장음표시 사용
71쪽
Quoniam i m itur probavimus fortasse V udoxi ilisus vertiis in Hyeerptis nobis de dicti it0mia traditum esse, quam J )el lituSSumma in geliit acie HX ips0rum temporum c0mputatione Eud0X0 vindicavit, uuiic ut intellegatur quantum p0stea apud I 0man0S haec Eud0xi doetrina valuerit, satis habebo Varronem laudasSe, tui in Su0 de re rustiea inscript0 0pere libri primi capite 38 Eud0Xi rati0ne primum quattuor anni tempora tradit, tum Sesquimensibus subtilius annum iu 00t0 partes dividit, haec inter-Vulla StatuenS: ,, A faV0nio ad aequin00tium Vernum dies XL,
hinc ad Vergiliarum ex0rtum dies XLIV ab h00 ad scit stitium di0s XLIJ X; ind0 ad Canidulae signum dies XXIX, dein ad aequin00tium autumnale dies LXVII; exiit ad Vergiliarum 0ccasum dies XXXII ab h00 ad brumam dies LVII inde ad
fav0nium XLV qua in re admonendum dierum numer0S minime
iam Eud0Xi 00nsilio qui paria similiaque intervalla existere
ortus astr0rum iu diversis terris diversi sint. Quae q0mputati0 quam Viti0sa Sit vel inde apparet, qu0d summa dierum 362 non sufficit ad anni tempus explendum. At, dixerit qui Spiam, Bergkius totam hanc diei 0t0mine d0etrinam funditus evertiteXp0nens non dieli 0t0mium sed trichot0miam in anno dividendo apud Veteres astrononios Valuisse. φ) Sed quamquam n0n Sine pr0babilitate quadam P00el hii sententiam refutabat triuh0tomine instituta, tamen dichotomiam ipsam integram reliquit. Nam quod 2 l. d. m. ian. diem esse contendit signis eantem, faeillime hie dies inter brumam et favonium interea latur ab utroque distans spatio 23 dierum. Cetera autem illine Bergkius pr0tulit aut ipse U00el hiris iam respexit aut fide carere Videntur pr0pter t0stium obseuritntem. 0n pr0rSuS endem est ratio, qua lunae illuminutiones ad mensis tempora diducenda adhibentur. Annus enim ter Vel quater) bipartitur, menSis Semel in duas partes dissecatur, dimidia ipsa denuo dividuntur. Atque dimidia meuSis circum- Scribuntur plenilunio et noviluni0, praeterea Suppetunt dies et
D Annal. philol. Suppl. XIII p. 652 ss.
72쪽
ante et post 110vilunium quarti atque octavi, ita ut Sex temporis articuli evadant, du0 desiderentur inter octav0s dies et plenilunium infersendi. Cuius rei eadem Valet excuSati0, quam Supra ex Eud0xi sententia protulimus. Vix enim erat in lunae figura Variante certum momentum, qu0cum iii dieS c iniungerentur; seX tantum tempora Secundum lunae Vices Herto definiri poSSunt,n0Vilunium, quartuS dies, quo primum salX lunae apparet, dies Octa VuS, quo recta linea luna dissecatur, plenilunium atque ordine tu luna descrescente inverso octaVus et quartus anten0vilunium dies. Esene igitur sibi constitit seript0r n0u nisi apparentiis, quae facillime 0culis percipiuntur, menSiS temp0ra intercidens. Videamus nunc qu0modo alii lunae cursum ObSerVRVerint. Atque Arato eXcept0 nuSquam l0cum reperimUS, qui EXHerptorum doctrinae t0tus resp0ndeat. Similiter de lunae
apparentiis disputavit Arist0teles γενέσεως IV 10
