장음표시 사용
2쪽
QIL T. V. Utram made isto anteeeda sumiam mediam in essendu , re e sequens in operando evertas libertaram actus praede
3쪽
EMonuntur sententiae celabriores de Hyliasia Gratiae. ibid. QUAEST. II. De 'PhUea Prismotione , aede decreto praedeterminante. 8sART. I. Num phinea praedeιermn-io cohae ν - cum libertate arbitrii y Ao. II. Utrum admissa thysica Fr motione, sequatur, eos qui peccant, carere sussciensia ad non peccandum , adeoque non peccare rma ART. III. Num praemotio reddat Deum --ctorem peccati ' sy-Τ. IV. Aum ratiocinationes Thomistarum emaciter emineant necessitatem p sica praemationis . 99 QUAEST. III. Utrum Decretum concomitans Scotistarum oenas libertatem arbitrii t Io QUIEST. IV.. Exponitur sententia reponense actam gratiae in praedeterminatione m yali : Necnon Deponens illam in eouatione
xitii praemisi per mentiam mediam se
N EST. V. Explieasur per quid discriminetur Gratia e ax in actu primo ab e cael in actu seeunda . Io8
QII EST. II. DYnam sit participalio Disinae
maturae , in qua reponitur es mia metaphγ- sica Gratiae.
QUAEST. III. Virum Graiia diei post d naeio Spiritus Sancti, adeo ut Persona Spi- stilus Sancti de formali venias ad consiιuea dum filium Dei adoptivum ' II8- EST. IV. Virum admissa pinbilitate Gratia, quae habeatur per donarionem SP ritur Sancti , piner satisfacere pro
incompossibilis eum mortali y I1ς OU EST. VI. Utrum independerr ab e irinseco Dei favore Gratia reddar hominem iustum, Dei adoptivum , o haeredem y IxsQU EST: VII. - Grraia sanctimans reaiali ἐν disinguatur ab Habitu Charitatis
. EST. VIII. Num sectus, ct habitus Charitatis gustificem formaliter 'QUMST. IX. Num ροφφ homo in alio ordiane sanctimari per Gratiam extrinseam ; ει
citra intractationem peccata ' H8ART. I. Num ροβι homo extrinsece sanctim tari positi, e r ibid, ART. II. Num possit peccator negative san .sieari extrinsece ' I 2ART. ΠI. Num possit peccatum remitιi absque praevia ejus retractatione t I .
er μιurae non integrae r ibid.ART. I. De miaxiptici naturae statu . ibid.-Τ. H. Admittitur flatur purae Natura .
-Τ. III. Admittitur etiam satus purae Naim
QUAEST. II. Urrum natura lapsa debilior si quam pura finI EST. III. De Necessitate Gratiae in natura lapsa tum M veritates cognoscendar , tum ad honeste sperandum . I
QUAEST. IV. -n possit cista Gratiam h mo lapsus totam legem smara QVAEST. V. -n requiratur Grasia in na- iura lapsa ad diligendum Deum, ct adpo severandum Maliων- EST. VI. Utrum impotentιa ad vitanda omnia venialia Fν antecedens , an eon quens; Phasica, an Moralis; determina . an t
4쪽
Οst eonsiderationem Dei optinu Maximi in ordine ad se , quatenus Unus, & Trinus est , &in ordine ad ereaturas praese tim intellectrales, quatenus earum Creator est , dc primum principium aggreditur Angelicus in I. 2. Deum comtemplari , in quantum est ultimus finis , &nosua Beatituao 3 necnon Aetiis humanos ram honestos, seu moraliter bonos, quibus
ad Beatitudinem promovemur, quam mora liter malos, quibus a coelesti patria exclu
dimur: Agit deinde de Legibus, per quamn violationem sunt sormaliter inhonesti; ae de habitibus moraliter malis, seu de V, Eis, & peccatis 3 Antequam vero in h. t. disputet de virtutibus in genere, x in specie, & in 3. p. de Incamatione, ac de S cramentis, quibus, tamquam per media edi trinseca, ad beatitudinem contendimus , dis putat in eadem I. a. de Divina Gratia , quae medium intrinsecum est , & simplic, ter necesiarium ad beatitudinem consequemdam: Et primo quidem de gratia auxiliam te, seu aeriali 3 Deinde de Sanctificante, seu habituali , ad quam homo per auxilia gratiae bene operando disponitur. De uir que nobis hoc anno agendum . Quare in prima disputatione discutiemus ea , quae spinant ad gratiam auxiliantem secundum se In secunda quae ad eandem spectant, pr ut subsiae divinis praedefinitionibus: In te tia, quae ad ejusdem efficaciam: In quana de Gratia sanetificante , ad quam actualis gratia ordinatur : In quinta demum de Gratiae actualis necessitate.
