장음표시 사용
51쪽
Praeterea ad l. losa. dictum suit, atrophiam partis paralyti eae pessimi
ominis esse . verum omnia haee irritando partem affectam, illamque rube- faciendo, calorem augendo, essiciunt, ut distendantur 3c impediantur vasa nimis rigida vel colla pla , sicque atrophiam praecavent , vel jam natam emendant. Unde Gallenus v picatione utebatur ad instaurandas partes atrophi eas: Si quidem humectat, m calefacit, sanguinis multitudiuem attra. Mai. Eidem seopo inserviunt sustigationes, sive, ut Galerius eodem loco vocat, pulsationes,, quae erant molles percussiones partis cujul. dam corporis, cujus torositas augeri debebat. Utebantur autem ad hanerem ferulis parvis levibus, mediocriter inunctis, quibus percutiebant par. tem atrophicam , donee rubere & tumescere inciperet ; cujus rei & alia
occasione ad g. 33. a. mentionem feci. Urticis autem partem eaedere as.fectam magni usus est. & hoe solo remedio subitam & persectam sanationem paralysis sactam fuisse , legitur κ . Celsus, uti paulo ante dictum fuit, jam laudaverat hoc remedium , 3c Aretaeus I ad excitandos te. thargicos urticis erura verberanda jussit : lanugo enim illa, quae folia &caules hujus plantae obsidet, acutis spiculis constat , quae pungendo irri. tant, & sorte etiam minimam liquidi guttulam vulnusculis his instillant,
unde ardoris molesti sensus, rubedo in cute, & tubercula prurientia nascuntur . Similem usum habet alumen plumosum in ossicinis dictum, quod parti eui eumque corporis affricatum excitat molestillimum pruritum . Dantur & plures aliae plantae acres , quae in pultem contritae, & applicatae partibus paralyticis , dolorem excitant & inflammationem faciunt. Omnes sere ranunculorum species, raphani rusticani radix in sco. bem rasa, bulbi ceparum , allia, sinapi semina contusa &c., talem esse. Hum praestant. Chemici laudaverunt aeres alcatinos volatiles sales, olea acria empyreumati ea , ignis vi ex animalium plantarumve partibus expressa, uti oleum Cornu cervi, ligni gua jaci &e. haee parti assectae si a p. plieentur , dolorem molestum excitant , & inflammationem tantam quandoque , ut brevi gangraena sequi posset. Unde prudenter monuit Aνetaeus et , acria talia, cuti applicata, nequenter removenda esse , & inspicien . dum locum, an pustulae ibi nascantur, gangraenae imminentis signum in loco inflammato cui de 427. ; tuncque hae e tolli debere. Ipsa inustione curam Apoplexiae, Epilepsiae , Paralysis , tentasse Aegyptios , felici
eum successu , Alpinus aὶ assirmat: utebantur autem tur unda ex gossy-pio facta, conica , cujus basis parti assectae applicabatur, ut apice incenso ignis lente glisceret ; simili fere modo , ut alii in Asia populi maeam adhibent, ex . detritis Artemisiae soliis paratam. Dissicilis ille & taediolus
morbus meretur, ut nihil intentatum 'relinquatur, molestum quamvis sue- 'rit, unde curatio sperari posset.
52쪽
PARALYSIS. 38 s. io o. λ , Mime autem curandum, ut ad sedem causae deisi 1 tectam omnia remedia to 68. io 69. , si possibile, applicentur: pars laesa, plures simul eodem vitio laesae,
scientia musculorum , nervorum, horum unio, origo, dispersus,& cognitio functionum ab unoquoque horum pendentium , si comparantur inter se, clare docent isdem latentem mali.
