장음표시 사용
231쪽
πληθους αυτους Θαρρει παρακαλουντος.*υντες ἔκειντο πολλα --οουντες , - πατέρας οἰκτείροντες, της πατρίδος ἐπιωρουσε. τον χρησμον
δ' αὐτούς is ἄσαντα ὀ μετ' αλληλων πλους Κοικε
longius esse victuros. Praemittimus vos in iter calamisiosum quidem , sed necessarium. Adhuc loquentem o ortae lacrimae cohibueriant, omnesque in urbem redi
ire , hortante populo, ut hono essent animo. Abrocomas iti Anthia invicem amplexi iacebant, niniata versantes animo. Parentum miserebantur, patriam
desidςrabant, timebant oraculi responsum, peregrin tionem suspectani habebant; sed id unu in iis solatium erat, quod una navi veherentur. Illa die prospero ventci utuntiar, conlactaque navig tione Samum deveniunt. sacram lunoni inrulam ab immolant, coenam pre cantur, , ubi nox advenit, iter prόsequuntur. Secunda navigatio, multusque invicem sermo: An licebit una
232쪽
ομνυω τε τὸν πατριον μιν Θεον τρο μεγαλην T. p και τον ἐπ αλληλους - καλως ἐκμηναντα Θεον ipsum manerent recordatus , o longe, ait, anima mihi carior Anthia, utinam 4en e agere, in sinu servari . satum sit Verrum si quid fato decretum est nos pati, quonam modo sepat ibimur iuremus lanctu, tu qui dem, mihi, mea vita, te semper castam servaturam.
nec athum habituram virum ego vero , nunquam mihi fore cum alia consuetudinem. Ut haec audivit Anthia. eiulavit . . Cur haec, inquit, in animum in diixistitutim , liro coma, ut si disiungar a te ipsam alii me traditurain viro suspiceris , quae ne tantulum quidem vivere sine te possitnia Testor patriam Deam, imagnam
Ephesiorum Dianam, atque hoc , quod pertransimus mare in utrumque nostrum strenue vires suas exercentem Deum, me vel exiguo tempore, abreptam,
233쪽
αυτῶν ἐποίει τους 'ους Qοβερα τερους Ἐν τούτω δὲ εναι Κλειεν παραμείβει κου Κνίδεν. Κατεφαίνετο
te ne victuram esse, neque solem adspecturam. Eadein iuravit Abrocomas, tempus ipsunt iuriiurando e vim terrorem addiderat. Interea navisorum Cnidumque praeteriit; cumque Rhodiorum pulchra, magna ins
Ia apparuisset, illuc appellere navem innino portere nautae dixerunt, tum aquandi, tum quiescendi gratia , utpote longam navigationem initiiros. Navis in Rhodum suh ducitur, delcendunt nautae, exit 'brocomas, manu tenens Anthiam. Convenerant omnes Rhodii, adolescentum formam mirati nec, qui eos viderent, silere praetereundo poterant, qui non-mni dicerent Deos advenisse, aliique adorarent, sibique propitio reddere conarenturi cito urbem totam
'ν ποιεῖν ο)memsteth. erus Sched Crit. IV, 26 eonia consuetum inorem loquendi No προσμνωουντο, quod vel propter ibi secutus, refingendum statuit, s,milas literarum huius Diuitiae by
234쪽
ναυτῶν ραθυμια , tam ποτος ἐν τούτω πιιι -- καὶ
Abrocomae Anthiae nomen pervagatur. Publice illos precantur, multa sacrificia facientes, diemque adventus eorrum festum instituunt. Illi, lustrata urbe, in Solis templo aurea arma edicinant, in re inem nam epigramma suis nominibus inscripsere: Aurea dona tibi ponunt haec arma Iubentes Abrocomas Ephesi esues atque Anthia sacrae. Dedicatione facta, postquam aliquot dies in insula per-nutirli1lent instantibus nautis , vitiaco structi, om-mque Rhodior tim multitudine prosequente , e portu solvunt. Secundo primum vento , iucundaque naViga tione vecti , die illam insequenti nocte Aegyptium quod 'cant, mare permetiuntur. Proximo vero die cessante vento tranquillitas orta hinc tarda navis tio, nautarum remissio, compotatio, ebrietas. Tunc pra et 'Eξιο παρα- yisaee in iesio edd. in δι-ορὴσαν Vid Loceli. Cod. i. quam ita ui Pν--- εὐ- - cet.
