장음표시 사용
21쪽
terlaliter quia tota est de rebus Coelestibus hoe est ad coelum
selicitatem Coelestem spectantibus; tim deniq; effective de finaliter. Nam ut eo fine nobis est tradita, ut eius ope assequamur elicitatem coelestum Iob. XX. 3i ita etiam coelestes nos effincit hac quidem in vi a inchoative per spem, si dem, charitatem, post hanc vero fidem consumative per beatificam, summeq; de lectabilem patris coelestis visionem ac perfruitionem aeternam
Ioh. v. et .s,s. Haec doctrina sese habet ut totuna'loddam ex pluribus parcibus conflatum,quarum aliae sunt principales, alia mi
nus principales. In relatione harum partium tum ad se invicem, tum ad totum doctrinam scit coelellem, cujus partes sunt con 'sistit forma Articulorum fidei generica Id obiter addo, has partes tam arcte in te sese cohaerere ut luxata vel soluta una parte statim convellatur ac solvatur tota fidei compages. sicuti unico confracto annul5, tota rumpitur catena. Hinc fides dicitur una copulativa,&B. Lutheriis in cap. v. ad Galatas, ait. coelestis est inter instarpunἱI Mathematici non igiturpotes Hrid hoc est,ne scdemptionem ne para tione erre potest. Ese eademperpetuis rotumdivi aureus circulus in nuta quosit si irra.
q. 6. Nomine Objecti Spiritualis intellis obiectum sit-
pernaturale sublime atq; in evidens,supernaturaliter patefactum, spectans bonum supernaturale atq; id nos ordinans contradistinctum obiecto sive rei naturali terrestri, corporali, spectanti bonum aut factum aliquod naturale ac terrestre. Ubicunq gitur proponitur res aliqua naturalis ac terrestris, ibi non est objectum proprium Madaequatum fidei, d per consequens, non articulus fidei quale obiectum est e. g. historiae de cane Tobiae. ex qua historia Iesuit in colloquio Ratisbonensi ineptissime exsculpere voluerunt Articulum Fidei, Huc pertinent omnes historiae in sacris literis contentae, facta corporalia narrantes, qVatalia. Eodem loco etiam habendae sunt doctrinae morales,quae pro Ob-aecto habent vitam mores a hominis sic vel aliter formandos. Nam licet hae doctrinae in direct circa bomina spirituale seu supernaturale versenturi&ad id obtinendu sub mod6 cooperententur, quatenus hominem dirigum ad vivendum vitam Deo A gratam
22쪽
gratam, cum amen directe occupentur circa iri ore hominis in banc vel illam partem flectendos, adeoq; circa facienda, DOS Ve'roh. l. soliciti simus de credendis sive dogmatibus docentibus quid credeiadum, quid non credendum sit, doctrinas morales, cloccntes quid faciendum, quid omittendum, excludimus per adrectati vocem CREDENDO.9. . CREDENDUM vi vocis significat id,quod debet
credi. Cumq; τί debet sit alicujus necessitatis nota, necessitas vcro alia indigentiae, alia expedientis,alia simplex,alia κα et τι - talis, ex infra dicendis patescet, quo necessitatis genere singula dogmata sint creditu necessaria. Est autem CREDERE
quoad hoc nugo uiri, ii; iiii aliud, quam assentita, sive astensum
Praebere obiecto credendo, ita quidem ut inde a salutaris in salutis autorem Deum, fiducia. Dico igitur me per vocem CREDENilo innuere talem credendorum apprehensionem, quae clim determinat judicio conjuncta ab intellectu removeti fidelitatem ignorantiam quae aeternam salutem exclusurari damnationem inductura esset involutitate autem fiduciam gignit salutarem. Deinde, cum assensus alius sit languidus cuinq;
Oppositi formiduae conjunctus alius ceri atq; indubitat omne oppositi formidinem excludens quilibet videt, me intelliger h. l. Posteriorem, qui a suo objecto seu motivo formali, in allibili
De Re velantis autoritate cui ceu fundamento innititur, ite iana
causa iliciente siticipali Deo, seu Spiritu Dei per verbum revelatum, lectum vel auditu perceptum,tanquam per causam instrumentalem, ejusmodi astensum in homine producente, alias vocatur assensus fidei divinae, hem, Fides divina simpliciter, ad differentiasn Fidei humanae motivo, testimonio, Vel aut oritate humana iunixae.
