장음표시 사용
331쪽
lem in forum prodimit de emturis ostendit cum sor--Ηippothous, Tarentuli pererrans, pulchrunt qand 'ad emendum quaerens Amriam vidisti agnosciti percus
sit illico animum ea res, multaque secum reputabat.
Nonne haec eadem puella, quam ego quondam in A rypto, Anchias necem ulciscens, sina obrui iussi cum canibus inclusam Quae transformatio quomod sese vata fuit quod e sota effugium ci ne inopinata imcolui Iaitas His dictis, ut emturus accedit, atque aditans: Nostine Aegyptum, puella nonne ibi in latrones incidisti' nonne aliud ibi passa es malum ρ Dic si des nam te illic novi Aegyptum audiens, Anchiali latronum, ossa memox, suspirans cingemisceos
332쪽
αν ποτε ν τυγχανεις, και η ται πιριπέπτωκα.
Hippothoum intuetur, haud agnoscens. Et, Multa imqtiit, hospes, quisquis es, in Aegypto passa sum gravia, incidimi in latrones. At tu dic, quaeso, qu modo res meas' in miseram nos re fama quidem Vulgara mala toleravi, sed nequaquam te novi. His
audiris, Hippothous ceruor omnino factus, tunc quisdem nihil addens, enitam a lenone domum abducit --noque esse mimo iubet, quis ipse sit Qquae in
Aegypto acciderant, memorat, opes .fugam nam rat. Illa ut sibi ignoscat, precatur, is se occisum Anchialum fatetur, viti tim offerentem ac fossam, A Phinomum, canumque mansuetudinem eiiugiumque nariat Puellae miserius est Hippothous, ne amplius
333쪽
παπτα πιηρευναλ ει που τον βρουμ ' ονευροι quaenam esset percontatus est; verum ex quotidiana cum Anthia consiletudine eius amore flagrare coepit. Cumque multis eam promissis follicitaret abnuere illa
primum, se non dignam herili lecto dicens tandem instanti ippothoo, cum nil alii id suppeteret, satiusque esse ducens, omnia vel arcana prodere quam datam Abrocomae fidem solvere, de Abrocoma narrat omnia QEphesum, amorem, Clusiurandum,iosortunia subinde gemens Abrocomae desiderio Hypothous, ut audivit Anthiam illam esse, amici in summi uxorem amplexatur, ac bono esse animo iubet, suam cum Abrocoma amicitiam narrans Illam domi habuit, omnique cura prosecutus est Abr comae gratia, omniaque investigavit, sicubi Abro inam inveniret. Gorale
334쪽
ρὶ Ἀνθίας τι πυθεσθαι Και θεν λίγα ἐπιών αλτιτηαλαναγόμενος , καὶ δι -- τον πλουν, τὰ μεν πρωτα επι της Σικελίας ἔρχεται, καὶ ευρίσκειτον προτερον ξε- τὸν Aiγιαλεα τεθνηκοτα λωέγκας απω χοας, πολλα - δακρυσας , ἀναν Θὼς πάλιν, καὶ Κρην παρελαν ἐν Κυπρου γενόμενος, μερα δαροριας λίγας , κα ευξαμενος, -
Abrocomas primum ceriae aegre vi ni in operenciundo exercebat tandem labores non amplius ferre valens, conscensa navi statuit Ephesum proficisci. Noctu mare accedens, navim nactus, hiae educebatur, in Siciliam iterum navigavit ut inde Cretant, Cyprum, S Rhodum, anclenaque Ephesum perveniret. Sperabat in ore navigatione se aliquid de Anthia audit rum. Cum parvo igitur commeatu prospera navigatione in Siciliam vectus, veteri hospiti Aegialeo, quem mortitum invenit, iusti&cit,4 flavit tum iterum solvit, Cretam pretieteriens Cyprum venit, ibique alia quot dies commoratus, precatusque patriam Cyprio rum Deam, in Rhodum proficiicitur, Willic prope
335쪽
portum divertit. Cum iam non longe pheso abesset, malorum omnium cogitatio subit, patriae, parentum Anthiae, sodalium , lagemiscens min fortunia inquit, Ephesum solus redeam Sc parentes me videant absque Anthia, de inutilem navigationem perficiam, res narreni risis minini cre libiles, conscium e num quae passus fuerim, non habens. At dura, Abr coma, atque, cum Ephesi fueris, tamdiu vive, donec Anthiae tumulum excites, Iacrimas illi, ac iusta e folias, tum temet ipsi adiungas. His dictis, urbem anxius pererrabat, inops consilii, quo Anthiam, quo Nesum quaereret. Interea Leuconis Rhoda, dum Rhodi morantur, dolium in Solis templo possierant, prope aurea arma
Ei Holor. mare est lectio censuerat Hemsterhusus Vulso. cod. Flor atque ita luendusii M' -
336쪽
