장음표시 사용
121쪽
tentias ventilare, non est huius propositi. tandem enim manum de tabula.
D E perfecta ab arte S A TYRICA. Genus illius inuestigatur a partitione postas quae apud platonem er risotelem. locus Aristotelis ita stratus emendat s. Ori ρον , non sequmte ἰm o. disserevtia inter myti. Π mmi V θωντα. π θάμα- G, undesint dicta. Acus 11 gnis totclis illustratur ier quater emendatur. m,sin pro tragoediam componere. Fabula Ῥnde dicia. Diomedis locus animaduersus. Dramatica poseos series varie recensitae
ratiν locus illustratur. Affinitar Saurica cum tragoedia: item disserentia. AUnitas Doricae cum comaria. L.
rus λ Satyris: item personae ridiculae. Burris. breuitas fabula simplicitas : di citas hilaris potius quam palam obstena: character Ῥersuum Sasricorum: Saorica tragicu dramatis interiecta atrisubiecta. Nos tragicorum poetarum, quaternu fabulis certandi. m τραγικῶν re λογα .cidigitur definitio Satyricae. raria tragoedia πιρεκβάσας,
122쪽
CAPUT III. Expost Tis Sat ricae nascentis adhuc & vix dum satis inchoatae
principiissuperest ut de arte quae m PQ μα- & excepit, & demum
perfecit, hoc loco differamus: totamque eius poeseos naturam accuratius paullo explicemus. Poeticen Veteres in tria genera sunt partiti: gληγημαώ- , Z θαματυν, Latinis, narratiuum & activum : quodque Qx Vtroq. genere est mixtum. huius
partitionis auctor primus Plator qui in iii. De republica, postquam dixit de subiecto poetices, quod non minus late quam res ipsae patet: differentias poetarum explicat m λε hoc est, ab ipso tractationis modo. Ionit autem species has: eL λου , siue δεηγηm si
123쪽
λ M: qualis fuit poesis phy sicorum Empedoclis, Parmenidis, & apud
Latinos Lucretij: item dithyrambicorum ut plurimum: nam hos solos in exemplum adducit Plato. deinde δή m /πιμήσεως, qualis est in tragoedia & comoedia: postre
modi est heroica, & similes aliae. Aristoteles vero quum familiari sibi subtilitate uniuei , poeseos species
omnes ad tria imitationis capita esse referanda docuisset, / μειEM-υ, --: postremum membrum declarat his verbis: Em taetων et τη si ορο λ ευγα. πων
ρουώMM. habes in his verbis tres illas
124쪽
rq Is. CAsAVBONI species expressas, quas ante attulimus ex Platone: cuius uberem &fusam disputatione cum in paucis
sima verba contraxit Aristoteles, &breuitate orationis, & locutione ipsa lectoris attentionem excitauit: nam ἔ-ῖ γε νοὸμυον dixit, pro eo quod erat usitatius, θ ετσμῖγ- γ Q π: praecessit enim, ο -απιχγγ γα. hoc autem vult sic posse imitationem institui, ut in aliis poeta ipse narret, in aliis persona suam mutet,& aliud quid fiat. sic Homerus modo suam ipsius personam sustinet, modb Chrysar aut Achillis:
solum homines in poesi loquentes introducunt poetae: verum & deos,& bruta quoque interdum animalia ut Achillis equos Homerus, & flumina aliasque res inanimatas: ideo
125쪽
consultius Aristoteles, σῖγγνο- ηφον : quam Plato, as ιι γ ο-: mutato enim genere omnia est co-plexus accuratissimus Stagirita. hactenus prima species, quae melius Platoni tertia est: sequitur secunda,
do idem semper est poeta, neq. alienam ullam suscipit personam: &vtcleganter ait Plato, ἐι ρυ- κρυώεται. in philosophi verbis repetendum ex praecedentibus, po M. μει M. de tertia specie sic: ς πώλῶς /ωωμμος, UM; μμυ- heic quoque repetenda illa,
