장음표시 사용
21쪽
Minervae sacra rei inebat, quod etiam Narro docet clulibris quos de samiliis roianis scripsit λ. Nauti igitur Minervae sacerdotes erant publici pro populo enim rem divinam eos secisse ipsa Palladii natura
docet, quanquam cum id a virginibus Vestalibus servaretur nullique viro aspicere fas esset, quo modo ad Nautios ea sacra pertineant non liquet λη. diis Palladium in aedibus Vestae a Nautiorum simulacro ita distinguas, ut illud Ro- in anum, hoc Albanum fuerit; erat enim Nautiorum gens Albana. Ut enim et Romani et Albani ab Aenea urbem suam condi iam ferunt, ita utrique Palladium videnturliabuisse a Diomede ; unde ortasse explicatur duplex sabula de recepto Palladio, quarum altera autem pro Aenea inseri, altera Romana scilicet Aeneam solum agno scit λδ. Quod qui probat, ei Romae sacra Minervae alitiae, quae Albae publica suerunt, privatorum locum obtinuisse coniicere licet A. Sed incerta relinquamus hoc addimus, Iuliam gentem Apollinis sacra habuisse pro Minervae. Serv. ad Aen. X, I 6. Caesarum familia sacra retinebat Apollinis quae et ipsa publica identur suisse. Hercules denique tum etiam cum a Potitiis et Pinariis colebatur familiari sacerdotio δ' publicus Deus irat: Fest. S. V. Potitium et Pinarium p. 207 Lind. r. Quae familia et poster eius non desuerunt decumantibus isque ad Ap. Claudium censorem qui L milia
Dion VI, 69. Hariun l. c. II, 80. λ' lausen l. c. p. 98-70 l. ' Dion I, 9. lausen l. c. p. 157. Sane arcana illa religio Palladii Romani a Nautiis aliena erat, unde etiam Festus V. Nautiorum familia p. 178 Lind. Simulacrum aeneum auliorum commemorat, cum Palladium quid esset omnes ignorarent. Q Arnob. ill 38. lausen l. c. p. 10 sq. De Venere Albana Iuliis culta idem p. 29. λ' iv. IX, 29. s. solemne familiae ministeritim Liv. I, 9.
yy s. v. utilium p. 200. sic pro domo 2, 33.
22쪽
aeris gravis iis laedit it servos publico edocerentritum sacrificandi. Vides sacerdotes illos qui quomodo decumae diis offerri deberent ab ipso Hercule didicissent, omnibus praesto fuisse qui decimas offerrent, i. e. publici acri ministros fuisse λβ. Non igitur sacrum sed Sacerdotium cesserunt reipublicae, quod non obscure in sabulis illis apparet '. Luculenti in etiam Gentiliciorum . Sacerdotiorum exemplum osserunt Luperci:
Fest epit. p. 66 Lind. v. aviani et Quintiliani appellabantur Luperci a Fabio et Quintilio praepositis suis. C s. v. Quintiliani p. 10. Ovid ast II, 365 sq.
Romulus et rater pastoralisque iuventus Solibus et campo corpora nuda dabant indoluit Fabios potuisse Remumque Vincere Quinctilios non potuisse Suo S. Vorum est quidem Luperc0 quod Sciamus non esse ex gentibus Fabia et Quinctilia, sed ita solummodo appellaris ;sed gentes illas antiquitus Sacerdotium obtinuisse ideo non minus constat λ. Ita factum est, ut postea cum dudum collegio illi extra gentem adlegeretur, tamen tertium collegium in honorem Julii Caesaris instituendum ex genie Julia nomen acciperet, quanquam Luperci Juliani ab initio ex aliis gentibus legebantur '. De Augustalium sacerdotio infra opportunius dicetur; interim lectores memores esse velim acito rauctore Iuliae
δ' Idem colligas ex Dionysii narratione I, 40. ' Dirksen igitur l. c. p. 7. qui gentilicium sacrum hoc fuisse putat quod gente exstincta ex m0re ad populum veniret, non solum recedit ab antiqua memoria, sed oblitus est etiam sacra gentilicia simul cum gente interire, quod clare docet Cic. pro doni 13, 34. Vide ingeniosissimam de hac fabula Hariungi disputationem II, 29).20 reli. 2253 Sq.' Gdtiling 5m. Stuat svei f. p. 194.' Dio Cass. XLIV, Drum ill 666.
