장음표시 사용
261쪽
Λεύκαναα ἡ Ροδ, , χθησαν εἰς την Λυκίαν εἰς πολιν Eάνθον, πιώτερον δε Θαλοὰ σης η πολις κανταυθοι ἐπράθησαν πρεσβύτη - ος τους χε μετα- π ης ἐπιμελείας , παῖδας αυτο νομον κα γαρ τεκνος
τον ερωτα, και πολλα πισχνεῖτο συγκρύψαντι.
bertas,inxit divitiae, quid imperium in domo Apsyrti Z non in his me esse oportet eam seu vivam, seu mo tuam, iam inVenire malim. Dum inis erat, ut Apsyrri res curaret, cogitabat, quo loco,in quando Anthiam invenire posset. At Leuconem in dam Xanthum, Lyciae urbem, nonnihil a mari dissitam, ductos, emerat senex quidam, qui,
cui prole careret, eos habebat liberorum loco, cetera beatoS, moerentes tantum quod Alrillia, Ahro- comas abessent. Illa iam aliquod temptis apud capraritim degerat, cum oeris, Vir Mantus, saepissime in agrum eniens deperit Anthiam. Frinium celare amorem conatur; tandem aperit caprario, multaque pollicetur, ut ne prodat. Is meruli interim operiuntiam Diuitia πιν Corale
262쪽
pollicitus, Manto veritus, ipsam adit, moeridicam rem narrat. Quae irata, ulteriam ego, inquit, omnium infelicissinia, quae rivalem hanc mecum duxerim, per quam in Phoenicia primum amatum adolescentem amisi, nunc viri amittendi periculum adeo. At non gaudebit Anthia, quod pulchra Moeridi videarii rara-
iores enim, Liam Tyri, hic nihi poenas pendet. Et tunc quidem iram compressit; sed cum Moeris domo abesset, arcessit caprarium, abductamque in densissis mam silvam occidere iubet; ullisque se praenatum facinoris daturam pollicetur. Ille misericordia puellae captus, heram anto emus, Anthiam adit, , quae in illam decreta sint, narrat. Illa plorare, lamentari, Heu, importunain, dicens,in utrique nostrum Tis γλ- Ita Cod nor. Depromis tamen illud Loeest. Doru ad Char. corr. ζῆλον quod in Aristaen I, ep. s. n. suspeetiim vocabulum si
263쪽
λον πωλησαι πορρω που της γης ταυτης, ' μαθου-- ubique insidiosam formam Abrocomas Tyri moritur, hic ego. Sed hoc te precor, quod adhuc fecisti, ut
nunc pium erga me te praebeas Cham interfeceris, ut
cunque me vicina humo sepeli manusque meis oculis impone .sepeliens Abrocomam identidem voca. o utinam hoc mihi felix cum Abrocomae funus contigis seta Haec illa dicente caprarius ad misericordiam adducitur, secuti reputans, quam inpiuii facinus perpetraturus sit, puellam adeo pulchram nil commeritam occidens. Eam igitur caprarius prehendens occidere non sustinuit sed his verhis alloquitur Nosti, Anthia dominam Manto milii imperasse, it te prehenderem occiderem; sed Deos reveritus, formam inueratus, te promi ab hac terra vendere nialo, ne, si rescive Loe Cod nor securua lo
264쪽
rit Manto te mortuam non esse, me in ratus ma
lum coniiciat. Puella cum lacrimis eius pedes pren- Dii, inquit tu patria Diana beneficium hoc caprario rependite; hortaturque, ut Vendat. Caprarius. Anthiani secum abducens, in portum proficiscitur, ii, que Cilices mercatores nactus puellam venum dedit,
acceptoqii pretio in agrum redit. Μercatores puellam in navum ducunt, et insequentem noctem in Cili clam ahelint. Sed adverso vento prohibiti, de dili ractae navi, vix in tabula quadam salvi litus quoddam appi terunt, secum habentes Anthiam. Ibi silva quaedam
erat densa atque aspera, in qua per illam noctem palantes ab Hippotho latrone capti sunt. Inter haec simultis e Syria venerat, hasce literas a
265쪽
Μαντους γράμματα κομίζων τω πατρι Αγρτω
λι- α - ἐδωρη τω μοι, πολλα διαπραξαμένην κακα εἰς αγρον οἰκῶν ἐκελευσαμεν. αύτη - νεχως
terra extranea. Anthiam, quam una cum aliis servia tiis dono dederas mihi, o multa malesam rus habitatum abire iussi. an ibi continenter vitens pulcher Moeris amat. Quod iam ferre diutiu non possena a cessitum caprarium puellam iterum vendere iussi in albquo Syriae oppido. haec novit Abrocomas, durare non potuit, qui clam Apsyrtum ac omnes, qui in aedibus erant, ad perquirendam Anthiam discederet. In agrum igitur, ubi illa cum caprario degerat, cum pervenisset, Lamponem, cui Manto Anthiam nuptum de derat, in litus ducit, eumque rogat, ut sibi dicat, si quid de Tyria virgine noverit Caprarius, 'men , quod
