장음표시 사용
141쪽
C Urit igittar eum, qui unam ante baptismum habuit, & alteram post baptismum, non esse unius uxoris virum, sed esse digamum: nec tamen eumdem peccasse dicemuς; sed tantum normam sacramenti amisisse, id et , carere precipua illa dote matrimonii, d. ean. Acutius , can. Deinde, can. tantum, di .6. Sed quod Amstolus dixerat de unicae uxoris marito, de nuptii g unicis, merito tractum est interpretatione Patrum ad illapsum, & semicationem: ut si habuerit uxorem & concubinam , indignuς sacerdotio habeatur, d. ean. II. Ap soliti san. i. & a. dis . Ut cum Iure Civili dicimus matrem , quae conis etraxit secundas nuptias i, privari successione filii ; multo magis id obtinere nocidubi amm in matre, quae post moctein viri stupri labe contaminata suit., Ead. m patrum interpretatio admisit digamum esse eum , vel digamo assi- snem, ni eum vidua, vel repudiata, vel meretrice contraxit, ean. I 3. liora quis viduam, ' . ias. quia matrimonium contraxit cum ea quae lunitatem non servavit , quae sola potest conferre sacramentum , cuius beneficio arrit iratus a elericali ordine non est repellendus. Unde quaesitnm fiuit, utrum is qui ab alio ductam, sed non cognitam, duxit uxorem, digamus censeatur. Et Graeci respondent esse digamum, ut docet Seholim vetus ean. 17. Apostolis. in Epitome eamnum Constamini Harmenopuli,
fes i. a. tit. I. cap. 2. Disamνs es, inquit , aliam sebi despondit, o aliam . semistim leges duxit; qui alteri desponsam esurit. Contraria sententia placuit innocentio IlI. qui subtilius hane quaestionem tractat in eo. Debitum, Meeit. & definit eum non esse digamum; quia nulla est divisio camis. At Grieci,
contra consensum sacere nuptias, non concubitum: & mat honio non consummato, vel propter matrimonium initiarum , & rarum , videri digamum.. Maior difficultas suit An eo, qui secundas quidem nuptias contraxit, sed non legitimaq. Et hac quoque in parto Graeci a Latinis dissentire videntur : nam auctor Sehesii, d. ean. 7. eum ait eum esse digamum, qui aliam sibi despondit, & aliam secundum leges duxit ; satis demonstrat non esse digamum , vel
digamo amnem eum, qui aliam duxit contra leges. Innocentius vero contrariam sententiam tuetur in cap. Nuper, & eo. ulti hoc tit. & censet eum esse
Mnasi digar m ; ideo repellendum , non propter desectum sacramenti, sed pro- lpter affectum intentionis eum opere subsecuto, ut loquitur. Quae decisio valde
. Placet, nam quamvis nullum matrimonium fuerit, tamen verum est eum ma- itrimonii , non stupri causa convenisse ; ut in simili causa Papinianus respondet in L. nisi Is de condis . sine ea a . Sed quia nullum matrimonium est , non amittit saeramentum unitatis ; quod tamen videbatur amiriere , quia de facto , ut loquitur, secundas nuptias contrarat . Placuit enim non deesse signi rsacramenti , si secundum emiugium non sit rite contractum ; quamvis Verum sit camem in unitate non mansisse. Et benigna interpretatio hoc tandem admisit , camis divisionem non delere sacramentum , si modo eam divisa non sit per secundum matrimonium , id est , quamvis stupro, vel semieatione divisa st , ut in eap. penati. hoc tit. Ne enim, ut ait , propter micationem quis contrahit digamiae irregularitatem rquod pugnare videtur cum veteri Jure, de quo fuma. Sed eleganter can. Fr
Minitatis, 34. dist. ait , id esse ex auctoritate canonicae subtilitatis , se imm-dum ., non sublimisatis , θω- ptia hominum moribus hanc veteris districtim inu censuram fuisse temperatam. l
142쪽