Cum autem illa eausa, quae nervum transmittendis spiritibus ineptum reddit, sicque paralysin facit, vide g. ros9. , diversis in locis haerere possit, patra satis, optimum effectum exi pectari posse a remediis, si apis plieentur illi loco, quem haec causa occupat, ut integris quam maxime viribus, attenuando, movendo, stimulando, in illam apere possint. Sum. mi ergo usus est in paralysii curanda bene distinguere locum . ubi illia, paralytis eausa haeret. Verum quidem est, illam causam posse haerere
in ipso eneephalo , & ibi impedire liberum influxum spirituum in ipsam
originem nervorum, qui ad partem paralyticam tendunt; uti fit in exquiis sta amplexia, in qua omnium musculorum voluntariorum paralysiis adesti& post amplexiam saepe tales particulares paralyses supersunt, quae tota vita manent, dum in ipsa origine nervorum in ence ρhalo vitium haeret; tu neque topicis remediis, in Ulam sedem mali agentibus, locus non est;
sed illa sola conveniunt, de quibus in eum Amplexiae dictum suit. Prae,
terea quandoque particularis paralysis apoplex iam mox secuturam praeceis die. eausa pariter in encephalo haerente, Quae brevi aucta totum senso. rium opprimit. Sed in utroquo hoc casu plures aliae snimalium suncti num laesiones simul adsunt, vel paulo post sequuntur; o uae manifeste do, cent, causam omnium horum malorum in ipso cranio haerere. Ubi vero sensus omnes vigent, interni externique , & paraIysis partem quanda in corporis occupat; tune remedia topica, frictiones, Iesicatoria , unguenta,
em stra &e. . applicari debent illi loco, ubi nervi, ad partem affectam
spectantes, ex medulla spinali egrediuntur. Si e v. go si in seriores artus paralytici forem, eirca ultimas lon borum vertebras omnia haec artis nam limina fieri deberent: si artus superiores similiter affecti sint, ter ut eis ul. timis uertebris eadem applicantur. Idem jam in reliquis particularibus pa. ralysibus verum est. Fida Anato me hic facem praesuri , & exactissimae Tabulae Eumebianae demonstrant originem nervorum , illorumque decuris sum. quam pulcherrime, ita ut ex haνum tabularum conlpectu Deile deis terminari possit locus, cui debeant topica alia remedia in diversis para.dsis speciebus applieari. Galem 3 , magna adeo peritia in Anatomicis ua. Iens, pulcherrime hoc inculcat isti, dicens: Si quis . eae a tome, a qua- partem descendant singuli nervi , a medulla θ uati prodeun- . eogmrireris .
sedes quam De Itime iuveniet oec. Nam crura manus temere er stra multi metri rata die nocteqtie calefacientibμε re φῶιs Perfriciant , Emd a gigentest, De Locis Mems Lib. IV. cap. vra. Charier. Tom. Vin pag. 4ss.
53쪽
Aligentes Deum, ubi vel spinalis medulla, vel nervus aliquis ex ipsa egrediens, laeditur. Pluribus deinde exemplis practicis hujus rei veritatem confirmat. Pariter & Trallianus ceὶ pulcherrimas regulas diagnollicas dat , quibus sedes mali cognolci possit, quas hie describere operae pretium credidi tSi igitur ex superioribus partibus quaedam Vestae fuerint, nempe opulus, na fur, aut lingua, aut quaedam in facie, consat, quod ipsum cerebrum habeat morbum, illique primaris succurrendum μοῦ se ergo nulla ex praedιctis partiabus sensu aut motu aut utroque laesa fuerit, necesse es Dinalem medullam laborare, ain aliquem nervorum ex ipse prodeuntium asse Ium esse saluere. Alienis diro igitur diligeuter, quae si pars asse ita, o Mnde initium trahat, aut a qua
vertebra id aut nemo recipiat, atque suι curationem adhibero e non autem , ut
vulgo, o tomatibus tantum obstito. Itaque resolutas partes se iuremoscere
oporter, animum scientiae anatomicae adbιbendo.
Probe memini haec veterum medicorum dogmata mihi in praxi exer. cenda pulcherrime prosuisse, & laetus recordor me aliquoties brachiorum resolutionem , Colicae Pictouum succedaneam , feliciter curasse . clum fri. ctiones , Emplastra aromatica &e. , loli abdomini aciplicarem ; licet ex Anatomi ea nervorum historia fatear me non intelligere, quomodo nervi, per abdominalia viscera dispersi , molestissimo & diuturno dolore excruisciati, paralysin brachiis inὸueant eum atrophia mulculorum . Suffciebat mihi novisse in nervis abdominalibus morbum habuisse originem ; Sc in aliis morbis jam didiceram , nervos multos habere mirum imperium in alias partes corporis, quod ex cognita hactenus eorporis fahrica liquido explieari nequit: cujus rei, omni attentione medicorum dignae , Plura
adnue dabit testimonia Epilepsia, de qua jam dicendum erit. ι Iab. I. Cap. MI. pag. M.
