De Theophasteis quae feruntur peri seneion excerptis ..

21쪽

partibus e Vasta Sisi liorum colluvie aegre tantuni colligendi rationem eruere p0ssimus, in his alteris sectionibus do 0rdinstet via primum intuenti fere desperandum esse, s0rdidam tantum confusionem c0nqueri listere. Sed tam011 1 0rtasse m0li turbataqe0nsilium qu0ddam vindicari p0test. Ex locis enim Supra c0ngestis, ubi iam has poSterioreS parteS reSpeXimuS, elucet ex simili aliqu0 libr0 etiam has alteras parteS eXcerptRS ESse, primitus divers0s effectus cum una re e0njunctos fuisse ita ut simul exp0neretur quo m0do affestin una eademque res VentOS, qu0m0d0 pluvias praenuntiaret. Simili autem rati0ne a sublimibus ad terrena signa tranSitum factum esse excerptis 110Stri Spr0batur 20 23, 31 37, lanugines, 43-47 VeSpae et a VeS). Qua S parteS qu0minus eiusdem operis frustula cuius Secundas eSSe Statuamus, nihil fere impedit, nisi quod immixtae sunt ampli0res commentati0nes, quibus in pri0ribus partibus pr01 SuSabstinuit compilator. Sed tantum abest, ut obstent nobis haec0mmentati0nes, ut optimum argumentum c0niecturae noStrae

praebeant. Prima enim, g 22 33 quae est de tonitribus et fulgetris, offensionis nihil habet, artissime c0haerenS cum Sig-Π0rum d0ctrina, altera Vero, g 35 3T, quae eSt de Vent0rum 90Siti0ne, h00 l000, cum signorum mentio pr01 SuS RbSit, eXcusari Π0n p0teSt, ni Si putes eam una cum Signis eX un0 eodemque libr0 irrepsisse. Unde autem irrepserit, res ipSa docet. Habemus igitur iterum librum de ventis c0nScriptum; quem eundem eSSe atque illum quem Supra de ventis et pluviis indagavimu8, cum per se Veri Simile Sit tum certa rati0ne probari p0test. Quicunque enim tertii capitis p0Steri0rem partem cum quart0 capite compara Verit, Vix negabit signa para graph0rum 43 et 4500dem eX 1lante manasse atque signa pars graphi JI; hic habes

indicibus rerum natura laetum est, ut illic fulmina omitterentur, hic inter tempestatis signa 0rbes et cRVae nubes deeSSent, quae cum Vent08 praenuntient, Su0 l000 31) enumerantur. Iam eandem ut Statuamus 0riginem non Solum 0rd0, qu0 Signa disp08ita sunt, Suadet, sed etiam Verba nonnulla ita inter 2

22쪽

Ecce, tenes manibus c0mpilat0rem laeve discerpentem unum

ωσιν εο διεινον ' hinc eXtiterunt Vitia, quibus lab0rant verba

Sed nunc summam faciamus. Tria Sunt quae dem0nstrare c0nati Sumus, quartum caput reSp0ndere prioribuS ceter0rum capitum partibuS, 00rundem capitum tertias partes ad unum lautem redire, quartum caput cum tertii capitis p0steriore parte maxima neceSSitudine c0niunctum esse. Quae cum ita Sint, quartum caput quasi validissimum Vinculum 110biS praebet, qu0 pri0rum capitum dimidia inter se c0nnectamus, ita ut et ad secunda Set tertias priorum capitum partes et ad quartum caput 00n- Scribendum ex uno eodemque libro deperdito Excerptorem Signa pr0mpSiSSe extra dubitationem sit. Manet ver0 etiam sententia primas de sublimibus signis secti0nes fortasse aliam originem habere, in quarto capite amb08 lantes 0ptime c0nfluxisse. Atque etiam alia de causa h0e placet. Nam ut Signa Sublimia, eX quibuS et prima quaeque et tertia capitum pars conStat, inScite divellerentur in tribus pri0ribus capitibus, quamquam serta SSe e0 factum esse explicari p0test, qu0d excerpt0r bis idem 0puS V00eSυdωρ πνευμα χειμων ενδια aucupallS percenSuerit; tamen neque huius rei causam videmus neque e0 modi fieri p0tuit, ut eadem Signa bis in vicinia ponerentur verbis paucis mutatis 16

