장음표시 사용
351쪽
DE ROM. SATIRA L. II. 33Ieo humanae mentis praestatia, quod circa rem eandem varias diuersas'. artes excogitauit. quippe homini
non solum loquendi, sed recte &
emendate loquendi studium a natura erat inditum: neque hoc tantum, sed & ornate: atque hoc amplius, ἐμμή - m m ac modulate. hinc illae tres artes sunt natae, grammatica,rhetorica, poeticae quae omn eis, una cum differendi facultate, circa τὸν Versantur: ac proinde λογιm recte omnes dicem tur. Quemadmodum autem si plures circuli describantur circa idem centrum: maior minorem ambitu suo semper complectetur: ita cum in aliis animae facultatibus usu uenit, tum in tribus quas diximus a tibus: nam rhetorica grammaticen,
poetica utramque intra se includit. poetica enim non est ut in
352쪽
aliare Synesius ait, grammaticae vel oratoriae facultatis, sed utriusque neque potest ad poetices G σεμὰ μω ρυια quisquam aspirare, quin illaru artium sacris prius fuerit operatus . haec sunt illius GHque aα. Tribus hisce facultatibus commune est , quod instrumenta sunt,m: m, Ut
loquitur Simplicius: quς enim mesanimi cocepi ea vi expromat, ora tione utitur. nemo autem orationexta potest , quin earum quas diximus artium ministerio adiuuetur. omnes igitur sunt ministrae ac comites '. sed non omnes pari conditione usurpantur. grammatica non minus quam illa quς verum a falso docet discernere, necessario omnibus adhibenda, qui quacumque de re verba faciut ςie snim & emedate loqui, omni-
353쪽
bus ex aequo & semper necessarium. oratoria elocutio ubique necesi
ria non est : & sunt subiecta quae
natura sua ornatum respuant, doceri contenta. poeticς minus quam rhetoricae late patet usus. sic enim naturet legibus videas comparatum, ut nobilioribus quibusque rebus consultum sit , ne quotidiano v sius ordescere opus habeant. est autem trium harum facultatum ut vulgatissima grammatica, ita poetica nobilissima: rhetorica inter utramque
media dignatione pariter & usu.Hςc quum non fugerent vetustissimos sapientes, dignitati poeseos optime consuluerunt, cum ad grauissima argumenta illam adhibuerunt. nihil dicam de Hebrςorum antiquissima omnium poesi, quς in unius Dei laudibus canendis fuit Occupata. quid Graeci t nonne de
354쪽
apud hos antiquissimi vates suerusiquos NMγας vocabant f in his Orpheus , Musaeus, Linus, alij. secuti hos sunt Empedocles, Parmenides& caeteri, quos spina appellarunt, quia Naturae arcana versibus suis cecinerunt. fuere &qui aut poesim ederent: illani Vt praecepta virtutis darent: hanc via vitiis auerterent. elusinodi sunt
Theognidis, Phocylidis ac similiu
carmina. Qvqreres a magnis hisce vi ris, cur iis de rebus versu potius qua soluta oratione scriberent: proculdubio responsium in hanc sententiam ferres: non posse nobilissimuhoc Mentis instrumentu alibi melius quam in his similibusue argumentis occupari: porro argumenta eiuscemodi quibus res omnium i maximae explicarentur, praestantiat ac nobilitate poeticae esse dignissi
355쪽
nia: quum alioquin poetices, sicut id caeterarum instrumentalium G ιου facultatum, nullum sit certum sub
iectum : sed pro subiecto illis st
quicquid est. σαυναον denique dicerent τὰ φιλοσοφίαι ἶh τίω πιι καδ ιquod multo post, sed ab eadem me te dixit Synesius.Quum h cita sint, quis non miretur, iam olim natura poeticae & legitimum eius usum ita non solum vulgo,sed sinnmis etiam vitis suisse incognitum, ut plane in aliis Lyncei in hoc videantur caecutiisseὶGr corum ista vulgo erat sententia iam tum Socratis aeuo: nihil
