장음표시 사용
141쪽
pellationes expedite numquam admisit. Quid, quod Societati Iesu concessit ut nemini liceret extra ordinem appellare 3 Quod privit gium impetravit ipse S. Ignalius a Paulo papa IV, qui, quum p itores partes in instituenda Theatinorum religione habuisset, e
perientia noverat quaenam ad disciplinam conservandam nece .saria sint. A correctione reginae societatis hujusmodi, inquit ηὶ, secundum ordinationes factae me vigor disciplinae melius conservetur' appellari aut talis appellatio per ullum judicem admitti. . . non possit. Sed jam pridem ante aut etiam post idem aut simile privilegium concesserunt alii Romani pontifices canonicis. S. Salvatoris, Benedictinis S. Iustinae, 0livetanis, Camaldulens bus, FF. Praedicatoribus, Cisterciensibus Lusitanis aliisque sivo
directe sive per communicationem, adeo ut quasi communis r gularium lex sit nemini licere ab institutis, ordinationstas, correctionibus et mandatis constressationum generalium aut aliorum superiorum ad guqmcumque, etiam ad summum ponti emet sedem apostolicam, nisi de speciali summi pontinois tirentia appellare; appellationesque desuper pro tempore interpositas et inde secuta irrita haberi; et judices districte prohibitos appestationes hujusmodi recipere aut illas cognoscere sub poena earuommunicationis M.Quodsi repagula et impedimenta appellationibus ad sedem apostolicam opponenda Visa sunt ut vigor disciplinast melius conservetur, quanto magis reprimendae sunt appellationes
ad curias episcopales ΤΕt quum ii etiam, quibus instituta Societatis Iesu non omnino placent, non possint non lateri ejus gubernii rationem ita essa temperatam ut abusus facile exstirpentur, delicta non impunita sint et disciplinae nervus integer maneat, liceat singulare praeceptum ex ejus legibus producere. Scilicet in virtute sanctae obedientiae vetuit Mutius Vitelleschi, praeclarus praepositus generalis. quod praeceptum, prius ad aliquot provincias missum, dein congregationes Vili, lX et X ad omnes extenderunt et accuratiuginterpretatae sunt ne quis procuraret eoeternorum intercessi nes, quae superiores impediant aut saltem discitem eorum re dans gubernationem, quo minus pro suo iudicio et voluntatst
142쪽
Duma Societatis institutum de rebus et personis sibi subjectis disponunt l . Quas intercessiones pestem pro tota Societate appellavit congregatio X; cujus vestigiis insistens congregatio XVlhoc gravissimum decretum tulit 2) : in omnes nostri a pro u-randis eaeternorum patrociniis Quae religiosae disciplinae et obedientiae pestis est) magis osterreantur, statuit congregatio ut peccatum, quo violaretur praeceptum de non procurandis migr-norum intercessionibus nostris impositum, in posterum superiori reservetur atque ita inter casus reservatos recenseri jussit. Apatreoliva 3 ea pruntur tamen intercessiones eorum, qui ratione universalis regiminis in ecclesia etiam in Societatem Iesu habent
auctoritatem; quamquam ratio habenda est prmulae instituti a Iulio papa ill approbatae, qua votum de obeundis qualibuscum- quo missionibus pontificiis explicatur: ubi et haec leguntur : Ne
qua autem possit esse inter nos missionum aut provinciarum
huiusmodi ambitio vel detrectatio, intellistant sinouli sibi per se eel alium de hujusmodi missionibus quidquam cum Romano
pontime non esse curandum; sed omnem hanc curam Deo, et
