장음표시 사용
11쪽
IlI. Status religiosus latiori signifieatione, a Christo Domino,
strietiori sensu Meeptus, ab Ecelesia institutus esι. IV. Verus et perfectus status religiosus ante quartum aerae christianoe saeculum institutus non inveniιur.
V. Melioris notos historiographi in id eonveniunt. vΙ. Refellitur illorum opinio, qui originem religiosorum ordinum tribuunt persecutionibus, prioribus Ecclesiae saecvlis, in christianos emitatis.
Quam varias et diversas de origine monasticae vitae et religiosorum ordinum scriptores ecclesiastici foverint opiniones, perspectum habuerit ille, qui, vel mediocriter archaeologiae sacrae cupidus, pausos dumtaxat de antiquitata christiana libros inspoxerit. Alii enim in Votori Tostamento monasticae vitae non tantum adumbrationes seu prototypa, sed et vera exordia inusniri inistimarunt, et Eliam principem monachorum, atque Na Zaraeos ot Rechahitas ot Prophotarum filios Voteris Testamenti monachos fuisse docuerunt. Alii S. Ioannem Baptistam monachorum, antesignanum et institutorem fuisse volvorunt. Alii Christum Dominum non tantum monachorum, sed et canonieorum tegularium auctorem venerantur. Alii Petrum et Paulum, alii S. Marcum hujus vitae generis proclamant institutores; alii monachorum originem ab Aseetis repetunt ). Alii vero, et communiori quidem sententis, religiosorum ordinum initia reserunt ad tempora Diocletianae vel Decianae persecutionis.
se. NEapinius a Mur DELagi I, Inιiquarium monasιieum, epist. I et ii, Vienive Austriae, 16ὼ0; MELEchnus. Apostolisi elarietilia eanonieorum ordι- vita instituta eι prostressus, eo l. t et seq. . edit. Venet. , 3648. Ubi inter lilia refert. Ioannein Gersoni uin , Laneellarium Parisiensem reeie doeuisse . Apostolos fuisse ea non leos restulares sub abbtile Christo, et Iudam a Domino tripliei honore fuisse Metirarum i fuit enim, inquit, litius pro rotuneommensalia eι ea noni a restia viris. Danna. Bajessas hierare in Melesitis-tieae, pari. ll, cap. I, edit. Bambergae, l760.
12쪽
His temporibus, uiunt illi, Perse 1ioue IRr universum nomanum imperium servenis. multi christiani tormenta metuent , et in conspectu atrocissimari m Poenarum dὐ
viribus suis ad profitendam fidem dissidentes, in solitudines se receperunt, ut ibi lutum a vexationibus refugi iuuio venireut, ac liberius pietati et christianae vitae perlaesioni vaeare possent; quae vitae ratio nonnullis eorum adeo fuit jucunda. ut cessante persecutione in cellulis, quas tu solitudine sibi aedificaverant . permanere mallent, quam ad pristina domicilia reverti. Unde factum est, ut homines , qui initio singuli hanc vitam agebant. Postea iv -- cietatem maluerint. et sensim ad certas regulas vitam Euam consorinaverint iij. II. Ad decernondum, quid in hac opinionum discrepantia
de origine religiosorum ordinum sentiendum sit, Paula videntur praemonenda de statu ehristianae perfectionis et de statu religioso. Constat enim finem seu scopum Omnium religiosorum ordinum in Melmia semper fuisse, ut homines, qui hoc vitae genus amplecterentur, ad christianam persectionem tenderent. Status christianae persectionis est conditio sive vitae institutum, quo homo et ad sni persectionem et ad vita niselernam tendit per alia media quam Solam observationem mandatorum Dei et Hesiae, ad quae media amplertenda vel volo vel juramento vel alia ratione voluntatem suam obstringit.
