장음표시 사용
231쪽
etos 19 Tr T. XXXUL Lia. I. SUM M.
senioratum: quam vocem re io in capitulis, quae misit Carolus. Iunior Rex vester ad Franciae & Aquitaniae poeulos anno 939. Mandat sebis ποθὶ ν lenioristisio se aliquis de vobis talis es cui Ieuioratus non Hacu. Et can. 7. Concilii Meldensis, celebrati sub eodem Rese: Si Meliter vultis regnare , vigorem Deseram, ae seniorale se dereis quod his verbis in eodem Concilio e anter expolia it can. 2. qui valde locua pertinet ad hunc titulum et invor, inquit . aius, oe Mesas gali dirnitati comperos , si e sinceritas ct obtemperansissetitori debita. Eadem forma in cap. o. infra, de privilegiis, in v t. dicitur majoritas dignitatum quam Ius Civile majestatem vocat etiam in Magis rxtibus, a magnitudine dictam. Sed displicuit hominibus Christianis majeilaiis verbum, cured soli Deo reinuehdum videtur . Ideoque in eo. Mittae , hae tit. . di ut as m peratoriς dicitur celsitudo, non maiestas et qua de re vide, si placet, Stesci num Paschasium lib. 7. cap. I. Disquisitionem Francicarum, des Rechrecias doti naηce . TI Ex his apparet, maioritatem esse amplitudinem, auctoritatem , dignitatςm, vel praeeminentiam, quae variis ex causis, de quibus infla , competere potest . . obedientiam, ut loquitur d. can. esse sinceritatem dc obtemperantiam maioriatati debitam. Et observandum est, maioritatem adeo lata signifieatione πιπι- ri, ni ius patronatus tam ecclesialii cum, quam laicum complectatur; isod Miurisdictimis nomine nuncupari repinoo Trithemius in Chronico mon ιο ἰfausensis , verba iaciens de sandatore laico dissi caenobili omni viri , ae m-mietati Nitione advocatinnis, vel alterius cujus meue Iurisdictionιs. Me ma1 ritosis, reminia est. Et de eodem monasterio: Similem noris . tu Isidis ovem
Priorarininc sensumetis. Vbi observa quod stia , 1urisHAonis sive mi inlatis . quintiationis Lilicet vocabulo sumpto largo modo , ut loquuntur interpretes ;-- lacultate & potestate, ut in caste Nobis, infra, de iure Patr vexato Ioco, nisi aliter de sua iurisdicti e istiueat, id est , de Ramotestate , maioritate, vel, ut loquitur eap. Abbate, infra de ye . Ignificat. dimitate, Patrono stilicet concessa ab initio, & in ipla lundatione, ut in cap. Dilectus, & ibi glossa , supra, de consuetudine obedientia vero duobm modis di itur in hoo titulo. Primo pro omni hcin re , obsequiis, subiectione, & reverentia. Debent enim inferiores obedire 3c obsequi ma oribus, L 12. ,. uis. d. de H -dicata. & hoc est quod breviter docet inscriptio Nwelia 69. apud veterem interpretemr in om ues ineuiam I dieibus ' inciarum. & lemma e . i77. Πίλ. 7. Capitulari Caroli Magni; in omnes fideles Episcopis suis ebediaist. Et in eam 4. Me tit. Omnes Princ esuria, o homines Aedare Episcopis suis, beatus Petrus p ripaebas ; quod sumptum est ex epistola Clementis I. ad Jacobum fratrem Domini . Et corrige da est instriptio d. eamr. Et legendum, Clemens L non ΠΠHane obedientiam Honorius Imperator praecipiebat in numisinatibuς ruis , his signiς, id est . singularium literis , C. α N. D. V. de qui bin Cedretim in Muor. In lictoriaris numismatibπν, inquit, ha ιι--, C. O. O. Mo- ,-nt: Gu tates omnes nostra Mediant venerat ροῶ. M o entiam tib tam Principibus saecula Ibin pertinet secunda pars cis . a. hoc tit. quam is
glesia aGipit de Epist vi ut recte do iit ominius Au hiatu is NMis II. Dissiliet i
232쪽
Secundo modo specialiter obedientia dicitur sponsio , sive promissio fidelitatis, cujus varia forma suit praescripta Canonibus ; idec ue obedientia canonica dicitur, in eastit. Covquerente, supra, de inicio Iudicis ordinarii. hane aliquando prael labant verbis nudis & simplicibus, absque traditione manus, & iuramento, ut
vulgo notatur in ea . r. hoc tit. quam obedientiam praeliare tantum voluit A
bas Μajoris-mon alterii Archiepiscopo Turonensi, ut docet Ivo Carnotensis Episcopus epist. Σῖ4. Editionis a. ore scilicet, non manibus traditis, vel luppositis manibus superioribus , quod Im improbat . Sed tamen obtinuit manum esse symbolum maioris artatoriique sidei ; & haec est olaedientia quae manuali; dicitur in eap. 13. Ne tit. fides per manum data , in diplomate Ludovici Crassi eoncesse Gauffrido Archiepiscopo Burdegalensi anno ii 37. quod vir eruditus dedit in notis ad d. vi L Ivovis. Hane vel illam a Clericis , qui promovehantur ad ordines , exactam fuisseeon: iat; sed additum suit iuramentum, cum dari coeperunt beneficia tamquam admini tisationes, cap. Nullus, infra , des iure tirando. Et hi c sentu idem Ivo Episcopus in epise. 182. ait Decanum , & Cantorem bine homines suos pre fidem& sacramentum : nam & hoc fidelitatis iuramentum hominum , vel homma-gium dicitur, in cap. Grave , infra, de excessibus Praelat. ubi glosia notat, hom-magium diei fidelitatem & obedientiam , quam pro dignitate archidiaconat
