장음표시 사용
201쪽
nis eandem sedem totius posuerit orbis terrarum magistram , ut quie quid dubitatur ab aliquo , ab ea tandem ejusdem ratio requiratur. )Nos si quidem consuluisti, utrum si aliqua infirmitate, vel alia justa
causa detentus , ali quem suis aganeorum tuorum consecrare non Iros.ses', alicui Coepiscoporum tuorum vices tuas committere licitum ii.
bi esset : & utrum electus qui pro confestatione instaret ab eo cui vices tuas commisisses, tiliter deberet licite consecrari. in Consiliatio. ni tuae taliter respondemus , quod in tali articulo constituto & tuas .ieta ut dictum est) tibi committere licet , & consecrandus munus debet ab eo consecrationis ' accipere , cui eas duxeris committendas, dummodo eatholicus habeatur : Sc impedimentum ess ex subtractione gratiae Apostolicae Sedis non obsistat E L et cetus Episcopus, & confirmatus, Tandem consecrandus est. ἔ nee ante
eo, secrationem plenam dignitatem episcopalem habere censetur , quia imaei habeat ea quae sunt juriflictimis , non habet tam ea quae sunt ordinis , cop. a. fustra, de translat. Episcopi, cap. Q d sicut , h. Suo re , supra eust. Huiua autem consecrati is summa auctoritas pertinet ad Metropolit num, ex antiquis canonibus collectis a Gratiano in M. di . in quibus tamen explicandis magna cautio est adhibenda; quia ordinatio, ut apud Grat. cos, hilariam accipitor, vel p . plectione, vel pro consecratione. Et ita cap. I. de temperibus ordinrtionum , quod Ravniundust conditor huius libri, existim vit pertinere ad consecrationem, adhibito Concilio Arelatens, ex quo sumptum oti, constabit pertinere ad electionem : & rectissima Bemardus Papiensis in Lollies. d. rapit. posuit sub titi de elis. Qiueritur autem in hoc nostro eapit. utrum hane consecrationem Metropoli, tanus uni ex comprovincialibus Eqiseopis mandare postit. Ratio dubitandi haedeii, quia Metropolitani praesentia in re tam magni momenti omnino necessaria videtur; & tale fini ivi eo secrationis a Canonibus Metropolitanis datum videtur. Quemadmodum enim Jure Civili ea quae line, constitutioileb vel Senat consulto certis Matii ratibus nominatim dantur, mandari non mutant da officio e/μs, eui manae est iurisdict. quia cum hoe I nomiaatu datum siqMagistratui, ut Magistratuc auctoritate & maioribus agsciis res peritatur; cir cum scribitur sententia & intentio legis, s Magiitratuς cuilibet hoc mandλverit: ita quoque hoe Iure Pontificio dicendum esse videtur , ea quae Metropolitanis praecipuo quodam iure dantur a Can mibus . non posse delegarii argumento cap . illi. Dp ν, de officio er pol stare Iudici λιegat. Iurisdictionem quidem utroque Iure mandari posse constat; sed merito dubitatur, utrum ea quae sunt omnis , utpote cerri; personis speciali lege data, mandari possint. Et resciit,li Innocentius III. posse Metropolitanum, si infirmitate qua iam, aut si qmilibet julta causa detineatur, vice; Ras committere uni Coepis oporum sistum: hae enim suadere videtur utilitan Eeclesiae . Similique rata ne lure Civili reeepium si cognitionem de sub his ultoribus q- iem. Magi uibus 4- scitia ipsopivr
202쪽
utilitat mi pupillorum mandari posse, L. tubis,ss. δε Q. eius eri maritiis
Sed quoniam hoc capit. custodite permittit hoc Metropolitano ex iusta emi quaeritur, utrum cessante causa consecrationem mandare possit. Et definiendum videtur ..eonsecrationem . sine tuita causa Metropolitanum mandare non posse ;argumento a contrδrio sensu, quo in eadem quae bone Papinianus utitur , in LL,si δε οβ ejuI , eui mandata es Cum enim in lege Iulia de vi, pes amittatur Magi liratui, mi obtigit exercitio quaestionis, eam mandare si proficisca tur, ex iusta causa absentiae: inde colligit Papinianus Magistratum aliter ma dare non poli F. Et quidem idem esse emistituenduin in hac specie, siadent vos ba huius caput. quae id permittunt tantum Metro litano in lam articulo eonstrutum. Sed contraria sententia olla inuit eadem utilitate tuadente. us liberius M ucis ditanus octieium suum exerceat, ut loquitur cap. Supra ρι est um , Intentionis, βρυ, δε esse. potestate Iudic. ueriar. Et generaliter tam ea quae sunt ordinis , quam ea quae sunt jurisdictionis, mandari pollunt. Imo & id quod spem ei ali eoncessione datum est quibusdam, ut ex octi io certis casibus Di sint abies- vere eos . qui pro violenta. manuum iniectione in clericos incidunt in canonem promulgatae sistentiae, ut in ea Bh. hoc tit. & ex hac generali regula videtur tantum excipiendus casus cap. usi. Mult. supra, da Uic. G nis. Judic. iari.
