장음표시 사용
201쪽
Mobvia etiamsi ex iis nulla probabilis coniectur capi possit de eius saeculo quod ut secundun,
vel tertium fuisse credam, facit inprimis probae graecitas, prisca stili simplicitas. Nisti est in Xenophontis hianis oretitione nisi sincerum, si eum, sanaim. Nullae apud eum reperiuntur argu tiae, nulla quaesita acumina, nullae intermuctae sententiolae, nulla denique, ut ita dicam, pig- inmita rhetorica, quibus tantopere delectantur serimum 1aeculorum utatusque linguae cIIPtores. Quin missi eius in irarrarino simplicitas, ut nomui propria nimio perspicuitatis studio pius repetere non modo non refugiat, verum etiam peculiaribus iamque lactori satis cognitis deri alitationibus rursum dingi et Laudandum ero est, quod interdum, valde commendabilibrevitate I arrationis, celeritatem facti quasi adumbrare studet Utinam his laudibus illam etiam si Hem adiungere, quam DUrvillius Charitoni suo in praefatione merito tribuit, quod videlicet
nec verbum nec sententia ulla in Nostro inveniatur.
ad quam e seruerissimus Deiror front corruget; verum , ut idem vir doctus addit, prostas i secuis titi priori sic etiam licentiori es imputanda. Desumpta sunt Xenophontis Ephesi Ephesiaca ex unico S. codice bombycino, qui Horentias
in Bibliotheca monasterii ad S. Mariam Monachorum Cassinensium ordinis S. Benedicti subnuisero XCIV. asservatur Scriptus est satis emendate in octiva forma fere quadrata, literis qui'
dem Hegantibus, sed minutissinus, iamque auo
202쪽
obsoleti coloris Mont faucontusa Cocchi, is eum saeculi X III esse iudicarunt corintinet XXIII , Holunt auctorii opuscula, quorum pleraquoad Theologiam x Bygantinam historiam pertianent. Deinceps Praeter Longum, Achillem tium, in aritonem. Xenophontis nostri exhibet Ephesiaca in soliis sere IX. id est XVIl paginis
cum dimidia. Ex isto igitur codice Cocchius narrat tollim paene Xenophontis libellum ab Sabvinio sua manu exscriptum Henrico Davenasetio, magnae Britanniae Regis ad Magnum Ducem Hetruriae lagato , fuisse traditum cuius a
graphi vir ille de literis optime meritus iterum deseribendi, interpretandi atque edendi copiam sibi socchio fecerit. Tres editiones Xenophontis Ephesii hane '
stram praecesseriint. Princeps est Ant. γcchii, medici Florentini, eum adiecta versione eius Latina, Londini 726. quaternis apud Guil B- wyed. Incuriose admodum vir ille editoris partes egit: nam nonnisi perpaucas vitiosas lectiones, quas iter scribendum aut interpretandum forte animadverterat, clandestitia emendet nosustulit ceterum non modo indiligentius desertia Psit apographum Salvinii, ita quidem, ut alia Perperam scriberet, alia plane omitteret; verum etiam in locis indubitate vitiosis aut mancisci credibili segnitie codicem MS. Bibliothecae M nachorum Cassinensium , qui codex et, ut ita discam, ad manum erat, in tempore consulere neglexit. Praeter errata typothetae, quorum
203쪽
mmendationes in fine non indicantur, magnala bes est huius primae editionis, quam adeo Posteriores duae fere expresserunt, quod intemur Persaepe nullo consilio, sed paene caecarac fortilita, sive potius, ut libere dicam , stulta ratione fuit adhibita, praesertim in punctis , quae penumero pro commatibus posita fuere, quin etiam ibi, ubi nulla plane distinctione opus erat. Deinde Lucensis typographiis Franc Bon lignori recudit textum Graecum Londinensis editionis, addita G,κchii Latina versione Italidi Salvinii, k Gallica Iourdani, Lucae a. I 78I qilaternis. Est quidem elegam haec editio, sed qui eam cur vis, omnia sere menda Londinensis exemplaris, paucis modo latenter correctis, retinuit, nou que a repere passus est. Denique ignotiis mihi quidam Graecus negociator, ut textus en Phontis Graecus Lucensis editionis una cum MN vim Italica versibne denuo typis in hac urbe d schiberetur, sumtus praebuit, editionem curante nescio quo terrae filio, cuius nomen ad calcem ineptae suae Graec barbarae pretielationis literis Π. I. ita dicatur sium i ego quidem hominem, ut cum lauto dicam nullius coloris novi, nam qui esset, atque unde domo, quaerere operae Pretium non putavi verum is mihi hactenus
x Editio ista se inscribi vini τυπώθέντα ἁ- τι-
- ωτάτου Antonio sal, via. 793 octonis.
