Excursus alter epigraphicus liber commentarium 13. Raymundi Guarinii

1쪽

Abstineas Deilius, quam tibi temperes.

2쪽

COMMENT. XIII.

Fieest in scenam iterum Diuini personam

deridiculam serio acturi. Atqui adversa quam dudum reluctatur valetudo . . At enim ad Spectau- dum provocant monumenta alia, partim Etrusca, partim Osca, partim Graeca , aut Romana, Vel sorte fortuna oblata, vel curiose etiam conquisita. Vetus enim malum est , de quo vel Medici severiores desperent. Verum de hoc, quidquid Superis plaeitum. Quo in his pertractandis ordine utemur p Quippe, quem casus dederit, quandoquidem nullum rationi , consilioque certum locum videmus. S. I. Titulus Etruscus e enditur a Lanato illustratus. Sic ille se habet.

Lateri dextro adscriptus imagunculae Deam reserentis, quae in Regio Florentino Museo ad- Servatur. Crines concinne dispositi : vestis sere

3쪽

in omnibus , qualis mulierum Domus Augustae i . Paterae typus. Prolixa in titulum liunc, nec Semel, aut uno tantum loco , Lanati I oratio , quem in talibus quis laudet pis meritor Summa huc redit, ut

titulo hanc subesse sententiam , putet:

Larcius. Licinius. D. D. pro . salute vel sospitatrici Larthiae Novicias. Suboluit tendum est enim in finem viro

summo Iuno Lanuuina : verum de hac trepidanter adeo, ut priorem explicationem , praeposteriori hac , magis obuiam duxerit. Quae omnia, nisi fallor, salivam cient, famem minime explent. Res igitur omnis altius repetenda. i. De Larcio Licinio, plenissime Langio assentior, nisi cui sorte , prae Licinio , Ladcanus magis adriserit, quod minus a litera recedit ;uti et de voce turuce, quam praeteriti temporis verbum ponit , quasi δεδαγ dedit. Tantum desinentiam in VR notari velim ad vocem Les- ciniur, qui casus rectus , ut Latinorum satur. a. De voce 'AcI 8 phleres, quam sacrum, i) vid. Dempster. Tooes II. Fab. 93. et Passer.

4쪽

vel donum Interpretatur , si potestatem species, et eidem assentior: quandoquidem vox eadem in pluribus recurrit, et in eamdem plane significationem . de qua minime dubitandum. Quod si ocis originationem considerex, quam ille deducere conatur, Vel πο τὼ.ἱ vos, Vel detro τουπλ Is, id non satis liquidum Quod nemini Daudi esse debeat, cum in dialectis huiusmodi pervestiga

dis plerumque a rebus ad voces , raros a V Ocbbus ad res, nos veluti manta duci., ne Me amrnino sit. S. Quod autem voeem phiarra caudae sua, is est sigmate finali , Lanetius multet, transferatque eontra legem terminalem in vocem insequentem, undo illi S HVR , vel τεουα, prosilit ; id milii nullatenus concedendum

reor viro probatissimo. Vox eni in consequens eSt

TH R , non SVTHUR , de qua , quid sit,

accurate inquirendum ..4. Oscis olim auferendi casus singularis litera D claudebatur, ut Astud, Dolud; quod utrum desinentiae proprium , an τυ παρ*γγγω ἐνεκα sactum, in medium xvlinquam; ut si in hoc posterius magis inclinet animus. At Etruscis exadverso idum casus non litura D , sed R , au-

5쪽

gebatui. UTI VR idcirco habeo pro sexto casu , quem reddas VOTO. Sic nostratium vulgus paS- sim hodie ait: no' uto , et nO' puto. Quae Observatio eum inobservata viris plerisque interdum doctis praetereatur , mirum in quot sese senticeta , labyrinthosve incauti coniiciant, a quibus Numquam expediantur. Mihi fixum omnino est, Sacerrimumque, ut si quando Vox una, aut altera in deperditis Italorum dialectis occurrat notae Potestatis , quae integra , et υλικῶς adhuedum Perseveret in graeco, latino, vernaculo in primis idiomate; huic potissime insistendum omnino sit, ab eaque nee latum unguem recedendum , ut certa ab incertis Secernantur , nec ab his illa obtenebrentur, sed haec potius ab illis lucem, quam possunt, recipiant. Quid si et vocis , de qua quaeritur , nota acceptio in rem , uti in re nostra, perbelle quadret 8 Sed de his Paullo post. Tironem meum monitum interea volo, in his haud raro patere domi, quae ab Hebrai eis , Aegyptiis , Aramaeis , Phoeniciis , Germanicis , Armoricis, Celticis sontibus frustra petas.