23쪽
genti id esse institutum. Jam redeundum est ad verba
Familias ibi genies appellari perspicuum est, cui HS usus negligentioris paullo apud optimos scriptores inde ab Augusti temporibus exempla complura inveniuntur , ita
Livium gentis Potitiae IX, 29 ministerium familiare appellare I, 7 Festumque de familiis Aemilia, Potitia,
Nautia locutum esse supra vidimus . . Iia Labeo hoc dixit: omnia sacra publica aut per ipsos cives esse celebrata aut a populo gentibus esse tradita, quae ea hereditario iure curarent. Quod de omnibus sacerdotiis antiquitus obtinuisse ne verisimile quidem est probari certe non potest, cum instituti huius evanescentia iam et paene sublata Vestigia sola teneamus. In universum tamen recte tradidisse Labeonem de diversa Deorum colendorum apud Romanos ratione nihilominus statuendum videtur, ut iam si addideris quae Supra ostendimus haec effecerimus:* Ita apud ipsum Ciceronem in is 23, 53. familiae non dicam Calpurniae sed Calventiae dedecus s. pro Sex. Roscio , 5. Tac. An n. VI, 51. I, 25. Ηist. II, 48. Serv. ad Aen. I, 67. gens, et nationem significat et familiam coli ad en V, 2 l. VI, 845. Fest. epit. p. 70 Lind. Gens Aelia appellatur quae ex militis familiis constat. Caes. p. Suet vit 6 a Venere Iulii, cuius gentis familia est nostra. Errat igitur Savigia l. c. p. 384 sq. Livium antiquum morem dili genter custodivisse affirmans. Ipse locus ad quem videtur respeYisse aliter explicandus est. Liv. IX, 29 cum XII familiae ea tempestate Potitiorum essent, puberes ad triginta, omnes intra annum cum Stirpe exstinctos. Contra Festus Potiti cum essent ex familia numero XII, omnes interierunt cod. intererant intra diem XXX, unde scribe apud Livium cum XII familiae gen sing. ea temp. Potitiorum esSent puberes, a. d. XXX omnes, infra annum cum stirpe exstinctoS. ita scripsit Livius aut certe scribere debuit cum enim Val. Max. I, 1, 7 iam ita legerit ut nunc legitur, mendum fortasse sui in eo codice quem Livius secutus St.
' Ita collegium irginum Vestalium olfi Urbi coaevum e nullo ne u gentilicio, sed ex la ροδουλεί constitutum esse mihi dubium
24쪽
I. Dei apud Romanos sacerdotium publicum apud gentem
hereditario iure nisse. II. Deum apud Romanos cultum esse a collegi sacerdotum. Utrumque si coniunxeris facillima ratione inde colli ges sacra illa collegia ex gentilibus esse constituta et fuisse sacerdotia gentilia sacrorum publicorum quod milii
videtur verissimum esse et cum naturali ratione apprime convenire. Ita enim rem animo insorino gentes singulas habuisse sua sacra gentilicia, in quorum communione ipsa illa necessitudo consisteret. Non raro autem Veni SSE,
ut cultum illum alias privatum populus cita reciperet,
' Savigia in dis s. cit sacra gentilicia inter publica referri iussit, quoniam pro parte populi sierent. Sed adversatur Festi locus Publica sacra sunt, quae publico sum tu pro Populo sunt quaeque pro montibus, pagis, curiis, sacellis; at privata, quae pro singulis hominibus, familiis, gentibus sunt neque intelligo, cur priora tantum, his enim nititur tota Saxignyi disputatio, e antiquo sonte desumta dicantur, posteriora ab imperit adiecta. Non verius videtur, quod idem in sacris pro sacellis gentilicia sibi reperisse viSus est, quia post curias non posset non gentium mentio fieri atque sacella a Cicerone harusp. res p. 15 ad eadem sacra referrentur. Sed neque sacella ad haec sola