Ad hunc statum igitur requiritur : ' ut modus ille vivendi sit firmus et stabilis, 2' ut qui eum profitetur, tendat ad persectionem, δ' ut aliquam habeat obligationem in hoc vitae genere permanendi. Media autem persectio
13쪽
nem obtinendi sunt praeter mandata Dsti et Ecclesiae observantia consiliorum, quae Christus Dominus in Evangelio tradidit, praesertim ubi consilium dedit servandi castitatem his verbis: Sunt eunuchi, qui se ipsos castraverunt propter regnum caelorum: qui potest eapere, eapiat iij. Quibus verbis, ut notat ualdonatus Q, Christus voluit homines ad castitatem et coeli bis vitae persectionem quasi proposito praemio cohortari. Paupertatis consilium dedit, quando dixit : Si vis perfectus esse, vade, vende quod habes, et da pauperibus, et habebis thesaurum in eoelo 5 . In quae verba idem interpres apprime haec scribit: a Cum de praeceptis
loquitur, non dicit, Si vis perfectus esse, serra mandata, sed si vis ad ritam ingredi: cum vero de consilio, non dicit, si vis ad vitam ingredi, sed si ris perfectus esse. Praeterea mandatorum Observationi tamquam praemium proponit vitam aeternam, si uis, inquit, ad vitam ingredi, serva mandata; observationi vero consiliorum non Vitam aeternam , sed thesaurum in coelo, id est, vitae aeternae majores divitias pollicetur 4J. η Etiam ad commendationem rius obedientiae, quae inter evangelicae legis consilia censetur, haec verba passim reseruntur : Si quis vult posι me renire, abneget semetipsum, eι tollat crucem suam quotidie, α sequatur me
Status isto perseetionis dicitur, non ideo quidem, quod consilia persectiora sint praeceptis divinis, sed quod praecepta Dei simul et consilia in eo observentur; consilio rum enim et Praeceptorum observatio nobilior et persectior est sola praeceptorum observatione l6 . Attamen non est necesse ad persectionis christianae statum, ut quis consilia evangelica omnino omnia obse
14쪽
vet, quia diversis exercitiis persectio potest acquiri; et is qui operatur ad aliquem finem assequendum, non debet adhibere omnia media quae eo conducere possint, Sed ea dumtaxat, quae prudenter judicat esse illi fini consoquendo accommodata.
Status religiosus, secundum communem Ecclesiae usum et strictiori sensu acceptus, est persectus status Monachorum Seu Regularium, qui Deo Se conseerant, et emisso voto se obstringunt perpetuo servandi tria praecipua consilia evangelica : paupertatis, castitatis et obedientiae. Comprehendit itaque omnes ordines, Sive Monachorum sive Regularium. Si latiori sensu accipitur, comprehendit Omnes vivendi modos, quibus homines Voluntarie se osserunt divino cultui et obsequio, et ad unum vel aliud ex evangelicis consiliis observandum se obligant i l . 1ΙΙ. Haec Si probe considerentur, facile patet, Stutum religiosum, latiori significatione acceptum, omni modo cum statu christianae persectionis convenire; ac propterea, Si de eiusdem origine quaeritur, dici debet, Christum Dominum , qui certo certius flatum christianae persectionis instituit, illum etiam statum instituisse. Sin vero strictiori Sensu accipiatur, et habeatur pro statu sive ordine ab Ecclesia vel nomine Ecclesiae approbato, in quo fideles christianam persectionem acquirere conantur, et editis votis paupertatis, castitatis et Obedientiae, Secundum prae- Scriptas regulas in communitate stabiliter vivunt, dicetidum est, statum istum a Christo Domino non esse institutum, nisi quatenus ipse homines exhortatus est, ut consilia evangelica observarent, et se ad eadem perpetuo Servanda voto obstringerent. Caetera autem, quae ad hunc
15쪽
statiam sive ad ordinem religiosum pertinent, ab Ecclesia ordinata vel saltem approbata sunt, et ab ipsius moder mine pendent. Non enim Christus Dominus praefinivit, ut fideles consilia evangeliea obsorvarent, vitam eommunemugendo potius quam particularem aut Solitariam; neque praescripsit, quaenam exercitia et officia, quasve peculiares regulas sequi deberent. ni finem suum pertingerent; sed haec omnia Ecclesiae ordinanda reliquit. Status igitur sive ordo, in quo ii, qui voluntarie eum limplectuntur, tria consilia praedicta observare det ni vi Vnti, atque Secundum certam regulam et per praesinita quaedam sacra exercitia officiaque ad christianae vitae pedissectionem tendere, ab Ecclesia institutus est. Quod ut manifestius appareat, animadverti debet, o
