장음표시 사용
81쪽
sumus et divitiae, spinae : voluptates,venenum. Et ut verbo dicam , omnia,
corporis quidem , fluvius; animi vero, sonisium : Vita, bellum , & hospitis in peregrina civitate mora , & innumerabilium miseriarii ossicina;fama post obitum , est oblivio. hoc Ausonio credamus et Miremur periisse homines s momenta fa- gr. tiscunt; ' 3 . Mors etiam sexis nominibvsique venit. Ante mortem consummare vitam Virtute, res pulcherrima est. g. 3r. Hira Mimus .
Comoedia est omnis vita. Nos histrioanes sumus; regem hic agit, ille mendicum; iste principis personam sustinet, ille medici, hic rustici. Quamcunque
Deus impo suerit, eam decore exsequi Oportet. Neque in eo laus sita est, ut Imperatorem agas vel Ducem , quam-Cuque egeris, plausum seres,modo eam bene agas. Oppommissime hoc Epi- ais h. ctetus submonens e Actorem , inquit, c. 23. esse fabulae talis , qualis magistro probata fuerit, te memento : Si mendicum agere te voluerit: fac eam quoque per sonam ingeniose repraesentes. Ita si claudum, si principem,sa plebejum. Hoc enim tuum est, datam personam bene effiagere e eam autem eligere, alterius.
82쪽
Suet. Augustus Imperator, supremo vitarinisug. die, admissos ad se amicos percunctatus est,Ecquid iis videretur mimum vitae commode transegisse ρ Adjecit &clausulatrii Ergo plausum date dic. Seneca praeesare de hac vitae comoedia r Saepius, inquit, hoc exemplo mihi utendum est i nec enim ullo efficacius exprimitur hic humanae vitae mimus,qui nobis partes has, quas nostra culpa cex inscitiaὶ male agimus, assignavit. Laertius in Zenone , bono histrioni similem esse sapientem ait , qui sive Thersitae, sive Agamemnonis personam
acceperit, utramque decenter exprimit& imitatur.
Non igitur attendendum est, qui iam - simus, sed qui futuri simus, ubi larvam& personam posuerimus: nec refert, primi an ultimi actoris partes susceperimus, modo bene agamus. s. 32. Hira huma upus. Iρδο. Tosaphato Regi Barlaamus senex, hu- manae vitae fallacia gaudia proponensezra. Vnicornem , inquit , serocem belluam hi, h. fugit quispiam. In fuga foveam irruita 3.od ingentem, in ipsa vero ruina , protensis sinem. manibus apprehendit arborem, re ita lapsum praecipitem stitit. Dum in arbore haeret sui periculi jam contemptor,
duos mures conspicatur, album unum, atrum alterum:hi arboris radicem, certante
83쪽
tante morsu vellicarunt, jamque ad ipsam paene medullam penetrarunt dentibus. Sed oculis insuper in imam scrobe dejectis , horribilem vidit draconem igneas minas spirantem. Dumque miser huc illuc oculos circumvolvit, quatuor aspidum capita e pariete prominentia observat. At his ille omnibus neglecti sattollit vultum , dc aliquid melis ab arbore stillantis cernit. Quare sui securus, jamque dc unicornis insectantis,&draconis minantis, & murium roden rium , & serpentum imminentium , dc brevi casurae arboris oblitus , melleam dulcedinem avidissime lambir. Et haec, inqnit Barlaam , praesentis vitae sunt ludibria,quae sic explico. Vnicornis mortem repraesentat, quae humanam geld-tem ubique insequitur. Scrobs, hic
Orbis est calamitatum resertissimuς. Arbor quam pressis manibus tenemus, vita est certis limitibus conclusa. Duo mures nox & dies , qui arborem inam paullatim exscindunt rodendo. Quamor aspides, quatuor elementa sunt, quorum pax si turbetur, animus compore pellitur. Igneus ille ac truca lentus draco , inferorum fauces designat, quae nunquam non apertae adglutiendum. Mellis guttulae , putidas corporis voluptates, & lethalem vitiorum dulcedinem sisnificant. Hac noxia promulside inescati, nec inferos horremus , nec coelum aspiramus, contenti
84쪽
go PRODROMI suaviter perire. Haec Barlaamus Iosaphato. O vera , verissima omnia i si sapimus, omnem horam credimu S extremam . Ab omni vitae momento pendet
