장음표시 사용
191쪽
λουντες τι με πατερα ποι σει ποίμνιον. , que 4 me aliquid. Cum autem iussisset Dionysoph ne illum prius infantis expositionem enarrare, Mega-eles nihil de vocis tenore remittens, subiicit Priori tempore res angusta mihi domi erat quidquid enim habebam , in ludos publicos triremesque publicas erogam
do consumseram. Dum in e s a tu erant res meae, na
scitur mihi filia, quam in hac egestate educare gravatus, hisce ipsis crepundiis ornatam expositi, non im vis, multos etiam dare meram eo inodo, ut patres fiant. nim fidei commisi, at mihi heredem non habenti im. ridie divinae in aedes inquebant. Neque postea tami
ne nimiam actum fuit, ut prolem suscipereii veriuri Dii veluti risum de me facientes, noctu mihi somnia imis mittunt. significantia, quod me ovis factura sit patrem. XXVI. Hic Dionysophanes clamorem sustulit malo
192쪽
ἐξέθηκας ταυτην σοι παρθενον οἰ προνοι Θεω ἐξε-
Ρόδην μετε τεμπετο, και την λοην ἐν τοι κόλποις κα πιον πῆ μέν- ειλοντο Δα νις γαρ πατρί Ηριεροι γενομίκης, συνθεμενοι πάλιν εἰς τον
κακεινοις, ποιμενικους τινας αυτοις ποιηροι τους -
μους. Dunu ουν παρὰ το Δαμωνα, τώ τε Δρύ-- rem, quam egaeses, is sede prosllens, Chlota admodum et Miter exornatani inducit, Cinquit Istam ipsam filiolam exposuisti; istam tibi virginem ovis, Deorum providentia, alendam suscepit, ut meum mihi Da phnim capra Cape monumenta haec ipsamque filiam; receptam autern Daphnidi da sponsam Am hos exposuimus, ambos reperivimus amborum Pani, Nymphis. Cupidini eura fuit. Μ acies dicta laudabat, mandabatque arcessendam sum uxorem Rhoden Oilae is in sinu habebat. Ibidemque nranentes somnum ceperunt;
Daphnis mitin se nemini, ne qivilem ipsi parenti, Quoesi in concessimini, licetiit. Exorio iam die mi redire inter illos com enit quippe Daphnis M, quos uilieturae taedes a vitae, precibus id ob inuerant illis quoque visum est pastorales quasdam silviscere nuptias Venientes uitur ad Lamonem, insacti adduxerunt
193쪽
Xλόν ὀ serie, viti μ αλλών πολλών τοι πὐπεψτορεισεν ο χλωρας γλ ω, και παν με es Δόρκωνι προσηκοντες οἱ Φὐ-λπάδες, ρῆμις καὶ Λυκαινιον ου απι- οὐδε Λαμ πις συγγνωμης γεωργικα και ἄγροικας ἡ ρῶ η- α μυσι ΘερμDryantem QRhoetae Napen commendaverunt. Tum omnia ad sessi celebrationein plandide apparabantur. XXVil. Iterum Chloen Nymphis tradidit rater, monumenta, mitis aliis sum additis, ut eslant donaria, consecravit, QDryanti reliqua diachmarum ad dena
usque millia supplevit. Ceterum Dionysophanes, coelo sereno ridente, ibidem sub antro toros e seonde viridi sternendos curavit, paganosque omnes discumhere ius- ωs inagnifico excepit convivio. Praesentes autem aderant Dinoni Myrtale, mas atque ape , Dorconis
eo. iis Philetae liberi, Chromis Lycaenium ne Laimns quidem, venia impetrata aberat. Cuncta igiturtum, utpote inter huiuscemodi compotatores, agrestia rusticaque Alius canebat, qualia minores solem alter cavillabatur, cuiusmodi cavilla, dum vas praelis
premum, iacular m omini Philaias stula, ibi
194쪽
- μονον, ἄλλ' τε ἔζων , το πλειστον χρόνον ποί- ρονικον χον Θεως σεβοντες , Νυμ ιις καὶ Πλπλμσπας κτησαμενοι ηδ ην in τροz νομίζοντες ὀπωρας καὶ γαλα 'A A κου αἰγὶ μεν ἄρρεν πα- ab ἐλκύσαι Θηλην ἐποιν' - κοῖ ἐκαλεσαν τον μεν , Φιλοποίμενα, την δε, γελην ούτως αὐτοῖς και ταυ- canerit Lampis Di s inon tripudiabint Chlo. e Daphnis mutis sibi dabant oscula prope etiam pascebant capellae , veluti in huius festa partem atquo
communinem Venientes. Non aeque gratum id oppidanis erata Daphnis autem ii asdam ex iis nominatim vocavit quibus irentes trondes porrexit, prehensiseque cornibus . eis oscula fixit. eque ista isto tantum
die sed quamdiu vixerunt, pastoralem degerunt Vitam Deos colent , Nymphais, Pana, inmorem, plum mos ovium caprariamive greges adepti nullium tandem cibum in dulciorem . quam laedi pom. acturati Quis S mastulum filiolum, prae subdiderunt ' Mohun, ero partu edita da . ovis mammis sa - δε--ve,
nomen imposueriant alire quidem Philopoenienis, alteri vero, Agele . Sic cum istis cista eonsenuerunt.
