Theologia DogmaticoPolemica

41쪽

38 ARTICULUS I. CONTROVERSIA I. cer quo regantur Fideles, et Matrimonium quo propa

gentur homines ad cultam Dei. XVI. Quaeres T. An in statu innocentiae, anis Parentum primorum culpam extiterint aliqua Sacramenta 3 R. negative , tum quia titillum eorum extat vestigium in Scriptura aut traditione: tum quia Sacramentum est Signum stabile ac permanens in religione. Ergo cum status innocentiae exiguo durarit tempore , Ou,entaneum non erat institui Sacramenta tam cito abolenda. Ex quo colliges, matrimonium Adami et Evae non fuisse Sacramentum vero tale, sed improprie dictum, ae ita sensu latiori; eo fere modo, qua Iignum vitae in Paradiso ab Augustino Sacramentum vocatur; quia matrimoniam illud institutum tantum fuit in usum naturae ad propagandos homines, non ero ut suscipientex sacraret. Unde Apostolus do illa verba lactens ad Ephes. cap. V. non ait illud. suisse , sed esse in Christo et Ecclesia magnum Sacramentum, temporibus nimirum Pauli, seu in Lege Evangelica XVII. Quaeres II. An in stata legis naturae ; ab Adami lapsu ad promulgationem usque Mosaicae legis, Vel saltem ad praeceptum usque Abrahamo eiusque s steris impositum cle circumcisione extiterint verae Sa-.cramenta pro parvulis et adultis R affirmati, e . Ex quidem pro parvulis eXtitisse tune Sacramentum, et. remedium quo ab originali macula mundarentur prOButur Ι. ob silentium Scripturarum , authoritate Patrum. S. Augustinus Lih V contra Julianum, Cap. XI. scribit: Nec ideo tamen credendum est, et ante datam circumcisionem famulos Dei, quandoquidem eis inerat Mediatoris fides in carne uenturi nullo Sucramento

ejus opitulatus fuisse par pulis suis; quia mpis quid illud.

42쪽

euel aliqua necessaria causa Scriptura latere potuerit. dam et Sacrisicia eorum legimus, quibus utique sanguis ille Murabatur, qui solus tollit precatum mundi. Apertius etiam tegis jam temρο re nascentibus Parpulis, o serebant sacrisicia pro peccatis. Augusti num secuti sunt Author Li Drorum cle Vocationis Genlium, Lib. II. Cap. XXIlI. S. Gregorius JII. Lib. Ill. Morat. Cap. III. Leda Lib. I. in Lucum. Cap. VIII. S. Bernardus Epist. LXXVII. Arnoldus Abbas Isonae Vallis Tract. de Operta. Christi cardinalibus qui tuter Cypriani opera legitur. Innocentius III. Cap. Matures et S. Thomas III. Parte, Quaest LXI. Artic. III. Et ideo oportebat ante Christi a Lentum esse quaedam signa oisibilia, quibus homo indem sanam protestaretur de suturo Saluatoris aduentu. Et hujusmodi signa dicuntur Sacramenta. Et

in IV. Sentent Dist. I. Quaest I. Art. II. Dicendum est, quod ante leςem scriptam erant quaedam Sacramenta necessitatis, sicut illud Idei Sacramentum , quod ordinabatur ad delectionem originalis ρeccati. Prob. II. Batione Theologica. Deus voluntate seria voluit etiam parvulos in lege naturae salvos fieri. Ergo Deus etiam in lege naturae parvulorum saluti consuluit. Per aliquod Temedium , ad eIuendam maculam originale in destiuatum. Caeterum remedium hoc Ionge verisimilius est positum fuisse in fide venturi Messiae, si guo aliquo vel actu exteriori demonstrata , per quem parvuli a Paremtibus , veI ab aliis Deo offerebantur et consestrabantur.