ipsi pontifici tamquam ejus vicario, et Societatis praeposito dimittendam cui quidem praeposito, sicut ea feris, nihil de sui ipsius missione in alterutram partem, nisi de Societatis consilio, oram dicto ponti flos curandum erit. Fac itaquo nullas amplius esse exemptiones; patere palatia episcopalia querelis, appellationibus, ambitioni inseriorum ; episcoporum aut vicariorum implorari auxilia, relisti an disciplinae et obedientiae pestem, intercessiones nempe externorum quae superiores impediant aut saltem dissicilem eorum reddant gubernationem, in monasteria omnia introduxeris. Certo haec non est laudabilis reformatio, disciplinae monasticae restitutio, auctoritatis superiorum confirmatio, his temporibus, quum nulla sere amplius externa coactio adhiberi potest, magis quam umquam neceMaria. 8 Quum itaque regularium exemptio nequaquam aboleri possit, quin universa ordinum aut congregationum constructio labefactetur aut dissolvatur, quin superiorum enervetur auctoritas et
dyscolorum protervia foveatur, quin dissidia et mulla alia seminentur gravissima incommoda, facile patet nequaquam id uillo
143쪽
sore monasteriorum relarmationi, sed perquam noxium. Nedum superiorum potestas minuenda, impedienda aut turbanda sit. augenda potius est et roboranda. Neque proficiscuntur infirmitates, quibus sorte aliquae laborant religiosae familiae, a nimio superiorum imperio, sed potius a nimia lacilitate in cooptandis instituendisque tyronibus, vel etiam indiligentia in literariis promovendis studiis. idque satis aperto indicat sanctissimus Dominus Pius IX, quum, die Iunii anni 38 7, omnes supremos regularium ordinum moderatores quo magis subditos in vocatione, qua Vocati sunt, digne ambulare satagant, hisce adhortatur verbis i
Cum autem eae ditissenti tironum admissions, atque optima illorum institutione totius cujusque sacrae familiae status decorinque plans podeat, Vos Summopere hortamur, ut forum, qui relisiosae vestras familias nomen daturi sunt, indolem, in nium,
mores antea accurate sinploretis, ac sedulo investigetis quo com
Silio, quo Spiritu, qua ratione ari restula rem vitam ineundamissi ducantur. Ac postguram noveritis illas in religiosa vita am plectenda nihil adiud spectare nisi Dei oloriam, Ecclesias rata tauem, ac propriam et aliorum siautem, in id potissimum Omniditistentia, cura, industria incumbite, ut tirocinii tempore scio proprii ordinis legibus pie sancteque is optimis massistris edu csntur, et ad Omnem virtutem, atquε ad initum regularis viraei tituitum quam optima informentur. Et simoniam praeci ra aitque illustris ressularium ordinum laus semper fuit litterarum Studia emolere, fomems, ac tot gruiditis, doctis laboriosisquaveribus humrimarum divinarumque rerum scientiam illustrare, iccirco vos summopere emitamus, monemus, ut fumis vestri or dinis lasses cura, sollertia rectam studiorum rationem promo vere, et Omnia conari velitis, ut religiosi vestri alumni in limmaniores litteras, ac severiores disciplinas praese tim Sacras
addiscendas constanter incumbant, quo ipsi optimis sanisque doctrinis apprime eaeculti, et proprii muneris partes, et sacra ministeria religiose sapienterque obire ualeant. Ab hac utique reformationis norma plus sperandum est quam ab exemptionis abolitione.
s. Quum autem a recte institutis gubernatisquo ordinibus religiosis innumera proficiscantur bona, quum inde populus ad
144쪽
cipit aedificationem spiritualem maximam, quum diligentes indefessique inde prodeant in vineam Domini operarii, nemo non videt titilitatem Christi fidelium ex exemptione regularium etiam consequi; cui rei enarrandas, de qua legi potest Fellerus 3ὶ, diutius insistendum non videtur. 40. Ad comprobandam demum exemptionum utilitatem invo- eat Gregorius XVI Maereticorum et incredulorum in eoemptiones odium. De odio isto iam satis superque diximus, quum ostendiamus adversarios sanctas sedis id semper molitos suisse, ut exemptiones tollerentur. Quanti vero ponderis sit argumentum istud hi noverunt, quibus compertum est quam prudentes sint
filii tenebrarum in sua generatione, adeoque prudentiores filiis
145쪽
Ba orieolionibas aliquot steri solius adversas exemptionem si privilegia regularium.
