Theologia DogmaticoPolemica

21쪽

INDENV. Au Baptismus nam inis , seu persecta charitas et cordis contritio includens votum Baptismi aquae , illias vices suP-

Conclusio. Iusantes sunt Baptismi capaces, et expedit eos hapti Zare. CCCXLIX. Quaeritum I. An tufidelium filii invitis parentibus hapti auri pos it no debΗani3 CL II. II. Au reserato materni utei i ostio, quod puerperii initio contingit, valide baptizetur infans, cujus eorpusculum, etsi nulla sui parte in lucem prodierit , aqua nihilominus Per siphunc

. Ium tingi potest 3 ccc LVI

22쪽

ARTICULUS III.

AN CONFIRMATIO VERUM SIT NOVAE LEGIS SACRAMENTUM 3 CCCLXVI.

conclusio. Confirmatio verum est novae Legis Saeramem tum. CCCLXVI II.

APPENDIX. AD CONTROUERSIAM ILVARIA QUAESITA DE MATERIA, FORMA, EFFECTU, SUBJECTO, ET ECESSITATE CONFIRMATIONIS.

Quaesitum I. Quaenam sit materia remota essentialis confirmationis Τ CCCLXXIX.

II. An ad chrisma necessario necessitatct Sacramenti requiratur oleum olivarum admixtum halsamo cum benedictione

Episcopi Z GCCLXXXI.

III. Quaenam sit materia proXima essentialis confirmationis 3 CCCLXXXIII. IV. Quaenam manus impositio requir tur ad valorem coufirmationis 3

CCCLXXXV.

23쪽

V. Quaenam sit forma Sacramenti confidimationis 3 CCCLXXXVIII. VI. Quodnam sit subiectum idoneum com firmationis 3 CCCLXC. VII Quaenam Confirmationi praemittendae sint di positiones 3 CCCLXCII. VIII. Quinam sit effectus confirmationis ΤCCCXCIII.

u. Quid sentiendum sit de necessitate Stam scipiendae confirmationis 3 CCCXCIV. X. An unctio verticis in Baptismo usurpari solita supplere possit Sacramentum Confirmationis, et pleniti dinem gratiae conferre ex opere operato Θ

T1ONIS. CD i. conclusio I. Solus Episcopus est Minister ordinarius S cramenti Coufirmationis. CDIII. conclusio II. Simplex Sacerdos ex dispensatione Sammi Pontificis potest esse extraordinarius Minister Sacramenti Lotarinationis. CDIV.

24쪽

DE SACRAMENTIS IN GΕΝΕΒΕ

ARTICULUS L

DE SACRAMENTIS IN GENERE.

Contra Archonticos , Manichaeos , Socinianos Anabaptistas, Protestantes.

Sacramentum alio sensa a profanis , alio a sacris Seriptoribus accipitur. Apud authores profanos fiamebatur I. Pro juramento. Bino iusiurandiani, quo se Milites ad pra statidam Imperatori et Reipublicae fidelem operam obliga-Bant, Sacramentum militare appellabatur, ipsique milites Sacramentarii idcirco dicebantur. II. Pro pecunia a duobus contendentibus in loco sacro deposita , ea comditione , ut qui vieisset suam reciperet, victi aerario ce deret. Itaque Sacramenti nomino haec peouuia dona-

25쪽

ARTICULUS I. CONTROVERSIA I.

hatur, tum quo' in sacros usus converti posset: ti in quod in loco sacro ab omni vi et injuria immunis custodiretur. Apud Ecclesiasticos Suriptores Sacramenti nomen accipitur I., pro re arcatia et latente , quam Graeci rusterium voeant: Αtqua hoe s. n a sita delibet Beligionis nostrae , ae fidei capita generatim mysteria dicuntur. Sic I. ad Tit noth. Cap. III. Incarnatio Ver-hi Divini magnum dicitur pietatis Sacramentum. II., Pro signo rei sacrae, ut ad Ephes. Cap. V. ubi de Matrimonio dicitur: Sacramentum hoc magnum est, ego autem dico in Christo et in Ecclesia. Id est, unio viri et mulieris est signum sacrae unionis Christi cum Ecclesia. III. Sumitur pro signo rei non solum saerae, sed etiam sacrantis, seu initiantis hominem divino cultui . Atque haeo postrema significatio maxime propria

est, ac praesenti noStro instituto accomodata. II. Sacramenti nomen reprobare ausi fuerunt nostrorum temporum Sectarii, Lutherus Lib. de captivit. Babyl. et Lib. de Abroganda Missa, Isselanchion iaLocis communibus , Zwinglius in Lib. de vera et DINsa religione, et Calvinus Lib. IV. Institui. Cap. XIX,

eoquod hoc nomen in divinis Scriptaris Og pressum non inveniatur. At vero Sacramentum Latina voX est, quam in primigenio Scripturarum textu Hebraico vel Graeco frustra inquisieris: cum autem tu usu Ecclesiae idem prorsus significci Sacramentum apud Latinos, quod Mysterium apud Graecos, merito Sacramenti nomen retinuit Ecclesia; quemadmodum et multa alia vocabula conseeravit . quamvi3 in Scripturis non sint expressa, ut v. g. Trinitas, Incarnatio, Consubstantialis. Quapropter et ipsi Novatores eam vocem minus

