장음표시 사용
151쪽
natione ; adeoque, licet episcopus et rex iisdem incolis praecipere possint, quum tamen secundum distinctionem, a Christo positam, Caesari reddendum sit quod est Caesaris et Deo quolost Dei, hinc fit ut status non sit iu statu : similiter provincidis alicujus gubernator et Rex eisdem subditis imperare possunt secundum leges, sed quoniam inter Regem et provinciae gubernatorem intercedit subordi halio, flatus non est in statu ; contra status in statu soret, si duo principes par imperium in eosdem subditos deque iisdem rebus sortirentur. Iam confidenter quaerimus ubi demum sit status ille in statu, quum regulares ab spiscoporum jurisdictione in quibusdam rebus sunt exempti. Nonne potius ordinis illa perturbatio obtineret, quum regulares
exempti non essent 7 Unde enim innumerae scaturiverunt illae litos inter episcopos et regulares non exemptos Sane multo certius determinatae sunt res, in quibus episcoporum poteStas superior est auctoritate praelatorum exemptorum, quam casus iuquibus ordinarii jurisdictioni cedere debet auctoritas superiori&non exempti.
6 Sed fac regulares publice peccent populoque fideli scandalo
sint, et superiores regulares aut negligentia aut ignavia subditos suos non punianti Haeccine serenda sunt episcopis ' Licetnoeis permittere ut per regulares vilescat religio et opprobrio assiciatur universus Status ecclesiasticus 3 Nequaquam : sed huio malo jam pridem remedium inventum; quo si non utantur epia
Scopi, culpam suam agnoscant necesse est. Concilium enim Tridentinum sessione 6, cap. 3, Statuit: Nemo regularis eaetra claustra degens, etiam sui ordinis privilestii praeteoetu, tutus censeatur, quominus, si deliquerit, ab ordinario loci, tamquam super hoc a sede apostolica delegato, secundum canonicas sanctiones visitari, puniri et corrigi valeat; et sessione 25, cap. 4 ιdo Regularibus : Regularis non subditus episcopo, qui intra claustra monasterii degit et mira ea ita notoris deliquerit ut populo scandala sit, episcopo instante, a suo Superiore intrat pus, ab episcopo praesistendum, Severe puniatur; ac de punitione episcopum certiorem faciat, Sin minus a suo superioreos io privetur et delinquens ab episcopo puniri fossit. Quidni hac sua potestate utuntur episcopi Non enim frustra eis con-
152쪽
cessa est. Hanc ut exserant rogant boni regulares Omnes et e
spectat universa ecclesia. Quidni ea usi superioribus temporibus, saeculo maxime XVIII 8 Quodsi horrent huic rerum generi se implicari, licet inde appareat quam importune exemptiones
abolerentur ut non solum illis in casibus, sed in omnibus omnino eis subditi sint regulares), rem ad sedem apostolicam deserant, aut Statim, si morae locus non sit, aut in relatione triennali sive quinquennali de statu sum dioecesis : remedium lacile asserent Sacrae congregationes Romanae aut per superiores ordinis
Verum hac occasione referri l merentur quae in Vita cardinalis Leandri Colloredi leguntur. Quum scilicet aliquando cardi
uis quidam eae sacra constrestes ne episcoporum et restularium, apud eum conquereretur de frequentibus delicti regularium, bonum et malum consideranda esse suis sit. n Si Eminentia Tua, inquit, interesset conorestationi de propaganda Adae, ObStupesceret audiendo crebro narratu de stravibus incommodis, duris ictoribus et cruciatibus quae inter se pastandam Sanctam idem in regionibus insidelibus et ad eamdem conservandam in paucis illic halbitantibus catholicis continuo tolerant. Intre restulares ylarumque Deus sanctos suos eligit, ut testis est sacra ria tuum conorestatio, atque esto cui in hac congressatione sententia mihi dicenda est asseverare non dubito celebriores et numerosiores causas beati attonis et canonizationis prosicisci ab ordinibus relistiosis. o Inde oriebatur maona Mus de religiosis eorumque Ordinibuta emistimatio, licet prima Observantia non amplius vigeret: ita ut sine molestia audire non posset dicteria quorumdam, solitus dicere restulares homorandos esse, stuOniam, etiamsi eis desint nova merita et laudes, in eis squemai modum in oentibus illustribuo observanda sunt merita et laustra maiorum, cui ecclesia tantum debet. Digna utique tanto ingenio gententia. . Sed Gemptiones aciversantur iuri communi. Verum. Si recte
intelligatur quid sit jus commune, nonilprobanda videtur haec
153쪽
assertio. Ius commune, ait Durandi de Maillan l. est ius quod restit totam ecclesiam Occidentalem; alii communissime inteli gunt Compus Juris, cui Sane aequiparandum est Concilium Tridentinum et alias constitutiones perpetuae pontificum; passim docet Fagnanus 2ὶ privilestium in Corpore Iuris clausum ius