'tatione olim obtinuit , exigente necessitate moderatum fuit eonstitutionibus novis, & indulgentiis Pontificum ; ex quibus h jus claudicate coepit ex parte viri, quia maiorem castitatem in uxine, quam in viro desideramus: vel potius ex parte quoque uxoris abiit in desuetudinem , nam quamvis meretricem quit duxerit, vix ex novo iure definire possumus maritum contrahere irregularit rem quia neque ex proprio ma pro, vel concubinatu , maritus hodie impingit in hune lapidem . Et stastra est glossa, dum in d. ev. penuis. anxie quaerit rationem diversitatis. Generaliter igitur definiendum est, ubi e iunctio non est matrimonium, vel non accedit ad matrimonium, ibi non esse irri laritatem bigamiae , non quod plus tribuendum fit luxuriae quam castitati, sed quia hoc ita necestario eonilia constitutionibus novis i quia vitium ex stupro contractum purgari potuit para tentia, quae viam aperuit dispentationi. At ubi matrimonium est , ibi nullum peccatum est quod poenitentia delere possit: nee admittenda fuit dispensatio, contra 'm expressa verba legis apost licae, vel quia remedium deficit, vel quia apertissimam sententiam nulla favorabili interpretatione possumus circumvenire. Censet tamen melior pars interpretum Summum Pontificem, qui plenitudianem potestatis habet, pone dispensare; quod glossa non admittit, in ca Liae 1it. Sane Tertullianus in haeresim tandem laplua, oritu/oxis exprobrat digam rum ordinationem, in sib. de monogamia. Quod enim digami prodent apud viri insiliantes alique Apostolo, certe non erubescentes, ctim haec fui tuis leguntur. Sed vel est calumnia hominis haeretici ; vel ὸicendum est digamos per obreptionem ordinatos, in ordine ex iusta causa suilla retentos, ut in can. Lector , 37. HAdcean. Quicumque, Io. diu. Aliquando enim deiiciebantur, ut idem auctor res a tur in exhortatione castitatis. Usque adeo memini detamos Leo Qistior. Haec
qui tenet, facillime potest insultare glossae, & interpretibus.
143쪽
Ti T. HII. De Clericis. peregrinis ordinandis,
Eoas Ax hm iaspectio de Clericis peregrinis , vel ignotis temere
non vitinandis, vel instituendi, sine commendat itiiς literis, ex con. 12. Apostolor. eam T. Antiochena Duodi, de ean. tr. Ovidii CGL ' cetaonensis, ubi hodie constat esse legendum ἡγνιλ αυτ non ut D. Cui acius docuit no υel. q. Blaitares in Guoni Itiris Pontifici d
posse. peregrinos , & ignotos'. Clericos ministrare, sne systaticis vel com mendatuiri literis . Unde apparor in ean. Extraneo, 7 i. dis . legendum esse, extraneo Curteo, CT 'gnotρ , quod miror non observata Romanam editionem. Summa reno husus ecclesiasticae constitutionis haee est, quod , ut est in can. 3ο. ne ira Porsensis celebrati sub Ludovico, & Lothario, valde ecclesianicus ordo violatur, Ur la canonica confunditur, si passim admittimus alienorum Clerieorum institu es, & ordinationes: & et manter a Mathaen Blasi r , Fri pus qui alienos Cieri eos ordinare solet, dicitur αταξίας μασκαλος:ha -enim eritis terminis eircumscriptam potestatem, eam 8. P. quaeli. a. nec
is quid arri de alienis Clericiς constituere potest; quod & de ei vilibus Μa- tibusuevulgo diei let; ex L. uit. F. de iurios. Omnium Iudit. & L.
- de, ossicio rides. Ab Quaeritur . autem, vel de his Clericis' peregrinis primovendis ad superiores gradus, ut in cap. a. hoe tit. 8c. 7 I. S . vel de his iam promotis instituendis vel, ut loquuntur, intitulandis, vel incardinandis in alienis Ecclesiis: ut nempe in eis locum, & beneficium intineant; vel ut saltem possint celebrarem plebibus, ut locu itur ev. 3. . hoc rari q. Et quia valde suspecta videtur ordinatio, vel institutio alieni Clerici, variis criminibus iste obnoxii, vel exeommunieati , ut est in cav. I s. Concilii Nic.eni; prudenter veteres Patres eisseerant alienos Clemos non esse admitten-- sine testimonio, & auctoritate propriorum Episcoporum; nec in traninaarinis lassicere codicillos ordinationi , vel dimissorias, aut commendatitias litera existimavit Sylvester Pontifex ; sed esse adhibenda quinque Episcoporum testimonia , suffulta eorum chirographis, id est, subscriptionibus, & finitiis, ut colligere licet ex fine Epilogi Dn Romanae, celebratae sub eodem Sylveitro, romo l. Conciliorum , & ex can. ε σ3. dist. Hanc cautionem adhibuisse videtur sagax Pontifex mem Arianae perfidiae, quae tunc Urientalem Ecclesiam infestabat; quam tamen retinendam censent Ana-Masus, dc Νexander ii l. can. a. u. dist. cap. I. hoc tit. Ut merito contrarium. vi.