, quaesitum , utrum si aliqua causa suerit ad Archiepiscopum per appellationem delata , possit eandem jure ordinaris potestatis suilra- ganei sui subdito delegare, vel animadvertere in eundem , si causam renuerit suscipere delegatam . Ad quod respondemus , quod Archi piscopus ipsum ad suscipiendam delegationem hujusmodi compellere nequit invitum et eum in eum exceptis quibusdam articulis ) nullam habeat potestatem , licet Episcopus suus eidem si metropolitana lege subiectus: & instar Praeterea postulasti. an alieui ordinario liceat sine speciali mandato Apostolicae Sedis delegato , qui reum propter contumaciam manifestam excommunicationis vinculo innodavit, vel petitorem causa rei servandae in possessionem petitorum induxit e rebus h manis exempto) eidem volenti juri parere absolutionis beneficium impartiri, & possessionem restituere intra annum, sufficienti recepta primitus cautione . Ad quod dicimus , quod cum delegatus quantum ad illud sit major ordinario : sine mandato Summi Pontificia excommunicatus ab hujusmodi delegato non potest per alium s praeterquam ii mortis articulo j absolutionis gratiam. obtinere nisi forsan delegatus talis extiterit, eui alius succedat in onere & honore. Nec per alium, quam por Summum Pontificem recuperare poterit possessionem: amis
203쪽
,so IN T r T. XXXI. L I B. L C o Μ M. I. . Verumtamen ne alius post annum verus efficiatur possesses , coisram ordinario vel si ejus copiam habere nequiverit , coram publicis3c honestis personis ut quasi praescriptionem interrumpat annalem offerre ae praestare, quod turi parebit, poterit cautionem: ut se post annum recuperare posse: sionem per sedem Apostolicani mereatur .
PRO povuMTun in hoc capit. quaestiones duae . Prima haee est , utrum Metropolitanus , ad quem interpuita eli appellatio a tententia suffraganei sui , hane appellationis eaulam ita subdito suffraganei sui possit delegare , ut eum iure ordinariae 3 estatis compellat incitum suscipere cognitionem. Et p-imi fronte dieendum videtur hoc coneedendum esse Metropolitano, qui de eausa appritationis cognoscit ex ordine, ut loquitur L. AE Prora ulibus, Q. . an utri nee videri potest hae mandatum extraordinarium; quia servato ordinaturis ictionum , beneficio appellationis ortinariam potestatem & tu istictionem accipit, quam libere exercere debet ; iurisdictioni; enim est pars Iudieis dandi licentia, L. 3. uti. E. de jurisdict. dc eum dat Iulleem in diceres suffrag n i, a quo appellatio raterposita fuit, parcitur laboribus partium , & im . ensis, ut loquitur cap. Cum te consul ite , stupra , de osse a m ρουβ. Iuste. d legat. nee pilest is qui Judex datur, hinc dei gationem recusare; quia tuticandi mu- nur necessarium est, L. ult. h. Iudicas li necessuar,si. da niuu MUM REt tamen cimtra rescribit Innacentius HI. invitum non essa cogendum; quia, inquit, lieet lege Metropolitana, id est, imo vel priuilegio Metropclitano, ut loquitur L. 16. C. de La c. Eccl/siis, Archiepiseopo Episcoput subiiciatur ;quia hiet vera i exprimit Hinem, in Rhemansiet Archiepiseopus in Praefatione
mere. ca o'usculi ado Hur Mnemarum Laudunens. Discopum o Nim sacra dotomunt Canonum de eta pate iter, juraque eo iser naut Seuis Apostolicae, Metropolitanum curam regionis habere,
Ut praesit solera, ore manugue figo. Et paulo post: Cui quia fu*kitur regionis οἰ copus omnIs. Nullam tamen, nisi in casibus certis, Metropolitanuq potestatem habet in ditum Episcopi. Ergo eum non potest cogere invitum suscipere hane cognitimnem; quia qui iudicare iubet, Ratellatem habere debet, L. Eum qui, F δε iuri μdici. Et ut cini γssit is qui Judex datur, necesse ei l cum esse in subjectione M. pote: late eius qui iubet, L. i. C. a. i pra sua iurisdict. Iudices dare diriυr possiLuit. J. de iurisdict. omet. Iudic. Nec obllat eausam esse per appellationem delatam ad Archiepiscopum; quia hac rati r Iud x tantum ordinarius hujux causae esse incipit inter eos quorum res agitur, & nullam ideo adipiscitur ente latem in caeteros suffraganei subdito t hi enim, quam etis in certi; articulis diligenter a glossa notatis, rubiiciantur aliquando Archiepiscopo, in caeteris omnibus remanent sub potestate Episcos, qui proprio iure semper retinet suae dire et is p w- statem, can. a. q. 3. 3c ex ra casuq exceptos nnllum iun perinlititur Metropolitano . Et hoc eit quod holle vulgo diei inuet in Gallia , o Constitutionibu Regiis,giu les juges MFava no praetent tralae uιvera eo tis /oiciatura despissors,s. νo