Archidiaconus Ambianensis praellare tenetur, & tamen impmprie. Sed non dubito abusum verbi natum esse ex abusu rei: beneficia enim eccles istica in Francia, de in Anglia, ad inllar bone, torum laicorum, id est, seudorum, redacta suisse constat; nec aliud sonant vel ba Ivonis in d). υjλ. eum supradictum Decanum es Cantorem homines Episcopi indigitant; homines enim sint vas salii, qui a dominis lauda accepetant, ut D. Cui acius docuit initio li
me autem Ecclesia Romana non pmbavit, ut nominatim ait eap t. nit. de r
Rul. Iuris, quod sumplum eis ex eapu. a. de excessibus Praelatorum in I . Colle L& ad Angliam pertinet; ut cap. Ex diligenti, infra , de simonia, cuius inscriptio ex veteribus libris manu scripti; sic est milituenda: Ah ander III. Ricardo Bam νε. Hunc Ricardum ad Alexandrum Is I. cum quibusdam aliis, missum fuisse r perio ab Henrico Rege Angliae, occiso Thoma Bequeto, Archiepiscopo Cantu riens, ad excusandum homicidium , ex epist. ex Bibliotheca Vaticana publicatis ab illii: rissimo Baronio, in ann. Domini iii . Porro hic Ricardus dicitur in Lea'. ille tus ab Archidiacono Cantuariens, & quorumdam magnorum Uirorum sic legendum in antiqua , non magistrorum eommonitione inductas , dicto 'Archidiacono hommagium fecisse, ea lege , ut Arehidiaconus teneretur Ricardo singulis annis beneficium ecclesiasticum praeitare; quod quis non videt simile in. Duiso laico , quod in pecunia vel certi et speciebus praeitatur , & vulga 'dicitur
Dudum de eamera, vel de canoea , cuius investitura probatur tribus accepti nibuς lib. 2. seudor. tit. a. Si varo. Hanc autem hominii praestationem Rica duς rnelior factus illicitam esse agno it , & rei illic itae veniam seu absoluti nem a Summo Pontifice impetravit, ut eonstat ex hoe eapit.
Distinguenflum est igitur diligenter , & separandum iuramentum fidelitatis ab hommagici : hoe enim non praestatur pro beneficio ecclesastico ; Ecclesia enim indignum iudicavit Ecclesiasticum subiici Ecclesiastico tamquam hominem , & servientem vel vastallum. Inter latem quidam sunt qui juramentu
233쪽
fidelitatis tantum debent, non hominium, non hommagium: se in Clementiana unica de iureiurando, juncta Clementina Pastoralis, de δεηtentiis re iudi-ιata. Fridericus imperator, idemque Rex Siciliae , in confirmatione electicias pro imperio, Romano Pontifici praestitit iuramentum fidelitatis: pro resno vero Siciliae, hommagium fecit tamquam homo ligius, & vas saltus. Et ita perspicue distinguuntur in lib. 2. seudorum rit. 5. Si iurat fidelitatem , non quod habeat studum , sed quod de jurii istione eius si eui iurat. Non igi inr omnes qui sunt sub ditione, iurisdiistione, vel imperio, homm gium praestare tenentur: sed illi tantum qui lauda acceperunt, utpote arctiori vinculo, tamquam proprii homines domino adstricti. Et hoc est quod vulgo occurrit in Iure Consuetudinario, Iustice, Fies Q ont rien de commvn. In hoe r gno, qui praecipuas dignitates obtinent Connestabilis , Marescalli Franciae , Scquidam alii, praeter iuramentum fidelitatis, quod omnes officiales & Magistratus praestant, hominium quoque praeliare tenentur; ut vir rerum nostrarum peritissimus Ioannes Titius docuit. Hoc vel . illo iuram rato praestatur fidelitas, &ohedientia, sed diverso refoectu , & diversa formula; & ita in veteri formula
vicariatus imperii , concelli a Roborto Imperatore Ludovico Barbato Comiti Palatino, quam diait Marchardus Frelierus lib. I. origivum Palatinarum, quatuor veluti gradus huius iuramenti constitutos reperio, cum ait, concellam esse
vicariam potes latcin pollulandi, & recipiendi iuramenta hom magii, fidelitatis, obedientiae , devotionis ; quasi minuς obligati videantur qui simplicem obedientiam, & devotionem praestant 1, qualem Pontifici Romano declarato principes Catholici praestare solent. Concludamus igitur, variis modis praestari pbedientiam ; & obedientiam diei fidei qualis qvidis promissionem, quae eerta forma praestatur ab eo qui obedientiam debet. Auctor anonymus Burdinalensis, qui scripsit librum de recuperatione Terrae fauctae. Me esset mirum s Rex Francoram terrae, scilicet Castellae quam eius antecessor Carolus Maguus acquisυit Sarracenis expulsis , o qua motri S. Ludovici obvenit, hominas um GT obedientiam haberet , ut di dominio Hispanis salis. His cognitis , videamus desersonis quae in maioritate & dignitate constitutae sunt. Et primum, sciendum est duoelis genera Christianorum, can. Duo sunt a. q. I. quidam enim sunt Clerici, quidam vero laici : & omnes Clerici ratione gradus ecclesiastici dignitatem habere videntur , eo. vlt. di . . ubi glon. sa notat, Clericos non esse.privatas personas. Quod ius esse vetustissimum d cet optat. Milevitatius lib. i. adversus Parmentanum , his verbis: Quid comm