54쪽
S. IOII. malo adversus valde morbus Epilepsia est , Γ quae adesse dicitur, quoties homo subito proster
nitur, amissis sensibus externis, internisque, cum concussu vicis lento, involuntario, musculorum omnium, vel aliquorum, recbproco , alterna cum requie , & novo paroxysmo.
- επιλaminatae , apud auctores Medieos significant illum morbum, de quo hic agitur: quae omnia derivantur ἐπιλαμώνων , a comprehendendo , quia, uti lititores non opinantem reum subito in .adunt& comprehendunt, si e & dirus ille morbus subito adoritur, & momento ante sanos homines media inter vitae munera prosternit. Vocaverunt & morbum facrum, ιερὸν νiσM , quali nomine apud Hippocratim cat o currit: vel quia a Diis immissas credebatur morbus vel quia omne maenum vocatur quando. que lacrum e . Hoc enim sensu & os lacrum M a - dixerunt Anat micit & videmus etiam Latinos auctores omne, quod praeclarum & magnum erat, sacrum vocasse : Sacram anchoram , aura sacram famem GTe. ideo etiam Celsus f maiorem morbum nominavit. Vocaverunt & morbum Heracutium, quia Hercules illo laborasse credebatur g : vel potius , uti G. uisus h innuit , ut morbi magnitudinem hoc nomine desisnarent; sorte & ob eurae difficultatem . & quod Herculeo sere robore opus sit, ut par xvlmi tem. pore miteri aegri contineantur, ne sibi νpsis mi terrime noceant, allid n lo mem. bra distorquendo&c. Uidi certe , quatuor viros robustissimos vix continere potuisse teneram virginem tempore insultus epileptici. Sacri auctores voca. verunt epilepticos Nννια ηι Q, lunaticos ἔ & illa, quae aliis in loeis Ic de eodem morbo hanentiar , confirmant hoc assertum: Miter enim ille puer, quem Adorandus Salvator liberavit, ab infantia laborabat hoc morbo c. debat in ignem & aquam, loquelam & auditum amiserat, cadens in teroram spumabat, dentibus stridebat, repente clamabat dum concideret &α quae omnia lymptomatae pilepsiam comitari, postea videbimus. Cum autem
ille morbus in primo sui initio laepe noctu in v dat, di circa magnas lunae
55쪽
mutationes frequenter repetitis saeviat insultibus, hine videntur Lunae tribuisse hunc morbum; quod & apud Aretaeum s II habetur. Comitialem morbum dictum suisse Epilepsiam, legitur : sive quod in De. quenti hominum coetu saepius observentur morbo suo infestari Epilepti.
ei; sive quod eomitia dirimerentur. si quis episepticiu eoncideret: ita enim legitur apud Serenum sm rEi subiti speetes morbi , eui Momen ab ilio est, Quod fieri uobis suffragia iussa recusant .
Saepe etenim membris atro languore eaducis
Con ilium populi Iabes horrenda diremit. Ob morbi autem atrocitatem, quidam vocaverunt morbum fomicum, quia hoe nomine intelligebatur morbus vehementior , vim graviter nocendi habens n . Uocaverunt & morbum caducum, quia concidunt aegri, dum hoe morbo corripiuntur; & hoe nomine in pluribus linguis designatur . Μorbus etiam puerilis vocatur, quia huic aetati frequentior est so . Cum autem ille morbus ingenti diversorum symptomatum numero stipetur, uti postea patebit , debent inter illa selini talia . quae semper in Loemorbo adsunt, ut ejus bona definitio dari possit, & haberi signa diagnosti ea,
quae morbum hune adesse demonstrant . EpitUsia autem praesens cognoscitur, si omnes sensus interni & externi aboliti unt, & simul motibus convul si vis, ab arbitrio mentis minime pendentibus, agitentur mustuli . Distinguitur se a Paralysi, in qua flaceida immobilitas musculorum est: a Catalepsipariter, in quo morbo sensus abolentur quidem , sed corpus illum situm retinet, quem primo momento accedentis morbi habebat: ab amplexia, quia in apoplecticis cum abolitione sensuum & motuum arbitrariorum adest imago profundi de perpetui somni , absque convulsi vis motibus . Verum quidem est, quod a poplectici quandoque paulo ante mortem con vellantur , sed tune Epite psa succedit a poplexiae prius existenti. Adeo.