204쪽
re eas Ru suae, re par res t. id est, rus in casibus cinis , δι ' a laticis
nem; quamvis ab his Iudicibus dominoriam remiviralium appellationes interponantur ad Iudices regios. Quod nominatim conititutum suit ab Innocentio iII., in eam Duo fimul, supra, Me st. & hoc loco diligentius tractat glossa , vati de quoque notanda , mur D prevention des juges Iuperieura inferi ars e in his enim, & smilibus quaestionibus, utimur jure Pontificio. Secunda pars docet, Iudicem a Summo Pontifice delegatum , maiorem esse ordinario ; & causam delegatam omnino eximi de potestate ordinari id nec posse, ordinarium , aut alium quemlibet , reum excommunicatum a delegato propter contumaciam manifestam , quia in ius vocatus venire contempserit , mo tuo sorte delegato absolvere, nisi m ipso mortis articulo ; ideoque necessarium esse mandatum Summi Pontificis. Et si petitor, ut fit, ob eamdem Rei eo tumaciam missus sit in rei petitae possessumem , ut taedio rei amissae assectus Reus iudicio se sistat; ut si venerit intra annum , praestita cautione amis Iam possessionem recuperet , secundum formam praescriptam in eam Miti j. pen. 3cult. infra , At lita nou contestata non procedat. au test. reception. non ab alio quam a Summo Pontifice ad possessionem intra annum admitti potest. Sed quia post annum petitor , qui in sessione tantum erat , possessor efficitur , aliud enim est in possessione esse, aliud possidere: & Rem cogitur sustinere onus acti ris, ut de proprietate qiueratur , quod sumptum est ex L pen. Mit. C. Dem σψt. 3o. annon secundum sententiam Baldi & Bulgari, qui hae in re disi sentiunt a Ioanne, Martino & Aetone; hi enim existimabant actorem per misi sociem in possessionem solam, statim fieri possessorem, quorum s tentiam merito Pontifex non sequitur di hoc, inquam , casu permittit in hoc evit. Poniti. sex Reo hanc quasi annalem praescriptionem interrumpere , oblata ac praedita cautione coram ordinario: vel si orθinarium sorte adire non possit, ut in L. inperfectius, C. De anualis excepti eautionem praestam potest coram publicis, &nonestis persenis, id est, eorum Indicibus saecularibuς, ve ecclesiasticis viris in dimitate constitutis : ut hae ratione post annum auctoritate Sedis, Apostolicae, fundito, scilicet, in locum mortui alio Iudice , possessionem oblatam recipere possit. Quod si prima delegatio eonrepta sit non expresso proprio nomine dele
gati , sed habita ratione dignitati : hi si delegam simpliciter sit Abbag sancti Salumini. vel Praeposim Tolostilis: morino delegato, Abbas, vel Praepositus, qui succedit honori & dignitati destincti, hute quoque ameri delerationis tace dere intelli iur, eam supina, de assis. Ο tem Iudic. dolem
LI C E T in eorrigendis excessibus juxta canonicas sanctiones appellarionis si diffugium intere lusum , & ideo Parisiensis Episcopus
eum a nobis receperit in mandatis , ut tam ei rea viros religiosos ,
quam etiam Clericos saeculares suae iurisdictioni subjectos , qui multa
205쪽
gravia erimina committere pmponunt, inquirat & corrigat , ap. pellatione remota, quae viderit corrigenda , statuens ad resormationem eorum quod regulare suerit & honestum . Quia tamen intentionis: nostrae nec fuit , nec esse debuit jurisdictioni tuae per mandatum hujus. modi derogare: praesentium auctoritate duximus declarandum , quod si in inquitionibus ab eodem Episcopo , non tanquam delegato , sed tanquam ordinario faciendis, aliquis casus emerserit , in quo licitum sit ad sedem metropolitanam appellare , praedicti oc .isione mandati auctoritati tuae , quo minus ad te tanquam ad Metropolitanum appellari valeat, nolumus aliquatenus derogare. .
