장음표시 사용
51쪽
in allibilitate rei suam fidem me retiar λο ης πώς I δοχης ἀλος i. Tima. is de consilio etiam Mordinatione Dei obligat homines ad fidem Mad obedientiam juxta illud 's non
audierit verba, quae loquetur in nomine meo, ego requiram ab eo De ut. XVIII. I p. Conseret a VIII. ro.&Ioh. V. 39 ubi Salvator noster auditoribus suis scrutinium Script praecipit Ostendit etaim non quid faciant sed quid facere debeant vid. lib.
Concordiae p. 7o. r. Errant hic Papisi Scripturam S accusantes alicu imperfectionis, quamsu pleri oporteat per traditiones, para pietatis affectu suscipiendas, pari s habendas loco cum Scrip
C. Verbum salvificum communiter dividitur in Lege tria Evangelium, quorum utrumq; ex intentione Dei matura indita facit ad convertio em hominis salutarem, quanquam diversimode Lex nimirum moralis, iustam S accuratam secundilari voluntatem Dei vivendi normam praescribit, adhibitis promi sis vitae praesentis: sciturae, si quis ejus praecepta servaverit, minisq; mortis p imaeri secundae, si quis illa violaverit Levit. XVIII. . Deuter. XXVII et . Maledictus Iec terrendo ac maledicendo manu ducit ad Christum Rom. vis. Gal. III. 3.r . Alium usum nobis lex non praebet, neq; a nobis impleri potest. ROm VII. I .vid. Apol . . p. 83. Artic. Smalc. p. 8 Epit Ome . . P.S91. solida declar. 7O9. l7 Errant igitur P . . statuentes.' nos posse omnis , legem II
rasem implere, 'hanc ' Aletionem esse meritoriam vita aeternae. D. Animam humanam nota perinde ac corpus corrumpi aut interire, sed peculiari Dei ordi iratione incorruptibilem esse alio serri in terea donec aliquando cum corpore suo vicissim uniatur, docet Ecclesiastes cap XII. . ex quo solo dicto
Smalcius, pertinax Plantam allu S, evincens argumentum pro in mor
talitate animae peti posse exiit imat disp. VII. contra Frant Zitim. Docet eandem animae αἱ ανατίαν Sa Dator Matth X. 8. Matth. XXII. 3 ubi non tant utra carnis resurrectio, de quaerat quaesito, verum etiam animae immortalita infertur per hoc quide ira argu mentiam Quorumcunq; Eus Eus est, sive curam gerit illi
non sunt mortui sed vivunt. Atqui Abrahami s i. Immorta
52쪽
tatis lita; ascei tittidinem ex sola Revelatione divina esse egregie
probat. B. D n. Hulsem annuSBre v. The Ol. c. XVI. . . Praesup ponit eam articulus de vita aeterna. E. Certo uturam Peratam e)usdem animae cum eodem, quod per mortem cecidit corpore, unionem omnibus ac singulis hominibus mortuis extremo die, hoc enim vocamus resurrectionem carnis credimus indiret oraculis Seripturae Rom. XIV. ira. 2 Cor. V. Io, I Cor. XV 3. Addatur classicum illud dictum I ob. XIX. as quod de rettiturione Iobi in integriani frustra exponitiar. Nam Hi ob in Lic vita, se restituendum paulo ante desperaverat . XIX. o. Deinde loquitur a se jam in pulverem redacto, qua non est nil vere in ortu descripta o. Tertio ipsa verborum emphasis, cum verba suo pluia bo Sc saxo inscribi perit , aliquid supra vulgarem sol te ita denotat Pertinet huc etiana dictum Exod. III 6 quo Salvator ipse adducaeis resurrectionen negantibus os obstrux: Matth. XXII. et 3 Symbo 'post Ol.art. F. Exti ei Numanai ver ale, manifestum judiciu ra in die novissimo, fultarum, idq; se inediata corianaen dandiri inam it- tendi fideles solania iter cum corpore manina a in summam beatitudinem, infideles autem publice convincendi .condemnandi ad extrem sim supplicilina, credimus inducti oraculis Matth. XXV. 3I. se ubi extremum judicium ejusq; processus describitur, ut nonnulla di iriti per συγκα βαni A. D. Il, I .. z. Thes. I. 6 7 seqq. A. .arti cap. p. I . Apolog. p. zJ .