mores laicas, qui tune in Ecclesia nulla fuerant diluisui fistulit ' quiἀministros plurimos, quia Diaconos Iu feriis, quid Pres toros in secundo fucae. Atio coqstitutos' rpsi astites, oe m ne es omisitim Episcopi, erc. Hac ratione, opinor, ab auctore vi quae praesert nomen Clementis ad Jacobuin fratrem Domini , in navi Eccleuae Clerici dicuntur proretae, naucleri, nautae; laici vero epibatae, id est, vectores, di ex d. epi' veteres Isidori glossae , epibata, uirit ut non sine causa in hac florent illaimo regno, ordo primus, sive status , sit ordo ecclesiasticus ; secundus vero ordo nobilium ; tertius plebeiorum, vulgo te t ers Mat. Debent enim seneraliter omnes laici reverentiam & h morem Ecclesiasticis , tamquam mas ribus ; quia temporalibus praeferenda sunt spiritualia, quae pertinent ad Pirum M animam, L cap. Solita, lactis. Et propter hanc majoritatem, Didomus C
234쪽
IN Tir. XXXIII. LI 8. I. SUM M.
2Irmes mitas a Constantino Imperatore ad Synodum Tyrianam, in eps. ad Eusebianos, quae extat in primo vos. Concilior. Alexandrum I hessalonicae Episcopum, cui in spiritualibus debebat obedientiam , vocat &minum animae tuae
illo loeo: Haec queque illa sint, quae dominus anima mea .Hexander Iais γι-
Porro, ut ait d. cap. Solitae, duae sitnt potesates, sive dignitates, sacerdota- Iis, & regalis ; quibus , ut eli in veteri Synodo celebrata a Francis Episcopis
apud martyrium S. Macrae, cuius .verba resert Hinc maruq Remensis Archiepiscopus in epistola ad Cartimantim Lurit ut B Ubi Imperatoris filiti m ; quibus, inquam, principaliter mundus hic regitur. Sed, ut idem Hincmarus ait, tanto ενavius es pondus Sacerdotum, quanto etiam pro ipsis Aegibus omnitim hominum, an divino examine reddiι tiri sunt rationem . Et dignitas Pontificum major est quam Regum; quia Reges in culmen regium sacrantur a Pontificibus; Pontifices a tem a stegibus consecrari non possunt, eap. un. supra, de sacra tinctione.
Haec autem dignitas, vel maioritas , eminere & apparere posissimum debet tu ipsa Eeclesa: ideoque pars illa Ecclesiae, quae cancellis dividitur, singulari,& honorifico quodam iure assJgnatur Clericis, cap. i. infra, de vita ianviata Clericori denegatur vero lalais , ut libere , & honorifice Clerici possint om-cia sacra celebrare, ean. Sacerdottim , de consecrat. dist. 2. Hunc locum hodie vulta o chorum vocamus, ut glossa notat ad d. cap. I. Normanni vulgo a caraeeuis nuncupant le Chancei r in quo non fuisse admissum Imperatorem Theodo. si una a D. Ambroso, narrat Hiiloria ecclesastica, loco notissimo. Principibus tamen vitis in Ecclesia Romana honorabilem locum ass gnatum suisse reperio, forte extra cancellos, vel chorum: eumdemque vocatum Senatorium; sic enim habet vetus ordo Romanus in cap. a. d. HO Missae: Ponti j ex descendit ad Senatorium, tenente manum Utis dextrum Primicerio Notar;οrtim, er fusciarit oblatisnes 'Principum. & in d. cap. a. Pontifex autem fulleuratus hinc inde derina a Primiserio Notari ιrum Primicerio Doeusorum, descendit ad Sen
lorium, se Deus Principis. Hodie in laso chorea etiam certas sedes, vel cathedras sublimiori viris assi nari videmus: sed huius sessionis ordinatio, vel dispositio ex auctoritate eccleuasica pendere videtur; se enim habet Capitalare Caroli Mohni i . lib. r. in Discopi pr ideant quem Lonorem Presisteri H E elisis fuissenioribus tribuaM. Qui tamen locus proprie pertinet ad patronos, &i si attres, in quorum stilicet fundis Ecclesiae aedificatae sunt : iis enim in prinpriis E elisis, ut loquitur eap. 3. de iure Patronaiser, iis prima Colles. summus nonor de ν; qui honor processi mi dicitur, H capit Nobis, infra, de=ure P
tran. Et tamen auctoritas Regis utiliter adhibetur, ob frequentes rixas & eontroversas, quas componere Praetoris ossicium est, L. ia. f. AEquisimum , si datis ructu. Et ita Franciscum I. Franciae Regem , Senatui Aquens in chorumetropolitanae Eeclesae certum locum dedisse & assignasse , di diei ex diplom te mihi os sor multaque extant Senatusconsulta , quibus certus ordo praescribitur in Ecclesia. . .