GR A v E gerimus , quod cum in Ecclesiam sanctae Mariae de ora bicello 3c quasdam alias existentes in tua dioecesi ad mona. sterium sanin Anastasii de urbe spectantes , nullam iurisdictionem habeas ordinariam , aut etiam delegatam , occasione literarum nostra. rum . quas super correctione Clericorum tibi transmisimus : in eas interdicti , ae in Clericos earundem suspensionis sententias promul. gasti : quanquam Abbas ejusdem monasterii eos eorrigere fit paratus.& insta: Mandamus quatenus si est ita , prudenter corrige DF per te ipsum , quae minus provide attentini , praedictas sententias sine dissi.
cultate relaxes, Haec eapitula sunt accipienda de literis', vel Rescriptis, quibu* excitare tantum solet summus pontifex ossicium ordinarii. Ideoque vulgo dicuntur Letires exestat es is durisdictisn. Sunt autem haec mandata separanda ab iis suibus committitur iuri idictio, & vulgo dicuntur Lestres attributi de iuri italim Et erudite observatum lego in Colle lione Consuetudinem Galliae , an Arand Gu- sum ier. Lb. 2. cap. ly. has literas esse concipiendas per verbum Mandamus, non per verbum Committimus ; qui a his literis Princeps id mandat, quod fine mandato unicuique Magistratui iure proprio competit : ideoque periti sormularii &pragmatici haec verba subiicere solet: Et pares quae: L conmi fore vores en υ- Parrient, uous mandons, &e. Sic in specie huius coit. Parisiensis Episcopus, qui mandatum acceperat do eorrigendis excessibus Clericorum suae iuri tactionis , quos utique propria auctoritate corrigere potuit, etiam addita elausula, oppelωriose remota , nullum novum ' ius sibi vindicare potuit tamquam delegatus Summi Ponti scis. nec praetextu huius mandati potestatem ullam habuit adrerius cxem P , id est, eos qui privilegium exemptionis habent, ut nominatim est nitii tu luci
206쪽
mtum in eap. Grave, hoc tit. nec quidquam derogariam est auctoritati & iiDrisiictioni Senonensiis Metropolitani . Quamvis enim mulat iter in corrigenduexcessibus auxilium appellationis denegatum sit, cap. Ad nostiam , cap. Reprehen sibilis in fine, δή e . Cum speciali , iatra, de appellat. sunt tamen certi casis in quibWs admittitur appellatio .; ut si formam & modum ruiquisitionis
excedat, cap. seq. hoc titi vel si conspiratores testes admittat , cap. Per tua ,
dc cap. I ut, infra. de simonia. In his igitur casi is, & similibus , a glossa notatis, non ad Summum pontificem qui nihil delegasse ce ur, sed ad Metropolitanum appellatio interponenda est . Et quod attinet ad clausulam , appellatione remota, quam lute Civimi usurpatam quoque suta constat, ex L t. . Ah. V. A quibus appellare non luet: sciendum est hoe iure hanc clausulam non removere omnem appellationem , sed moratoriam Oc frustratoriani, Gaautem ivllam appellationem, cap. 36. s. S. 3ῖ. infra, da appellat.