G. Vita haec serenata erit visi one beatifica summi boni, Ictob. III. a. comitaq; ineffabili, plenis si inaq; ac nullis secillis si tenda incomprehensibilium bonorum perceptione Matth.
timo, quamvis detur illis qui benefecerun Matth. XXV. nottamen redditur benefactis ceu nisi ces ex debito, Rom. IV. . Gradus autem gloria diversi in vita aeterna dabuntur pro diversitate laborum . Cor. IX. 1 Symb. Apost art. 3. A. . art. l7. H. Mors hic ivelligitur secunda, opposita virae aeterna, V est finalis de nunqua terminanda hos Dini a Deo separatis , cs cru-oatil, i in emalibus conjuncta Apoc. I. l. XX. i . c. XXI. L
53쪽
Matth. XXV. i. Adeoq; constans tum poena damni a Thesct 9. tum sensus Matth. VII l. r. Confer Rom. II. 9.I. Hoc ipsum credere tria involvit i notitiam Esai. LIII, i I. Ioh. XVII. p. ubi cognitio iii haec dicitur vita aeterna non sano formaliter, sed caris aliter, priina scit ac proxima catas conse- qtrendi vitam aeternam. Exta iri parallela Metonysariae sui jus exempla Iob. VI 63. c. XI, et s. c. XII. o. c. XIV. . Rom. XI. io indice n. an hauero in tylo vind. p. r& assensu na&fiduciam Heb. I. i. Fides est certa per Dasio, υmςασ:ς, de iis, quae perantur, cci ta inducito animi, de iis, quae non cernuntur. Et ij des quidem, prout est salvifica est apprehensito Christi ad subjectum credens in individuo applicativa, qualis illa Iob.XIX27. Scio quod Redemptor dus vivit se. 5 Apollol si risu Mediisait,ssemeti sum pro Ati tradidit. Gala II. o. Ell πλκροφορία, certa animi de aluti nostra persuasio Rom. IV, i. I cI, VI. it. πρι 1. ις, id est plena fiducia Rona. VIII. 8 Ephes III. a. Quando notitia tist ficatio tribuitur u a . LIII. i. Ioh. XVII. 3. tum illa synecto chice S familiari Hebraeis loquendi ratione etiam fiducia in complectitur, P. C. p. 68 69. Ap Ol. A. C. K. Divo Paulo teste animam homo non percipit ea, quae sunt Spiriti Deari Cor. II. IJonsumus i mei cogitare ab et id a nobis Usis tanquam ex nobis ipsis in rebus scit spiritualibus sed quod idonei sumus, id ex Pe es, tu idem affirmat ii Cor. III. s. sensus carnis inimicitiae adversus D Eum o VIII. 7. A. C. art. i. p. in F. C. i . APOl. p. rip. Art. cmalc. i8 Epit. IS. Solid. declar. 6s . L. Nim Deus operatur in nobis vel ei perficere Phil. II, 3. Hinc Salvator ait Ioh. VI. . Nemo potest vemre ad me, nisi pater ut me, ax tillism, ubi non est quod cum Calvinianis nobis iii aginemur vim quandam cirressi stibilena, cum non immediatus sed mediatus S ordinatu si Salva ore indigitetur tractus, ip- sua respiciens. Sine me nihil otestis facere, inquit idem Salvator
Iob. XV. s. ubi particula nihil non privative, sed negative accipiaenda ei hoc ensu quod bo no non renatus nihil quicqvana iare nis spiritualibus possit. Hac alia scriptura testimonia manu felle liendunt nos in rebus spiritualibus, ex proprijs nostris viribus, penitus nihil praestare posse, quae autem praestamus in soli una.
54쪽
dum deberi Gratiae tum excitanti vel pulsanti Apoc. III. o. lepraevenientipsa a IX. ii, tum subsequenti, ad juvanti cooperanti 1 Cor. III. s. quae Gratia sussiciens xseria est quoad omnes Esa. LXV. a. Erech. XXXIII. u, estq; essicax in se sed in eventu tantum quoad illos, qvi nota spernunt pulsum gratiae Matth. XIII ir nec obicem per malitiosam repugnantiam Spiritui S ponunt Matth. XXIII. 33. Ac t. VII. si . adeoq; non est irresistibilis, alit ita comparata, ut hominem quomodocunq; dispositum absolute kας κlbo immutet S refingat.