Extra Ecclesiam iisdem quoque Clericit debetur honos , quem Archiepisco: pis, & Episcopis Reges & Principes deserre solitos, Innocentius ait d. cap. p.
iit , quo merito increpare videtur. arrogantiam Balduini imperatoris Constam
tinopolitani , & Comittet Flandriae , qui Patriarcham Constantinopolitanum , Mem alias ex historia docui suisse Thomam Maurocenum Venetum, in eo ei su Dd a Pris.
235쪽
procerum iuxta scabellum pedum suorum in sinistra parte collocabat: quo facto dupli rem injuriam faciebat iummae dignitati, vel quod ad pedes ; vel quod iaparte sint. ira ; led gravior prima videtur, nam de dignitate loci dextri vel sini stri variae fuerunt lententiae, & hac in re consuetudinem esse sequendam Panor mitanus notat. Praevaluisse tamen videtur dextrum locum esse sinistro honestio rem more Romano, ut viri docti Adrianus Tumebus, & Justus Lipsius docent; quod Innocentius III. hcκ loco confirmat . Hoc tamen in sessu obtinere non dubito: in incessu autem, animadverti male doctos viros generaliter definire de . xtrum quoque esse honestiorem, & in hanc rem uti notissimis versibus ovi dii: Eι medius tuisuum non trullan utibus illis Ibat, o interior se comes unus erat. Ubi, nterior, non is semper est qui dextro loco , sed is euius latus exterior socius et audit , eo qui interiore loco incedit, medio scilicet inter exteriorem
socium, & aedes, sive aliud quiddam : quod & placuisse viro docto, & pio,
in fine notarum ad Sidonium mihi gaudeo. Sed ad rem. De reverontia, quam tam in Ecclesia, quam extra Ecclesiam, Episcopis debent Reges & Principes, vide Concilium Tridentinum 23. de reforma
Eil autem ecclesiasticarum dignitatum certus ordo, & omnium caput Romanu; Ponti sex, L. 8. Cod. De fumma Triuitate, o fide eatholica. nam, ut D. Augustinus ait in epist. I 62. In Romana Ecclesia solicae Cathedrae semper υiguit principatus. prosper Aquitanicus in carmine de ingratis ad Uus Pelagianos: Se is Roma Petri, ae pastoralis honoris . Facta eaput mundo, quidquid non possvet armis
Hoc summo jure, in L e.ερ. Solitae, Summus Pontifex profitetur, se non tantum Imperatorem Occidentis, cuius electionem confirmat, cap. Venerabilem, supra, de election. sed etiam imperatorem orientis errantem posse corripere; imo cognoscere de omnibus mortalibus peccatis Regum, & Principum, in d. ere. Novit, infra, de judiciis. Itemque, sine Summae S is auctoritate non posse Episcopum de propria sede ad aliam transire, cap. Illud, irae titi ad cujus speciem Pertinet cap. Licet, supra, de translat. EpiscopI. Proximum locum obtinent Patriarchae , de quorum privilegiis agitur, in ea Antiqua, infra, de prisIlegiis: quorum primu et Constantinopolitanus, quem ind. cap. Solitae, Innocentius vocat magnum & honorabile membrum Ecclesae rsecundus Alexandrinus: tertius Antiochenus r quartus Hierolselymitanus. sed &praeter hos quidam alii patriarchatus honorem sibi vindicarunt ἔ ut Patriarcha Grandensis, ad quem scribit Grincirius IX. in eap. t 3. hoe t t. secundum se mam canonicam debere Episcopos praestare obedientiam Metropolitanis & Primatibus; id est, secundum formam datam a Gregorio VII. in cap. 4. tufra, de iureiurando ; quod caput male vulgo resert nomen Gregorii III. Sed hi Patriarchae proprie sunt Primates, & improprie Patriarchae dicti sunt; ut Primatem quoque Bituri censem Patriarcham dictum fuisse notissimum est, de cuius prima tu, in cap. tili. hoc tit. agitur.