INNOCENTrus III. IN CONCILIO GENERALI. IRREFRAGABi Li constitutione sancimus , ut Ecclcsarum Prae. lati ad eorrigendum subditorum excessis, maxime taericorum , beres mandos mores prudenter ac diligenter intcndant , ne sanguis e rum de suis manibus requiratur . Ut autem eorrectionis & telarm tionis omium libere valeant exercere, decernimus ut executionem ipsorum nulla consuetudo vel appellatio valeat impedire . nisi formam in talibus e cesserint observandam . Excessus tamen Canonicorum cathedralis Ecclesiae, qui consueverunt corrigi per Capitulum, per ipsum in illis Eeclesiis , qui talem hactenus consuetudinem habuerunt , ad mmmonitionem vel jussionem Episcopi corrigantur, intra terminum competentem ab eo praefigendum e lalioquin ex tunc Episcopus Deum habens prae oculis, Ipsos, ut animarum cura requirit per eensuram ecclesiasticam corrigere non postponat. Caeterum si Canonici. . abs uemanifesta & rationabili eaura maxime in contemptum Episcopi. ὶ cessaverint a divinis: Episeopus, s voluerit , nihilominus celebret in Eccles a cathedrali , 3c Μetropolitanus ad querelam ipsius , tanquam super hoe delegatus a nobis , taliter eos per censuram ecclesiastieam cognita veritate castiset, quod poenae metu talia de caetero non praeis sumant. Provideant itaque diligenter Ecclesiarum Praelati , ut hoc salutare statutum ad quaestum pecuniae vel gravamen aliud non conve tant . sed istud studiolo ae fideliter exequantur , si canonicam velint effugere ultionem : quoniam super his Sedes Apostolica auctore D mino attentissime vigilabit.
207쪽
I J rsrTro NEM , castigationem , res rationem morum i ad Ecclesamiti
P latcn pertinare docui in evit. r. in hanc acrius Uraviui aue eos incumbere
debere, diligentius docuit Innocentius II l. in Concilio Geueras Latera re i , ex quo line sumptu in est ; nulloque ob laculo rei adeo in Ecclesia Dei ne
cessariae executi nem elle retardandam ; nec praetextu appellationis, quam regulariter non admitti hoc casu iam alnotanim est in ea it. pra cedenti: vel obtentu eonsuetudiciis, que iri mero quidem potest alleui potestatem Sc iurisdictionem; ut in s. i. huius rapit. valere dici in consuetudo , quae Capitulo Ecclesae cath dralis iurisdictimem d fert ; sed eiscere, non poteti, ut qui sebiiciuntur au ritati , potestati Praelatorum, eorum correctionem & calligationem possint es-Rgere. Cum autem ex contumadiae correctio Canopicorum perini et ad Capituluin, quia passint facile delicta retia vicistim Canonici dii simulare , consti ruit Innocenti uet drbere in hoc cari Eniscopum, qui verus & germanu; est latex
ordinariua totius dioeersem, ean. De Ursoua, II. q. I. toto tit. C. De episeopati audient. certum tempu: Capitulo me timere, intra quad tentatur Capitulum i quistionem & emendationem exercere: qu praeterito, merito eo redit unde antea fluxit haee potellas, & potest Epityo is excessiis Canonicomm li re corrugere 3c emendare. Quod si Canonici in Gntemptum Episto i sorte a divinis cessaverint, dc sacris interdixerint Ecclesiue, ut in eo. Dilectis, iussa, is aneti lac sine iusta & rationabili causa ; potest Episcopus insuper habito hoc inter dicto is Ecclesia eathedrali celebrarer dc de t Metropolitanus ab Episcopo i
terpellarua, tamquam Sedi et Apostolicae delegatus, severa animadvertime vesanos Canonicorum impetus retardare, eorumque pervicaciam ecclesiastici stili m
crone transfigere; ne praetextu usurpatae & mescriptae iurii linionis , legitimae& ordinariae γ, stati pergant illudere . Nam, ut di am pauci; id quod est, & tamen pauci observant, quid habent, quaeso , Capitula Eecsesiarum; quid Archidiaconi, eaeterique inseritare; praelati , quod non sit a Pontificali auctoritate derivatum Vis rem omnem repetere ab origine ipsa, caussique primi; reperius, primum, magnum Augustinum monasterium induxiliis intra Ecclesiam. Possidonius in ejus vitae Mouaseritim intra E clesiam mox instituit, cum Dei fer V vivere coepit fecundum modum oe r galam a Apostolis conseitutam- Hoc exemplum sequuti certatim sunt omnes Episcopi. Et inde origo mima omnium Carvonicorum repetenda, qui, ut nomen indieat satis. regulares initio omnes fuerunt: ideoque fere omne; Ecclesiae cath,
Ebales iii Gallia, vulgo dicuntur ter Mooiers. Cum hi ς Canonicis pleraque, vel ab ipsis Epis ecpi; communicata, vel paulatim usurpata fit iste; veritatis lux es num b. Vetustatis historia docet. Nec mihi quis stultus ob os impingat , quod de
Senatu Ecclesiae apud Veteres legimus: hoc enim non posse pertinere ad Can niem vetuitiori saeculo incognitos, caecus omnino est qui non videt . Constabat Mnatu; Ecclesiae ex Prambyteris, quibus tandem certae parochiae assignatae sunt.