καὶ χελει σεις. Sed quattuor interVallis contentus est Aristoteles. Ac ne li0S quidem qua itu0r articul0S antiquitus reSpeXiSSeagricolam Varro et Plinius d0cent, qui munera rustica Secundum lunum augescentem tabescentemque disponentes Dem0critum inprimis secuti esse videntur. Plinius enim antequam quae melius crescente, quae innocentius desereSente luna serent, eX-plicaret, linec praemisit. nat. lii St. XVIII g 321. ,,namque Vergilius etiam in numeros lunae digerenda quaedam puta VitDemostriti secutus 08tentationem. Atque Varro in pr00emi0 profeSSUS Se Democritiam Saepe Secutum eSSe p0Sten de reruSt. I c. 37) eadem rati0ne qua Plinius de luna disputati,dieS illnareS qu0que 0bServandi, qui qu0damm0d0 bipartiti cf. ὁιχοτομεῖν', qu0d n0Va luna cresstit ad plenam et inde
73쪽
SeX articulos optimo cum robus ipsis conspirantes. lti sint ut lemonStreinuS quo tempore absolui uin Sit octo articulorum
Systema. Qua in re nihil proficimus explorantes, ubi lirimunt occurrat quarta lunae figura, quae in Excerptis deest. Nam vel inde ab Aristotelis aetate luattuor in lunae cui Su momentndisiunguntur atque in ipsis EXeerptiS 00mmem0Γntur σεληνην αμνίκ iluoς i), tamen in mete0romantiae doctrina d0siderntur. Neque magis liunc usum probat Geminus, qui P0Si-d0nium magistrum secutus Stobb. pliyS. ecl. I c. 26 in 00t i partes lunae circuitum divisit. Sed tamen eiuS Verba app0liendul Hi 0, quippe qui 0ptime explicet, quibus diffiduitatibus laboret eiusni illi divisio , ISag. in Plinen. p. 39 e. VetnV.
gula curSuS m0menta disiungi n0n posse atque inter tot dies datam opti0uem ut eadem dividendi ratione adhibita tamen diversi dies significantes e0ustitui p0ssint. Praeterea difficile profecto est mensem 29' dies continentem in odio partes ita dividere ut singuli artieuli ex plenis diebus constenti Sed ili10
magiS Vaga et certis ruti0uibus 80luta esse videtur haec divisio, eo mai0ris m0menti Sunt testes aliqua ex parte conSentienteS) Aristo t. de coelo p. 29lli 19 et p. 297b 27.
74쪽
ita ut 1 0rtasse pr0betur Plinium, apud quem octo dierum Systemn meteoromantiae cauSn primum eXp0nitur, ex deperdito sive Eudoxi sive an0nymi de signis libr0 linuSiSSe, quamquam numeri ipse dierum non prorsus c0nspirant. Lunae enim Signis
enumeratis haec annexuit XVIII c. 79) , Sunt et ipsius lunae VIII articuli, qu0tiens in angul0s solis indidat, plerisque inter eos tantum ObSerVantibuS praesagia eiuS, li00 e8t III, VII, XI XV XVIIII. XXIII. XXVII et interluuium. Atque singuli quidem articuli ut apud Excerpt0rem et Geminum quaternis diebus inter se distant, sed eum illi et a n0viluni0 et a pleniluni0 iueiperent n0vil. IV, VIII . . plenit. XIX, XXIII . .), Plinius 0mnes dies ad plenilunium rettulit, ita ut intra me Sem
intervalla quattu0r dierum Servaret, tertium Ver0 diem, qui in Excerptis et apud Aratum Suppetit, praeferret. Tamen nil 00mmunem illuni lantem quum pr0pe necesserit ex Sequenti capite 80 elueet, ubi articuli temp0rum commemorantur, qui ad annum magiS quam ad mensem speetent, anni artistulis antea a Plini0 11011 explicatis. Iam Vero Eud0X0 Supra anni partitionem VindicaVimus. Quid de mensis articulis faetamus 2 Praeter divisi0nissimilitudinem 1 0rtasse ex Plinii verbis aliquid erui p0test, quae eo magis ampli0re 00mmentatione digna Sunt, qu0d tota eius Sign0rum enni rati0 genuino qu0dam c0l0re nitet. Atque primum quidem recte ceuSeo Detlessenium Verba de 0010artieulis supra app0Sita Seiunxisse a Varroninuis quae praecedunt. Neque enim l idum habet in die 10t0mine systemate dies XVI qu0eum Varro progn0sti eum reliqu0d 00niunXit. ')