Errant hic t Papistae statuentes, vires O faculiates homimis in Spiritualibi su quidem esse,attenuatas fi ligatas sed non plane ex-randias ablatas,adeo ut homo non renaim adgratia de ex propriis suis viribius disponere, quae ei in lege Erahi telis praeseribuntur n-choare essicere, Deo Vvocanties excitanti ervirespraexistentes cooperari possit. et Ereant Calvinis e ct inter Pontificios ominicanti Gratiam quodam irresii Zibilem se id ικάpδιον,cogentem ac necessitantem Asserentes.
M. Nomen Iesii Salvatori nostro Angelus eius nativitatem annuncians non aiatum indidit, sed quid significaret, non obsct ire declaravi dicens ad Iosephiam Vocabis nomen ibo qui ex Maria nascetur, Iesu ipse enim alvum acie populum suum eccatissuis. Matth Lia. Nomen Christi, quod Graecum est sicut Iesu Hebraeum ipsi est inditum, quoniam secundum humanam natura unctus est infinita plenitudine Spiritus S. sal. XLV. Unxit Tela Euso Eus,&c. Id quod ad Christum accommodat epistola adHebraeos c. I s. per oleum laetitiae intelligendus nes e Spiritum S. satis clarum est ex verbis Petri Act. X, 38. Emion de Nar aret unxit 'o Fuit et unctio Christi nihil aliud, quam inauguratio ad triplex ossicium, Sacerdotale nimirum , Propheticum Regium, sicuti ita . . unctos constat Reges I. Sam X. i. c. XVI. 3. I. Reg. XIX. 6. Sacerdotes Exod XL, Ir. seqq. ac Prophetas i. Reg. XIX. 6. N. Verum Deum ostendunt tum expressa appellationes Rom. IX s. te Christimes Em super omnia ergo sunm mus benedictin insecula, quae formula in hunc usq; diem apud
Iudaeos periphrasis si Dei Israelis. Joh. XX. e. Dicit Thomas
55쪽
Dominim metu Demmem, quae verba non sunt erechamatoria ac admirabunda, sed confitentia viatim enim subjicit Christas Uvia vid i me, credidi i tum attributa divina ipsit in Scriptura
adscripta luteternitas Iob. II Teqq. Omnipotentia Apoc. I. . omniso enita Oh. III.II. C. XXI. r. Gloria ante ecularis Ioli. XVII. . Ado randas vestas ct cum s divinit Heb I. 6. μοουσίαν probat Oh X. Q. Ego pater unumsumi non sane unitate personae, nec solius voluntatis, sed essentiar, non specifice, sed singularissime, simplicissimeq; unius, quod succincte probat, sed nervos I ad Dan haver inmodo soph. p. iro De Christo, ejusq; persona Morricio Aug. Cons . art. p. sq. Art. mala. p. Jog. 0:t. p. ηο3. Soc dech p. ruet. O. Ioh. III. 6. Eli igitur Pilius Dei verus ac laturalis Matth. XVI. 6. C. XXVII. 4. Joh. V ro a patre unius ejus demq; tam ero essentiae communicatione ab aeterno vere proprie i , modo tamen hyper physico ac impervestigabili geni us Psalm H Mich. V 2. Prov. VIII. r. primogenitus Col. I. s. Heb. I. 6. hodie genittas in hodie amo Vα εως nescio ac I. i . teria 2 Pet. III. 8. atq; adeo Patrio uos nος, uti paulo ante dictum. Unigenitus appellatur, quoniam solus ex solo Patre singulariter est genitus, inquit Damascenus . . Orth. id. p. Symb. APOtho
P. Spiritum S esse verum Eam ostendit tim appellatio Dei ex prellia i Cor. XII 6 tum vox Petri ad Ananiam Act. . hoc pariens argum eiula: Cui praeter Apostolos tum temporis mentitis est Anani es, is est verus Deus a squi Spiritui S. E. Oileia dunt idem mere divina,quae Spiritu S in S literis passim a signanta idiomata e g. rvo omnia, i sius quos divinitatis ab psium per crutetur, Cor. I to quo corda debet rari veluti templa post eat Cor. VI. 'o peccatores iustifc i. r. VI i. zod per Asa
crum aquae in verbo conrcrtendos re sneret a conoer os renovet Tit.