que signa diagnosti ea Epilepsiae praesentis redigi possunt ad haee bina ;sensuum nempe abolitionem & perturbationem motuum muscularium . Coneussus autem illi violenti & in voluntarii musculorum reciprocis viis ei bus fiunt i ubi enim convulsi vi musculi rigent nec relaxantur , tunc te. tanus dicitur, si universum corpus sic obriguerit; spasmus vero, si in
parte singulari quadam corporis idem obtinuerit ; de quibus postea ad io 88. dicetur: hic autem agitur de exquisita & proprie se dieenda . Epilepsia. oportet autem, Μedicus cautus sit in Diagnosi huius morbi , quia sae. pe eontingit , scelestos homines se epilepticos fingere in publicis plateis ,
ut largas a praetereuntibus colligant eleemosynas, posteaque in sinu rideant,
56쪽
quod etiam ipsos Μedi eos simulato morbo fefellerint. Facile autem fraus detegitur, si pullum tangendo eutis unguibus intercepta subito & sorti. ter vel licetur; signa enim doloris percepti tune ilico videmus, si morisbum simulent, cum caeteroquin in Epilepsia sensus tam perfecte aboleantur, ut tempore paro xylmi in ignem delapsi miseri tales aegri ad ossa usque partes corporis combusserint absque ullo doloris sensu . Talem e sum habuit Celeberrimus BoreMa-- in juvene nobili, sed pessimae iud lis, qui, si negarentur ipsi a parentibus quae desiderabat, mox fingebat
hune morbum: dum autem vocatus jubebat Chirurgo, ut serro eandenti
tangeret pedis pollicem, mox exsiliit; & postquam noverat , in primo
futuro paroxysmo cauterium applicandum esse , non amplius ausus suit morbum fingere. Solet autem plerumque cessare talis insultus epileptieus, &post aliquod temporis intervallum redire similis; ideoque inter morbos Chroni eos numeratur. Interim tamen certum est , quandoque & primo hujus morbi insultu exstingui homines ; tuncque ad acutissimos morbos reserri merein retur. Ob hane causam Aνetaeus p 'δc inter acutos, & inter chronicos morbos, epilepsiam numeravit, dixitque: Dile De primus casus pernici
sus es, s acute iuvadat, gumnunquam enim er uno die hominem perdit : periculosae etiam sunt per circuitus exacerbationes t unde factum es, ut in acutorum numero morbus comitialis poneretur. Quod se malo assuescat homo , et
morbus tenacιtre adhaerens occupet, non solum diuturnus, verum etiam nonnu
iis perpetuus, escitur. Quot casus do euerunt, unico paroxysmo exstinctos Histe insantes p in morbis acutis adultorum insultus epilepticus unicus &lethalis saepius observatus suit. Vidi in muliere parturiente , & annosa jam, licet primi para , in ultimis nixibus puerperii paroxysmum epileptio
cum contigisse horrendum & lethalem , quamvis nunquam antea hunc morbum experta suisset. E contra novi hominem, qui vigesimo quinto aetatis anno Ob subitum & maximum terrorem epilepticus concidit, qui . que ad octuagesimum aetatis annum cum hoe morbo luctatus suit , reo deuntibus vario temporis intervallo paroxysmis. Patet ergo, alternam ilis iam requiem, cum redeunte iterum paroxysmo, frequenter in hoc morbo
obtinere; non tamen absolute requiri ad morbi hujus definitionem dan. dam, cum unicus quandoque paroxysmus hominem rapiat; quod Sc ΜΡpocrates q notavit; uti Sc Celsus r , qui sic habet: Homo subito concia dis , ex ore spumae mmentur , deinde interposito tempore ad se rerit, per se ipsum consurgit. Id genus saepius viros quam foeminas occupat , ac solet quidem etiam longum esse , usque ad mortis diem , m vitae nou periculosum.
Interdum tamen, cum recens es, hominem consumit. ρὶ De causis de signis morbor. acutor. Lib. I. Cap. v. pag. r. de De causis de
si is moibor. diuturnor. Lib. I. Cap. IV. pag. 18. 8c de curat. morbor. acui.
