Excursus alter epigraphicus liber commentarium 13. Raymundi Guarinii

21쪽

sae, est PIILVVS ΑΕ, aut PLOSAE, dempta adspiratione. Concinit his vox s Alibi Τ; quae redditur Trebriari , unde Trebia. De PHLVVSA, seu Plunsa, obiter dixerim , Deae fortasse nomen illud extare , quae Hyems dicta a

Nigram Hremi pecudem , et Temρestas in vulgatissimo Scipionis epitaphio:

Illud item, occasione nacta, non praetereundum: vocem a II HEXAPl, de qua disseruimus alibi, fuisse rcvera Menes , penultima syllaba , et ultima productis , quae idcirco a Latinis post Acerrae fuere nuncupatae. Redeo nunc ad vo .cem Ceretae. Formam I suisse He , in comperto est. Sed stetisse etiam pro C. Seu Κ, ne temero alio loco dictum abs me arbitreris. Libet nunc et de hoc ampliare. In numis est ΚΟΩC , quod redditur Κοας , nempe L pro Sigmate. In Pate

22쪽

Glio est Sasion. Quae evineunt, sormam I haud raro usu utam pro C Gallorum leni. Nunc pro Κ , seu pro C asperiore, haec suppetunt exempla. In monumento Etrusco si est: IlRIAIU , quod Lanatus recte interpretatur et Lars Cilnius Gratia. . Vide eamdem I nune Pro C aspero, nune pro G adhibitam. Ad haec: in titulo bilingui v I solitaria latine redditur Caius. Quae cum aio de I solitaria, nolim trahas ad AI, nempe ad I , quae quiescit in E. Nam

hoc in casu est Velius, Praenomen e truSci S.usitatissimum, quod tamen quidam non recte

vertunt in Caium. Ex quibus omnibus valde veri simile sit , vocem 3RII rct I fuisse olim Serelae , vel potius Ceretae. Ita et Arse pro Ance Veteres dicere amabant. Qua in re taxanda Daeterii intempestiva eorrigendi prurigo , qui Festum ex eo insecta tur quod in commate Arse verse reddiderit arae averte , et Perse ignem, quod contra dici oportuerat, si Dacicrium audis , cuὶ arseest ab arsisse. Sed toto , ut aiunt, caelo ab i) Vol. II. p. 38o. et) Mass. Oss. leti. Tom. VI. pag. 13.

23쪽

errat. Anse quippe minime contractum est vo- eis arsisse, sed verus imperandi modus ve hi anceo ; unde arae est arce , Vel arcem. Verse autem, quasi urse, repete ab VR Chaldae-rum , unde Latinorum uno, et graecorum πυρpromanavit. Lanxius in hoc humaniter culpam a Festo arcet; Dacierio tamen plaudens parum aeque transfert in Festi Breviatorem. Sed in hoc neuter culpandus et absolvendus uterque. Temeritatis crimine notandus Dacierius ; Lan etius importuni in Dacterium obsequii.

α. NHN QVς. Quod igitur Latinis suit Lα-

cantis , Oscis erat Luehanus , alternantibus

inter se diphthongis VE, et OV. Atqui eccam

tibi Cererem Lucanam τον V0πον Cereris Pomρeianae , de qua nihil est, quod ultra commemorem. Caetera lineae huius interpolata: nee tanti porro videntur , ut in iis conquirendis operam , oleumque perdamus. 3. Avas. Scio, απαξ Graecis etiam in monumentis esse semel. Verum id ad rem nostram non belIe quadrare, quisque per se videt. Vocis contra desinentia, orationisque in primis contextus, ut in nominandi casum accipiatur , Suadent, quem , sublata A una red-