Nquiremus primo, quid, &quomplex ea sit 3 secundo num possit Deus omnes 'D
mnino creaturas ratio Ies per illam libere
convertere, ac obdurare Tertio num o
sistat unice in aetibus intellectus, 3c voluntatis Quarto quomodo ad actus salutares concurrat Quinto an gratia sufficiens ad salutem omnibus omniao adultis conser tur Sexto num etiam parvulis decedens bus in utero Matris providerit Deus de re.
medio sufficienti ad suutem p Denique num possit homo per operationes naturales se dis onere ad salutem ubi quomodo sit intel. uendum axioma illud, Faeiemi qu/d in se
a Donum gratis datum . Hinc Mpostolus ad Rom. II. Si gratia , iam nM
ex operibin , alimin gratia non est gratia . Additque in hunc locum Hieronymus . Gra νia gramitum in is appetiatvr . Et Augustuo graria. quia gratis damu . Sumitur aliquando active pro amore gratis aliquid e nantes in quo sensu dicitur ad Ronum 4.' inmur fides ejus ex se tria fretan mp mm svariae Dei: Saepe vero sumitur pas,five pro dono gratis collato, sive gratuitum hoc donum sit naturale, &philosophicum, ut est Gratia Creationis , ac specialis Pr
'identiae , qua Deus disponit res creatas . ita ut fervato ordine naturali huic potius homini, quam alteri occurrant occasiones. circumstantiae, & cogitationes congauae, quiabus praevidet vitandum aliquod peccatum. aut exercendum aliquod opus morale b num nature vires non excedens: Sive donum hoe gratustum sit supernaturale, di theol gicum, in quo sensu commi:nissime, di Pr prie accipitur nomen Gratiae. Porro Gratia sumpta pro dono summa o s
5쪽
α Pars III. Disp. I. De Gratia auxiliant e.
mirati , alia est supei naturalis quoad mo- III. Quod attinet ad hujus Gratiae div dum , ut si dentur naturae lapsae vires ad sonem, clividitur primo in Habitualem, Se
diu servandam totam legem naturalem; quod Ae ualem. Illa eli permanens , & conss it donum est quidem debitum naturae inte- in habitibus supernaturalibus gratiae sancti-grae , sed non lapsae . Alia vero est super- ficantis, fidci, spei, charitatis, & aliarum naturalis quoad substantiam , excedens virtutum infulat um ; Haec est transiens, flemnem naturae exigentiam , conferens ad consiliit tum in specialibi is auxiliis naturae beatitudinem supernaturalem obtinendam, indebitis, quibus Deus nos movet, de ad-juxta illud ad Titum 3. Ur justisic a gra- juvat ad eliciendos actus salutares , tumria ψAMs , haeredes simus seeundum spem mirae etiam in ipsis actibus summatura Iibus m aethrnae . Et in hoc scnsu propriillimo usu ritoriis vitae aeternae , quae pariter dona pariu nomen Gratiae , quae dicitur stricte Dei sunt gratis collata , ut proinde QEI theologica . . . ninus Papa ad Episcop. Galliae dixerit, c. II. II. Dicendum itaque, Gratiam theologi- Tama est erga homines bonitas Dei , ut ri eam s de qua in priscnti tractatu esse Do- stra velit esse merita , quae sunt Usur dona, num supcrnaturale superans omnem natu- ρο ρνο sis , quae Metiιns est , α erna praemia rae exigentiam, seu debitum tum physicum, D targiturus. tum morale, conserens ad beatitudinem Dividitur secundo in Internam , quae supernatura em . Ita communiter Patres , scilicet in anima recipitur , ut est Gratiadi Thcologi ex Scripturis, de Concit. ut sanctificans, illustrationes, & Inspirationes Videre est apud Ripal. tom. 3. contra Ba- Spiritus Sancti εῖ & Externam , qualis est janos disp. s. sed . 3. Et sane quod exce- Pallio Christi Domini, Institutio Sacra me dat omnem exigentiam naturalcm, colligi- torum, Praedicatio Euangelii , Gratia pr cur ex illo piaesertim Apo I. ad Ephes tectionis in tentationibus, &c. Irin stimus finesentes cogitare ali 'id ex no. Dividitur tertio in Increatam , & Cre bis qWasi ex nobas , sed si emia nostra ex tam: Increm est Spiritus Sanctus, qiu da- Deo es: Et constat ,inui a Gratia theologica tur j iistis, quando charitas Dei distunditur est illa , qua homo disponitur ad Deum in cordibus eorum , Verbum communica- videndum , Visio autem Dei est indebita