144쪽
videarer id quod Innoeentius III. constitit in cap. 2. He sit. de Ct eis ad mittendis a Patriarcha Constiuitinopolitano sine dimissoriis literis , si modo, ut ait, ex legitimis argumentis de ipsorum ordinatione constiterit e nisi dicamus hoe eonstituisse Innocentium in gratiam Clericorum Latinorum , quos capta Constantinopoli a Francis & Venetis, ut supra docui ad rit. De faria uncilio Με , in Ecclesia orientali antea schismatica instituere cupiebat , ut colligere. licet ex cap. Ad de rem, infra, de institurionibus, ubi glossa eruditissime no tat , permitti ex causa in ditio cap. extraneorum Clericorum ordinationem ,
Est igitur jus singulare se quod non est trahendum ad consequentiast ut quod est in cap. 3. de Clericis qui orationis , vel devotionis ergo in Hierosolymam
Sane , Iure quo utimur ordinatio probari tantum potest codicillis Episcopi ordinatoriis , quod & hoc loco Panormitanus notat , si in agatur inter duos Cleriem de beneficio litigantes. Sed quaeritur de effectu ordinationis, quam seiacit alienuς Episcopus: hanc nullam esse decemit ean. Concilii 16. α ρους Dωἡ-; vel, ut est in d. cair. I. 9. 2. talis ordinatio nec rata erit, nec vires ullas habebit, ut sententia quam dixit alienus Judex. Athanasius Patriarcha Constantinopolit. in opimia ad Discopos ad discines fuas proficiscentes. Devis dum nobis est, ne ulli cito manum imponamus, non ante iussam atatem, non sis tiarulo , non σινa fines dioreos , ne nempe ιnutilis si ita facta ordinatis. & in ean. Discopus in diaeresim 7. quaesi. I . Clerici ab alieno Episcopo ordinati remove tur; quos tamen ex indulgentia proprium Uilcopum polis retinere , & admi tere, docet can. Lugdunensis, p. q. 2. quia suspenditur tantum a canone executio ordinis, quam proprius Episcopus restituere potest et Gericum enim char cterem accipere, etiam ah alieno Episcopo pecunia accepta simoniace ordinatum, docet Fulbertus Caminensis Episcopus ipse. 23. quem , & ideo censet exauct randum, &, ut loquitur, degradandum, Poenitentia tamen peracta restitui p. test gradibus , non iterum ordinari; quia, ut ait , reordinationes non permittuntur , ut dixi stipra , tit. de sacrameniis non iterandis: sed restitui, inquam, gradibus per instrumenta, & vestimenta, quae ad ipses gradus pertinent.
Summa igitur haec sit, Clericum esse suspensum ab executione ossicii ; sed dispensari, & admitti pine a proprio Episcopo, vel a Romano Pontifice, nisi
in casu eam I. de ιemporibus ordinationum , in vi. Et ita in eap. ult. hoc iit. Clericos alieni Episcopatus a minoribus Praelatis institutos , Episcopus vel removere, vel admittere potest.
Minores Praelati, subiecti iurisdictumi Episeopi , dicuntur Abbates ad quos
pertinet institutio Ecclesiarum, quae monasteriis ab Episcopis pleno iure donata: suPr, can. Vim , I 6. q. a. quibus adde Archidiaconum , qui in Ecclesii et Archidiaconatus sol, ex concessione Episcopi, vel ex antiqua consuetudine Ecclesiae Cloicos instituere potest; ut docet rei criptum Alexandri lii. quod extat in Colle i. mst Concitium Lateranense sub eodem Alexandro IV. parta 24. cap. I. Et confirmat cap. penulti de iWtittitimi,. nec obstat cap. Cum satis, de incis G1-coni , ut mox dicam ad iliam sit. Idem ius concessum videtur Archipresbytero, eυ. Cum non irres, de praeserdis. Imo M Rectori parochi alit Ecclesiae, qui praelationis ossicio fungi dicitur in v. I Manas, decuraco incavitae , di cap. s. de Quis Iutacu ordinarii. Hic enimad
145쪽
Ut inline adhu n his eonstituere liceat,nihil habere posse Ααhidiae
num, & caeterm omnes ecclesiasticis dignitatibus praeditos , quod non acrem rint ex Episcopi, id est, summi Sacerdotis, in quem rerum omnium potestas collata suit, concessione . Et ita passim legimus in Vitis Romanorum Pontis. Romanos Pontifices habuisse suos Archidiaconos, quibus Varia munera mandare
solebant. Anastasius Bibliothecarius in Cornelio et Ante pus em suam omnia bona Ere a tradidit in idiaemio stio. & in Geis: Hic potestatem dedit omuis clesiae Stephano Archidiareno suo & in Stephano: Omnia vasa Ecclesia Amchidiacono stio M o in potestatem dedit, oe aream pecunia. Sed occurrit de Archidiaconi institutione non parvus obex, an Episcopus mbi eligat, & constituat ex Diaconis Archidiaconum . Hoc asseverare videtur Paulinus lib. da mira lis S. Benedicti:
Protinus Uanti Diacono, quem more priorum Antino functa custode n legerat areae.