commune facere inter nomis tos, ut notat Glossa 4 cap. Constitutionem, de regia. eodem lib. et in Clement. Dudum, g Vertim, in ver. De iure, de sepult. et apyrtius Dan. A r. post Hostiensem in cap. parte, it primo, num. 3, Super ver. Caeteris. de Decim. Exemptiones autem et exemptorum jura agnoscuntur et explicantur in Corpore Iuris et in sequentibus conciliorum et pontificum perpetuis constitutionibus; pertinentque proin ad jus commune. Recogita insuper, lector, quae alibi 3ὶ diximus de vetusti inima disciplina, qua licebat monasteria subjicere non tantum pontifici Romano, sed quibuslibet episcopis. Hi quidem hoc jus amiserunt, ast integra remansit illius praerogativa; quas non magis adversatur juri communi, quam reliquus ejus auctoritatis usus. Quocirca recte ait Benedictus XIV 4ὶ: Nequa est oti
quippiam de hisces conqueratur eaeemptionibus, aliisque a hue amplioribus, quibus subinde ressularium ordines fuere ab apositolica sede mornatir siquidem etiam patriarchae Orientales pleno jure dominabantur in omnia sui marchalus monasistria,
8. Objiciunt quoque regularium hostes Gemptiones rasshierarchiae ecclesiasticae inimicas, et per eas ius alteri auferri, scilicet auctoritatem suam ordinariis. Ad haec cum Zacearia 5ὶ respondeo: Etsi episcopi pontificis vicarii non sint, Mi praefecti iambium ac provinciarum praesides restis vicarii habet tur, ad summum tamen pastorem spectat, quemadmodumiluorum ovilia aut coarctare a uia amplisscare, ita et oves eisa ignare. Quid ergo vetat quominus harum aliquot sibi sola pascendas servet y Atqui hoc demum est quod pontineae facit, dum
2ὶ Comment. in 2 pari. lib. I, decret. do Major. et obed. cap. His quae, num. 35, tom. 2, pag. 506, et comment. in 2 pari. lib. I, decret. de Θl t. cap. his, num. 15, tom. 2, pag. l06.
154쪽
- 14s restularium eo ius uni sibi subjectos esse edicit: oves illas minoribus pastoribus subtrahit, sibique supremo universarum ovium pastori restendas adsciscit. Neque vero id est episcoporum jura invadere.Nonne saepe continos ut in alicujus episcopi dioecesi ausetiam principe urbs alterius episcopi dioecesis sese exporristat pSic Faesulanus episcopus in Florentina ipsa urbe suas uias se particulam habetisic Ravennatensis archiepiscopus et Cerviensis episcopus in Ferrariensi urbe M ymys ejus msunia paro classibi subjectas numerant: sic olim episeopus Ultrajectinus ecclesiam habebat sibi subditam Brugis Flandrorum ). Num propterea Florentinus aut Ferrariensis archiepiscopus et olim episcopus Tornacensi sua laedi jura conqueretur ρ Minime vero. Id
enim ad dioeceseos desionationem, quae superioris iuris est, Omnino pertinet. Sed eo lum profero multo ad rem nostram accommodatius. Parochi intra paroeciarum suarum βnes unum aut alterum, aliquando plura, sanctimonialium coenobis habent : De tuos de episcopis queri, quod illa ab ipsorum regimine
avulsa aliis sacerdotibus in omnibus, quae M sacrammtorum administraitionem ac spiritualem gubernationem pertinent, restenda tradant. Ridebuntur sana: nequa injuria. Quum enim
episcopi sint omnium intra dioecesim ovium ordinarii pastores, ita stragis sui portionem parochis custodiendam credere pos-σunt, ut eae illa ipsa aliquot oves demant, quas vel ipsi per se, vel per alios pascant. Quidni istitur id ipsum supremo christiani ovilis pastori liceat, quin inferiores pastores illatam sibi suoque muneri injuriam doleant. Iam pridem antea similia docuerat. S. Thomas his verbis 2ὶ : Dicendum quod praejudicium dicitur
ri alicui, quando subtrahitur ei agiquid, quod in favorem ejus est induitum, vel quod aes utilitatem eisis ordinatur: sed subjectio alicuius subditi ad rectorem ecclesiae non est ordinata principaliter ad utilitatem praesidentium, sed ad utilitatem subdito rum : et ideo nudium praejudicium ' rectori, quando Subditus M a sua potastate emimitur: sicut papa erimit abbatem a po- ωState episcopi sine Gus praejudicio. Si autem ipsemet operetur
155쪽
- 150 in subditis striast pertinent ad salutem, vel aliis hoc ipsum co-- mittas, non solum non facit praejudicium, sed praestat ei main mum beneficium; quod maxime acceptatur a cunctis rectoribus, qui non quaerunt quae sua sunt, sed Jesu Christi. Haec Angelicus Doctor contra impugnantes religionem ἰ similia habet, commentans Magistrum Sententiarum l. Hactenus de iure, quod αἰ- teri aufertur, deque me tionibus hierarchim ecclesiastica inimicis.