ι si ς γ λνὶ, atque es paragraphos totas 44. 45. cum 48. 49.)Qu0d quidem mea sententia fieri n0n p0tuit nisi du0bus libris una adhibitis. Quibus c0nceSSis miram quidem neceSSe eSt statuamus similitudinem ill0rum libr0rum; sed cum vix habeamus

23쪽

interpretatio patet: aut ut reliqua, ita etiam haec pr0emii pars tranScripta eSt, aut ipSiuS eXcerpt0ris sunt verba. Si vero adnlium redeunt, certe n0n ad auctorem qui librum illum de pluviis et ventis c0mp0Suit, habemus igitur alterum Script0rem; SieXcerptoriS Sunt, eXpressis Verbis affirmatur et ex c0mpluribus1Dutibus hausisse et n0unulla quae Drte in anim0 habebat compilat0rem su0 Marte addidisse. Et sunt certa Signa, quae ei inprimis tribuenda esse videantur. In siue enim trium pri0rum tabularum 110nnulla pr0feruntur ade0 ab 01 ut 0rdine abh0rrentia, ut c0mmuni alicui lauti restituere vix audeam, immo cum tria ill0rum Sign0rum iam antea c0mmem0rata sint, duo in80litom0re δημοσια appellentur, c0mpilat0ri p0tius vindicare velim. Atque praecipue attributo ill0 ,, 31γριοσιον apparere put0 00mpilat0rem qua Si 0pp0nere libro, unde excerpsit, V0lgaria illa atque Sibi ipsi satis n0ta signa. C0ufer Vero Verba ipSn, ut mecum facia S g 23 κιχὶ io ὁ μοσιον et o 7 ρὶ 1 ἐς μυίας λεγο

24쪽

Ecce, eXpl0ratum habemuS Vera profeSSum eSSe eXcerptorem pr00emiantem: alia ab aliis, atque quidem ut 110S evincere Studuimus a du0bus script0ribus 110n ignobilibus mutuatus, alia ipse 0bservator addidit. Neuter autem illorum auct0rum a Scitorum Signa Secundum effectum disp0Suit, Sed rerum genera perSecutuS eSt; Verba ipSa, quibus pr0gn0Stica apud utrumque tradebantur, fere eadem erant, quamquam alterum Scimus Signa quasi illustrandi causa c0pi0siori de pluviis et VentiS commentati0ni aspersisse. Tertia denique acceSsit eXcerpt0riS Scientia. Sed quaestio h0c loc0 110ndum subsistere p0teSt. Supersunt disseultates en0dandae tam graves, ut Drtasse indignati0nem m0Verit, qu0d huc uSque negleotae sunt. Signa enim oλων

τῶν ρνιαυτων τε καὶ των μοριων unde petita Sint dem0nStrandum.

Atque inseruit c0mpilat0r haec signa anniversaria in suibus

praecipue capitum, g 24 et 25 44 et 48, g 55 et 56. Quae

quamVi S h00 m0d0 Seiuncta esse videantur, tot extant Veteri8c0nneXUS VeStigia, ut a praecedentibus divelli non p0ssint. Inter Signa enim cetera, praecipue ea quae ex mai0re ill0 de pluviis et ventis libro fluxisse dem0nstravimus, complura inVeniuntur 11011 tam in universum quam certis tantum anni temp0ribus valentia, alia hieme alia aestate observanda. Facillimus autem transitus fit ab eiusm0di signis ad ipsa temp0ra eXaminanda quibus illa p0llent. Si igitur non pausti8 excerpt0ruml0eis de rati0nibus disseritur, quae intercedant inter Singula anni temp0ra, res ipsa suadet, ut etiam ha S rati0nes StatuamuS,c0mpilat0rem petiisse ex eisdem lantibus, unde reliqua hausit. AcceSSit praeterea ut V00is χόι Ἀων dubia significati0ne fere invitus adduceretur compilat0r, ut hiemis praeSngia eXcerperet. Sunt certe n0n pauca Signa, quae dubium sit num magiS ad hiemem quam ad tempestatem spectent 4 I). N0nnullis l0eis Vel in un0 enunciato ambae 110ti0nes c0nfunduntur, velut g 38