Hune enim constat fuisse Archidiaconum , ex Severo Sulpitio Dialogo a. eap. I. eamdem historiam enarrante. Obstat tamen huic sententiae, quod Amalarius Fortunatus scribit de emesiasticis ossetis lib. a. cap. q. Archidiaconus, inquit, eamdem habet consecrationem quam caeteri Diaconi, sed electime fratrum pro nitur. Quod videtur eonfirmari ex his verbis in d. can. Legimus. Quomodo sexrcitus Imperatorem faciat, aut Diaconi eligant de se , quem induserium n et int, σ Archidiaconum vocent.
Rursus obstat quod Ioannes Episcopus Citri, de Archidiacono scribit, Archidiaconi ossicium non dari pontificali liberalitate , sed esse temporis & proprii
laboris donum, ψ ιyiου κοπαυ-; ut de agentibus in ri mus scribit Imperator in L. i. Cod. De α. mar o . Daut, inquit, ad curas agendas, Gr eum
sum illi exeant, quos ordo mώitia iseat, aut ius laborum ', sic enim ille locit, male in omnibuq libris interpolatus, restituendus est; & eleganter dixit 3us Iab rem , ut κοπω δώ-stat, Ioannes Episcopus Citri, Sc de labore os asium, L. i. Cod. Theod. seu r in graisu praeferatuν . Adiutor autem, quod inuitur, ad sequentem clausulam pertinere coectis est qui non videt; praesenim si ex notitia Imperii, & ex Cassiodoro aliquid inaudivit de adjutore magistri officiorum , de quo eleganter. Imrator : Adiutor praeterea, se te dum una saliva ia uo scholae torius flatus, m mulseri seur ias constituta est. Sed ad rem, Ioannis Episeopi Citti sententiam bellissime eonfirmat gravissimus austor Sidonius Apollinaris lib. 4. episeola 23. ubi de Ioanne Archidiaco. no Cabillonensit Pqst tibinum, romporumque processu Archidiaconus; quamvis sciam aliter ab interprete eruditissimo haec verba suisse acceptat sed me in eo trariam sententiam trahit elegans ille locus Ioannis Episcopi, qui Archidiae natus ossicium eruditissime addit esse circumvolutionis multorum solium termia
Ex quibus apparet , eum qui antiquior est in matricula Diaconorum, esse Archidiaconum ; ut Mim constat eum suisse Advocatum fisci, qui antiquior erat in matricula Advocatorum. Si igitur, vel eligitur Archidiaconus a Diaconis; vel matricula decurrente, ordine temporis , & iure laborum adipiscitur
hunc honorem, quid praestat Episcopi auctoritas Respondeo, vel fratrum electione, vel temporis privilegio, ex variis Ecclmsarum consue inibus Archidiaconum constitui , ut lubeat praerogativam
146쪽
quamdam inter inmes Diaconos, vel, ut Episcopiri Ioannes loquitus. σω ἐπιτρο- ψει πιινσων - διπις ων,in possessionibus Ecclesiae,& in perceptione Sacramentorum, ut nominatim docet sma laudatus Ioannes Episcopus Citri. Sed ut curam, a
ministrationem & iurisdictionem habeat, necessaria est concessio Epiicopi, qui uel unum sibi eIigebat ex Diaconis, ut locus ille Paulini suadet; vel elinum
a fratribus, aut processu temporis, aut laboris vocatum, dignum esse censebat cui partem ecclesiasticae sollicitudinis committeret & M aeeipiendi sunt aucto jum loci, in quibus legimus ab Episcopis Archidiacono aliquid suisse manda tum, vel delegatum. Primum igitur reperio , proprio quodam iure ordinis Archidiacono mandatam fuisse curam, & adminis rationem rerum Ecclesiae, ut in loci et supra noratis ; quia huic fini ab initio creati Diaconi, ut notum est ex Actis o postia stim. Et hoc est quod ait Gregorius III. in eap. 3. LM tit. per Archidiaconatus ordinem astringi Archidiaconum custodiae rerum Ecclesiae. nam & in hi locis, in quibus obtinuit hanc curam dari Archidiae mo , si sorte ad Sacerdotii
