberet, dum contra Augustinum jeriberet. Et sane ille ridendus, qui miratur non timuisse Augustinum, ne heic in se ipsum sua tela converterentur. Ex Augustini sententia Mercurius dicebatur esse hominum Sermo. En ejus verba. aQuod si Sermo ipse dicitur, ese Mercurius, sicut ea, quae de illo interprexaumtur, ostendunt: Num ideo mercurius, quas medius eurrens diritur ap- pHlaxus, quod Sermo currat inter hi mines medius, &c. Ideo oe meo cibus praeesse, quia inter vendentes oe ementes Sermo sit metus, &C. Quis autem. sanus, i & non ludens, hominum Sermonem n num. quam stultum, deceptorium, & salsa narrantem, semper vero ere
turae filium, & subsistentia carentem. velit appellare, & credere Deum 8 At Catholici, quando Dei Filium appellant Verbum, cui etiam
ιν Haee particula negativa deest in praecedentibus editionibus. Num excidit tune Au tori Certe necessaria.
616쪽
IN RELIGION. NEGOTII . Lm. III. Ipsi
etiam 'nonnulli Sermonis vocabulum accommodarunt, iVerbum in te
ligunt divinum, Verbum Dei prolem, Verbum non exterius sonact& fugiens, sed interius manens, & ex divina essentia, & ab aetemno productum, & cum ipso Patre, atque in ipso Patre subsstens; Verbum denique ut loquar cum Auctore Libri de quinque Hae.
resib. quem olim Augustino tribuebant ) quod melius Graece dieitur λογος ἰ logos quippe verbum significax, arque rationem, ac propterea Dei Patris aeterna ratio atque sapientia. Quare nihil erat, cur sibi, & sententiae Catholicorum timeret Augustinus, dum ideo a gumentatur, Mercurium non esse Deum, quod ipse dicatur esse bouminum Sermo : nimia quippe intercedit differentia inter hominum Sermonem, & Uerbum Dei aeternum, immutabile, increatum, quod idem est ae Ratio divina. Immo videas plerosque Patrum, cum Graecorum, tum Latinorum, & Augustinum praecipue in Libris de Trinit. & ia Ioannis Euang. & alibi, fuisse usos exemplo Verbi humani atque creati, ad explicandam aliqua ex parte rationem divini & increati Verbi. Sed simul explicarunt quam immane duo ista Verba invicem distarent, probe nimirum intelligentes, solos Sophistas ea comparatione abuti posse contra divinam naturam Veriabi caelestis. Consule Petavium Tom. a. Lib. 6. Cap. a. Do m. Theologic. I VPlura alia supersunt in censoriis Phereponi Animadversionibus, quibus sua deberetur censura. Sed si persequi singula velimus, vixerit scribendi modus. Pauetis ergo Orationi nostrae finem faciamus. Quod Augustinum, ubi opus erat, aut justa caussa occurrebat, Phe. reponus sibi corrigendum susceperit, moleste non serimus; immo ali.
qua etiam ratione laudandum consentimus. Quod 'male toties correxerit, quod tam impotenti odio in ipsum exarserit, quod nullum denique non moverit lapidem, quo incomparabilis' viri famam pro viribus prosterneret, hoc dolemus, hoc in perniciem non modo san. Elae Religionis, sed & bonarum Artium, atque Litterarum tendere
clamamus. Certe immodica veneratio nos in transversum agat, aut livor nos urat, si contendere velimus. nunquam Augustinum erras. se, nunquam meliora tradere potuisse, nunquam scribere accuratius
debuisse; Phere num vero iniquis semper censuris adversus ipsum fuisse praeliatum. Magnorum virorum in Litteris lapsus ac vitia non dissimulari, tum Veritati apprime gratum est, tum Religionis ac Reipublicae interest, ne sub magnis nominibus major errori fastus nocendique licentia obveniat. Verum & immensae Augustini virtu.