Ut enim Act. Cap. IV. dicitur: Nec enim aliud nomen est sub coelo datum .hominibus , in quo ορο teat nos salvos seri. Et S. Augustinus Lib. II de N ptiis et Concupisc. cap. XI. Superioribus tempsi ibus

omni modo latuit Merumentum justisicationis ex Ade

43쪽

4. ARTICtILIIS I. CONTROVERSIA I. Eadem tamen fides Mediatores salaos iustos faciebae

antiquos, Pusillos cum magnis. - -- Quia sicut credimus nos Christum in carne uenisse , sic illi penturum: sicut nos mortuum, ita illi moriturum. Atque hoe remedium legis Daturae contra noXam originalem duravit etiam in lege Mosaica, Iocumque habuit tum in parvulis, qui ante VIII. diem circumcidi non poterant; tum in foemessis, ad quas prae pium circumcisionis non pertinebat. Quod si quaeras, an fides iIIa parentum qua Parvulis mundabantur , necesse fuerit ut charitate formala foret , Res p. negative : quia fides illa non operabatur virtute aetus , Seu personae credentis , sed virtute obiecti, seu Christi qui Credebaiar venti rus. Non sumet at tamen fidas habitualis , sed actua- Iis requirebatur, ea scilicet per quam parvulus Deo offerebatur. Ita S. Thomas in IV. Sentent. Dist. I. Quaest. II. , Art. VI. ad II. Adultos quod attinet in statu legis naturae constitutos, certum videtur eos S eramentis non caruisse. Fuere enim in illo statu sacrificia Deo oblata, ut patet exemplo Abelis, Cain, Job , Abrahami elo. Quidni igitur fuero in illo statu etiam Sacramenta 3 Maxime cum idem ritus exterior potuerit habere rationem simul et Saerifieii ad cultum Dei . et Sacramenti ad sanctificationem hominis, quam n0uvirtuto ritus externi, sed merito fidoi tunc homines consequebantur. Porro in adultis requirebatur fides cliaritate sormata ad et udam maculain Pec-

eati . .

XVIII. Quaeres. III. An in statu legis scriptae , seu Mosaicae, extiterint Sacramevia Τ R. assirmative. Prob. assertio I. Authoritate S. Augustini, qui Lib. XlX. contra Faustum, cap. XlII. suribit: Sucramm-

44쪽

DE NAT. ET NUM. SACRAMENTORUM. 4xta , quae obserpabantur, et celebrabantur ex lege, praenuntiativa erant Christi pentiari : quae cum suo actentu Christus inplevisset , ablata sunt; et ideo ablata , quia impleta: - alia sunt instituta uiri te majora, utilitate meliora , actu faciliora , numero pauciora. II. Authoritate Florentini in Decreto pro A menis et Tridentini Can. II. Sess. VII., ubi discrimeta statuitur inter Sacramenta Mosaica et christi. Ergo manifeste ibi supponitur, reapse extitisse Sacramenta in lege veteri. III. Rationes. In lege Mosaica plures ritus

et caeremoniae stabili institutione praescriptae reperiuntur , quae legaleiu et extrinsecam sanctitatem consere-hant , et persectam atque intraneam, quae per Christum danda erat, praefigurabant. Igitur caeremoniae illae , cum fuerint signa sacra et sensibilia, gaudebant ratione proprie dicti Sacramenti, tametsi nostris viri te et efficacia Ionge .inferioris. Caeterum Sacramenta omnia legis Mosaicae ad quatuor classes revocati commode Possunt, nempe ad circumcisionem, ad immolationem et esum agni Paschalis, ad Sacerdotum o dinationem , et ad varias expiationes immunditiarum legalium, ut libros Exodi et Leviti perlustrantipatet.