eum Vergili0 laudatus sit. Sed lite tostus SuspeetuS eSt, qu0d etiam g 321 D0m0eritus simul cum Vergilio commem0rntur, cuius Ge0rgi ea Plini0 semper ante oculos fuisse eXtra Omnem dubitationem est, deinde quod fabula g 341 narrata ,,tradunt
' Plin. nai. hist. XVIII l 350 si XVI vehementius flammea luna
75쪽
i uti diuit Dem0 ritum m tento fratris olus Dalmiso ardentissimonestu Orasse, ut relis illae Segeti lini ceret ratieret lue deSe ulnSub tectum, paucis moX h0ris sneVo imbre Vnti linati olio nilli robata ' commentariorum garrulam curioSitatem redolet, deni pie
luod vi X inveniri potest, qu0 reseratur illud , ,eundem Democritunt cum undeviginti para gruptiis antea p0Stremum eiuSmentio facta sit. Democriti igitur nomen mihi persuasi ex libell0 aliqu0 irrepsisso, ubi Vergilii verba Dem00riti exemplo illustrabantur. Quid, quod inter titul0s Dem0eriti soriptorum a Thrasnto tu tetral0gias reduet0s cf. Di0g. Laert IX 48)ViX ullus reperitur qui certo ad pr0gn0sti ea referri p08Sit Nam techni eorum, quae Graeci V00ant, pri0rem tetral0giam recte mihi Schleiermacherus phil0s. Sehrist. III p. 292) Hensuisse videtur medicis rebus e0ntineri, ita ut in libr0 προγνωσι cinscript0 de morb0rum indiciis e0gitandum sit. Quod autem alterius tetral0giae primus liber appellatur, hic
aliter et de mensis partibus tradidisse Democritum ex eis quae Supra disseruimus de luna augescente et tabescente apparet et omnin0 in artifici0sa quadam talium rerum eXplicati0ne Versatum esse tota eius indole nobis pr0batur cf. Cicer. de di Vin. I c. r . c. AT . . Si vero Clemens Alexandrinus IV p. 2b5. Sytb.) narrat et ης Io)ν
00dem l000 de eius laude detrahit illustri eius artis exempl0
ἄμβρον. Quare haud Scio an ars eius in Sublimibus Satis Spe tata ex Chaldae0rum') 0pertis petita sit. Sed, illlamquam de progn0Sticis Dem0eritum librum condidisse e impr0bari non λ, Ρ0teSt neque perSundere mihi possum, simae Dem0eriten rettulit Plinius ex ipsis eius libris pr0mpta esse, eum de anni pΓηesagiendis viqissitudinibus; in Georgicis fortasse, diSputa SSe' Plinii testim , io pr0batur: nat. hist. XV HI 231 , Dem0crituS
76쪽
talem futuram hiemem arbitratur, qualis fuerit brumae dies et circa eum terni; item S0lstitio aestatem . ) Quae respiciens siquis Dem0erito malit quam Eud0X0 dieli0tomiae d0etrinam tribuere, 00ustendum est, et anni articul0S in papyr0 Dem0erit0 adseript0s parum differre ab Eud0xeis et quae Dem00ritus de tribus diebus praeseripsit bene c0nsentire cum excerpt 0ris liis Verba S g 57 Ουκ ἐδει' cii ταῖς ταῖς καὶ τρυγιαῖο, ἁλλ' ἔ 7 P0 αυτων ῆ υστερον μικριν σημαιων. Neque eSt cur non liceat suspicari libri περὶ stu0t0rem hanc