Sacra pertinent neque post curias gentes ponerentur necesse erat eadem
ratione in pagis tres tribus antiquissimas latere suspicarere. Accedit quod Livius etiam V, 2 gentilicia sacra publicis opponit. - Tu locum est ita interpretare publica sacra Semper seri pro populo uni verso, ita tamen ut aut pro ipso populo aut pro singulis partibus
quidem, sed simul pro omnibus offerantur. Ita sacra pro curiis reserenda sunt . . ad Fornacalia, ubi pro quaque curia sacrum sit;
sacra pro montibus ad Septimontium montes enim hi VI quasi simulacrum quoddam erant Urbis antiquissimae Huschke f. des Servius p. 98 sq. Non obstat Varro. L. VI, 24,feriae non populi sed montanorum modo populum enim qui sui olim, repraesentabant montani quanquam pars minima eius populi qui fuit tempore Varr0nis.)Sacra pro pagis, nisi ad pag0s urbanos Cic. pro d0m. 28 referre velis, qui quodammodo simul cum montibus sestum diem septimontii habuisse identur vide de pago Suburano est. V. Septimontio), trahi possunt ad Paganalia ubi sacriscatur pro pagis rusticis omnibus Sacra pro sacellis obscura sunt; puto in iis clatere sacra Arge0rum am
25쪽
ut sacerdotium genii relinqueretur, quae Deum eum progente cultu gentilicio, tum pro populo publico coleret. In sodalicium vero, quod inter honores Deo debitos principalem sere locum obtinebat, solos gentiles lectos esse necessario fere Sequitur, Vel si ita placet, totam gentem ad missam esse ut fructus sacerdotii sui perciperet. Ea quae dixi, optime confirmabuntur, cum de Augusti consecratione quae accepimus paullo diligentius exposuerimus.
Divinos honores cum Augustus sibi vivo in provinciis fieri permitteret ' iisdem in Urbe uti noluit Dionem si audisne in Italia quidem. Sed ut is erravit aut Augusto haud
invito fortasse morem non gerebant municipia quod probat decretum Pisanum in honorem C. Caesaris, quo R. DCCLVII commemoratur amen Augustalis et Augusteum 7; magis etiam calendarium Cumanum sacerdotii Romae et Veneris vivo adhuc Augusto actum, quod singulari doctrina illustravit laus eller mannus ' nuper litteris immature ereptus. Unde Augurio mortuo questi lint quidam nihil eorum honoribus relictum, cum et templis et es igis numinum per Famines et sacerdotes coli vellet 29.
XXX illos sive quotquot suerunt homines scirpeos populum reprReSenta isse verisimile est, templa vero eorum Varro plerumque sacella Ominat. - Ut igitur demus Savignyo, quod a Fiebulirio propositum quidem sed tamen neutiquam omnibus probatum est, gentes suisse certas populi partes tamen hoc nomine non sequitur sacra eorum suisse publica Pro omnibus enim gentibus una die sacrificium obla
tum esse non est proditum memoriae.
' Suet. Oct. 52. Dio I, 20. Exempla quaedam leguntur apud Oris cenot. Pis. opp. Veron. 1729 sol. . it. p. I. 82. adde Ioseph. . . I, 21. Mi ille Archaol. S 190 not. I, II. De Pantheoxide Frandsen Agrippa p. 69.2 p. 82 pang.