') Signa, quae hiemali tantum tempore Observari pOSSunt, quin

decim occurrunt: l 14 32 42, 43, 46 47 50, 51, 52, 53; quae aestate

25쪽

paragi aptiis 44. 45 eum 48. 49 collatis nobis persuadetur

Nam sive iam ab initi0 animum induxerat etiam signa renni Vel Sarin colligere, Sive ceteris iam Signis in unum c0rpuS quadripartitum congestis, 1 0rtasse n0n parVo temp0ris interVall0 intercedente, statuit signa illa excerpere, denuo libri, unde eX-cerpSit, perV0l Vendi erant; qu0d cum faceret, nemini mirum videbitur eum etiam pri0ris generis Signa, quae quidem antenn0n tranSScripta eSSe putaret, iterum eXcerpSiSSe. Hoc m0d0 factum eSt, ut non 80lum in sue cupitum, sed etiam in media altera parte tabularum signa puniversaria inveniantur 44), alter0 libr0 hie altero illic adhibito. Eadem est enuSR, cur, cum Signa anniversaria non tam ab una re petantur quam inc0mmunibus c0ndici0nibus Versentur, excerptor duobus pri0ribuScapitibuS parce tantum talia signa asperserit. in fine ver0 tertii et quarti cumulaverit. Re vera autem e0mpilat0rem inter universas illas et peculiares rationes distinguere VoluiSSe, ipSaeius verba d0cent quae ς 56 praep0Stere legHntur: λθεται θε

tuos o)ν. Quae Verba Si Su0 loco Scripta eSSe nobis persuaderemuS, indicarent eXcerpt0rem tum demum e0nsilium inisse

aliuS generis signa stollegendi atque inde a fine quarti capitis

receSSiSSe ad priorum capitum alteras parteS 00nScribenda S. Sed quamquam, si certi0ribuS lineis stilumbrare Velimus, qua Via eXcerpserit Script0r DOSter, 110n anguStu S campuS COH-iecturiS patet, artem potius nesciendi exerceamus atque Satis n0biS sit dem0ustraSSe, excerpta quae habemuS in Syll0gae 1 0rmam redacta fere 0mnia ad du0S praecipue libr0s redire eXcerpt0re mod0 plus modo minus ex utroque lante hauriente,

26쪽

praeterea in initio capitum parcius, in fine uberius suo arbitri08igna addente, in utroque libr0 pr0mi80ue Signa pluViarum,

Vent0rum, tempestatum, Serenitatis Secundum rerum 0rdinem

enumerata fuisse in altero ad fgripta e0ntinuatae de pluviis et ventis disputati0ni, in alter0 huic s0li 00nsili 0 inservienti in