266쪽
της νυκτος εμ εινα ευωχηύμενοι τῆ δε εις περὶ την
Esti δε - θυσίαν γενεσίαι τρόπω - συνήθει' το
μα ειη, κρεμα αντες - δενδρου και διασταντες ηκον
οεχεσΘαι την θυσίαν ποσοι σε α τετυχον , αὐθις 5- Anthia sit, nuptias, & suam circa illas religionem, Moeridis amorem, adversiis eam mandata, in liciam iter narrat additque, semper illam Abrocomae Ciliuida in ille minisse. Ipse quis sit, non dicit a prima luce surgens in Ciliciam progreditur, se ibi Anthiam i
Hippothous ceterique latrones, tota nocte convivio absumta, insequsnti die sacrificando operam dedere. Parata errant omnia, Martis simulacra, ligna cor namenta, oportebatque sacrum solito inore fieri. Qua cunque imi tolanda soret hostia, seu homo, seu pecus, hanc arbori appensam procul stantes iaculis petebant; quotqtro attingebant horum videbatur Deus sacrificium accipere, quique aberrarent, iterum supplica-
267쪽
ναριει οὐν ουτος ἐπέστη τοι ληστα ἡ Περιλαος μετα .etra μου πολλου, και πάντας τε απεκτεινεν, λίγους
σον, τους με λη - , την ρκτην παρεδωκε, - , bant. Huic sacro Anthia destinata erat. Quam paratis omnibus, dum arbori appendere Volunt, fragor silvae atque hominum strepitus auditur. Erat ac per Ciliciam servandae praepositus Perilaus nomine, vir inter primores Ciliciae. Is cum valida sociorum manu ingressus latrones, omnes occidit . praeter paucos, quos vivos cepit. Uni Hippothoo effugere licuit, atque arma auferre. Perilaus cepit Anthiam; , quae passura erat intelligens, his misertus est. Quae misericordiali gentis insertunii principium fuit Anthiae. Cum enim eam lina cum latronibus, qui simul capti fuerant, Tarsum Ciliciae urbem duceret, consileto puellae adspectu in amorem labitur, sensimque captus est. Ut Tarsiam ventum est, latrones in carcerem tradidit, in thiam devincire obsequio studuit. Neque uxor, neque
268쪽
γε οὐ προς την Ἀνθίαν, ως παντα αν αὐτη γε- νοιτο IIvλ- , γυιο vita δεσποτις καὶ παιώκ. H τα ειεν πρῶτα ἀντεῖχεν ου ἔπαυσα δε ο τι ποι δήορονω, και πολλα εγκειμενω δείσασα, μηκαί τι τολμηση βι-τερον, συγκατατίλω μεν ον γαμον, ἱκετευε δε αὐτον ενα κεινοι χράνον λίγον. σκηπτεται, ο ΙΠερίλαος πιίλται, καὶ ἐπομνυ
νον αναμενου , του γαμου. ηει την
liberi erant Perilao, sed divitiarum copia non exigua. Anthiae uitur dicit sibi eam pro omnibus fore, uxore, domina, prole. Illa obstare primum tum, nil habens, quod urgenti acriusque instanti obiiciat, metuens, ne quid violentius audeat, de nuptii quidem assentitur,
orat Vero, re e triginta dierum tempus ex speetet, Wintactam servet. Simulanti Perilaus aret iurat- qtie intactam servaturum, donec tempus illud praete lapsum sit.
Illa ars cum Perilao nuptiarum tempus exspecti te, Abro macile in Ciliciam prosequitur, nec lange latronunt antro a recta inm via aberraverat)inci
dit in Hippotiioum armatum. Qui, ut illii Vidit, oc-
Και σκηπτεται oratio manis σαι τέ melius autem Loc. καὶ
269쪽
α , XENOPHONTIS EPHESIAC I, II.
κιον, σπις ποτε ει, και ὀ ῖθηναι καλον, και αλλως
ζητη νδε λεγει, συγκατατίθεται οὐαναγκαζαντι τω Ἱπποθοω Κm ἔρ- ποιουσι συνεργηπειν τε καὶ συ
currens, blande alloquitur, oratque viae sibi comitem fieri. Video enim te adolescens , quicunque tandem sis, adspectu pulchriani, alias strenuum. Sane videris omnino a recta via aberrasse tantus ergo in Cappadoc'm, ibique Pontum, relicti Cilicia ubi beatos esse homines dicunt Ahrocomas de Anthiae investigatione nil quidem aperit ippothoo, sed instat ti allel litur. Convenit ipsis iii reiurando de mutua opera auxilio sperabat enim Abrocomas, se latius Vagando Anthiam inventurum esse. Die illa ad antrum reversi, quς supererat, sese t equum reficiendo, iniumsertim erat in Hippothoo equus in silva absconditus.
270쪽
ANfEQUENTI die Ciliciam reliqueriint, iterque s cerunt Maracum versus Cappadociae urbem magnam pulchrainque ibi enim Hippothous' animum indoxerat, collectis virenti robore iuvenibus, praedonum agmen resti re magnos pagos pertranseuntibus, i