' O Ialinii pec epigr. p. 1 sq. Leitora argumenta collegerunt orisius i. c. p. 6 et ellei mannus. Idem nummis demonstratur Eckhel II, VI, p. 100. 24. η' ac rania. I. 10 Duabus rationibus liversis Augustus per
26쪽
Romae vero mortuo demum Augusto templum et coeIegies religiones decretae sunt δ' Creabatur igitur et flamen Augustalis et Augustale sodalicium sacerdotio gentilicio. Ita post mortem Germanici qui erat amen Augustalis . , senatus decrevit, ne quis amen aut augur in locum Germanici nisi gentis Iuliae crearetur . . Luculentius aliquanto de sodalibus.
oppida cultus est modo quasi Deus in templo colebatur per flaminem et sodalium collegia, quo pertinent testimonia hucusque laudata, etiam ni fallor, ui . Victor de Caes. I. ut De Nomae provinciisque omni
bus per urbes celeberrimas Dis mortuoque templa, sacerdotes et collegia sacravere, modo cum Laribus publicis tanquam unus ex iis .
Italiae scit. τοἰς σφετέροις θεοῖς συνίδρυον. Schol. Cruq admor. Sat. II, 3, 28 l. Iusserat Augustus in compitis deos penates constia tui, ut religiosius colerentur, quibus eae libertinis sacerdotes dati sunt Augustales appellati. Tac. An n. I, 73. cultores Augusti qui per omnes domos in modum collegiorum habebantur, quia ad singula com pila instauratis quasi illis collegiis compitaliciis, quae in si a X plicabuntur, Augustus colebatur. Cultum tenuiorum Augustus non videtur prohibuisse, cum templa sibi fieri vetaret. Hoc discrimen non satis ObSerVatum plurimos errores genuit Augustales vero ii qui frequentissime memorantur in lapidibus Grut 179, 3. Fabreti inscr. p. 402 4l0. Noris cenot. Pis diss. I, cap. 4. . Oderici diss. p. 102. Visconti Opere Var T. I, p. 79 sq. reli. 3958 sq. ab utro sacerdotio repetendi sint, adhuc quaeritur verior tamen videtur relli opinio inscr. II, p. 97), qui revocat eos ad libertinos larum publicorum sacerdoteS, Sed cum nemo quae ad hanc rem lapides suppetunt diligentereX USSerit, adhuc, ut dictum est, divinamus. δ' ac Ania. I, 1 I. Di LVI, 46. θανατίσαντες GDTot se θιασωTG ς ι καὶ ιερὰ - ἔδειξ&ν καὶ αυτα ἐν τῆ Fculun jρωον - ποιῆθη καὶ χλοθι πολλαχοθι, α μεν κοντων ξ τυυν λ HVT Jε καὶ κοντων οἰκοJo vovit ενων. Erant quidem templa aliis locis iam antea, sed nova multa subinde addebantur. δ Griit. 236, 4. Germanico Auguri sana Aug.
δ' ac Ann. II, 3. Cf. Militer Archaol. p. 222 de patina quileiensi, ubi conspicitur Germanicus sacrificans Iovi Cererique, i. e. Augusto et Liviae.
27쪽
I ac Ania. I, 54. Idem annus novas caerimonias accepit addito sodalium Augustalium sacerdotio, ut quondam T. Tatius retinendis Sabinorum sacris sodales alios instituerat sorte ducti e primoribus civitatis unus et XX: iberius Drususque et Claudius . et Germanicus adiiciuntur.
Tac. His t. t 95 Augustalium sacerdotium ut RomuluqI alio regi δε ita Caesar iberius Iuliae genti sacravit. cf. nn ill 64 Augustales proprium eius stultae
domus sacerdotium. Iuliae genti, actius ait sactus est igitur gentis suae deu Stutelaris et cultus hic gentilicius statim inter publicos relatus. Ita sodales ei cum attribuerentur, extra sortem gentiles gentis Iuliae patricii scit . quotquot supererant legebantur, quorunt numerus cum sufficere non Videretur, alii adiecti sunt ex primoribus civitatis quos Sors Voluerat. Habemus igitur egregium exemplum, quomodo sodalitates et a nexu gentilicio incipiant et ab eo recedant, adlectis iis qui a gente alieni ad eadem sacra admitterentur. Sed liceat peculiarem locum Iuliae genti in re sacra attributum data occasione illustrare ex monumentis literatis eliguratis. Ad sacra gentilicia privata reserenda sunt, quae leguntur in ara ante paucos annos Bovillis reperia et magnitudine et vetustate insigni δ' in uno latere VEDIOVEI.