I. Multae objectionsa volares ita protritae sunt ut ne memorari quidam mer
2. Inopis objicitur privilegia hae aetate odiosa omε. 3. Opero majorem auctoritatam habant viscopi in regularea exemptos quam in assculares beneficiarios. 3. Omne sacrum miniatorium regularium, qui multo pauciora dura habent quam clarua saecularia, pendat soro ab opiseoporum arbitrio. 5. Absurda dicuntur rogessu sa Mas statum in statu. 6. Moessa ost ut spiscopi Mandala sesqui religiosi denti a popula avertero possint. Sed jam pridem sis haec potastas facta est. T. Exomptionsa ps oram dicuntur advorsari duri communi. 8. Non rectius Meuntur inimicae ordini hierarchim. s. Jua episcoporum nullum violatur.
Supersedemus confutandis objectionibus, quas saepius adueram exemptionem et privilegia regularium motae fuerunt, quaeque jam pridem plane contritas jacent. Suffecerit indicasse Iambum, Abbatem Cisterciensem ), scriptorem anonymum Memorialis
dilium l8ὶ et caeteros, qui nihil de eis integrum reliquerunt: quos scriptores ideo consulendos indicamus, ut, sicut liberet
146쪽
Thomassini, Munoyi vel Espenti renovare dissicultates, prius
attente consideret responsa ne quod actum est agere cogamur.
Verum si inutile arbitremur haec prisca et dudum sepulta
adversariorum argumenta exhumare, ex altera parte necessarium omnino videtur praecipuas novas, quae interdum audiuntur, dissicultates ad examen reVocare,2 Objicitur itaque primo misitestis hac aetais odiosa esss. Quantum haec assertio ad rem politicam pertinet, neque assirmare eam neque negare nobis lubet. Sed id solum animadvertimus, nempe vorabulum privilegium esse maxime ambiguum,
ut notat de Marca l. Eo enim nuncupatur primatus Romanorum pontificum, jura patriarchalia, metropolitana, adeoque, quas Vocant, libertates ecclesias Gallicanae 2); tribuitur etiam istud nomen aliquibus beneficiis et favoribus, quae summi principes privalis hominibus concedunt; eo designantur honores et munera, quae certum hominum genus supra alios extollunt; demum privilestia, inquit S. Isidorus Hispalensis 3ὶ, sunt leo privatorum, quasi privatae leges; et hoc postremo sensu intelliguntur privilegia regularium, non secus ac specialia jura pupillorum, militum, aliorumque in lege civili et canonicorum. Parochorum, vicariorum aliorum que in lege ecclesiastica. Quid autem odii insit aut inesse possit huic privilegiorum generi
prorsus non videmus. Nequaquam enim regulares attolluntur per Sua privilegia supra clerum saecularem; sed privatae leges, quas in eorum gratiam tulit pontifex aut Ecclesia, eae sunt ut eorum jura et praerogativae multo minora sint quam cleri gaecularis. Permittente aut approbante episcopo, concionari et consessiones exeipere possunt regulares; missae sacrificium offerunt et communionem distribuunt fidelibus; sed haec omnia quoque laciunt clerici saeculares et multo plura, quae regularibus absque speciali episcopi aut parochi licentia interdicta sunt: quae inter veniunt baptismi collatio . extrema unctio, viaticum, benedictio nuptiarum, adeoque quum in nullis sere ecclesiis amplius sepelire non liceatὶ lanerum celebratio. Praeterea, ubi clerici saeculares et
147쪽
regulares in unum convenire debent ex lege ecclesiastica, honoratior locus competit saecuralibus; hi insuper populum sibi in spiritualibus subditum habent, nequaquam Vero regulares; quotannis pensionem accipiunt saeculares a multis guberniis, ne ob lum quidem regulares; verbo in paucis pares sunt regulares saecularibus, in plerisque multo inlariores, Et tamen odiosa dicerentur regularium privilegia i quae nomen quidem rei, quam nonnulli aversantur, relinent; nequaquam vero sunt haec ipsa