tum Humanitati assumptae , Dilectio Dei , cuicumque creaturae , ut ostenditur in Pr, qua nos ab aeterno dilexit , & qua deer ma parte; ergo Gratia theologica est etiam vit consene nobis in tempore dona sum cuicumque creaturae , seu naturae rationali naturalia. Creata vero est essectus talis db. indebita; in eodem enim ordine est dispo- lectionis in tempore pmductus. stio ad formam, in quo est ipsa formφ Ex hoc IV. Dividitur quatio in Gratiam gratis da- etiam fit, quod Gratia theologica excedat tam , & Gratum facientem a Haec per se omnem exigentiam moralem, adeo ut nuti ordinatur ad propriam sanctificationem, a latenus debeatur nostris operibus naturali- que adeo vel sanctificat formariter, ut grae. bus, sive ut meritoriis, sive ut impetrat tia habitualis , vel ad sanctitatem conse isi iis, sue ut aliter disponentibus ad illam, quitur, ut viilutes morales , vel disponit quod aperte dixit Apostolus ad Roman. 3. ad sanctitatem, ut sunt auxilia actualia. ILEi, qui operarΜν, merces non impu inrsαμ- la vero est, quae per se ordinatur ad ab . iam sv tiam, sed fetintam debitum et hoc est Tum utilitatem, quales sunt Eratiae ab Ap
non habct nomen Gratiae, quod est debitum stolo enumeratae secunda ad Corinth. it. operibus, atq;adeo gratia superat exigentiam S rmo sapiemiae , ac se ianua , fides, Gratia
moralcm non rarum operationum 2 quam sanitatum , operoto virtutum , Prophetia , vis non excedat debitum molate ortum eX Discretio Spirituum, genera Lunarum, σ μ. divina promtu otic, veracitate, aut VIa vir- rerFreta; io frmonum . Sermo Sapientiae est
tute ι nam unio Lπostatica v. gr. non ideo donum supernaturale inferendi ex prine, desiit cite riatia theologica, quia promissa pus fidei conclusiones circa divina ; Seminit posteritati Abialiae . Ncque est v mo scientiae en consimile donum inferendirum, quod delii aI uiat Balatii, gratiam com conclusones circa humana: rides, quatenus notare indignitatem pori uvam personae , est gratia gratis data, est donum si pernat cui co. I rtur dian. 1 re lilio praevio de- rale explicandi mystcria fidei ; quatenusn orito collata itiit H inanitati Chiisti Do- vero est gratia gratum faciens, est habitus min.: unio hypotatica ; & dc .aum perseum assentiendi mystcriis revelatis : Operatiorantiae conscrtur juitificatis ab que positiva via tum est donum faciendi opera mirac corum liauignitate. Iosa condistincta a coiporum sanitate , iit
6쪽
seeit Moyses in aegypto. Neque dicas, e iam gratiam gratum facientem esse gratis datam : Nam hoc nomen geneticum Gratiae gratis datae per antonomasiam tali generi gratiarum ascribitur ; sicuti quamvis quaelibet gratia etiam philosophica conferatur nobis intuitu meritorum Christi a tamen nomine gratiae per Christium anton niastice venit sola Gratia Theologica . Dividitur quinici in Praevenientem , C
mitantem , & subsequentem . De praeumniente dicitur Psalm. 8. Miseris ordia que preveniet te: & haec praecedit omnes omnino actus salutares, contra Semipelagianos negantes, necessariam esse gratiam, quae praeveniat ipsum primum velle Gratia Comitans est, quae adjuvat, & cooperatur; Su sequens est, qua indigemus ad perseverandum in bono proposito; de quλ dicitur Psal
qui tenetur restituere, indiget gratia Praev niente consistente in illustrationibus sum naturalibus , quibus impellitur ad dicendum, Volo restituere; indiset gratia Adjuvante, qua dicat, Volo restituere , & Subsequente, qua in proposito pericveret, ita ut actu
restituat iaDividitur sexto in Excitantem, quae consistit in illustrationibus , de inspirationibus, quibus voluntas veluti torpens, & sopita excitatur , juxta illud Apoc. s. Ego sto ad ostium , crpuho a dc in Adjuvantem, quae vires praebet voluntati infirmae ad conatum requistum; unde Ber. lib. de gratia, dc lib. arbit.
dixit. Conatui nostri eas μαι, si non adiuvem εων, mini, si non excite-ωr . Aliquando ta- mea grati λ Excitans usurpatur pro Praev utente, de Adjuvans pro Comitante.