Sed proprie Patriarchae sunt superiores quatuor. Primates vero dicti sunt Amehiepiscopi, qui non unam tantum, sed duas, vel plures provincias regunt; id est, ii qui praeter provinciam, quam proprio & ordinario Μetropolitani iure regunt a
236쪽
tunt, & alias princias, quae proprios Aletropolitanos habent, regunt iure primatus. In refrica vero omnes Metropolitani Primates dicti sunt, non a prima duarum , vel plurium provinciarum, ted a prima civitate, id est, metropoli: &ita quod ait On. 4. Concilii Nicaeui, Episcopos esse confirmandos a Metropolitanig, id Concilium Carthaginense Ii I. tribuit Primatibus. Et hoc est quod erudite Hincmarus Remensis Archiepiscopus 'servat, in quibusdam Canonibus alia quando Metropolitanos dici Primates, id est, in Conciliis Africanis . Hinc restituendus est insgnis locus, qui est in NCmocanone lib. I. quem c rr pium esse miror non vidit se Agileum , Hervetum, Jul Sellum; imo nec ipsum Theodorum Balsamonem Graecum interpretem, & scholiastem, sic enim habet Graeca Editio Parisiensis, πε, ρ προτολίτων, κὐ τῶν ἐν ApE κ' λεγομένων προ απων : interpretatio l. arina Agilei, de Patriarchis, Metropol ianiripit iis Africae, quod sequitur Herverus, de iis qui diruutur in Africa priviis Et suavis est Balsamo, qui corruptam hanc umena προ α ων interpretari con tur : Praesens, inquit, caput, tu inscriptione meminit privatorum Africanae Comito Inis , quod ut pri et i egi rum ejus; fecundum Lettiuos enim pri: altim dieit ινσα ιδεκόν. Haec cum lcgo, verissimum esse deprehendo quod Ioannes Episcopus
Citri , scribit de scriptis Theodori salsamonis , in prima parte Iuris Orionialis , editi a Joanne Leunclavio Imperatoris Consiliario , Conllantinopoli legato, lib. . Balsamonis Antiochiae Patriarcliae scripta non in omnibus accurati nem habere . Ego, inquit, etiam illo vivo multos audivi tui peritos Consan-rin politanos, qui quasdam et iri illitu opiniones reprehendebant, quia non Gen ι se emit', in Cano utim legi m interpretationem . Et hic profecto locus viri si pinitatem ostendit, qui non obser avit lcgendum csse πριματων, & in veterit,uς Graecis exemplaribus mss. valde s miles esse has duaς l iteras & μ; quod
perpetuum est in Basilicis Cui aciantis, quae hodie Tolosa risidet beneficio viri incompar ilis Petri Fabri, Praesidis nunquam satis laudati: in cuius quoque Bibliothri extat in s. contextu Photii sine scholiis Balsamonis , quo haec nostra
emendatio confirmativi habet enim diserte scriptum non προ απων.
Facessat igitur Balsamon cum suis privatis Africae omnino incognitis, & su positis: A eoncludamus primates esse in Africa Metropolitanos, qui sngulares provincias regunt; id est, Episcopos primae sedis, id est, civitatis metropoleo ,
quae mater eis inferiorum civitatum ; quas eadem ratione respectu mareb dici filias, notat D.Hieronviniis lis. 2. commentariorum in Isaiam cap.3. Alii metaphorice de urbibus Iudaeae dici arbitrantur , quae oppelluntur Eliae Sion ς min res, scilicet, ciditates dic; oppido Metropolitamri tandem obtinuit vocari Archiepiscopos : sed in oriente A chiepiscNi sunt majores Metropolitanis, ut D. Cui acius docuit ad Noet. 6. &similes sunt Primatibus nostris qui plures provincias regunt; Patr archae quoque in Oriente dicti, ut & nostri Primates in occidente. Et hoc sensu privilegium
patriarchicum separatur a privilegio metropolitano, in L. 16. GI. De factu. E clesiis: ut Patriarchae nomen ta,mmune fuisse videatur primoribus illis patriam chis, & primatibus qui plures. provincias Tegant ό quasi Patriarchae generaliter sint patres multorum Metropolitanorum , vel , ut hodie loquimur , Archiepiscoporum : & sane si ius in sulcias , regimen quo multas provincias regunt, nulla est differentia. Sed quisam habent primaevo illo, ut ita dixerim, Patriam
chico jure summi illi Patriarchae, quae Ptimates, qui ct Patriarchae abusive di-
237쪽
Iu Τrr. XXXIII. LIB. I. SUM M.