gradum promoveretur Archidiaconus, cessabat haec aucioritas: cuiua retinendae eausa Salonitanus ille Archidiaconus, ad quem Gregorius scribit in d. cap. 3. Sacerdotii gradum recusabat, ean. Honoratiar, diu. 74. & ita exaudio Sidonii verba in L episeola 23. lib. 4. eontra mentem eruditi interpretis: In quo gradu, ministerio multum retentus propter industriam, diu dignitate non portitigeri, ne potestate puget absDi. Id est, non potuit ordinari Presbyter, ne a teret Arehidiaconi ὸignitatem : quam & amisitI e Novatianum Romanae Ecclesiae Archidiacorum, Cornelii Episcopi summa prox identia Presbyterum ordinatum, seri hit S. Glagius Γλ 6. eontra Novati mos, in Biblioth. ea Photii . Sic olim Praesecti Pistorio ex Equestri ordine surrunt , & siquis Imperatorum sileeest rem diesinoe Praetorio dare vellet, laticlaviam eidem per libertum mittebat, ut Lampridius in Alexandra scribit, Sed huie muneri semper Praepositus non fuit Archidiae uet, Ualafridus Str ho de rebus ecclesiasticis , rv. uti. Similitre in quia dam Eeelesiis Atthidiae πω, quas familia respicit gubernatio. Non igitur in omnibus, sed in quibusdam. habuit & aliquando in hac adminiliratione collegam Archipresbyterum,
ut ex Nis. I 23. eolligere licet. Et ut caetera Archidiaconi munera breviter prosequar, fuit ei quoque ma data examinatio, probatio, praesentatio ordinandorum. Divus Hieronymus ind. ean. Legimus. Romae ad resimmiam Diaconi Presbter orci natur. & hoc est quod ait auctor eam Diaconi 23. diu. 9 r. quem male tribuunt Hieronymo: Siave hoe Sacerdos non habet, nomen ortam non habet, incium non habet. 1 nn
centius III. in eam in nostrum, Me riti ait ad Archidiaconum hoc spcctare de iure communi: & tamen in can. Quando, 24. diu. ordinandi praesentantur ab Archipresbyteris, & ab electis Sacerdotibus examinantur. Fuit igitur, ut nominnatim divus Hieronymus ait, Romanae Ecclesiae consuetudo, quae tandem sere in omnibus locis invaluit, ut testatur Ginredus de Trano in riis. d. M tinis
.n ordine fariendo: & ideo hoc ait Pontifex esse de iure eommuni , quia hoc plerumque perimet ad Archidiacmum. Sed longe maiora sunt quae sequuntur. Conflat enim Arcti diaconum sutis Vicarium Episcopi, quasi Episcopum, vel Coelis um. Coadjutorem, - - ἐν βουλῆς, -ris ἐυσεδεὼν συλλήπτορον , participem consilii, pietatis adjut mini ut de
147쪽
em in laisso Archi diatonum Alexandrini Archiepiscopi, ait vetuet auctor Gradi. eus in erus iata. quod notissimis versibus expressit Si ius epistola it. lib. 4., Antims Dit oriane m secvnao , . Fratrem fasce teυans episcopali. Nam de ponti is tenore summi Illi ἐψsuia stim sit, hie uborem . Ubi siennc et ordo non est ordo Presbyterorum , Diaconorum qui 2., . ut sipra indicavi, Archidiaconus non potuit esse in ordine Presbuterietum . Henrisus Altisodorensis , narrans in vita beati Germani ,- B. Germanum 'sactum festa Diaconum: . Di .m ne usis P Promotum, Itibu se gradus in honore secundi. - id est, in t esse Diaconum quamvis alias sciam Diaconos esse in teriso, presbyteros in secundo, Episcopos in primo, ut apud Qptarum Milo um lib. i. adversus Parmeniano in . 1ed Episcopi proprie sunt Antissites in ordine primo . Presbyterorum ; Archiὸiaconi Antistites in ordine secundo Diaconiarum. Verum adeo proxami 1gnitate Episcopi , ut essent rinnumquam designati Episcopo rum incressores, ut Syncelli in Ecclesia Graeca. quod suille Qiquando in Eccle- .sa Romana observatum, ait B. gogius lib. o. contra Novat lautis, in Biblio rheta Photii. Proclive enim filii ei suffragia deseret , cui defunctu; Episcopus .fras vices delegaverat . Quod ex hictoria pluribus exempli,s possum confirmare. Sed diliget iter observandum est , aliquando fui ita mandatam Arcita diacono omnem curam, & omnem iurisdictionςm, cim in urbe quam cura urbem, ut in cap. r. hoc ait. Aliquando in certis villis &. regionibus tantum: ix. hi sunt qui a Graecis Chorepiscopi. Sigiberius in b.CL-ico Damasu Papa dfirmi ,