hodie fastidire ν identur, solique Soeiniani ab ea velut

26쪽

DE NAT. ET NIV. SACRAMENTORUM. di3 a superstitione abhorrent. Immo ipse Lutherug , cum vidisset Carolostadium ae Z inglium , quibusdam inimicitias gerebat, abhorrere a voce Sastramenti , mutavit cito sententiam , et nomen Sacramenti approbare coepit in Lib. contra coclestes Prophetas. III. Sociniani volunt Sacramenta esse nudum ac simplex signum , quo Christianus a Iudaeo uel Gentili distinguitur: Andibaptistae, esse ali gorias, seu fiagna quaedam pilae spiritualis , morum atque bonortim Oseerum , quibus admonemur bonis operibus nos exercere: ZWinglius, esse oppignorationes , quibus se ha- . mo obligat Christo , ejusque militiae numen diat: Liis therus, esse Promissionem gratiae Connixam externo signo: calvinus, esse externa sim bola. qiamus benepo-Ientiae erga nos suae Promissiones conscientiis nosti is Dominus obsignat, ad sustinendam fidei nostrae imbecillitatem ; et nos picissim pietatem erga eum nostrum , tam coram eo et Angelis, quam apud homines testamur. Verum omnes hae definitiones communi la-horant vitio, quod nimirum iiiillam in Sacramentis vim ad sanctificationem hominis efficiendam agnosca ut, ut controversia II. a nobis fusius explicabitur. Caeteras

Tationes, ob quas quamlibet harum definitionum Cathollici omnes unanimi consensu rejiciunt, vide apud Be Iarminum Lib. I. de Sacram. Cap. X lv. AV. XVI. Necanum in Manutili, Lili I. Cop. XI. Rehatum LeDroticen eo se Sacramentaria, Lib. I. cap. 1Ι. IV. Apud catholicos Doctores multae passim Ieguntur Sacramenti definitiones, quae tametsi non nullis verbis discrepent, et aliae minus, aliae vero magis

evolutae Sint, unum tamen eumque orthodoxum hahent

senium. Omulum maxime probantur nobis geminae

27쪽

α4 ARTICULUS I. CONTROVERSIA I. Sacramentorum definitiones, ex Cathechismo conditi

Tridentini petitae , quae in eundem Sensum recidunt. Prima iuinetur Parte II. cap. I. Nam. V. his verbis: Sacramentum est inuisibilis gratiae uisibile signum , ad nostram justi cationem institutum. Altera di una. X. Sa Cramentum est res sensibus subiecta, quae ex Dei institutione , sanctitatis et justitiae tum signiscandae tumessiciendae uim habet. Dicitur I. Signum , quia ducit nos in cognitionem rei alterius , nempe gratiae, et Samotificationis , quam Sacramenta ct Significant, et efficiunt. II. Sensibile, id est . eXternum, atque aliquo sensu perceptibile, eoquod Sacramenta Signa esse de Beant hominum conditioni accommodata, qui rebus sensibilibus ad rerum spiritualium notitiam deduci s lant; rit enim S. Cli Sostom. scribit Homo. LXXXIII. in i Iatth. Si incorporeus esses, ita et incorporea de disset tibi Deus dona, sed quoniam corpori anima conferta est, in sensibilibus intelligibilia tibi praebet. III. Inoisibilis gratiae , nimirum sanctificantis. Atque hoci

Praedieatam, esse signum gratiae, ad cujusvis Sacramenti rationem ita requiritur, ut ne veteris quidam legis Saoramenta fuerint hac praerogativa destituta ι quamvis diverso modo fuerint signa gratiae. Sacramenta etenim novae Legis sunt signa gratiae praesentis demonstrativa , quam in ipso suscipiente efficiunt, si obstaculum non Pona inre Sacramenta vero antiquae Legis

significabant gratiam dandam per Christum in Lege nova; et ideo dicuntur signa prognostica. Hoc discrimen indicant Eugenius IV. in Decreto pro Armenis

edito , Sacro approbante Florentino Concilio. Nopae legis Sacramenta, inquit, multum a Sacramentis au-

tiquae legis diserunt. Illa enim non causubant grotiam f

28쪽

Dp NAT. ET MIT. SACRAMENTOR PM. usssed eam solum per Passionem Christi dandum esse signiscabant : haec uero nostra et continent gratiam , et eam digne suscipientibus conferunt. IV. Ad nostram justi cationem, non externam tantum et Iegalem, quam Sacramenta etiam veteris legis producebant; sed in te Nam , Veram , et Persectam, quae sit Per gratiam gratum facientem ; ita ut Sacramonia novae legis in sa- scipiente rite disposito causent ipso sui usu, lege i fallibili, et ex opere operato, seu ex virtute sibi intrinseda, gratiam sanctificantem qua constituimur filii Dei adoptivi. V. Institutum , et quidem dupliei sensu. Ac. I. quidem, quia Saeramenta non sunt signa gratiaanaturalia, sed signa ad placitum, atque ex institutiona divina ; neque enim illa ex natura sua vim habent significandi et conserendi gratiam. II. Quia Sacramenta instituta sunt lege stabili, ita ut sint signa stabilia,