cti sunt, habere non possunt, d. eap. , ra, de prἰv;lesuli. Et valia de notandum est quod legitur apud auctorem de septem ordini rus Ecclesiae, i ter opera D. Hieronymi, summos illos Patriarchas pro insignibus summae diis gnitatis gestasse elaves , quas hodie solus Rom. Pontifex retinet. Ut igitur Patriarchae nomen usurparunt Primates, qui in Oriente Archiepiscopi; imo & in occidente , ut eolligere licet ex iis quae Valafridus Strabo scribit in eap. ult. de rebus ecclosasticis : ita quoque Metropolitani dicti tandem fuerunt Archiepiscopi ; & hoe nomen commune esse trepit Primatum &Μetropolitanorum . Ex quibus observa, in Canonibus explicandis habendam ecse rationem temporis & locorum; varius enim fuit usus harum appellationum; ut & varia permutatio, variusque status ipsarum provinciarum, & eivitatum, eap. Inter quatuor , ev. pem hoc tit. ut in Iure Civili, L. tap. tile. F. Deret. δεν. L. . E. De osse. Assessorum , quae ait , Germaniam in duas provine iam fuisse diὐisam: ut & provinciam Lugiunensem in quatuor fuisse divisam notissimum est, ex veteri provinciarum notitia; prima est in qua Lugdunum: secunda in qua Rothomagus: tertia in qua Turonensiis civitas : quarta in qua Senonensis. Et quia Lugdunensis Archiepiscopus primam provinciam retinet, aqua caeterae quoque Lugdunenses dictae sunt; ideo Lugdunentis omnium harum Imvinciarum primatum sibi vindicat , ut colligere licet ex episeolis notissimis
Idem .dicendum est de Aquitania , quae in tres provincias tandem fuit divisa , primum enim duplex tantum suisse videtur: prima , euius eaput Biturix: secunda, cuius caput Burd ala ; ut colligere licet ex itinerario Antonini, i co primum indicato a D. Cui acto e sed & tertia Aquitania eoostini fait , , quae a Novempopulis dicta proprie Novempopulania , cuius eaput AuSuna A sciorum , vulgo AEuhe . Et quemadmodum Lugdunensis Primat est omnium Lugdunensium, ita quoque Bituricensis videtur esse Prima; univers, Aquitaniae; quod tamen Bur alem; non agnovit . super hoc iure primatus lite priuet i stituta sub Innocentio III. ut constat ex quibusdam rescriptis quae extant ia . eius registro manuscripto. Nec tamen definita , sed iterum agitata sub Gregotio IX. eap. ult. Una, de dilatiouib. cap. titi. infra , de dolo contumae. &eap. nisi Loe tIt. ex quo apparet a summa sede super ea lite non definitivam sententiam emanasse; sed provisionem quamdam , vel , ut baquuntur , amicabilem conlaesitionem, de qua vide gloisam in verbo Praelatorum. Si I ivile inspicia s , nititur summa ratione inrentio Burdegalenss, nam divisa provincia, & Burdegalensi concessa metropolitana dignitate, debet uir que civitas perfrui simili dignitate, L. tin. Cod. De metropoli Beryto. hodie diis visa Gallia in multa Partamenta, veruq illud & primum Parisense nullam iaca tera retinet potestatem . Sed Ecclesia saecularem hane Principum dii isonem non semper agnovit ; & veterem Ecclesiae consuetudinem esse tequendam , D. Basilius contendit apud Gregorium Naaianrenum , ut ad d. I. unicam D. C
Sane quod in d. L. arnisa de Beryto meimpoli a Theodosio & Valentiniano constitutum suit , id quartam Synodum universalem improbasse lego , in Iure Orientali, sententi Ia nodalium lib. 2. θnodali vij bla Nicolai Parνiarcha Conis
Rantinopolitani ad Alexium Comnenum Imperatorem. Cum civitas Berytus
tropoleos ius impetrasset, Eustatius eius urbis Episcopus illa concessione et '. ID
238쪽
bei iuris elatus , adversus Photium Metropolitanum Tyri , quae Phoenicum metropolis est , insurrexit ; cumque duos quosdam veluti sibi subiectα Episto hos tamquam intropolitanus deposuisset, alios ordinavit : quod minime ferens Photius, ad Synodum sese contulit, ae lite mota sententiam secundum se pro
Hoe igitur ecclesiastico iure vincere debet Bituricenis , non seium Butam lensem, sed etiam Metropolitanum Aquitaniae tertiae, id est, Archiepiscopum
Amullae Auxiorum ; quae non fuit semper metropolis, ut veteres notitiae osten dunt, & confirmant subscriptiones Synodorum antiquarum. Agatensi enim Con