qtita e tra Discopos praefuistiant Archidiaconi, Di suuntur Chbrepscopi, id cu, villarum , vel regionis Episcopi . De his qui plura videre cupit, legat collectanea Antonii Augaeilai ιλ α Epirom. vetetis Iuris riviscit, ti . i. Inter eos Archidiaconin videtur Episcos se divisisse dioecesim fiam in plures ionis: & inde factum est, ut in una di .eadem Ecclesia multi sini Archidiaconi, qui distinctos, & separatos, habent Archidiaconatus , cap. Ex. parte . de potest. edi ine. Itidie. dele eo. Ad hae, cap. ad aures. , de excessibuι
Aat. cap. t. De eo qui ordiuem. furtive fusce Ex his igitur omnIbus remtenda est varia form Archidiaconoriun, de quibus tractatur in his libris ; mini quamvis multa suerint tape innovata, . postquam administrationes convelis inerunt in titulos, ut erudite Carolus Molinaeus monuit ad cap. 7. Hr. harum tamen dignitatum origo x constitutio certa ex his principiis repetenda est.
Inde erum obtinuit , ut in quibusdam Ecclesiis Archidiaconatu sit simplex personarus sine cura animarum, eap. Dudum . de Electio te: quia in quibus dam Ecclesiis inter Diaconos praerogativam quamdam habuerunt Archidiaconi,& nihil supra, ut docii ex Ioanne Episcopo Citri. Aliquando omnem iuri L dictionem, &'omnem potestatem.habere dicuntur, ut in cap. a. de 1 uictis,
cap. tilia hoc titi eap. Referente, de praebendis.
Sed quidquid habent, id omne halbent ex auctoritate Episcopi, cv. s. hoc tis. ς quidquam sibi arrogare possunt obtentu alicuius constetudinis, quae sorte R sine
148쪽
εit. ex cap. penulti ae Institutionibus, & ex Refreipto Alexand. III. pos om
cilium Lateranense parte 2 . cap. I. P
Debet igitur docere Archidiaconus , qui sibi iurisdictionem , potestatemve vindieat, hanc fuisse ab Episcopo concessam; & ex concessione . Episcopi talem eonsuetudinem in Ecclesia invaluisse I & ita denique fuisse Archidiaconatus dignitatem constitu: am. nam ut in beneficiis sareularibuς , quae vulgo seuda di-euntur, vagallus nil habet quod non acceperit a domino ; se & in ecclesiasticis illis, quae musta cum iiς habent communia. Et ita Archidiaconus Episeopo tanquam domino fidem hommagii praestat, in eap. Gravem , de excelL Praelar. & in epistola Fulberti 3 . de Litardo Archidiacono Pariliensi. Eoiamque sensu incanus , & Cantor , dicuntur ab luone Carnotensi in episua i8 a. homines Episcop - manum oe fatrament m.
rum de coniresone Boiorum. Cerema-σrum . Ausu reus Ara 3 s terum sibi c ituit, commendans illi clavis Ecclesii curaωque possilium. totius populi gerendam . Sic Archipresbytero aliquando fuisse mandatam admisi iratiotiem rerum ecclesiastitarum sepra docui, ex isti. Ia 3. & regulariter Episcopuς partem sellicitudinis vel Archidraco , vel Archipresbytero comitiittebat, cau. 23. e. Bracaereusis. & ean. II. Core. Ca r einensis, Episcopus gulκ mationem xfiduarum, A pupillorum , ac peregrin rum , non per se ipsuin, sed per Archipresbyterum , vel Arsaidiacqnum cinere debet . Et in Consilio Rotn agensi , can. 2. apud vonem Carnotensem, parte S. Decreti eap. 396. eum Episcopus luam dioecesim circuit, Arthidi conus, vel Archipresbyter eum praeire debeti quam varietatem reme Misereat Synodus Augustana can. 7. Quos Grieci, inquit , Chorepiscopos , id es, cerer ruis regi ria larem speculatores; ali; Arch diaconos, alii Archipresisteros vocant.