g. 33. Rita prologus, narratio, epilogus. Humanae vitae prologus est Nasci, narratio Dolere , epilogus Mori. Orationis hujus lumina sunt,gemitus refletus, aut gaudium fletu deterius. E- c. H. gregie Seneca: Omnes agedum,in'uit, PO. mortales circumspice : darga ubiquebb. flendi , dc assidua materia. alium ad c. 2 3. quotidianum opus laboriosa egestas vocat r alium ambitio nunquam quieta sollicitati alius divitias quas optaverat , metuit, 3c voto laborat suo: alium solicitudo , alium labor torquet, alium semper vestibulum obsidens turba: hic
habere se dolet liberos , hic perdidisse,
ille nunquam habuisse. Lacrimae nobis deerunt,antequam caussae dolendi. Non vides, qualem vitam nobis rerum natura promiserit,quae primum nascentium omen, fetum esse voluit Z Hoc principio edimur, huic omnis sequentium annorum ordo consentit; sic vitam agi
Illud lacrimis dignissimum, nec ullis
unquam satis eluendum,quod nemo lao-strsim serio cogitat , quandoque sibi ex hoc domicilio migrandum. Cogitamus hoc
85쪽
niantes. Hinc, vivimus tanquam semper victuri; vix unquam fragilitas nostra profundius subit animum , nec observamus, quantum temporis transierit,
sed velut ex pleno & abundanti perdi- .mus tot dc horas , & dies & menses,& annos. Profusissimi sumus in tempore , nec illius irreparabilem jacturam
aestimamus,cujus unius honesta est avaritia. Sic magna pars vitae male agentibus elabitur, maxima nihil agentibus,
tota fere aliud agentibus. Quis est qui tempori pretium ponat, qui diem aestimet, qui intelligat se quotidie mori
Hinc praeteritorum obliviscimur, praesentia negligimus , futura non praevidemus. Cum ad extrema venerimus, sero intelligemus miseri,iamdiu nos,dum nihil agimus , male occupatos suisse. Hoc ergo agamus , singulas horas amplectamur,tanquam hodie morituri; sic
vitae nostrae narrationem tractemus, tanquam statim peroraturi. Dum differ tur vita, transcurrit. s. 3 . Omnis vita brevis, etiam
longissima. ITErissime Annaeus : Nulla, inquit, V vita non brevis est. Nam si ad na-77'turam rerum res exeris, etiam NestorisΘ'& Statiliae brevis erat,quae monumen
86쪽
novem vixisse. En, ut anicula glori tur senectute longa: quis eam ferre potuisset, si centesimum ina plesset Amaranthus ut est in fabulis j rosae adsitus dixit: O qualis flos Rosia,quam
formosus, quam amabilis i beatam te jure dixerim, ob odorem, ob formam,& ob colorem , 5 regina fiorum i Cui Rosa : Ego quidem, inquit, o Amaranthe, forma praeniteo, sed tempus brevissimum vivo ; & quamvis nulla me mainnus violet, nihilominus tabesco. Tu vero continuo fiores semperque recens vivis r malim ego minus habere se mae & plus vitae. Mortalium vita est quae Rosae, brevis & fluxa. Et licet aliunde vis nulla eam extinguat , suo tamen defluxu sensim evanescit. Iure me rates, dicorum maximus exclamat : Vitam
brevem esse, artem longam. Vitam ire,im non intelligimus, sed transisse timus. .m Temporis nobis concessi spatiatam velociter, tam rapide decurrunt, ut eXceptis admodum paucis, ceteros in ipso vitae paratu vita destituat. Exiguum temporis habemus, & ex hoc multum insuper per luxum aut negligentiam perdimus. O mortales improvidi, corpus quod circumserimus , non domus
est, sed hospitium, quod relinquendum, ubi te hospiti gravem esse videa'. Ideo, mi Christiane, propera pie vivere, M singulos dies singulas vitas puta. Qui hoc modo se aptaverit, i vita sua quo
87쪽
C A P V T I. 63tidie fuer1t tota . mortem securus proinvocabit. Male morietur nemo qui vixit
I. 3s. Non longi ma , sed honesti m
Non ut diu , sed ut satis vivamus,