57쪽
3ν EPILEPSI A. g. roya s. io 1. Orbus hic mira facie variatus tam mirabilis ain
1 L paret, ut diis, daemonibus, irae divinae, inca
tamentis , & similibus causis, naturalibus majoribus , adscriptus saepe fuerit.
Minime mirum videtur, quod hie morbus , tam horrendis & tam vaariis symptomatibus stipatus, creditus fuerit pendere a causis, quae natu in ratibus majores essent. Sanissimus homo, in quo nec versatissimi in arte me diei aliquod sanitatis vitium detegunt, uno momento saepe hoc morbo prosternitur; & postquam efferbuit talis paroxysmus, refectumque suit qui te lassatum a tantis agitationibus eorpus, quandoque nulli effectus tanti morbi supersunt, & integra redit sanitas; licet in corpore hoc maneat latens dispositio, quae novum morbi insultum faei et pol magnum latis temporis intervallum. Tempore jam hoc, inter distantes paro xysmos medio,iaepe nihil deprehenditur in corpore quod culpari pollit. Nullam signum
ab attentissimis & peritissimis Medicis invenitur , ex quo distinguere in queant, talem hominem huic morbo obnoxium esse; ideoque jam antiquis temporibus epilepsiae originem eausis majoribus adseri plerunt, & incanta istionibus, atque expiationibus Uariis ejus curam tentaverunt. Hujus assertiveritatem iam apud Hippocratem sὶ videmus, qui hune morbum non magis saerum dicendum voluit, quam sebres tertianas & quartanas, quae cerisiis temporum intervallis redeunt; licet non intelligatur evidenter ratio , quare determinato temporis spatio novus recrudescat paroxysmus, ideoque explodit vana illa & superstitiosa remedia , quibus hunc morbum curare volebant valii impostores, imperitiam suam ob velantes lacris ritibus , 3e
praeceptorum diaeteticorum numero . Tot enim monebant esse curationis
impedimenta, ut impossibile foret, quin aeger quorundam subinde oblivisceretur; sicque semper in illum culpa rejici poterat, si non sanaretur morabus . V. G. inter alia plura iubebant aegrum cavere debere , ne peden pedi, vel manum manui, superimponeret unquam. Sed quis hoc evitabit, etiamsi attentissimus suerit , dum plurium mensium spatio talis curatio
saepe protrahi debebat ρ semper hinc effugium habebant, quo excusarent irritum talis curationis successum & licet aeger exactissime observasset omnia praecepta quod vix possibile videtur , si non sanaretur , hane adhuc causam dare poterant, nondum placatos esse Divos, qui irati hune morbum immiserant. Pro variis autem symptomatibus. quae epilepsiam comitabantur, diversa assignabant Numina, quae placari debebant, uti in locis citatis legi poterit. Certo constat, Lune morbum produci a causis talibus, quae sensibus observatae fuerunt, & illarum ea ularum ablationem morbi curam abiblvisse ,
uti postea patebit. Sed & sals fuerunt suin mi in arte viri, atque in rebus anatomicis peritissimi, quod in cadaveribus hoe morbo de lanciorum nihil
58쪽
in venerint saepe , quod culpare poterant. In pessima Epilepsia , Ut albiasa dicta , caula morbi in i plo encephalo haeret, & quandoque difficillime disti dgui potest , cum intricatissimam encephali fabricam tam parum adhuc novimus. Molem, figuram , integumenta , gyros, cerebri & cerebelli ,