vis videre quam hoc verum sitὶ revoca mentem ad pisectum illud exemplar Ecclesiae Romanae. In hac non ex Canonicis Ecclesiae patriarchalin Lateranensis Senatus constitutus est, sed ex Presbyteris urbis, o Cardinales dicti sunt. Si in reliquis praevaluit Canonicorum ordo primum ab Episcopis institutus . altus, &li raliter educatum; discat ingenue recognoscere quorum benacio ad summum hoc lastigium tandem pervenerit. Sed de his alias accuratius. Hoc interim susticiat
208쪽
elat adnotasse ad sedandos flumis plusqiram meumanos, quos in mari tam sedato interpretes solent excitare; qui sibi constare non mi unt , dum quamam utrum de iure communi iurisdictio pertineat ad Episcopum solum, vel quo i re pertineat aliquando ad Capitulum. Caeterum lialtissime, saluberrimam hane constitutionem concludit Innocenti II l. hoc commonitorio, non de re Episcopos eam arripere tamdam ansam trundinationis & turpis quaestus; ne illis iniuncta diligens inquisitio, correctio ,& animadversio, solemnia lucra sint, & votivm direptio, ut de ciui Iibus Iudi cibus elegantcr loquitur anonymus auctor, in iste Notitia utriusque Imμii.
INNOCENTI Us III. IN CONCILIO GENERALI.
o Ni ΑΜ in plerisque partibus intra eandem ei vitatem atque . dioecesim permixti sunt populi diversarum linguarum , habenistes sub una fide varios ritus & mores: districte praecipimus, ut Pontifices hujusmodi civitatum , sive dioeceium provideant viros id
neos, qui secundum diversitates rituum & linguarum, divina illis onficia celebrent. & ecclesiastica sacramenta ministrent , instruendo eos verbo pariter & exemplo. Prohibemus autem omnino ne una eadem. que civitas sive dioecesis diversos Pontifices habeat , tanquam unum corpus diversa capita quasi monstrum'. Sed si propter praedictas causas urgens necessit ad postulaverit , Pontifex loci catholi eum, Praesulem n
tionibus illis consormem , provida deliberatione constituar sibi vica. rium in pnaedictis, qui vi per omnia sit obediens Zc subiectus. ' Unde si quis aliter se ingesserit, excommunicationis se noverit mucrone pereussum: & si nee s se respuerit , ab omni ministerio ecclesiast leo
deponendum , adhibito s s secesse suerit ) brachio saeculari ad tantam
ini olentiam repellendam. ' . .