617쪽
s 'o DE INGENIORUM MODERATIONE
tei sincerius erant exprimendae, ejusque naevi tam fuscis coloribus, tantaque bile exaggerandi & amplificandi non erant, ut sanctissimum aeque & doelissimum Episcopum, si licui flet. nativo suo splendore Phereponus omnino exspoliaret. Immo si quisquam dignus erat, qui
placide haberetur, is Augustinus erat, quem summa pietas atque do- Atina Ingeniis omnium seculorum. & Ecclesiae verae perpetuo commendavit . Phereponi tamen censuram inofficiosam, simul & ab aequitate alienam, quanto magis exsecremur, postquam, ni mea me fallit opinio, tot iniquas accusationes audivimus, & tantam segetem
errorum deprehendimus in ipso Augustini Censoreὶ Reliquum igitur est, ut homini illi meliorem ingenii & eruditionis non vulgaris msum a Deo precemur. Lectores vero moneamus, ut si minus periti
sunt, ab ejus Librorum lectione abstineant; sin docti sunt, caute versentur cum Dictatore Critico. Interim vero stet ille tanquam exemolum quid possit in inquisitione Veritatis humana Ratio sibi relicta sine salutaribus frenis, de quibus, uti & de juribus Ingeni rum, hactenus oratio nostra pro viribus egit. Dissilirco by Coos e
618쪽
QUAE IN HOC VOLUMINE CONTINENTUR.
CAPUT PRIMUM.' Eri oe Boni praefantisma natura. Nullum Verum est , quod
quaerere fuapte natura non lirear, er distere non se hon stum. Vuae sententia ab obiectionibus liberatur, is sancti Augustini auctorisare firmatur. Veritatum duplo genus 2 alte rum menriam , alterum persuasionem parit. ordo quidam inter Veritates. Vuae potissmum ad Religionem Dectant, inve fligandae. Pag. I
Ut Religio vera noscatur, an a dubitatione sa instituendum iter. Dubitandi necessias, ut error eviretur; oe perieula, ne Verisas ammittatur. Prudens dubitatio commendata, temeramia vero repudianda . Pag. I G.
Non omnibus dubitandum de veritate Dae Religionis. Ratio oe Auctoritas in κAigionis negotio, earumque pondus. Auae quaerendasnx, ny eonster, an vera si aliqua Religio. Prudenter possunt immo debent de veritare suae Religionis dubitare Eabnici, Iudaei, Mubammedani. Iustae Uud eos dubitandi causae. Pag. II.
CAPUT QUARTUM.An Christiano homini dubitandum de fuae Religionis verisate. Aequum id videtur, sed gravibus periculis obnoxium. Dubitario oe heleiicira, oe quando, oe quomodo, ne Fidei donum perdatur. R rio Auctoritas startiunt veritatem Christianae Religionis. Cur Christianorum vulgus aequiescere prudenter possis in Relleione fua, sique ab onere dubitandi ex mium. In Eecloae CapbolicasPastoribus potissimum scientia Gligionis evexita. Pag. 21. CA Diuitigod by Coos e
619쪽
ad laeundam Religionem veram Auctoritas praecedere Rationem debeat. Manichaeorum iactantia exploditur. Sancto Augustino semientia hae de re absurda a Pherepono asscta. Rationes extrinia ferae, seu milυa Credibilitatis aὰbibenda ante Fidem, nee exi. gendae Rationes Dogmaxum demonstrativae. Ufus Catholicae E elesiae hele laudatus, a qua nemo sine ratione credere iube/ur. Seire, oe credere quantum disserant. miracula, extrinsecae Rariones. Alia Phereponi Iomnia putantis, Carbolscos olιm fine ra- Pag. 37.