204쪽
bene cognitus est, ut eum confIdenter teterriemum veteris Graeci scriptoris editorem nomina re possim ut liuibus non accusem Graeculi istius imperiti supinam socordiam in inspicienda saltem conferendaque principe Londinensi editione, quod ei in Bibliotheca nostia Caesarea ficile licuisset ut ponto non commetra Tem , quam negligenter, somniculos omnia fere σφαλ -τα Lucensis editionis, novis etiam adiuntas, ab eo fuerint servataci ut denique taceam eum in hoc pariter peccasse , quod, ubi manifesto veras , aut saltem valde prohabiles lectiones in orationem intulit, quod ei alias laudi fuisset id, prout ILucensis editor,
non admonito lectore fecerit ut , inquam cuncta ista nunc leviter solum attingam, Iongo gravius delictum cit. Namque summo it perabili consilio , vel dicam laude , homo iste, incredibile dicti , Xenophontis orationem, mangonis more , occulte perpolire upiens nunc singulas temones male immutando tametsi hoc rarius' nunc verba singula aut etiam Plura perperam , stulte , ridicule inferciendo, foede adulteravit; neque hoc solo facino, Te contentiis, Salvini quoque versionem Italicam , ut insititiis suis verbi responderet, clam interpolavit. Quibus de causis in annorutionibus nostin alias serio graviterque reprehendi, alias iocose increpari meruit. Tres istae superiores editiones reducunt in memoriam proverbium
205쪽
παντ- Καρες ἐξωλεστατοι Ac Londinensis quidem editionis plurima graviaque ilia erudis
tos viros diu latere non poterant quare brevi post, quam ea prodiit, Primo Henr Bren mannus, deinde Abr. Torrenius meliorem au ctoris nestui editionem parare consilium cepe xant quod effectu caruit.
Translatio Italica , quae ipsam principem editionem praecessit, est Antimari Salvini; et gans s fidelissima, interdum tamen Graeci, verbis nimium adstricta. Quaedam a viro illo diligentissimo minus recte conversa , mendationes item nonnullas in suun a graphum tacite insertas indicavimus , ubi occasio data est, in nostitis annotationibus Latinam Versi nem Cocchii , universam si spectes, bene Latis etiam atque elegantem dicere possis; non item
si singulatim examine : de Eliquo ne accurata est , nec fidelis Gallis lingua duas habemus priorem nonymi cuiusdam posteri rem , cuius auctorem esse constat assiliensem quendam nomine Durdari. Illa sat est fid ais, neque nonnisi raro assem inserit, quae in Graeco non legunturis haec infidesissima, o strum est versionis ob perpetuum insaΠum
206쪽
Graecam orationem immutandi , exornandi.