servantiam trium consiliorum evangelicorum non consil-
fuere ordinem religiosum; sed insuper requiri, ut alia observentur media, quibus ad persectionem christianam perveniri possit. Iam vero hujusmodi media praescribere non est hominis privati; si enim cuilibet fas esset media praefinire, quae cum consiliis evangelicis essent obServanda, facile contingeret, ut religiosorum ordinum institutioni admiscerentur errores, quibus fideles deeiperentur, et ut praescriberetur vivendi modus, qui persectioni chri lianae contrarius esset, aut saltem non accommodatus il . Unde pro legitima religiosi ordinis institutione necesse est, ut judicio competentis auctoritatis ecclesiasticae constet, media. illa christianae persectioni accommodata esse
Ex his jam essici potest, quid sen,iendum sit de illis
ecclesiasticorum scriptorum opinionibus, quas initio hujus S referebamus, et juxta quas origo status religiosi vel
16쪽
ab Elia aut Nazaraeis aut Rechabitis ant siliis Prophetarum Veteris Τestamenti, vel a Ioanne Baptista, vel ab ipso Christo Domino aut Apostolis repeti debeat. Revera quidem in Apostolis, in Christo Domino, in Ioanne Baptista, in Elia aliisque Prophetis verissimum exemplar invenitne virtutum, quas religiosi viri colunt; sed hoc non sufficit ad inde repetendam ipsam religiosi status originem et institutionem. Nam virtutum consilia et exempla Salvatoris nostri, Apostolorum et Prophetarum non tantum monachis et regularibus, sed aliis etiam fidelibus ad imitandum proposita sunt. Ut itaque originem persecti religiosi statvs inveniamus, necesse est praeterea reperire regulam aliquo modo ab Ecclesia approbatam, vivendi communionem, peculiares quasdam Sacras exercitationes sit ossicia is ; quae omnia nos quidem ante quartum perae christianae speculum non reperimus. Non ideo tamen certum et prorsus indubitatum habemus, ante hanc epocham statum istum non jam in Ecclesia extitisse. Nam sedulo notari debet, ecclesiastica monumenta priorum Ecclesiae temporum pleraque periisse,
partim impio mandato Diocletiani imperatoris, qui cliristiana tabularia flammis tradi jussit, partim vero temporum injuria. Praeterea certum cSt, multos christianos primis Ecclesiae temporibus evangelicam Vitae sormam amplexos fuisse, et consilia, quae Christus Dominus in Evangelio tradidit, observasse. S. Lucas enim de quibusdam Christi fidelibus loquens jam roserebat: Multitudinis autem credentium erat cor unum et anima una: nec quisquam
eorum, quin possidebat, aliquid suum dicebat, sed eranι iis omnia communia it. Et procul dubio omnino ponendum est, inter discipulos Christi et Christi fideles, qui ingenti multitudine per ipsos ad fidem suerunt conversi, multos fuisse, qui persectiorem vitam amplexi, non tantum prae-
17쪽
cepta, sed et consilia Salvatoris nostri observare studuerunt. Neque ea vana hypothesis est; ab ipsis enim nascentis Ecclesiae temporibus fideles tam viros quam seminas fuisse, qui durius ac Severius quoddam vitae genus profitebantur, seque in piis christianarum virtutum ossiciis et Sacrarum Scripturarum meditationibus exercebant, quique
Ascetoe vel Ametriae dicebantur. et veterum Scriptorum testimonia ostendunt, et comprobant recentiores rerum ecclesiasticarum scriptores. Atque ex eorumdem Scriptorum
sententia in dubium est, ab ipsis christiani nominis exordiis in Ecclesia Dei suisse sacrarum virginum institutionem. quae virginitatem sanctiorisque vita, Studium profitebantur si . Cum vero de hac aliave, persectioris etiam, vitae prosessione non ea tradita reperiamus, quae ad Verum et persectum religionis statum requiruntur, saltem dieendum est, ex authenticis et indubitatis documentis non con Stare, ante quartum Ecclesiae saeculum statum istum exstitisse.