24쪽

25 undante, quantitatis ergo , dicas asius. Atque ecce tibi Iamellae votivae auctorem , quae Cereri olim Lucanae suspensa fuit. Et sortasse qui apud Oscos Apasia, dicti inter Romanos listi; quandoquidem nulla in priscis dialectis vocalis , quae non in alteram quam mcumque facile transierit. 4. ANΛN . Kalno. Est alterum Masii binomii nomen , quod , reddita liquescenti L auxiliari Ε, set Kalene , Kalenum puta patronimicum a Calibus , hodie Calui. Sed liquescenti eidem auspicatius sorte sociam addas literam I ; nam, quue Balnea Vulgo , quondam dicta Balinea. Id si sit , linum habebebis , notae originis , potestatisque vocabulum. Interim in memoriam revocare , iuverit , desinentiam in E pro nominibus Tuscis iuxta , atque Oscis suisse familiarissimam. 5. NλNII. Pala. . At vox non integra. Videtur suisse Latinorum ro palam ; nec in Musica nostra canit extra chorum. Reddi quippe potest publico. Epigramma idcirco tale fuisse videtur :

25쪽

6. Qui nunc sequitur , titulus alter , Caserivulgo de Sangro landus est , in Lapide exaratus , cuius longitudo palmorum sere quatuor,

latitudo duorum.

Quem sic expositum a viro erudito, nescio quo, accepi tricolas. Filius. Pacoli Sacerdos. Veneris. Vmbriae.

Fucum, misi sanor, interpreti tria secere. Primo litera n , quam ille habuit pro P : est autem L. Deinde litera R. quam constat fuissea , cum ipse interim videatur accipere pro N. Inde etenim prosecta Venus illa , concha iterum novo veluti inuecta salo. Denique literas , quae Oscis erat D , et quain interpres Protholacismo mero habet. Voneri Luic Umbriae τυ μιθε ν conciliatum ab interprete suspicor a voce AAZI V , quasi Si , remoto sigmate , additaque M , prodeat VMPER , seu Umber, propter affinitatem lite rae B cum P. Verum undo Paculo Sacerdotii huius insignia quaesierit, frustra quaeras. Paucis.

26쪽

Titulus mere sepulcralis , et quidem de Familiarium , ut aiunt, . genere , de quo sic habe.LΚ. Ιdest Lucius, romanis praenomen , Iiaud infrequenter et nomen. Oscis fuit Loucius , aut Leticius , ut in titulo superiore, ος ο

DE. Praenomen Decimi , qui Pacoli Pitor: unde illi, more romano, subintellige Filius. PK. Sive Paculus, aut Paculus, siVe Paccius , nihil moror.

SVUAD. Reddo : Suae , hoc est Genti, Vel Familiae , quod romanis fuit SVIS, SVEIS , et SVVEIS. EEIPE. Solverim in duo: EE, et I PE; eritque EEel. Ire vero , addito sibilo aspirante , fiet sipes, idest SIBE, ut dictum non raron Lutinis pro SIBI. ΡSED. Nempe sed , quod litera Ocarebant Osci. se autem est Use, ut OLLI pro illi. Titulus itaque sic romano palato potest adcomodari:

L. DEC. F. PACVLVS. SVIS ET . SIBI. IPSI

27쪽

28 . Omitto de fragmento inco nobilissimo, nu- pcr Pompeis reperto, dicere, ne sacer fiam. Utinam i enatent eiusdem reliquiae, quod non desperandum. Decurrit enim characteribus sane elegantissimis per lineas integras quatuor, quod quanti sit ἐν τοῖς χειμηλtοις huiusmodi, ii norunt , qui in obsoletis Patrum nostrorum dialectis investigandis operam suam collocarunt. Tangitur in eo, nisi fallor, Helius quidam Hrrius, Pompeianus Quaestor, cui OPeris cuiusdam ρα-blici partes demandatae , ut ex voce obtruncata in fine. NNMNNG. . colligere est, in cuiuS gratiam mihi ampliandum tantisper. . Auctor Dissert. Isagog. a eam interpetrabatur olim: Sπtum Posuit, vel, quod in idem redit s to conclusit. Scilicet vocem aaman9Dd ab aamanes reo deducit, et particulam amin compositis nemo ignorat esse circum; unde aman erre fit illi ambire , circumdare. Verum enimvero in praeterito clamanes a pronius est verbum facere, quam se 're, Obaudire , et in man insequente manus suboleat magis , quam aliud quidpiam. Observatum praeterea alibi nobis est, vocem ipsam cum addita ) P. i. Cop. XIII.