XIX. Quaeres IV. An christus Dominus omnia Sacramenta novae Legis instituerit, et quidem immediate 3 R. ad primam Quaesiti partem affirmative. Prob. assertio I. Authoritate S. Ambrosii Lib. IV. de Sacram. Cap. IV. Author Sacramentorum quis est, nisi

Dominus Jesus 3 Et S. Augustiui Epist. LIV. aIias C III. ad Januarium , ae Lib. de vera Relig. cap. AVII. Ab ipsa Dei Sapientia homine assum 'to, a quo in libertatem pocati sumus, pauca Sacramenta

45쪽

la. ARTICULUS I. CONTROvERRIA Lsaluberrima constituta sunt, quae societatem Christi ni ρομuli , hoc est, sub uno Deo liberae multitudinis continerent. II. Authoritate Tridentini, quod Sess. VII. Can. I. ait : Si quis dixerit Sacramenta noςae Legis non fuisse omnia a Jesu Christo Domino nostro i Stiluta , - anathema sit. Et in professione fidei, quam Pius IV. praescripsit, dicitur : Prositeor quoque

a Jesu Christo Domino nostro instituta. III. Ratione Theologica. ille solii ; Potest Sacramenta instituere , qui solus pote,t corporalibus Iementis tribuere vim sanctia tutis et justitiae tum significandae, lum efficiendae. Atqui solus Dei, aut Christi est illa potestas. Ergo. Confirm. Sacramenta , cum sint sandamenta religionis et fidei , ab eo solo possunt institui , cujus solius est fidem condere , hominesque in unum religionis nomen colligere. Atqui solus Deus est author verae religionis et fidei. Ergo

XX. Ad alitiram Quaesiti partem Resp. Quamvis

sententia affirmans omnia prorsus novae legis Sacramenta a Christo Domino per se ipsum immediate fuisse instituta, ad fidem non pertineat, eoquod in Scripturis clare non sit expressa, neque a Tridentino decisa fuerit; certa tamen nunc est atque eriplorata ,

neque in dubium amplius trahi potest, quidquid olim

veteres quidam Scholastici senserint, Lombardus, Η go Victorinus, Alensis , et S. Bonaventura , PutanteS, Ecclesiam authoritato sibi a Christo tradita , aliqua Sacramenta instituisse. Prob. assertio Ι. negative; nullum enim in Scripturis aut traditione vestigium extat huius potestatis a Christo riclesiae concreditae inst tuendi vera aliqua Sacramenta. II. positive. Tridentinum.

46쪽

BE NAT. ET NUΜ. SAeRAMENTORO. 43 Sess. VII. Can. I. superius reeitato, dicit Sacramenta omnia a Christo fuisse instituta. Ergo, qnam vis it Dondefiniat, satis tamen innuit, Christum immediatum

finisse omnium Sacramentorum authorem. Si enim Ecelesia , potestale a Christo accepta, aliqua institui get Sastramenta, non possent illa simplisti Ar diei in tituta fui in n Christo: alias rρliquae omno Ieges ab Ecclesia list. te omnesque caeremoniae ab eadem praescriptae. appella-Ti possent divinae . et a Christo latae. Idem Trident, num Sess. XXI. Cap. II. docet. Ecclesiam in Sacra- montorum dispensatione Posse statuere vel mutare , quae eorumdem S ramentorum venerationi, vel utilitati suscipientiam expedire judicaverit, salva tamen illorum substantia. Quae ipta exceptio satis ostendit, Ecclesiam Non accepisse a Christo Potestatem instituendi Sacramenta ; sed eorum suhstantiam fuisse a Christo traditam eidem ae praeceptam. Neque ex eo, quod christus Apostolis et Ecclesiae potestatem dederit materiam

et sorruam aliquorum Sacramentorum Secundum speciem infimam determinandi, legitime inferri potest,

Christum non fuisse immediatum Sacramentorum Omnium authorem.