dei cripserunt Anatomici, medullae oblongatae tubera miris nominibus inasgniverunt &c. sed nullus determinavit hactenus memoriae sedem , oriaginem determinatam illius potentiae corporeae, quae musculos ad arbitrium voluntatis movet, nec plura alia; de qua re & antea mentionem feci g. 1 6. , ubi in vulnerum capitis historia agebatur de determinando loco assecto in encephalo. Poterit ergo in mirabili illa fabrica encephali vitium haerere corporeum . immanes illas turbas iaciens, licet sensibus, inprimis post mortem, detegi non possit; unde merito concludere licet, non ideo semper ad caulas supernaturales referendum esse hunc moibum, licet nulla causa sensibus obvia detegatur. An autem absolute negari potest . quod morbus ille unquam a causis supernaturalibus productus suerit Z Certe non videtur; nam puer ille epilepticus, de quo praecedenti paragrapho dictum suit, sanatus suit ab Adorando Salvatore. expulsis daemonio. Probe novi, summos in arte viros stat itere, a causis naturalibus hunc morbum productum fuisse; δc aeque stupendam esse sanationem tanti morbi, ab infantia jam affligentis, quam daemonis expulsionem; sed certe huic opinioni mihi parum favere videtur ipse textus stJ, qui sic legitur: Ot iurgavit spiritum ιllum impiarum, dicens ei: Diritus mure cY Dr-de, No νιοι impero: exi ab eo. ne amplius ingreaiaris ia eum. Et clamans sui νιιus J, O multum discerpens illum, eximit. Dilcipulis postea privatimanterrogantibus, cur non potuerint ipsi ejicere illum spiritum. respondit: e genus in nulia re potes exire nise iis oratione. O ieiunio. Solebat autem Christis discipulis suis s ut ex pluribus sacrae scripturae locis patet J p si ea exponere ἰ quae hominum auscultantium turbis dixerat, & quae non satis intellexerant i jam autem talia illis dicit, quae manifeste firmarentaliam opinionem , quam habebant , quod a malo spiritu morbus miseri
illius pueri productus fuerat. Certe daemoniaci illi, de quibus legitur in sacris u , habebant talia symptomata, qualia in maniacis observantur; sed diserte in textu asseritur. daemones egretas fuisse de miseris illis, & enia impetrata abivisse in gregem poreorum, qui mox furibundi de prae cipitio in mare ruerunt. An potest ille textus ullo modo intelligi de me.
Iancholico delirio, aut mania a causis naturalibus nata 8 Hinc patet, morbos eoidem , quos a causis naturalibus nasci novimus, etiam a supernatura
libus productos fuisse. Vidi innocuum quadriennem puerum, qui simulac orationem Dominicam recitare incepisset , convellebatur ilico ; & simul tantum ac tam horrendum clamorem edebat, qui ejus vires longe superare videbaturi interposito aliquot minutorum intervallo, iterum rogavi a viam, quae puerum ad me adduxerat, ut juberet puerum easdem preces repetere,
59쪽
eventum praevidissem jam, ac animum obfirmarem, non potui impedire, quin, audito hoc clamore, horrerem totus, quamvis me non adeo pusilla nimem credam, ut a levioribus facile movear. Licet autem scrupuloso examine omnia expenderim, non potui vel minimam malae fraudis suspicionem habere. Videtur hine prudentis Μedici esse, non semper & llatim, ubi inusitata in morbis symptomata apparent, ad causas supra naturam positas refugere; neque etiam impossibilia pronunciare illa, quae iacta suisse certo novimus . Uti enim optime Celeberrimus Hosmannais υ ex Plinio dicit: Quemadmodum multa fieri non posse, priusquam facta sunt, iudicantur. ita multa quoque, quae antiquitus facta, quia nos ea non vidimus, neque ra riona assequimur, ex iis esse, quae fieri non potuerunt, iudicamus. Quas cerassumma insipientia es. Tractatus ille supra hanc rem legi meretur.
s. quippe gesticulatio, inflexio, posituraque no-I scitur, quam non aliquando exhibuerit ; omnes
quoque nonnunquam aemulatur motus, cursus, ambulationis, g
rationis, prostrationis, decubitus, erecti, rigidique corporis species.
Agendum nune est de variis & miris symptomatibus, quae in Epite plucis observantur tempore paroxysmi. Numerosissima certe haee fiant, Sceonabor illa ordine recensere, prout ipse observavi, vel ex fidis auctoriabus collegi.