q. 8. Tanti momentires ut eo rectius intelligaturi ex uni parte ac uratu observandum Objectum in quod tendit assens is fidei seu cui praebetur silve quod idem est, Objectiam eius materiale; exaltera p.rte notandum, sub qua ratione tendat in objestum, scia quaenam sit racio sor malisi proxima tendendi in illud,siive quod idem est, quodna sit ejus obiectum formale mo-vςns intellectum sicaciter ad praebendum objecto materiali
spriuato indubitatum assensum. N
23쪽
ι ob ectum Materiales generi cum nempe hasse ii
sus hujus paulo ante ex prelli licavi sub appellatione objecti spiritualis eust peritaturalis. Hoc objectum, quatenus quidelia assensun i oltrum exposci cu niuspiam occurrat vel inveniat ur, nisi inscriptura nos vero illi nullam aliam ob rationem praebeamus a sensum, nisi quia continetur vel revelatum elicia Tiptura, adeoq; popter infallibilem scripturae autoritatem, promptum itinc ei colligere astensus hujus objectum itim materiale, iam formale esse scripturas. Quoniam igitur res tandem Omnis redita scriptura sic: S : propterea addidi in desinitione QUATEN Q um OL A CANONIC est REVELATUM. Particula rei trictiva QUATENUS denotat
rationem ultimam sub quad. propter quam assensun praebemus obiecto credendo. Haec a nulla et talia, quam autoritas Dei Revelant s. seu Revelatio in scriptura Canonica posita, seu veritas prima Revelans, nam haec quoad rem unum .idem sunt iacet differant quoad modum significandi, hinc promiscite naodo
hoc modo illud pro objecto formali fidei a Theologis allega
s. o. Vocem SCRIPTURIT adhibeo duplicem ob caua sarri. Primo ut excludam Pontificiorum verbum non scriptum, quod ipsi verbo scripto succenturiant, pariq; pietatis affectu sua
scipiendum&prosequendum scisciita Conci Trid scis dea cret.' i. Hinc duo Papi iti rerum credendarum sunt principia Verbuin script tam ,S non- scriptum, ita odio sterius alias vocant verbum traditu seu traditioiaes, de quibus egregie pronunciat B. D. Hulse in annias Traditiones riptet, inquiens, fC traadantis e tam bus novum in Bibliis non expressum, si e intera
pretentur exponant dogma in Bibitis Iam traditum, in quantum disserun a textu, quem exponunt, non sunt obiectum de sam, eri nec generant dem divinam, nec credunt divina, nec licet eis
pari pietatis assct a Lil/, quo oportet a uicti dogmata dit initu, in Bibtiis revela a 'evt. XII. δ Brevia r Theol. c. i. . ii. Altera ratio est tit excirida verbis non scripture velatii iii Enthusiastarum, qui neglectis scripturis Θεοπι-οις, vas debea
bam scrutanta solas pro unico si dei principio, reguli de nornaa
24쪽
habere, fescio' quibus secretis eum Deo chlloquiis raptIbus de
revelationibus spiruns inhian atq; abiis fidem suam suspendunt. Sed cum in tertium usq; coelum raptus Apostolus diserte dicat, anathema esse Angelum, si quis aliud an nunciet Evangelium,praeter id, quod an nunciatu est, ζ1.δ. nos isto novarii revelation uincandidatos cisteriores πολλοὶ κλα ειν iubemus, certo
persuasi, ipsorum ἐνθου πασμή cum omni visionum tantopere iactatarum choragio procedere patre mendacii, qui ut est simia Dei 5 sin aut hostis Dei de hominum ὀσπονδος se transformat in Angelum lucis, ut sub praetextu revelationum divinarum circumveniat, aeternoq; exitio involvat suas με Ia nec satis callentes,