In locis igitur in quibus Archidiaconuς est Vicatius Episcopi, verum est quod est ev. r. hoc tit. Arehipr byterum subesse Archidiaco : &. videtur id erit ex consuetudinoe Ecclesiae Romanae: falsa enim est inscriptio huiuς eam ex Cime LToletoo ; de omnino verum est hoc caput , udi & eap. r. de officio Primicerii,3c cap. I. de ore neri , 3c cap. t. de oscio Cinossis, sumptum esse ex Ebro Romani ordiniς, ut & eap. i. supra, de Q. Archidiacari. . I. itant autem duo genera Archipres1ytemrum , quod & viilgo inter is λαι mittunt, sed explicant male: est enim separanda civitas , vel urbs in qua est Sedes episcopali ab ipsa dioecesi quae lalissi ei vitati; & populus urbanus distin-mmiuo agrorum, & conini, cap. Rodulphus, supra, de Rescriptis, ero σε 9. in veta. sinerescat. ut Synesen in e sua et r. ad Ptes aeros Ci-mne es κωμητratas ἐκκλησιν , vicinas riclesias separat ab urbanis.
149쪽
Constituitur igitur Atini presbyter, vel in urbe, vel in vicis. De Archipres ,
rem urbis tractatur in cap. 1. a. & hoc Nit. Quartiam vulgo notant pertinere ad Archipresbyterum ruralem . Archipresbyter de urbe , ut ii uitur eam debet super omnes Presbyteros in ordine positos curam agere; sic legendum. hi eap. t. ut apud Valafridum Strabonem de rebur ecclo. cap. uti.
Sunt 3 Archipresbyteri qui in Episcopiis Canonicorus a curam gerundi; &. ut est in ea 2.2 de t providere: ministerium SacerdotW Cardinalium; quiri recto glossa est esse principales parochiarum Sacerdotes, qui in urbe Roma, ad quam proprie pertiti et dieium cap. titulos cardinales, & municipales regunt. Hi omnes certis diebus, ordine certo minii frare debent Episcopo in principali Ecelesa, ut ei meri Ordius Romauo observatum est. Et generaliter Archipresbyter ab te1 pii po ea omnia gerere dem, quae ad sacerdotale' ordinem pertinent; his tamen oeeptu sua: ivlus Epi*opus ex ui potest, de Auibus in eare. Quamois, di o8. Quaed m tamen ex in qui Mam Ee lesiis, absente Episeopo A chipresbyteri sibi vindicabant; auctor quaestionum ex utroque Testamento , quod opu inter opera D. Au istini: nam in Alexandria , & per totam aegyptum,s desit Episcopus, e mlecrat Presbyter ; quod & in Ecclesia Constantinopolitana obtinuisse videtur, cap. fura, de oons elud. Quod autem ait deti in eop. a. de poenitente infimio, conualto Episcopo reconciliando, accipiendum omnino est de publico poenitente, ex d. eam Gramis. sed satiet Drobare non possum scripturam veteris libri manu exarati ,. qui penes me eis, & continet quai r Collectiones antiqua ubi recte Meti τα in mum, quod in e reppitum fuit ex praecedentibu ve is integrae moetalla , Duς mum oleo perungere: si enim publicus poeniretis firmum iit absente Episb po , ultum necessitas poenitentis, reconciliationem . permittit cuilibet Protem, eam. xit. 26. q. 6. Poteil igitur Aet presbyter primitentem consulto Episcopo reconciliater infumum etiam inconualto Episcopo. . 'Vedia quae s. quuntur in L cap. a. AElosa non intellexit; Poenisentiam cunctis aliis Sacerdotinus μ' eere vel , ut habEt integra Decretaliis , C fili aliis Sacer tutis, quae ad purga iovem an martim pertinent i juvere; cci lege dum. ex M.S. & intelligendum de poenitentia privata, quae ni consessione, & elisirmatione corporis & sanguinis Domini nostri IEsM CHRIsTI, ut loqui'. tur cap. . I. Iane enim debet Ceteris Sacerdoti et inranssere, id est curare debet ut caeteri sacerdotes audiant emissionis ; & caetera ad ibeant , quae purtinent ad purgationem animarum. exrchipresbyter vero ruralis certae plebis sollicitudinem gerit , & vusgo Pl hami dicitur, cap. q. de o scio Iud. ordinis,li. De hoc Archipresbytero vulgo accipiemdum esse censent cam ulti l - titi quod .sumptum est ex Synodo Ravennae celebrata sub Joanne IX. male enim vulgo Haserinomni Leonis Pa I. male quoque