9 Sod dabitur, ni fallor, jus episcoporum non magis a pontifice auferri vel violari per monasterii exemptionem, quam jus parochorum, quum episcopi eorum iurisdictioni subtrahunt
monialium monasteria ' ast contendent sorte adversarii episcopis lamen suam auferri auctoritatem. Ad haec respondemus distinguendum esso duplex monasteriorum exemptorum genus; alia subdita suere episcoporum jurisdictioni a landatione sua et dein liberialem adepta suerunt, alia a fundatione sua suerunt libera libertate Romana. Per priorum exemptionem ordinariis sublatam suisse in ea loca auctoritatem suam manifestum est, et libenter latemur. Sed hinc nullum eis natum est praejudicium, ut docet S. Thomas; sed mainimum eis praestitum beneficium
quod mamime acceptatur a cunctis rectoribus, qui non quaerunt stum sua sunt, sed Jesu Christi. Per posteriorum exemptionem
nulla eis ablata fuit auctoritas, siquidem nullam in ea umquam habuerunt opiscopi : quae paulo susius explicanda videntur. Episcopi scilicet non habent jurisdictionem in territorium, sed ratione territorii in Christi fideles et res sacras 2ὶ ; eisque est
jurisdictio in civitatem,.quae coalescit ex omnibus civibus alicujus dioecesis et quae nomen suum mutuatur a situ ecclesiae cathedralis. Porro monasteria, libera a sua landatione, antea vel agri erant vel domus privatae, in quas riuum res sacrae non essent)nullam opiscopi habebant iurisdictionem ; quum vero res sacrae lactae sunt, continuo transierunt sub unam jurisdictionem Romani pontificis; unde haec monasteria valde improprie nimi dicuntur ab auctoritate episcoporum. Sed audio : haec
156쪽
- 151 qui deui. quum manifestissima sint, non negabuntur; sed opponetur, hinc tamen minui territorium, ratione cujus episcopus
jurisdictionem suam exercet, aliosque Christi fideles in locis, ubi habitant regulares exempli, domos sibi aedificare posse, in quarum incolas auctoritatem haberet episcopus. Non hodie natae Sunt hujuscemodi querelae, sed similes jam consutandas habuit S. Bonaventura ): quocum respondemus id nihil ad rem sacere: quum liberum foret unicuiquq, si abesset monasterium exemptum, ibi theatrum construere et domos Iudaeis locare aut vendere; in quos nulla etiam esset episcopis jurisdictio. Adeoquo omnium maxime objurgandi larent reges et principes, qui tot agros domibuq aedificandis aptos occuparunt, quum canales so-diendos et vias, tum ferreas tum lapideas, sternendas decreverunt. Similia dixerim de imminutione fidelium, qui secus episcoporum jurisdictioni subessent. Quis enim non rideat illum qui dixerit praejudicium illatum esse auctoritati episcopali, quod aliqua hominum caterva transivit in Americam vel in vicinam dioecesim 2 Si de servis ageretur, qui res domini sunt, id quidem intelligeretur : sed nulla lex neque divina neque humana glebae territorii dioecesani revinxit Christi fideles. Sed salis de nugatoria illa auctoritatis imminutione.
ili Liboli. apologet. in eos qui ordini tom. 5 Opp. pag. Tl0, Venet. 1754.
FF. Minor. adversantur, quaeSt. I 0,
157쪽
Ba dogitato Fodam ordinum r6ligiosorum regitans.