amplificandi onatum: ut nihil diuari manis sto apparere, laurdanum Graecae linguae prolasus rudem ultra interpretationes Cocchii K Sativini non sapuisse, atque adeo cum illis totis errasse, quoties ipsi hallucinati sun Germanicae translationes duite itidem sunt a nescio quibus auctoribus, sed procul omni dubio non a Graeca Xenophontis, verum ad Latina Cocchii verba compositae tamen ac hinc suo amerinrω dissimillimae sensum, prout eortim auctoribus libebat , amplificatum ac dilatatum repraesentant, atque , ut paucis absolvam , commis-tione potius, quam reprehensione sunt dignae. Denique Anglica exstat versio Roauo quam Non vidi Denique insignem Xenophonti nostra ope. Tam praestitit Generosissimus L. B. a Locella divulgata proximo anno editione , hac epigra
recensuit supplavit emendavit . Latine vertit ad
mlationibus aliorum ei in alis ame . indiciaruis'uxit ADU. Enremae taber viro Mellati Vise
207쪽
Abonae, I ΤΘ. 4. Is enim non tantum Hemste hosti 'breschii molimina critica, per Uce timeas ob asiones Bata vas sparsa textui ema culando sollerter adhibuit, sed ulterius Progressis , ride certior salus Nostro sperari poterat, ipsius Codicis Florentini conferendi copiam naetiis , et . Luctio, CL weigelio , qui cum maxime Aetii editionem parat, naviter hanc Ipsi operam praestantibus , adhibito insuper exemplo Qγcchi diligentia ad istum codicem exacto , innumera paene , quibus scatent impressi libri cinenda sustulit, vastasque lacunas ,
quae per plurium interdum versuum spatium exundant, explevit , denique ingenio , quo
pollet acerrimo atque interiore Graecarum lite rarum cognitione perpolito, haud raro ita No
stro piosuit , iit tanti huius Viri plane egregia
opera nos Xenophontem , si paucissima excipias, integritati suae restitutum nunc tenere Vere affiniare liceat. Commodum auxem accidit, iit, muri textum, dudum nostra manu eio dinensi exemplo descriptum , novaque Prorsus inteIPunctione sublevatum , Per gravissimas dii-tini belli calamitates Axiae Societatis dipontinae rem sibi Metam per plures annos affixit, limrioraque promovericii has literas studia inhibuit, in scriniis nostitis repostum servaremus, nov' ante , quam iste typis exscriberetur , prodiret ista recensio , unde maximum in nostram editiovem redundasse fructum gratissithi profitemur.
208쪽
LIBER PRIΜUS. E. ii et Ephesi vir inter potentiores cui Lycomedi no
Ea viri e Themisto uxore indigena nascinar Abroc
e -- pula inviae, mi is neque in Ionia nec alibi
Vitiose l. Lond. μέγα δε ἄλλους, noto Graecismo Vid. . o. corrigi dabere, vidit iam sal n. ad Eurip. Phoen. mo.
209쪽
usquam antea Rit Abrocomae sorma semper inta es augmhatur, florebantque in eo simul corporis venustas animique virtutes omne quippe eruditionis senus 6 variam
laam excolebat. Consuetae illi exercitationes cithara , equitatio, armorii tractatio Ephesiis onutibus ceteris quo Asianis percarus , miram spei praebebat praecellentisiiiiii civis . colabantque allum obsequis ui Deum nee defitere qui videntes ipsum inrantes supplicareotiminc superbire adolescens, Manimi dotibus, sed multo magis corporis sorma gloriari, quaeque pulchra diuerentur, ut se murora
210쪽
Αρον αγαλμα ρωτος δε, κατεγέλα ἀπέφαινε τε ἐαυτον Ερωτος παντος καλλίονα , καὶ καλλε σω-
τ οε τενην κατα του μειρακιου και γαρ και ' despicere, nec quidquam Abrocomae vel spectatu vel auditu dignum videbatur , si cuius adolescentuli aut virginis formam laudari audiret narrantes irridebat, utpote nescientes se unum pulchrum esse Amorem nec Deum esse putabat, sed omnino reiiciebat nihili faciens, negans unum amore capi ac Deo subiici invinim. sic abi templum aut simulacrum Amoris videret ridebat. se indicans cui crinque Amori venustates virtute praeis cellere. Nec aliter se res hahehat: ubi enim Abrocomas aderat, nullam pictam aut sculptam effigiem vel comtemplari vel iuspicere dignabamur. His indignarus Amor. Pervicax Deus, superbis inexorabilis, insidias puero struxit, qui scilicet, Deo captu dissicilis videretur. Ipse