prognosti00rum pnrtem ad diuti0t0miam speetantem a Democrito mutuatum esse; immo fortasse hac rati0ne explieatur qui laetum sit, ut in excerptis dieli 010miae d00trina fere t0ta a signorum copia Seiungeretur. Sed cum quaeSti0 prorsus in dubio haerseat lit0m inter Dem0eritum et Eud0Xum inchoatam ita nunc relinquamus, ut Si alia pr0 Eud0X0 pr0ferri p0SSunt, hunc Statuamus et ab auctore an0nymo et ab Arat0 esse adhibitum. Nunc redeamus ad Plinium, a quo pr0fecta eSt oratio. Cui quis totum Sign0rum c0rpus Suppeditaverit quaeritur. Ad ultimas opes c0nfugiamuS, quae in studi0rum indidibus quibus primus liber e0ntinetur, paratae esse Videntur. Atque Brunn contendit Plinium eodem 0rdine, quo in comp0uendis libris usuS est, a uet0res etiam in indiees rettulisso. Quam ad legem in latinorum quidem auctorum ordine eXaminando frustyn pr0VocamuS nnm eX nominum collocati0ne nihil c0nici p0test; quia cum manifestum Sit Tarutium, , qui Graeue de a StriS Scripsit, Caesarem dietat 0rem qui item ad calendarium illud agreste referendos esse inde a Sedi. bi, ) tamen Mamilius Sura, quiseel. 42 de pabuli qu0dam genere laudatur, et Attius cuius luaedam eX Pra Xidico praecepta Se t. 55. asseruntur, multo' es . Plin. his t. nat. II c. 46 XVIII l 276, XXVIII 14 praeterea ire, inen eius extat in l. XVII et XV auctorum iudicibus qui libri toti sunt
de ii gri cui turn.' De auctorum indicibus Plinianis. Bonii. 1856. D hisi. nat. XVIII seci. 57 214 NOS sequimur Observationem
Cnesuris; maxume haec erit Italiae ratio. dicemus autem et aliorum placita quoniam non uniuS terrae Sed totius Datui ne interpretes sumuS non nucioribus pOSiii S - id enim verbosum est sed regionibus.
77쪽
post Caesarem et Tarutium senumerantur, extremo indicis l000.
Habemus enim: 0X) , Taruti0 qui Graece de astris Scripsit, Caesare dietat0re qui item, Sergi0 Paullo, Sabin0 Fabian0, M. Cicer0ne, Calpurnio Jla SS0, Atei0 Callitone, Manili 0 Sura, Atti0 qui praxidica scripsit. In t0tam igitur Scriptorum turbam rei estii certis argumentis prorsus caremus. Satis Sit affirmasse Sabinum Fabianum quem diseipulus Seneca epist. m0r. XVI b, 9 ed. Hsta se) praedistat plures libr0s ad phil080phiam pertinentes quam Ciceronem scripsiSse, et rebuS mete0Γ0- logicis cum temp0rum rationibus e0niunctis et agriculturae 0peram BRVaSSe atque Fabianum et in libri secundi de sublimibus commentati0ne inde a c. 38 instituta ) comm0m0rari et in p0steri0re libri XVIII parte, quae ita inter Se cohaerent, ut 0mnin quae inde a Sesti. 57 asseruntur supplementi instar asserta esse Videantur abs0lut0 de agricultura operi, petita eX00dem lante unde partes illae sequndi libri. Quem virum literatissimum si nobis persuadeamus magnam partem t0tius disputati0nis paratam Plini0 exhibuisse, pr0bati0nem fortasse inde nanciscimur, qu0d XVIII g 277 una cum , Graeci S auctoribus XXVIII s. 14 cum Aristbtele laudatur. qu0rum Sententias Verisimile est eum congessisse. Sed profitemur per lubrica n0s incedere atque ultra coniecturam n0S non pr0scere. Minus haesitamus diiudicantes auctores graec0S qua ratione Plinius disp0suerit. Quamquam enim etiam hic lex illa Erunniana n0n multum Valere Videtur, quod Zor09 Stres fere ultim0l000 .p08itu8 iam ad g 200 una cum Attio commemoratur, tamen eXtra omnem dubitati0nem est et ipsum librum XVIII et iudicem auctorum graeeorum ex duabus diversis partibus ConStare. Nam cum auctorum nomina inde ab Hesi0do usque ad Di0phanem , qui ex Di0nysi0 epitomen sedit eisdem verbis ad libr0s XIV XV XVII iterantur; qui omnes in plantarum
descriptione VerSnntur, eorum ordinem neceSse est StatunniuS
Sedundum l. XIV esse confectum. Iam si prior l. XVIII pars
' es. II o. 38. hactenus de mundo ipso.