11. Adddo epitheton CANONICIE, ut innuam discrimen inter libros Biblicos qui sunt in Canone. vere Θεόπνευςτοι quisiuit extra Canonem dicti alios Apocryphii m κρυπτειν id est occultando,uel quod sint absco diti, hoc est,originis absconditae Loccultae, vel quod sint abscondendi, nec in Ecclesia legendi, quemadmodum hoc vocabulum explicat B. Gerhardus in Exeg. Loc. i. c. s. Solis libris Canonicis stricte proprie sie dictis hanc vindico autoritatem ac praerogativam, ut possint undare articulos fidei proprie sic dictos Libri Apocryphi, cum non sint Θεόπνευςοι, id quod praeter defectum req visitorum satis argutant pud cudi ei ναχρονισμοὶ Sc varia cum impia superstitione coniuncta
α οπ ματα in illis Occurentia, quae absit ut in Θεοπιέυςους scriptores cadere posse dicamus, non possitiat generare fidem divinam,
nee fundare dogma fide divina credendum, nec ad illud firmiter probandum adhiberi, nisi forte in disputatione κατ' ανθρωπιν. q.ia. Hinc duplici vitio laborabat ille a Tannero in colloquioRatisbonensi productu articulus si dei de cancTobiae. Un una vitium tetigimus jam tum Asterum erat quod desumptus esset ex libro Apocrypho Tobiae Sed posterius hoc sorte non fuerit vitium, si respiciam tu persona proferenten. quae credere juxta decretii Concilii Tridentini tenebatur, omnes libros Biblicos esse eiusdem ordinis atq; autoritatis. Prius autem viti iam videtur ipse Tanne rus agnoscere quia demonem hanc Tobiam habuisse Ga a quam Pro r;iculo dei Venditaverat, excusaturus Tom. III.
25쪽
rnunqUamgeneratim, ut sigm ce quamlibet veritatem a Deo revela eae n. adeo, side divina credendam ct innivit, e te e hoc e ratis igniscatu intellectum, a s articulum si ei d/xerat, Tobra habuisse canem.
1 . Circa is REVELATUM notandum, aliqvid Re
velatum dici vel formaliter S immediate vel virtualitera mediate, sive 'tiod eodem recidit Revelationem aliam est Formalem Limmediatam, aliam Virtualem mediatam. Revelatio formalis .imnae diata dicitur revelatio divina, inquantum ut ratio assentiendi proxima sese habet ad oblectum materiale, idq; absq; interventu alternis propositionis revelata attingit, ias trantum vero eadem revelatio, ut ratio assentieta di remota sese habet ad obiectium materiale, idq; mediante alia propositione revelata attingit, dicitur Revelatio virtuali. mediata. V. g. Revelatio qua Deus revelavit se solii madorandum in Libi soli serviendum, relata ad hanc propositionem Solus Deus est adorantus, de illi soli serviendum est revelatio formalis S immediata; quia actu formaliter ea massicit, ct in ecte propositionis revelatae constituit, Eadem vero relata ad propositionen aliam quae ex hac formaliter revelata per consequentiam deducitur, v. g. hanc: sancti demortui non sunt invocandi elii dicitur ejus Revelatio virtuali. mediata quia non actu formaliter eam assicit, inesse propositionis revelatae constituit, sed potentia tantum, vir tu aliteri mediate, in quantum assicit propositionem, in qua virtualiter sive potentia, b per consequentiam ea continetur.