V. Dividitur septimo in operantem , 8e
operantem nomine operantis venit primo gracia, qua Deus operatur in nobis sine nobis meritorie nos dis nentibus ad recipiendum id ,. quod Deus in nobis operatur ; qualis est prima operatio nostra meritoria , ad quam certe meritum praeced re non. potest, aliter non .es et primum m
ritum; dchinusinodi est primum initium fudet quo dispommur ad talos actus ad fidem
subsequentes, ut notat Aug. contra Semip lagianos. Secundo Venit gratia, qua Deus
operatur in nobis sine nobis libere consem tientibus, fle operantibus , ire sunt illustrationes , & inspirationes nobis a. Deo instrusae , quae cum. sint actus vitales , indigent nostra phraca cooperatione, non tamen libertate. Tertio venit εratia, qua Deus operatur in nobis sine nobis physice concurre
tibus, de talis est qualitas illa supernaturalis infusa , qua anima elevatur ad producendas illustrationcs supernaturales 3. qua vis enim Deus. posset immediate cum coi cursu speciali. omnipotentiae elevarre antimam ait hujusmodi actus vitales producendos ι at cum Deus in operibus supernaturalibux servet rerum connaturalitatem , Meonnaturalius sit, actum vitalem procedero
a principio intrinseco a idcirco sicut ad visionem beatam producendam admittimus
communiter lumen glorix, tamquam commincipium intrinsecum elevans intelleetum ad Dei visionem;. ita in casti nostro juxta multorum sententiam apud Mauram, contra Suarium, dc Rin dam , ut dicemus quaest. num. 4. in admitti debet qualitas. infula elevans animam ad actus supAnaturales imtellectus , dc voluntatis. a Deo nobis infusos sine nobis libere operantibus
Gratia vero, cooperans est , per quam Deus in nobis actum supelmatiiralem operatur , nobis ad illum libere concurrentibus . ubi nota , posse eandem entitative gratiam cosideratam secundum respectus. diversos dici praevenientem, excitantem ,. comitantem, adjuvantem, cooperantem, &c.. sieut idem homo est Pater, Avus , Filius,. Nepos, Ecc. Hinc Aug. de eadem entitative gratia dixit in Enchir. cap. 31. Nolem
Dividitur ultimo Gratia in. Suffcientem, de Efficacem : Illa dat solum posse ficere
haec vero dat tum posse , tum ipsum fac re . Quamvis enim etiam gratia efficax siesusficiens r at nomine sumientis mT Am. tonomasiam venit quae est mne sumens , seu inefficaxi potestinue Sufficiens aliquando. esse sufficiens tantum physice, aliquando ebiam. moraliter . .
VI. Denique quod attinet ad Haeretico rum errores in materia gratiae, sciendum,. dogmata Catholica esse, Prinis liberum ainia trium non posse viribu&naturalibus p eptui nisumservare, proueoponet, ad justificati nem obtinendam ac promerendam gloriam ,. ut definitur in Concilio Mileuitano can.. ex illo Io: is. Sin. m. nihil misis faeere eatque adeo gratiam esse' necessariamaae pinis simpliciter operari salutariter :. Secund-
Gratiam.non dari ex meritis arbitati, viribus. naturae operantis; cum ac Roma. TI. dic tur : Si gratia, iam non ex vertain, alio-- gratia non es grasia Teretro, gratiami non solum esse necessariam ad operandi immitt
7쪽
eo ipsum salutis initium esse ex gratia. Qua in adiutorium gratiae non laedere libertatem arbitrii. VII. Circa haec Primo erravit Pelagius
somnians, ad salutem consequendam suffice Te. liberum arbitrium absilue gratiae adjut Tio et quare negavit gratiae silponaturalit tem , necta ratem Redemptoris , gratiam sanctificantem , &c. Secundo errarunt S