III s. quo absoluta pote at Eccosamgobernet S dona dispenseti. Cor. XIL .seqq. quo per Prophet. divinitu assatos sit rei 1in o. Petr Lai. Irremissibi quoi e peccatum, quod in ipsum committitur Id fit h. X 32. D vino et mmcuset est adorandus Matth. XXVIII
56쪽
Et hi tres unum sunt sci ratione Essentiae, non solius consensus, id a1 od ex modo loquendi Oξοπρεπῶς de divinis probat n. Dan hauer Hodo sopb. p. 7o Esse vere Spiritum . peculiare in personam , docet πρωσος personalitatis nota tota person V desinitio, aliunde repetenda, qua Spiritui S proprie ac vera competit. Adde quod disserte vocetur αMος a Patres Filio ob Xi V. 16. quod in formula baptismi distincte a reliquis duabus per- sola is enumeretur Matth. XXVIII. 19 Symb. Athanas. 5 Nicaen.
psaltes ita explicat Q rbo Domini coeli irmati uni o Pi XXXIII 6 ubi per Domitium intelligit Deum Patrem, tanquam so iriem principiti in SS. Trita itatis, per Verbum vero Eum Filium Ioli.
I. i. In principio erat verbum 2 Verbum erat apud Eum, omnia
per ipsum facta uni c. per Spirit tam deniq; oris Domini, D Euna Spiritu in S. Iob. XXXIII. . Art. i. Symb Ap. R Genes. XVII I. Luc. I. r. c. XVII L et . Ephes III.
ro. Potest igittar DEus omnia, nota alatum naturae, sed natura, hoc est absolute possibilia sive quae ullam, tu loquuntur, rationem factibilitatis habent, nec implicant coiitradictionem non nostro, sed divino judicio aestimaridam. Errant hic graviter Calbiniani,
DEi omnipotenti et Rationis corruptae decempeda meisentes, negantes' DEumsupram ultra vires naturales, Rationemi humana aliqvid
p. vid. B. Hi nam et Calvin disp. III. p. 6 seqq.
S. i. Par. XXVIIIo. Psalm. CXXXIX. r. oh. ult. V. I7. Est igitur DEus non tantum praeteritorum ac praesentium gnarus ted in se futuror una, divino tamen octalo praeselit ita in nὶalorum etiam stat, cotiditiones tutator una vel non futuror si am. XXIII. I. Reg. XI. . . Matth. XI 2 i. adeoq; etiam nuta quam futurorum, sed possibilium. Unde latior omni scientia divina, non entitate proportione sed objectorum numero, Poteratia de Volii litate. Et ut ut sit ab aeterno, in fallibilis, rebus tanaen, super quas sertur, nullam adfert necessitatem, ut velle videntur Calviniani. T. Psalm. CXXXIX. . Act. XVII. 28. Importat autem h. aec, de qua loquimur, O irini prae se a iasor ira aliter ac definitive,
insensu scit ac stylo Biblico, tum adessentiam ad creaturas sub
57쪽
stantialem, localem impartibilem in circumscriptibilem, quam Scholastici in descriptione concursus divini cium creaturis vocant immediatione suppositi tum eis cace ac omnipotente ope ratione, quae alias dicitur mediatio virtutis Ier. XXIII 3. COLI. i 7 V. Levit. XI. 3. c. XIX. r. EC VI. . Nota nobis sanctitas Dei sumam in Deo omnisq; labis omnino expertem puritatem, munditiem debitam exi eivem a creatura, abhorrentem a contrario. B. Koni in Theol posit p. 9. Di ura sunt in sanctitatem Dei Calviniant, Eum teccata vella titantes.
X. Psalm XI. . Plaim CXIX. Eli igitur Eus judex
justis mus, boni remunerator de mali vindex, qui ut nullum, ne minimum quidem peccatum transmittere potet nisi vel in peccante, vel ejus vade sit exacta poena, i a nullum ab soliue ac per se omnimodo innocentem supplicio a fici nec ut possit punire, male facere cogit. Ini visunt ita in restitiam Dei Calainiant, statis entes, DEi maximam humant gehi eris artem a ,solute,abs Iuξο culpae e peccati intuitu,vel ob peccatum, ad et Od eam condidit sc era, a crnum damnare.