aliud poesim esse,nisi fabulas versu
contextas, aut etiam sine versia nudas : nam & Sophronem ac Xenarchum mimos prosii constat scripsisse: quos tamen poetas vocant Graeci. qui sic sentiebant poesin ita definiebant e ἡ πι ηας λο
356쪽
is. CAsAVBONI iam ς: aut sine voce Scisecutus. est istorum sententiam &Socrates ille θνηαι-- φώτατου, cum iussus ρωιακαι 'hoc est, Vt ipse tandem exposuit, poema scribere: omnia expertus per quae Oraculo se obtemperaturum crederet,
hymno etiam in Apollinis & Diatanae laudem composito: nihil tamen egisse sibi visus est, nisi fabulas ab
AElopo mutuatus , quia ipse componerἡ aut nesciebat aut nolebat, versibus intexeret. locus est insignis in Phaedone Platonis ad comunem hanc persuasionem hominum declarandam : οιο αλερο inquit, ἰ δε-D Hl , μὴ ἀπιέναι α', οἰφοαὼ o
357쪽
ἐκτοπ. ex his suauissimi philosophorum verbis, non illud solunt quod dicebamus potest cognosci: Verum etiam quae causis fuerit pe suasionis illius . nam ista, οῖ τήν Ἀ-ata Λοι, έια- μή i mdivi: d) ι hoc plane significant: nemini posse appellationem 'reian attribui,qui non παῖ, id est fabulas fingat. ita eniim
hoc loco exponendum: ubi a coniugatis argumetatur Socrates. πινα-
χ- Plato in Sophista definit, b
mune hoc nomen huic facultati proprium fecere, id spectasse sunt visi, quod poetae res non narrarent sactas, sed fingerent, & quodammodo ipsi facerenti ergo μὴ poe
358쪽
338 Is. C A s Λ BONItis ex horum quidem mente, non
est versus facere : sed fingere & f bulas componere. haec vulgi, haec Socratis fuit opinio. Erat illis temporibus plurimus poeticae usias in theatris & agonibus et quod genus poeseos fabularum fere compositione constabat,tragicarum, satyricarum, comicarum. inde paulatim irrepsit in animos hominum hic error, ut de poetica sic loqueretur, sic sentirent quasi aliam nullam agnoscerent, nisi theatralem &agonisticam. erat quidem ingens hic error , & dignus quem in aliis
docti potius corrigerent, quam au' ictoritate nominis sui firmarent. sed
quid non designat cosuetudo λ haec iuxta doctis indoistisque perperam loquendi sentiendique etiam heic, ut saepe in aliis, auctor fuit. itaque sic Plato ubique in poetas inueti,
359쪽
fur, quasi in theatris,& tantum ad theatrorum voluptatem esset poesis inuenta. iii x. Legunt stant haec il
ἰαν οἱ : saepeque apud eundem &scriptores alios, λέ- , - ματα, μυλλογίαι , & ψαυ- οι- pro eo usurpantur, ac si poemata dixε-ris: non quia putarit Plato ψιλομυ λογαν, hoc est fabulas quascumque etiam sine metro contextasi
poema iustum conficere: vestim ideo, quia poema non eotistare sine fabula , cum Attica sua plebecula habuit peisuasum . poeticana igitultis artibus docet adnum andant;
-. Lepeque in eius scriptis posita est haec sententia, omnem poesici
360쪽
eth μυμ ω. quod ne nos quidem negamus: Verum eo sensu & imit lationis modo,quem in Epinomide sua Iulius Caesar S caliger docte exponit : non quomodo veteres illi existimabant. cognosci enim pOtest ex Aristotelis De poetica libello, & ipsum & Platonem, cum vni- ueris poeseos genus constituerent imitationem, nihil aliud eo nomine plerumque intellexisse,nisi fabulae compositionem , atque ut ipsi
αν. itaque poetae haec descriptio extat apud eundem e poetam esse non eum qui res dicat factas. sed qui cuiusmodi fieri potuerint.
ὲ, zh est, figmentum, fabulae,men dacium. ideo etiam Homerum lau