mipelagiani putantes , ad initium fidei, &voluntatem credendi non esse necessariam gratiam , sed sufficere liberum arbitrium . Ac relate ad parvulos dixerunt, alios b, mirari in praemium bonorum DPerum, quae υidentur a Deo facturi fuisse, si viverent; alios a baptismo excIudi in penam stes xum etiam conditionale futurorum. Ex qito apparet, in quo discrepet horum haeresis a doctrina admittentium scientiam mediam: Illi enim contendebant, ob opera conditi nate futura conferri absolute praemium , de venam : Isti solum docent , quod scientianorum operum dirigat Deum tam ad prindefiniendum aetiim bonum , seu ad dece nendum pro libito cui maluerit alnsilium praevisum emcax , unde oriatur in statu absoIuto meritum eia tirum praemiis quam ad permittendum pro libito pecratum , d cernendo auxilium praevisum inessicis ex intentione seria bonat operis . Praeterea S mipelagiani dicebant, Deum expectare vo-Iuntatem nostram, ut a peccato purgemur aquae propostio damnata est a Concilio , Tausicano, in eo videlicet sensu, quod Deus ad suam gratiam impertiendam expectet nostia primos a s viribus naturalibus elicitos ι non vero in eo sensu ut Pratis
rerminatores contendunt quod concursus divinus a ves rate creata determinetur acio hujusmodi determinatio necessaria Mad si natem votivitatis tuendam . Tertio Lucterus , 8c Calvinus duobus ab hine saeculis errarunt in eo, quod putarent, li- herum arbitrium in natura lapsa esse extinctum , atque adeo hominem ex nece rate, non libere, agi vel a concupiscentia in peccatum, vel a gratia in bonum . Discreparunt tamen in eo , quod Lutherus putarit, voluntatem nostram nec libere , nec active se habere ad actus saIutares, sed eos ab extrinseco, tamquam inanime quoddam, recipere, ac mere pati: Calvinus am em voluerit, voluntatem moveri quidem ab intrinseco, sed absque indisserentia . Unde Calvinus solum TheoIorice erravit; Lucterus vero etiam philosopnice . Ute
que autem a Tridentino damiuatur sessi s. 6. Gratia auxilιaute.
8e I . Denique e Catholicis Michael B jus Doctor iLovaniensis , & Ianis ius Episseoqus Urensis varie errarunt; sed prinsertim in eo , quod dixerint, Ad merem
dum, & demerendum in natura lapsa non requiri libertatem a necessitate , sed sum cere libertatem a coactione a quam Proinposisionem tamquam mereticam cum aliis quatuor eiusdem furfuris damnavit Inn. X.& Nex. VII. sicut propositio illa 39. Baii
, ubera rvino sis , damnata olim fuerata Pio V. Gregor. XV. 8c Urbano VIII. Post hoc successit pugna scholastica in
materia Gratiae inter Catholicos . Praedeterminatores enim contra Hereticos docent, gratiam salutarem necessariam ad salutariter operandum cohaerere debere cum libertate indisserentiae ι h nc tamen a praedetem, natione non evertis quod infra examinam
dum , cum de Vatiae essicacia , quae cum liberrare arbitria concilianda est. Nam ut solide arguit Aug. epistia si m'ν ria Dei, se at-t si mn s
ει Deus possis per auxilia Gratia
quamcumque voluntatem emollire, aut obdurare
I. O Ub aliis terminis praesens quaestio
aestatur , , detur non solum moralis, sed etiam metaphysica nec as, ut quaelibet voluntas videatur per sciemesam mediam libere consensura sub aliquo vage auxitio λ quod est dicere , An volumias creata , salva libertate , habeae met Myscam necessitatem consentiendi sub alia quo vage auxilio, adeo ut collectioni a xilioritin indifferentium competat infrum bilitas metaphysica ad inducendum consem sum: Cum enim Deo suppetant infinita amxilia , ae infiniti modi trahenes volunt tem ad libere consentiendum , quorumpitu imi sundare possint moralem certiti dinem de futuritione consensus, & quorum collectio quo major , eo majorem funΓe certitudinem moralem, quod voluntas sub aliquo eorum sit libere consensura idcirco quaeritur , M omnium auxiliorum eo,
lectio iundet metaphysicam infallibilitatem
de suturitione e se usi liberi sub aliquo
8쪽
II. Art. I. De vage auxilios quo posito , facile erit nodum Gordianum solvere, & infallibilit,tem gratiae cum libertate arbitrii conciliare a II. Prima sententia solum admittit m Talem, non metaphysicam neccilitatem in collatione auxiliorum relate ad inducen,
dum actum liberum; sicut de facto datur
moralis, non metaphysica necessitas commi
tendi aliquod veniale vage sine auxilio Dei speciali; & sicut in magna hominum multitudine datur moralis necessitas, ut aliquis peccet , juxta illud Christi Domini Matth.