profligata erit dissicultas huius loci, quae magnos viros torsit. licet, in quit philosophus, etiam hoc modo imitari, ut sic omnia imitatione sua exprimant poetae, quasi ipsi ageret,
126쪽
& in rerum ipsarum actu versarentur, non otiosi in cellula scriberent. docte & acute distinxit. Aristoteles inter ista duo: Au imbrari eos qui agunt uod pertinet ad
imitari agendo, quod est proprium
capitis et ς μα usuram . illud poetis omnibus est commune : nam omnes. imitatores sunt, non sane feriatium
hominum, sed qui aliquid agunt, &
phus initio capitis secundi. ideo dicebat idem in ipso libri huius principio , omneis in Universum poeseos species, τυγχάέν ύσας σια οχν: quae sententia quum a Platone variis locis sit tractata: idem tamen generalem appellationem aptauit speciei, cum dramatica poe- sim nominauit, sicut ante retulimus,
127쪽
tur omnes poetae, expressior tamen est eorum imitatio,qui non rem gestam referunt: verum quodammodo gerunt: dum dissimulata persona sua alios introducunt,qui coram spectatoribus res ipsas agant. hinc ortae huius poeseos duae appellationes : μαμων ui enim dicta est,propter imitationis praestantiam: & propter actionem. Diomedes libro iii. Poematis generabunt triar aut enim aestiuum vel imitatiuu, quod Graeci
riuum vel enunciatiuum , quod Graecie uel eletra βλυκον dicunt: aut comune uel mixtum, quod Graeci Φον, vel μιιωὰν appellant. cur autem θα --
poesis haec sit dicta,&poemata huius generis sint appellata, luculento loco docuit philosophus: qui quum in ore sit omnibus,
128쪽
nemo tamen adhuc, quod sciam, grauissimarum mendarum lectores admonuit,quibus maculata sunt ipsus verba. quare non praetermittenda nobis occasio de tanto auctore bene merendi. sic ille capite tertio: I
tribus posita sit imitatio, rebus,quae subiecti locum obtinent: sphilo sophus vocat ά: instrumentis, ενο , id est, per quae fit imitatio: & siue modo: recte colligit Aristoteles, posse eundem poetam pluribus diuersi generis poetis ratione aliqua simile esse. affert exeplum Sopho-
129쪽
clis: qui subiecti ratione habita,Homero similis: bonos enim ambo imitantur: at modum si spectes imitationis, cum Aristophane illi conuenit: ambo enim, inquit, eos imitantur qui agunt gemetique aliquid. ita quidem vulgata lectio : quam esse ineptissimam, clarum ex iis quae ante diximus. philosophus heic certa notam indicare voluit, qua poesis dramatica acarteris distingueretur: quae profecto ea esse nequit, quam ista scriptura exhibet: quandoqui dem omnis poeseos commune est, smE si, ut iam probauimus, quae igitur illa nota ' certo ceris
nem stiperius attulimus: quae quum manifestissima sit, mirari subit tan
tae αππιας, non venisse in mentem
viris doctissimis & acutissimis, qui
130쪽
elaboratissimos in eum libellum
comentarios ediderunt. vertendum
autem , ut philosophi ratio exprimatur, ambo enim agendo faciendoque facientesque, , quarti ca-: imperitum fallet. similiter corrupta sunt,& quae sequuntur: nam & ibi proculdubio legendum, On μιμοῖντα f θώ τες, non θῶ λ: quod falsium esse&ineptu, similes loci euincunt, quos praeter' mitto. sic accipiendum in des nitione tragoediae vocem θώ-ν. & inde et Q Rν pro τραγαρι πιέν, tragoediam componere, idem v stirpat: ut in illo ipso capite sexto: m
etsi Ἀμβιαιωα-- αγρο ξS ς. quid ineptius vero lectione Vulgata, quae