μης πιτυγχάνει εληλυθε δε προσεύξασθαι - Θεω. Ἀναγνους. οὐν κω γνωρίσας του ανααντ- πιιι - οἰκετων ἄνοιαν, πλησίον δε καὶ το πανοπλίαν ια, βίου , ' και is ἀν--ιν των Μυτου τυροῖορων. θηκα κα με ἐκείν ς αποπλευσας Ζόδου, κω νυνηγετVων περ αμψοτερων το νμημα, τίς οὐν olim fixa ab Abrocoma Ambia,' titulum addae rim aureis literis inscriptum de Abro main Anthia; neque ipsorum deerantis ina, qui statuerant, Leucon
Rhoda. Cum in hunc titulum incidisset Abrocomas, venerat enim ad supplicandum Deo, i legens perspiceret benevolentiam famulorum, qui posuerant, ac prope arma videret, assidens titulo ingemuit Heu me omnino, inquit infelicem ad extremum vitae perveni, atque in recordationein calamitatum mearum. Hanc ecce a m
tuom ego simul mim Anthia dedicavi, cum prosectus, nunc redeo lani non adducens. Quia autem hic titulus a sodalibus nostris de utroque strum est positus, quid fiam solus ubi assequar mihi
337쪽
δυστυχης Ἀκουσαντες οἱ περι τον Λεύκωνα χὐθυς μεν ανεῖς γενοντο συνενεγκοντες δε κατα μικ-ον γνω
ριζον ἐκ του σχηματος, ἐκ τῆς φωνης, d. ἔλεγεν,
egregie caros me cum lacrimis dicenti Leucon de Rhoda adsunt, pro more Deo supplicaturi Abrocomam titulo assidenten14 intuentem arma vident, nec noscentes mirantur, qui ita alienis donariis immoretur. Et Leuco quidem, Quid tibi vis, inquit, adolescens, donis nihil te attinentibus assidens, lacrimans de ingemiscens Quid haec tibi curae tunc quid tibi cum iis, mprum nomina inscripta vides Abrocomas, ea re spondit, mea munera sunt Leuconis 'hodae, quos cum Anthia videre miser ego Abrocomas exopto. -- supuere ii, cum haec audissent; tum ex habitu e --ce, ex his, quae dixerat, quod Anthiam memoraverat, agnoscentes, ad pedes illius procidunt, quaeque illis evenerant, narrant, a Tyro in Syriam iter, a
338쪽
τι πευσομενος Και ο ἐμβαλων παντα τα αυτου ςκα διανυσας μάλα σμένως τον πλουν υ πολλαῖς ημέροι ις, ον καταίρει era, καντα α παρ- αγεται παρά τινι πρεσβυτιδι, ' θοάοι το νομα, tus iram, locatos se benditos, in Lyciam devectos, doniinorii, obitum, divitias, Creditum Rhodum. de domum, ubi habitabant, ducunt, eique rem, quam in illis erat, tradunt, multaque cura famulantur, ut hono sit animo hortantes. Illi nil erat Anthia carius quam assidue dessebat. Dum is Rhodi cum sodalibus, quid faciendum sit, deliberat Hippothous statuit Anthiam ab italia Ephesum ducere, ut eam parentibus reddat; ibique aliquid de Abrocoma se auditurum sperans, re omni navi cuidam magnae Ephesiae imposita, cum Anmia solvit, admodum secunda navig tione usus, non multos post
339쪽
χη riri ανθρώπων Qορων, ' Ηλε, μόνην ἐμὲ την - - παρελθων, πρότερον με ἐν οδω γενομένη εὐτυ-
spitem adducit. Ea nocte quievit. Insequenti die de navigatione cogitarunt; sed festus is dies Soli publica Rhodiorum magnificentia agebatur. Pompa, sacrificium, d civium celebritas. Aderant Leuco' Rhodalion tam publicae laetitiae participes, quam conquisituri, si quid de Anthia audirent, cum Hippothous templum intrat ducens Anthiam. Illa dona respiciens, iraeteruorum recordata, o Sol, ait, qiii humana omnia intueris, unam me miseram praeteriens, quae, cum antehac Rhodi essem, te feliciter adorans sacra tibi cum Abr coma feci, tunc beata quidem existimabar, nunc sem' pro libera, captiva infelix pro felici Ephesuintila redeo domesticis is absque Abrocoma ostensura. Haec hic imaris loquitur, obsecratque ippothoum, ut
340쪽
eomae sibi partem abscindere liceat, ac soli donum p nere .pro Abroconia Faecari. Cum permisisset i
pothous illa abscindens quod comae poterat, occasionem nacta, cum nemo ut esset, posuit Et inscripsit: Ro.
DEO DEDIT. His peractis cum suppliGisset, una cum Hippothoo abit. Leucoin Rhoda, qui interim pompam pi 'secuti fuerant, templum accedunt, munera intuentes herilia noscunt, ac primunt cupide comam deosculantu .pi rantque non secus ac si Anthiam videant , ac tandem,
sicubi an invenire possint, conquirunt, cum 'hodii omnes nossent non in adolescentum, ex quo primum ibi peregre venerant. Nihil illo die invenientes abiere, 'riridi, M. imis ita vaesonum 4--- eoo Abrescri