3. Caelerum errat prosecto multumque, qui arbitretur regulares exemptos proxime et omni modo uni sedi apostolicae subjectos esse. Insignem in eos habent auctoritatem episcopi, qua ordinarii et qua delegati summi pontificis : quam siquis recogitare velit et cum jurisdictione, quam episcopi in canonicos, parochos aliosque clericos exercent, comparare, nullus dubito quin lassurus sit latius eorum patere auctoritatem in regulares exemptos quam in beneficiarios dioecesanos. Utique non possunt eadem, sed possunt alia et plura. multoque majori libertate. Vorum inde quorumdam oriuntur querelae, quod jura sua in regulares exemptos considerare aut usurpare praetermittunt. Et quidem Erasmus a Chohier in tractatu de jurisdictione ordinarii in sexemptos et Lucius Ferraris in Bibliotheca canonica, v' Regula. res, plus centum enumerat casus, in quibus regulares episcopis
subditi sunt; eos ad pauciores radegit Fagnanus, ὶ ipse tamen
ultra quadraginta reserens; similiter Cherubinus Mayr longum ex eis texuit elenchum. Appendicis loco attexemus ad finem catalogum Ferrarii. Merito itaque admonuit Zaccaria 2ὶ Febronium, ne amplius sibi illud excidere pateretur : monachos ab omni episcoporum jurisdictione Memptos esse. Talia quidem, quae nunc etiam ex imprudentibus interdum labiis excidunt, valere possunt ad invidiam constandam regularibus apud episcopos, sed a veritate
lli In pari. 2 Decretalium do ossi cap. 4, num. 2, ap. Migne, Cum Ord. mp. Grape. theolog. complet. tom. 27, col. II 65. 21 Anti sebronius vindicatus, dias. I 0,
148쪽
- iis prorsus abludunt. Multo aptius Franciscus Fontanus concionator regius in Responsione ad quaesita cujusdam primarii praelati circa histrarchiam ecclesiasticam, utrum episcopi aliique praelati recte et utiliter regulares in subsidium animarum advocent aimittantque, reverendissimos dominos episcopos alloquitur :Quid, inquit lὶ, magnitudini regularium inest quod vel animum vel octilos vestros possit omendere, qui, etsi centies essent jores quam de facto essent, tam n eos, quoties vobis lubitum est, G pedes vesteos abjectos videbitis' Conesonandum est y ad pedes vestros prostratos habetis. Sacri ordines suscipiendi' enad vestros pedes supplices cernitis. Petenda est potestas conses.siones audiendi intra vestram dioecesim y iterum jacent ad ne-stros pedes. Necessaria est aliqua miramidinaria et seculiaris facultas ad absolvendum a casibus vobis reservatis y iterum ad vestros se projiciunt pedes. tis ad vestras reverendissimas dominationes accedendum vel ab iisdem recedendum est y continuo ad vestros se pedes prosternunt. Quae quum ita se habeant, timerine potest ne ii, qui fere continuo cum omni humilitate ante oculos et sedes vobis adsunt, vobiscum de munitudine velint competere et concertare, vel certe animo desionatum habeant vestram eminentiam deprimere, quum, inclinato ad vestros pedes capite, in singulta momenta vestrum nutum empectent δ Et
quidem jam pridem animadversum suit regularium privilegia ita suisso a Concilio Tridentino secutisque Pontificibus temperata, ut ad id unum valeant ne malevoli episcopi ordines do- struant eorumve finem faciant irritum, et ut, deficientibus episcopis, pontificia auctoritas et catholica fides cum minori sormidine ab illis propugnetur; quum vero episcopi sedulo suas peragunt partes, immunitates et favores pontificis nullius usus esse. Quocirca cardinalis Bathianus, Hungariae primas, qui cum Cardinati Franckenbergio, archiepiscopo Mechliniensi, omnium acerrime novitatibus Projectistarum, quos vocabant, reStitit, exponens Iosepho i I rationes, ob quas integra servanda sunt regularium privilegia : Huc accedit, inquit 2J, quod concessae
149쪽
- 141 ressularibus me stioni nos omnes, qui etiam concilio Tridentino
praesentes non aderamus, consenserimus. Quomodo nunc reF
babimus citra ullam causam, quod tunc non sine stravissimarum causarum intuitu approbaveramus, non quidem nos ipsi, qui modo sumus, sed qui tunc loco nostri et quorum nunc loco sumus y Nec dignetur majestas vestra sacratissima illud oravius ferre aut interpretari, sitiuod dicam nullam oravem mihi videri subesse causam, cur relistiosi ordines ordinariis locorum quoad omnia subjecti esse debeant. Disciplina enim domestica et in