cilio subscripsit Clarus Elusae Metropolitanus, cum Episcem Alaxiorum relianens primo , Leontius Elmanae Metropolitanus , Tetradius Auxiorem Episcopus subscripserunt ; Elmanae enim , non Tololai l dum esse recte observavit vir docius, Tolosam enim nemo est qui nesciat faciam metropolima Ioanne XXII. sed diruta Elma, & ad vicum redacta , obtinuit ius metimpoli cum Auxitanus; & ad provinciale Concilium Bituri cense celebratum anno Domini a 389. Archiepiscopi Burdegalensis, Auxense , Narbonensis, & Tot
Narbonensis etiam sistes aliquando summisi Bituricens , cam Conquesus 9. q. set anxio quaeritur quo iure r Narbonensis enim ipsa etiam fuit divisa in duas, & in secuidam ius primatus habet Archiepiscopus Narbonensis. an quia Aquitaniae nomen ipsam Narbonensem ccmplectitur, ex sententia quorumdam, ab Othone Frisingens relata lib. 6. eap. 9. tribus tantum Galliis constitutis , Belgica, Aquitanica & Lugdunensi; quibus tres primates praeesse volunt, Bel
Ei' Trevirensem; Aquitaniae Bituri censem; Lugdunensi Lu mensem: & ita
Tolosam in Aquitania constituere videtur Severus. Sulpitius in Dialago . eo. Σα
adhibita epistola ad Bassinam Socerum. Sane in actis mss. S.Theodardi, successoris Sigedodi Narbonensis, cujus meminit d. can. Conquestis'; ex quibus actis tegendum est in Extra g. Salvator, de ρυι υ, ωbi erepus RThredardi di citur requiescere vi monasterio sancto Montalianensi, hodie solo adaequato; quod& doctis . Ioseph Scaliger observavit: in iis, inquam, actis Tholosa nominatim dieitur eivitas Aquitaniae , in qua Ricardus Dux Aquitaniae iussu Cari manni Synodum Episcoporum Aquitaniae , & Septimaniae, va Gottiae , item
Narbonens et primae convocavit : rcgebat enim utramque provinciam Ricardus,
ut postea Guill Amus qui vulgo dux Aquitaniae, sendator celebentini monast rii Cluniacensis, ut vetus ainor vitae S. Odonis Cluniaeelisis nominatim serubit: eumque in ipsa metropoli Biturica prima sede administrationis degere solitum, colligere licet in ipse instrumento, ves , ut loquuntur, testamento fundationis Cluuia censis, cui primus subscripsit Adalbertuc Bituricensis Arehiepisco- ως. Et hac sorsi an ratione , exemplo militaris & taeularis administrationis , Primatem Bituricensem agnovisse videtur Narbonenss i ut & Primatum Tot tanum , quamdiu mansit sub potestate Gottorum Hispanorum . Coniecturam
hane meam confirmat quod Zonaras notat ad cav. 7. COMAii Ephesini, Anthi
ehenum Archiepiscopum sibi vindicasse ius creandi Cypri Episcopos , hanc rationem secutum , quod viderer eam insulam esse sub ditione Ducis Antiocheni, qui in eam selebat mittere Praefectum ves Tribunum militum. Et haec susti iant de Patriarchis, & Primatibus qui plures prou incias regu h& de Metropolitanis qui unam tam M.
239쪽
Episeopre his inseriores esse nemo non videt: quia unam civitatem, vel , ni
hodie loquimur , dioecesim regunt lege dioecesana, ut loquitur eo. 9. Me titia qua non eximuntur Clerici a Papa ordinati, cap. hoc tit. eademque lege possunt Episcopi Abbates ad synodum vocare, d. cap. 9. & eorumdem electiones consim mare : Episcopis vero mortuis, aut captis ab hostibus, pertinet hoe jus ad Capitula Ecclesiarum cathedralium, cap. I 4.hoerii. cap. 3. cis stippi. Praelat. negligentia, iuvi.
Sed & ipsi Abbates, Abbatissae, Priores in monasteriis, in Monachm, C ncmicos regulares , subditos Clineos , ut & Presbyteri Cardinales in Presbyteros constitutos in minoribus titulis, majoritatem, jurisdictionem & conectionem
Sunt & aliae personae quae post Episcopum maioritatem habent, ut Archidi coni, qui ex veteri ordine Romano sunt Vicarii Episcoporum, tam in urbe , quam extra urbem. Archidiaconus igitur Vicarius generalis, & ratione huius potestatis maior in Archipresbytero, eap.7. 3.Archipresisteri, supra, de incio A ch/diaconi, quamvis Archipresbyter in ordine & gradu major siti olim enim qui Presbyter erat, Archidiaconus esse non potuit, ut docet est . 23. lib. . Sidonii Apollinaris. Sed aliquando Archidiaconus non universae di ess, sed certae par iis vel regionis administrationem habet: divisa, puta, dioecesi in plures Archidiaconatus, ut Comitatu in plures vicarias, cap. pen. hoe tit. cap. Ex parte, deincio oe potest. Iudicis deletati, cap. Ad hoc, eo. Ad aures, infra, de exces-sb. Praelatorum , quod hodie in multis Ecclesiis Galliae retinemus . Aliquando Hrchidiaconus nullam administrationem , vel iurisdictionena habet , east. Dudum a. supra, de electione. Et abiit in desuetudinem potestas illa summa, quam post Episcopum Archidiacono tribuit cap. i. d. osscio Archialatoni, & solent ii die Episcopi constituere Viearios, de quibus in tit. De ossicio Vicarii. Sed quaeritur, an propter potestatem ; vel iurisdictionem episcopalem Uic rio mandatam ab Episcopo, is, uumimn maior caeteris omnibu, dignitatibus contacre debeat iupra omnes, tant in Gelasa, quam extra. Quod concedendum esse Vicario respondet Panorinumnis, in Consilio 2 s. quia cum vices Episcopi gerat , major est mnes is ; in quia in iurisdictione istatur Episcopo,