confundit Raymundus lemma, sive titulum inpios , cum verbis ipsiuς capitis ;M enim titutas conceptus . sitit: in s uti plebes Arcti presbνteras habeam. Et sequuntur verbae capiti; sie restituenda : Preptis assiduam populi mi aram, singulista ibur praeem volumus eos Archiprerbieris, i non Iuum M. hi sunt qui klei dicuntur quos valafridui Stratio in . ollatione dignitatum ecclesi μι mim cum faecularibtis, cap. uti. cim ferre videtur cum Centenariis, vel Vicariis, qui a Coni te per pagos constituti sunto Centenarii, inquit, vel Dcarii, qui per mos
150쪽
ν ἐς quaedam minora ex aut . minorι avs Presisteris titulorum comparari possunt. Hoc enim est quot ait cap. uti. eos curam ge re Presbyterorum qui per munores titulos habitanti
Ah his tamen plebanis Archipresbyteris, diligenter separandi sint Archipre byteri, sive Decani rurales, qui ad agendas vices EF porum, seu Archidiae norum, & terminantis inlisas ecclesiallicas ad tempus consti intur di hi mimiurisdictionem habent , & emittimem, sive notionem causanisti, eam I. & 2. Ne Praeiat; vises suas, va Melesias sub avnuo emώ -eed: & quod ait eo. Ex literis, de confans. oe afuitate, Archipresbyterum cognovisse de causa matrimoniais; vel est accipiendum de Archipresbytero tumidictionis exercendx causa ad terimuconstituto; vel de Archipresbytero qui potestatem eamdem exerint mmdiamno ; &, ut de Decanis ruralibus ait eo. Ad hae, 6. uIti de ine. ηre,diareo risi, instituendus est ex consensu, & electione Archis tr ut docet eleg s epist Ia Arnalphi se υ ensis Oisivi, ad Alexandoum Postmm III. Caetemus , inquit, si eo iuvito in Aechidiaconatu eius Ariasere νεεν Deiat institutus, pluriamum istilitati eius, ct honori eo abit esse substractam, eum ei I. AGhidiae
natu suo alius quodammodo Archid.4 'us a nascatuν. . . Qtiae omnia valde notanda sunt, ut intelligamuc, verum quidem esse quM ad cap. uiti Panormitanus notat, omnem plebanum, qui plebem nempe, dc minues.
Presbyter s. regit, esse Archipresbyterum; sed non ideo inui omnem plebanum, ves Archipresisterem habere iurisdictionem, id est, notionem. musa M'. aEt, quod pauci animaduer F, vel Mesupres ter 'neest Presbyteri1, qui in maiori, ω principalibust titulis instituti sunt ; A Arem p sbyter itatum. dieitur ratione mi rum preeneriorum & est veluti primas Archipreu,yterorans et ut Anniis, re primas Mesromimorum, quos & ANehiepiseo , dictos ruisse e stat. Ves: est simpliciter se m Archipresbyter, os habitant ; ut haec sit
quam ruralium e nam &cap. vlt. nihil vetat aecipere de Archipresbyteris urbanis , si ut Roma urbium domina, civitas epis alas sit sorte. distributa in plures titulos principa- .lis. Nam & in veteri Rescripto Euhenii IIt quod-dedia ex Vaticano illustriRsmus C rdinalius Baronius in suis Aunalib. EGIe ficis , Presbyteri Cardin . las, Archipresbyteri dicuntur. Quidam, inquit, Capellani Cardinali x, atque Archipresisteris suis obedientiam, is r erentiam exhibere V promittere det- EuhL Est autem lemma Rescripti sic conceptum : in Capella i reverentiam ministant Resioribus titulorum . Et de eadem re Alexander III. apuὰ eumdem Baronium o C ellae , qua tinibus propri/s titulorum a sanctis Patri socribuntur, omni ratione suo sunt Dbiugandae cariti ; adeo tit miasque Card .alis haud fretis aliquia in his, quae stio funt subditae titulo, Γώ at, ae tua quam Est se si in suo Discopis sacere cognoscuutis. quod mirifice congruitisi quae de A is es rem ait d. cap. ult. ut licut Episcopus praeest matἀci . Hesae, se & Archipre byteri praestit plebibus. Hoc tamen constat se intes elidum csse, ut omnia ex decreto & iussit Epiis scopi ordinate debeant: &, si verum amamus , videtur Joannes iX. recentas. veterem incissi-ionem Dionysii Papae, quae extat in epistor, ad Severam Eris . pum , decreto Iumis, parte 3. - 47 dioecesim ab Episcopo in varias plebre., A.
cui meest hi, εα P-ytrest qui per minores titulos ire sivisio 4Mspresbyteroriam, tarii urbanorum, quacam uti. nihil vetat aecipere de Archipresbyteris