h. is. Cum igitur dico assensum fidei respicere objectium
revelatum, r. REVELATUM sumo quatenus incluti it clina Revelationem formale cinaediatam, tum virtualem mmediatam, haut non minus haec praepositio: an Alide moritu non sunt in zo- cando quae saltem virili aliter A mediate est revelata quam illa Deme adorandus, quae et formaliter&immediate revelata, ex qua prior per bonam consequentiam potet telici fide divina tcredenda. Mea, ut clarius dicam, mens est propositionem viri liter mediate tantiam revelacam, non minus quam formaliter immediate revelatam, posse constituere ac undare arti
culum fidei etiam stricte si dictum, qui scit nos directu ordinet
26쪽
ad vitam aeternam, seu cu us notitia necessaria sit ad consequendam saltitem aeternam.
s. i6. Ut sic stativam, movet metum Christi Apostolorum tum priscar Ecclesiae praxis tum ipsius Revelationis ratio&indoles. Nam Christias Apostoli in probandis dogmatibus si de provocarunt etiam ad teli imonia scripturae, quae non expresse tormaliter, sed per consequentiam .virtialiter saltem, id quod probandum erat testificaban turiatc: sic rationem probandi doctrinam fidei eiq; assentiendi ipso facto constituerunt in Revelatione virtuali di mediata.
p. rod ad Christu, exempli loco sit disputatio liter
ipsuna Sadducaeos habita de resurrectione mortuorum dog-rnate maxime necessario creditu,quodq; hoc nomine expressum in Symbolo Apostolico articulum constituit. Resurrectionem mortuorum futuram negabant adducet Christus illam adstructurus Aratth. XXI roducit statim testimo ilium Dei ex Eae 6. Agosum Deira braham, Dem Uaac, Dem Jacob. Peresurre Llione mortuorum, inquiens, non legistis quod obis dictum es a Teo σc ubi ipsa statim verba de mortuorum resurrectione S c. arguunt dictum illud Dei Ego sum Deus Abraham c. continere testimonium de resurrectione mortuorum. Confer. Marc. XILIAE. Luc. XT. 3 . Sed Deias in hoc dicto non est formaliteri immediate testificatus mortuos este resurrecturos, cum in eo nulla resurrectionis mortuorum expressa mentio fiat. Ergo virtualiter&mediate tantuna, inquantum scit. ex ea , alia propositione huic evidenti principio innixa: iEus non est Eus mortuorum, sed viventi una, perlegitimam validam consequentiana potest concludi. Hoc modo etiam resurrectionem exinde probatana indicio est adversariorum silentium stirporq; coeterorum hac rationem doctrinae coelestis admirationem raptorum auditorum vide omninb hanc in rem cap. EI Matti . a. v. ar.
33 serfer an enium in Concorae Evang. c. ii i8. Exemplum Magistri ex revelat ne virtuali Minediata probantis luculentum ride articulum imitati sunt discipuli, id quod constat exemplo Pauli Act. XA Laa. Rema Apolli act. XVIIIaδ. qui quaecurio de Iesu Nazareno credi opor te bat
27쪽
tebat, qualia erant, euria esse Christum illum, promissit in mundi Messiam, esse passurum pro peccatis eia eris hia mani, resurrecturum, remissionem peccatorum dat tirum omnibus in se creden'tibus, ex Script tira , . T. deduxerunt, S quod creditu neces ariae isent, probarunt, ubicunq; quandocunq; optas fuit. De IesuNazareno autem determinate spectato nihil erat in Scripturis V. T revelatum formaliter de immediate, sed quaecunq; de illo revelata erant, tantuna virtualiter, mediate e per consequentiam revelata erant, ut Scripturariam . . inspectio ocularis docet. s. i9. Hinc consequitiar, revelationem viritialem me
diatam esse articulos fidei rationem probandi, iisq; assentiendi eram: propriam, utpote nixam hinc autoritate ipsius veri sapientissimi Ic omnisci Dei illinc Apostolorum ex immediata assistentia at i inspirationeSpiritus S.loquentium ac scribentium, ut adeo plane impossibile fuerit illos in probandis fidei dogmatibus eriare aut illorum rationem probandi de assentiendi veram propriam constituere ipso facto in aliquo quod non esset illorum ratio probandi&assentiendi vera propria, ut loquitur D n. D. At eus di P. VIII de Converss. ro. Quod Christus 2 Apostoli secerunt, prisca etiam
feci Ecclesia, modo Christi divinitatem contra Arianos, negantes Chrillum dici debere sanae nον Patra n . odo Spritus S. Divinitatem, Ontra nega lites eana Macedonianos i modo alium palmari utra fidei articulum, contra alio Se una proterve negantes
vel impugnantes adversarios probans ex Scripturis, in quibus ille articulus non expresse, immediate 5 sol maliter, sed virtualiter mediate tantum erat revelatus. Hoc duiniecit pris a Ecclesia satis os iidit, etiam Revelationem virtualem o mediata nasiissicere ad dogma fidei probandii Nassens hi fidei fundata dii id Dallaei de fide ex Script dena Onit r. tract. pari. I. c. Si anhel-nai Syntagina secund di i XXVI. n. D. Musaei disp. VIII.