Y Nu:N. XXIII. 23. Psalm. XX XLII. . Ebr. I, 8. Notat veritas haec tum contormitate rei pro millaec si divina voluntate, tum conformitatu erat anciatae promissionis cli divino intellectu&voluntate sint ut, quae potest dici veritas in promittendo; sensiisse s c.
ita Deu q, modo pronuncia verit. Err. mi hic Calviniani, qui dum Deo duplice voluntate thera in verbo reven se altera vero arcana, Revelatae cor trar. ngunt, eunde alpitat pocra os quoad voluntatem revelatam arguunt .vid. B. Him melii Calvinis. dispa I. .rs. Z. Psalmm II s. Et autem nobis a ternitas permanentia essentiae Divinae principio, c necarens, Omnem l omnino
Psalm CXLV. 8 Rom. XI, 3 Ephes. II. . Haec misericor ala inhil est aliud, qua ita gratiosissima voluntatis Divinae propensito ad succurret, uin miseris voluntate antecedanea nanibias, non quali Olmatas Dei in se sit ni illis lex ac distincta . Nam talis duntaxat et Rationis nolirae ordine, uiuim a iunior abero concipientis. Secundum banc voluntatem es salutis mortalium, ut o cxcepto, certo tam cia Ordine, serio S aqua i-F ter
58쪽
ter cupitius non concione tantum' praecepto sed etiam decreto, promissionei communicandi intentiones; cupidus in vasalutis, omni as si caciter conserendae loli. ΙΙ. 16. Matth. I.
23. Enormiter hic errantiumst rati aret calainiani, patuentes,
DEum maximam hum.rnigeneri partem, non ad vitam sedit aeter
nam mortem creasse, eandem t e lapi ct peccati ni semini, i, modis Lborare , eliab late ternum damnare ab interno constitii se tum
I a lapsi ii asserentes trium Posdam tantum hora inam lapsorum
misericorditer ad vitam elegisse, coet ros ob lota voluntate sera in astu damnationis reliquisse, cyraesententia hodie iere commvnu es Culoimanorum Epit. F. C. p II solid decl. p. 797. BB. Voluntas consequens est, qua DEus libro vitae quasi testamentario, aeterno, in coelo recondito, in Evangelio aperto certo ac immutabili consignatos elegit ac praedestinavit ad vitam aeternam consequendam eos ex gei re humano lapso, qui fide in Christum ad finem usq; vitae perseverant a Tim. I. 9 c. II, 9.
Ephes I. Elegit nos in Christo, c. Praevio ergo ad Christam, fide olim a robis apprehendendiam, respectu in aeternitate a Deo sumus esecti Qua tamen latione aeterna Dei praedeliinatio non suspenditur ab laominis dispositione. Nam nec vires credendi, nec objectum fidei, nec ordo .modus agendi, quem DEus vult ratum habere, est ab homine sed in solidum a liberrimori gratioso Senatus Consul OSS. Trinitatis. Sane hominis est vires spirituales divinitus sibi concessas credendo exercere, X Christum sibi appropriare Verum, ut hoc liceat, ct postmodum etiam in udicio DEi ratum sit pendet a divina salutis nostrae oeconomia. Visum est Deo c. i. Cor. I. 2I. Crassissime hic errant salpiniam, asserentes, DEum nullo ad dem habit re pectu pro absoluto suo beneplacit quosdam ad vitam elegisse seu praedesin se , quosdam, imo
multo maximam humanigeneris artem reprobasse, vi Vindem beneplacitis decreti.