5. Ubi autem vox non eadem κατα Παμμα occurrit; et soni tamen adfinitas consideranda , et τοῦ ε μού sedulo habenda ratio, et literarum

6쪽

denique , syllabarumque Sive permutatia , sive redundantia , sive desectus. Linguae siquidem primigeniae unius velati sarinae massae quaeindam sunt, de quibus Lic formam unam panis effingit, alteram ille, et ita porro. Eccui namquq in mentem. venisset, quod alibi observatum, da Laomedonte fieri olim potuisse intime atrian, et cegritudinem de necritia, ut innumera huiusmodi missa laetam, nisi prudens antiquitas haec nobis

tanta cum accuratione tradidisset, quanto nunet

cum fastidio, risuque haec excipiunt Saperdarum plerique , diariorum in primis consarcinatores' Atqui ecce nil tale cogitantes eo , natura ipsa

duce , iam devenimus , quod Polliciti paullo su Pra sueramus. VΤHVR cum simpIici V initiali

scriptum Occurrit . . sine digammate , quod insecutis temporibus tum praeponere , tum inserere vocabulis consuevere. Ita olim , ut his unis

exemplis sim conten lux, IVENTIA pro IV vENTI L, et sultis, idest, si ultis, demum si vultis. Paucis: quod Etruscis VΤΗV , Latini potum,

Graecis λχη, nostratibus paSSim ulo, et puto. 6. RVHAC. Male vox haec habita a Langio, quam a caeteris sedula interpunctione disterminari oportebat. Est enim manifestario , inserto

7쪽

digumma te, Zanuue, sive Lanuviae, unde Lanuvinae , aut LanumMinae, Iunonemque ciet tam elata voce, qua nec Stentor in Danaum con-eilio uteretur. Quae singula si accuratius Per Pendisset Lanzius, Larthiam prosecto illam No-Miciam , renovato Taigetis prodigio, minime in scenam, non plaudente cavea, induxisset. Sed fato rerum humanarum, qui summi in maximis , interdum caecutiunt in parvis. 7. Supersunt postremi characteres tres ISI, qui in unum compacti dant IΤΗΙ. Quid haec arcessam libenter a graeco ἰθυς, rectus, vel ἰθη, laetitia. Plane ad remi In re enim votiva respondent Latinorum formulae notissimae r Libens m rito. Sic igitur titulum omnem latine reddiderim:

RCIVS. LICINIVS. ΚΕ. D. D. m. VOTO. LANUVINAE. L. M. De voce S I puneto duplici disterminata silotLanetius. Vox sortasse breviata , quae Cerinam, aut aliud , simile nomen sive paternum, Sive malernum Licinii denotat.

8쪽

Osca nonnulia. Antinatium landus est titulus prior, quem explanandum aggredior, lamellae aeneae insculptus , qui tamen a laeva ad dextram procedit.

Characterum sermae romanas adamussim reserunt , Si unam excipias Γ , quam fuisse P , sine haesitatione pronuntio, plane ut graecorum Γvetus cum hasta verticali dexteriore dimidiata. Quorum utrumque indicio esse qneat, ad ea illum tempora fore reiiciendum, in quibus romanorum apud Oscos et dominatus, et dialectus invalescebat. Votiva res in manu est: animuin advorte. Titulus est talis r

Epigramma dudum a Romanellio nostro Vulgatum, expositionis addito munusculo, non suo illo quidem, sed hominis , cuius nomini consultius multo pepercisset. Huic enim in illo contemplan. do obversatus est animo Pacuius quidam , qui Venusiae domum suam dedicat cum omnibus

9쪽

caeteris. Nempe interpreti nostro Vesune fuit Venusia; dunom versum est in domum; rerin dedicauit; denique de ca cumulos cetud prosectum est mirabile illud e cum omnibus caeteris. Age , age z usque excrea.

Quae non gratuita mordendi libidine dico,

sed ut quorumdam coerceam imprudentiam vanissimam , quibus certum est, ni Ei l sibi contingere miserius posse, quam si in re quacunque Proposita verba videantur deesse, silentioque demum suo profiteri , se nescisse aliquid. Atqui plura se nescire, pauca admodum perspecta sa- teri , sapientiae munus praecipuum est. Sed age, Tem nostram agamus: malo quandoquidem huiusmodi medicinam asterre velle, insipientis esse puto. Tabellam ipsam, quam sibi comparavit Tutius noster, cupediarum eiuςmodi appetentissimus , ipsi vidimus , contrectavimus, descripsimus. Foramina duo ad latera latitudinis , quae excurrunt per uncias duas, cum longitudo continuetur per uncias octo.

Nihil est ἐν τοtς παμμαςt, Syllabisve, quod te moretur. De Vesuna , Peuocoriorum Pe-

10쪽

rigue ux in Aquitania oppido , apud Grulerum 1 haec invenias:

volum susceptum, solutumque Ioui a C. Pompeio Sexto in Oppido Vesunae, vel Vesumio Tum nomine: quamobrem nihil hic de Vestina Dea, quam insinuat, et colere videtur lamella OSCa. Nunc more nostro antiquo propositi του ἔμι- λαμματος partes singulas ανοι ταῖς rimemur , ut quid sit intus oleae durum, κατα τῆν ςυνθεσιν manu tangamus.

r. ΡΑ. Quid syllaba haec puncto a caeteris dextrorsum disiuncta 2 Pro initiali accipio vocis Pacuvii redintegrandae in gignendi casum. Ridebit fortasse ad haec de gente Fabiana quispiam. Sed rideat, an rudat, nihil pensi est,.quando nihil Asino cum fidibus canoris. Nominum quippe una dumtaxat syllaba , aut literaunica initiali insinuatorum, exempla passim obmutant in veterum monumentis generis cuiuscumque. Neque in casu nostro ullum ambiguitatis