terea, RELATIVE AD QUAM UNIM FERE EXEMPTI ERANT A IURISDICTIONE
EPISCOPORUM, non. . . quomodo praejudicare possit iurisdietioni
ι Verissime haec dixit Bathianus. Universum enim ministerium sacrum regularium, quod extra disciplinam domesticam solum in quaestionem venire potest, in arbitrio episcoporum est. Ut Omittam paucas parochiales ecclesias quae adhuc penes eos sunt et in quibus idem sero possunt episcopi quod in parochiis saecularium, excluduntur regulares a collatione baptismatis, viatici, extremae unctionis et benedictione nuptiarum; neque in illis ullam partem habere possunt absque licentia parochorum aut episcoporum ; consessiones laicorum et monialium eis audire non licet absque approbatione episcoporum: in administranda euchari-Stia aliisque sacramentis subsunt episcopis; in celebrandis sestis non minus eis parere debent; concionari non possunt extra sua templa absque henedictione episcoporum; neque intra illa adve sus eorum prolithitionem; itemque in sodalitatum, confraternitatum et congregationum directione pendent sere ab Episcopo rum voluntate. Atque ab his omnibus amovere eos possunt
episcopi quasi pro libitu, dum contra nihil sere possunt adversus canonicos, parochos aliosque beneficiarios absque sorma judiciali ; qua quantum impediatur eorum potestas ipsi met omnium
Optime norunt. Re quidem vera rationabiliter auctoritate sua in regulares uti debent, et, si ea abutantur, recursus patet ad sacras congregationes Romanas ; sed hujus timore parum restringitur illorum libertas. Quum itaquo in his omnibus regulares episcopis obnoxii sint, suntne saltem reipsa integra pauca quae regularibusa adhuc
150쪽
Hsserta sunt jura Ex uno exemplo judicium seratur. Constitutione Inso utabili Gregorius XV et constitutione Superinadussit Clemens X regulares in his saltem quae ad administrationem sacramenti poenitentiae pertinent parochis aequiparari, adeoque generaliter et indefinite approbari qui generaliter idonei reperti fuerint. Omnesne, quaeso, episcopi hujus praecepti
rationem habuere ' Nonne sunt qui doctissimos et eruditissimos regulares vix ad duos aut tres annos approbent, aut si praeclare benevolentiam suam exserere velint, usque ad revocationem 7 Nonne nonnulli nefas dictuὶ conati sunt regulares infra clerum Saecularem deprimere, eorum gelum infringere eosque nonnisi Subsidiariorum loco tenere, licet tot pontifices, tot concilia, tot sancti viri omni tempore docuerint dignius rectiusque sacrum ministerium a regularibus administrari Haec certe aliquibus locis justissima regularium querela est a se pueros in catecheSI auctoritate episcoporum doctos suisse quam praeclara Sint con-8ilia evangelica, quanta felicitas in eis amplectendis consistat, quantam mercedem eis Christus addiderit; sed, ut primum ea professi sint in ordinibus a sancta sede approbatis, hostilem se operiri episcoporum clerique saecularis animum ; qui, nedum aspirent, continuo suis laboribus obsistant. Pauci utique et in dies pauciores episcopi adversus regulares malevoli sunt; Sed Sunt eruntque semper, atque horum arbitrio permissum pene est omne spirituale illorum ministerium. Nedum itaque hac parte augenda videatur episcoporum potestas, cohibenda potius et re-Mringenda est siquid mutandum sit; quamquam nesciam mutationem aliquam regularibus tu votis esse. 5 Objicitur dein reotilares pere suam Memptiomem esse statum in Statu. Equidem latemur tolerari non posse ut status sit in Statu; sed quid sit statum in statu esse, probe intelligatur oportet : impii scilicet et politici maxime his dictis adversus ecclesiam abusi sunt ut eam subderent civili ditioni. Porro status dicitur esse in statu, quum duae distinctae potestates eisdem subditis do eadem re praecipere possunt absque mutua inter se Subordi-