Hierarchiae ecclesiasticae assertio per Albertum Pighium Campesem, D. Joannis Vitraiectensis Praepositum, ab ipso autore sub mortem diligenter recognita, & noua accessione passim locupletata. ..

4쪽

HIER ARCHIAE

ECCLESIASTICAE ASSER ΤΙΟ

per Albertum Pighium Campensem, D. Harimet traicisten. P ositum, ab ipso autore sub mortem diligenter recognitia,&noua accessione passim locupletata.

Argumenta singularum librorum versa pagina indicabit.

5쪽

La her primus ante omnia demonsti attonis eoru , quae ad fidem religionemo nostram pertinent, certa principia statuit. lnsuisper 8c methodum explicat, qua ut in omni exorta quaestione facile inuenitur orthodoxa veritas : ita omnis haeresis efficacia

ter conuincitur.

Secundus demonstra in quo unitas consistit ecclesiae, palam L. ciens eos,qui ab eadem se separarint ac separent.Eius quoque ordinem sacrum, gradus & singulorum munia, haereticorii in his omnibus errores impios standum explicatam methodum obiter iugulans. Tertius unitatem praesidis asserit in hierarchia ecclesiastica, Petrum eius caput constitutum a Christo demonstrans, & sucis cessores ipsius Romanos pontifices. Quartus autoritatem ecclesiasticae hierarchiae praesidis,& singularem praerogatiuam apostolicae cathedrs luculeter adstruit. Quintus controuersias oes inter regnum & sacerdotiit, quibus aliquot seculis grauiter exagitara est ecclesia, comple stitur. Et Marsiit illius Patauini, aduersus autoritate ecclesiasticam in suo quem inscribit, defensorio pacis, retundit calumiuas.

Sextus uniuersam ecclesiasticorum conciliorii causam re certis

illis notas fidei principiis ita deducit Sc absoluit, ut omne coorundem varietate, omnem modum, rma, autoritatem,quaest & unde pendeat, quiuis clare possit ac certo intelligere.

6쪽

sTO PATRI PAULO ECCLESIASTI,

hierarchiae praesidi eius nominis III. Alberutus Pighi Cainpensis S. D.

T NON VIDEO PATE

beatissime, cui pio Christiano v viro Iaachrymas extorquere non debeat ea, quae nunc cernit,Christianae eccletiae tot schiis smatibus lacerae, tot haeresibus ac impleatatibus foedae contaminatae , miseranda

sane deploranda* facies: ita nulli cessano dum censeo qui tamξ vere Christianus haberi velit quo minus in tanto religiosnis nostrae discrimine pro sua quis p vi xiii eidem succurrere debeat,quandoquidem is iure merito p repreheoditur, velut ciuis non bonus & desertor patriae salutis* publicae, qui in publico euiden p eius periculo no solum sua sed & seipsum eide in pendere dubitat. Quare cum tanti huius mali eam mihi viderer caussam videre, quae una sere siue omnis humanae societatis exitium,nemope disciplinae publicς dissolutu vigorem, qua tot seculis apostolorum ministerio constitiua a Christo ecclesiastica illa hierarchia continuit in

ecclesia, continuo em ut eandem nunc tandem prophanis quorundam

imp isque disputationibus oppugnam,improbis calumnias detractio αnibus, mendaciis, famosis* lisellis apud imperitam multitudimem talibus iacile applaudentem traduci & despcistam vilemcν fieri, insuper secularium aliquot principii incligiosa tyrannide opprimi, nostrorum denim praesulum pudet dicere improba nimis inconsulta ambitio, ne coniundi perturbari,certatimm ab omnibus coniuncta velut manu euerti conspeximus adeo nemo sui iam memor est ordinis, gradus Scosticii quod in Christi ecclesia obtineoquae non olim damnata impiestas ab inferis reuocata est quae non derepente monstia prodiero iam olim iugulata illo beatissimi Petri gladiocri nusquam subicit peris diis repagulis estissa semel impietas, sed noui semper comminiscit alio quid semperim seipsam vincere certati Cum,inqua, tanti eius mali,qua diximus, causam mihi viderer intelligere, meditabar & ego aduersus haec aliud conferre in publicu. Sed grauidum parturientem nescio ud animii diu retinuit ac retardavit alioru nonnullorum certatim serisbentium multitudo ac diligentia, ut diu dubitarem, num locus assis hae in re nostro soret ossicio, effecit, quippe qui alioqui mallem deli