curandum est. Sat longa est vita, si plena est. Impletur autem , cum qui Ssta voluntate in divinam plenissime transit, dc quantulumcunque temporis, quod datur , bene impendit. Quid illum octoginta anni iuvant, per inertiam exacti Non vixit iste, 1ed invita moratus est. Nec sero mortuus est, sed diu. Nam imprudenter & impie vivere , non tam est male vivere , quam diu mori. Sed , ais , octoginta annis vixit. Interest, mortem ejus ex quo die numeres. Alius viridisia in medio cursu raptus est, sed officia boni civis, boni Christiani exsecutus est. licet aetas imperfecta sit,vita tamen perfecta est. Ille alter octoginta annos numerarit, certe tot annis non vixit, sed fuit: nisi sorte sic eum vixisse dicas, quomodo arbores dicuntur vivere. Actuic virtutum officiis metienda est vita, non tempore. Laudemus itaque & innumero felicium reponamus eum , qui . quod vitae habuit, bene collocavit. In R-I r memoria aeterna erit justus , Memoria 'I'
justi cum laudibus . vidit enim veram lucem,
88쪽
seneca lucem, non fuit unus e multis. Et vixit, dc vivit nunc in caelo. Quid quaeris, 23'. quamdiu vixerit vixit ad immortali-Σ tatem, transiliit saecula , & se in memoriri, riam dedit. Et quemadmodum in minore corporis habitu potest homo esse perfectus , sic & in minore temporis modo potest esse perfecta vita. Bonum non est in temporis diuturnitate situm, sed in virtute. neque enim qui plurimum cithara cecinit,sed qui bene,commendatur. Quamdiu sis , alienum , quamdiu bonus Christianus sis , hoc tuum est. Id a teipso exige , ne ignobile aevum per vitia emetiaris ; ut agas Vitam , non lit praeterveharis. Quaeris , quod sit amplissimum vitae spatium t Vsque ad veram sapientiam vivere. In omnibus velle , quod vult Deus, verissima est sapientia: qui ad illam pervenit,quandocunque moriatur, attigit non longissimum finem , sed maximum. Mors it per omnes; nec magno spatio alter alterum praecedimus. Qui occidit, consequitur occisum. Minimum est de quo sollicitis sime agitur. Quid enim ad rem pertinet, quamdiu vites, quod evitare non potes ' optima vita, non quae longis
dima est, sed quae honestissima. s. 36.
89쪽
Quod a prisco poeta dictum est, ve- rubiis
rum esse non dubitem : Mimo- Exigua pars est vita quam nos visimus. graphis Ceterum quidem omne vitae spatium, non vita, sed tempus est. Vigentia nos Circumstant cum negotia, tum vitia, Scin cupiditatibus infixos premunt. Vix unqua nobis ad nos recurrere licet: no bis ipsi rarissime vacamus , sed aliis: nemo fere suus est. Qui pecuniam suam dividere velit, nullus est; vitam miser rime laceramus , & modo in haec, modo in illa negotia partimur, saepe vana& inutilia.Ita magna vitae parte exigimus non vivendo ; certe non caelo, non Deo vivimus. Et qua multum temporis mensa,relaxatio, lusus, colloquia, somnus , otium , quantum lites & morbi nobis eripiunt Heu quot hostes vitam nostram suffiirantur,nobis non sentientibus , quid perdamus. Hoc versiculi, licet parum teretes aut delicati, ad calisculum sic revocant: Misit homo octoginta haud plus communiter annis, Ex quibus ille decem in mensa, potuque eiboques Ac totidem ludo , viginti insumere somno Dicitur , atque novem o septem pueriliabus anuis
90쪽
66 PRODROMI Nil opera facient . dein morbis quatuor:
ctua studeat Musii, studeat qua rebus
hone'. Isti quarta datur totius portio vitae. O quam exiguum nobis de nostro relinquitur l Multos respirare vix sinunt mala sua , plurimos sua bona. Non enim apprehendimus tempus,nec retinemus, nec velocissimae omnium rei moram facimus , sed abire ut rem supervacuam ac reparabilem sinimus. Quis est qui nullum non tempus in usus suos conserat, qui omnes dies tanquam ultimum vitae ordinet Ecquis custos temporis
tam parcus, ut ninil reperiat dignum, quod cum tempore suo permuteti Cum re omnium pretiosissima luditur, dc paene nullum ejus pretium habetur, quod satis aestimari non potest. Quem admodum qui in navigiis dormiunt, aventis celerrime aguntur , etiamsi nihil sentiant; cum evigilaverint, mirantur se jam in portu exponi: Ita vitae nostrae cursus properat, provehimur velocissime, diesque annique recedunt; nos interim dormimus , & pretium temporis inaestimabile negligimus. Cum ad meis Itorem vitam evigilandum est, miramur nos jam ad exitum perductos, Mors est homini quod naviganti portus. Bemne navigavit, qui in noc portu naufragium non iacitas. 37.