28쪽

29prumatted conspicuam se dare in operibus sco. rum publicis. At cui nunc persuadebitur , opera Oscorum publica universa septo suisse conclusa p Constitulum idcirco per nos eSt, aamana' sed, et pretinatted illud ipsum Oscis suisse , quod roinanis dicebatur , fecit, et Probavit; neque ab expositione hac recedendum idcirco cen-Semus, nisi luculentioni, certioraque cadem in

re occurrant.

S. III. Nobile Foederis Frentanorum sacri monumentum marmoreum. Marmoris historia, dialectus, Sinceritas , restitutio , illustratio.

Seculi huius initiis , Anxani, Frentanorum Oppidi pervetusti , nunc Lanciano , ingentes

inter ruderum aggestus marmor effossum per palmoS quatuor excurrens , graecis exaratum archaicis characteribus, graecoque ore loquens. Nulla erborum intervalla , interpunctiones nullae, uti mos veterum graecorum iuxta, ac latinorum.

Dissi actum lamen in partes duas prodiit, ct quod magis dolendum , lacua, dextraque in locis nonnullis mancum, atque imminutum. Quod novi-

29쪽

tate sua omnium animos perculerat, publico gaudio exceptum, membranisque chartaceis prima expressum , mox descriptum in tabella aenea , curis ,

et impendia Nicolai de Cocco , I. V. D. Nec

membranas hasce, nec tabulam aeneam inde eXpressam , nobis .inspicere datum. Tantum posterioris huius exemplar unum nobis tradidit vir amicissimus, idemque Suavissimus, Ianua rius Ravigeta , cuius tibi schema fidelissime delinea tum cum supplementis nostris mox produ

cemus.

Non uno hoc contenti Anxanienses , marmor ipsum Neapolim deserendum curarunt, iudicium de eo praes ol turi Academiae Herculanensis , auspice Iosepho Turio, qui tunc ab interioribus regni negotiis erat, cuiusque recordatio non Sine grati animi sensu recurrit. Monumenti τῆ λτο fidem iaciunt, praeter caeteros, Paschalis Liberator, notae vir probitatis , honoribusque iunctus, et vir illustris Antonius Columna, qui illud et oculis suis viderunt, et manibuS COI4irectarunt. Quid post Marmori factum , penitus ignotum. Certe illud inter Musei Borbonici Lipides , quos inter paene conSenui, nUSquam Of-sendi. Quae cum ita sint, mirari profecto sub

30쪽

it , fuisse aliquos, qui de monumenti fide addubitarint , illud homini cuidam novo tribuem tes , quem nominare non licet, et a quo, si quid tale desideres, aquam impetrabilius a pumice postules. Quibus hi momentis inducti sic de

Marmore statuant, me nescire profiteor , cuius non tam aculae nares, ut dubitationis huius vestigia valeant olfacere. Sed homines novi. Hi dubitant de ominibus , vel dubiture se , simu lant , sive quod pudet, rogatos Se nescire aliquid , lateri ; seu quod in talibus quidquam

fortasse deprehenderint , quod cum praeconceptis animo opinionibus parum amice conveniat. Atqui mallem , quid in marmore sive genuino , Sive supposito , contineatur , edocuissent, quod tamen neminem eorum secisse, con

stat.

Et sane historiae temporum, et Veteris τῆς, γεογραφtας, it graeci antiquissimi sermonis , et priscae τῆς πτογραφιας quisquiliarum, et gentilitatis religionum oppido eum perdoctum fuisse oportuerit , qui novi plane generis monumentum tanta cum felicitate, verique specie commmentus sit, ut a nemine, vel nasutissimo, apertae salsitatis redargui possit. Neque haec dici