Scriptores, qui antiqua ecclesiasticae historiae monumenta severiori judicio ad artis criticae regulas eX pendunt, monastici ordinis initia unanimi fere consensu collocant post restitutam a Constantino Magno Ecclesiae pacem; ita quidem ut alii currente vel exeunte saeculo quarto, alii vero initio saeculi quinti illius exordia praefiniant. Communiori tamen sententia ea ad S. Paulum Eremitam et S. Antonium Abbatem reserunt : α Quorum
exemplis, ait IIolstentus iij, duo genera Monachorum informantur, alterum Eremitarum, seorsim sine arbitrio degentium, Coenobitarum alterum, in domo communi
18쪽
conviventium; et miscebantur in illis principiis haec duo genera plerumque, ut iidem ex eremo in coenobium, ac vicissim o vita communi tu solitariam transirent; quamquam haec cum multis experimentis esset deprehensa periculosior, coepit prae illa coenobilica celebrari disciplina, praesertim post editam a Pachomio regulam, dictante Angelo acceptam, quam latine Hieronymus transtulit. Ex hoc tempore duo laudabilia distingui genera monachorum coeperunt, Solitariorum et communiter viventium. Atque hoc modo instituta in AEgypto vita monastica, inde in omnes terras Salutari propagatione se diffudit iij.
De hac tamen propagatione non agemus, quod ea Parum aut nihil ad rem nostram resert. Non enim historiam religiosorum ordinum tradere volumus; sed nobis est propositum tantum de origine monasticae vitae inquirere, et paucis Verbis eX potiere, eam non divinae sed humanae seu ecclesiasticae institutionis esse; satis igitur nobis est, ut hoc posterius ex iis quae diximus inferri queat.-Argumentum aulem praecipuum nostrum est, inter Omnes constare Christum Dominum non ea Ordinasso, quae ad verum et perfectum religiosum statum Vel ordinem requiruntur:
atque adeo dici nequit eum esse divinae institutionis. Idem praeterea esticitur ex eo, quod scriptores ecclesiastici unanimi sere consensu docent, statum istum ante quartum aerae christianae saeculum in Ecclesia non fuisse; et illi etiam, qui altius hujus institutionis exordia repetunt, eam tamen non a divino jure derivant 2ὶ.