7. est , ut veniano scandaia. Ita v
dentur sentire Suar. lib. I. de Praedest. Cap. 7. Alberi. s. principio philosophico , qtaxit. corol. 1. Ariag. P. I. disp. rice dijp. 7 i. cap. 6. Ex qua sententia sequitur, possibilem esse creaturam aliquam liberam inflexibilem, seu quae per scientiam mediam videatur libere toti colle boni a. xiliorum aut consensura, unde sit ino, durabilis, aut dissensura, ac restituta, umde sit inconvertibilis , & inemollibilis; ut proinde solum possit is ea Deus extorquere
.consensum necinarium praedeterminanao ad
illum. Secunda sententia sere communissma hanc metaphysicam necessitatem admittit , tum relate ad consensum, tum ad dissensum runde fit, repugnare creaturam liberam aut inemollibilem, aut ino vi abilem. Ita C Iunck, Maerat. , Tann. , Granad. de Scie tia Vionis quati. 4. sect. 4. Ruia, Fasolus
disp. I . arti 13. num. 137. Sc noster Pater Thyrsus Gona alea t. a. disp. 4. qui pro hac sententia laudat etiam Vasq. , dc Suar. , liosque Recentiores et cum ab antiquis, ut notat Haunoldus, quaestio haec non sit e preste agitata: Quamvis convenerint communi lime, quod possit Deus quamcumque voluntatem ad se libere trahere, de de I pidibus istis suscitare filios Abrahae , quod Tho me tribuunt physicae praedetermin
tioni, bc Scotinae condeterminationi. Tertia sententia Patris Henao de Sciem tia media scct. 1 4. admittit necessitatem metaphysicam resate ad consensum in cotilectione auxiliorum, non relate ad disse sum; unde putat, repugnare creaturam inmmollibilem, non vero inobdurabilem. De utraque nos agemus seorsim.
Admittitur infriastrabιlitat . euxiliarum relate ad emolliendum.
III. T Rima conclusio . Necessitas me . I. taphysica, quod voluntas creata praevideri debeat per scientiam mediam sub aliquo vage auxilio consensura, bene coh: ret cum libertate consensus. sub quolibet a xilio determinato. νProb. r. ad hominem. Necessitas mor iis , quae ab Adversariis admittitur , quod voluntas sub aliquo vage auxilio sit conse sura, non pugnat cum libertate morali ad consentiendum sub quolibet auxilio dete minato a ergo paris miter necessitas hujusmodi metaphysica non pugnat cum liberutate metaphysica , seu simpliciter dicta . Praeterea bene intelligitur primo, quod λω speciali Dei privilegio detur in nobis
necessitas moralis ad patrandum in tota vi, ta aliquod veniale vage, quin talis necessitas sit relate ad veniale determinatum: S cundo , quod in magna hominum multit dine detur moralis necessitas , ut aliquis peccet, quin ullus habeat hanc moralem necessitatem. Tertio, quod repugnante pura omissione libera, Deus necessitetur ad alterutrum actum, v. g. volitionis, vel noliationis mundi s de tamen neuter actius sienecessarius, & data possibilitate purae omisesonis liberae, intelligitur, quod Deus neces.sitetur metaphysice ad unum vage ex histribus exercitiis liberis relate ad Mundum et videlicet vel ad illum volendum , vel ad
nolendum, vel ad suspendendam tam via tionem, quam nolitionem Mundi, quamvWnullum ex his tribus exercitiis voluntatis
Divinae sit necessarium i ergo bene etiam intelligi potest, quod detur necestitas ad consensum sub aliquo auxilio vage, quin detur ea necessitas sub ullo auxilio dete
Prob. a. a priori: tune datur in instam ti A plena libertas in voluntate sub auxiatio Α determinato, quoties voluntas in statu absoluto sub eo auxilio potest agere, via non agere, seu est indifferens ad pone dum, vel non ponendum consensum; atqui etiam eum illa metaphysica necessitate, quod debeat voluntas praevideri per scientiam mediam pro statu conditionato sub aliquo vage auxilio consensura, adhuc potest v luntas in statu absoluto sub auxilio . R. esse indisserens ad ponendum , vel non Po nendum consensum, ut constat paritatibus
