I. G. Sulzeri Descriptio Artium Et Disciplinarum

151쪽

non potest, quem usum theologia pqlemtea praesteti Quilibet in sententia sua periistit, et in eos, aliter qui sentiunt, conuicia ingerit. offendimur, si vi

deamus, quomodo secta quaevis argumentis glorietur, et quam multas rationes et bonas et malas pro

sententia sua adduxerit, quasi triumphum agens lu-:dibrio habeat stios . Duo sectarum diuersarum seri-

ptores polemici quum in congressu coram se videant, aut pro hostibus se habeant necesse est,' aut cachin ἀnum de se inuicem tollant. Certum enim est, al-.terum eorum sophistam esse et iactatorem. Quisque scribit tamquam nulli errori obnoxius, et tamen quisque contrarium scribit eorum . quae alter scripsit. , t aeter omnem etiam esse videtur dubitationem,

quod Theologia poleinica discordiam illam odiumque vulgare, quod inter sectas religionis obtinet diuersas, adhuc augeat. Sed propterea non reiicienda omnino. est me logia polemica. Theologi probi veritatem defendant, erroribusque resistant, necesse est. Non autem fieri hoc debet contumeliose, ita ut damnum capist ipsa religio, sed inodeste ac moderate. Scriptor polemicus haec duo probe debet cogitare: primum quidem, in doctrina sua multa esse dubia et problematteaia Nam si omnia plane essent probata atque clara, Vt multi opinantur, fieri non posset, ut multi alii, qui

non minus cogitandi facultate gaudent, et Praetere a partium studio sunt adhuc alieni, veritati tam perqspieuae repugnarent. Quae quidem res modestum atque cautum facere illum debet, ne argumenta sua grauiora esse putet, ac re vera sunt. ratiocinia nempe

probabilia, quibus alia ratiocinia aeque probabilia Opponere cuique liberum est. Deinde et hoc cogitato ille debet: fallaciam sui ipsius ac praeiudieia, . quae in rebus ad religionem pertinentibus adeo sunt magna et valida, non minus in se locum habere

posse, quam in aduersario. Non est serenda aro

152쪽

togantia, si quis omnes illos, qui aliter de re qua.dain sentiunt, grauissimis erroribus obnoxios esse opinetur. Quare cautus ille sit, semperque animo reputet, , eadem de se alios cogitare, quae ipse de aliis. Quas quidem duas res qui probe perpendat, regulas illas, quae nunc sequuntur, in Theologia polemiea diligenter obseruabit: Doctrinas ecelesiaci suae loeis sacri eodi eis exquisitissimis confirmare studebit, sensum horum locorum ex Hermeneutica vera definiet, et quantum quidem fieri potest, consensum harum doctrinarum cum dogmatibus minime dubiis uionstrabit. Quae si pro virili parte, sine vi et arte sophistiea, in rebus tam seriis turpisIima, fecit: ea erit modestia, ut doctrinae huic non eandem veritatem absolutam, quae doctrinis mathematicis inest, tribuat, praesertim eum videat, multos aliarum ecclesiaruin Tlleologos probos atque ingenuos aliter sentire. Itaque opuniones illorum, vel doctrinas, modeste recense. bit, argumenta sine fraude examinabit, atque dubi. tationes suas in contariam partem proferet. Conis sequentias inuidiosas cogere ex illis abstinebit, non denique triumphum aget, neque doctrinas illas in inuidiam adducet; sed satis illi iam erit dicere, suam doctrinam magis sibi probabilem videri, contrariam vero non satis probatam, et minus probabilem. i

Praeter libros eo dicis sacri eanon leos libri quidam sunt ad Theologiam pertinentes, qui vel ab ipsis apostolorum diseipulis vel haud multo post ab illatum laedetaribus, sunt eonscripti, quique idonei fontes quibusdam esse videntur, e quibus doctrinae coe- .lestes hauriri pollini. Hi quidem scriptores patres ecclesiae vocantur. Vnde noua quaedam Theologiae orta est pars, quae Deo dia patrum , siue patristica vocatur. Haec veras patrum sententias de fidei cogmatibus definit, sicut ea quidem in Theologia dogmatica e codice sacro definiuntur.

153쪽

Itaque hae 're plane cognoscitur, quid patrem illi de variis fidei articulis docuerint, et qua condi.

tione et fides eorum et cultas religiosus, fuerit. Ecclesia romano . catlantica doctrinas pntrum authenticas nullique errori obnoxias esse putat; unde et O , innia, quae ex laac Theologia probari possunt, itae ainplectitur, ac si ex ipso codice . lacro sint probata. Protestantium sutem eccletiae non migis patres illos ph errore putant futile immunes, fidam ecclesiae do.ictores hodiernos. Non igitur ex hac Theologia do- .ctrinas religionis prol ant, Ied tantummodo in On

strant, quid primis illis temporibus crediderint homines, et quomodo sacri codicis doctrinas liuerpre.

Uti sint. q. 286. Itaque Theologia patrum in Protestantium etiam, aeetolia honum aliquem usum praxstat. Ipsae aposto- .lorum doctrinae varie in ea illustrantur; testimonia in ea sutit pro fide rerum multarum memorabilium, qaae veritatem religionis Christianae - confirmandi. Porro e Theologia patrum est aperte videre, quinam errores, quae religioni aduersantes cerimo. nige , statutaque arbitraria, sensim sensimque in ecclesia in irrepserint. Quare laudem meretur, si Theo. logi Proteii Matium huic eruditionis Theologicae par

ti , diligenter operam dent: id quod iti inultis etiam locis, in Anslia Praesertim, praeclare fieri xi.