Infirmitas humanae mentis, atque rationis, errandi in homine D. cilitas. Eius eaussae, fuga disciplinae, socordia in inquisitone veri; eorpus male compactum, oe pessme lectum p penuria araque abusus subsidiorum ad inveniendam Veritatem: memoriae exiis ιitas; phantasiae impotentia, oe praecipue dum assectus in animo regnant οῦ Voluntaris perverse indoles ς mentis Usus angustia , ignorantia, obliυio, o prava electio priueipiorum, quibus a. recte judicandum uti necesse est. Pag. 44.
Rationis humanae imbecillitas evertenria reste. AEd ipsius medicinam, ut Religio vera noscatur, necessaria es Humuiras, oe ev rex dae a Deo vires atque Sapientia. Vuid scientia, quid persuasio, sive credulitas prudens. Prima princsia, quibus Ratio G Pr dentia reguntur in inquisitione Religionis Derae, qualis es uni. ea CHisti Religis, Ratione o Auctoritate in iuus ρrobari nem confluentibus. Pag. 54.
Sue; noscenda vera Chri yi Religio inrer rex eius fictas. Scriptura fama primum Veritatis promptuarium. Sed viribus nostνis diffrile intelligenda vera doctrina. Aliquem Veriratis v bilem is rerpretem suae Religioni Deus dederis oportet. Ecclesia vera, verax, oe ab errore immunis; atque haee una es Carbolis ram Ecclesia. Pag. 62.
EGIesiae Catholieae perperam negata ab mereticis immunitas ab erirere . Protestantium Methodus tu inquisitione merae Doctrinae quam temeraria, or quot Haeresum origo. Carbolicorum Meth dus quam ιaudanda. Λon Ingenio privati cuiusque hominis dimin
620쪽
renida facrarum Litterarum interpretatis in Dogmate. rix E esesiae verae heis audienda, Deo id praecipiente. Pag. 68.
Auctoritas Ecclesiae Catholicae in Fidei doctrina a Phereponi obiecti nibus vindieata. Et non sne ratione credimus. Fallaei auctoritati Protestantes addict3, in incerta apud eos Veritatis consequutio. Antiquitas doctrinae in Christi schola, oe eredentium multitudo, robusta Veritatis argumenta. μυitas oe paucitas erroris indicium extra Catholicam Ecelessam. Phereponi in hane rem anima e sones confutatae. Pag. 7S.
Socinianorum pestifera Haeresis. Deo nos quaedam edocenti credendum, quamvis credenda fuerent captum humani intellectus. Ingenii t meritas quam hele impia. Loca Theologica, unde veritas Doctrianae Christianae petenda. Traditionis auctoritas, ac necessias in Ecclesia Dei. βuibus principiis nisatur. Laus Theologiae Dogmaticae, o Peravit V. C. quem Phraeponus pikris facere dobuor . Pag. 8 3.
Ingeniorum liberras quam ab hominibus everita. Doctrina ad Christianum pertinens triplex. Semper consederandum, revelatam, ausecus, a Deo fueris. Dogmatis existentia , significatio, ει ν riones distinguendae. Quid in his licear, aur non lireat bomisnum Ingeniis. Pag. 96.
Pericula imminentia scribentibus de Auctoritate. Insipiens Zelus quid pariar, o quam laudanda be e siν prudens moderatis. Ecclesia nunquam fallax in Dogmatibus sanciendis, duplici conditione posita. Dogmatum, quae alia in mera contemplatione versantur, alia actionem quoque exigunt, quae possim , avr non possinν, quae etiam debeant, aut non beant statui. βuid de quaestione, utrum Angeli eorporei, an incorporei sint, eredendum, oe an eam Concilia fustulerint. Inter Rationes Dogmatum quaedam semper ad Fidem spectant, sed non omnes. βuid bele Iieων Ineeniis. Pag. Io 2.
Ius Ecclesiae in Dogmatis stabiliendis a Phereponi obiectionibus liberatum. Falsum est, i um a Sancto Augustino negari. Multiiu-do in Conciliis Catholicorum quae eommoda pariat. Factionis nomen inique adscriptum legitimis Conciliis Catholicae Ecclesiae.