I. Nova quaedam ordinum religiosorum asconomia, a paucis aliquot cogitata. 2. Imaginaria eat et nequaquam possibilia, aut umquam tentata. 3. Bravi dissolvorantur monasteria, at spiscopi ala praeessent. 4. Nmus iis permittonda res temporiais regullustium.
5. Si quid mulodum, nonno possent postliminii Jura restitui reguli buω redivivia pristina sua templa p
Licet hujusmodi nugae a regularium adversariis adduci soleanι ut exemptiones tollendas esse persuadeant, his tamen minimo decipi arbitrarer paucos aliquot episcopos, de quorum sententia dicendum jam est,si non prae m ferrent speciem quamdam pietatis duos episcopos Belgas non esse sex eis enim nullus talia umquam cogitavitὶ denuo hoc loco monendum Videtur, ne quis, quoniam hic liber a Belga conscriptus est, hanc eis calumniam impingat. Sed quicumque illi sint, seu quaecumque illorum sit patria, quum scilicet testes sint bonorum quae ab ordinibus religiosis proficiscuntur, eos deletos nequaquam volunt; contra aestimant utilitatem illorum soro majorem si sibi omnino subsint. Cogitatione res ita disponunt ut ipsimet non solum ordinariam jurisdictionem exerceant. sed superiores regulares sint, multo majori auctoritate utentes quam nunc habent abbates, provinciales, guardiani, rectores aliique praepositi coenobiorum. Ipsis fiet volum obedientiae; ipsi designabunt superiores aliosque ossiciales: ipsi singulis inferioribus sua assignabunt munera, alios ad schoIas, alios ad pulpitum, alios ad paenitentiae tribunal, alios denique ad ossicia domestica destinantes. Ita demum fiet, ut quamquam parum aut nihil de suo ad domorum landationem contulerunt, sed religiosi eas landarunt partim de suo patrimonio. partim de fidelium eleemosynis, et ut nunc sero semper
158쪽
fiij contracto aere alieno, omnium monasteriorum domini essiciantur. Si labore suo et parsimonia rem illi auxerint aut deinceps augebunt quid obstabit quominus episcopus augmentum, imo ipsam dotem, inde in extruendas ecclesias, aut landandas missiones et scholas, insumat Τ2 Verum ante nuperrima haec tempora hujusmodi reformationemini in mentem venit, quippe quae pugnet cum antiquissimis ecclesiasticis legibus. Betulimus supra canonem ex S. Gregorii Magni desumptum literis et Corpori duris insertum, quo definitur quae possint et quae non possint episcopi in monasteriis non
exemplis; atqui ibidem 'ὶ haec leguntur : Quodsi aliquid in m.
nachos canonibus interdictum praesumpserint sepiscopi in aut usurpare quidpiam de monasterii rebus tentaverint, non deerit ab illis sententia eoecommunicationis. Sequitur deinde : Abbas in monasterio non per episcypum aut per aliquem emtraneo-rtim ordinetur; quae capitibus sequentibus apertius explicantur. Capite autem V veniunt sequentia. Interdicimus istitur in nomine Domini Jesu Christi, et auctoritate beati Petri prin- ipis apostolorum prohibemus icujus vice huic ecclesiae Romanae
praesidemusὶ ut nullus episcoporum aut saecularium ultra Dra sumat de reditibus, vel rebus, vel chartis monasteriorum, vel de celitidis, vel de villulis, quae ad ea pertinent, quocumque modo, vel qualibet occasione minuere, vel dolos, vel immissiones aut
violentias aliquas facere. Quamquam vero haec ita sint, quum per sanctae sedis benignitatem jam a saeculo unicuique sere liceat novas inchoare congregationes, in quibus plerumque a jure communi receditur, quare nemo ex iis qui similia cogitant hactenus tentavit nova instituere Menobia secundum principia adeo nova Operae pretium utique esset ut expensis suis experimentum sacerent. Quod ubi secerint, si appareat novas illas domos florere personarum numero, disciplinae observantia, superiorum reverentia, fraterna caritate et fructibus bonorum operum, tum demum haec exempla imitari studebunt veterum institutorum sodales; non enim prius lacile adducentur ut primitentent hanc viam. st in causa XVIII, q. 2, eap. l, με
159쪽