DOScerent. Nam eum verisimile sit librum illum de pluviis et VentiS 00nscriptum physicorum rati0nibus c0pi0se exp0Sitis ad tempeStateS praesagiendas Signa 11011 apte disp0sita exhibuisse neque libellus, qui h0die , de Signisse eXtat, ad hunc uSumn000m0n0datuS Sit, praecepta, quae in pr00emi0 de Signis observandis traduntur, 110n nisi ex altero libro suere potuerunt. Praeterea si 01 ut 0 disponendi 0rdinem ab alio petivit excerpt0r,h00 libr0 00mm0tum sublimia ante mariun et terrena Signa eum c0llocaSSe necesSe eSt Statuamus; cui libr0, serta SSe περὶ σθμιείων inScript0, VeriSimile eSi aut praemissum fuisse aut annexum parapegma quoddam item ad uSum c0tidianum paratum. Iam pr0bare conati sumus bis ill0s libr0S ab excerptore per-Volutat0s esse. Unde c0ncludere licet ab excerptore quamVis levi et insipido n0u multa omissa esse signa atque in eXcerptiSSignorum doctrinam ita c0mparatam et absolutam eXtare, ut ex illius d0ctrinae c0ndidi0nibus recte c0uisti p0SSit, quibuS temp0ribus c0uditus sit liber ille, unde fluxerunt excerpta. Perorati0uis l000 velim exempla apponere, quorum alteriSilluStretur qu0m0d0 excerpt0r secundum effectus distraxerit Signa, alteris quanta 8000rdia et neglegentia singulas res litteris manda Verit. 2b) ἐάν δε ωσπερ κέγχθοι μικροὶ λαμ7προῖ 7 ολλοι,

infra docebo non excerptorem ex illis libris hausisse Sed sere omnia quae huc usque de excerptore disputavimuS, in auctorem περισημειων libri cudere, quem unum excerptor compilaVerit.

27쪽

ne ad amussim legum grammaticarum textum huius syll0gae exigamus; imm0 cum in vitiis Vestigia primariae Scripturae lateant, Saepe qu0 quiS locuS Sit 00rrupti0r, e0 pr0piuS eum abesse a genuino deperditi libri textu. Sunt sane etiam librariorum erroribus nonnulla imputanda.

28쪽

, ,ΑΓnti - βιοσλγμεῖα Vel praeSagia meteor0logica tantum abest ut ex libr0 de signis qui nunc fertur expreSSa Sint, ut potius Arateum 0rdinem Verba que Aratea imitatus eSSe Pseudarist0teles iste videntur. VideamuS nunc, quo iure h00 fecerit. Qua quidem in re non ign0r0 R0Seum in Sequentibus affirmare Aratum et compilat 0rem , ad unum fontem reVel SOS HSSe Sed Arateum illud exemplum tam multis Verbis pressit') tamque speeiosa illa Suspici0 qui Vis Verb0rum similitudinem e0mparanti videatur neceSSe eSt, Ut digna Sit, quae eXnminetur. Atque primum quidem in 0rdinem inquiramuS, quo Signa disp0suerit Aratus. Nam Si unquam haec quaesti0 intricata expediri p0test c0ll0eandi e0nsili 0 diiudicandum e8t, quae rati0 inter duo opera intercednt. V. 733-39 Sex temp0ra p0eta n0S docet, quae lunae Specie dign0sci possint, V. 739-bi anni intervalla explicat de s0le du0decim signa permeante obSerVata, ibi-72 para pegmatum d0etrinam eXplanat Sign0rumque uSum quam plurimis verbis c0mmendat. Τum ipSa Signa Sequuntur. Atque 773-908 signa sublimia, quae luna S0le, praeSaepibus eduntur. A luna autem falcata v. ii 8 ex01 SuS ad plenam pergit V. 799 Signa enumerans

deincepS pr0fert, praeterea eXplicat, per quae lunae vicibus notata intervalla Valeant Signa V. 80b-10, atque quid sibi v0linthal0nes lunam cingentes 811 - 18. Etiam in s0lis Signis ab ortu incipit; primum autem 1πιδωρ V. 822-27, deinde uSque ad V. 876 et ἀν' toti et si timoς Signa pr0misque tradit, du0bus serenitatis signis interp0sitis v. 847-bi, finem vero faciunt ἀλυγαὶ 877-79 et παρἈηλ α 880-89.

Tum p0stquam in 0ccidente Sole maiorem fidem esse quam in Oriente RSSeVeraVit, Praesaepe e quibus stellis ubi sitis constet d0cet atque eius Signa enumerat V. 892-907.