7쪽

EpISTOLA NUNCUPATORIA.

ni, religioni &ecclesiae debeo,at v viii mihi notus mecum vivere,hanc palmam & gloriam libenter concessurus alijs, si me praecipitare in ne, cessitatem, quotidie in totius orbis conspe. aduinus haec monstra plane tartarea, oc quae plus u ferina rabie in caulas dominicas nuc pasissim desaeuiunt, cruentis monomachiis publice decertandi,id quod se, mel in aciem progressus ut pugna pugnam lacessit, & velut ansa anus in trahit omnino deuitare non potes Sed cum illorum studia, tamictu pia &erudita, non admodum profecisse cernerem, esus causam sollicite perquireti ipsa medendi methodus a medicorum principe Cale, no doctistime tradita mihi suggerere visa est. Nisi cin, cum multi una morbi grassanξ in corpus,diligens nobis ineatur ratio,cui primu & cui secundo loco ac deinceps occurramus, sed ut quis p sorte sese obtuleis, Ut illi quis congruo alioqui pharmaco studeamus mederi, praepostere

videlicet curatione aggredientes id O hactenus a pleris mihi saetii videtur us* adeo no proficimus, ut morboim vires plerun* etia vesade augeamus. Visum itaq; mihi est ipsam nobis crediti talenti ratione exuere, ut posthabita vitae studioru ν nostrosu quiete,no solum qui quid dsis nobis conserre dignatus est,sed etia nosipses Christiano imis Penderemus nomini, & pro dignitate, autoritate & salute Christi ecclesiae.In qua cum uniuersa haec mala inde mihi videmur oris ne traheare,quod hi omnium,quiunqsuerunt haereticoire pestilentissimi, ipsum uniuersie res ionis nostrae firmamentum, columnam ac robur labefictu e aggressi sunt, ipsam videlicet autoritate traditionis ecclesiasticae, univcriam quom eius hierarchiam e medio tolletes qua una ab initio

usque nunc conseruata est in ecclesia Christi unitas resigionis &sdei, conseruatus vigor disciplinae ecclesiasticae,& sine qua prorsus no pos, sit subsistere, multo sane minus,u absque ordine & suis magistratibus a quaelibet communitas aut humana secietas unam quo script

ram,quis contra scripturam omnium controuersiarum & exortarum

quaestionum ficientes iudice, qua quiscp eorum pro suo captu & arbitrio intestigens, suae impietati, quis inuitam resuetantemcly,famulari cogit, nullo alteri cedente aut cuiusquam hominis autoritati iudiciovς in his subesse volente, unde tot iam inter se pugnantes haereses exortopsunt,ut dinumerari vix possint,nec ullum modum ac fine, nisi opporone occurratur,impietas inueni Huic tam foecundae malorum omnia radici securim in primis admouere visum est. Ad hac funditus euestendam putauimus ante omnia necessarium, in ecclesiasticae traditioius nihilo minorem, ne dicam multo etiam ampliorem efficacior cis, usopturarum autoritatem existere clarissimis rationibus demonstrare, mus. Et nisi hac admissa, aut etia scripturis praemissa, ne illarum quideautoritatem satis sibi constare, ut quς uniuersa inde dependeat.Hanc

ipsam praeterea solam esse certam & inflexibilem recitae intestigentiae Mipturarum amussim qua illis hon adhibita, vesut plumbeam quanodam

8쪽

EPIsTOLA NUNCUPATORIA.