235쪽
dictorum principium suit Abrocomae visa est navi instare mulier adspectu terribilis, magnitudine supra humanam , tam eamque Vellem inclitia caedes inferre. ac pereuntibus aliis, ipse cum Anthia transitatare. His visis valde commotus exspectitat ex insonuit i sortunium, quod evenit.
Nam sorte Rhodi piratica triremis magna stationein agebat Piratae , genere Phoenices, sivini mercabus onustam triremem similabant, multi quidem a renui.
Resciverant, navi inesse aurum largentum mancipia, multaque magni pretii. Decreverant igitur ad riri qui resisterent, interficere, ceteros in Phoeniciam cum reliqua praeda vendendos abducere , Velut impares
236쪽
proelio despicientes Piratarum dux, nomine Coryn-bus erat iuvenis adspectu grandis, macibus oculis, coma squalida & demissa uti haec statuerunt piratae,
primum Abrocomae navim paulatim accedunt; deinde cum fere Iieridies esset, est omnes in navi ebrietate desidia iacerent , partim somno correpti , partim exanimi, aegre se habentes, Corymbus concitata triremi cum suis instat, cum propius accellitient
armati nudatisque gladiis in navem inmurrunt. Tunc nonnulli se in mare praecipitant metu perculsi, ac pereunt alii, dum se defendere conantur, interficiu tur. Abrocomasin Anthia cium, occurrunt, eluset Τμάρου η, omnia plana simi, verant Viri docti ad hune loeum chae verba παρενθιτικας posita 'Περιτρέχουσι M-sterh.cors. cogites ordo est 4 έστανται, παρατρενυσι Locella contra a i, - - is rutabat, προστροχουσι. Ego νομένη σων etύetueti πολλοῦ. Iam vulgatum tueor, quod L muri
237쪽
adio XENOPHONTIS τω Κορύμβω - πειρατῆ κοῖ λαβομενα των γονα
φονεύοντας μεταδέμενος δε α πιπιώ ρα των φοροτίων - τον 'Aβροκομην via την 'AAut αλλους τε τινας - οἰκετων λίγους Ἀνέπρησε την νάυν' και οἱ λωτοι πάντες κατεφλέχθησαν Το γὰρ πάντας γειν ουτε δυνατο, με - αλες ἐωρα. Η τοΘωμα ἐλεεινον των με ἐν τῆ τριάρει αναγομενων , των , τῆ νη φλπομένων, ' τις χεῖρας ἐκαινο- των, και λοφυρομενων Κα οἱ μεν ἔλεγον Ποῖ πο-
que genua amplexat , Bona nostra inquiunt , tibi habeto, Ec nolmet ipsos tibi famulos, herea nec, qui volentes se tibi dedunt, occidas Te per hoc ipsum mare, per hanc dexteram iam rogamus. Quo Vis abducas, iam servos tuos vende; sed hoc unum mis ricors concede, ut uni domino serviamus. Haec audiens Corymbus statim hos vetat interscia traductisque si cinis pretiosioribus,, Abrocoma, Anthia , aliisque paucis, servis , navem incendit ceterique, quod omnes ah diicere nec facile, nec tutum videret, exusti sunt. Miterabile spectaculum praebebant illi triremiavecti, hi in navi flammis correpti manti tende te & eiulantes. Audiebantur dicentes, Quonam, beri,
238쪽