78쪽
0adem disciplina e0ntinetur; qua praecedentes libri, certe nil hanc priorem partem omnes illi stuet 0res pri0res referendi sunt ceteri ver0 nuet 0res , Tliales Eud0Xus Philippus Callippus D ,sitheus Parmeniseus Meton Criton O0u0pides C0non Euctem in Harpalus Hecataeus Anaximander S0sigenes Hipparchus Aratus Z0roastreS Arellibius , qui nusquam alias eodem ordine a Plinio
enumerantur, non ulli omnino nunqunm Commemorantur, cum
posteriore parte c0niungendi eSSe videntur, praesertim dum Plinius Seet. 56 haec Soribens , sequitur huc dilata et maXumn indigens cura de temp0re frugeS Serendi quaeSti0, magna eX parte rati0ne Siderum eonneXR perte transitum faciat a plantarum descripti0ne nil prorSuS aliam rem, cum Sesti. 74
Demostri tus, Eud0Xus. N0Stro igitur iure contendimus omnes auet 0res inde a Thalete usque ad Hipparchum ad temp0rum deseripti0nem esse adhibitos; plurim0s enim in rebus astr0n0micis ad usum stolidianum adcomm0dandis versatos esse fastillime calendariis graestis a WaehSmuthi0 editis probatur; de uno Drtasse Hecatae0 dubitatur prorsus ign0to. Adm0nere denique ViX opus est 110n tam eX ipsiS auctorum libris quam eX para- pegmatiS auetorum nomina a Plinio esse transscripta ita ut ne ad Thaletis quidem nauticam astrol0giam pr0V00nudum Sit.*
Restant igitur Aratus Z0r09stres Archibius. Atque Arati Diosemens quidem istin Supra mihi persuadere non p0tui eSSeprimarium Plinii 1lantem, etiam ideo qu0d Plinius c0lens cum Romanarum litterarum tum Vergilianae poeseos Vergilium M praetuli SSet, Si in poeta requiescere voluisset. De Archibi0
' Occasum matutinum vergiliarum Hesiodus tradidit fieri cum aequinoctium autumni conficeretur, Thales vigesimo quinto die ab aequinoctio, AnaXimander vigesimo nono, Euctemon XLVIII.