XXI. Quaeres V. An Christus, etiam qua homo est, Sacramenta omnia novae legis immediate instituerit 3 R. affirmative. Prob. assertio 1. Authoritate Suripturarum. Christus de se ut homine Matth. Cap. XXVIII. ait: Data est mihi omnis potestas in coelo et in terra. Ergo etiam potestas instituendi Sacram e ta ; non illa quidem in dependens a Deo. ac par divi-Nae , sed potestas eAcellentiae , seu ministerii principalis, et instrumenti conjuncti, cum humanitas Chrisii instrumentum suerit Divinitatis, eidem per uuio-

47쪽

44 ARTICULUS I. CONTROVERSIA I. nem hypostaticam eonjunctum in Persona. II. Auth ritate Patrum, qui dicunt ex latere Christi profluxisso Sacramenta. Et profecto Passio Christi, quae ei secum

dum humanam naturam competit, causa fuit nostrae

iustificationis, omnemque , quam habent, Sacramentis virtutem indidit. XXII. Quaeres VI. An christus determinaverit

materiam et formam omnium Sacramentorum quoad substantiam, et saltem in genere. Sive, an christus S eramenta instituendo, etsi signum illud per se non

determinaverit, praeceperit tamen assumendam esse signum aliquod exterius aptum et idoneum ad finem instituti Sacramenti significandum 3 R. affirmative. Prob. assertio I. Authori tale Tridentini, quot Sess. XXI. cap. II. ait '. . Praeterea declarat Sancta Synodus hanc potestatem ' Perpetuo in Ecclesia fuisse , ut in Sacramentorum dispensatione , saloa illorum substantia, ea

statueret pel mutaret, quae susc*ientium utilitati, seu Usorum Sacramentorum oenerationi pro rerum , t Porum , et locorum parietate magis expedire judicaret. Ex quibus habetur , Christum ipsum Sacramenta omnia instituisse; et cum haec materia et forma constent, illum etiam quoad substantiam ita determinasse, ut Ecclesia easdem immutare nequaquam possit. Prob. II.

Ratione Theologica, quam esseri S. Thomas in Summa , Parte III. Quaest. LX. Artio. V. Non autem pertinet ad aliquem determinare ilIud quod est in potestate alterius, sed solum id quod est in sua pote state. Quia ergo sanctifcatio hominis est in potestate Dei sancti cantis, non pertinet ad hominem suo iudicio assumere res , quibus sancti cetur; sed hoc debetessa ex divina institutione determinatum. Et ideo in.

48쪽

DE NAT. ET NUM. SACRAMENTORUM. 46 Saeramentis nouae legli, quibus hom nes sancti cantur , secundum illud L ad Cor. VI. Abluti estis , sanctificati estis , oportet uti rebus ex dipina institutione determinatis. XXIII. Quaeres VII. An Christus non tantum in genere, sed etiam in specie, vel secundum speciem infimam, per se ipsam determinaverit formam et materia omnium Sacramentorum Τ Autequam respodeam , noto I. res et verba Sacramentoram potuisse duobus . modis a Christo determinari, in genere scilicet, et in specie. In genere quidem , si tantum praescripsisset assumendum esse signum aliquod exterius, idoneum ad finem instituti Sacramenti signifieandam ; Ecclesiae vero potestatem fecisset tale signum eligendi ac determinandi. In specie , si ipsemet Christus signum illud determinasset, imposita Iege eo semper utendi, ut v. g. aqua in Baptismo . pane et vino in Eupharistia const-cienda. II. Quod moralis materia Sacramentorum Pendeat a legibus Ecclesiae, ut rata sit, et verum efficiat Sacramentum. v. g. post promulgatum . Decretum Comollii Tridentini irritantis matrimonia clandestina, mutilus contrahentium consensus , clanculum et contra Ecclesiae leges datus, nullus est, atque irritum facit matrimouium; non quod mutetur materia Sacramentia Christo instituta, sed quod personae inhabiles reddantur ad contrahendum. III. Iuxta omnes certam eSt, aliquorum Sacramentorum , v. g. Baptismi et Eucharistiae materiam et formam a Christo Domino in specie fuisse determinatas. Dan. cap. III. Nisi quis renatus Iuerit ex aqua etc. Matth. cap. XXVIlI. Euntes ergo docete omnes gentes, butigantes eos in nomine P

tris etc. Lucae cap. XXII. Accestis pane gratia. egit,

49쪽

er fregit, et dedit eis dicens : Hoc est Corpus meum.