Primo autem describenda est exquisitissima Epilepsia, in qua subito pro.
sternitur homo eum abolitione omnium lensuum internorum & externorum, di convulsiva agitatione musculoPrum. In omnium pessima specie , absque ullo sto no praemonente, eadunt ilico; dc experimenta practica docuerunt, illam fere semper incurabilem esse. Frequentius primo sentiunt verviginem, scintillas oculis obvolitantes, colorem purpureum, nigrum, vel 3c variega tos Iridis colores x ; quibusdam miri soni auribus percipiuntur; aliis molestus odor in narisus, vel sapor ingratus in ore, nascitur. Quoidam vidi, quibus scintilla lucida apparebat ante oculos, quae sabito augebatur, donec in immentum iubar ereiceret, & tune eadebant. Alii omnia objecta inci piebant videre, ac si densa nebula obsuscarentur; & subito crescente hae caligine concidebant: hoe & Aretaeus ν notavit, voeans vini s σαν σἰω. Quidam sentiunt a digito pedis, manusve, vel & ab alio quodam corporis loco, auram quasi frigidam adscendere, quae ubi ad praecordia venit, cor Tuunt . Horum omnium aegri adhuc memores sunt, quando a paro xylmo resursunt; reliqua autem, quae paroxysmi tempore conti Rerunt, ignorant
omnino. Unde postea, dum plures jam paroxyimos passi suerunt, ex prae
60쪽
397 viis illis signis suturam ealamitatem praevident, & quantum possunt, sibi ea.
vent, vel adstantium auxilium implorant. Plerique ipso momento, dum
cadunt, validum clamorem edunt, cujus tamen conscii non sunt : sequuntur tune mirabiles & variae plerumque in singulis epilepricis partium musculosarum convulsiones.
Frons enim & cutis eapillata ea pitis miro quandoque agitantur modo; pili eriguntur; superellia moventur, deprimuntur & ad se mutuo accedunt simul; ut fit in hominibus indignantibus: oeuli tune fixi, tensi, prominuli, ut in iratis, apparent. Palpebrae agitantur, & clauduntur plerumque, sed palpantes & tremulae, raro integre clauduntur, sed inter palpebrarum di-uantes limbos oeuli album apparet q): saepe & sub palpebris semiclausis
bulbi oculi magna velocitate rotantur, ita tamen ut sere semper pellucidaeornea sub palpebra superiori occultetur. Quandoque his motibus convulsivis tanta vis oculorum musculis insertur, ut postea semper vitium quoddam maneat; & plurimos observamus luscos & strabones, qui in prima 4 infantia convulsionibus epilepticis tentati hoc vitium contraxerunt. Μobilis autem illa iaciei pars, quae sub oculis ad mentum usque extenditur, numerosis museulis constans, qui in singulis fere cadaveribus diversi reperiuntur ab Anatomicis, & cujus partis sola mutatione pictores & sta tuarii omnes animi affectus exprimere noverunt, miro modo agitari soler. Quandoque celerrima vicissitudine omnes animi affectus exprimuntur in his miseris , labia contracta & elongata in acutum exporriguntur rostrum ἔmox retrotracta oris rictum ad aures sere usque producunt ; quod i m coleri reciprocatione factum vidit Celeberrimus Boerbaaυius in muliere Iudaea epileptica, ut in vertiginem raperet videntem . Maxilla inserior quandoque a superiori abducitur tanta vi, ut luxetur an introrsum, & dum in paupere infante, finito paroxysmo, non fuerat restituis' ta haec luxatio, 'tota vita mansit, qui postea multis annis super vixit, sed
fatuus. & in no comium receptus omnium certe commiserationem move
bat. Lingua tunc turgida & elongata ex ore hiante prominet. & nisi adis stantes subere, vel alio simili corpore molli, maxillis interposito , caveant, momento post, convulsivo motu ad se mutuo adductis maxillis, lingua in . tercepta grassii ter vulneratur , vel pars ejus integre abscinditur ; quod &Aretaeus a monuit. Frequentissime hoc contingit, tempore paro xysm; linguam morsu vulnerari, di tune foedo spectaculo una cum spuma sanguis exit: fit hoc , quando motus manducationis fiunt a validissimis illis musculis, qui huie lanctioni serviunt: tune dentium stridor ingratissimus periscipitur, & non sine horrore recordor, quod coram viderim in tenera satis puella dentium molarium Dagmenta exsiliisse eum impetu. Caput miris modis rotatur, flectitur; quandoque collum riget inflexile, aliquando pronum incurvatur, ut maxilla pectori adhaerescat; in aliis verissus scapulas retroflexum caput haeret, velut in illis, qui per vim erinibus trahuntur; quae Omnia & Aretaeus ΓbJ observavit. In