장음표시 사용
101쪽
nua clarissimum: pedum alter latet alter inter pedes Satyri exit: inquo quinq. manifesto parent. ple-: Veterum, ut supra diximus, persuasum: Satyros nempe esse, praeter grandaevitatem caetera aliis similes. cornua igityr attribu
ta : ideo passim dicti hoc tis:
Et diserte Nonnus extremolib. XIX.
attributa & infra umbilicum figura
nes ita sensisse de Silenis testis locupletissima est haec gemma : testeis sunt & aliae gemae, & diuersi generis monumeta Vetustatis quotquot hactenus
102쪽
hactenus visa nobis: in quibus Sil nu partim stantem,partim asino vehetem, non alia quam heic effetum
forma constanter obseruauimus. apud Athenaeum quoque prodeunt Sileni chlamydati & crepidati. Σ -
M, Vt appellantur a poetis. Lucianus in deorum concione Silenum tribus solum hisce notis describit: quod sit senex, caluus, & συυς τυρινα. Sed iure suo poetae ac pictores Vtuntur, quum sita figmenta modo hoc, modo illo pacto concinnant. quid ξ nonne etiam Bacchum veteres cornutum .pe faciunt & Ba chas quoque illius similiter cornibus insignes Θ huiusmodi diuersitates siue in scriptis antiquorum, siue in aliis operibus antiquis,non mira
bitur qui vel mediocriter in studio F
103쪽
antiquitatis fuerit versatus. Decal uitie Sileni, quae & Satyris communis auctore Luciano , quaeque in gemma luculenter expressa, multa Sy nelius in Caluitiet encomto.Por
phyrius apud Eusebium De praepo
spiritu proficiscentis, qui ad rerum uniuersitatem plurimum conserat, de quo ait poeta, Spiritis in alit, esse symbolum: quod flores amare
104쪽
dicatur, caput splendidum, hoc est caluum, habere, coelorum conue sionem ita denotari: quod inferiores capitis partes habeat comatas, barbam densam & promissam, eo crassitiem aeris teme propinquioris innui. Silenorum S ut ait Porphyrius, arguit e floribus cor texta Vestis, 'quam in theatris gesta
bant: de qua inferius: & Virgilij
versus in Sileno: Serta procul tantum capiti delapsa iacebant. Et statim , Adirem injciunt ipsis ex vincula sertis. Cernitur & in hac gemma corona volubilis Graeci χωλ- Ηφανον VO-cant:) sinistro brachio Sileni imposita. hanc nos initio putabamus, propter temulentiam bileni negligentius ic alieno loco positam: &ad earum coronarum genus refc-
105쪽
rebamus, quas moris suit comissantibus collo appedere,ut infra ostendetur: aut quas conuiuantium pectoribus imponebant, de quibus habes in Coenis Athenaei: sed diligentius inspecta imagine, animaduertimus, non ad Silenum volubilem hac coronam pertinere: Verum ad Bacchu, qui dextra manu quam Sileni humero habet impositam, ea tenet. ita mos fuit delicatiorum, ut manibus flores tenerent, vel solutos, vel sertos, quod ait Apuleius: aut reticulo minuto inclusos. Cicero in Verrem : ipse coronam habebat unam in capite,alteram in collo: reticulumque ad nareissibi apponebat, tenuissimo lino, minutu maculis,plenum rosis.
Tegmen capitis in Sileni imagine, petasus est nisi fallori nam & in popa Ptolemaici Sileni petasum gestant: sed petasi vera forma parun
106쪽
heic apparet: nam artifex qui maxime propriam Silenorum notam sciebat esse, calvitiem : id studiose fecit, ut quantum occupabat caluities,tantum fere capitis nudaret. petase in occipitium & posticam par tem capitis reiecto. Venio ad Satyrum de cuius cornibus & caprina specie iam diximus. Isidorus: Satyri homunciones sunt aduncis naribus, cornua in frontibus habent,incapra rum pedibus miles. vultus illi in gemma truculentus, ingratus & turpis,& quod Philostratus ait, s. ita scilicet fingi soliti, humana quidem facie, sed admodum deformi. itaq. si cui influxu humorum
facies deturpata esset & vehementius corrupta, Satyri, non hominis, faciem eum habere dicebant: isque
morbus σατυρ ιας ex eo nominatus.
auctor philosophus, que vide libro
107쪽
bito in verbis Aristotelis σατυ, ας quo etiam modo scriptum inueni-inus in regio codice veteris intem pretis Graeci illorum librorum. nam tmes, morbum nusquam reperies nominatum: & est etiam alias suspecta nobis illa morbi appellatio: Satyrias eos siue satyriasmi Hippocrates meminit: quamquam eius interpretes quidam antiqui de tumoribus accipiunt, qui non in facie, ut ait philosophus, sed pone aureis nasti solent. Galenus quoque in Hippocrateo Lexico ita exponit: verum idem in libro De tumoribu s
praeter naturam, -υειασμον accipit,
ut hic philosophi locus postulat accipi. loquens enim de elephantiasi morbo squem satyriaseos appellatione philosophii designasse,auctor
108쪽
est ille quem dixi Graecus scholiastes:) hunc morbum,inquit, dum adhuc incipit, hoc est: priusquam in
Veram & ἀκραιφνη elephantia sim degenerauerit, appellant σατυρ α ιον επειλ, Γις Σατυροις οραιοι γεωπη g π,---: deinde respiciens ad alteram huius vocis interpretationem apud
postea addit de tertio morbi genere, quod eadem voce veteres denotarunt: ανγά ς ν α λιμῶ κμ, ιδ M Lἰς ωομ Amr τυρ ιοι - μ ν ἐς A /πιαπιγκν. ecce tria morborum genera , quae a Satyrorum foeditate nomen sunt sortita : primus a struma aut alia turpitudine vultus: alter a tumoribus pone aures Satyrorum: tertius ab obscena
caussa & libidine: de vultu iam diuetum: tumores pone aurem Satyri .
109쪽
ta ino. Ad tertium quod attinet, vulgatissimum est ita solitos effingi Satyros. Aretaeus De
ἀ- α ρήγμιαπή. similia his alij medici quicunque de satyrias eos appellatione scripserunt. sed gemmae huius scalptor de industria pudori inspicientium opus tam eximium videtur consuluisse : poterat enim profecto per situm quem Satyrus heic obtinet, castos oculos violare. addebat Galenus in superiore loco hunc morbu ab aliis dici m ob
110쪽
qua voce alibi utitur. medici posteriores inter has voces discrimen statuerunt : & priapisimu grauiorem ac periculo propiore morbum voluerunt esse qua satyriasin. caussa, inor, est, quod Priapus nunqua sine protesio inguine videtur: satvri μιαπς sepe, ut etiam in hac gema. Auis ense libro Canonis m. phen XX. sermone primo, Gree αας dicitur
-ας sad verbum χορλασὶ τύ κγαυλ λς,ον Λουλii ' priapi simi vero appellationem Graeca retinuit, deprauatam in editione Romana: male enim , scrietum pro Cauda vero sic obiecta oculis, ut nihil queat expressius. huius meminit,& Ducian'.