quae non uno solum casu, aut respectu alicuius personae particularis ; sed saepius, diutius , in commodum totius communitatis, atque constantem usum Ecclesiae , eodem modo ac ritu administrari possint ac debeant , atque hanc stabilitatem esse necessariam ad rationem Sacramenti , constat ex communi omnium fere Doctorum consensu, atque ex eo etiam capite, quia

Sacramenta novae legis praecipue sunt ritus Religionis Christianae : stabilia igitur sint oportet, prout ipsa Religio stabilis est et perpetua. VI. UMinitus, sive ex Dei institutione, hoo est se immediate a Deo, vel mediate saltem authoritate divina. Sicut enim solus Deus est author gratiae, ita nemo potest signa sensibilia instituere , quae insallibiliter denotent, atque ipso sui usu conserant gratiam . nisi vel Deus sit, vel a Deo hane

Potestatem ae eperit.

29쪽

nocentiae , Israelitarum per mare rubram traiecitonem, manna, Serpentem aeneum , aquam de petranuentein, non fuisse Sacramenta; quia licet significarent gratiam Nobis per Christum conferendam , non restrebantur tamen ad CuItum Dei, et nostram sanctificationem . . se avisus eorum erat mere profanus; lignum enim l vitae erat destinatum ad conservandam vitam nati Ialem , Serpens aeneus ad curanda vulnera per serpentes igni

tos inflicta , transitus maris rubri ad sugendos insequentes Aegyptios, manna ad alendum, et aqua da Peciis ad depellendam sitim Israelitarum. II. Isaaci immolationem , Spiritus Sancti illapsum sub forma colum- hae in baptismo Christi, et sub forma linguarum igne rum die Pentecostes, insufflationem Christi in Apost Ios , lotionem pedum in ultima coena , ne baptismum

Joannis non fuisse vera Sacramenta quia non erant signa permanentia. III. Idem dicendum esse cle absolutiona ab excommunicatione, de signo Crueis, de professione Teligiosa, eum ista non sint signum sanctitatis Persectae, Seu gratiae habitualis. IV. Sacrementorum e numero pariter excludenda esse Sacramentalia, seu ritus et caeremonias sacras , quae ad detentiorem Sacrament Tum administrationem adhiberi solent: item varias benedictiones , consecrationes Regum etc.; eoquod haec a Deo instituta non suerint ad significandam directe gratiam. Vl. Partes , quibus constant Sacramenta, apud veteres Ecclesiae scriptores simpliciter res Sacramentorum dicebantur; paulo distinctius tamen aliquando designabantur Per elementum , et verbum. Quo sensu de Baptismo seribit S. Augustinus Tract. LXXX. in Ioan.

Accedit perbum ad elementum, et si Sacramentum.

30쪽

Neque desunt veterum Patrum monumenta quihus constat , formae nomine intelligi ab ipsis totum ritum externum Secramenti, per rem vero Sacramenti illius essectum , nempe gratiam sanctificantem. Guillelmus Altissiodorensis, qui Saeculo XIlI' circa tempore Lateranensis IV. Summam Theologicam conscripsit, Omnium primus fuit, qui Partes Sacramentorum Per materiam et formam explieavit. Ab eo vero tempore , Sumino consensu recepta fuit haee explicatio , et publico etiam usu Ecclesiae consecrata est in Decreto Eugeniano pro Armenis: Omnia Sacramenta tribus Persiciuntur, videlicet rebus tamquam materia, Merbis tamquam forma , et persona Ministri conferentis Sacramentum cum intentione faciendi quod iacit Ecclesia : quorum si aliquod desit, non perficitur Suctamentum. Eam te .u de-iaeeps loquendi formai, commodam nimirum et tacilem ad intelligendam, Ecclesia etiam Graeca. Probavit , ut patet ex responso Jeremiae Patriarchae si Politani ad Luthera nos Wirtembergenses , Cap. Vii, atque ex GDhritile Philadelphiae Metropolita in libello de Sacramentis.

VII. Modus hic expIic audi Sacram n a Per materiam et formam Ex analogia nuxit, quae est inter totum Sagramentale morale, et totum physicum. Nam s. sicut in composito physico materia praecedit, forma accedit: ita in Sacramento verbum accedit ad elementum: II. Sicut in toto physico materia ex se indisserens est, et indeterminata ad hoc vel illud compositum , determinatur autem per formam; ita etiam in composito Sacritinentali actiones ministri, et suscipientis, per ve ha magis d terminantur ad esse Sacramentale. III. Sicut in composito physico materia est impersecta, forma uro Persecta, et rem ipsaui constituit: ita ia Sacra-