de Convers. ubi Pontificiorum objectiones exceptiones, quibus nos fatigatat, egregie refellit. 6.ri Si jam ipsam spe te inus Revelationem, sic licet colligere: sprincipium aliquod ponit, is, quaecunq; inde perbo -
28쪽
na in consequentia mili int, eadem quoq; opera ponit. Ut, v dicit, nos habere qVatuor Evangelia is hoc ipso duo de diuo nos habere statuit quod in una eri eo, que ipse posuit apertissime contineanthar. Ut scriptura dum ait hi istum esse hominem, si in ut ait, cum animad corpore esse praeditum, quod in duabus partibus omni ho in num natura constet, taq; cum necessario vera sint ac divina, quae tanquan pta iaci pia D Eus os t. Max pro sua sapientia in Scriptura posuir, nec euario quoq; talia erunt, quae eae
Scriptura valide ac legitime colligulatur per consequens fundabunt arciculos ficiei.
ar. Huic ei alimina alii Pontilicii tum prae primis V Valen burchi magno conatu sese objiciunt ac primo quidem ad praxin Christi Apostolorum, quam ipsis opponere solemus, caecipiunt, Christum olos ros in riden articulo dei
discnrsu ex revelatione vertuas ct mediato deducto su cienter re largus eos, qvi contrHrirem sentiebant, tanquam ERANTES A FIDE non tamen τι evelationis virtuatas ct mediatae, aut id cursim inde deducti, sed vi suae spernaturalis autoratat ,qua Mosiebant.
procedunt, ut dicant argumentum a Christo adprobandam mortuorum resurreepionemritat m, nonfuisse videns, ct hoc ipso peritatum citra utoritatem Chri , seu ut ipsi loqtriantur, in Emehidenter aba toritate bo isse naturali ad probandum de articulum insu sciens. Q d unt Ammae quidem immortantatem immediate ac via denter a Chri bprobatam fuisse, non item, quod eque erat controveris sum, vodi I consi tu in i ceptationem venerat, Camis reseu, rect onem; tr u re pectu argumentum Chrsi non fuisse ab olute o Ad
dum sufficiens. q. Reliri a te ore V Uer. Jargilia entum Christi im iam omnem habui it et ab autoritate proponentis sipe naturaliquo modo illa ipsa probatione vel illatione obili uxisset si , si iii in suorum, qui aiat Oritaten ipsi a nec agitoScebant nec siti scipiebant. Opus itaq; ei a Verbis a Christo allegatis inest vim, hoc ipsum, quod probare satagebat, probata di Imtis Christo constitutu i suis acta; toritati vehi agere cum adducaeis, non
29쪽
ratiocinative, suam illis autoritate in oppositisset, non scrῖpturae ad probationem dogmatis ab ipsit negati Dicere vero argu metitum illud non nisi inritas per remotam, eamq; itidem Ob'si uram consequentiam concludere id, quod erat probandi in M, o homilis sapietitia promo cotido Christo ignorantiam MPm-
: ψ. Deinde ulterius nobis obstrepunt ιεἱ ἐνα ω, dictitantes i Onclusiones eae Revelatione per consequentiam elicitas. - er scursum funt elicitae, non de, nec
usum ci divinae eo quod alterutra praemi rum lc-r m', at rat Vsit,vel si utraq; sit reve ita, rationem tamen infercnis, 'aem siram dispositionem in guras modo naturalam esse. Seά ad Asensium de divinae requira, ut e m ratio assentisndisiit mere divi
is se supernaturalis. Praeterea dicunt si aberutra praemissarum ς
tantum certa certitudue naturali, conclusionem etiam tantum cer