SCiENDUM est, hane Innocentii III. Consthmionem de populis diversarum linguarem, qui in una fide diversos ritus habent, pertinere Ni Latinos Gratris in inimiis civitatibus permixtos, post expugnatam Constantinopolim a Fra cis &' Venetis; qui communibus copiis hoc bellum susceperunt sub . hae eonditione, ni si xraneo Imperium delatum essst , Venetus Patriarchatum obtineret, ut Blondus, signati iis, & Cuspinianus scribunt. Itaque Balduino Flandriae Comite creato Imperatore Constantinopol. ad Patriarchatum assumptus est Thomo Moraucinus Venetus'. Et in eaeteriis Orientis partibus passim Latini Episcopi instituti sunt; nec alios, quam Venetos, ad saeros ordines Patriartha prom vere solitus: ut hae ratione beneficia eces fama ad Venetos tantum perventi. 1ent. , ut colligere est ex cap. ad decorem, infra , da insiιutian. Et de eadem re extat Rescriptum citatem Innocentii I u. ad Patriarcham Cc intinc ἰώ Iram. I. A a . t -
209쪽
IM TIT. XXXI. LIB. I. CoΜΜ. tanum, in veter; Cod. IIS. Collegii Furinsis. Tolos, inquit ,-ἐngetlisia
tua promoves , Francos o alios probos viros alterius nationis promonuere rautem uis,
volcimtis , ut ab e usmodi revoceris abusu, &e. Et longe antea conliat , in Syria Latinos Episcopos constitutos suisse, tam in Hieroi ymis, quam in caeteris civitatibu : multaque collegia instituta Canonicorum sancti Augullini, & m na laria Cilleretentium & Ρra m 3nstratensium: imo & Canonicos Ecclesiae patriarchalis Hierosolymitanae partim Latinos, partim GKecos suilla , & divinumini tum utraque lingua celebrasse, me docuit Fulcherius Carnotentis Episcopu in gestὼ peregrinorum Fraucorum. Iussit, inquit. Patriarcha a Cannuitis diuinum o iam instituit inne lectiones lesiae Dut alternatim: prius Latinus, Latine ; posterius vero Graecus, Graece, identidem quod Latiuus ter rat , in pulpitore fit. Sed quoniam diversi erant Graecorum rima, ut ex ritualibus libris notis limum est , non potuit Latinus Episcopus Romanae Ecclesiae institutis addictu; , secundum usum G ecorum sacra celebrare: quod illos vehementer esilaritat se, nec facile a receptis revocari potuisse, unicuique licet coniicere. Ad la Latinuat Episcopum Graecae linquae imperitum , milvis Graecis sui: se utilem,nde Graeaum Latinis ; quod de Valerio Hipp)nens Episcopo Pol sidonius seribit
in v ta beati Augustini Deo, inquit, Irimas asebat, suas a Domino fuisse preces exat diras, quas se frequenter sui e narrabat scilicet ut sibi homo couceuerritur talis, qui Dictet verbo Dei, σ doeirina salubri Ereti iam Dei aed. Gre ἰ eui rei se homo narura Graecus, minusus Latina lingua literis instractus , minus utilem ρ tridebat. Quamobrem D. Basilius in epistola ad Terentium inmiteor. contendit Es scopas m Armenia esse ordinandos, viros prudentes & reli Osos ,& sicci ut huiu; linPae peritos , & qui reliqua huiua gentis idiomata iciant . Idem de civilibus Judicibun & Magistratibu magnum illum impostorem Apollonium Thyaneum tibi Nisse Imperatori Vespasiano, aliquando ab eo di terr patum de recta ratione regendi dc administrandi Imperii , narrat Phil astratu
Iib. t. eap. t q. de vita .hisonii. Sane in Gallia hac ratione extranei l esci rum, qax curam animarum hal t, regulariter inopaces esse dicuntur, ex x --stvutione Regi; noli rii Caroli VII. qua de re vide stolatim riprocaemium Pras
m ticaeSanctWnis in verbo, exteroram. Delint enim in sermonibus, & alloci tionibus ad plebem, uti communi A vernacula lingua, ut in Concilio Tut nenii et militurum est anno Domini Sir. Quilib i Discopus Labeat homitiar ;&c. Et e deni quisque aperte traducere sudeat in ruisicam Romaetam linguam , O TMoiiseam. Rullicam Romanam vocat vemaculam Francorum linguam , ex pura Romana depravatam; & inde Roman: Theotiscam sve Teutontiam, Germanicam. Duplex: im Francia fuit, Germanica & Romana cinuit prandua lib. 2.- Histor. cap. 6. Orientalis Francia Teutonica lingua & termanica utebatur: Francia Occidentalis Romana lingua , mim ticam ivocat Concilium. Rusticam enim Romanam, ni Romanorum, ut loquuntur , longe dis-s re a Latina, docet vetus Poeta Fr neu , qui vixit sub Ludovico iuniore Rege Francorum, verba faciens de qua latu 'Hi ri ita Latina : . . Vis lene δε Chamare tuis, Limio i Ihers egerit; asi det Latin P a traii. eo Roman la mir. sed non ideo sa nox precum forti uita , quae hi Ecclesia recitantur, Vernacul ilingua fuit se conceptas repΡrio. Remansit hi: sum rem . honos: penes Graecam Ne Latinam; ita tantan, ut dignior ex praerogativa summae beta, id est , Romae