δ Suet. Claud. . Senatus ti ad numerum sodalium Augusta lium extra ordinem adiiceretur censuit. s. Marini alii p. 70 p. δ' de Tatiis . Titiis sodalibus de Hariun Rel de Rom. I, 3II adde Matinium alti ab XLVm, p. 157. 70 Suet Galba . idetur alius cum gente sua Romulo concedente eadem ratione sacra Sabina secisse, qua Iulia gens Tiberii permissu Augustum publico colebat. Possis etiam T. Tatium et Augustum gentis Iuliae heroum eponymo ducere Titiensium et Augustalium, quod si cui placebit, non multum repugnabo.' Cardinali dipl. p. 46 n. l. reli. 1287. Accuratius laus en Aen. II, I 082 sq. ubi in tabula adiecta e stat depicta.
28쪽
BΑΝΑ. DICΛΤΑ. Gravissime erravit rellius, decretum decurionum Albanorum interpretatus legem Albanam, quae est lex sacrorum faciundorum Albano ritu, gentis Iuliae patrio Dionysius δ' 'Iουλω, inquit, ἀντὶ γῆς βασιλείοιο
δεροι τις ἐνουσία προσετέθη καὶ τιμ γη, - - ῆν τι καὶ εἰς ἐσα το ἐξ αυτου γένος ἐκαρπουτο, 'Iουλιοι κληθεντες ἀπἐγιείνου. Sed postea cum Iulii summa rerum potiti essent, haec quoque aera quae Bovillis pro genie saeia sunt, publicorum numerum obtinuerunt I. Nam eo disserunt Iuliae gentis sacra publica a reliquis gentiliciis publicis, quod haec a gente pro populo osseruntur, Iulia vero praeterea eo quoque nomine quod pro gente Iulia sunt, publica sunt, quippe cuius sub auspiciis res Romana sit.
I ac Λnia est, Mi sacrarium senti dultae effigiesque divo Augusto apud Bovillas dicantur. - XV. 23 decretum ut ludicrum circense ut Iuliae genti apud Bovillas ita Claudiae Domitiaeque apud Antium ederetur. Titulus iste inventus est in theatro Bovillensi, ibi fasti quoque sodalitatis cuiusdam reperti sunt claris nominibus notabiles, nondum tamen quod sciam editi δ' . Bovillae igitur, mediocris vicus Ciceronisque iam tempore desertus, in via Appia proxime Albam undecimo ab Urbes lapide 'fuit gentis illius, cuius neque splendidior neque clarior ulla exstitit, sedes pristina sacrorumque eius empiterna. Neque Sine causa factum est, ut alterum gentis Iuliae conditorem Nolae mortuum equites Romani susciperent in Toxillis λ.
δ' Archaeol. I, 70. cf. rumann ill 115. lausei Aen. II, 107l, not. 2145. . CL lause l. c. p. 57. δ' Statii situ. V, 1, 24 aeternae modo qui sacraria genti Flaviae scit. condidit. De sacrari vide Serv. ad en XII, 199 l. D. de div rer. I, 8. δ' laus en l. c. p. 1109.