dam regulam omni figurae,ita omni errori easdem haud dissicultera commodari posse,nec errantem illis aliter facile conuinci. Proinde patres illos nostros sinistissimos,sapientissimosque viros hoc ipsum iam olim prudenter intellexisse, perniciosam videlicet sine ea existimantes omnem de scripturis conflictationem cum haereticis, & diligenter viis tandam orthodoxis, illud ipsum haud obscure docente Apostolo, qui corripi eos vult,non disputatione coargui,& acquiescere nolentes,ve lut plane deploratos, at etiam contagione noxios deuitari. Denique ostendimus, nostias quom temporibus disputationes cossi statione cum haereticis habitas nullum alium Mictum peperisse, seu ad nihil aliud pro secisse, a quod male consopitas sub cineribus haereticae prauio. tatis scintillas euentilando excitarunt in apertum hoc grauissimumque orbis incendium. Ad haec methodum quandam explicamus, qua ut in quacunque exorta super rebus fidei controuersa quaestione,quae sit orthodoxa veritas, ficile discerniturrita omnes omnium seculorum hae. reses, etiam quae adhuc in futurum exoriri poterunt,esticaciter conuincutur. Cuius methodi vim & efficaciam,velut in exemplis quibusdam in re tam necessaria exercitatum lectorem reddere cupientes, in decem subicistis quaestionibus ostedimus, quibus maximam partem complectimur controuersiarum, quibus nunc misere exagiratqr ecclesia, eandem fidem,quae nunc est apostolicae sedis & nostra, ab initio quoq; omnibus continuo seculis vis nunc fuisse toto orbe catholicae ecclesiar& orthodoxorum omnium,demostrantes per singulas. Et haec sere liis bro primo absoluimus. Ex his insuper iam iactis velut certissimis inis dubitatis* nostrae fides,religionis I fundamentis ac principiis, sacrae, inquam, scripturae, ecclesiasticae quo traditionis autoritate, totius ab initio catholica ecclesiae consensu, recognitione &fide consona, deo monstramus primum, in quo consistat ecclesiae unitas,ut clarissime inistelligi possi qui nam ab ea se separarint ac separent. Eius quoq; ordianem sacrum gradus 8c singulorum munia hereticorum in his omnibus prophanas nouitates 5c errores impios, diligerer, quamuis obiter. iugulantes secundum explicatam antea methodum. Deitide & hierarαchiam asserimus ecclesis, risto autore atque in eadem beatissimi Peritri ut eius praesidis, & sanctitatis tuae, quae illi successit in autoritate 3 officio cathedraeque apostolicae principalem autoritatem Sc praeroratiuam singularem. Quae una si restituta esset secundum annos prilliora ,& agnosceretur, sicut necessario debet, a Christifidelibus, uniuerissam hanc malorum colluuiem, densissimasque errorum nebulas, quae nunc faciem occuparunt ecclesis, uno velut flatu ac spiritu dissipatas derepente videremus. Et haec tribus deinceps libris copiose ni fallor luculentem atque ex ordine exequimur. Consequenti loco controueraas omnes inter regnum & sacerdotium, hoc est,autoritatem secularem 5 e essiasticam,qus aliquot iam seculis grauissimis tragoedijs ex

9쪽

BpISTOLA NUNCUPATORIA.

tarunt ecclesiam,ira explicamus, at* ad ipsam lucem certissimorum illorum nostrae fidei principiorum exigimus & absoluimus, ut nihil dubitem leuectiorem, quantumuis alioqui parum fauentem dignitati ecaclesiasticae modo veritati taurat,tacile intellectarum in singulis,qus sit veritatis causa & victoria.In quo argumento velut antagonisten quendam delegimus Marsilium Patauinum, quo nemo omnium acrior &infestior ruit hostis autoritatis ecclesiasticae nemo causa secularis adouersus eandem autoritatis egit vehementius, copiosius atque etiam inogeniosius eo quod hunc studiose legi & magni fieri e erem a pleris. que, qui principibus secularibus adsunt a consiliis. Ex eodem quoque magnam pestiletissimi erroris partem suxisse Lutherum cum suis, qui

abrogata semel omni autoritate sedis apostolicae, omni forma conitio tutae a Christo atque hactenus in ecclesia obseruatae hierarchiae ecclesiasticae, secedentes ab unitate catholicae ecclesiae, nouas prodigiosasque

ad prophanissimi illius hominis praescriptum sine Christo conantur

ecclesias sacere, idque praeter omne etiam priorum haereticorum exaemplum.Scripsit autem ille ante annos circiter ducetos in gratiam Lus. vici Bauari, qui excommunicatus a Ioanne vigesimo secundo,alia quanto post oricentibus & contumacia & excessibus, per Clementem solum priuatus suis r o 8c imperio. Postremo ecclesiasti Iu conaciliorum causam,mutatam equidem a plerisque magni nominis viris a tempore Cons hiensis Basiliensisque conciliorum, nam antea non magna de illis in ecclesia concertatio fuerat,sed a nemine quantam mihi quidem videtur imo neque ab omnibus in uniuersum, absolutam

pro dignitate & merito, ita explicamus a capite quod dici soleo ad caleem ex illis certissimis nostrae fido principiis deducentes omni ut osmnem eorundem Varietatem, omnem modum, sormam,autoritatem,