λογιων, προ του δουλείαν irem ριγ- ἰδεῖν. αυτα τούτω ο ροτευς του Ἀβροκομου, πρεσβύτης - μνος δῶ καὶ διὰ το γῆρας ἐπιεινος, ου ἐνεγκι πἀναγομενον τον βροκομν ρίψας εαυτον εἰς την Θ λασσαν ἐνηχετο - καταληψὸομενος την τριηρη, Ιοῖ με απαλείψεις , τεα- , λέγων , ον,-- τον παιδαγωγον ποῖ δε απτερχομενος, Ἀβροκοροι - τος ἀποκτεινον με τον δυσπυχη κοι Θάψον τί γάρ. r μοι ἄνευ σου Ταῖτα λεγε, κοὐ τέλος
abduceminit Quae vos terra excipiet, quam 'bem incoletis Illi vero, qui abducebantur, o beati, qui hiis fortunate am iam mortem continget oppetere priusquam vincula experiamini, praedonumque servit tem videatis. Interea Abrocomae paedagogus, senex conspectu venerabilis, & aetate miserandus, Abroco-nNam abductum videre non sustinens chim se praecipitem in mare ieiecisset, triremem natando prosequebatur, Ubi me deseris inquiens, mi fili , senem paedagogum, quo abiens, Abroconraci Tu ipse me miserum occide,
sepulcroque conde qui enim sine te vivam mis dictis, tandem Abrocomam assequi desperans , cum sese fluctis' hus tradidisset, mortuus est. Nihil hoc Abrocomae miserabilius fuit, qui manus extendens seni, piratas
239쪽
πλου ιαστηματι ἐκ πολλης της καs μέραν ψεως
-- ὸ Κορυμβος - Ἀβροκόμου - ὀρὸν ἔρωτα
πιι αὐτὸν προς το μειράκιον συνηθεια τι πλεον καιε Και is μεν τὸ πονω ου τε πιῶσαι δυνοι ν
hortatus est, ut reciperentis illi, precum rati nem nullam habentes , tridin navigatione in urbem Phoeniciae Tyrum appulerunt, ubi domos habebant. piratae eos non quidem in urbem, sed in vicinam Apsyrti cuiusdam , praedonum in gistri, sedem dux
rum, cui & Corymbus minister erat, mercede S prae da partitione conductus. Inter navigandum MD tidianum adspectum Corumbus deperire coepit Abro- comam, exurebatque magis in dies adolet centis consuetudo. Et in ipsa quidem navigatione eius inflecti posse sensum non putabat videbat enim Anthiae amore captum, In magna animi aegritrudine versari vimi grota liquido exstat queriti Nostis si ventitum. an Gessior Ante Me asteristo 'Εν μὲν τῶ πονω Πίνω vix
240쪽
ἐλεουντα τον Κόρυμβον νομιζεν αυτῶ ποιδεσθαι τηνἐπιμελειαν Το δευτερον νακοινουῖται ὀ Κόρυμβος το ἔρωτα των συλληστων τινι ειξε-- ονομα, κἀμ- βοηθον γεινεσθαι, καὶ συμβου υσαι τινι τρόπου
inferre periculosum videbatur, metuenti, ne quid gravius in se patraret. Ubi vero in Tyrum descenderunt, diutius sustinere non potuit, quin primo Abrocomani ossiciis demereri conareriar, & hortaretur bono ess animo, omnem curam praestaret qui Corymbum sui misericordia haec omnia facere eximinabat. Devide Corymbus Euximumqtiendam e sociis raedonibus amoris sui conscium facit, rogatque . auxiliatorem se praebeat, consiliunque det, quonam modo adolescentis animus impelli possit.
Euxinus liae a Corymbo audire gaudet : ipse namque ob Anthiam misere se habebat, quam vehementi alnore ardebar. Sua porro Corymbo narrat, dc ne ulteritis sese amictet, sed ins et operi suade , additque: Ignavum omnino est, nos obiicere periculis, at Ia re partis non frui securos. Poterimus hos delectos ab