CC Humanam in Christo naturam nobis consanguinea probant appellationes, partes proprietates illius, imprimis vero ipsius Christi secundum humanam naturam in utero Mariae Virginis conceptio iubsecuta nativitas. Appellatur enim semen muturu Genes III I. Scin Abrahae Ga LILu lim David. atri
59쪽
XTII 42 fructm ventris Luc. I. a. nabuit corpm Y animam Lue. XXII . . Muth. XVVnso intella sua voluntatem Matth. IXI 3ρ. appetitum naturalem, si videm esuriit Matth. IV. a. sitivit Iob. IV. . tristatin es Aratth a G. 3s exultavit Luc. lat. passem es mortuus est. ut i constat ex historia Evangelica.DD. Conceptio Christi de Spiritii S. non sui generatio ex substantia Spiritus S. ob quam Spiritus S. dici possit pate ita , sed filii admiranda productio humanae naturae quoad animam&corpus ex semine virginis quam naturam sy assumpsit Luc. I. s. Conceptione initium ulnit latus exinanitionis, quo Θρα, θρωπι secundum humanam naturam Matellatis divinae infinitae vi unionis personalis secundum eandem sibi communicatae usu plenariori incestante vere & realiteri libere tamen Madtempus se abdicavit, ut pro comisso a protoplastis Dei formit a-tis raptu uilitia Dei satisfaceret, Mamissam salutem lapsis repararet Phil. II 6,EE Matre vera EX QUA , non solum In V natus Luc. I. 3s Gal. IV. virgine ante lari post concepcionem Mat. I. ro An vero Etiam ρθένος ac semper virgo fue ii ex crio rura non
constat. FF. Heb. II. l . . VII. 26. 27. GG. Unus est Salvator, Unus Domini&c.I. Cor. VIII. c.
I. Tim. II. s. Un aute est unionen Oeisentiali, cujusmodi unio seu unitas eli inter personas SS. Trinitatis, quia in Christo est ἀλλο, αλλο nota naturali, quasi et animaera corporis in homine. quia λο ς et per se subsiliens δή in principio jam erat partes autem essentiales per naturam non Offitiat seorsum existere; nec accidentali, qualis est inter corpus humanu& vestem, nec sustentativa, quia sustentatio cariat est omnibus tribus personis communis, nec deniq; commixtiva, qualis est caritis ex elementis compositae. Sed Personali. Nam duae naturae per incarnationem Filii Dei ita sunt unitae, it λογ' humana naturam in unitatem suae persona a sumpserit eiq; stiam divinam Hypoliasin, Quae a divina illius natura realiter non differt, cona municarit. Nam antelunionem non nisi Divina γ λόγου natu
ra protexiliebat in sua propria Hypostasii 'umana vero natura, F a simul
60쪽
simul ac a Spiritu . producta, etiam assumpta est in Hypostasin Filii Dei, ut propria ejus humana subsistetitia , ad quam
alias inclinabat, per hanc assumptionem fuerit litercepta. Unci etiam Christiis unum es per se Hyphista me non. idem Dei 5 Maria Virginis I lius Terminus enim assumptior is est persona, unde S ipsa uni personalis solet appellari, quarta lato etsi ita via ad coelium evidenter cognosci non possit, quomodo facta sit i. i n. III. 6 describitur tamen quod sit pera oristica,
inconsu a inseparabilis, S in sans con uncti 2 unitio duarum integrarum naturarum in unam Hypsas in L participatio mutua naturarum se se invicem in una per ona tam vera proprietate partica 'a tionis, 'dam vere puera et natura humana participant Ebr. I i. Ex
ista naturarum unione S communione proia anat . quicqvid humani de Deo, 'vicquid divini de homine Christo dicitur
creditur, ut loquitur epit Ome Forna. Concord p. o 7. Hinc in Christo ita habitare dicitur xi πλupti μα ης Θεοτητ ς τωμα l κως Col. II. y quam iii habitationem Graeci vocarὶd tari χώρηm Duimutuam a turarum circiam immeationem personalem, per
quam Filitis Dei estis dicitur Homo vicissim vero hic homo, DEus, vel Filius Dei viventis, praedicatione non verbali sed reali. Ut alitem naturae in eodem supposito mutuo participant, ita participant quoq; invicem de proprietatibus suis Essentialibus salva integra cujusq; disterentia specifica. Qua de re cum Spiritus S. in Scripturis diversimode loquatru pro diversa Naturarum vel ad personam, vel unius ad alteram, vel utriusq; ad officii opera relatione, Doctores orthodoxi doctrinam hanc triplici communicationis idiomatum genere sunt complexi primum genus
vocalites ἰοπ ίαν, secundiam με in ἱκαν, tertium κοινα ι iαινά - τελεσμάτων F. C.tertium genus secundo I secura dum tertio loco numerat p. Errant hic raecipue animanti formalem rationem unionis personalis non in divinae τὼ λογου naturae communicatione, sed tantum in subsit Zehurae nuda humanae naturae Uentatione constituentes, a coci veram ac realem diomatum Communicationem, ut spι MD unitatem negantes, λ extra Pelultra of