λα- . ergo cum illa metaphysica neces Λ s sit Di iti oti by Coos L
9쪽
6 Pars III. Disp. t De Gratia auxiliante.
state bene cohaeret libertas voluntatis ad non agere: neque est milibilis , quia talis consentiendum sub quolibet auxilio deter libertas solum deserviret, ut creatura sui minato. trahat se a dominio Dei , qui propterea IV. Objic. 1.Ad plenam libertatem requiri- non posset in illam, qua liberam, domin
eur, ut possit voluntas resistere non solum ri, cum non post et ab ea consenium tib omnibus auxiliis distributive, sed etiam col- rum obtinere , si praevideretur omnibiis de otior atqui data illa metaphysica nece L auxiliis restitura. itate, hoe non haberetur; ergo ea meta- Denique ad uberiorem solutionem trans. physica neces itas evertit libertatem. Maior mitti potest . quod In Infinitis partibus pro- probatur, quia ex terminas constat, plei rin Portionalibus horae, aut successive per i rem este libertatem, quae potest omnibus tam aeternitatem dari pollini voluntati imcolle stive iris iere, quam quae potest tantum finita auxilia categorematice , dummodo Inpulis; sicut maiores sunt vires illius, qui non mirantur omnia, quia sic exhauriretur potest plures holles prosi rare simul, quam omnipotentia a sicut in communiori infi--qui tantum seorsim . nitariorum sciatentia poni possent infiniti Resp. i. per instantiam . Ad plenam tb homines, sed non omnes. Hoc posito, bdihertatem rcquiritur, quod milit voluntas ne voluntas dici posiet libera ad restitem moraliter resistere omnibus auxiliis, etiam dum etiam infinitis categorematice auxiliis, collective; ergo in collectione auxiliorum non tamen omnibus a quia cum stipponamus, neque datur necessitas moralis ad consen- in A rario Omnipotentiae dari infinita a sim liberum; quod non admittitur. xilia emcacia, & infinita inefficacia , pota Respondeo a. nego majorem : est enim est Deus conferre voluntati in infinitis pa
plenissime libera voluntas , si sub quoli- tibus horae infinita auxilia ex inefficacibus, bet auxilio, di sub qualibet auxiliorum unde resisteret infinitis. collectione possibili possit ponere, vel non V. Ob ic. i. Non dicitur plene, sed s ponere consensum, etiamsi non misi re- Ium secundum quid liber, V. g. ad mortem do. sistere toti colleetioni auxiliorum . Et ra- clinandam, qui debet sub aliquo patibuIotio est, quia tota collectio auxiliorum po- vage mori, quamvis sub quolibet moriaturni nequit a parte rei , etenim solum pos libere: sic ristus Dominus non fuisset ii iunt poni collectiones finitae in infinitum , ber quoad substantiam, sed solum quoad non vero infinitae Categorematice , ne in circumstantiam mortis , si potvisiet quoli- infinitis quidem partibus horae , vel am bet ex triginta tribus suae vitae annis moriani proportionibus; quia supp'nimus, par- tem declinare , dummodo deberet aliquores horae proportionales distineris possibi- ex iis vage mori: ergo neque voluntas est Ies este tantum finitas in infinitum, seu i, plenρ libera ad consensum, si sub quolibet finitas syncategorematice, non vero cat auxilio est indifferens, debet tamen subal gorematices unde cum verum sit, quod quo Vage consentire. 1 Iit voluntas & cuilibet auxilio, & cui- Resb. I. recurrere instantiam de neees ubet collectioni auxiliorum finitae in infi- sitate morali. Deinde dico, plene liberum nituni resistere, sive dentur successive, se in e ad mortem declinandam, qui potes iuve smul, erit plenissime libera. Ad proba- lam sub quovis patibulo, & sub quavis pationem maioris, concedo, validiores requiri tabulorum collectione possibili declina vires ad resistendum pluribus simul, quam re, quamvis detur necessitas metaphysica. - , quoties tamen collectio aliqua plu- quod debeat per scientiam mediam praeviarium est possibilis, non chimaericas colim deri libere amplexurus mortem sub aliquo .ctio autem omnium auxiliorum per me est vage patibulo', quia necessaria ista conne chimaerica, non secus ac collectio omnium xio cum morie est solum intentionalis , possibilium, juxta dicta anno superiore , & in scientia conditionata, non realis, de . q. I. n. II. ergo quamvis non pos- pro statu absoluto, cum supponatur impos si voIuntas resistere toti collectioni, dum ιibitis collectio omnium pati Iorum a pania modo possit omnibus distributive resistere, te rei, ita ut necessario debeat cum allia aerit plenissinae libera. quo eorum componi mors. Christus Doni Aride, liberiatem ad resistendum omni nus ideo in casu adducto fuisset liber s collectioni auxiliorum neque esse utilem , tum ad circumstantiam moriis, quia nececneque Nisibilem creaturae: non est utilis, stas vaga reduci deberet ad determinatam rvicia ad libertatem solum facie, quod pos- etenim elapsis triginta duobus annis non tit voliauas sub quolibre auxilio agere, vel poterat amplius monem declinare et at in
10쪽
asu nostro nunquam per totam aeternit rem necessitas vaga reducitur ad determi,
natam , quia posita quavis collinione finita in infinitum , imo etiam infinita auxili rum, semper poteth voluntas illis resistere iaergo es libera ad conlatissim itum quoad circumstantiam, tum quoad substantiam . n forma dist. antec. non est plene liber, qui sub aliquo vage patibulo ex iis, ouae possunt coexistere in statu absoluto, debet
mori, concedo: ex iis, quae tantum sunt pro statu conditi onato, nego anteeedens, di consequentiam. VI. Secunda conclusio. Datur de saeto metaphysica necessitas, tit quaelibet creata voluntas videatur per scientiam mediam 1 ub aliquo vage auxilio consensuras atque adeo repugnat Creatura rationalis, quae perficientiam mediam praevideatur roti coli
et ioni auxiliorum restitura , unde sit indimollibilis, & inconvertibilis, quatenus ab illa non potest Deus per auxilia suae Tr tiae consensiim liberum obtinere . Ita D etores pro secunda sistentia laudati.