Qui brevem et lueulentam de propagatione religiosorum ordinum historiam consulere eupit, adeat inter eseleros UOLSTEIIvu . loe . eit. ΑLTEsERRA, Ascelicon alue oristinea rei monastisce, lib. I, cap. 2, 3, 4, odii. Italae, l782 ; DavDE, loe. su p. et t. cI. BIAT Eatu, Die norau9liehaten Denkwurdis esten der chrisι-katholisehen KDelie, dri iter Banil, 2 eiter Theti, neuntes Κapit et, s 7. Maina, 826. 2) Eruditissimus Antonellus, loe. cit. cap. 2, I 2 , iis geriptoribus, qui opinantur ante quartum sieeulum in Ecelesia constitutum esse statum in nasti eum, observat i a Cum post fleetas.... exortum fuerit monasticum institutum, et in locum Aseelarum Monae hi suecesserint, ad eos etiam, qui exaelius et securius quam veteres Aseetae, melioribusque vivendi legibus
19쪽
VI. uuod autem veram hujus originis causam spectat, hoe unum addeudum esse opinamur, nos illorum scriptorum opinioni non subscribere, qui docent, religiosi status exordia eo quidem sensu a temporibus persecutionum repetenda esse, ut, si persecutiones istae non fuissent concitatae, nec religiosus status suisset verosi militer institutus. Hanc, inquam, opinionem non amplectimur; sed status religiosi originem potius manare cenSemus ex ipsae genita indole christianae religionis; quippe quae homines strenuo horietur et incitet ad persectionem, quam Christus Dominus commendavit, et ad quam attingendam verus status religiosus medium aptissimum est. Ad perseiendam enim rem arduam toto Vitae tempore, cui corrupta hominis natura continuo resistit, multum juvant certa Vilae norma, certa ossicia et exercitia huic fini assequendo accommodata; mullium juvat, ut in communitate constituti homines, alii aliis exemplis praeluceant, et descientem subinde fratris animum mutua exhortatione ad virtutis studium excitare possint. Unde verius ratiocinari
nobis videntur ii, qui originem hanc ex ipsa indole christianae religionis repetendam esse existimant. Quam in rem peremptorium, nobis quidem judicibus, videtur ar-
atque instilutis in christianae pietatis palaestra se Oxereebant, nomen Ase larum traduelum est. Itaque in antiquis eeelesiastieornm seripiorum, pri saetim Gripeomm . libris saepe reperiuntur Monaehi Asostarum nomino utinen pati, eorumque monasteria Meeteris meia; quemadmod vi e divorsola ita Monaehi, seu et soluarii nuneupasi sunt. Id an om in -- fuit, eur plures doetissimi: viri lapsi sint. amna, in aum errorem inei derint, ut ubisumque Asoetarum nomen sibi saeuus it. ibi Monae s ominatos fuisse existimarent. Atque ila saetrum ast . ut plurimi Meatas et maehos qui maxime inter se digerudiu in unam eonsudarina, at Munaehos
Prinfiquam monastieua arda naseeretur , in Eoolasia. Dissa gradiderint, elum Sileam professionem antiquioremi easa , quam summae auetoritatis geriptores poη ieeitatis memoriis tradi sunt, eontra apertissima lex moniare validissima aromenta sibi persuasmine. .
20쪽
gumentum hoc, quod a quarto sumulo usque in tempora hodierna inmper ini Ecclesiae magno numero suerint religiosi ordin0s, et quod tum maxime institui et propagare coeperint, cum persecutionibus finis impositus sui L Unda inserri possi L persecutiones institutionibus hujus generis obstaculum potius quam adiumentum fuisse,. et verisimile esse, Si per tria priora serae christiansa saecula christiania vexationibus istis fuissen, liberi, multo ante etiam religiosos ordinos suisis constitutos.
De potestate et jurisdietione Dimoporum m religiosos ordines, seclusis privilegiis et emptionibus.
l. Monachi et regulares quoad regularem observantiam Episcoporum jurisdictioni subsunt, nisi ab ea privilegio sim empti: idque probatur eae indole et fine Melesiastici r giminis, II. Et ex antiqua Melesiae diseiplina; antiquitus enim Episcopi non tantum Regulas monachorum approbabant, III. Verum etiam regularis diseiplinae obsereantia Episeopis erat eommissa. Id quidem palam ' ex canonibus concialiorum, IV. Atque decretis Summorum Pont eum. V. Neque alia fuit sententia S. Thomae. VI. In iis, quae ad eeelesiasticam disciplinam et Mereitium sacrorum munerum reseruntur, religiosi omnes Epist porum jurisdietioni sub ieiuntur, nisi ut eadem vi privia legiorum liberi sint.
Ιn Ecelesia Dei semper custoditum fuit, ut singulornm Episcoporum jurisdictioni ac potestati spirituali subessent Diuitia oste