79쪽
Miloni fero nihil hab00 assii lustre nisi eum per littoras Anti00li 0 Syriae regi Segetis liraeSi lium spl0ddam Supserstitio Sum c0ntra tempeStatum iniurias e0mmendasse. us XVIII g 2 34). Unus Zoroastres pluribus Verbis dignus eSSe Videtur, non S0lum quod Plinius 200) ap0telesiliaticum frustulum eX eiuS Opere 3 99OSuit, sed qu0d et Ge0p0uie0rum ) et Suidae testim0ni 0 probatur Z0r0aStrem multum in eis rebus Valuisse. Sed eum pr0gu0sticis usum tempestates praediXiSSe null0 mod0 evinci potest. Quamvis igitur perspicuuS Sit 0rdo auct0rum Graec0rum, tamen dubitamus Arehibii aut Z0r0astris n0men ad progn0sticareV0care; magiS placet ad Fabianum causarum illum naturalium Script0rem redire, quem Plinius XXXVI 24 naturae rerum peritisSimum praedicat. Hunc suspicari 1 0rtasse licet libr0 περὶ σημείων 00mpilat0 praebui SSe Plini0 Signa tempestatum. Ρr0fite0r ver0 etiam alium Augusti aetati subparem inter dedere potirisse, quin etiam Plinium ip8um serta 8Se deperditum nisρὶ librum aut Eud0xi praedepta excerpSi 8Se. Tam late patet auct0rum index Plinianus, ubi et Arist iteles et Theophrastus et Eud0xus et Dem0eritus laudantur. Quibus i)mnibus ponderatis h00 unum e0nstat, Plinii Syll0gam Sign0rum Summa necessitudine esse copulatam cum deperdit0 1περὶ σημείων libr0 sed neque de huius auct0re neque de Eud0X0, ad quem nunc redeamus, ex Plinii libris quidquam erui p0SSe. Eud0X0 inprimis si dieli 010miam vindica Vimus, confite01 nihil sterti p0sse affirmari, qu0m0d0 mensem partituS Sit; Sed nihil 0bstat quominus ei, quem Geminus una cum AriStotele et Plinius inter primos signorum scriptoreS praedicat, n0nm040 mensis sed etiam diei dich0t0miam VindicemuS. In qu0 quidem genere etsi facile apparet auctorem ipSum parVum
' Quamvis vehementer labefactaverit nominum singulis capitibus prae Scriptorum auctoritatem Gemollius tamen nemo erit qui neget optime
κωρυμ στρου ' cf. etiam VII 5, 6 ll. X 83. XIII 16 quibus locis in textu
80쪽
m0mentum p0Suisse, tamen id inde lucramur, quod antea SuSpidari tantum licebat. Oct0 partes aperte pr0Veniunt, 9
ipsa signa perrar0 cum tali diei articulo in Excerptis c0uiuueta , Sunt, qu0d 0mnin0 id ipsum, qu0d huic partiti0ui pr0p0situm
eSt, fere nuSquam pr0gn0Sti00 ullo c0mpr0batur, ita ut valeata meridie ad p0Stmeridianum, Vel a postmeridiano tempore ad 0003Sum, auct0ri nn0nym0 non prorsus probata fuisse videtur dieh0t0miae d0ctrina constituta ab alio. Qua re concesSa nihil impedit, qu0minus t0tum hunc de dich0t0mia locum ad Eudoxum referamus, cui Supra anni partiti0nem vindicavimus Iam vero etiam aliae res in Excerptis occurrunt, quarum auctorem eSSe Eudoxum malumus quam The0phrastum libri de pluviis et ventis Scriptorem. Atque inter Signa quidem a Strumqu0ddain celebratur tam minutum tamque 0bScurum, ut niSi ab astr0n0mo Vix a quoquam iuVeniri p08Sit: eSt Dάτνη. Qu0d astrum quam difficile cernatur neque Aratum neque EXcerptorem fefellit; hie enim ieiuna sign0rum enumerati0ue interrupta faceren0n p0tuit, quin ubi situm esset his verbis explicaret g 23
' Censor. de die natali 23 8 horarum nomen non minuS ADDOS trecentos Romae ignoratum esse credibile est: nam XII tabulis nusquam nominatas horas invenies ut in aliis postea legibus sed ante meridiem, eo videlicet, quod partes diei bifariam tum divisi meridies discernebat. alii diem quadripartito sed et noctem similiter dividebant . idque OOnsuetudo testatur militaris, ubi dicitur vigilia primu item secunda et tertia et quarta. ι' Apparitiones 9. C. Wachsm. I. Lydia S p. 200 To υεντοι τιν