195쪽
cupidini Pastori statueriint, Panique delubrum pro pinu lia hi tandum dederunt , Pana Militem appellantes. Sed haec quidem posterioribus temporibus nominarunt fecerunt rim vero, noEt facta, cuncti eos deduxerunt lolemniter in thalamum, pars ist*lana, pars ti-hiani inflantes alii faces ingentes sustollentes; cumque prope ad sores accessissem, dura asperaque canebant voce, veluti dentibus terram discindentes , non a re hymemteum canentes. Ceterum Daphnisi Chloe Vidi concumbentes , se invicem amplexabantur atque deosculabat,nir, ii vi magis domi mites illa nocte, quam vel noctuae solent m patravit Daphnis , quae illum docti erat magistra Lycaenilim. Atque tunc primum Chloeclidicit , ea in te in silva et fuerant , pastoralem lu-Hurn iocumque fuisse.
198쪽
Da Mare, qua enophonteiri Ephesium
xisse credibile est, pleraque sere, quae Prob biliter disseri possunt, an occupavit In Casperius , cuius perparvus libellus cum admo dum raro inveniatur, repetere hic iuvat eius ita disputata, sic tamen, ut ea, recisis partim falsa, partim supervacuis, verius ac brevius, nec non dilucidius distinctilisque exponamus 'nom nullis etiam novis accessionibus augeamus. ΜώTum iure videtur Casperio, i ullam Nosti ab Photio mentionem fuisse factam, licet, inquit, eroticos scriptores ceteros in Bibliotheca sua non praetenniserit soaus veterum eius meminit Suis das post hunc vero nemo alius, quod norim usque ad Angelum Politianum qui locum eae eo desumptum e codice Florentino Latine traii tulit Salvinius in toto Xenophonteo libello a ulla
Doctam hane aecis Lam anno , mrem Verbrarum Xenophonte Ephe comperimus suiu 374O. in notitiam dedit Alos a Verba eius sunt: Emerie Liber aro Loeella νοφων Τιέπιος , τορικος' in praefat. ad suam huius εστ δε ρωτικὶ βιβλia. scriptoris editionem, unde lege L περὶ 'A--ου καὶ eam describi curavimus. Ἀνθias'.
In peetmine Dissenta 3 In Misellan. c. M in ni vi Arato om Ephesio, Gruteri Thes crit. p. 63 sq, γ
199쪽
existimabat deprehendi posse indicia aetatis, quassortierit. Idem sere ait Fabrici ci addit tamen,
facile sibi persuadere, eum Heliodoro antiquio rem esse. Contra ea DUrvillius, nescio qua de causa, iuniorem Heliodoro, Achille Tatio, Longo esse censuit. Quid quod Parmensis in OgIaphus plane ad fanen quinti saeculi aerae Vulgaris, aeque arbitraxi atque erudito decreto Xenophontem nostrum deuiisit, nullo pro sus undamento hocus, nisi quod ita sibi placeret. Si modo verum sit, quod credere licet neque enim, si quid video, in toto libello cur non credamus, cauia ulla reperitur), Auctorem videlicet nostrum fabulam suam, quasi rem filo saeculo actam narrasse videretur is mihi cum Casperio circa Antoninorum tempora, sive, ut clarius dicam, saeculo post C. N. secundo exeunte, aut saltem tertio ineunte scripsisse Certe neque ante Augustum vixisse Potuit, quoniam Pram
Dei Aegypti meminit, quem magistratum ab
hoc imperatore primum fuisse constitutum novimus, neque etiam, ut opinor, Hadriano fuerit antiquior, quandoquidem Perilaus ab eo dicitur τῆς εἰρη'ς της ἡ Κιλικώ προεστως ααρχειν της εἰ- ρηνης της ἐν Κιλικία, id est Irenarcha fuisse. ΗΟ- Tum vero ante Hadrianum nullam reperiri meminendit M. Gotti Schwaretius Sed
constantini M. temporibus multo antiquiorem set ad suam Longi editio Acad. ab Hartesio collectas
nem g. 6. Orib. 3783. rectis inter eius Exerciti.
200쪽
fuisse inde apparet, quod de urbe Epheso taliquam florentissima civitate , loquitur, praesertim vero ex iis, quae non modo de Dianae festo die, deque eius vigente cultu, sed Sc de Isidis illic templo adhuc exstante affert. Atqui Dianae Ephesiae templum iam anno et6α. Gallieno ini-Perrante inreptum atque incensum fuit, ipsaqtie dein Ephesus vastata iacuit. Aliud argumentum, quo enophontem nostrum ante Constantinum
Μ scripsisse probabile redditur, duci potest ex
illa narratione de Habro come Cruci amxo miro clsupplici genus ab illo imperatore abolitum fuisse constat. Ex eo item quod Xenorinon antiquis
quarundam urbium nominibus utitur, velut Byzantii, Maracae, cle hiluta, hoc saltem colligimus, eum illo aevo non vixisse , quo illa nomina in usu esse desierant quai re dictum in a notationibus Arguit porro fallor secui illi aut tertii saeculi scriptorem, quod Phesius noster. τε ἰερον - εν Κολοφῶνι ,αλ-ς, es usque or culum memorat; nam k saeculo illo vigebat adhuc Clarii Apollinis oraculum. 9 neminem novi posteriorum saeculorum , sive Graeciam, sive L linum auctorem, qui oraculi hunas mentionem se exit quo minus est probabile, id usque ad Constantinum Μ. perdurasse, quod me idonea caula sibi peis sit an Dale . Postremo hi non est silentio praetereundum, quod iam Hemste husius animadverterat, inesse scilicet, in ostri fa