quae sit 8c unde pendeat, quiuis clare possit ac certo intelligere. Ne inamen, si serie & ego huic tantoque argumento, quod sex his libris complexi sumus, non per omnia satisfecerim , apuὸ rigidos censores omni venia aut excusatione indignus iudicer, cogor hic dicere, quod alioqui tametsi hic publicum sitimaluissem praeterire silentio, ante hoc biennium, pro Christi nominis gloria, & ecclesiasticae hierarchiae diagnitate alip autoritate asserenda,magno haec confidentv animo ac iri delitata re vetas, antiqui illius hostis machinationibus, tantis nos derepente tribulationibus,persequutionibus* implicitos,ut eius temporis sere dimidium coaeti simus procul domo & familiaribus liabris peregre agere,discurrere per curias,& aduersus easdem surdas aures obtundere. Nec sere domi interim quietius ullum tempus Gregit, sed tot semper difficultatibus inuoluti distenti suimus,ut no vnu hoo mirie haec prorsus occupare potuissent imo obruer alip adeo sibi eri.

pere.Quae tri uniuersa ita nihil nos absterruerunt, aut remorata sunt accepto semel ori,ut eo etiam plus incitarint eidem pertinaciter insiste.

10쪽

EPISTOLA NUNCUPATORIA.

re quo studiosius ab illo prosequendo Scabsoluendo me cernerem impediri: videlicet conie, iuram hinc faciens, 5c spem magnam concipia s,utilitatena aliquam allaturum ecclesiae, quod ille omnis botu hostis tanto conamine satageret seu niteretur impedire. itaque, seu domi, seu peregre, omni contra conatu & studio, semel coeptum rigere non derum ii,& a me ipse constitutum velut pensum quotidianum exi ere,do πnec ipsum qualitercunque absoluerim: praesertim cum ad hoc ipsum me incitaret ab ineunte statim pontificatu sanctitatis tuae,primum spes certa, deinde& promissio publica celebrandi uniuersalis concilii, toti ius p orbis expectatio: postremo eiusde indictio, quod anteuertere hararum lucubrationum nostrarum aeditione modis omnibus cupiebam, ita mihi persuadens requirere utilitatem publicam. Qita etiam ratione ignoscere debent censores seueriusculi, si no prorsiis tales fuerint,quaoles sorte exigerent. Quas haud dubie absolutiores accepissent, si absol, uere eas licuisset per ocium quietem p animi, 5 tempus opportunius: sed praecipitationis huius nostrae iustas, ni sallimur, excusationes has aequi boni consulent. Di, bonis vero negle Bina cultum non admoradum deprecabor. Est enim plane effusa atque extemporanea. Nec divicam,quamuis sorte possem,argumetum ipsum haud fere splendorem admittere, quod alienis subinde verbis,& multoim testimonii et necessarixio peragendum fuerat, in quibus mutari quicquam vetat religio. Alioqui in ea semper fuisse me fateor sententia, veritatis inuestigatricem orationem magis luculentam simplicitatem, si studiose seu aetiuitiose quaesitum cultum,iacum p rhetoricum postulare.Eam igitur si praestitimus est unde gaudeamus. Sin minus, nihil dubito lectiorem aequum,

qui hac in parte desiderari possit,iacile condonarunt: prs sertim ubi

ad dissicultates supra memoratas,necessariamo aeditionis praecipitatioonem respicere voluerit, secum* reputare nos in his magis utilitatem

publicam, si nostram gloriam quaesiuisse. Hos igitur ecclesiasticae no, siue hierarchiae libros,cum temporis eliceret ato euocaret opportunitas,nec domi suaderet premi & ntineri diutius,praesertim ad aeditio, Dem eorundem stimulantibus doctissimis quibusdam, nec minus piis hominibus, sata stitati tuae dicandos censuimus, et eius autoritate exeuntes in publicum, uniuerso orbi rationem redderent,u inique, si impie, quanta in totius ccclesiae, imo & religionis Christianae iacturaliteris chiam eandem labefictare atque curetere nostri temporis haeretici agis pressi sint, quo tibi eandem totis viribus restituenti unde uniueris ecclesiae sua salus unitas & synceritas fides Sc religionis, publicar disci. Plitis vigor dependet omnes quom piis votis studiisq; faueant,& pro

suo quilin modulo alacriter succurrant, opem in serant. Quanquam quid alioqui iustius aut consequentius esse poterat, u ut ecclesiasticae hierarchiae dcfensio, summo ecclcsarnailitantis hierarchae dicareturcvt intcrim taceam, quicquid ladem a nobis tale seu huius generis arde,