ram esse certitud ne naturali, eo quod conclusii sequatur partem debi-horem Iuxta tritum philosophorum axio-a. Addunt, non posse nos tuto acquiescerem Conclusionepe discursum ex Revelatione deducta. ideo, quod ratio sepe fallatur, multa sex vibindam rancipiis V rat ac deducat, quae tamen ex iis minim sepiuntur Quin imo ob I theranis nequidem inteorum esseprovocare ad conseqbentias, cum subinde dixerimm SOLA Iscripturam se unicum ac itimum ar-rupulorum eiprincipiunt. vod istim sic ripturam h l. habeamines riptura a. bilpraeter terminos expressos contineat, utiq; nos indicare, sola illa dogmata quae inscripturis extantaυlολε formaliter expressa, censeri debere e de non item Ela, quae demum rario in doinde sunt eruenda .
r. as. Resp. ad obi primam princi prum, quo illa nitituri nimirum Rationem assentiesidi ei irinae esse mere ruinam NK rnaturalem, ut lane nihil natura e includat, esse falsissi in una
Nam fidei divinae assentiendi ratio, quae omnium conben uolt Revelatio Divina, ita cludit stii apprehensionem simplice P. Movet enim intellectum in assens in veritatas per modum medii cogniti atq; sic includit necessario sui apprehensione in si e cognitionem simpliceaa. o lege ordinaria a. omnis apprehensio
30쪽
simplex uxta ipsorum me adversariorum placlia naturalis est. Ergo ratio assentiendi de divinae non est ita secundum se to tam divina de supernaturalis, ut plane nihil naturale includat Ad de quod Revelatio formalis S i in mediata,quae est ratio assenti elidi fidei divinae propria, inquantum intellectum movet in cre dendorum assensum supernaturalem,includat in ipsa vi& ratione motiva aliquid natiirale, ut egregie probat vir nunquam sine laude nominandus n. D. Asm dis p. vi de Convers. n. 16
. 6. Res p. ad Object secundam. Et si alterutra praemissarum tantum certa sit certitudine naturali, tamen si ea praemissa sit absolutein simpliciter necessaria, ita,tat nullo modo, nulliusq; intuitu aliter se habere possit, tum conclusio erit de fide, cassensus conclusionis certus certitudine fidei per ea, vae tradit tape laudatus Ian. Musteus, quorum haec est suma illam praemisia fana,quae ex naturali ratione desumpta est, cum sit indifferens ad plures diversarum disciplinarum conclusiones, non possie conclusioni largiri esse specificum, ut vel sit, vel dici propterea mereatur naturalis, sed totum eis specificum conclutionis deductae ex altera naturali, altera vero revelata propositione dependerea propositione revelata, tanquam principio proprio Mid tract.
s. r. Nec obstat, quem ceu Gorgonis caput nobis objicitant, a non ille Logicus Conclusio sequitur partem debiliorem praemissaru)Nam hoc tantum vult a non ille, silpraemissarum altera universalis fuerit, altera particularis, altera a Trinans, altera negans, conclusionem sequiorem partem secuturam, hoc est particularem, non universalem negantem, non assii mante nasuturam. Breviter Canon iste de quantitates qualitate conclusionis et intelligendus, non de materiae ipsius indole adeo a non sequitur conclusio in omnibus praemissas, eo quod effectus non omnia, qua causae sunt, accipiat vid. Dia. D. Heliarici Ho f