3. Sed ad singula veniamus. Imprimis si necesso suit ordines et congregationes religiosas a jurisdictione episcoporum eximere, quoniam praepositorum generalium aut capitulorum generalium auctoritas cum innumerorum episcoporum interventu, utut ar tis finibus concluso, consistere nequit, quanto minus admittendum est ab ipsis episcopis gubernari coenobia' Si historia monastica magistra Sit monasticae vitae, profecto las est asserere nihil excogitari posse perniciosius, ut supra satis ostensum suit. Profecto hodiedum inter episcopos vix ullus est qui egregiis non fulgeat virtutibus : verumtamen si internam caenobiorum gubernati nem aliquando sibi vindicarint, quominus in pluribus coenobiis, diversi forsan instituti, munere suo rite langantur, non pauca obstare latebuntur. Quum enim obedientiae plerique j gum non tulerint, vitaeque religiosae dissicultates non nisi a longe perspexerint, regularum constitutionumque, quarum intelligentiam usu nacti non sunt, observationem non nisi dissici Ieurgebunt, Vitato utroque nimiae benignitatis et nimiae severitatis excessu. Haec omnia perpendentes episcopi, bonis superioribus a Se constitutis amplam sponte potestatem concedent. Sed qu modo hos discernent superiores qui subditis suis omnigenarum virtutum exemplo et documento sint. eorum sibi fiduciam concilient , vel etiam animorum persectionem , meditandi studium, conjunctionem cum Deo procurent. Et cum tanta sit in superiorum delectu dissiculias, nonne saepius adducentur ut
ei S, absoluto pro regularum praescriptis regiminis tempore, alios sussicere praetermittant. Et si ambitiosos praeter opinionem aliis praefecerint, annon hi monasterii res ita disponent, ut episcopi eos a regimine non nisi dissicui me amovere possint 8 Multae eaeque largae utiqne pollicitationes fient : regulas ordinum, statutaeonciliorum et praecepta Romanorum pontificum summo sore in honore : nihil ab his recessum iri; futurum ut omnia disponantur ad utilitatem spiritualem religiosorum, ad aedificationem publicam et ad majorem Dei gloriam. Verum timendum est ne ipsi Sanctissimi et prudentissimi episcopi, negotiis obruti, promissis Stare non Valeant. Exemplo sint bene multa monialium monasteria omni ex parte eorum subjecta imperio, ubi hactenus ex illis praeceptis non pauca omissa suerunt. In nonnullis quidem locis
160쪽
in desuetudinem abierunt leges de mutandis consessariis; visitationes juxta praescriptam sormam institulas suerunt sero numquam ; neglectae adhortationes de vita religiosa ad moniales, quae multis locis nullum verbum audiunt de suis ossiciis
extra exercitia spiritualia annua sere nonnisi a regularibus tradita : et quum multae moniales clausuram regularem non Servent neque SerVare possint, aliquando non satis cautum est ut aliis , industriis et diligenti cura earum virtus et fama defendantur. Nemo ignorat haec omnia in tanta qua nunc multae laborant dioeceSes sacerdotum penuria vix posse ad amussim servari. Sed nonne tunc satius est novum onus non addere iis quibus graVantur nunc episcopi. Certe rari sunt cardinales Saldanius, Malvetius et Lomenius; quorum primus superiori saeculo omnem auctoritatem nactus in patres societatis Iesu Lusitanos, secundus in Bononienses, tertius in regulares Omnes Gallos, innocentissimos viros iniquissime condemnarunt, aut vi et minis ad apostasiam adegerunt religiosos,
perenni sua in lamia jurisdictione pontificia abusi ad perdendas
a Christo redemptas animas. Sed si uno tempore inter S. R. E. cardinales reperti sunt terni tanti praevaricatores, quis c0Πten' derit nullos umquam repertum iri inter opiscopos 3 Sed aliud exemplum occurrit, saeculo XI et XII pleraque capitula cathedralia lacta sunt regularia: ita ut canonici vitam religiosam S cundum regulam S. Augustini profiterentur, communi uterentur menSa, communi dormitorio, rebus omnibus communibus, episcopi Vero eorum essent capita. Sed centum aut ducenti non es-nuXerant anni, quum sere nuspiam amplius quidpiam de his Servaretur; et certo saeculo XVI sero nulla jam erant capitula cathedralia canonicorum regularium. Quam perverSionem nemo facile negabit absque episcoporum culpa contigisse. Haec ut a mon38teriis averteretur jam pridem scripsit Arnullas episcopuS Lexoviensis in sermone ante epistolam ejus XVI, regularis con ventus accipiat patrem reginari institutione formatum, ns Sta tuae aurem caput aeneum dicatur: et quidem, quum fieri coeptum est ut episcopi non ex corpore capituli regularis eligerentur, disciplina, regula et vita communis curatae non Sunt, Sed
brevi dilapsae. Quare quum sata capitulorum cathedralium regu'