' Vide sille Ronis Campagna II p. 245 inprimis lausen Aeneas II, 1I06 sq.' Suet. Aug. 100. Gen. Iulia quamquam mox illis oriunda mon
29쪽
Haec igitur religio inter publicas caerimonias relata est. Neque magis ara gentis Iuliae in Capitolio, ubi figebantur
Vetustiores tabulae honestae missionis ' a publicis sacris videtur fuisse aliena lii lapidibus veru, qui sacra gentis Iuliae commemorant, maximi momenti videtur titulus reli. 6l8, in insula Gaulo repertus, ubi templum D. Augusti Constitutum esse consentaneum est Cereri Iuliae Augustae
Divi Augusti εδ, ni atri Ti. Caesaris Augusti Lutati C. f. sacerdos Augustal. Livi M. f. s/ιir ima tribu)Optati a minis gentis Iuliae Augu8ti imp perpet
uxor cum liberis S . . . . consacravit. Appellatur M. Li-
ius, necessarius ortasse Liviae, samen gentis Iuliae, quod aliter explicari non potest ac sacerdotem eum fuisse . Augusti itidem ut uxor appellatur acerdos Augustalis qui cum proprie non fuerit nisi gentis suae deus eponymuR, id e t gens ipsa in Deorum coetu collocata ββ recte dicitur Livius amen gentis Iuliae. - Ceteroquin lapis Obscurus ; quid enim significat amen Augusti imp perpet. 8Augustum si Octavianum esse putas, Divus omitti non debuit neque i post mortem imperator appellari; si Tiberium, vix flamen fuit Livius, quod paucis Impp. accidit 'st, neque unquam consecrati quod in im dum vivebat saepe sub
minus erat Albana erant enim Bovillenses, cum eo Alba colonos videatur misisse, cives Albani dicunturque in lapide Murat. 1031, 3. Albani Longani Bovillenses.' Ap. Cardinat. O. 2 3. 4. 5. Iulia Augusta, Dici Augusti silia, Si uxor eius Livia, quae per testamentum adoptata a marito in gentem Iuliam transiit se post mortem eius Iulia Augusta dicta est. Tac. An n. I4. V I. VI, 5 l. Vel l. l, 75. reli sit 5 qua de re accurate egit Eckhel. . l. T. VI. p. 47. Livia saepe sub nomine Cereris colebatur. . . Mulier r- chaol. I99 not. 7. Mulier . Oesterio Denkm. d. n. . H. V. 'o 378. 379. ' CL Tac. l. c. sacerdotium Iuliae genti sacravit.' oris cenot. Pis diss. I. cap. l.
30쪽
alicuius Dei Iovis plerumque si imagine nomineque reprae sentabatur, maximopere distat a divinis honoribus a minis et sodalicii I. Itaque rem ita expedio, ut pro VGV
salsa geminatione sublata, quae lapides quoque saepissime deturpavit '. Ita efficitur: saminis gentis Iuliae August alia imperpet uum uaeor cum liberis suis consacra vit lacunae enim nullae videntur fuisse. Flamen Augustalis ut Lutatia sacerdos Augustalis quasi Flaminica. Flamines interdum perpetuos non fuisse docuit oris ius β', unde passim amines perpetui et tu lapp. v et in libris βλ.
Imperpetuum pro in perpetuum saepe scriptum e S Se notum est. Denique gemina Augustea Parisiensis, omnium quae quidem supersunt maxima β exhibet nobis gentem Iuliam, coelestem superne, in serius morialem. Supra Augustum nondum divum, abest enim corona radiata, equo alato,
cuius frena regit Cupido Iuli frater divinus raptum in
' Ita ulter . Oesterie l. c. o. 355 378. ' Mulier Archaol. I99. '' Unum exemplum sussciat in edicto Diocletiani de pretiis Spang. mon app. p. 7. su BBliti brevII pro subliti brevis i. e. formulae subscriptae.' Cenot. Pis. p. 90.
β' e. c. Lucr. L. 1. Campanisam pei p. dom. Aug. rvt. 0l, 3. in titulo Hispano. y l. 2. C. h. quemadm mun. D. Xll 5. 'mulier . esterte ΝΟ. 378 cf. Militer unsigesch. p. 22 l. Earum figurarum quae ex fabulis non sunt petitae, explicationem similitudo certam reddit; vide Monge Mem de 'ac ad des inscr. T. Vill p. 370-387.
Qui mihi videtur esse C. Caesar Germanici lius Augusti pronepos, Suet. Calig. ), qui raptus est, inquit Suetonius Calig. 7), iam puerascens quarto sere aetatis anno), insigni festivitate, cuius eiragiem habitu Cupidinis in aede Capitolinae Veneris Livia dedicavit,
Augustus in cubiculo suo positum quotiescunque introiret erosculabatur. mi puer paucis mensibus ante proavum mortuus, quasi eius