can. In nova io. 7. .ior idovicus Romanus priam, singulari 362. &linus ad hane in hanc rem utuntur ean. Praecipimus , 9'. di
sinu. Sed ii, te lite illis ; quia non potest Episcoput viceς suaet des
gans , detrahere antiquis, & perpetuis dignitatibu , &
constitutis, cav. i8. Concilii Nicaeni I. can. 7. VI. D nodi qua simplus est d. ean. Praee pimtis , qua male utuntur Roma-ῖὸ Vult enim eum qui vices gerit Episcopi omnibuς p ferri, dum munere suo Sc oificio ; ut si missus sit in aliam sorte civi latcm , vel illurn locum super aliquo capitulo , id est , super aliquo negotio . Sed tu 'a Ecclesa cathedrali , vel in Capitulo , vel extra Ecclesam , non videtur erendus dignitatibus antiquis; quia tunc non locum eius implet qui deleg Vit; quod Baliamouem in d. can. 7. respondere reperio, in jure orientali lib. I.
Rasponsorem, responso r. interrogal. 62. Nec me movent argumenta Panormitani: QuIa malostes, inquit, m Ulce
feror Episeopi. res ab eo hoc verum esse, eum ipso fungitur munere vel ossicio,c in ipso actu, ut iam docui. Secundum quoque argumentum levissimum est, quia est socius & particeps Episcopi: nam eidem forma ui L. Omnis, C.Thestic De
240쪽
IM T 1 T. xxxIII. LIE. I. su M M. Ae.ἰis administrantibus , vel inritim publieum serenti's trista sint, mi m dicitur portio cuiusque Iudicis , ut serius pars domini ab Aristotele ; &passim Assivibres, Comites Sc participes consiliorum ; dc a M. Tullio, Comi
tes sodendi ,.in ipsis scilicet. Tribunali, dc tamen e stat, Assessores nullam ha- ille dignitatem , nec praeserendos esse honoratis provinciae; Nn enim , tantum inbuit Cassiodorus praesidi vel Rectori Provinciae, ut in subscriptionib' praeforatur honoratu, ut in formula Rectoris provinciae: Tuum rum , inquit, insufferiptisnibus honoriuis prout latibus iusserun/ ameferri. Ubi obier a quod ait tuum nomm , custodite; nou igitur nomen Assei stans, non nomen eius cui ma data est iurisse ita. Et valde notandun keii quod ad t8. Baliamin no tat, eos qui gerunt omia deleuata ab Episcopis, ratione ossicii etiam in mianoribus ordinibus et vili tutos, aliquando sedere ante eos .qui sunt in maioribus, ex prava conluetudine quadam, sine ulla ratione. Maneat igitur debituet honogantiqui et M perpetuis disitatibus, in quarum sellaenibus, processionibus, & eae tem privilegiis, variae fiant cini udines Ecclesiatan, cap . Gm Mim, infra ,
Clerici vero ex praerogativa gradus, & ordinis, maioritatem habent', eam Staitiimus, hoc tu. sed generaliter in iis, quorum par &:aRualis est dignitas, valet vetus regula , ut qui modi est tempore, prior sit iure, cap. I. Dc ιιν.
dro III. celebrato, generale mandatum omnibuῖ Episcopis , quo rum scilicet ossiciis de Maecipuis muneribus in superiori ς tuuiu tra 'avit, de pace inter Christi uis concilianda , & ecclesiasticis iudiciis instituendis; his saltem temporibus , quae christiana pietas in summo cultu & honore habet: ut eum relisioni.& sanctitati danda est opera, Tum genus h vanum positis sibi e Uulat armis , Inque vicero gens omnis ames , pax mi a per orbem F isa b vitrei compes t limina I i. . - Verbimile enim, quod divus Chosollamus in homilia 2'....ti ira si hare- ad populum Antioche m s uti tuimicitia oe nutam, ibi neque ieismum nequa
sed ut vim & pondus huius ecclesiasticae constitutionis intellipam primo . domus de treugae 3c pacis nomine. Secundo de origine, causique primis h
ugae, vel treuvae, barbarum nomen, ex Longobardorum legibus sumptum esse, ad avit vir eruditus Antoniuet Augu linus in Nesis L COEM. ad hunc τι- rutum. Sed vereor ne nimis a stis finibu hane vocem circumicribat , quam P m observare licet apud auctores Germanicos, Francicos, tillenNai S, B . . Tom.I. Ee - Καμ