IV. Exploratum Pariter ost, Christum reliquisse Ecclesiae determinandas sormas aliquorum Sacramentoaum , modo illorum ossectus sufficienter exprimatur. Sic aliis verbis Ecclesia Graeca utitur , aliis Latina in consere dis Saeramentis Confirmationis et ordinis. Graeca quidem in Sacramento Confirmationis hatic sormam adhibet : Signaculum donationis Diritus Sancti. Et in col- Iatione Preshyteratus: Dipina gratia , quae semρer infirma curat: et quae desunt, supρlet, Promoςet N. uenerabilem Diaconum in Presbyterum. Oremus igitur Pro eo , iat veniat super ipsum gratia Sanctissimi Spiritus. Latina voro in Sacramento Confirmationi : Con- signo te signo Crucis, et co rmo te chrismate salu tis, in nomine Patris etc. Et in collatione Presbyteratus : Acc e potestantem offferre Sacri cium Deo, Missasque celebrare tam pro vipis quam Pro defunctis , in nomine Domini, Amen. Acci 'e Si iritum Sanctum;

quorum remisi ris peccata , remittuntur eis . et quorum retinueris, retentia Sunt.

XXIV. His praemissis Res p. Christum Dominum

aliquorum Sagramentorum materiam et formam non nisi generatim determinasse, ae reliqaisse Apostolorum et Ecclesiae arbitrio delectum rerum et verborum , quactapta essent ad significandum Sacramenti essectum. Prob. assertio tum negative, quia neque ex Scriptura nequo ex Traditione ostendi potest, omnium Sacramentorum materiam et sormam secundum speciem infimam ab ipso christo fuisse dcterminatam : tum etiam positive , eae diverso nimirum ritu , quo utitur Ecclesia Graeca et Latina in conserendo Diaconatu et Presbyteratu. Mate ria siquidera utriu,que apud Graecos eat sola manuu-

50쪽

cretum Florentini Concilii pro instructione Armenorum, complectitur quoquε traditionem Libri Evungoliorum in Diaconatu, calicis et patenae cum hostia et vino in Presbyteratu. Ergo cum utraque Ecclesia valido ordinet suos ministros, adhibita quamvis diversa, materia ;Christus secundum speciem infimam non delerminavit maioriam omnium Sacramentorum s. verum hac de roliberior redibit sermo Tomo VII. ubi ex instituto agemus de Sacramento Ordinis. Neque dicas, Decretum illud non esse condi lii Oecumenici Florentini. eo quod Graeci quinque propemodum mensibus ante illud Decretum , sancita jam cum Ecclesia Latina pace , Florentia discesserint. Si enim Graecoram Episcoporum absentia prohibet, quo minus Occidentalium Eptinopo-xum Concilium sit Oecumenicum , e numero Sync-dorum Generalium dele uda erunt Lateraneusia V. Concilia, Lugdunense I. Viennense, ac denique' etiam Tri-

c:entinum . . . '

XXV. Quaeres VIII. An mulatio substantialis ,

aut etiam accidentalis materiae vel formae obsit valo Sacramentorum 3 Resp. Si mutatio materiae et sormae sit Theologice substantialis, Sacramentum reddit in v lidum ; non item mutatio solum accide utatis. Prob. assertio I. Authoritate Patrum. S. Busilius Lib. de Spiritu Sancto, cap. XII. scribit: Oportet enim inuiolabilem manere traditioni m ut quidquam addereaυt detro here pIone sit ab aeterna olla excidere. Proinde si in Baptismo separare Spititum a Patre et Filio , ut periculosum est baptizanti . ita ba 'iismum a cipienti inutile. Eadem autem ratio est de reliquis Sacrameutis , quae de baptismo. II. Ex Praxi Ecclesiae ,