29쪽

25 Inde a v. 908 Signa secundum essectus ordinata pr0serunitur, atque quidem Ventorum usque ad V. 932, pluViarum

ad V. 987, Serenitatis usque ad V. 1012. tempestatum ad v. 1043, hiemis atque aestatis lis iue ad V. 1103, tempestatis usque ad finem v. 11 41, ubi in universum pauca de Signis observandis adm0net poeta et quanta Vi sit n0vilunium praedicat. Sunt autem pleraque Signa terrena, Scilicet ab animalibus et lucerna petita: Sublimia pauca, quae fulgetris stellis discurrentibus nubibusC0ntinentur, quattuor priorum Secti0num traduntur semel in fine, ter in initi0 ef. V. 920-41, 988-98 Praesaepis Signa iterantur, 1013-20). Quae Arate0rum enarratio 0mnibus persuadebit excerpt0ricum Arat00 0rdine fere nihil e0mmune esse; in h00 uno Aratum cum eXcerptis conSpirare, qu0d Signa partim secundum esseetum digessit. Contra Ver0 0mnia Vitia, in quae excerpt0r incidit, Aratus 0ptime vitavit atque, quod maximi est m0menti, hiemiS praesagia certis finibus a tempestatum pr0gu0sticis SeiunXit. Nam quamquam hiemis signa in mediis tempestatum Signis inseruit, inde a versu 1044 usque ad v. 1103 nihil aliud egit quam ut hiemis et aestatis c0ndiciones eXplicaret; atque priuS- quam rediret ad pr0cellarum praeSagia universe pr0nuntiatiShi S Sententiis praecedentia a sequentibus separa Vit: V. 1101

30쪽

γι εχ ομενoc βοα. Quae Similitudines Sane ex c0mmuni aliqu0Dnte tractae esse possunt. Si Ver0 quaerat quiSpiam num ex eodem sente Aratus sign0rum 0rdinem et disp0Siti0nem mutuatus Sit, confitendum est res optimo 0rdine, quantum quidem ad 90etam Spectet, eSSe collocata S. Nam Sol atque luna una cum praeSaepibus digna erant, quorum Signa una e0ntinuatione Vel pluvias vel Serenitatem indicantia describerentur. In reliquis minuti0ribus rebus non iam ha est rati0 placebat. Minus enim p0etne eSt Singula S reS condei Vare, quam una quasi tabula

pr0stellae imaginem depingere et quam plurimis signis et caeli et animalium quasi V0ltus describere pluviis appropinquantibus

et ventis. Habemus igitur Aratum poeticis rationibus 00m-m0tum ut Signa secundum essedium disp0ueret. Qu0d idem cum faceret Excerpt0r, non tamen opus est Statuere eum Arati exemplo li00 fecisse; etiam altera cauSa fuit, cur Signa Secundum essedium collocarentur. Enimver0 cum Vel Signa sublimia ab Excerpt0re infeliciter dilacerata sint atque pr0gn0Stissa Secundum effectum digesta minime ad uSum cotidianum quadrent, pr0bntum fere mihi est philosophum quendam, ut VireS agenteS atque principia eXploraret, talem syll0gam aut Suis ipsius manibus aut per discipulum aliquem Sibi e0mparasse. Hac utin certe

iterata, Vestigia prioris c0nneXUS 110u 0bliterata. Sed redeamus ad Aratum. Vidimus ex sign0rum coll00atione nihil effici p0sse; circumspiciamus nunc, num quibuS aliis SimitudinibuS 00gamur, ut excerptorem statuamus Arati carmen in Suum HSum VertiSse. Atque in Singulis insistendum esse et eX eiS, quae Supra disputa VimuS, apparet et ex R0sei sententia Sequitur, qui inde qu0d et AratuS Signa pauca praeberet, quae fruStra apud EXcerpt0rem quaererentur, et rurSuS EXHerpt0r00mplura quae Arati carmine exularent, iure 00nclusit utrumque ad eundem sentem revertisse. Qu0d Si tamen fieri potuit ut n0nnulla Excerptor ex Arati earmine delibaret, Verba aliqu0ties

mirum in m0dum c0ngruentia ut eum c011VincamuS 11011 Sufficiunt.