PIOb. a. ratione . Deo . tribuendum est dominium erga creaturaS, quo majus excogitari non possi citra implicantiam , sicutae converso Creaturae summa subjectio 1 a qui maius est dominium Dei erga creati ras, si possit eas libere convertere, quam si non pollit, ut constat ex terminis ; &hoc non involvit implicantiam, ut constat solutione argumentorum ι ergo de facto Deo competit hujusmodi dominuim in ere turas liberas: Sed hoc Hominium compe-teie non nosset Deo,' si collectio auxili rem fundaret metaphysicam neces statem consensus pro statu conditionatri . ita ut r. pugnet creatura, quae non praevideatur perficientiam mediam sub aliquo vage auxilio constris a s ergo dati. haec metaphysica
mecessitas.. Conis . I. quia lumine naturae eintinn
est, unumque aue posse, ae debere a Deopriere operationes bonas, ac meritamias, ac victoriam tentationum; ergo evidens est. unumquemque posse habere a Deo auxilium efficax ad bene operandum; ergo evidens 'etiam est, in collectione auxiliorum misib lium videri a Deo per scientiam mediam aliqua efficacia, seu Mnjungenda cum eo sensu libero, si darentur': Haec autem pro. eul dubio sunt infinita, quia quibuscumque conversionibus, te consensibus positis, po eth Deus ex supremo dominio iterum it namque Creaturam convertere , & ad novum consensim liberum inducere in infim
Confirm. a. creatura essentialiter ita
struibilis, aut in elevabilis ad quodlibet .
sicut etiam creatura Duranda , cum qua scilicet Deus non concurrat immediate ad ruperandum , & similes communiter dicum tur repugnare piaecise per hoc , quia su traherent se a plenis imo Dei dominio ι e
so idem dicendum de Creatura Inconventia ili. Et ratio est, quia quotam positive non . constat de possibilitate alicujus creatum, qua posita , dominium Dei restringitur standum potius pro dilatatione dominii , uam Omnipotentiae, cum illud sit attri-
Duriam ex suo conceptu praestantius a atque adeo dicendum, huiusmo, creaturam repuis gnare a Sicut etiam diximus in ta aetatu de Angelis disp. s. qu. 1. loquentes de cre tura rationali natura sua impeccabili VII. Objic. r. voluntas resistere potest cuilibet auxilio ι ergo etiam onmibus; etIoclon datur necessitas metaphysica, quod sub aliquo vage per scientiam mediana praevideatur consensura . Probatur prima comstquentia, 'quia voluntas, AEuae resistit si gulis, remi omnibus collective, non enim aliter resistitur omnibus, quam P r hoc ,
quod resistatur singulis; ergo si potest simpulis restiere, potest & omnibus. Resp. conccido antecedente, nego conseqtuentiam; non enim tenet illatio a d stributivo ad collectivum, ut patet in ii, numeris exemplis; voluntas enim potest m Taliter resistere sngulis auxiliis , sed non omnibus; homo sine speciati privilegio m est vitare in tota vita quodvis veniale, non tamen omnia, ex Triden. scis. 6. can. 13. Sic Nietes quantitatis possitnt singulae distat tificari, non tamen Omnes s ergo poterit etiam voluntas resis ere cuili t auxilio quin possit omnibus collective . Ad pi Ob tionem antecedentis, concesso iterum ante cudente, nego consequentiam . Ratio cit,