210쪽
vetera , Latina fiala 'atur; qua de re praeter id quod supra ex Fulsi eclo adn lavi, extat locuplanissimum testimonium in Actar Concilii Chalcedo/ψs . Inhκ enim nobilis limo Patrum conlessu verba facturus Martiana; Imperaror .h imo Graecuς inter Graecos, ex ditione & regione Graec Mum, eamdem orati nem Latine ritu; , deinde Graece dixit. Habuit Gallia noItra ante Romanorum adventum proprium idiotua Celticum, quod Christi file lincepta diu, retinuit; habuit Hispania r i ed inauditum est in hac vel illa, alia quam Latina lingua dioina ossicia fuisse celebrata. Idem dicendum est de Africa, quae veteri Punica utebatur, qua homo poenuet loquitur aput Plautum in Poenu o actu Quam necessaria etiam fuerit Africaniς Epueopis linguae Latinae eognitio , ccmvincit locus Pol sidonii supra notatus. Nec ex transmigratione barbararum gentium , quae Occidentem universum inundarunt , & omnia fusique deque habuerunt, quidquam hac in parte immutatum suit. hoc enim ti Francis nostris, qui Ga lias occuparunt, tantum legimus quod supra notavi, debere Episcopos in se mombus publicis affari plebem vervacula , Teutonica , vel rustica Romana .
Habuerunt Evangelia rLythmis Teutonici; expressa ab Odoseido Monaeo Uiseburgensi , disciolo Rabani Mauti Abbatis Fuldensis, qui in praelatione Latina testatur se hoc opus suscepisse rogatum a quibusdam memoria dignis fratribu : sed nunquam fuerunt publice in pulpitis Ecclesiae recitata. Gottos , quos Italiam, magnam Galliae partem, & deinde Hispaniam longo tempore tenui Lse conliat temporibus Valentis imperataris, scimus Christianos esse factos, sed Arianoς, auctore Nulfila Episcopo ; eumdemqus doctilla eis utrum ne Testamentum Gotticis literis, & lingua Gottica conscriptum, ut nominatim Socrates scribit lib. HUoriae Ecclesiae. Hane linguam a Teutonica non sitisse diversam docet Ualafridus Stra ia Lb. De rebus ecaesasi is cap. 7. quod &hodie retinere Gottos Tomitanos, exilio cultissimi Ovidii Poetae celebrea, refert Iosephus Barbarus, civis Venetu; . Et tamen extat quoque hodie vetus Mi L sale Gottorum, lingua Latina conscriptume itemque Μissa Mosarabum, id est, veterum Gottorum Christianorum , qui in Hispania Arabibus permixti remanseriant; quam etiam hodie Toletana Ecclesia in quibusdam Parochiis retinet ,& Salmantica certis diebus. Gottin enim tandem orthodoxos iactos fuisse in Hispania sub Recaredo Rege, notissimum eli. Caeterum veteres Gottos , qui tempore Augusti imperatoris ostia Istri, Tom N, A loca vicina sinistrae ripae Occuparunt, quae & hodie possident, arianismi labe commaculatoa, divina officia Gottica, vel Teutonica lingua relebrasse, lego in d. libello Haustris Strahonis cap. 12. Quo exemplo Gotti eo, & Ariano, per me licet utantur , qui hodie Latinam linguam proeul ab Eoelesia mandam. Sed ad rem . . Ex iis quae supra adnotata sint de L tinis Graecis in oritate permistis, satis superque intelligimus quare Innocentius III. in Me ωρ. constituat viros id neos ab Episcopis este instituendos, qui secundum diversitates rituum & linguarum divina officia celebrent, & ecclesiastica sacramenta administrent. Et secundum antiquos Canones, unam dioeeesim unum tantum Episcopum habere posse. Permittit tamen Episeopo, qui sub potestate sua diversos populos habet, sevi dens necessitas h in em agitare videatur, & suade t hoc utilitas populi , cui seminuῖ utilem praestare potest, praetulem catholi eum constituere Vita inm. Ait Praefutem, quod plane intelligendum eli de Episcopo, non de Praeposito qu'libet. An igitur evocandus, vel rogandus est vicinus quidam Episcopus, qui eoai- Λ a a tu